Ο Κούλλης Ιακώβου στο Pafossports

 

Ο Κύπριος δεξιός αμυντικός Κούλλης Ιακώβου, γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1962, στη Λευκωσία. Μέλος της φοβερής Ομόνοιας, κατέκτησε 7 φορές το Πρωτάθλημα Κύπρου (1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987, 1989), 5 φορές το Κύπελλο Κύπρου (1981, 1982, 1983, 1988, 1991) και 7 φορές το Σούπερ Καπ (1981, 1982, 1983, 1987, 1988, 1989, 1991). Έγινε γνωστός από την ομάδα της Λευκωσίας, για την οποία έκανε 204 εμφανίσεις με 2 γκολ, όντας μέλος ενός πυραυλοκίνητου συνόλου που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Κύπρου, κυρίως τις δεκαετίες 1970 και 1980.

Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ομόνοιας, τον Κούλλη Ιακώβου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 12 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της Ομόνοιας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Κούλλης Ιακώβου μιλά για την σημερινή Ομόνοια και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής. 

Ο Κούλλης Ιακώβου είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λευκωσίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Κούλλη Ιακώβου.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.

Κύριε Ιακώβου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;

Κοίταξε. Τώρα πλέον είμαι απλός φίλαθλος. Είμαι ενεργό μέλος στο συμβούλιο των Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών της Ομόνοιας. Είχα για 10 χρόνια περίπου ακαδημίες ποδοσφαίρου στην Λευκωσία. Μετά σταμάτησα και αποσύρθηκα τελείως. 

Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;

Σίγουρα έχει ανέβει πάρα πολύ το επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου από τότε που παίζαμε εμείς. Έχουν μπει μέσα αρκετά χρήματα, ήρθαν κάποιοι επενδυτές και έχουν αρχίσει οι ομάδες μας σιγά-σιγά να δουλεύουν ποιο επαγγελματικά. Βλέπουμε να τοποθετούνται σε νευραλγικές θέσεις τα κατάλληλα πρόσωπα με αποτέλεσμα όλο αυτό να δίνει την αναγκαία ώθηση στο ποδόσφαιρο μας. Άλλωστε η παρουσία των ομάδων μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Ακολουθούμε τα βήματα των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης.

Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;

Σίγουρα έχουμε ταλέντα. Πιστεύω ότι τώρα έχουμε περισσότερα. Οι μικροί σήμερα ασχολούνται με το ποδόσφαιρο από τα έξι τους χρόνια. Θα πάνε σε ακαδημίες και θα μάθουν ποιο σωστά τα πρώτα τους βήματα. Αντίθετα στην δική μου εποχή δεν υπήρχαν τα τμήματα υποδομής. Τα ταλέντα πήγαιναν στις ομάδες και έπαιζα ποδόσφαιρο στην ηλικία των 15-16 ετών, με αυτά που τους μάθαιναν εκεί. Τα πράγματα τώρα είναι πολύ διαφορετικά για τα νέα παιδιά. Οι συνθήκες για να μάθεις σωστά το ποδόσφαιρο σήμερα είναι σαφώς καλύτερες. Πρέπει να αξιοποιηθούν ποιο σωστά από τις ομάδες και την ΚΟΠ.

Κύριε Ιακώβου φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της Ομόνοιας. Πως βλέπετε την παρουσία της στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν ;

Την Ομόνοια φέτος την βλέπω πολύ δυνατή. Με τις μεταγραφές που έχει κάνει πιστεύω πως θα παρουσιαστεί ενισχυμένη και αλλαγμένη προς το καλύτερο. Απλά την δεδομένη στιγμή που βρισκόμαστε θεωρώ πως κάποιοι παίκτες βρίσκονται λίγο πίσω από πλευράς απόδοσης εξαιτίας του γεγονότος ότι έχουν αργήσει να ενταχθούν στην ομάδα. Θέλουν παιχνίδια στα πόδια τους για να βρουν ρυθμό. Πιστεύω με την πάροδο του χρόνου η Ομόνοια θα βελτιώνεται συνεχώς.   

Κύριε Ιακώβου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Στρόβολο. 

Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;

Όχι. Δεν έγινα ποδοσφαιριστής στην πορεία. Μεγάλωσα με μια μπάλα στα πόδια. Όπως όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής. Ήταν κάτι που λατρεύαμε πάρα πολύ από μικροί. Παίζαμε ποδόσφαιρο από το πρωί μέχρι το βράδυ στις αλάνες. 

Που σας εντόπισε η Ομόνοια ;

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από την ομάδα της γειτονιάς μου την ΑΕΚ Στροβόλου η οποία λάμβανε μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα της ΠΟΕΛ ( Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Επαρχίας Λευκωσίας). Εκείνη την εποχή γινόταν ένα τουρνουά με την συμμετοχή αρκετών ομάδων. Από εκεί φαίνεται πως με εντόπισαν οι άνθρωποι της Ομόνοιας, σχημάτισαν καλή άποψη για την αξία μου, ήρθαν στο σπίτι μου, μου μίλησαν και με ενέταξαν στις τάξεις της ομάδας. Ήταν μια εξέλιξη που με χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς από μικρός συμπαθούσα την Ομόνοια. 

Από τις αλάνες της Λευκωσίας ξαφνικά σε μια μεγάλη ομάδα όπως η Ομόνοια. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς τότε ;

Τεράστια αλλαγή. Από τη γη ως τον Ουρανό. Όμως μπαίνεις στα νέα δεδομένα και σιγά-σιγά αρχίζεις να προσαρμόζεσαι καλύτερα. Εξοικειώνεσαι με τους ρυθμούς των προπονήσεων, μαθαίνεις να δουλεύεις ποιο επαγγελματικά και προσπαθείς μέσω της σκληρής δουλείας να ανταποκριθείς με επιτυχία στις αυξημένες απαιτήσεις που έχει μια μεγάλη ομάδα όπως η Ομόνοια.  

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ομόνοια ;

Η πορεία μου στην Ομόνοια ξεκινά από τη δεύτερη ομάδα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βρέθηκα στην ανδρική. Ήταν η ομάδα των ονείρων μου. Θυμάμαι τότε η δεύτερη ομάδα έπαιζε ποιο νωρίς στο ίδιο γήπεδο που αγωνιζόταν η πρώτη ομάδα. Στα παιχνίδια τότε ερχόταν αρκετός κόσμος, παρακολουθούσε τους αγώνες και έβγαζε τα συμπεράσματα του για τις πραγματικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών που αποτελούσαν την δεύτερη ομάδα του συλλόγου. Μας άρεσε να παίζουμε μπροστά σε κόσμο. Ήταν κάτι που μας έδινε έξτρα κίνητρο. Νιώθαμε πολύ όμορφα.  

Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι ποιο παλιοί παίκτες της Ομόνοιας ;

Η βοήθεια τους ήταν πολύ μεγάλη. Πρώτα από όλα το κλίμα στην ομάδα ήταν οικογενειακό. Το αντιλαμβανόσουν αμέσως. Αυτό ήταν το κλειδί των μεγάλων επιτυχιών που είχαμε να επιδείξουμε ως ομάδα. Ερχόταν παίκτης από την δεύτερη ομάδα και αμέσως ενσωματωνόταν πολύ εύκολα στην ανδρική. Θα τον βοηθούσαν χωρίς κανένα δισταγμό. Ήξεραν να μας καθοδηγήσουν με τις εμπειρίες τους και εμείς από την πλευρά μας τους ακούγαμε με σεβασμό. Πειθαρχούσαμε σε αυτά που μας έλεγαν και προσπαθούσαμε να τα εφαρμόσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε. Μας βοήθησαν πάρα πολύ όπως βοηθήσαμε και εμείς με τη σειρά μας τα ποιο νέα παιδιά που εντάχθηκαν αργότερα στην πρώτη ομάδα της Ομόνοιας. 

Εσείς ως νέο παιδί που ήσασταν τότε πως είδατε αυτή την πρόκληση ;

Στην αρχή όταν πήγα στην Ομόνοια και έβλεπα τους παίκτες που αποτελούσαν την πρώτη ομάδα του συλλόγου ένιωθα μέσα μου την αμφιβολία. Ένιωθα δέος όταν παρακολουθούσα τους Κανάρη, Καιάφα, Ερωτοκρίτου, Πατίκκη, Μαυρή, Κοντογιώργη, Σάββα και τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες που διέθετε η ομάδα εκείνη την εποχή το πως δουλεύουν καθημερινά στις προπονήσεις. Ήταν μια γεμάτη ομάδα. Δεν υπήρχε μέτριος παίκτης. Στην αρχή μου φάνηκε βουνό. Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Όμως όταν με τον καιρό άρχισα τις προπονήσεις, απέκτησα αυτοπεποίθηση και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μου. Είπα ναι τώρα μπορώ να τα καταφέρω. Με την βοήθεια του θεού όλα εξελίχθηκαν ευνοϊκά για μένα. Όχι μόνο έπαιξα αλλά γνώρισα και μεγάλες επιτυχίες με τη φανέλα της Ομόνοιας.

Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;

Ξεχώρισα αμέσως. Από πολύ νωρίς είχα δείξει το τι μπορώ να κάνω στο γήπεδο. Από την πρώτη προπόνηση εντάχθηκα άμεσα στην δεύτερη ομάδα με προπονητή τον Ανδρέα Κωνσταντίνου (Έσσο). Με εντόπισε, με προώθησε και από εκεί βρέθηκα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα στην πρώτη ομάδα. 

Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην Ομόνοια ;

Εγώ ξεκίνησα την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο ως αμυντικός χαφ. Στην πορεία όμως προέκυψε κενό στη θέση του δεξιού ακραίου αμυντικού και ο τότε προπονητής μου στην Ομόνοια ο Βασίλ Σπάσοφ έκρινε ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ καλύτερα στις ανάγκες αυτής της θέση με αποτέλεσμα να με καθιερώσει πολύ γρήγορα στο δεξί άκρο της άμυνας. Κατά την διάρκεια της καριέρας μου χρησιμοποιήθηκα σε αρκετά ματς ως αριστερός μπακ, στόπερ ακόμη και αμυντικός χαφ. Εξελίχθηκα σε "πολυεργαλείο" στα χέρια των εκάστοτε προπονητών μου.

Ποια ήταν τα ποιο δυνατά σας ατού ;

Η δύναμη, το πάθος και το πείσμα. Δεν μου άρεσε να χάνει η ομάδα. Είχα από μικρός την νοοτροπία του νικητή. 

Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε να φθάσετε στην κορυφή ;

Εγώ χαρακτηρίζω τον εαυτό μου παίκτη της προπόνησης. Ακολουθούσα πιστά τις οδηγίες των προπονητών μου. Δεν μου άρεσε να κλέβω την ώρα της προπόνησης. Προσπαθούσα κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος. Να βελτιώνομαι διαρκώς. 

Πως αντιμετωπίζατε την πίεση του κόσμου ειδικά στην αρχή που ήσασταν νέος στην ομάδα ;

Εγώ ένιωσα από τις πρώτες μέρες την μεγάλη αγάπη του κόσμου της Ομόνοιας προς το πρόσωπο μου. Με βοηθούσε να μπαίνω στο γήπεδο με ανεβασμένη ψυχολογία. Ήταν δίπλα μου σε κάθε στιγμή καλή η κακή. Η μαζική παρουσία των φιλάθλων μας στις εξέδρες των γηπέδων έδινε σε όλους εμάς τους ποδοσφαιριστές τρομερή αυτοπεποίθηση. 

Τι μπορούμε να πούμε για την Ομόνοια της δικής σας εποχής ;

Ήταν μια τρομερή ομάδα. Οι τίτλοι που έχει κατακτήσει μιλούν από μόνοι τους. Η Ομόνοια εκείνης της εποχής μέσω της πολύ σκληρής και σοβαρής δουλειάς κατάφερε να χτίσει ένα πολύ δυνατό σύνολο με εξαιρετική χημεία και απίστευτη ομοιογένεια. Δουλεύαμε όλοι μαζί σαν οικογένεια γεγονός που βοηθούσε πάρα πολύ την ομάδα. Όταν έχεις υγιή αποδυτήρια το έργο σου στον αγωνιστικό χώρο γίνεται ποιο εύκολο. Δέσαμε πολύ καλά ο ένας με τον άλλο και φθάσαμε στο σημείο να παίζουμε αυτοματοποιημένο ποδόσφαιρο. Σαν ομάδα διαθέταμε 2-3 συστατικά στοιχεία που έκαναν την διαφορά.

Ποιο ήταν κατά την άποψη σας το σημαντικότερο στοιχείο υπεροχής που είχατε τότε ως ομάδα απέναντι στους αντιπάλους σας ;

Η μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες κατά την άποψη μου ήταν πρώτα από όλα το σπουδαίο ταλέντο που διέθεταν οι παίκτες της Ομόνοιας τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σαν σύνολο. Είχαμε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, μεγάλο βάθος και έναν μεγάλο κόσμο να μας ακολουθεί παντού σε κάθε μας αγώνα. Για να καταλάβεις τότε στην αποστολή ο προπονητής έπαιρνε 16 παίκτες. Δεν ήταν όπως συμβαίνει τώρα που παίρνουν 22. Στην Ομόνοια τότε υπήρχαν 25 ισάξιοι ποδοσφαιριστές. Ο ανταγωνισμός για μια θέση στην 16αδα ήταν έντονος και σίγουρα αυτό λειτουργούσε προς όφελος της ομάδας και του εκάστοτε προπονητή ο οποίος είχε σε κάθε ματς αυξημένες επιλογές στα χέρια του. Επέλεγε πάντα τους ποιο φορμαρισμένους και μπορούσε να καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα κενά που προκύπτανε από τιμωρίες και τραυματισμούς. 

Πόσα χρόνια παίξατε στην Ομόνοια ;

Από το 1981 έως και το 1993. 

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;

Έχω ζήσει ως ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας πολύ μεγάλες στιγμές. Κάθε τίτλος από τους 19 συνολικά που κατέκτησα με την ομάδα είναι ξεχωριστός. Όπως και οι σημαντικές νίκες που πετύχαμε στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις πάνω στην Ντιναμό Βουκουρεστίου το 1984-85, με 2-1 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών και η ισοπαλία με 1-1 με την φοβερή Άντερλεχτ τη σεζόν 1990-91, για τον Β΄ Γύρο του Κύπελλο Ουέφα. Εγώ έχω έντονα χαραγμένα στην μνήμη μου τα παιχνίδια της ίδιας χρονιάς εναντίον της Σλάβιας Σόφιας η οποία είχε στις τάξεις της έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή τον Ντερμιτσίεφ και ο τότε προπονητής μου στην Ομόνοια ο Χέλμουντ Σενέκοβιτς μου είχε αναθέσει το προσωπικό του μαρκάρισμα, στο πρώτο ματς που είχε διεξαχθεί στη Σόφια. Μιλάμε για τρομερό παίκτη. Τα πήγα πολύ καλά, τον περιόρισα αφάνταστα. Αν και χάσαμε με 2-1 είχαμε πάρει ένα καλό αποτέλεσμα που έβαλε τις βάσεις για την μεγάλη νίκη που πετύχαμε στον επαναληπτικό όταν τους είχαμε νικήσει στην έδρα μας με 4-2 και πήραμε την πρόκριση για τους αγώνες με την Άντερλεχτ. Πραγματοποίησα μια από τις κορυφαίες μου εμφανίσεις με τη φανέλα της Ομόνοιας.  

Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στην καριέρα σας, Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ;

Ο Βούλγαρος Βασίλ Σπάσοφ. Ο προπονητής που πίστεψε σε μένα και με καθιέρωσε στην Ομόνοια. Ήταν τρομερός τεχνικός και φοβερός ψυχολόγος. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου. 

Δυσκολότερος αντίπαλος ;

Σαν αμυντικός είχα να αντιμετωπίσω εξαιρετικούς αντίπαλους εκείνη την εποχή. Δεν με δυσκόλεψε κάποιος ιδιαίτερα, με εξαίρεση ίσως τον Μιχάλη Οικονόμου της Ένωσης. Ήταν ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, εξαιρετικός χειριστής της μπάλας και πάντα μου έβαζε δύσκολα ειδικά στα παιχνίδια που δίναμε στο Παραλίμνι. Από τους υπόλοιπους μου άρεσε να παίζω ως αντίπαλος με τον Πανίκο Χατζηλοίζου του Άρη, τον οποίο ήξερα να αντιμετωπίζω πολύ καλά. Στα πρώτα ματς που ανέλαβα το προσωπικό του μαρκάρισμα τα είχα πάει περίφημα και από εκεί και πέρα ήταν θέμα ψυχολογίας. Υπήρχαν και άλλοι πολύ αξιόλογοι ποδοσφαιριστές όπως για παράδειγμα ο Χρίστος Κολιαντρής της ΑΕΛ, ο Δημήτρης Αγάς όταν έπαιζε στον Απόλλωνα και κάποια άλλα παιδιά.

Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα δύσκολα παιχνίδια ;

Κοίταξε να δεις. Πριν από κάθε παιχνίδι είτε δύσκολο είτε εύκολο έχεις μια αγωνία. Αλλά όταν μπεις στο γήπεδο με την πρώτη πάσα φεύγουν όλα. Ειδικά όταν είναι ντέρμπι έχεις μια προσμονή. Αλλά μόλις ξεκινήσει ο αγώνας η μόνη σου σκέψη είναι το πως θα βοηθήσεις την ομάδα σου να φθάσει στην νίκη. Πριν από τα ματς υπάρχει η προετοιμασία. Προσπαθούσαμε πάντοτε να παρουσιαζόμαστε στους αγώνες πανέτοιμοι από κάθε άποψη. 

Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;

Σίγουρα υπήρχε ταχτική αλλά δεν ήταν τόσο λεπτομερείς. Μελετούσαμε τους αντιπάλους μας αλλά όχι στον βαθμό που συμβαίνει τώρα.   

Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα ;

Σε κάποια φάση είχε προκύψει ανεπίσημο ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Ή αλήθεια είναι ότι η Ομόνοια κάλυπτε όλες τις φιλοδοξίες που είχα ως παίκτης και ποτέ δεν χρειάστηκε να βάλω τον εαυτό μου σε αυτή την διαδικασία. 

Παίξατε στην Εθνική ομάδα ;

Έπαιξα σε όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες όχι όμως και στην Εθνική Ανδρών. Είχα κάποιες συμμετοχές σε φιλικά παιχνίδια, ποτέ όμως σε επίσημο αγώνα. Πιστεύω πως θα μπορούσα να αγωνιστώ έστω σε ένα παιχνίδι. Υπήρχαν βέβαια εκείνη την εποχή και άλλοι εξίσου καλοί παίκτες στη θέση μου. Οπότε το έργο των προπονητών της Εθνικής ήταν δύσκολο. 

Ποιο ματς θα θυμάστε για πάντα ;

Το παιχνίδι που θα θυμάμαι για πάντα είναι αυτό με το ΑΠΟΕΛ για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κύπρου, τη σεζόν 1991-92. Το πρώτο ματς είχε τελειώσει ισόπαλο 1-1 και στον επαναληπτικό ενώ το σκορ ήταν 2-2 και την πρόκριση για τα ημιτελικά την έπαιρνε το ΑΠΟΕΛ, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης καταφέραμε να σκοράρουμε κερδίζοντας τον αγώνα με 3-2. Πετύχαμε μια μεγάλη ανατροπή εκεί που όλα έδειχναν χαμένα. Ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Έζησα από πρώτο χέρι την άγρια ομορφιά του ποδοσφαίρου. Από τα υπόλοιπα ματς θα θυμάμαι τους αγώνες με την Σλάβια Σόφιας και την Άντερλεχτ στην Ευρώπη. 

Όταν βάζατε για πρώτη φορά τη φανέλα της Ομόνοιας, φανταζόσασταν πως θα είχατε διαγράψει αυτή την πετυχημένη πορεία στο ποδόσφαιρο ;

Σίγουρα όχι. Κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να προβλέψει το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στην καριέρα του σε βάθος χρόνου. Εγώ έβλεπα μπροστά και έκανα όσο καλύτερα μπορούσα αυτό που λάτρευα από παιδί. Να παίζω καλή μπάλα. Προσπάθησα να απολαύσω και να χαρώ όσο καλύτερα μπορούσα αυτό το ταξίδι. Στην πορεία τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδανικά για μένα τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Για την ακρίβεια πέτυχα πολύ περισσότερα από αυτά που περίμενα. Στο τέλος είναι που πρέπει να κάνεις τον απολογισμό για να δεις το τι έχεις πετύχει και το που έφθασες. Εγώ νιώθω απόλυτα ικανοποιημένος από την συνολική μου παρουσία στο ποδόσφαιρο. Έχω υλοποιήσει όλα μου τα όνειρα. 

Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ομόνοιας ;

Είχα πολύ καλή σχέση με τον κόσμο της Ομόνοιας. Τον ένιωθα πάντοτε να είναι δίπλα μου. Όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων. Οι φίλαθλοι μας είναι πολύ εκδηλωτικοί στις αντιδράσεις τους και διαρκώς δείχνουν έμπρακτα την εκτίμηση τους προς τους παλιούς παίκτες της ομάδας που τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο τη φανέλα του συλλόγου. Ξέρουν πως έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό για την ομάδα και το έχουν αναγνωρίσει. 

Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

Αυτό που κρατάω και το διαπιστώνω ποιο έντονα τώρα είναι οι δυνατές φιλίες που απέκτησα μέσα από την ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο με παίκτες και παράγοντες άλλων ομάδων. Όλους αυτούς που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τότε τους συναντάμε τώρα και νιώθουμε υπέροχα μαζί τους. Νιώθεις ιδιαίτερα χαρούμενος όταν τους βλέπεις μετά από τόσα πολλά χρόνια που έχουν περάσει και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στις σχέσεις μας. Αντίθετα μπορώ να πω ότι πλέον έχουν βελτιωθεί ακόμη περισσότερο. Αποτελεί μια ακόμη ηθική επιβράβευση για όλους εμάς το όνομα που έχουμε αποκτήσει μέσα από το ποδόσφαιρο. 

Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στην Ομόνοια ;

Έχουμε στενότατες επαφές. Είμαι ενεργό μέλος του Ομίλου Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών της Ομόνοιας. Προσπαθούμε να φέρουμε ξανά πίσω όσο το δυνατόν περισσότερους παλιούς παίκτες. Έχουμε φτιάξει μια καλή ομάδα που λαμβάνει μέρος στις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μοναδική μας επιδίωξη να βρισκόμαστε μεταξύ μας όσο πιο συχνά γίνεται.

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Ιακώβου. Κλείνοντας αυτή την μεγάλη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ομόνοιας και της Κύπρου γενικότερα.

Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι ο κόσμος της Ομόνοιας θα πρέπει πάντοτε να στέκεται δίπλα στην ομάδα γιατί έχει να κερδίσει από αυτήν τίτλους και διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων. Αν βοηθήσουμε την ομάδα θα μας το ανταποδώσει πιστεύω με τον καλύτερο τρόπο. Θα μας δώσει μεγάλες χαρές. Θα πρέπει όταν έρχονται τα δύσκολα να κάνουμε υπομονή και να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που προκύπτουν με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.