Ο Κυριάκος Τσούκκας στο pafossports

 

Ο Κύπριος κεντρικός επιθετικός Κυριάκος Τσούκκας, γεννήθηκε την 1 Μάϊου του 1954, στο Παραλίμνι. Υπηρέτησε με θρησκευτική προσήλωση τον σύλλογο της γενέτειρας του, την Ένωση για 10 χρόνια, αναδείχθηκε σε εμβληματική μορφή της ιστορίας της και εξελίχθηκε σε έναν πραγματικό γίγαντα για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Υπήρξε ένας χαρισματικός επιθετικός με ικανότητα τόσο στα δύο του πόδια αλλά και εξαιρετικός στις κεφαλιές. Σκοράροντας συνεχώς και με χαρακτηριστική ευκολία, εκπροσώπησε την Ένωση στο υψηλότερο επίπεδο.     

Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στο Παραλίμνι φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της Ένωσης, τον Κυριάκο Τσούκκα. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο του Παραλιμνίου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 10 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες του Παραλιμνίου, πως έζησε την παρουσία του με την Ένωση στην Α΄ Κατηγορία, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα.

Ο Κυριάκος Τσούκκας είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Ο Κυριάκος Τσούκκας ζει με την οικογένεια του στο Παραλίμνι, συμμετέχει στην ομάδα παλαίμαχων της Ένωσης και παρακολουθεί από κοντά την αγαπημένη του ομάδα. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Κυριάκου Τσούκκα.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.

Κύριε Τσούκκα από που κατάγεστε ;

Από το Παραλίμνι.

Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;

Προέρχομαι από μια ποδοσφαιρική οικογένεια. Ξεκίνησα να παίζω μπάλα από πολύ μικρή ηλικία στις αλάνες του Παραλιμνίου. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τμήματα υποδομής. Ήμασταν αυτοδίδακτοι.

Που σας εντόπισε η Ένωση ; 

Εγώ πήγαινα στην τεχνική σχολή στην οποία ήταν γυμναστής ο Νικής Γεωργίου άνθρωπος της Νέας Σαλαμίνας. Μάλιστα στην ομάδα της Αμμοχώστου αγωνιζόταν και ο μεγαλύτερος μου αδελφός ο Αντώνης που ήταν τερματοφύλακας. Με είδε να παίζω μπάλα στο σχολείο, του άρεσα και αφού γνωριστήκαμε και έμαθε ποιος είμαι με κάλεσε να πάω στις προπονήσεις της Νέας Σαλαμίνας μαζί με τον αδερφό μου.  Εγώ ήμουν χαρούμενος από αυτή την εξέλιξη. Η Ένωση εκείνη την περίοδο ήταν ακόμη στην Β΄ Κατηγορία. Όταν βρέθηκα με τον αδελφό μου και του είπα τι είχε συμβεί με συμβούλεψε να μείνω στο Παραλίμνι και να μην πάω στην Νέα Σαλαμίνα, λόγω απόστασης. Εντάχθηκα στα τμήματα υποδομής της Ένωσης το 1968-69, στα 14 μου χρόνια. Η εξέλιξη μου ήταν ραγδαία και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την εφηβική ομάδα, βρέθηκα στην ανδρική.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ένωση ;

Μπήκα στην πρώτη ομάδα της Ένωσης το 1968-69. Η ομάδα αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας με προπονητή τον Δημήτρη Ζάγκυλο. Με κάλεσε στα 14,5 μου χρόνια, στην ανδρική ομάδα σε ένα παιχνίδι με τον Οθέλλο εκτός έδρας στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν. Η ομάδα ήταν σε τροχιά ανόδου. Ήμουν στην αποστολή χωρίς να έχω δικαίωμα να αγωνιστώ. Τον επόμενο χρόνο με την άνοδο της Ένωσης στην Α' Κατηγορία άρχισα να παίρνω σιγά σιγά χρόνο συμμετοχής. Το κλίμα μεταξύ μας ήταν πολύ καλό. Ξέραμε ο ένας τον άλλο καθώς ήμασταν όλοι από την ίδια περιοχή. Δεν υπήρχαν προστριβές, ήμασταν φίλοι, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια. Είχαμε μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλο. Εγώ ήμουν ο ποιο μικρός στην ομάδα και ντρεπόμουν να κοιτάξω στα μάτια τους ποιο παλιούς παίκτες της Ένωσης. Το δυνατό δέσιμο και η χημεία που υπήρχε ανάμεσα στους παίκτες ήταν το κλειδί των μεγάλων επιτυχιών της μεγάλης Ένωσης.

Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;

Με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημα ο κύριος Κόκος Οικονόμου. Είχε φύγει από την Νέα Σαλαμίνα και ήρθε στη Ένωση. Με τις δικές του επιλογές και ενέργειες η ομάδα άρχισε να γίνεται δεμένο σύνολο. Ήταν ο άνθρωπος που με ανέβασε στην πρώτη ομάδα του συλλόγου στα 16,5 μου χρόνια. Εκείνη την περίοδο διεξαγόταν στην Λύση το Ασλανίδειο τουρνουά και κερδίσαμε σε φιλικό παιχνίδι την Ομόνοια με 4-2 και στο ντεμπούτο μου είχα κάνει χατ τρικ. Από εκείνη την στιγμή είχε ανέβει η ψυχολογία μου. Άρχισα να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου και στο ταλέντο που είχα.

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;

Τερματοφύλακας ο Δήμος Κωνσταντίνου, ο Αιμίλιος δεξιός μπακ, ο Γιώργος Κέζος αριστερός ακραίος αμυντικός. Στο κέντρο της άμυνας Φόρσος και Κύζας. Αμυντικό χαφ o Σιαλής Τσούκκας, ο Γιάννης Χατζηγιάννης-Χειμώνας 8αρι, 10ρι ο Δήμος Οικονόμου-Κούδας και στην επίθεση ο Γιώργος Βλίττης, ο Γιάννης Κκέλης και εγώ. Υπήρχε στην αρχή στα χαφ ο Ανδρέας Κωνσταντίνου που στην πορεία έπαιξε στην άμυνα. Παίζαμε ένα πολύ σύγχρονο 4-3-3 για εκείνη την εποχή. Μετά το στρατό είχε ξεκινήσει η ανοδική πορεία της Ένωσης και η δική μου σε προσωπικό επίπεδο.  Γίναμε ο φόβος και ο τρόμος όλων των ομάδων στην Κύπρο.

Ήσασταν πάντα κεντρικός επιθετικός ;

Ξεκίνησα ως αριστερός ακραίος επιθετικός, αν και το καλό μου πόδι ήταν το δεξί. Με την αποχώρηση του Γιάννη Κκέλη, που αποτελούσε τον ποδοσφαιρικό μου πατέρα μέσα στο γήπεδο, με τοποθέτησε στην κορυφή της επίθεσης ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Σε αυτή τη θέση έκανα τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας μου.

Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;

Ήμουν πάρα πολύ δυνατός. Στα τόσα χρόνια που έπαιξα στην κορυφή της επίθεσης στην Ένωση δεν μπορούσα να πέσω στο έδαφος για να πάρω πέναλτι. Δεν ήξερα τον τρόπο παρόλο που δεχόμουν σκληρά μαρκαρίσματα από τους αντίπαλους αμυντικούς. Είχα τρομερή ντρίπλα, καλή τεχνική, ήξερα μπάλα και μπορούσα να αποφύγω με ευκολία τους αντιπάλους μου. Την εποχή εκείνη δυστυχώς δεν υπήρχε τηλεόραση όπως σήμερα. Δεν έδειχναν αγώνες ομάδων εκτός Λευκωσίας καθώς δεν υπήρχε άλλο κανάλι εκτός του ΡΙΚ. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα για τους πολύ καλούς παίκτες που υπήρχαν εκείνη την εποχή στο Κυπριακό πρωτάθλημα σε ομάδες εκτός της πρωτεύουσας. Μονό στα εκτός έδρας ντέρμπι πήγαινε η τηλεόραση για να δείξει αγώνες. Μας έδειχναν μια με δυο φορές τον χρόνο. Ο κόσμος όμως της επαρχίας που μας γνώριζε ήξερε να εκτιμά την αξία των ποδοσφαιριστών της τότε εποχής. Αν ρωτήσεις αυτούς που με είχαν δει να παίζω μπάλα θα σου πουν πως δεν έχουν δει ξανά έναν τόσο καλό ποδοσφαιριστή. Δεν μπορούσαν να μου πάρουν την μπάλα με τίποτα. Όταν την είχα στα πόδια μου είχα την ικανότητα να περάσω μέσα από πέντε αντίπαλους χωρίς να το καταλάβουν. Είχα αυτό το μεγάλο προσόν που πήγαζε μέσα από το μεγάλο ταλέντο που μου χάρισε η φύση. Το μεγάλο ελάττωμα μου ήταν ότι βαριόμουν την προπόνηση. Αν δούλευα περισσότερο θα μπορούσα να παίξω μπάλα σε ψηλό επίπεδο μέχρι τα 45 μου. Λόγω της τεμπελιάς μου σταμάτησα την μπάλα στα 26,5 μου χρόνια. Στα χρόνια όμως που έπαιξα ποδόσφαιρο έκανα τέτοια καριέρα που άλλοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να φτάσουν ούτε στα 35 τους. 

Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας στην Ένωση ;

Από την πρώτη μέρα έδειξα σε όλους τις μεγάλες δυνατότητες που είχα ως παίκτης. Ο πρώτος ξένος προπονητής που είχε έρθει στην Ένωση ήταν ο Κύριος Νίκολα Κοβάσεβιτς. Στις προπονήσεις της ομάδας, δεν με φώναζε με το όνομα μου.  Με αποκαλούσε ο "μικρός με τα δυνατά πόδια" από την ηλικία των 16. Είχα μεγάλες προοπτικές και αυτό φαινόταν από τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο.

Σε ποια ηλικία καθιερωθήκατε στην βασική ενδεκάδα της Ένωσης ;

Στην ομάδα καθιερώθηκα τη σεζόν 1971-72, στα 17 μου χρόνια.

Ήσασταν το βαρύ πυροβολικό της μεγάλης Ένωσης τη δεκαετία του 1970. Ποια ήταν τα δυνατά στοιχεία εκείνης της ομάδας ;

Η μεγαλύτερη αδικία στο Κυπριακό ποδόσφαιρο είχε γίνει στον τελικό του 1975 με αντίπαλο την Ανόρθωση. Ήταν ένας αγώνας που έχει στιγματίσει μέχρι σήμερα όλους τους ποδοσφαιριστές αλλά και τους φιλάθλους της ομάδας μας. Ο καλύτερος διαιτητής της εποχής εκείνης ο κύριος Κυριακίδης δεν ξανά σφύριξε μετά από εκείνη την αναμέτρηση. Ένιωθε τύψεις και ενοχές για τις αποφάσεις του καθώς είχαν σημαδέψει τον τελικό και είχαν κρίνει το αποτέλεσμα. Οι εφημερίδες την επόμενη μέρα έγραφαν με μεγάλα γράμματα "κλοπή στο ΓΣΠ". Ακόμα και σήμερα δεν το έχουμε ξεπεράσει. Μας έχει μείνει μεγάλη πικρία και θυμός. Η Ένωση εκείνης της εποχής ξεχώριζε γιατί είχε εξαιρετική διοίκηση, σπουδαίο προπονητή και μια φουρνιά ποδοσφαιριστών με μεγάλη ποιότητα. Είχαμε την τύχη να έχουμε στην τεχνική μας ηγεσία τον Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Για μένα τον μεγαλύτερο δάσκαλο που έχει περάσει ποτέ από το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Σπουδαίος προπονητής, με εξαιρετικό χαρακτήρα και μεγάλη προσωπικότητα. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Ψυχολόγος, σύγχρονος προπονητής, που κατάφερε να ενώσει τους παίκτες με τον κόσμο. Άλλαξε τη νοοτροπία, έφερε διαφορετικό τρόπο σκέψης, πειθαρχία και επαγγελματισμό. Μας έμαθε νέα πράγματα γύρω από το άθλημα. Μας έδειξε πως παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα γίναμε ένα δεμένο σύνολο με χημεία και ομοιογένεια. Επέβαλε τους κανόνες του από την αρχή στα αποδυτήρια και μας έμαθε να λειτουργούμε πρώτα προς όφελος της ομάδας και μετά για το δικό μας. Μας έκανε οικογένεια με όλη τη σημασία της λέξης. 

Τι έλειπε από την Ένωση εκείνης της εποχής για να πάρει κάποιον τίτλο ;

Δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποιον τίτλο καθώς μετά τον τελικό με την Ανόρθωση η ομάδα μοντέλο άρχισε να χαλά και να χάνει την ποιότητα της. Ο λόγος ήταν η αποχώρηση των Δημήτρη Οικονόμου-Κούδα και Δημήτρη Κύζα για τον Παναθηναικό και η φυγή του Γιαννάκη Χειμώνα. Οι τρεις αυτές απώλειες δημιούργησαν μεγάλα κενά στην ομάδα που ήταν πολύ δύσκολο να καλυφθούν και να αναπληρωθούν επάξια από τα νέα παιδιά που έρχονταν από πίσω. Η Ένωση εκείνης της περιόδου είχε την τύχη να έχεις στις τάξεις της 12 παίκτες πρώτης γραμμής που μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Η ομάδα συνέχισε να είναι δυνατή για πολλά ακόμα χρόνια όχι όμως στο επίπεδο που θα της επέτρεπε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα η το κύπελλο.  

Πόσα χρόνια παίξατε στην Ένωση ;

Έπαιξα στην ομάδα γύρω στα 10 χρόνια.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την Ένωση ;

Το 1975-76 παίξαμε στο Κύπελλο Ουέφα με την Ντούισμπουργκ στην Γερμανία και τα δυο παιχνίδια. Στο πρώτο ματς χάσαμε 7-1 αλλά το σκορ ήταν πλασματικό. Είχαμε παίξει πολύ καλό ποδόσφαιρο, κάναμε τρομερή εμφάνιση και αναγκάσαμε τους φιλάθλους που ήταν στις εξέδρες του γηπέδου να μας χειροκροτούν συνεχώς. Οι εφημερίδες έγραφαν την επόμενη ημέρα του αγώνα πως μια αναμέτρηση που έπρεπε να τελειώσει με 7-6 η 7-5 έληξε με 7-1. Είχα πολύ καλή απόδοση σε εκείνα τα παιχνίδια με αποτέλεσμα να με συγκρίνουν με τον Γκέρντ Μίλλερ. Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι έκπληκτοι από τον τρόπο παιχνιδιού μου έγραφαν πως είχε γεννηθεί ο νέος Μίλλερ. Ήταν κάτι που θα το θυμάμαι με περηφάνια για πάντα όσο ζω. Πλήρωσα στην καριέρα μου το γεγονός πως δεν ήμουν συγκεντρωμένος όσο θα έπρεπε στο ποδόσφαιρο. Τα λάθη που έκανα στην πορεία μου τα κατάλαβα όταν σταμάτησα την μπάλα και έγινα ποιο έμπειρος. Στο δεύτερο παιχνίδι χάσαμε με 3-2 κάνοντας άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πάρουμε αποτέλεσμα. Την επόμενη σεζόν παίξαμε με την Κάιζερσλάουτερν. Στην έδρα μας ήμασταν ανταγωνιστικοί παρά την ήττα με 3-1. Νιώθω τυχερός που υπήρξα μέλος μιας ομάδας που πρόσφερε ελκυστικό ποδόσφαιρο στον κόσμο και κατάφερε να κερδίσει τον θαυμασμό και την εκτίμηση όλων. Θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει σίγουρα κάποιον τίτλο, που πιστεύω το αξίζαμε αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε από ατυχία και συγκυρίες. Δημιουργήσαμε στο Παραλίμνι ένα δυνατό σύνολο που κράτησε την Ένωση σε ψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια και αυτό οφείλεται στην ποιότητα των πολύ καλών ποδοσφαιριστών που πέρασαν από την ομάδα για πολλά χρόνια.

Αγαπημένος προπονητής  ;

Ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ ήταν ο αναμορφωτής της Ένωσης. Ο Θεόδωρος Κολοκούδιας ήταν ο άξιος διάδοχος του. Ήταν βοηθός προπονητής, δίπλα στον Πλούσκαλ, από τον οποίο πήρε τα κατάλληλα εφόδια για να μπορέσει να τον αντικαταστήσει με μεγάλη επιτυχία στον πάγκο της ομάδας. Έβαλε αναμφίβολα την δική του σφραγίδα στον σύλλογο.

 

Πόσο δύσκολο ήταν να αποτελέσετε το βαρύ πυροβολικό της Ένωσης εκείνη την εποχή ; 

 Θυμάμαι τη σεζόν 1974-75 βγήκα τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ και θα μπορούσα να βγω πρώτος αν δεν έκανα επιπολαιότητες που με κράτησαν εκτός γηπέδων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχασα 6-7 αγώνες με αποτέλεσμα να με περάσει με 2 γκολ ο Άντρος Σάββα της Ομόνοιας και ο Δημήτρης Παναγιώτου της Αλκής με 1. Ήταν η καλύτερη μου χρονιά στην ομάδα. Το καλύτερο γκολ που πέτυχα ήταν στον ημιτελικό του 1975 με την Ομόνοια στο Παραλίμνι. Κρατούσε την μπάλα ο Ελευθεριάδης στην περιοχή του και  πήγε να δώσει συνέχεια στο παιχνίδι με ένα βολέ. Εγώ  βρισκόμουν πλάγια στο ημικύκλιο της μεσαίας γραμμής.  Η μπάλα ερχόταν από τον αέρα με δύναμη στο έδαφος. Εγώ την βρήκα με δυνατό μονοκόμματο σουτ πριν πέσει κάτω και την έστειλα κατευθείαν στο γάμα της αντίπαλης εστίας. Πήγαμε στα πέναλτι και κερδίσαμε με τον Δήμο Κωνσταντίνου να πιάνει τα τρία από τα πέντε. Πήραμε την πρόκριση για τον τελικό με την Ανόρθωση. Είχα την ικανότητα να σκοράρω πολύ συχνά και με με πολλούς τρόπους. Ήμουν απρόβλεπτος και μπορούσα να απειλήσω οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του αγώνα. 

Ποιος ήταν ο δυσκολότερος σας αντίπαλος ;

Πέρασαν την εποχή εκείνη ιερά τέρατα από το ποδόσφαιρο μας. Είχα την τύχη να βρεθώ αντιμέτωπος με ποδοσφαιριστές της κλάσης του Κλείτου Ερωτοκρίτου της Ομόνοιας, του Νίκου Παντζιαρά του ΑΠΟΕΛ, του Χρύσανθου Λαγού-Φακέτι του Ολυμπιακού. Παίκτες με σπουδαία προσόντα. Όταν τους συναντούσα στον δρόμο μου γίνονταν μεγάλες μάχες σώμα με σώμα. Γίνονταν καλά ματς με μεγάλο πάθος για την νίκη. Ήταν παίκτες που ξεχώριζαν με την ποιότητα τους.

Δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα, κάπου ψηλότερα ; 

Είχα κάνει πολύ καλά παιχνίδια στην Γερμανία με αντίπαλο την Ντούισμπουργκ με αποτέλεσμα να δείξουν ενδιαφέρον μετά το τέλος των αγώνων οι άνθρωποι του συλλόγου για να με εντάξουν στο δυναμικό τους. Με φώναξε ο γενικός γραμματέας της Ένωσης ο Γιώργος Αρτυματάς, μου γνωστοποίησε το ενδιαφέρον που υπήρχε από την Γερμανική ομάδα, η οποία μάλιστα είχε εκδώσει και μια επιταγή με ένα μεγάλο ποσό για την εποχή στο όνομα μου, που μου εξασφάλιζε το μέλλον μου και θα άνοιγε νέους ορίζοντες στην καριέρα μου. Αποτελούσε την ευκαιρία της ζωής μου και το μόνο που θα έπρεπε να κάνω εγώ ήταν να έρθω σε επαφή με την οικογένεια μου στην Κύπρο και να τους ανακοινώσω την απόφαση μου. Η απάντηση μου ήταν αρνητική γιατί είχα αμφιβολίες κατά πόσον θα μπορούσα να προσαρμοστώ στο νέο τρόπο ζωής και μάλιστα χωρίς να γνωρίζω ξένες γλώσσες. Φοβόμουν να φύγω σε τόσο νεαρή ηλικία από την Κύπρο και να πάω σε μια άγνωστη χώρα με διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία. Αν γινόταν η μεταγραφή θα ήμουν ο πρώτος Κύπριος παίκτης που θα έπαιζε σε ομάδα του εξωτερικού και μάλιστα σε ένα πρωτάθλημα πολύ υψηλού επιπέδου όπως αυτό της  Γερμανίας.

Θα μπορούσατε να παίξετε στην Εθνική ; 

Όταν ανέλαβε την Εθνική Κύπρου ο Πανίκος Ιακώβου είχε καλέσει από την Ένωση επτά παίκτες. Τον επόμενο μήνα τον είχαν σταματήσει. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν την ποιότητα των παικτών που είχε η ομάδα μας εκείνη την εποχή. Πιστεύω πως θα μπορούσα να είχα κληθεί στην Εθνική. 

Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ένωσης ;

Είχα εξαιρετική σχέση με τους φιλάθλους της Ένωσης. Ήμουν απλός και μιλούσα σε όλους. Από τον ποιο μικρό σε ηλικία μέχρι τον ποιο μεγάλο. Υπήρχε μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης κάτι που δεν έχει σταματήσει να συμβαίνει μέχρι σήμερα. Μου είχε μεγάλη αδυναμία η μεγάλη μερίδα του κόσμου της ομάδας. Ήμουν καλός παίκτης, με καλό χαρακτήρα και για αυτό με έχουν αγαπήσει οι φίλαθλοι της Ένωσης.

Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;

Δεν είχα καθόλου άγχος η πίεση. Αντίθετα είχα την ποδοσφαιρική τρέλα και το θράσος. Έμπαινα στο γήπεδο με καλή ψυχολογία και ήθελα πάντα στα μεγάλα ματς να ξεχωρίζω με το ταλέντο και την προσωπικότητα μου. Ήθελα πάντα να κερδίζω. Στα μεγάλα παιχνίδια είναι που ανεβαίνεις στην εκτίμηση του κόσμου. Δείχνεις την αξία σου. Ήμουν επιπόλαιος και γνώριζα πολύ καλά τις δυνατότητες που είχα ως παίκτης. Είχα μεγαλύτερο άγχος στις προπονήσεις της ομάδας μου και στα διπλά με την δεύτερη ομάδα της Ένωσης που εκείνη την εποχή ήταν ίδιας αξίας και δυναμικής με αυτή της ανδρικής ομάδας. Δίναμε καθημερινά μεγάλη μάχη για να κερδίσουμε θέση βασικού στο αρχικό σχήμα κάτι που έκανε τα παιχνίδια με τις μεγάλες ομάδες να φαντάζουν πιο εύκολα στα δικά μας μάτια. 

Τι έχετε να μας πείτε για τους παίκτες της δικής σας εποχής. Ήταν αδικημένοι σε σχέση με το σήμερα ;

Σίγουρα ήταν αδικημένοι. Υπήρχαν εκείνη την εποχή σε όλες τις ομάδες εξαιρετικοί παίκτες με ποιότητα που δυστυχώς δεν τους ήξερε κανείς εκτός από τον κόσμο των ομάδων που πήγαινε και τους έβλεπε στο γήπεδο. Δεν υπήρχε προβολή για τους παίκτες των πιο μικρών ομάδων. Κάποτε που βλέπω στην τηλεόραση τις ψηφοφορίες για την ανάδειξη δήθεν του καλύτερου παίκτης της χώρας, διερωτώμαι με ποια κριτήρια συμβαίνει αυτό. Εγώ που έχω ζήσει μέσα στα γήπεδα τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές, γνωρίζω παίκτες που ήταν πολύ καλύτεροι σε αξία από αυτούς που βραβεύουν. Ποδοσφαιριστές που δυστυχώς δεν τους ξέρει κανείς. Παραμένουν άγνωστοι.

Χρήματα στο ποδόσφαιρο υπήρχαν στη δική σας εποχή ;

Τα χρήματα που παίρναμε δεν μας έφταναν καν για να αγοράσουμε παπούτσια για να παίξουμε ποδόσφαιρο. Τα πρώτα πριμ που πήρα ήταν πέντε σελίνια και τα παπούτσια που έπρεπε να έχω για να παίξω μπάλα ήταν 25.

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

Η διαχρονική αγάπη και ο σεβασμός του κόσμου. Έπαιξα ποδόσφαιρο σε όλες τις ομάδες της περιφέρειας μας. Είχα όμως πάντα μια απαίτηση. Να πηγαίνω προπόνηση όποτε θέλω εγώ. Μόνο με αυτή την προϋπόθεση κατέβαινα να παίξω ποδόσφαιρο. 

Πως βλέπετε την πορεία της Ένωσης τα τελευταία χρόνια ; 

Το Παραλίμνι πάντα έβγαζε σπουδαίους παίκτες. Χάθηκαν από την ομάδα μεγάλα ταλέντα που θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα της Κύπρου. Ήταν κάτι που το πλήρωσε η Ένωση με αποτέλεσμα να έρθει μια περίοδος που πλέον να μην έχουμε νέα παιδία με δυνατότητες να στελεχώσουν επάξια την πρώτη ομάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε την πορεία που θα θέλαμε. Φέτος με μεγάλη μου χαρά βλέπω πως τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο με προπονητή τον Μαρίνο Σατσιά. Δίνει αρκετές ευκαιρίες στα νέα παιδιά, κάνει μια σταδιακή ανανέωση στην ομάδα, με ταλέντα από την περιοχή και τα τμήματα υποδομής. Το Παραλίμνι εξακολουθεί να βγάζει παιδιά με ταλέντο. Γιατί να μην πάρουν την ευκαιρία και να εξελιχθούν μέσα από την ομάδα ; Ελπίζω να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια στην Ένωση για να δώσει συνέχεια στο έργο του. Είμαι βέβαιος πως τα ταλέντα της περιοχής μας μπορούν να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους. 

Βρισκόσαστε με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;

Υπάρχει η ομάδα παλαίμαχων της Ένωσης και κάθε Τετάρτη κάνουμε μια προπόνηση την εβδομάδα για να ερχόμαστε σε επαφή. Μάλιστα πριν την πανδημία διοργανώσαμε αρκετά ταξίδια στην Ελλάδα δίνοντας σειρά φιλικών παιχνιδιών με μεγάλες ομάδες της χώρας. Οι συναντήσεις μας είναι σχεδόν καθημερινές. Ακόμα και σήμερα στα 68 μου χρόνια εξακολουθώ να έχω μεγάλη δίψα για το ποδόσφαιρο. 

Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στην καριέρα σας ;

Αν είχα ποδοσφαιρικό μυαλό θα έκανα σίγουρα μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου. Είχα το ταλέντο και τις δυνατότητες να παίξω μπάλα σε ψηλότερο επίπεδο. Είναι από τα μεγάλα λάθη που έκανα στην πορεία μου και τα οποία θα άλλαζα πολύ ευχαρίστως αν μου δινόταν η δυνατότητα να παίξω ξανά ποδόσφαιρο.

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Τσούκκα. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα ;

Θέλω να ευχηθώ στην ομάδα μου την Ένωση να επανέλθει το συντομότερο στα επίπεδα του παρελθόντος, να ευχαριστήσω τον κόσμο του Παραλιμνίου για την διαχρονική αγάπη και παράλληλα να ευχηθώ σε όλους τους φιλάθλους στην Κύπρο υγεία, αγάπη και ευτυχία. Ελπίζω το συντομότερο η πανδημία να τελειώσει και να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους μας.