Ο Κύπριος κεντρικός αμυντικός Ιάκωβος Φιλίππου, γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1950 στον Άγιο Δομέτιο της Λευκωσίας. Έπαιξε για δυο συλλόγους στην καριέρα του τον Πεζοπορικό και τον Κεραυνό. Από τους παίκτες που κόσμησαν με την παρουσία τους τα Κυπριακά γήπεδα. Παίζοντας κυρίως με μυαλό, δύναμη, πολύ καλή αντίληψη των φάσεων και σωστές τοποθετήσεις, αποτέλεσε τον στυλοβάτη της "πράσινης" άμυνας. Αμυντικός πολύ μεγάλης αξίας, ήταν πραγματική εγγύηση για τα μετόπισθεν της ομάδας. Φόρεσε, ίδρωσε και τίμησε τη φανέλα του Πεζοπορικού τη δεκαετία του 1970, κερδίζοντας την παντοτινή αγάπη των φίλων του, αλλά και των σεβασμό του συνόλου των Κυπρίων φιλάθλων.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Πεζοπορικού, τον Ιάκωβο Φιλίππου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 11 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τον Πεζοπορικό, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ιάκωβος Φιλίππου μιλά για τη σημερινή ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Ιάκωβος Φιλίππου είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι και κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Ιάκωβου Φιλίππου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Φιλίππου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω ποδόσφαιρο κυρίως από την τηλεόραση. Στα γήπεδα έχω σταματήσει να πηγαίνω. Φέτος έχω δει την ΑΕΚ από κοντά σε ένα η δυο παιχνίδια.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Το επίπεδο σήμερα είναι πολύ καλύτερο σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Έχει παίκτες που διαθέτουν μεγάλη ταχύτητα και εκρηκτικότητα. Εμείς στη δική μας εποχή παίζαμε περισσότερο με την δύναμη και το πάθος. Οι σημερινοί παίκτες έχουν πολύ καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Εμείς αντίθετα παίζαμε μπάλα σε άθλια γήπεδα. Εγώ για 11 συνεχόμενα χρόνια πηγαινοερχόμουν με το ταξί από τον Άγιο Δομέτιο στην Λάρνακα για τις υποχρεώσεις της ομάδας. Εκτός από το ποδόσφαιρο, εργαζόμουν ταυτόχρονα και ως πελεκάνος. Σταματούσα την εργασία μου και ξεκινούσα πολλές φορές χωρίς να βάλω κάτι στο στόμα μου για να μπορέσω να φθάσω έγκαιρα στην προπόνηση. Τα πράγματα για τους ποδοσφαιριστές σήμερα έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ σε όλους τους τομείς.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Υπάρχουν και σήμερα πολλά παιδιά με ταλέντο. Πολύ δύσκολα όμως μπορούν να φανούν και να δείξουν την αξία τους όταν δεν τους δίνονται οι ευκαιρίες. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ξένων ποδοσφαιριστών στο πρωτάθλημα μας με αποτέλεσμα τα δικά μας παιδιά να μένουν στο περιθώριο. Είναι κρίμα να χάνονται τόσο άδικα όλα αυτά τα σπουδαία ταλέντα που έχουμε ως χώρα.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από την παρουσία της ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Να σου πω. Υπάρχουν παιχνίδια που την βλέπεις και μένεις με ανοιχτό το στόμα. Αναρωτιέσαι αν είναι η ΑΕΚ αυτή που παίζει τόσο ωραίο ποδόσφαιρο. Είδα για παράδειγμα το ματς με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο στον Α΄ γύρο. Κέρδισε με 4-1 μέσα στην Λεμεσό. Είχε κάνει ένα φανταστικό παιχνίδι. Σε πολλούς αγώνες όμως η εικόνα της είναι αντιστρόφως ανάλογη. Δεν μπορείς να την βλέπεις. Της λείπει η σταθερότητα στη απόδοση της. Αν καταφέρει να επιλύσει αυτό το πρόβλημα θα γίνει σπουδαία ομάδα. Η 2η θέση θα πρέπει να μας αφήνει ικανοποιημένους.
Κατάγομαι από τον Άγιο Δομέτιο.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάλα πολύ μικρός. Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο ΕΑΣ Αγίου Δομετιόυ. Την εποχή εκείνη είχε στις τάξεις της πολλά παιδιά με ξεχωριστό ταλέντο που αργότερα έκαναν σπουδαία καριέρα σε μεγάλους συλλόγους της Κύπρου. Μιλάμε για μεγάλα ονόματα όπως τον Νίκο Χαραλάμπους της Ομόνοιας, τον Μάρκο Μάρκου του ΑΠΟΕΛ, τον Λάκη Ιωάννου του ΑΣΙΛ, τον Χρηστάκη Αδάμου, τον Γιάννο Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ, τον Άντρο Σάββα και τον μικρότερο μου αδερφό τον Φίλιππου που έπαιξε ποδόσφαιρο στην Ομόνοια και με τον οποίο βρέθηκα αντίπαλος αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της καριέρα μου. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως ο Άγιος Δομέτιος ήταν μια ποδοσφαιρομάνα.
Που σας εντόπισε ο Πεζοπορικό ;
Πήγα στον Πεζοπορικό όταν υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία. Μαζί με έναν φίλο μου δόκιμο αξιωματικό που έπαιζε στην δεύτερη ομάδα του Πεζοπορικού. Μου μίλησε και με έπεισε να ακολουθήσω τελικά και εγώ τον ίδιο δρόμο. Στο στρατόπεδο είχαμε γήπεδο. Παίζαμε ποδόσφαιρο καθημερινά για ώρες ολόκληρες. Ήταν μαζί μου για δυο χρόνια στρατιώτης ο φίλος μου ο Στέφανος Λυσάνδρου ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν παίκτης του ΑΣΙΛ. Θυμάμαι ότι χωριζόμασταν σε δυο ομάδες. Είχα μια ομάδα εγώ και μια αυτός. Παίζαμε μπάλα με μεγάλο πάθος και αγάπη.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Πεζοπορικό ;
Ξεκίνησα μια μέρα με τα στρατιωτικά ρούχα και πήγα στον Πεζοπορικό. Εντάχθηκα στην ομάδα τον Σεπτέμβριο του 1968. Σε ηλικία 18 ετών. Μου έβγαλαν ταυτότητα. Έπαιξα για μικρό διάστημα με την δεύτερη ομάδα ωστόσο πολύ γρήγορα με προώθησαν στην ανδρική. Το 1969-70 άρχισα να έχω τις πρώτες μου εμπειρίες ως παίκτης της πρώτης ομάδας. Ήταν η χρονιά που ο Πεζοπορικός είχε χάσει το πρωτάθλημα στις λεπτομέρειες. Από την ομάδα αποχώρησε όλη η παλιά γενιά. Είχε γίνει μια μεγάλη ανανέωση. Με προπονητή τον Ούγγρο Ζέκελερ. Η νέα φουρνιά της ομάδας άρχισε να παίρνει χρόνο συμμετοχής αρχικά στα παιχνίδια του κυπέλλου. Εγώ, ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο Κυριακίδης, ο Καλλής, ο Ιακώβου κ.α. Ήμασταν σε νεαρή ηλικία, είχαμε πολλά όνειρα και διψούσαμε για καλή μπάλα και επιτυχίες. Αγαπούσαμε αυτό που κάναμε και ήμασταν αποφασισμένοι να δουλέψουμε σκληρά για να πετύχουμε. Αποκλείσαμε στο κύπελλο διαδοχικά τον ΑΡΗ, την ΕΠΑ, και το ΑΠΟΕΛ στα ημιτελικά του θεσμού. Φθάσαμε μέχρι τον τελικό. Κερδίσαμε την ΑΛΚΗ με 2-1 και κατακτήσαμε το τρόπαιο. Το ταξίδι μου στον Πεζοπορικό άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το ντεμπούτο μου στο πρωτάθλημα έγινε σε ένα ματς με αντίπαλο την Ανόρθωση. Είχα περάσει ως αλλαγή.
Πως σας υποδέχθηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Πολύ καλά. Τούς είχα κερδίσει όλους από την πρώτη μέρα με τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά μου. Ήμουν συνεργάσιμος, προσιτός και φιλικός με όλους. Με αγαπούσαν. Μπορώ να πω ότι είχαμε δέσει από την αρχή εξαιρετικά. Με υποδέχθηκαν όλοι τους με μεγάλη χαρά. Είχα την τύχη να βρεθώ συμπαίκτης με την παλιά φουρνιά της ομάδας. Απέκτησα δίπλα τους πολύτιμές εμπειρίες που με βοήθησαν να βελτιωθώ τόσο ως παίκτης όσο και ως άνθρωπος. Μετά έπαιξα ποδόσφαιρο με την νέα γενιά της ομάδας. Με τον Κουννά, τον Παστελλίδη, τον Δαμιανού, τον Λάμπρου και τους υπόλοιπους.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι ;
Στην πρώτη μου χρονιά στην ομάδα βρήκα τον Κοβάσεβιτς. Ήταν ένας πολύ καλός προπονητής. Αργότερα είχα την τύχη να συνεργαστώ με τους Πάμπο Αβρααμίδη, Κώστα Ταλιάνο και τον Έρικ Σμιθ από την Σκωτία. Ήταν εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Μας δίδαξαν αρκετά σημαντικά πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο που μας βοήθησαν να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε στην καριέρα μας με ασφάλεια και σταθερότητα. Πήρα πράγματα από όλους.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Ξεχώρισα πολύ γρήγορα. Κατάφερα να γίνω βασικός στον Πεζοπορικό στα 19 μου χρόνια.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στον Πεζοπορικό ;
Πάντα έπαιζα στο κέντρο της άμυνας. Με τον αριθμό τέσσερα στην πλάτη.
Πως ήταν η συνεργασία σας με τον Καλλή Κωνσταντίνου στο κέντρο της άμυνας του Πεζοπορικού ;
Είχαμε δημιουργήσει μαζί ένα εξαιρετικό δίδυμο. Από τα καλύτερα που είχαν περάσει εκείνη την περίοδο από Κυπριακά γήπεδα. Όλοι μιλούσαν με κολακευτικά λόγια. Εγώ έπαιζα στόπερ και ο Καλλής ήταν πίσω μου ως λίμπερο. Δέσαμε πολύ καλά από την αρχή σε όλα. Υπήρχε καλή χημεία ανάμεσα μας και μάθαμε να λειτουργούμε στο γήπεδο ως σύνολο και όχι ο καθένας ξεχωριστά. Μάλιστα την σεζόν 1973-74, λίγο πριν την Τουρκική εισβολή, είχαμε τερματίσει στην 2η θέση του πρωταθλήματος και είχαμε δεχθεί μόλις οκτώ γκολ. Διαθέταμε την καλύτερη άμυνα στην Ευρώπη. Ήταν ένα μοναδικό ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Χάσαμε τα πρωταθλήματα του 1970 και του 1974 στις λεπτομέρειες και από καθαρή ατυχία.
Αν είχατε την ευκαιρία να ξαναπαίξετε ένα ματς. Ποιο θα ήταν ;
Το παιχνίδι με την Ομόνοια στην Λάρνακα την σεζόν 1973-74. Κάναμε ένα φανταστικό ματς. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι ότι είχαμε χάσει ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Το παιχνίδι είχε γίνει με Ελβετούς διαιτητές. Ήταν η πρώτη φορά που έφερναν στην Κύπρο ξένους διαιτητές. Σκοράραμε δυο γκολ και τα είχαν ακυρώσει. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από κόσμο. Ο αγώνας τελείωσε 0-0 αλλά αξίζαμε την νίκη. Χάσαμε το πρωτάθλημα με ένα η δυο βαθμούς διαφορά. Είχαν κερδίσει την τελευταία αγωνιστική τον Διγενή στην Μόρφου και πήραν τον τίτλο. Μέχρι τότε δεν τον είχαν νικήσει ποτέ στο παρελθόν. Αυτά έχει το ποδόσφαιρο.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Ήμουν πολύ δυνατός παίκτης. Πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι. Είχα καλή αντίληψη των φάσεων και σωστές τοποθετήσεις.
Τι μπορούμε να πούμε για τον Πεζοπορικό της δικής σας εποχής ;
Ο Πεζοπορικός της δικής μου εποχής ήταν μια σπουδαία ομάδα. Στελεχωμένη με πολλούς ποιοτικούς παίκτες. Παίζαμε όμορφο ποδόσφαιρο και είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε τον σεβασμό όλων με τις εμφανίσεις μας. Χάσαμε δυο με τρεις τίτλους πολύ άδικα. Πιστεύω αξίζαμε να πάρουμε και πρωτάθλημα και κύπελλο. Δεν μπορέσαμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα του 1970. Το ίδιο είχε συμβεί και το 1974. Είχαμε σπουδαία ομάδα. Αυτό το λένε όλοι. Ήμασταν πάντα εκεί. Βρισκόμασταν για πολλά συνεχόμενα χρόνια ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Κύπρου. Δεν ήμασταν μια φωτοβολίδα. Είχαμε διάρκεια και αυτό οφειλόταν στους εξαιρετικούς παίκτες που είχε στις τάξεις του ο Πεζοπορικός εκείνη την εποχή. Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να το πετύχουμε αυτό. Μας έλειψε σε πολλές περιπτώσεις η τύχη.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν στο Κυπριακό πρωτάθλημα εκπληκτικοί σέντερ φορ. Ήταν ο Καιάφας της Ομόνοιας, ο Ευθυμιάδης του Ολυμπιακού, ο Παμπουλλής, ο Ανδρέας Στυλιανού. Μιλάμε για παίκτες που άφησαν εποχή.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που μέτρησε περισσότερο στην πορεία σας ;
Κατά την διάρκεια της καριέρα μου δούλεψα πολύ σκληρά τόσο στις προπονήσεις όσο και στο γήπεδο. Μπορεί μικρός να μην είχα το μεγάλο ταλέντο. Για να παίξω όμως ποδόσφαιρο και να έχω διάρκεια στην καριέρα μου χρειάστηκε να δουλέψω αρκετά. Δεν ήμουν ψεύτης στην προπόνηση. Προσπαθούσα καθημερινά να γίνομαι καλύτερος.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Πάντα είχα άγχος πριν από ένα παιχνίδι. Όταν όμως ερχόταν η στιγμή που θα έβαζα την στολή για να μπω στο γήπεδο τα πάντα άλλαζαν για μένα. Πριν από τα ματς μελετούσα πολύ προσεκτικά τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα των αντίπαλων επιθετικών. Ήθελα όταν θα τους συναντούσα στο γήπεδο να είμαι πανέτοιμος από κάθε άποψη. Να ξέρω τον τρόπο παιχνιδιού τους, πως κινούνται και λειτουργούν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η μόνη μου σκέψη την ώρα του παιχνιδιού ήταν με ποιο τρόπο θα μπορέσω να βοηθήσω την ομάδα μου να φθάσει στην νίκη. Τα πρώτα χρόνια μου έδιναν θάρρος οι πιο παλιοί παίκτες. Γενικά πριν από τα παιχνίδια ήμουν αγχώδης τύπος.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Πεζοπορικό ;
Στον Πεζοπορικό έπαιξα ποδόσφαιρο για 11 συνεχόμενα χρόνια. Από το 1968 μέχρι το 1979.
Ποιες είναι η μεγαλύτερες σας στιγμές με την ομάδα ;
Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κύπρου το 1970 και οι συμμετοχές μου με τον Πεζοπορικό στην Ευρώπη. Το αξέχαστο για μένα παιχνίδι με την Κάρτιφ Σίτι στην Ουαλία το 1970-71 για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Πολλά από τα παιδιά που αποτελούσαν εκείνη την ομάδα του Πεζοπορικού δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας. Πολλές φορές όταν βλέπω τις φωτογραφίες και φέρνω στη μνήμη μου ξανά εκείνες τις στιγμές συγκινούμε βαθύτατα. Για τον ίδιο θεσμό είχαμε βρεθεί αντιμέτωποι το 1972 με την Ιρλανδική Κόρκ και την Μάλμε Σουηδίας. Το 1978-79 είχαμε παίξει με την Πολωνική Σλάσκ Βρότσλαβ για το Κύπελλο Ουέφα. Αισθάνομαι τυχερός που έζησα κατά την διάρκεια της καριέρας μου με τον Πεζοπορικό αυτές τις στιγμές. Θα μπορούσαμε αναμφίβολα να πετύχουμε ως ομάδα πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Και αυτά όμως που έχουμε καταφέρει είναι πολύ σημαντικά.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να θέλω να φύγω από τον Πεζοπορικό. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος από την ομάδα και τους ανθρώπους της. Δέθηκα με το σύλλογο από την πρώτη στιγμή που φόρεσα αυτή την φανέλα. Δεν το σκέφτηκα ποτέ μου. Δεν αποτελούσε προτεραιότητα για μένα.
Τι ακολούθησε μετά τον Πεζοπορικό ;
Αναγκάστηκα να φύγω από τον Πεζοπορικό το καλοκαίρι του 1979. Είχα ξεκινήσει δική μου δουλειά στην Λευκωσία. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να ξεκινάω και να πηγαίνω στη Λάρνακα για τις υποχρεώσεις της ομάδας. Ήταν ιδιαίτερα κουραστικό και ψυχοφθόρο. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι του Πεζοπορικού δεν ήθελαν να με αφήσουν να φύγω. Μου άσκησαν έντονες πιέσει για να με πείσουν να μείνω αλλά εγώ είχα πάρει ήδη την απόφασή μου. Πήρα τελικά μεταγραφή για τον Κεραυνό.
Τι σας έχει μείνει από την παρουσία σας στον Κεραυνό ;
Έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Έκανα εκείνη την περίοδο την καλύτερη δυνατή επιλογή. Ήρθα σε επαφή με τους ανθρώπους του συλλόγου και με έπεισαν να ενταχθώ στην ομάδα τους. Είχαμε δημιουργήσει ένα καλό σύνολο. Βρήκα εκεί πολύ έμπειρους και καταξιωμένους ποδοσφαιριστές. Τότε είχαν ενταχθεί στον κεραυνό ο Νίκος Χαραλάμπους της Ομόνοιας, ο Μάρκος Μάρκου του ΑΠΟΕΛ, ο Σκουφάρης του Ολυμπιακό κ.α. Παίξαμε για δυο χρόνια στην Α΄ Κατηγορία. Κάναμε καλές εμφανίσεις και ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί απέναντι στους αντιπάλους μας. Θυμάμαι ότι είχαμε κερδίσει στο γήπεδο μας όλες τις μεγάλες ομάδες της Κύπρου. Μετά ο Κεραυνός υποβιβάστηκε στην Β΄ Κατηγορία. Έμεινα μαζί τους για άλλον ένα χρόνο. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο το 1983 σε ηλικία 33 ετών. Έφυγα από τα γήπεδα γεμάτος ικανοποίηση και περηφάνια.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο του Πεζοπορικού ;
Με τον κόσμο του Πεζοπορικού είχα πάντοτε εξαιρετικές σχέσεις. Με αποδέχθηκαν από την πρώτη στιγμή που πήγα στην ομάδα. Είχα πάντοτε τη στήριξη και την βοήθεια τους. Με την αγωνιστική μου παρουσία κατάφερα να κερδίσω την αγάπη και τον σεβασμό τους. Είναι κάτι που εξακολουθώ να εισπράττω μέχρι σήμερα. Η αναγνώριση της προσφορά μου στον Πεζοπορικό από τον απλό κόσμο της ομάδας αποτελεί για μένα την μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αγάπη του κόσμου και οι πολλές δυνατές φιλίες με συμπαίκτες και αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Από το ποδόσφαιρο έχω κρατήσει μόνο τις ωραίες αναμνήσεις.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Οι σχέσεις μας ακόμη και σήμερα που μιλάμε παραμένουν άριστες. Βρισκόμαστε πολύ συχνά και τα λέμε. Θυμόμαστε τα παλιά. Το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσα μας εξακολουθεί να είναι πολύ δυνατό.
Κύριε Φιλίππου είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά είπατε. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε τα δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.
Θα πρέπει να εκλείψει ο φανατισμός. Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή. Να συνεχίσουν να πηγαίνουν στο γήπεδο. Να αγαπούν με πάθος τις ομάδες τους αλλά να μην παρεκτρέπονται. Να δείχνουν σεβασμό στον αντίπαλο. Να δεχόμαστε την ήττα. Είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε θα πρέπει μετά το τέλος του αγώνα να τα ξεχνάμε όλα. Υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή από το ποδόσφαιρο και θα πρέπει να αποτελεί για όλους μας μια διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου