Ο Κύπριος δεξιός αμυντικός Αιμίλιος Μαυρουδής, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1954, στο Παραλίμνι. Ήταν βασικότατος στην ομάδα της Ένωσης του Σβατοπλούκ Πλούσκαλ που άφησε εποχή στην Κύπρο στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Εξαίρετος στα αμυντικά του καθήκοντα και σαφώς μπροστά από την εποχή του, όσον αφορά τον "κλασικό" ακραίο αμυντικό και τον τρόπο παιχνιδιού του, εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο πλήρεις μπακ στο Νησί. Έπαιξε για την ανδρική ομάδα της Κύπρου σε ένα φιλικό παιχνίδι.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στο Παραλίμνι φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της Ένωσης τον Αιμίλιο Μαυρουδή. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο του Παραλιμνίου, που φόρεσε αυτή την φανέλα για 13 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες του Παραλιμνίου, πως έζησε την παρουσία του στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας με τη φανέλα της Ένωσης, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα.
Ο Αιμίλιος Μαυρουδής είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι και κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Αιμίλιου Μαυρουδή.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Μαυρουδή επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Από το Παραλίμνι.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Από μικρός είχα μεγάλο πάθος με το ποδόσφαιρο. Μεγάλωσα στις αλάνες με μια μπάλα στα πόδια.
Που σας εντόπισε η Ένωση ;
Εντάχθηκα στην Ένωση το 1971. Την εποχή εκείνη ήμουν ακόμη μαθητής του γυμνασίου. Έπαιξα πρώτα με την δεύτερη ομάδα και το 1974 έγινα μέλος της ανδρικής. Το ντεμπούτο μου έγινε με αντίπαλο την Ανόρθωση σε ένα εντός έδρας παιχνίδι το οποίο είχαμε κερδίσει με 3-1.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ένωση ;
Το κλίμα στην ομάδα ήταν από την αρχή πολύ καλό. Ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Οι σχέσεις μας ήταν εξαιρετικές. Επικρατούσε ο αλληλοσεβασμός και η εκτίμηση ανάμεσα στους παίκτες της ομάδας. Αυτό βοηθούσε τα νέα παιδιά να έχουν μια ομαλή και πιο εύκολη προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ζάγκυλος, Κοβάκεβιτς, Πλούσκαλ, Θ. Κολοκούδιας. Ήταν οι άνθρωποι που με βοήθησαν να βελτιωθώ και να εξελιχθώ ως παίκτης.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Ξεχώρισα γρήγορα μπορώ να πω. Στα 20 μου χρόνια είχα καταφέρει να κερδίσω θέση βασικού στην πρώτη ομάδα.
Καθιερώθηκα στην θέση του δεξιού μπακ.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ένωσης ο Πλούσκαλ ζητούσε από τα ακραία μπακ να παίρνουν επιθετικές πρωτοβουλίες κατά τη διάρκεια των αγώνων και να μην αρκούνται μόνο στα αμυντικά τους καθήκοντα. Ήμουν πάντα σταθερός σε απόδοση, σοβαρός, δυνατός και μετρημένος. Ήμουν επιθετικό μπακ. Έδινα πάντα τον καλύτερο μου εαυτό και έκανα συνεχώς επιθέσεις από τη δεξιά πλευρά. Είχα καλή σέντρα και έδινα την μπάλα εκεί που έπρεπε, στο κατάλληλο σημείο για να μπορέσουν να σκοράρουν οι συμπαίκτες μου.
Θυμάστε την βασική ενδεκάδα της Ένωσης την εποχή που ήσασταν βασικό μέλος της ομάδας ;
Τερματοφύλακας Δήμος Κωνσταντίνου, δεξιός αμυντικός εγώ, Παπαλούκας αριστερός μπακ, στο κέντρο της άμυνας Κύζας και Φόρσος, αμυντικός χαφ ο Σιαλής Τσούκκας, Α. Κωνσταντίνου 8αρι, Δημήτρης Οικονόμου επιτελικός χαφ κα στην επίθεση οι Βλίττης, Κρασάς και Κυριάκος Τσούκκας. Η Ένωση εκείνης της εποχής διέθετε μια πλειάδα ικανών και ποιοτικών ποδοσφαιριστών. Είχε δυο ισάξιες ενδεκάδες. Αυτός ήταν ο μεγάλος πονοκέφαλος του Πλούσκαλ.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα της Ένωσης στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Η ομάδα της Ένωσης εκείνη την περίοδο είχε καταφέρει να κερδίσει την καθολική αναγνώριση των αντιπάλων της. Δημιουργήσαμε ένα πολύ δυνατό και ποιοτικό σύνολο που έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ο κόσμος ερχόταν στο γήπεδο για να παρακολουθήσει το όμορφο παιχνίδι της ομάδας μας. Αυτό για μας αποτελούσε μια ηθική επιβράβευση για την καθημερινή μας δουλειά στις προπονήσεις.
Θα μπορούσατε να πετύχετε περισσότερα πράγματα σαν ομάδα ;
Πιστεύω ήμασταν η ομάδα που εδικαιούτο να κατακτήσει το Κύπελλο του 1975 με αντίπαλο την Ανόρθωση. Χάσαμε άδικα εκείνο το τρόπαιο. Η διαιτησία έπαιξε το δικό της καθοριστικό ρόλο στο ματς.
Ποιες είναι η μεγαλύτερες σας στιγμές με την Ένωση ;
Η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα τη σεζόν 1974-75, ο τελικός του κυπέλλου με την Ανόρθωση και τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια με την Ντούισμπουργκ και την Κάιζερσλάουτερν.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ένωση ;
Στην Ένωση έπαιξα δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Υποχρεώθηκα να βάλω τέλος στην ποδοσφαιρική μου καριέρα το 1980 σε ηλικία 27 ετών μετά από ένα χτύπημα που είχα στην σπονδυλική στήλη.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τα πάντα στην ομάδα. Έβαλε την σφραγίδα του στην Ένωση.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Με δυσκόλευε πάντα ο Δημήτρης Αγάς του ΑΠΟΠ. Ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης.
Ταλέντο η δουλεία. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην πορεία σας στο ποδόσφαιρο ;
Δεν είχα το μεγάλο ταλέντο ως ποδοσφαιριστής. Έπαιξα μπάλα χάρης στο πάθος μου για το άθλημα, την σκληρή δουλεία και την αφοσίωση μου σε αυτό.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Πάντα υπάρχει ένα σχετικό άγχος πριν από ένα σημαντικό ματς. Αλλά ένας καλός παίκτης μόλις αρχίσει το παιχνίδι τα αφήνει όλα πίσω του. Η μόνη του σκέψη είναι το πως θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα του να φθάσει στη νίκη. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου τα στοιχεία που με χαρακτήριζαν πάντα ως παίκτη ήταν η σοβαρότητα και η σταθερότητα μου.
Μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Πότε μου δεν ένιωσα την ανάγκη να θέλω φύγω από την ομάδα.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;
Στην Εθνική ομάδα με κάλεσε ο Ανδρέας Λαζαρίδης. Έπαιξα βασικός σε ένα φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο την Εθνική Ελλάδος. Μάλιστα τα είχα πάει αρκετά καλά. Είχα καταφέρει να εξουδετερώσω τον Καλαμπάκα του ΠΑΟΚ, έναν εξαιρετικό παίκτη εκείνης της εποχής. Ήταν αναμφίβολα μια ξεχωριστή στιγμή για μένα.
Ποσό ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Εμείς στη δική μου εποχή δεν παίζαμε ποδόσφαιρο για τα χρήματα αλλά για τη φανέλα και την αγάπη του κόσμου. Για το μοναδικό πράγμα που στεναχωριέμαι είναι όταν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου φάνηκα άτυχος με τον τραυματισμό που είχα στην σπονδυλική στήλη στα 27 μου. Θα μπορούσα να παίξω καλή μπάλα για πολλά ακόμη χρόνια.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ένωσης ;
Με σκληρή δουλειά και συνεχή προσπάθεια κατάφερα να κερδίσω τον διαχρονικό σεβασμό και την εκτίμηση του κόσμου της Ένωσης. Αυτό για μένα αποτελεί μια ηθική επιβράβευση. Είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών και της προσφοράς μου στην ομάδα.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αγάπη και ο σεβασμός του κόσμου.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Οι επαφές μας είναι τακτικές και συχνές. Ακόμη και σήμερα οι σχέσεις μας είναι εξαιρετικές. Το δέσιμο που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα μας είναι πολύ δυνατό και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Μαυρουδή. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου να έχει υγεία, αγάπη και ευτυχία στη ζωή του. Όσον αφορά την ομάδα της καρδιάς μου την Ένωση εύχομαι το συντομότερο δυνατό να επανέλθει στην Α΄ Κατηγορία γιατί εκεί είναι η θέση της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου