Ο Κύπριος κεντρικός μέσος Γιώργος Αριστείδου, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1953, στη Μια Μηλιά, κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας. Έπαιξε σε όλη τη σταδιοδρομία του για δυο συλλόγους, τον Ολυμπιακό Λευκωσίας και τον Ροτσίδη Μάμμαρι. Ένας από τους καλύτερους μέσους που φάνηκαν στα Κυπριακά γήπεδα τη δεκαετία του 1970 και του 1980. Ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο, με ποικιλία προσόντων, ιδιαίτερα κινητικός, με θαυμάσια τεχνική κατάρτιση και αντίληψη, διακρίθηκε όχι μόνο για τις αμυντικές του αρετές αλλά και για τις επιθετικές του, φεύγοντας σε ταχύτατες αντεπιθέσεις. Διακρίθηκε για το ομαδικό του πνεύμα, την ικανότητα του στις ασίστ, την σταθερή του απόδοση αλλά και τα ηγετικά του προσόντα. Κατέκτησε ένα Κύπελλο Κύπρου με τον Ολυμπιακό το 1977 και εκπροσώπησε την Εθνική Κύπρου 5 φορές. Στα 16 χρόνια που έμεινε στον Ολυμπιακό ήταν βασικότατος, παίζοντας σε 297 παιχνίδια με 41 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Ολυμπιακού, τον Γιώργο Αριστείδου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 16 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα του Ολυμπιακού, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Γιώργος Αριστείδου μιλά για τον σημερινό Ολυμπιακό και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Γιώργος Αριστείδου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λευκωσίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι και κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Γιώργου Αριστείδου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Αριστείδου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω. Πηγαίνω λίγο στα παιχνίδια του Ολυμπιακού. Έχω εισιτήριο διαρκείας και παρακολουθώ από κοντά την πορεία της αγαπημένης μου ομάδας.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Είναι καλύτερο από την άποψη ότι πλέον οι ποδοσφαιριστές έχουν στη διάθεση τους όλες τις ανέσεις. Γήπεδα, προπονητικά κέντρα, γυμναστήρια, επιστημονική και ιατρική υποστήριξη. Εμείς στη δική μου εποχή κάναμε 2-3 μισές προπονήσεις την εβδομάδα ενώ τώρα είναι καθημερινές και για πολλές ώρες. Εμείς παίζαμε μπάλα μέσα στα χωράφια. Ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει σε σχέση με πιο παλιά. Το επίπεδο είναι καλό αλλά δεν είναι ιδιαίτερα ψηλό. Υπάρχουν όμως πολλά παρατράγουδα. Αντί να βελτιωνόμαστε ως ομοσπονδία και ως ομάδες με τα μέσα που έχουμε στη διάθεση μας σήμερα επιλέγουμε να μένουμε στάσιμοι. Μιλώ για τη διαιτησία, τους παράγοντες και όλους αυτούς που διοικούν το ποδόσφαιρο. Δεν είναι σωστοί στις αποφάσεις τους. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα σε οργανωτικό και διοικητικό επίπεδο για να μπορέσει το Κυπριακό ποδόσφαιρο να δει καλύτερες μέρες. Χρειάζονται βαθιές τομές εδώ και τώρα.
Κύριε Αριστείδου φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα του Ολυμπιακού. Πως βλέπεται την παρουσία του στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Ο Ολυμπιακός φέτος ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα αλλά στην συνέχεια δεν είχε την πορεία που όλοι θα θέλαμε. Δεν ήταν τόσο δυνατός όσο θα έπρεπε. Σε κάποια παιχνίδια αδικήθηκε. Σε κάποια άλλα αδίκησε η ίδια η ομάδα τον εαυτό της. Έγιναν λάθη που στοίχησαν. Ελπίζω να μπορέσει ο Ολυμπιακός να σωθεί και από το καλοκαίρι να γίνει ένας καλύτερος σχεδιασμός που θα επαναφέρει την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Ταλέντα υπάρχουν. Το θέμα είναι να τους δώσουν την ευκαιρία να παίξουν. Με το να παίζεις δέκα λεπτά, ένα τέταρτο, είκοσι λεπτά η να τους βάζεις αλλαγή δεν μπορούν να δείξουν αυτά που μπορούν. Δεν μπορούν να αναδειχθούν. Αν τους δώσεις την ευκαιρία και παίξουν πέντε με δέκα παιχνίδια συνεχόμενα θα βελτιωθούν, θα μάθουν και θα γίνουν καλύτεροι. Θέλεις να παίξεις για να μάθεις. Υπάρχουν πράγματα στο ποδόσφαιρο που πρέπει να τα μάθεις. Είναι θέμα να αποκτήσεις εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν να βελτιωθείς. Φέρνουμε τόσους πολλούς ξένους με αποτέλεσμα τα δικά μας παιδιά να μένουν στο περιθώριο. Από τους εικοσιπέντε η πέντε είναι Κύπριοι. Πως θα μπορέσεις να παίξεις και να πείσεις ότι αξίζεις ;
Κύριε Αριστείδου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποιο πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Μια Μηλιά, τη ποδοσφαιρομάνα.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Έπαιζα μπάλα στο χωρίο. Από πολύ μικρή ηλικία μέσα στις αλάνες. Σε ηλικία 15-16 ετών εντάχθηκα στην ομάδα του χωριό μου τον Δικέφαλο Μιας Μηλιάς.
Που σας εντόπισε ο Ολυμπιακός ;
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές από την Μια Μηλιά κατέληγαν είτε στην Ομόνοια είτε στον Ολυμπιακό. Στο Ολυμπιακό είχαμε τον Καψό, τους αδερφούς Μιτσίδη, τον Καζακαίο, τον Κορομία, τον Πιερίδη. Πιο παλιά τον Μαύρο, και τους οι αδερφούς Ματσουκάρη. Κάτι αντίστοιχο γινόταν και στην Ομόνοια με Καιάφα, Μιαμηλιώτη, Άντωνα, Πέπη Ιακώβου. Ήμασταν όλοι πάνω κάτω της ίδιας ηλικίας. Βρισκόμασταν και παίζαμε μπάλα στο χωριό. Αργότερα όταν έπαιζα στον Δικέφαλο δώσαμε ένα φιλικό παιχνίδι με την δεύτερη ομάδα του Ολυμπιακού στο ΓΣΠ. Εκείνη την εποχή ήταν προπονητής ο Ελί Φουκς. Είδε κάποιους ποδοσφαιριστές από την ομάδα της Μιας Μηλιάς, του άφησαν καλές εντυπώσεις και τους ξεχώρισε. Εγώ ήμουν μέσα σε αυτούς τους παίκτες. Το αποτέλεσμα ήταν να πάω τελικά στον Ολυμπιακό.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Ολυμπιακό ;
Στην αρχή απογοητεύτηκα. Προπονητής στη δεύτερη ομάδα του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Κενεβέζος. Είχε παίξει ποδόσφαιρο στο ΑΠΟΕΛ και ο Ανδρέας Λαζαρίδης ήταν προπονητής της δεύτερης ομάδας του ΑΠΟΕΛ. Παίζαμε πρώτο παιχνίδι στη Λύση με τον ΑΣΙΛ που ήταν τότε στην Α΄ Κατηγορία. Δεν με είχε ούτε στη δεκαεξάδα. Απογοητεύθηκα. Συνέχισα να πηγαίνω στις προπονήσεις αλλά μέσα μου έκανα σκέψεις ακόμα και να σταματήσω. Περνούσαν διάφορα από το μυαλό μου. Σε ένα αναβληθέν παιχνίδι με το ΑΠΟΕΛ, απόγευμα Τετάρτης στο ΓΣΠ ήμουν μέσα στην δεκαεξάδα. Το ματς ήταν 0-0 και με έβαλε τα τελευταία είκοσι λεπτά. Τότε τερματοφύλακας της δεύτερης ομάδας του ΑΠΟΕΛ ήταν ο Γιώργος Παντζιαράς. Τελικά κερδίσαμε με 1-0 και είχα βάλει εγώ το γκολ. Αυτό ήταν. Δεν ξαναβγήκα από τη βασική ενδεκάδα της δεύτερης ομάδας.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε στον Ολυμπιακό με τις ικανότητες σας και να γίνεται βασικός ;
Έπαιξα συγκυριακά και στη ανδρική ομάδα, το 1971 σε ηλικία 18 ετών. Ήταν πάλι ημέρα Τετάρτη. Ο Ολυμπιακός έπαιζε στην Α΄ Εθνική για τρίτη φορά. Είχε επίσημο παιχνίδι με τον Εθνικό Πειραιώς στο ΓΣΠ. Την αμέσως προηγούμενη ημέρα έκανα προπόνηση με την δεύτερη ομάδα. Και ο τότε προπονητής της ομάδας ο Άγγλος Ροντ Μπράντλει με κάλεσε να πάω την επόμενη ημέρα στο ξενοδοχείο, στο Λήδρα Πάλας, με την αποστολή της πρώτης ομάδας. Με έβαλε και έπαιξα. Κερδίσαμε με 2-0. Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα πήρα πριμ 35 λίρες και 35 μισθό. Ήταν πολλά λεφτά για την τότε εποχή. Τέλος του μήνα πήρα 70 λίρες. Ήμουν ακόμη μαθητής εκείνη την περίοδο. Από τότε δεν βγήκα ποτέ ξανά από τη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Δεν μου έδειξε κανένας. Έπαιζα μπάλα στην ομάδα του χωριού μου στα 15 μου χρόνια. Το 1970 στα 16-17 μου εντάχθηκα στον Ολυμπιακό. Οι τότε προπονητές ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου. Δεν ήξεραν να σου δείξουν πως να κοντρολάρεις την μπάλα, πως να πασάρεις, τίποτα. Μας έριχναν την μπάλα και μας έλεγαν παίξτε. Ότι μάθαινες προερχόταν από τον εαυτό σου. Από μόνος σου μέσα στο γήπεδο. Όσο παίζεις όμως γίνεσαι καλύτερος. Μαθαίνεις από τα λάθη σου. Όταν αργότερα τελείωσα την ποδοσφαιρική μου καριέρα και πήγα να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα προπονητικής, επί Ιακώβου, μας έδειξε απλά πράγματα που ποτέ μας δεν είχαμε μάθει ως παίκτες από κανέναν προπονητή. Αυτά πρέπει να σου τα δείχνει ο προπονητής των ακαδημιών σε μικρή ηλικία.
Χρήματα υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Έπαιξα στα χαφ δεξιά με το νούμερο 6 στην πλάτη. Για μένα σε έναν παίκτη δε παίζει ρόλο ο αριθμός της φανέλας. Ήμουν επιθετικό χαφ. Για αυτό και σκόραρα 41 τόσα γκολ στην καριέρα μου.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού στο παιχνίδι σας ;
Είχα μεγάλες αντοχές ως παίκτης, καλή τεχνική κατάρτιση και ήμουν ιδιαίτερα κινητικός. Είχα γερά πνευμόνια και το σωστό τάιμινγκ. Υστερούσα στο δυνατό παιχνίδι γιατί σωματικά ήμουν αδύνατος. Είχαμε παίξει στη Λευκωσία ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ Αθηνών. Θυμάμαι σε κάποια στιγμή του παιχνιδιού με πλησίασε ο διαιτητής της αναμέτρηση που ήταν από την Ελλάδα και με ρώτησε πόσο χρονών είμαι. Του είπα 18. Με κτύπησε φιλικά πάνω στην πλάτη και μου λέει μπράβο, μπράβο. Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού έτρεχα ασταμάτητα. Είχα μεγάλες αντοχές σαν παίκτης. Είχα επίσης πολύ καλό κεφάλι. Για να κερδίσεις μια κεφαλιά πρέπει να έχεις σωστό τάιμινγκ. Την ώρα που κτυπιέται η μπάλα πρέπει να ξέρεις πότε να πεταχτείς. Θυμάμαι την εποχή εκείνη έπαιζα αντίπαλος με τον Σάββα Γκρέγκορι της Ομόνοιας. Ήμαστε πολύ φίλοι. Παίζαμε και οι δυο στα χαφ και όταν αργότερα βρεθήκαμε μου είπε πως ήμουν από τους πιο δύσκολους αντίπαλους που αντιμετώπισε στην καριέρα του στο τάιμινγκ. Αν και δεν ήμουν τόσο ψηλός και ο Γκρέγκορι ήταν πιο σωματώδης έβρισκα πάντα τον τρόπο να κερδίζω πολλές μονομαχίες με το κεφάλι.
Ποια ήταν η καλύτερη ενδεκάδα του Ολυμπιακού την εποχή που ήσασταν βασικό μέλος της ομάδας ;
Η καλύτερη ενδεκάδα του Ολυμπιακού ήταν το 1971 όταν παίζαμε στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Τερματοφύλακας ήταν ο Βαρνάβας Χριστοφή που είχε φύγει από την Νέα Σαλαμίνα και ήρθε σε εμάς. Δεξιός μπακ ο Μιχάλης Αργυρού, ο Πάμπος Παρτασίδης στο κέντρο της άμυνας μαζί με τον Σωτηράκη Γεωργίου και αριστερός μπακ ο Κόκος Μιχαήλ. Στα χαφ δεξιά έπαιζα εγώ, ο Μάρκος Μάρκου που πήγε στο ΑΠΟΕΛ και ο Ανδρέας Ασσιώτης. Στην επίθεση έπαιζε ο Γιώργος Κεττένης, ο Ανδρέας Λυμπουρής, ο Πανίκος Ευθυμιάδης και ο Κωστάκης Πιερίδης.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα του Ολυμπιακού στην οποία ήσασταν μέλος εκείνη την εποχή ;
Ήταν μια εξαιρετική ομάδα. Είχε στις τάξεις της σπουδαίους παίκτες. Πήρε εκείνη την εποχή τρία πρωταθλήματα και έγραψε τη δική της ξεχωριστή ιστορία στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Εγώ εκείνη την περίοδο ήμουν 18 ετών και δεν μπορούσα να τους κοιτάξω στα μάτια. Ντρεπόμουνα. Ένιωθα δέος. Ήταν όλοι σαν τους θείους μου. Εγώ ήμουν στην αρχή της καριέρας μου και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν στα 30 τους, φτασμένοι ποδοσφαιριστές και με πολλές επιτυχίες στην πλάτη τους. Ένιωθες μεγάλο σεβασμό για αυτούς τους σπουδαίους παίκτες. Μεταξύ τους ήταν στενά συνδεδεμένοι.
Ποια ήταν τα δυνατά στοιχεία εκείνης της ομάδας ;
Οι παίκτες του Ολυμπιακού εκείνη την εποχή ήταν μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν φίλοι, έδειχναν μεγάλο σεβασμό ο ένας στον άλλο. Ήταν όλοι τους παίκτες πολύ μεγάλης ποδοσφαιρικής αξίας. Κατάφεραν όλοι μαζί να δημιουργήσουν ένα δυνατό σύνολο που έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο και οδήγησε τον σύλλογο σε σπουδαίες επιτυχίες. Το κυριότερο όμως ήταν το μεγάλο δέσιμο που είχαν μεταξύ τους.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Ολυμπιακό ;
Έπαιξα στον Ολυμπιακό 16 χρόνια. Από το 1970 ως και το 1986. Αποχώρησα 33 ετών από την ομάδα. Από το 1986 μέχρι το 1990 αγωνίστηκα στον Ροτσίδη Μάμμαρι. Ήμουν παίκτης-προπονητής.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Ήταν το γκολ που πέτυχα στον ημιτελικό Κυπέλλου του 1977 με την Ομόνοια στην ημίωρη παράταση. Κερδίσαμε με 2-1, σκόραρα στο 119΄ λεπτό της αναμέτρησης και πήραμε την πρόκριση για τον τελικό. Ξεχωριστή στιγμή στην ποδοσφαιρική μου καριέρα παραμένει αναμφίβολα η κατάκτηση του Κυπέλλου, της ίδιας χρονιάς, με αντίπαλο την ΑΛΚΗ. Είχαμε κερδίσει 2-0 και είχα πετύχει το ένα από τα δυο γκολ της ομάδας μου.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Άγγλος Ροντ Μπράντλει. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο. Με προώθησε και μου είπε κάποια πράγματα που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος παίκτης. Αυτά που μου είπε τα έβαλα μέσα στον εγκέφαλό μου, τα ακολούθησα και τα δούλεψα. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν πριν πάρω την μπάλα να ξέρω από πριν που θα τη δώσω. Πολύ Σημαντικό. Και το δεύτερο να μην στεκόμαστε οι παίκτες της μεσαίας γραμμής στην ίδια ευθεία. Διότι αν ο αντίπαλος παίκτης μας ξεφύγει αυτόματα μας βγάζει εκτός παιχνιδιού και γίνεται επικίνδυνος για την ομάδα μας.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Υπήρχαν πολύ καλοί παίκτες σε όλες τις ομάδες. Ο Γκρέγκορι, ο Γιαγκουδάκης, ο Πέτσας.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;
Εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο να παίξεις στην Εθνική ομάδα. Όταν έχεις μπροστά σου παίκτες της εμβέλειας του Ανδρέα Στυλιανού, του Νίκου Χαραλάμπους, του Μάρκου, του Στεφανή. Μιλάμε για παικταράδες. Έπαιξα 4-5 παιχνίδια με προπονητή τον Πανίκο Κρυστάλλη.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Εκτός από το ταλέντο για να προχωρήσεις πρέπει να δουλέψεις. Να είσαι συνεπής, να είσαι πειθαρχημένος και να ακούς αυτά που θα σου πουν. Να κάνεις καλή ζωή και να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις πράγματα από την καθημερινότητα σου. Να αγαπάς αυτό που κάνεις.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Υπήρχε τότε ενδιαφέρον από το ΑΠΟΕΛ αλλά μεταγραφές δεν μπορούσαν να γίνουν. Όταν υπόγραφες σε μια ομάδα ήσουν δεσμευμένος για μια ζωή.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Όταν ξεκίνησα το ποδόσφαιρο περίμενα με ανυπομονησία να έρθει η Κυριακή για να παίξω μπάλα. Προετοιμάζεις ψυχολογικά τον εαυτό σου. Τελείωνε ο αγώνας και περίμενα πως και πως να έρθει το επόμενο παιχνίδι για να παίξω ξανά ποδόσφαιρο.
Ταχτικές υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Υπήρχε. Τότε όταν παίζαμε στην Ελλάδα, εφαρμόζαμε το 5-3-2. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο αδύνατη ομάδα και έπαιζε κάπως αμυντικά. Παίζαμε με δύο επιθετικούς. Υπήρχε λίμπερο. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο του Ολυμπιακού ;
Με εκτιμούσε ο κόσμος του Ολυμπιακού. Πάντα με αγαπούσε. Ήμουν οκτώ χρόνια αρχηγός της ομάδας. Από το 1977 μέχρι το 1985.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Πάντα υπάρχουν περιθώριά για να πετύχεις περισσότερα πράγματα στην καριέρα σου. Σε γενικές γραμμές όμως είμαι ικανοποιημένος από την πορεία που είχα στο ποδόσφαιρο. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με τον εαυτό μου.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Κρατάω την διαχρονική αγάπη, τον σεβασμό του κόσμου και τις πολλές δυνατές φιλίες που έκανα μέσα από το ποδόσφαιρο με συμπαίκτες και αντιπάλους. Έκανα κάτι που μου άρεσε. Εξακολουθώ να αγαπώ το ποδόσφαιρο.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Βεβαίως. Με όλους. Με εκτιμούν, με αγαπούν και με σέβονται. Οι συναντήσεις μας είναι τακτικές. Παραμένουμε πολύ δεμένοι μεταξύ μας.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Αριστείδου. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού και της Κύπρου γενικότερα.
Στον Ολυμπιακό πρέπει να υπάρχει αγάπη και συσπείρωση. Να παραμείνουμε κοντά στην ομάδα και να την βοηθήσουμε να βγει από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Όσον αφορά τους φιλάθλους των άλλων ομάδων της Κύπρου εύχομαι να έχουν στη ζωή τους υγεία, αγάπη και ευτυχία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου