Ο Κύπριος επιτελικός μέσος, Χάρης Παπαδόπουλος, γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1947 στην Λεμεσό. Λογίζεται ως σημαία της ΑΕΛ μιας και αγωνίστηκε κατά το σύνολο της καριέρας του στον μεγάλο σύλλογο της Λεμεσού στον οποίο κατέγραψε 200 συμμετοχές. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1964 με τα χρώματα της ΑΕΛ, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1980. Στους "γαλαζοκίτρινους" καθιερώθηκε σχεδόν αμέσως στην βασική ενδεκάδα ως επιτελικός μέσος. Στην 15ετη απόλυτα επιτυχημένη ποδοσφαιρική του καριέρα, κατέκτησε ένα πρωτάθλημα με την ΑΕΛ το 1968. Παίκτης που πάντα ξεχώριζε με την τεχνική του κατάρτιση και το μυαλωμένο του παιχνίδι.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΑΕΛ, τον Χάρη Παπαδόπουλο. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λεμεσού, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την ΑΕΛ, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Χάρης Παπαδόπουλος μιλά για την σημερινή ΑΕΛ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Χάρης Παπαδόπουλος είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι και κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Χάρη Παπαδόπουλου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Παπαδόπουλε να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω τακτικότατα.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Είναι αρκετά πιο ψηλό το επίπεδο σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Αλίμονο αν δεν υπήρχε πρόοδος. Η κάθοδος καλών ξένων στο πρωτάθλημα μας έχει βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Πάντα θα υπάρχουν ταλέντα στο ποδόσφαιρο. Σήμερα όμως με τις αλλαγές που υπάρχουν στα συστήματα, οι ποδοσφαιριστές έχουν χάσει την ελευθερία που είχαν στις κινήσεις και στον τρόπο παιχνιδιού τους. Στην δική μου εποχή το ταλέντο και οι ικανότητες ενός ταλαντούχου παίκτη ήταν πιο εύκολο να παρουσιαστούν και να ξεδιπλωθούν μέσα στο γήπεδο. Παλιά οι παίκτες δεν ήταν τόσο πειθαρχημένοι. Τώρα, όταν είσαι επαγγελματίας και μπαίνεις μέσα στο γήπεδο και σου λέει ο προπονητής θέλω να ακολουθήσεις αυτό το στυλ, δεν σου μένει άλλη επιλογή. Πρέπει να το κάνεις. Πρώτα υπήρχαν περισσότεροι αυτοσχεδιασμοί και ελεύθεροι χώροι για τους παίκτες. Εκείνος που είχε καλή πάσα ήταν πιο εύκολο να φανεί. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Είναι πιο καλά προπονημένοι και πειθαρχημένοι. Αυτός όμως που έχει ταλέντο ξεχωρίζει και σήμερα.
Κύριε Παπαδόπουλε φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της ΑΕΛ. Πως βλέπετε την φετινή της παρουσία στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Φέτος η ΑΕΛ δεν είχε την παρουσία που θα θέλαμε στο πρωτάθλημα. Για μένα η ομάδα δεν ήταν άσχημη. Δεν παίζαμε το ποδόσφαιρο της περσυνής πετυχημένης σεζόν. Υπήρχαν όμως δυο στοιχεία που ήταν διαφορετικά και έπαιξαν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο. Ο κόσμος αγνοεί το γεγονός ότι πέρσι είχαμε τον Ράιαν Μαέ ο οποίος ήταν ίσως ο καλύτερος σέντερ φορ που παρουσιάστηκε τα τελευταία δέκα χρόνια στην ομάδα. Ήταν ένας παίκτης με αθόρυβη παρουσία μέσα στο γήπεδο. Αλλά έκανε φοβερή δουλειά. Και ο δεύτερος λόγος είναι ο δεξιός εξτρέμ της ομάδας, ο Ισπανός Manuel Torres. Την περσινή σεζόν είχε 16 πετυχημένες ασίστ. Φέτος έχει κάνει μόλις πέντε. Υπάρχει μεγάλη πτώση στην απόδοση του. Οι μεταγραφές είναι όπως το καρπούζι. Φέτος είναι φανερό πως δεν μας έχουν βγει. Αυτοί που ήρθαν δεν αντικατέστησαν επάξια αυτούς που έφυγαν με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλά κενά στην ομάδα. Ο Μαέ ήταν μεγάλη απώλεια για την ΑΕΛ. Η ιστορία και η εξέλιξη του παίκτη δείχνει την ποιότητα που είχε αυτό το παιδί. Πήγε στη Φερεντσβάρος και οι μετοχές του έχουν ανέβει κατακόρυφα.
Επιτρέψετε μου κύριε Παπαδόπουλε να ξεκινήσω με τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Λεμεσό.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Από πολύ μικρός είχα πάθος με το ποδόσφαιρο. Μπορώ να πω ότι γεννήθηκα με μια μπάλα στα πόδια.
Που σας εντόπισαν οι άνθρωποι της ΑΕΛ ;
Στην ΑΕΛ με πείρε ο Δημήτρης Παπαχαραλάμπους στα 15,5 μου χρόνια. Στα 16,5 έπαιξα στην πρώτη ομάδα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΕΛ ;
Όταν πήγα στην ΑΕΛ, εγώ ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία. Έπαιζα με τα μεγαθήρια της εποχής εκείνης. Ήταν προς το τέλος της καριέρα της όλη εκείνη η παλιά φουρνιά της ομάδας. Παίκτες με πολύ μεγάλη αξία και ποιότητα. Ήταν άλλες εποχές. Οι πρώτες μου εντυπώσεις ήταν πολύ καλές μπορώ να πω.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ΑΕΛ ;
Με είδαν με πολύ καλό μάτι. Με βοήθησαν πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα. Η προσαρμογή μου ήταν εύκολη και γρήγορη. Υπήρχε μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης ανάμεσα μας.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ο Κώστας Πάμπου- Μαυρόκωλος. Ήταν ο πρώτος μου προπονητής στην δεύτερη ομάδα της ΑΕΛ. Κατά τη διάρκεια της παρουσία μου στην ΑΕΛ είχα την τύχη να συνεργαστώ με καμία 15αρια προπονητές περίπου. Από όλους κάτι μαθαίνεις. Αυτό το λένε πολλοί. Ακούγεται ως στερεότυπο αλλά είναι η αλήθεια. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις κάτι θα μάθεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει προπονητής από μια ομάδα και να μην σε μάθει τρία πράγματα που θα σε βοηθήσουν να γίνεις καλύτερος παίκτης εφόσον τα δουλέψεις. Ο κάθε προπονητής έχει τον δικό του τρόπο δουλειάς και την δική του ξεχωριστή φιλοσοφία γύρω από το ποδόσφαιρο. Εγώ τελείωσα την καριέρα μου στην ΑΕΛ με σχεδόν 200 συμμετοχές στη πρώτη ομάδα. Με 14-15 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας στην ομάδα. Μόνο κατά τη διάρκεια της παρουσίας της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής στην Ελλάδα είχα 34.
Χρήματα υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Ελάχιστα. Αυτά είναι γνωστά. Ήταν δύσκολες εποχές. Τα χρήματα ήταν τα πριμ που έπαιρνες μετά από κάποιες νίκες. Μιλάμε για μικροποσά. Εγώ ήμουν από τους λίγους παίκτες εκείνης της εποχής που έφθασα τον ημιεπαγγελματισμό. Ο μισθός ήταν 25 λίρες συν κάποια πριμ.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε στην ΑΕΛ με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Έπαιξα στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ στην πέμπτη τάξη του γυμνασίου. Ήμουν ακόμη μαθητής. Μετά πήγα στρατιώτης. Μετά που απολύθηκα από τον στρατό ήταν να φύγω για σπουδές. Τελικά δεν πήγα. Έμεινα στην Κύπρο. Έγινα βασικός στη ομάδα στα 21 μου χρόνια.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην ΑΕΛ ;
Στην θέση του επιτελικού μέσου.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Εγώ Κώστα μου δεν θα σου πω αν ήμουν καλός η κακός παίκτης. Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Θέλω να αφήνω τους άλλους να μιλάνε για μένα.
Πείτε μας δύο λόγια για την ομάδα της ΑΕΛ στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Είχαμε μια νεανική ομάδα. Υπήρχαν 3-4 παίκτες που ξεχώριζαν με την αξίας τους. Ήταν ο Ανδρέας Κωνσταντίνου ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που έφερε στην Κύπρο την επανάσταση στα γκολπόστ. Αντί να παίζει μέσα στην εστία, αυτός έπαιζε εκτός. Ήταν επαναστατικό στοιχείο. Ήταν ο Παμπουλλής πρώτος και καλύτερος. Διότι σε μια ορχήστρα υπάρχουν πολλά όργανα αλλά υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζουν. Ο Παμπουλλής ήταν παίκτης μεγάλης κλάσης. Ξεχώριζε για εκείνο το όποιο τον έκανε στην πορεία έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή. Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο ήταν ο Σταύρος Στυλιανού. Δέσποζε με την παρουσία του στο κέντρο της άμυνας. Είχε δείξει από την αρχή της καριέρας του ηγετικά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του. Ο Πανίκος Παπαδόπουλος ήταν ένας δεινός εκτελεστής. Παίκτης με πολλές εμπειρίες, έξυπνος. Αυτοί οι ποιοτικοί παίκτες τραβούσαν μαζί και τους υπόλοιπους. Οι περισσότεροι παίκτες που ήταν στην ΑΕΛ εκείνη την εποχή ήταν μικροί σε ηλικία.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΕΛ ;
Εγώ έπαιξα στην ΑΕΛ από τη σεζόν 1964-65 και τελείωσα την ποδοσφαιρική μου καριέρα στην ομάδα το 1980.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την ομάδα ;
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1968 ήταν η μεγαλύτερη μου στιγμή με την ομάδα. Ξεχωρίζω επίσης την παρουσία μου με την ΑΕΛ το 1969 στο Ελληνικό πρωτάθλημα, στο οποίο είχα πολύ καλή παρουσία όπως επίσης και τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια με την Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν αξέχαστες στιγμές.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Βέβαια υπήρχαν. Αλίμονο. Όχι μόνο ένας. Υπήρχαν πάρα πολύ καλοί παίκτες εκείνη την εποχή. Θαύμαζα τον Πανίκο Κρυστάλλη με τον οποίο είχα την τύχη να είμαι συμπαίκτης προς το τέλος της καριέρας του. Ήταν και προπονητής μου. Αποτελούσε το ποδοσφαιρικό μου ίνδαλμα. Είχε φοβερούς παίκτες εκείνη την περίοδο. Νίκος Χαραλάμπους, Γκρέγκορι, Ανδρέας Χριστοδούλου-Πάκκος, Τάσος Κωνσταντίνου. Υπήρχε πλειάδα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών με ξεχωριστή ποιότητα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο που άφησαν την δική τους εποχή.
Αντέχατε την πίεση που υπήρχε σε μια μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΛ ;
Σίγουρα υπήρχε πίεση. Είναι διαφορετικό να αγωνίζεσαι σε μια μεγάλη ομάδα που έχει κάθε χρόνο ψηλούς στόχους και άλλο να είσαι παίκτης σε μια μικρομεσαία ομάδα που έχει ως βασική της επιδίωξη την παραμονή στην κατηγορία. Όταν παίζεις σε κάθε παιχνίδι μπροστά σε πέντε με δέκα χιλιάδες απαιτητικούς φιλάθλους θα πρέπει να αντέχεις την πίεση για να μπορείς να επιβιώσεις και να σταθείς σε μια μεγάλη ομάδα. Με την πάροδο του χρόνου, όταν παίξεις τόσες πολλές φορές, αν είσαι καλός παίκτης, τα ξεπερνάς όλα. Όταν φύγεις από τον ενθουσιασμό της νεότητας και αποκτήσεις εμπειρίες αυτά τα πράγματα τα αφήνεις πίσω σου.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Γίνεται να ανέβεις κάπου, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μόνο με το ταλέντο σου και χωρίς να δουλεύεις ; Να κάθεσαι σπίτι σου και να νομίζεις ότι είσαι αυθεντία ; Δεν γίνεται. Είναι αυτονόητα αυτά τα πράγματα. Αν δεν ιδρώσεις, δεν σπαταλήσεις χρόνο και δεν κάνεις συνεχή προσπάθεια μέσα στο γήπεδο και στις προπονήσεις δεν θα προχωρήσεις στην καριέρα σου.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;
Πάντα υπάρχει η αγωνία. Την ώρα όμως που βάζεις την στολή σου και μπαίνεις στο γήπεδο η ψυχολογία σου αλλάζει. Η μόνη σου σκέψη είναι το πως θα βοηθήσεις την ομάδα σου να φθάσει στην νίκη.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Βεβαίως υπήρχε. Αλλά σε πιο περιορισμένο βαθμό. Εκείνη την εποχή ο μακαρίτης ο Λοίζος Παντελίδης καθιέρωσε τους μπακ να κάνουν επίθεση. Το είχε εφαρμόσει πρώτος ο Χάρι Γκέιμ στον Παναθηναικό. Τότε ήταν κάτι το πρωτοφανές στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Ήταν νέο και πρωτοποριακό σύστημα. Πρώτα οι ομάδες έπαιζαν ένα 4-2-4. Ποιο πριν ήταν άλλα συστήματα. Με τους εξτρέμ να είναι τοποθετημένοι πάνω στην γραμμή και να ανεβοκατεβαίνουν από την άμυνα στην επίθεση. Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και αλλάζει συνεχώς.
Μετρούσε περισσότερο στην δική σας εποχή η προσωπικότητα των παικτών σε σχέση με το σήμερα ;
Γιατί είχαν μεγαλύτερη προσωπικότητα ; Αν το αναλύσει κάποιος θα καταλήξει στο συμπέρασμά ότι αυτό συνέβαινε γιατί οι παίκτες τότε ήταν πιο ελεύθεροι μέσα στο γήπεδο. Και όταν είσαι ελεύθερος μπορείς πιο εύκολα να ξεδιπλώσεις την τεχνική σου κατάρτιση. Τώρα όταν σου βάζουν ένα σύστημα μέσα στο γήπεδο, με 4-5 παίκτες στον χώρο του κέντρου και κάθε δυο μέτρα έχεις δίπλα σου κάποιον παίκτη να σε επιτηρεί, δεν είναι εύκολο να δείξεις την αξία σου. Είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις το σύστημα που σου λέει ο προπονητής σου. Την εποχή εκείνη κάναμε δυο η τρεις προπονήσεις την εβδομάδα. Όλοι ήταν στις δουλειές τους. Τελείωναν την εργασία τους και έρχονταν κατευθείαν στα παιχνίδια και τις προπονήσεις. Ήταν πιο ελεύθερα τα πράγματα. Δεν υπήρχε η σημερινή πίεση. Δεν σε πλήρωναν για αυτό που έκανες. Τότε για παράδειγμα, ο Πανίκος Κρυστάλλης, ο καλύτερος ίσως παίκτης που έβγαλε η Κύπρος, είχε το ταλέντο, είχε την τεχνική, αγαπούσε τόσο πολύ αυτό που έκανε με αποτέλεσμα να ανεβαίνει και να εξελίσσεται συνεχώς. Είχε όμως και τον χώρο να το κάνει. Ξεχώριζε γιατί δεν είχε 2-3 παίκτες να τον τρέχουν από πίσω και να τον πιέζουν ασφυκτικά. Ήταν πολύ διαφορετικό το ποδόσφαιρο της δικής μου εποχής από αυτό της σημερινής.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου