Ο Κύπριος αριστερός ακραίος αμυντικός Φραγκέσκος Στυλιανού, γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1959, στο Φρέναρος, κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στη γενέτειρα του, υπήρξε ένας εξαιρετικός full μπακ, ιδιαίτερα ταχύς και πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής, υπήρξε βασικό μέλος της Ένωσης, στη δεκαετία του 1980 και εξελίχθηκε σε μια πολύτιμη μονάδα για την ομάδα του. Τελείωσε την ενεργό ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία το 1990, σε ηλικία 30 ετών.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ένωσης, τον Φραγκέσκο Στυλιανού. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο του Παραλιμνίου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 14 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της Ένωσης, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Φραγκέσκος Στυλιανού μιλά για τη σημερινή Ένωση και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Φραγκέσκος Στυλιανού είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι και κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Φραγκέσκου Στυλιανού.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Στυλιανού να ξεκινήσουνε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Πλέον είμαι απλός φίλαθλος. Παρακολουθώ από πολύ κοντά τους αγώνες της Ένωσης.
Πως είναι η κατάσταση στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ;
Το ποδόσφαιρο είναι πλέον επαγγελματικό. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι πολύ καλύτερες. Τώρα τα νέα παιδιά ξεκινούν τις προπονήσεις πολύ νωρίς. Από τα 8-10 τους χρόνια. Εμείς αντίθετα παίζαμε μπάλα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Εγώ πιστεύω ότι ταλέντα πάντοτε θα υπάρχουν. Απλά σε εμάς δίνονταν περισσότερες ευκαιρίες. Για να καταλάβεις όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στο Παραλίμνι, η ομάδα αποτελείτο αποκλειστικά από παίκτες της περιοχής. Δεν είχε ξένους. Ήταν όλοι Κύπριοι. Σήμερα δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ.
Κύριε Στυλιανού, φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της Ένωσης. Πως βλέπετε τη φετινή της παρουσία στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας ;
Η επιστροφή της Ένωσης στην Α ΄Κατηγορία είναι από μόνη της μια σημαντική επιτυχία. Σε ένα σημείο του πρωταθλήματος η ομάδα είχε κάνει μια κοιλιά. Ανησυχήσαμε κάπως. Κατάφερε όμως σχετικά γρήγορα να ανακάμψει. Στο τέλος αυτό που μετρά είναι η άνοδος της Ένωσης στην Α΄ Κατηγορία. Τώρα ξεκινούν τα δύσκολα. Πρέπει να γίνει σωστός σχεδιασμός. Θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει ήδη. Ελπίζω η ομάδα να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να επιστρέψει στην Β΄ κατηγορία.
Κύριε Στυλιανού επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από το Φρέναρος.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Που σας εντόπισαν οι άνθρωποι της Ένωσης ;
Εγώ γεννήθηκα με τη λέξη Ανόρθωση. Στα 12 μου πήγαινα στην Αμμόχωστο και παρακολουθούσα τα παιχνίδια της. Μετά τον πόλεμο το 1975, η Ένωση διοργάνωσε ένα τουρνουά με την συμμετοχή όλων των χωριών της περιοχής και μιας ομάδας νεαρών παικτών της . Στον τελικό πήγαμε εμείς μαζί με την Αγιά Νάπα. Κερδίσαμε 3-1 και είχα σκοράρει και τα τρία γκολ της ομάδας μου. Ήμουν 15 ετών. Άφησα καλές εντυπώσεις, με πλησίασαν οι άνθρωποι της Ένωσης και με έπεισαν να υπογράψω στην ομάδα. Λόγω των τότε συμμαθητών μου, στο γυμνάσιο του Παραλιμνίου, των Τσερκέζου, Ζουβάνη, Αδάμου Κολοκούδια και Κλέφτη, υπόγραψα τελικά χωρίς καν να το σκεφτώ. Ξεκίνησα από την δεύτερη ομάδα στα 16 μου, τη σεζόν 1975-76. Αγωνίστηκα για δυο χρόνια. Είχαμε κατακτήσει μάλιστα μια χρονιά και το πρωτάθλημα. Εντάχθηκα στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 1979-80.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι στο ποδόσφαιρο ;
Τα πρώτα χρόνια ήμουν αυτοδίδαχτος. Αργότερα ευτύχησα στην Ένωση να βρω στον δρόμο μου αρχικά τον μεγάλο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Στα πρώτα χρόνια της παρουσίας μου στην ομάδα. Μετά ήταν ο Θεόδωρος Κολοκούδιας. Εμένα όμως στην πρώτη ομάδα με ανέβασε ο Βούλγαρος Νικόλα Κόβατσιεφ. Ένας σπουδαίος προπονητής. Υπήρξε μεγάλος παίκτης στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Ήταν το 10ρι της ομάδας και διετέλεσε αρχηγός της Εθνικής Βουλγαρίας. Μιλάμε για έναν σπουδαίο άνθρωπο που βοήθησε τότε πολλούς νεαρούς παίκτες με τις γνώσεις του να παίξουν ποδόσφαιρο και να προχωρήσουν στην καριέρα τους. Την εποχή εκείνη είχε προωθήσει στην ανδρική ομάδα όλους τους νεαρούς παίκτες.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ένωση ;
Για να είμαι ειλικρινείς, την εποχή εκείνη δύσκολα μπορούσε να παίξει στην Ένωση κάποιος ξένος παίκτης. Έριχναν το βάρος τους κυρίως σε παιδιά που κατάγονταν από το Παραλίμνι. Όμως εγώ ευτύχησα να έχω μεγάλη βοήθεια από τον Δήμο Κωνσταντίνου. Τον έχω ήδη ευχαριστήσει πάρα πολλές φορές μέχρι τώρα για αυτό. Υπήρξε μια ηγετική φυσιογνωμία για τον σύλλογο και ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που ανέδειξε διαχρονικά το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Σιγά σιγά εγκλιματίστηκα πλήρως στην ομάδα. Η παρουσία πολλών παικτών που υπήρξαν συμμαθητές μου στο σχολείο έκανε τα πράγματα για μένα πιο απλά και εύκολα.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Σχετικά γρήγορα μπορώ να πω. Η δεύτερη ομάδα της Ένωσης τότε αποτελείτο από πολλά παιδιά που ξεχώριζαν με την ποιότητα και το ταλέντο τους. Ήταν μια φουρνιά εξαιρετικών νέων ποδοσφαιριστών που είχαν μπροστά τους λαμπρό μέλλον και μεγάλες προοπτικές. Το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο. Ο κόσμος ερχόταν για να δει από κοντά τους νεαρούς παίκτες της ομάδας. Αυτό μας έδινε κίνητρο για να δουλέψουμε περισσότερο για να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας. Ωστόσο πάντα ένας ποδοσφαιριστής για να μπορέσει να προχωρήσει και να εξελιχθεί πρέπει να έχει τη στήριξη από τον προπονητή του. Στο δικό μου δρόμο βρέθηκε ο Κόβατσιεφ. Πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή και από τη σεζόν 1979-80 ξεκίνησα αμέσως να παίρνω χρόνο συμμετοχής με την πρώτη ομάδα. Τότε πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος διεξάγονταν οι τιμητικές της ΚΟΠ. Είχαμε παίξει με αντίπαλο την Ανόρθωση στο Δασάκι. Τους κερδίσαμε με 2-1. Το επίσημο ντεμπούτο μου με την Ένωση έγινε στην πρώτη αγωνιστική της ίδιας σεζόν απέναντι στην ΑΕΛ εκτός έδρας, στο οποίο είχαμε χάσει.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην Ένωση ;
Ξεκίνησα ως μεσοεπιθετικός. Ήμουν πολύ καλός και με τα δυο μου πόδια. Στην πορεία όμως καθιερώθηκα ως αριστερός μπακ. Είχε δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα με τον Γιώργο Κέζο, που ήταν μέχρι τότε ο βασικός αριστερός ακραίος αμυντικός της ομάδας. Κλήθηκα να παίξω εγώ μέχρι το τέλος της σεζόν. Τα πήγα πολύ καλά με αποτέλεσμα να μονιμοποιηθώ σε αυτή τη θέση. Υπήρχαν φορές όμως που χρειάστηκε να παίξω τόσο ως δεξιός μπακ όσο και ως λίμπερο.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Ήμουν φοβερά γρήγορος ειδικά στα πρώτα μέτρα και μπορούσα να διαβάζω πάρα πολύ καλά το παιχνίδι. Είχα γερά πνευμόνια και πηγαινοερχόμουν συνεχώς από την άμυνα στην επίθεση με μεγάλη άνεση. Δυστυχώς γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή. Αν είχαμε τότε στην διάθεση μας τις συνθήκες που έχουν οι σημερινοί παίκτες θα μιλούσαμε σίγουρα πολύ διαφορετικά. Οι εξέλιξη μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα πράγματα στην καριέρα μας.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ένωση της δικής σας εποχής ;
Δεν είχαμε ποτέ προβλήματα με υποβιβασμούς. Ήμασταν μια μεσαία ομάδα του πρωταθλήματος. Αλλά πάντοτε διαθέταμε δυνατή έδρα. Ιδιαίτερα όταν παίζαμε απέναντι στις μεγάλες ομάδες. Πιστεύω πως είχαμε τις δυνατότητες να πάμε πολύ καλύτερα. Ειδικά τη σεζόν 1987-88. Είχαμε εμφανίσει στο γήπεδο την καλύτερη ομάδα που είχε να επιδείξει η Ένωση στο Κυπριακό πρωτάθλημα από την εποχή του μεγάλου Πλούσκαλ. Αν είχαμε την νοοτροπία του πρωταθλητισμού, θα μπορούσαμε να φθάσουμε ακόμη και στην κατάκτηση του τίτλου. Εκείνη τη σεζόν είχε βγει πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ο Τάσος Ζουβάνης. Στις 17 Φεβρουαρίου είχαμε κερδίσει την Ομόνοια 1-0 στο Παραλίμνι. Το γκολ το είχε πετύχει ο Αντώνης Ζέμπασιης, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Αντωνίου. Είχε αποκρούσει πέναλτι ο Αντώνης Κλέφτης. Μετά από εκείνο το παιχνίδι βρεθήκαμε μόνοι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Δεν μπορέσαμε όμως να διαχειριστούμε σωστά την κατάσταση με αποτέλεσμα να τερματίσουμε τελικά στη 4η θέση.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ένωση ;
Από τη σεζόν 1976-77 ως και το 1990. Ολοκλήρωσα την ποδοσφαιρική μου σταδιοδρομία στα 30 μου χρόνια.
Τι ακολούθησε μετά την Ένωση ;
Έπαιξα ποδόσφαιρο σε μικρότερες κατηγορίες. Δυο χρόνια στην Αγία Νάπα και μετά για άλλα δυο στον Φωτειακό Φρενάρου. Το είχα σαν απωθημένο. Ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω πίσω στην ομάδα της κοινότητας μου. Από εκεί που άρχισα ουσιαστικά να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο. Καταφέραμε μάλιστα να την ανεβάσουμε από την Δ΄ στην Γ΄ Κατηγορία.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την Ένωση ;
Η νίκη που πετύχαμε τη σεζόν 1981-82, απέναντι στην Ουγγρική Βάσας ΣΚ, για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Τους είχαμε κερδίσει στο πρώτο παιχνίδι που είχε γίνει στο Παραλίμνι με 1-0. Πετύχαμε την πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα νίκη μας στην Ευρώπη. Όμως το καλύτερο μου παιχνίδι με την φανέλα της Ένωσης το είχα κάνει σε ένα ματς με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Λευκωσίας στο Κύπελλο, τη σεζόν 1987-88. Είχαμε χάσει στο πρώτο παιχνίδι στο παλιό ΓΣΠ με 2-1. Στον επαναληπτικό είχαμε την πρόκριση στα χέρια μας, βρεθήκαμε μπροστά στο σκορ με 3-1, αλλά στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης δεχθήκαμε ένα αναπάντεχο γκολ από μακριά και χάσαμε την πρόκριση.
Αγαπημένος προπονητής ;
Εγώ συνεργάστηκα με αρκετούς προπονητές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Ξεχωρίζω τους Σβατοπλούκ Πλούσκαλ, Θεόδωρο Κολοκούδια και Νίκολα Κόβατσιεφ. Ήταν τρεις άνθρωποι που με βοήθησαν να βελτιωθώ και να εξελιχθώ ως παίκτης. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα δίπλα τους. Ήταν προπονητές που άφησαν το στίγμα τους στην Ένωση.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Στα πρώτα χρόνια ο Ανδρέας Κανάρης της Ομόνοιας. Εγώ τότε ήμουν νεαρός. Στα 20 μου. Αυτός βρισκόταν προς το τέλος της καριέρας του. Ήταν ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος, ευγενής και πράος. Ποδοσφαιριστής όμως που ήταν από τους πιο δύσκολους στην αντιμετώπιση του ήταν ο Ανδρέας Κάντηλος. Ήταν φοβερός παίκτης. Είχαμε δυνατές κόντρες οι δυο μας. Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, πολύ καλός και επικίνδυνος ποδοσφαιριστής.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Πάντα πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι υπάρχει άγχος. Αλλά όταν έμπαινα στο γήπεδο ξεχνούσα τα πάντα. Άλλαζε η ψυχολογία μου.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Πολλές φορές εμείς οι παίκτες τα λέγαμε μεταξύ μας. Πριν από τους αγώνες συζητούσαμε και μελετούσαμε τον τρόπο παιχνιδιού των αντιπάλων μας. Προσαρμοζόμασταν ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες του παιχνιδιού. Για παράδειγμα στο παιχνίδι με την Ομόνοια το 1987-88 όταν είχαμε νικήσει με 1-0 και είχαν κερδίσει πέναλτι γνωρίζαμε από πριν ποιος παίκτης θα το εκτελέσει αλλά και με ποιον τρόπο. Υπήρχαν ταχτικές και στην δική μας εποχή αλλά όχι όπως είναι σήμερα τα πράγματα.
Μετρούσε περισσότερο στην δική σας εποχή η προσωπικότητα των παικτών σε σχέση με το σήμερα ;
Βεβαίως. Τα μεγάλα ονόματα όλων των ομάδων της δικής μου εποχής έβγαιναν μπροστά στα δύσκολα. Όπου και αν παίζαμε θέλαμε μόνο να κερδίζουμε. Έτσι σκεφτόμασταν. Όχι μόνο στα παιχνίδια αλλά και κάθε Τετάρτη που γινόταν το δίτερμα της ομάδας. Έπεφταν κορμιά στις προπονήσεις. Κουβαλούσαμε μέσα μας την νοοτροπία του νικητή. Αλίμονο αν σκέφτεσαι κάτι διαφορετικό.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που μέτρησε περισσότερο στην καριέρα σας ;
Έπαιξα ποδόσφαιρο λόγω του ταλέντου μου. Στην πορεία όμως βελτιώνεσαι. Από την αρχή ξεχώριζα με το ταλέντο που διέθετα. Αλλά για να μπορέσω να καθιερωθώ στην ομάδα και να παίξω με επιτυχία ποδόσφαιρο στην Ένωση χρειάστηκε να δουλέψω πολύ σκληρά. Αν δεν δουλέψεις θα μείνεις ταλέντο. Και στην δική μου εποχή υπήρχαν πολλά παιδιά με μεγαλύτερο ταλέντο από εμένα. Δεν μπόρεσαν όμως να παίξουν καν ποδόσφαιρο. Πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις θυσίες για να μπορέσεις να φθάσεις σε ψηλό επίπεδο.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Υπήρξε για ένα διάστημα έντονο ενδιαφέρον από την Ανόρθωση όμως τα πράγματα δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους. Τότε ήταν πολύ δύσκολο να γίνουν μεταγραφές. Οι ομάδες δεν παραχωρούσαν εύκολα τους βασικούς τους παίκτες.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ένωσης ;
Το Παραλίμνι είναι ένα χωριό. Όλοι ήμαστε γνωστοί και φίλοι μεταξύ μας. Στο ζέσταμα αν έριχνες το βλέμμα σου πάνω στην κερκίδα τους ήξερες όλους. Ήταν ιδιαίτερες οι σχέσεις των παικτών με τον κόσμο της ομάδας. Εμείς πριν από τα παιχνίδια που συνήθως γίνονταν τα απογεύματα, πηγαίναμε τα πρωινά στο σωματείο. Μαζευόμασταν εκεί. Τα λέγαμε μεταξύ μας αλλά και με τους φιλάθλους μας οι οποίοι αγαπούσαν με πάθος την ομάδα. Υπήρχε πάντα στην Ένωση μια αρμονική σχέση μεταξύ των παικτών και του κόσμου.
Σχεδόν με όλους. Εμείς στο Παραλίμνι παραμένουμε ακόμα και τώρα που μιλάμε μια μεγάλη παρέα. Βρισκόμαστε πολύ συχνά και τα λέμε. Θυμόμαστε τις αναμνήσεις που έχουμε αποκτήσει μέσα από την κοινή μας πορεία με τη φανέλα της Ένωσης. Υπάρχουν εξαιρετικές σχέσεις μεταξύ μας.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Στυλιανού. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Όλοι οι φίλαθλοι της Ένωσης θα πρέπει να σταθούν δίπλα στην ομάδα. Τώρα αρχίζει μια δύσκολη περίοδος. Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά. Να γίνει ένας σωστός σχεδιασμός για να μπορέσει η ομάδα να παρουσιαστεί δυνατή και ανταγωνιστική στο νέο πρωτάθλημα. Ήμαστε ομάδα της Α΄ Κατηγορίας και εκεί πρέπει να παραμείνουμε για πάντα. Πρέπει όλοι να επιστρέψουμε στο γήπεδο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου