Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Αλκής, τον Θανάση Αλεξάνδρου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας και την έκλεισε στον Πεζοπορικό, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για πάνω από 12 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λάρνακας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της Αλκής, για την μεταγραφή του στον Πεζοπορικό, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Θανάσης Αλεξάνδρου μιλά για το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Θανάσης Αλεξάνδρου αποτελεί πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Θανάση Αλεξάνδρου.
Κύριε Αλεξάνδρου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Παρακολουθώ μόνο παιχνίδια που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Βλέπω τους σημερινούς ποδοσφαιριστές να δυσκολεύονται σε πράγματα που εμείς στην δική μου εποχή τα κάναμε με μεγάλη ευκολία. Πας για παράδειγμα σε ένα ματς και βλέπεις σε όλο το παιχνίδι ένας σουτ. Δεν γίνεται. Όταν έπαιζα εγώ ο προπονητής μου έλεγε κάθε τρία σουτ που κάνεις το ένα είναι σίγουρο γκολ. Αν δεν σουτάρεις πως θα βάλεις γκολ ; Εμείς παίζαμε διαφορετικό ποδόσφαιρο.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου σήμερα ;
Το επίπεδο είναι αρκετά καλό μπορώ να πω. Πάντοτε όμως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Έχουμε αλλά δυστυχώς δεν τους χρησιμοποιούν. Δεν γίνεται να ξεκινάς το παιχνίδι με έντεκα ξένους. Να μην υπάρχει ούτε ένας Κύπριος παίκτης στο αρχικό σχήμα. Πως θα βελτιωθεί ο γηγενής ποδοσφαιριστής όταν δεν αγωνίζεται ;
Κύριε Αλεξάνδρου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δικής σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Γεννήθηκα στη Συρία.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάλα από το δημοτικό σχολείο.
Που σας εντόπισε η Αλκή ;
Έπαιζα ποδόσφαιρο στο δημοτικό και είχε έρθει στο σχολείο μου μια ημέρα ένας άνθρωπος εκ μέρους της Αλκής και μας ρώτησε αν θέλαμε να γραφτούμε στο σωματείο. Ήμουν εγώ, ο αδελφός μου και ο μακαρίτης ο Σέργης. Εγώ προσωπικά πήρα το λόγο και του είπα πως για να πούμε το ναι θα πρέπει η Αλκή να ανέβει στην Α΄ Κατηγορία. Δεν θέλαμε να παίξουμε στην Β΄ Κατηγορία. Έφυγε και τη σεζόν 1959-60 όταν η Αλκή εξασφάλισε την άνοδο της επέστρεψε, μας βρήκε και μας πήρε στην Αλκή.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Αλκή ;
Ήταν πολύ καλές. Μας αγκάλιασαν και τους τρεις μας από την πρώτη στιγμή με μεγάλη θέρμη. Ήμασταν τότε οι ποιο μικροί σε ηλικία παίκτες της ομάδας. Θεωρούμασταν αρκετά ταλαντούχοι, με λαμπρό μέλλον και προοπτική.
Πως σας υποδέχθηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Μας αγαπούσαν. Η βοήθεια τους ήταν πολύ μεγάλη. Μας πρόσεχαν και μας καθοδηγούσαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Εγώ μπήκα μικρός στην Α΄ Κατηγορία. Σε ηλικία 16 ετών άρχισα να δείχνω μέρος του ταλέντου μου.
Εσείς προσωπικά πιστεύατε στον εαυτό σας η στην αρχή είχατε μέσα σας και την αμφιβολία ;
Πίστευα πάρα πολύ στο εαυτό μου. Έκανα το ντεμπούτο μου στην ηλικία των 16 ετών ως επιτελικός μέσος. Από το 1960 έως και το 1972 ήμουν βασικό και αναντικατάστατο μέλος της Αλκής.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Από τα πρώτα μου παιχνίδια ο κόσμος άρχισε να με αποθεώνει. Μου φώναζαν ρυθμικά το όνομα μου και βούρκωνα από συγκίνηση.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην Αλκή ;
Αγωνιζόμουν ως επιτελικός μέσος πίσω από τον σέντερ φορ. Διέθετα ηγετικά χαρακτηριστικά, με το νούμερο 10 στην πλάτη. Ήμουν ο κουβαλητής της μπάλας και την σέρβιρα ιδανικά στον σέντερ φορ της ομάδας μας τον Παναή Νικολάου. Μαζί είχαμε σχηματίσει τότε ένα εξαιρετικό δίδυμο, που άφησε εποχή στο Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ποια ήταν τα ποιο δυνατά σας ατού ;
Διέθετα μεγάλη γκάμα στο παιχνίδι μου. Υψηλή τεχνική κατάρτιση, ταχύτητα και ωραία ντρίπλα. Ήξερα πως θα περάσω τον προσωπικό μου αντίπαλο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε περισσότερο να φθάσετε στην κορυφή ;
Διέθετα το ταλέντο αλλά χρειάστηκε να δουλέψω πολύ σκληρά στις προπονήσεις για να μπορέσω να το εξελίξω ακόμη περισσότερο. Έφθασα σε σημείο να έχω αντοχές πέραν των 90 λεπτών. Απέκτησα τρομερή φυσική κατάσταση. Ήταν ένα από τα μεγάλα μου όπλα.
Πως αντιμετωπίζατε την πίεση του κόσμου της Αλκής ειδικά όταν ήσασταν νέος στην ομάδα ;
Είχαμε αρκετή πίεση από τον κόσμο αλλά ήμασταν αρκετά καλή ως ομάδα. Δυστυχώς είχαμε εναντίον μας εχθρικές διαιτησίες. Εκείνη την εποχή το ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικό. Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβεις. Παίζαμε ένα ματς με το ΑΠΟΕΛ στη Λευκωσία, στο ΓΣΠ. Εγώ ξεκίνησα στο παιχνίδι ως δεξιός εξτρέμ. Κάποια στιγμή έγινε φασαρία μέσα στα γκολπόστ μας και εγώ πήγα να δω τι συνέβαινε. Διαιτητής της αναμέτρησης ήταν ο Ξανθούλλης. Είδε εμένα και τον αδερφό μου. Μας λέει ένας από τους δυο σας πρέπει να βγει έξω. Αντέδρασα εγώ και του λέω "Μα γιατί να βγούμε" ; Η απάντηση του ήταν πως ένας από τους δυο μας θα έπρεπε περάσει έξω. Τελικά βγήκα εγώ καθώς ο αδερφός μου ήταν αμυντικός και δεν θέλαμε να χάσουμε το ματς με μεγάλο σκορ. Στον τελικό του 1966 με τον Απόλλωνα, είχαν πιάσει τον τερματοφύλακα μας, τον έβαλαν κάτω, σκόραραν και πήραν το Κύπελλο. Εκείνη την χρονιά αναδείχθηκα δεύτερος καλύτερος Κύπριος ποδοσφαιριστής, πίσω από τον Πανίκο Κρυστάλλη που βγήκε πρώτος.
Τι μπορούμε να πούμε για την Αλκή της δικής σας εποχής ;
Ήμασταν μια εξαιρετική ομάδα. Όλοι οι παίκτες της Αλκής τότε αποτελούσαν μεγάλα ονόματα της εποχής. Μιλάμε για ποδοσφαιριστές με τρομερή ποιότητα. Είχαμε ένα δυνατό σύνολο που έπαιζε φανταστικό ποδόσφαιρο. Αλλά δυστυχώς τότε το ποδόσφαιρο παιζόταν διαφορετικά. Τα κομματικά διαδραμάτιζα σημαντικό ρόλο. Έτσι το έβλεπα εγώ.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Αλκή ;
Από το 1960 έως και το 1972.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή με την Αλκή ;
Οι δυο τελικοί που έπαιξα με την Αλκή, το 1966 εναντίον του Απόλλωνα και το 1970 με αντίπαλο τον Πεζοπορικό.
Τι ακολούθησε μετά ;
Το 1973, πήγα με μεταγραφή μαζί με τον αδερφό μου στον Πεζοπορικό. Με ήθελαν πάρα πολύ γιατί έψαχναν παίκτη για την δεξιά πλευρά της επίθεσης. Έπαιξα μια 4ετία, έως και το 1977 και ο αδερφός μου δυο χρόνια. Μας πήραν γιατί ήθελαν να κατακτήσουν τον τίτλο. Ήταν τη σεζόν 1973-74 όταν παλέψαμε με την Ομόνοια στο τελευταίο ματς για το πρωτάθλημα. Είχαμε βάλει δυο γκολ και μας τα ακύρωσαν.
Τι σας έχει μείνει από την παρουσία σας στον Πεζοπορικό ;
Στον Πεζοπορικό δεν έπαιξα μπάλα σύμφωνα με τις πραγματικές μου δυνατότητες. Τα καλύτερα μου ποδοσφαιρικά χρόνια τα πέρασα με τη φανέλα της Αλκής.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Λοίζος Παντελίδης. Εξαιρετικός προπονητής και σπουδαίος άνθρωπος.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Ο μόνος που με δυσκόλευε ήταν ο Φασουλής του Απόλλωνα. Ήταν πολύ σκληρός παίκτης. Δεν τολμούσα να τον περάσω γιατί φοβόμουν πως θα με χτυπούσε. Μπορούσα να τον αποφύγω αλλά ήταν ιδιαίτερα σκληρός ποδοσφαιριστής. Θα περνούσε μόνο η μπάλα η ο παίκτης. Με τους υπόλοιπους δεν είχα πρόβλημα. Εγώ είχα βασικά ως παίκτης τρία κρυφά όπλα. Αν δεν κατάφερνα να τον ντριπλάρω, έριχνα την μπάλα δεξιά η αριστερά του και μέχρι να γυρίσει ο μπακ, εγώ τον περνούσα. Αυτό το πράγμα σήμερα οι ποδοσφαιριστές δεν το κάνουν.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Είχα αγωνία ειδικά αν έπαιζα με το ΑΠΟΕΛ η την Ομόνοια στην Λευκωσία. Πηγαίναμε με το λεωφορείο και πριν από το παιχνίδι τρώγαμε όλο κι όλο ένα σάντουιτς. Δεν ξέραμε τότε από ξενοδοχεία και άλλα τέτοια πράγματα. Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες για τους ποδοσφαιριστές της δικής μου εποχής.
Ταχτικές υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Εγώ πάντα μελετούσα τον προσωπικό μου αντίπαλο. Ήθελα να ξέρω από πριν τον τρόπο παιχνιδιού του. Είχα την ευχέρεια να ζητώ την μπάλα. Έτρεχα να την πάρω εγώ. Δεν περίμενα να μου την δώσουν οι συμπαίκτες μου. Ήμουν πάντοτε πρωταγωνιστής μέσα στο γήπεδο. Έπαιρνα την μπάλα και αυτοσχεδίαζα. Έκανα πολλές φορές το ένα-δυο με τον Παναή Νικολάου. Παίζαμε με κλειστά μάτια. Ξέραμε ανά πάσα στιγμή που θα βρισκόταν ο άλλος.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ; Να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Είχαν δείξει έντονο ενδιαφέρον τόσο ο Ολυμπιακός Πειραιώς όσο και ο Παναθηναϊκός αλλά η μεταγραφή δεν υλοποιήθηκε γιατί ήμουν παίκτης της Αλκής και θεωρούμουν αριστερός. Πήρε μεταγραφή ο Λάκης Θεοδώρου της ΕΠΑ, ο Σταύρος Παπαδόπουλος του Πεζοπορικού αλλά όχι εγώ. Ήταν καλοί παίκτες. Αν ήμουν ποδοσφαιριστής άλλης ομάδας θα έπαιζα στο εξωτερικό.
Ο νοκ άουτ ημιτελικός κυπέλλου του 1969-70 με την Ανόρθωση. Παίζαμε στο ΓΣΖ και στην κανονική διάρκεια του το ματς τελείωσε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Πριν ξεκινήσει η ημίωρη παράταση καθίσαμε να μας μιλήσει ο Πατσιάτσιεφ, ο τότε προπονητής μας. Γυρίζει προς το μέρος μου και μου λέει Θανάση δεν έχεις καλή απόδοση και έχω πρόθεση να σε κάνω αλλαγή. Επενέβη ο Νικολής Στυλιανού, ο αρχηγός μας και του λέει αν τον βγάλεις δεν έχουμε άλλον παίκτη να βάλει γκολ. Μπορεί να χάνει κάποια αλλά έχει ευχέρεια στο σκοράρισμα. Τελικά τον έπεισε να κάνει δεύτερες σκέψεις και με κράτησε στο ματς. Έχεις τον λόγο μου όταν μπήκα να παίξω στη επιπλέον μισή ώρα της παράτασης τα πόδια μου δεν πατούσαν στην γη. Πραγματικά πετούσα. Έβαλα δυο γκολ εγώ και ένα ο Σέργης, μετά από δική μου ασίστ. Τους κερδίσαμε 3-1 και πήραμε την πρόκριση για τον τελικό. Είχα κάνει ένα από τα κορυφαία μου παιχνίδια με τη φανέλα της Αλκής.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Αλκής ;
Μου είχε μεγάλη αδυναμία ο κόσμος της Αλκής. Ήξερε πολύ καλά πως η απόδοση μου ήταν βαρόμετρο για την ομάδα και προσπαθούσε να μου ανεβάσει την ψυχολογία. Με λάτρευε. Στην δική μας εποχή οι φίλαθλοι ήξεραν πολύ καλά τους παίκτες. Σήμερα έχει χαθεί αυτό. Δεν υπάρχουν Κύπριοι ποδοσφαιριστές που να είναι δεμένοι συναισθηματικά με τις ομάδες. Που να παίζουν για τη φανέλα.
Όταν βάζατε για πρώτη φορά τη φανέλα της Αλκής φανταζόσασταν πως θα είχατε αυτή την πορεία στο ποδόσφαιρο ;
Βεβαίως το περίμενα. Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου. Ήταν κάτι που λάτρευα και αγαπούσα με πάθος. Ξεκινήσαμε από 5 ετών με μια μπάλα στα πόδια εγώ και ο αδερφός μου. Παίζαμε στις αλάνες από το πρωί ως και το βράδυ. Σιγά-σιγά από το δημοτικό ακόμη αρχίσαμε να διακρινόμαστε και με την πάροδο του χρόνου μέσω της Αλκής εξελιχθήκαμε σε σημεία αναφοράς για τον σύλλογο. Κουβαλούσαμε από παιδιά αυτό το μικρόβιο. Εγώ γεννήθηκα ποδοσφαιριστής.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Μου έχουν μείνει οι πολλές γνωριμίες που έχω κάνει στα γήπεδα με συμπαίκτες και αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Είχαμε πολλές φιλίες οι παίκτες μεταξύ μας την εποχή εκείνη.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Βρισκόμαστε όσο ποιο συχνά γίνεται. Οι περισσότεροι από εμάς βεβαία έχουμε μεγαλώσει αρκετά και κάποιοι έχουν φύγει από αυτή την ζωή.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Αλεξάνδρου. Κλείνοντας αυτή τη μεγάλη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Αλκής και της Κύπρου γενικότερα.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω προς τον κόσμο όλων των ομάδων είναι ότι θα πρέπει επιτέλους να επιστρέψει στα γήπεδα μας η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός. Βάζει ένα γκολ η αντίπαλη ομάδα και αμέσως αρχίζουν να ρίχνουν αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν είναι σωστά αυτά τα πράγματα. Πάνε πλέον στο ποδόσφαιρο γυναίκες και παιδιά. Πρέπει η συμπεριφορά μας να είναι κόσμια. Στην δική μου εποχή δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου