Ο Κύπριος αμυντικός μέσος Πάμπος Γιαλλούρης γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1947 στον Τράχωνα της επαρχίας Λευκωσίας. Αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα στον Ευαγόρα Πάφου. Ήταν το "λιοντάρι" της ομάδας και ένας από τους πιο σταθερούς ποδοσφαιριστές που γνώρισαν ως τώρα οι φίλαθλοι. Διακρινόταν από το αλύγιστο πείσμα του και την μαχητικότητα του. Χαλύβδινος ποδοσφαιριστής ήξερε να ακινητοποιεί τα μεγαλύτερα αστέρια της Κύπρου.
Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Ευαγόρα, τον Πάμπο Γιαλλούρη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 9 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα του Ευαγόρα, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Πάμπος Γιαλλούρης μιλά για τη σημερινή ομάδα της Πάφου και για το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Πάμπος Γιαλλούρης είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Πάφου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Πάμπου Γιαλλούρη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε
Γιαλλούρη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Εδώ και μερικά χρόνια έχω σταματήσει να πηγαίνω στο γήπεδο. Εξαιτίας της όλης κατάστασης που επικρατεί. Επεισόδια, κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα, το αυτοκίνητο και η περιουσία σου. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο προτιμώ να βλέπω μπάλα από την τηλεόραση.
Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν σταματούν το ποδόσφαιρο να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στην Κύπρο ;
Δεν είναι βέβαιο πως ένας καλός παίκτης όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο στην πορεία μπορεί να γίνει και ένας ικανός προπονητής η παράγοντας. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίληψη και την προσωπικότητα του καθενός. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παλιών ποδοσφαιριστών που δοκίμασαν μετά το τέλος της καριέρας τους να γίνουν είτε προπονητές είτε παράγοντες και απέτυχαν παταγωδώς. Αντίθετα έχουμε δει ανθρώπους που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την μπάλα να είναι άκρως επιτυχημένοι σε αυτό που τους ζητήθηκε να κάνουν. Το ποδόσφαιρο πλέον είναι επαγγελματικό. Αν δούμε το τι συμβαίνει πλέον στην Κύπρο θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα πως όσες ομάδες τοποθετούν σε νευραλγικές θέσεις πρόσωπα που δεν γνωρίζουν από ποδόσφαιρο το πληρώνουν πολύ ακριβά. Οι σύλλογοι χρειάζονται επαγγελματίες που θα μπορούν να οργανώσουν σωστά τα πράγματα και θα είναι σε θέση μέσω της δουλείας τους να φέρουν οικονομικά έσοδα στο σωματείο για το οποίο εργάζονται. Αν λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας τα σημερινά δεδομένα δεν μπορείς να βοηθήσεις μια ομάδα μόνο αν την αγαπάς. Αυτό από μόνο του δεν φτάνει.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Πάφου ;
Η Πάφος ανέκαθεν ήταν στο ποδόσφαιρο ο φτωχός συγγενής της Κύπρου. Είναι μια μικρή επαρχία με λίγο κόσμο που δεν έχει την οικονομική ευρωστία για να μπορέσει να φτιάξει μια πολύ δυνατή ομάδα ικανή να διεκδικήσει ιδιαίτερα ψηλούς στόχους στο πρωτάθλημα. Πιστεύω πως λόγω της κατάστασης που επικρατεί στο Κυπριακό ποδόσφαιρο πολύ δύσκολα θα αλλάξουν τα πράγματα στο άμεσο μέλλον.
Αν δούμε την ιστορία ο Ευαγόρας για πολλά χρόνια στηριζόταν σε παιδιά της περιφέρειας και των τμημάτων υποδομής του. Η Πάφος πλέον βλέπετε να βγάζει ταλέντα ;
Πάντοτε θα υπάρχουν ταλέντα. Στην δική μου εποχή οι ομάδες δεν είχαν την δυνατότητα να σε βοηθήσουν να εξελιχθείς. Αν θυμάμαι τότε στην Πάφο είχε μια δική του ακαδημία ο Ζαβρός μέσα από την οποία βγήκαν κάποια παιδιά που στην πορεία έκαναν αξιόλογη καριέρα σε ομάδες της πόλης. Όπως για παράδειγμα τους Δημήτρη Αγά, Φίλιππο Χατζηλούκα, Λουκά Χατζηλούκα και ορισμένους άλλους. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς. Παρακολουθώ το τι συμβαίνει στην Πάφο τα τελευταία χρόνια. Βλέπω τους πατεράδες να πηγαίνουν στις εξέδρες για να δουν τα παιδιά τους και ακούς να σχολιάζουν και να επεμβαίνουν συνεχώς στο έργο των προπονητών. Αυτό που θέλουν είναι να παίζουν τα δικά τους παιδιά και όχι των άλλων. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα πρέπει να αφήσεις το κάθε παιδί να τραβήξει τον δικό του δρόμο ανεπηρέαστο. Να παίζουν πάντα οι καλύτεροι. Αυτοί που το αξίζουν. Ο μοναδικός καθρέφτης είναι το γήπεδο. Εκεί θα πρέπει να δείξεις τι πραγματικά μπορείς να κάνεις και τι όχι. Οι εκάστοτε προπονητές δεν πρέπει να επηρεάζονται από τρίτους. Όσοι το κάνουν είναι χαμένοι από χέρι.
Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπετε τις ομάδες να αποτελούνται αποκλειστικά από ξένους παίκτες ;
Με ενοχλεί ως ένα βαθμό. Όχι όμως απόλυτα. Όταν έρχονται καλοί ξένοι παίκτες στην Κύπρο αυτόματα ανεβαίνει και η ποιότητα του ποδοσφαίρου μας. Θα μπορούσε να υπάρχει περιορισμός. Δεν μπορεί μια ομάδα που λαμβάνει μέρος στο Κυπριακό Πρωτάθλημα να επιλέγει συνειδητά να αγνοεί την υποχρέωση της να χρησιμοποιεί δυο Κύπριους παίκτες στο βασικό της σχήμα. Να προτιμά να πληρώσει χρηματικό πρόστιμο. Στην ενδεκάδα θα έπρεπε να υπάρχουν 4-5 Κύπριοι ποδοσφαιριστές. Θα πρέπει οι επιλογές που κάνουν οι ομάδες μας να είναι πιο προσεκτικές και ψαγμένες. Να διαλέγουν ξένους που είναι αποδεδειγμένα καλύτεροι από τους δικούς μας. Μπορεί σε ένα ρόστερ 22 παικτών να επιλεγούν 16 ξένοι και 6 Κύπριοι και οι πλειοψηφία αυτών των επιλογών να είναι πλήρως αποτυχημένες. Θα πρέπει η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου να πάρει πλέον τα μέτρα της πάνω σε αυτό το ζήτημα. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Πρέπει ο υποχρεωτικός αριθμός των Κύπριων παικτών στην βασική ενδεκάδα να αυξηθεί για να αναγκάσει τις ομάδες να γίνουν πιο προσεκτικές στην επιλογή των ξένων ποδοσφαιριστών που εντάσσουν στο δυναμικό τους. Να έρχονται παίκτες που μπορούν με την παρουσία τους να βελτιώσουν την ποιότητα και των δικών μας παιδιών. Ο μεγάλος αριθμός ξένων παικτών που λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα μας δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην Εθνική μας ομάδα. Σε καίριες θέσεις παρατηρούνται κενά. Στα χέρια των εκάστοτε προπονητών δεν υπάρχουν οι αναγκαίες ποσοτικές και ποιοτικές επιλογές.
Φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα του Ευαγόρα. Πως βλέπετε την παρουσία της νέας ομάδας της Πάφου ;
Παρακολουθώ όσο μπορώ περισσότερο την νέα ομάδα της Πάφου. Έχω ένα εγγόνι που αγωνίζεται στα τμήματα υποδομής της. Δεν μου αρέσει όμως να επεμβαίνω στην εξέλιξη του. Αν έχει τις δυνατότητες να παίξει μπάλα ας το κάνει. Διαφορετικά θα πρέπει να επιλέξει κάτι άλλο. Διαπιστώνω πως η νέα ομάδα της Πάφου φέτος θα είναι σε θέση να παρουσιαστεί σε καλύτερη κατάσταση. Ποιο δυνατή και με περισσότερες απαιτήσεις. Ελπίζω όσο περνά ο καιρός να βάζει πιο γερές βάσεις που θα τις επιτρέψουν να πηγαίνει όλο και καλύτερα. Την περσυνή χρονιά είχε τα σκαμπανεβάσματα της. Θέλω να πιστεύω πως κάνοντας καλύτερες και πιο μελετημένες κινήσεις θα είναι σε θέση να διεκδικήσει μεγαλύτερα πράγματα στο πρωτάθλημα. Εύχομαι ολόψυχα να ανεβάζει συνεχώς την ποιότητα της και να προοδεύει.
Θέλω να σας ρωτήσω αν στην δική σας εποχή ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο ; Σας το ρωτάω αυτό γιατί βλέπουμε σήμερα ακόμα και σε παιχνίδια Α ΄Κατηγορίας πλέον να υπάρχει πολύ λίγος αριθμός φιλάθλων ;
Στα εντός έδρας παιχνίδια του Ευαγόρα την περίοδο 1972-1980 είχαμε σε κάθε ματς 3.000 κόσμο στις εξέδρες. Η ομάδα με την καλή παρουσία που είχε στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας εκείνη την εποχή υποχρέωνε τους φιλάθλους της να δίνουν δυναμικό παρόν στο γήπεδο. Ο Ευαγόρας ευτύχησε τότε να διαθέτει μια πολύ καλή και ποιοτική φουρνιά Κύπριων ποδοσφαιριστών. Ο κορμός αποτελείτο από ντόπιους παίκτες. Για μια δεκαετία καταφέραμε να διατηρούμε την ομάδα στην μεγάλη κατηγορία. Είχαμε κτίσει όλοι μαζί ένα δυνατό σύνολο με εξαιρετική χημεία και ομοιογένεια. Με τις εμφανίσεις μας στο γήπεδο είχαμε κερδίσει τον σεβασμό όλων. Με την πάροδο των χρόνων εξελιχθήκαμε σε μια υπολογίσιμη δύναμη. Παίζαμε όμορφη μπάλα. Μαζεύαμε στα παιχνίδια μας περισσότερο κόσμο από τον ΑΠΟΠ που είχε ιδρυθεί νωρίτερα. Όλα τα νέα παιδιά εκείνης της εποχής ήθελαν να υποστηρίζουν τον Ευαγόρα. Πάντα ο φίλαθλος είναι με την ομάδα που πηγαίνει καλά. Που είναι δυνατή και συνεχώς κερδίζει. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι εξέδρες τότε ήταν ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο. Ακόμη και το 1980 ο Ευαγόρας είχε την στήριξη μεγαλύτερου αριθμού φιλάθλων από τον ΑΠΟΠ.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Αυτά πάντοτε υπήρχαν στο ποδόσφαιρό. Και πάντα όλοι θα μιλάμε εκ του ασφαλούς. Κατά την διάρκεια ενός αγώνα γίνεται μια αλλαγή και ο παίκτης που μπαίνει στο παιχνίδι σκοράρει. Αρχίζουν όλοι να ρωτούν γιατί δεν παίζει από την αρχή αυτός ο παικταράς ; Στο επόμενο ματς τον ξεκινά από την αρχή ο προπονητής του και αν δεν έχει την ανάλογη απόδοση τότε αρχίζουν την κριτική. Γιατί τον έβαλε ο προπονητής. Οι ομάδες δεν πρέπει να επηρεάζονται από τους φιλάθλους τους. Πρέπει να μένουν ανεπηρέαστες στο έργο τους. Να αποφασίζουν για το μέλλον ενός προπονητή πάνω σε καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια. Να τους δίνουν την αναγκαία πίστωση χρόνου για να μπορούν να δουλέψουν χωρίς άγχος και πίεση. Για να δείξουν το πραγματικό τους έργο. Ο Φέρκιουσον έχει μείνει 25 συνεχόμενα χρόνια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Βεγκέρ άλλα 22 στην Άρσεναλ. Αυτές οι ομάδες που είναι μεγαθήρια του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου δεν γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα από εμάς ; Απλά έχουν διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων. Άλλη νοοτροπία και προηγμένη ποδοσφαιρική παιδία. Αντίθετα στην Κύπρο μόλις ένας προπονητής δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα στα 4-5 πρώτα παιχνίδια τον αλλάζουμε. Αυτή όμως δεν είναι πάντοτε η ενδεδειγμένη λύση στο ποδόσφαιρο.
Πόσο έχει αλλάξει το σημερινό ποδόσφαιρο σε σχέση με αυτό της δική σας εποχής ;
Οι ποδοσφαιριστές της δικής μου εποχής δεν είχαν παπούτσια για να προπονηθούν, κατάλληλα γήπεδα για να δουλέψουν και την αναγκαία επιστημονική υποστήριξη. Ταυτόχρονα ήμασταν αναγκασμένοι να κάνουμε και άλλες δουλειές. Για να βγάλουμε τα προς το ζην. Τότε ένας παίκτης δεν μπορούσε να ζήσει μόνο από το ποδόσφαιρο η να κάνει αθλητική ζωή όπως κάνουν οι ποδοσφαιριστές σήμερα. Για παράδειγμα ο Κώστας Παναγιώτου, ο κεντρικός αμυντικός της Ομόνοιας και αρχηγός της Εθνικής Κύπρου ταυτόχρονα εκτός από παίκτης εργαζόταν μεταφέροντας γκάζια πάνω σε μοτοσυκλέτα σε φιλάθλους που του τηλεφωνούσαν. Για να μπορέσει να βγάλει κάποια χρήματα που θα του πρόσφεραν την δυνατότητα να ζήσει με αξιοπρέπεια. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες. Έχουν τις ιδανικές συνθήκες για να δουλέψουν και να προχωρήσουν στην καριέρα τους. Μπορούν το χόμπι τους να το κάνουν επάγγελμα και να ζήσουν αποκλειστικά από αυτό. Εγώ το 1979-80 απέκτησα ένα μπουζουκσίδικο. Ξενυχτούσα μέχρι τις 4 η ώρα το πρωί για 6 μέρες την εβδομάδα. Και στον Ευαγόρα με ανέχονταν να παίζω ποδόσφαιρο στην ομάδα τους. Αυτή ήταν τότε η δουλειά μου. Σήμερα μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο ; Και καλώς δεν γίνεται λέω εγώ. Εμείς κάναμε προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα. Αντίθετα σήμερα οι παίκτες κάνουν κάθε μέρα και μάλιστα πολλές φορές είναι και διπλές. Αυτός είναι και ο λόγος που διαθέτουν πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση από εμάς. Πάντοτε θα υπάρχουν καλοί παίκτες. Σε όλες τις εποχές. Το θέμα είναι όταν θα σου δώσουν την ευκαιρία να παίξεις ποδόσφαιρο να είσαι απόλυτα έτοιμος να την αρπάξεις από τα μαλλιά. Πλέον οι περισσότεροι Κύπριοι ποδοσφαιριστές είναι εγωιστές. Δεν αποδέχονται τις αποφάσεις των προπονητών τους. Θέλουν όλοι τους να αγωνίζονται και να μην κάθονται στον πάγκο. Για να μπορέσει ένας νεαρός παίκτης να πετύχει πράγματα στην καριέρα του θα πρέπει συνεχώς να δουλεύει σκληρά, να βελτιώνεται, να έχει υπομονή και αν χρειαστεί να κάνει θυσίες. Αν το αξίζει πραγματικά ο προπονητής θα του δώσει την ευκαιρία.
Κύριε Γιαλλούρη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Εγώ κατάγομαι από τον Τράχωνα Λευκωσίας.
Σε ποια ηλικία μπήκε στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από την ΑΕΜ Τράχωνα σε μια συνοικία της Λευκωσίας. Το 1962 στην περιοχή δραστηριοποιούνταν δυο ποδοσφαιρικοί σύλλογοι. Η Νεολαία Τράχωνα και το ΘΟΙ. Ήταν χωρισμένοι σε δεξιούς και αριστερούς. Στην πορεία αρκετά παιδιά που προέρχονταν από τις τάξεις αυτών των δυο σωματείων αποχώρησαν και στην συνέχεια αποτέλεσαν τον κορμό της νέας ομάδας που δημιουργήσαμε στην περιοχή της ΑΕΜ. Ξεκινήσαμε να λαμβάνουμε μέρος στο αγροτικό πρωτάθλημα. Έμεινα εκεί μέχρι τα 19 μου χρόνια.
Που σας εντόπισε ο Ευαγόρας ;
Όταν τελείωσα τον στρατό αρραβωνιάστηκα στην Πάφο. Η αρραβωνιαστικιά μου έτυχε να γνωρίζει πολύ καλά τους Ηρόδοτο Ηροδότου, Τάκη Ηροδότου και Χριστάκη Κούπανο που εκείνη την εποχή ήταν ποδοσφαιριστές του Ευαγόρα. Μεσολάβησαν για να βρεθώ με τους ανθρώπους της ομάδας και να συζητήσω μαζί τους το ενδεχόμενο ένταξη μου στον Ευαγόρα. Όταν ήρθα στην Πάφο ξεκίνησα επαφές μαζί τους. Τελικά με ενέταξαν στο δυναμικό τους το 1968. Η ομάδα είχε ανέβει στην Α΄ Κατηγορία αλλά το πρωτάθλημα εκείνης της αγωνιστικής περιόδου δεν είχε ξεκινήσει. Έγινα βασικός από το πρώτο παιχνίδι. Ήταν μια σεζόν στην οποία από το αγροτικό πρωτάθλημα έκανα το μεγάλο άλμα στην καριέρα μου και βρέθηκα στην Α΄ Κατηγορία.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Ευαγόρα ;
Προσαρμόστηκα πολύ εύκολα. Αυτός που με βοήθησε πάρα πολύ στην αρχή ήταν ο Μιχάλης Σούμπασιης, ο τότε προπονητής της ομάδας. Από τις πρώτες μέρες είχε πιστέψει πάρα πολύ στο ταλέντο μου. Ξεκίνησα ως αριστερός και δεξιός εξτρέμ. Ήταν ο άνθρωπος που την σεζόν 1971-72 σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Άρη με καθιέρωσε στη θέση του αμυντικού χαφ, στην οποία παρέμεινα μέχρι και το τέλος της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας στον Ευαγόρα.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Εγώ στην Πάφο είχα έρθει το 1968. Αρχικά είχα ενταχθεί στον Άδωνη Γεροσκήπους. Είχε διευθετηθεί ένα φιλικό ματς ανάμεσα στον Ευαγόρα και τον Άδωνη. Είχα καλή απόδοση και μετά το τέλος του παιχνιδιού, οι άνθρωποι του Ευαγόρα που είχαν μείνει ικανοποιημένοι από την συνολική μου παρουσία με πλησίασαν και με έπεισαν να ενταχθώ στον σύλλογο της Πάφου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα. Όσο περνούσε ο καιρός δενόμουν όλο και περισσότερο με τα υπόλοιπα παιδιά. Ερχόμασταν πιο κοντά ο ένας με τον άλλο. Ο άνθρωπος που με είδε πρώτος ήταν ο Γιάννος Αντωνιάδης, ο πρόεδρος του συλλόγου εκείνη την περίοδο. Εντυπωσιάστηκε αμέσως από το ταλέντο μου και με πήρε στην ομάδα. Με το ξεκίνημα του πρωταθλήματος βρέθηκα στην βασική ενδεκάδα. Το ντεμπούτο μου το είχα κάνει σε ένα ματς Α΄ Κατηγορίας με αντίπαλο τον Άρη, το οποίο τελείωσε 1-1.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;
Τάκης Χαραλάμπους, Άγγελος Ζυμαράς, Ανδρέας Κουρούσιης, Ανδρέας Αττίκης, Γιώργος Τούρος, Ανδρέας Τούρος, Κυριάκος Πενταράς, Στέφος Σοφοκλέους, Γιαννάκης Ζάμπυρινης, Κενδέας Ζάμπυρινης, Άνδρος Γιαλλούρης, Φύτος Νεοφύτου, Κόκος Σωκράτους, Πανίκος Γεωργίου, Τάκης Ηροδότου, Δημήτρης Αγάς, Λάμπρος Μερκής και πολλοί άλλοι ακόμη.
Τι μπορούμε να πούμε για τον Ευαγόρα της δικής σας εποχής ;
Είχα την τύχη να είμαι μέλος μιας εξαιρετικής ομάδας. Ο Ευαγόρας εκείνη την εποχή διέθετε μια ποιοτική φουρνιά Κυπρίων ποδοσφαιριστών. Άψογοι χαρακτήρες που αγαπούσαν πάρα πολύ τον σύλλογο τους. Ήταν μαζί του δεμένοι συναισθηματικά . Πολύ γρήγορα όλοι μαζί είχαμε φτιάξει ένα στιβαρό σύνολο εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Κυριαρχούσε ανάμεσα μας η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση. Βάζαμε πάνω από τους εαυτούς μας την ομάδα. Δεν επιτρέπαμε σε κανέναν να φερθεί άσχημα σε συμπαίκτη μας. Ήταν κάτι που μας βοηθούσε να έχουμε καλή εικόνα και στα παιχνίδια. Σε αυτό είχε παίξει κομβικό ρόλο το γεγονός πως στην βασική ενδεκάδα του Ευαγόρα υπήρχαν έξι συνολικά ποδοσφαιριστές που προέρχονταν από τρεις οικογένειες. Οι Ανδρέας Τούρος, Γιώργος Τούρος, Κενδέας Ζάμπυρινης, Γιαννάκη Ζάμπυρινης, Ανδρέας Γιαλλούρης και εγώ. Το κλίμα που επικρατούσε στα αποδυτήρια μας ήταν θαυμάσιο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με τη φανέλα του Ευαγόρα ;
Θεωρώ ως πολύ μεγάλη επιτυχία την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Β΄ Κατηγορίας την σεζόν 1971-72 με επτά βαθμούς διαφορά από την δεύτερη ομάδα της βαθμολογίας που μας έφερε ξανά στην Α΄ Κατηγορία. Την μεγάλη νίκη που πετύχαμε το 1972-73 με αντίπαλο την πολύ δυνατή Ανόρθωση εκείνης της περιόδου. Η ομάδα της Αμμοχώστου είχε εντάξει στο δυναμικό της τότε τον Παναγιώτη Βεντούρη από την ΑΕΚ Αθηνών και τον Νίκο Σιδέρη από τον Ολυμπιακό Λιοσίων. Δυο σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Παίζαμε στην Πάφο και τους είχαμε κερδίσει με 2-1. Είχε βάλει το πρώτο γκολ ο Γιαννάκης Ζάμπυρινης στο 20΄ λεπτό και το δεύτερο ο Πανίκος Γεωργίου στο 70΄λεπτό της αναμέτρησης. Ήταν μια τρομερή νίκη η οποία είχε συνδυαστεί από μια εξαιρετική εμφάνιση από την ομάδας μας. Κερδίσαμε αρκετές φορές την Ομόνοια. Γενικά πετυχαίναμε συχνά νίκες απέναντι στις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος. Αλλά κάναμε πάντοτε ένα μεγάλο λάθος. Ακριβώς το ίδιο λάθος κάνουν σήμερα όλες σχεδόν οι λεγόμενες μικρές ομάδες. Τότε μας ενδιέφερε μόνο να κερδίζουμε τις πρώτες ομάδες του βαθμολογικού πίνακα. Είχαμε μεγαλύτερο κίνητρο όταν παίζαμε μαζί τους. Δίναμε τα πάντα για να το καταφέρουμε. Δεν είχαμε όμως την ίδια εικόνα και στα υπόλοιπα παιχνίδια. Είχαμε ποιο πολλά θέματα με ομάδες τις ίδιας δυναμικότητας με εμάς. Δεν δείχναμε μέσα στο γήπεδο την ίδια σοβαρότητα και συγκέντρωση. Το αποτέλεσμα ήταν να χάνουμε πολύτιμους βαθμούς που μας στερούσαν το δικαίωμα να διεκδικήσουμε πιο ψηλές θέσεις στον βαθμολογικό πίνακα. Δεν μας ενδιέφεραν τόσο πολύ τα ματς με τις μικρές ομάδες. Όταν είσαι θεωρητικά ένας μικρός σύλλογος πρέπει να κάνεις το αντίθετο. Να κοιτάζεις να μην έχεις τιμωρίες και τραυματισμούς απέναντι σε μεγάλες ομάδες και να παίρνεις τους βαθμούς από τα παιχνίδια κόντρα στους αντιπάλους που έχουν τους ίδιους στόχους με εσένα. Γιατί αυτές οι νίκες έχουν διπλό κέρδος. Σου δίνουν την δυνατότητα να δεις τα ματς με τις μεγάλες ομάδες με καλύτερη ψυχολογία.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Ευαγόρα ;
Από το 1971 μέχρι το 1980. Καθιερώθηκα στην θέση του αμυντικού χαφ γράφοντας τη δική μου ξεχωριστή ιστορία με τα χρώματα της αγαπημένης μου ομάδας. Νιώθω περήφανος που υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής αυτόν τον ιστορικό και ένδοξο σύλλογο.
Κύριε Γιαλλούρη γνωρίσατε πολλούς προπονητές στην καριέρα σας ; Ποιος σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Ο Μιχάλης Σούμπασιης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά είχε γίνει ένα συμβάν στην ομάδα. Είχα έρθει σε ρήξη με έναν αντιπρόεδρο του Ευαγόρα. Με είχαν τιμωρήσει χωρίς να το ανακοινώσουν. Εκείνη την σεζόν προερχόμασταν από μια πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Κάναμε συνεχόμενες νίκες, παίζαμε όμορφο ποδόσφαιρο και είχαμε εξασφαλίσει τον τίτλο στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας δυο αγωνιστικές πριν το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Τότε με είχαν καλέσει στο γραφείο για να μου μιλήσουν. Παρών στην συνάντηση ήταν και ο τότε προπονητής μου. Επενέβη πάνω στην κουβέντα και είχε ζητήσει από τους ανθρώπους του συλλόγου να του εξηγήσουν τον λόγο που είχαν προχωρήσει στην τιμωρία μου χωρίς προηγουμένως να το έχουν δημοσιοποιήσει. Του απάντησαν πως ήθελαν η ομάδα να μην επηρεαστεί αγωνιστικά από εξωγενείς παράγοντες και να μείνει προσηλωμένη στα παιχνίδια. Δεν ήθελαν να ανακοινώσουν την απόφαση τους 15 μέρες πριν για να μην χαλάσει το κλίμα μέσα στα αποδυτήρια. Έκριναν πως το πιο ωφέλιμο ήταν να το κάνουν μόλις εξασφαλιστεί και μαθηματικά ο τίτλος. Όση ώρα μιλούσαν αυτός τους άκουγε υπομονετικά. Μόλις τελείωσαν γύρισε προς το μέρος τους και τους απάντησε ως εξής "Είναι ορθό αυτός ο παίκτης που έχει δώσει και την ψυχή του για την ομάδα τώρα που ήρθε η στιγμή να γευτεί την χαρά της επιτυχίας να βρεθεί τιμωρημένος ; Να του στερήσουμε το δικαίωμα να κάνει τον γύρο του θριάμβου ως πρωταθλητής ;" Του απάντησαν όχι. Και συνεχίζει κτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι "Αυτός ο ποδοσφαιριστής που βλέπεται θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ομάδα. Και νεκρός να είμαι μέσα σε φέρετρο θα εξακολουθεί να βρίσκεται στην βασική ενδεκάδα του Ευαγόρα". Η απάντηση της τότε διοίκησης του συλλόγου ήταν ότι " Από αυτή την στιγμή θέτεις υπό αμφισβήτηση το συμβόλαιο σου" Αμέσως αυτός γύρισε προς την πλευρά τους και τους απαντάει ως εξής : "Αν δεν συνεχίσει να αγωνίζεται με την ομάδα ο Πάμπος Γιαλλούρης είμαι έτοιμος ακόμη και τώρα να παραιτηθώ από την θέση του προπονητή". Τελικά τους υποχρέωσε με την σθεναρή του στάση να κάνουν δεύτερες σκέψεις και να αλλάξουν την αρχική τους απόφαση. Αργότερα αυτός ο άνθρωπος είχε φύγει από την Κύπρο. Επέστρεψε στην Ελλάδα. Τον είχα επισκεφθεί δυο φορές. Μάλιστα την δεύτερη δυστυχώς όταν πήγα είχε φύγει από την ζωή.
Ο Ευαγόρα της δικής σας εποχής θα μπορούσε να πετύχει φθάσει ψηλότερα ;
Δύσκολα θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα πράγματα. Είχαμε όμως τις δυνατότητες ως ομάδα να τερματίσουμε σε ψηλότερες θέσεις. Ειδικά τις σεζόν που εξασφαλίζαμε από νωρίς την παραμονή μας αλλά στην πορεία χαλαρώναμε αδικαιολόγητα. Η κατάσταση που επικρατούσε τότε με τα κομματικά επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την τελική κατάταξη των ομάδων στην βαθμολογία. Το ποδόσφαιρο της δικής μου εποχής εξαρτιόταν δυστυχώς από εξωγενείς παράγοντες.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα ; Να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Από την στιγμή που είχα έρθει στην Πάφο δεν σκόπευα να φύγω ξανά. Αγάπησα την ομάδα και τον κόσμο της. Δέθηκα αμέσως με την πόλη και την επαρχία. Είχα συνδέσει απόλυτα το μέλλον μου με τον Ευαγόρα. Αντίθετα ο αδερφός μου ο Ανδρέας Γιαλλούρης, που είχε έρθει μαζί μου στην ομάδα το 1972 ακολούθησε διαφορετική διαδρομή. Έπαιξε μπάλα στον Ευαγόρα μέχρι το 1976 και στην συνέχεια έφυγε με μεταγραφή για την ΑΕΛ. Στην πορεία κλήθηκε και στην Εθνική ομάδα. Χωρίς αμφιβολία είχα τις δυνατότητες να παίξω σε μεγαλύτερη ομάδα. Όμως δεν έχω μετανιώσει καθόλου που επέλεξα να κλείσω την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο φορώντας μόνο τη φανέλα ενός τόσο ιστορικού και ένδοξου συλλόγου όπως ο Ευαγόρας.
Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που θαυμάζατε περισσότερο ;
Με εντυπωσίαζε ο Σταυρός Παπαδόπουλος του Πεζοπορικού. Ειδικά την πρώτη φορά που τον είδα και έπαιξα μαζί του ως αντίπαλος είχα μείνει έκπληκτος από τα πλούσια σωματικά του προσόντα και το ξεχωριστό ταλέντο που διέθετε. Η πορεία που είχε στο ποδόσφαιρο στην συνέχεια με δικαίωσε απόλυτα για αυτά που πίστευα για αυτόν από τότε που ξεκινούσε την καριέρα του. Περίμενα ότι θα γινόταν ένας πραγματικά μεγάλος παίκτης. Κάτι αντίστοιχο ανέμενα και από τον Γιώργο Σαββίδη της Ομόνοιας. Ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Από νωρίς είχε δείξει πως μπορεί να φθάσει ψηλά. Πήγε στην ΑΕΚ Αθηνών δείχνοντας και εκεί τις μεγάλες του δυνατότητες. Και για αυτόν είχα σχηματίσει από νωρίς καλή άποψη. Γενικά όμως είχα την τύχη να παίξω ποδόσφαιρο σε μια περίοδο που υπήρχαν πάρα πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές σε όλες τις ομάδες της Κύπρου. Με τους περισσότερους από αυτούς διατηρώ μέχρι σήμερα μια δυνατή φιλία που έχει αντέξει μέσα στον χρόνο.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Υπάρχει καλή επαφή με τους περισσότερους. Πρόσφατα έχουμε προχωρήσει στην δημιουργία του Ομίλου Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών του Ευαγόρα. Οι συναντήσεις μας πλέον είναι πιο συχνές. Γίνονται σε τακτά διαστήματα αρκετές εκδηλώσεις τις οποίες στηρίζουμε όλοι μας εμπράκτως.
Το 2000 ο Ευαγόρας έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση ;
Από την ημέρα που ο Ευαγόρας έπαψε να υπάρχει και έγινε η ενοποίηση με τον ΑΠΟΠ εγώ προσωπικά σταμάτησα να πηγαίνω στο γήπεδο. Για να το ξεκαθαρίσω δεν τρέφω αρνητικά συναισθήματα για τον ΑΠΟΠ. Απλά η νέα ομάδα που είχε προκύψει δεν με ενέπνεε το ίδιο. Με τον Ευαγόρα ταυτίστηκα τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν άνθρωπος. Πήγαινα σε όλα τα παιχνίδια του. Τον ακολουθούσα τόσο στα εντός όσο και στα εκτός έδρας ματς. Πολλές φορές και μόνος μου. Κάποτε που ήταν προπονητής στον Ευαγόρα ο Φύτος Νεοφύτου σε ένα παιχνίδι Β΄ Κατηγορίας είχε προσέξει πως ο μοναδικός φίλαθλος της ομάδας στο γήπεδο ήμουν εγώ. Όταν επέστρεψε το είχε πει σε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο. Πήγαινα σε όλα τα ματς του Ευαγόρα. Σε όλα τα γήπεδα. Ήθελα πάντοτε να βρίσκομαι στο πλευρό της ομάδας που λάτρεψα από μικρός. Έπαιρνα το αυτοκίνητο μου και την ακολουθούσα από πίσω. Πήγαινα πολλές φορές μαζί με τον πατέρα του Γιαννάκη Παχταλιά τον Ονησίφορο.
Αν είχατε απέναντι σας ένα παιδί που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Τι θα το συμβουλεύατε να κάνει ;
Να έχει υπομονή, επιμονή και να ακούει τους προπονητές του. Να είναι πειθαρχημένος για να μπορέσει όταν του δώσει την ευκαιρία ο προπονητής του να την αρπάξει. Αν δεν είσαι υπάκουος και δεν προσπαθείς καθημερινά να βελτιώνεσαι για να μπορέσεις να φτάσεις σε έναν ικανοποιητικό βαθμό ετοιμότητας πως θα αναγκάσεις τον προπονητή σου να σε προσέξει ; Πολύ δύσκολα θα παίξεις. Υπάρχουν ταλέντα που χάνονται. Και υπάρχουν παιδιά που μπορεί να υστερούν σε ταλέντο αλλά επειδή εργάζονται σκληρά καταφέρνουν να παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει υπομονή. Δεν πιστεύω πως ένας προπονητής θέλει να αδικήσει σκόπιμα κάποιον ποδοσφαιριστή. Είναι προς το δικό του συμφέρον να επιλέγει πάντοτε τους καλύτερους για να μπορεί να κερδίζει τα παιγνίδια. Είναι καθαρά θέμα των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Αν δεν έχεις την διάθεση να κάνεις θυσίες δεν υπάρχει περίπτωση να παίξεις μπάλα και να κάνεις καριέρα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Γιαλλούρη. Κλείνοντας την συνέντευξή θα θέλατε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε κάποιο μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Πάφου και της Κύπρου γενικότερα .
Θέλω να πω στον κόσμο της Πάφου ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στα χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο στον Ευαγόρα έχω εισπράξει μεγάλο σεβασμό και αγάπη από τους φιλάθλους της ομάδας. Αυτή η εκτίμηση παραμένει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Όταν επισκέπτομαι αυτή την επαρχία το διαπιστώνω από πρώτο χέρι. Μετά από 30 χρόνια η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο μου εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλη. Για μένα η Πάφος είναι η καλύτερη πόλη. Είναι η δική μου πόλη. Ο Ευαγόρας θα έχει πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην καρδίας μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου