Ο Κύπριος Κεντρικός Αμυντικός Μάριος Χαραλάμπους, γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1969, στο Πραστειό Αυδήμου κοινότητα της επαρχίας Λεμεσού. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς στον Απόλλωνα, παίζοντας στο κέντρο της άμυνας, έχοντας κάνει 201 συμμετοχές, σκοράροντας 24 γκολ. Ήταν γνωστός για τα ηγετικά του χαρακτηριστικά, τη κλάση και τις εξαιρετικές δεξιότητες αντιμετώπισης των αντιπάλων επιθετικών, καθιστώντας τον έναν από τους πιο σεβαστούς αμυντικούς στην Κύπρο. Αντιπροσώπευσε τη Εθνική Κύπρου συνολικά 60 φορές, πετυχαίνοντας 2 γκολ. Με το Απόλλωνα έχει κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα Κύπρου (1991,1994) και 1 Κύπελλο Κύπρου (1992).
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λεμεσό φιλοξενώντας μια παλιά δόξα του Απόλλωνα τον Μάριο Χαραλάμπους. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που αγωνίστηκε στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού για πάνω από 10 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Λεμεσού, πως έζησε την παρουσία του με τον Απόλλωνα στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας, την Εθνική ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Μάριος Χαραλάμπους μιλά για τον σημερινό Απόλλωνα και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Μάριος Χαραλάμπους είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παλιοί παίκτες παλιότερων εποχών. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Ο Μάριος Χαραλάμπους ζει με την οικογένεια του στην Λεμεσό, συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο με την ομάδα παλαίμαχων του Απόλλωνα και νιώθει σαν στο σπίτι του όταν πηγαίνει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει αγώνες της αγαπημένης του ομάδας. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Μάριου Χαραλάμπους.
Κύριε Χαραλάμπους ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής μου καριέρας αποφάσισα να ακολουθήσω τον δρόμο της προπονητικής. Ήμουν για αρκετά χρόνια στα τμήματα υποδομής του Απόλλωνα, πέρασα πέρσι από τον Ακρίτα και από φέτος είμαι στη Κ19 της Καρμιώτισσας.
Πως είναι η κατάσταση στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ;
Είμαι απογοητευμένος από το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας τα τελευταία χρόνια. Δεν έχουμε κάνει τα βήματα προόδου που θα έπρεπε λαμβάνοντας υπόψιν τα πολλά χρήματα που ξοδεύονται από τις ομάδες. Δεν βλέπω ποιοτικούς ποδοσφαιριστές όπως τα ποιο παλιά χρόνια. Οι ομάδες στηρίζονται κυρίως στο σύνολό χωρίς να υπάρχουν οι παίκτες που θα ηγηθούν της ομάδας. Στην δική μου εποχή μετρούσε το ταλέντο και οι προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών. Υπήρχαν πολλοί ταλαντούχοι Κύπριοι ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να σταθούν σε πολύ ψηλό επίπεδο με επιτυχία. Είχαμε στις ομάδες δυο η τρείς ξένους που έκαναν τη διαφορά και δίπλα σε αυτούς γίνονταν καλύτεροι και οι Κύπριοι παίκτες. Τώρα οι παίκτες παίζουν μπροστά σε άδειες εξέδρες ενώ εμείς παίζαμε σε κατάμεστα γήπεδα.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Υπάρχουν αρκετά ταλέντα αλλά δυστυχώς δεν προωθούνται. Είναι τέτοια η φιλοσοφία και η νοοτροπία των ομάδων στην Κύπρο που δεν επιτρέπει στα νέα παιδιά να εξελιχθούν και να βελτιωθούν.
Κύριε Χαραλάμπους παίξατε πολλά χρόνια στον Απόλλωνα. Πως βλέπετε την παρουσία του στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας ;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από την πορεία του Απόλλωνα στο φετινό πρωτάθλημα. Είναι μια πολύ καλά οργανωμένη ομάδα, σφιχτή με συγκεκριμένο πλάνο και πολύ καλή ταχτική. Αυτά είναι τα στοιχεία που φέρνουν τους τίτλους και θέλω να πιστεύω πως η ομάδα θα καταφέρει να κατακτήσει το πρωτάθλημα που αποτελεί τον μεγάλο στόχο για φέτος.
Κατάγομαι από το Πραστειό Αυδήμου, κοινότητα της Επαρχίας Λεμεσού.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο το 1983 από τα τμήματα υποδομής του Απόλλωνα στην ηλικία των 14 ετών.
Που σας εντόπισε ο Απόλλωνας ;
Ο γυμναστής μου στο σχολείο ο Αντώνης Χριστοφόρου αφού διέκρινε το ταλέντο μου, μου έδωσε την απαραίτητη ώθηση και το κίνητρο για να ακολουθήσω το όνειρο που είχα από μικρό παιδί να γίνω ποδοσφαιριστής. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε μένα. Ήρθε σε επαφή με τον υπεύθυνο των τμημάτων υποδομής του Απόλλωνα, τον Πανίκο Γιολίτη και στην συνέχεια αφού επιτεύχθηκε η συμφωνία εντάχθηκα στην ομάδα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Απόλλωνα ;
Ξεκίνησα στα τμήματα υποδομής του Απόλλωνα και η εξέλιξη μου ήταν ραγδαία. Σε τρία χρόνια από την πρώτη φορά που εντάχθηκα στις ακαδημίες του Απόλλωνα κατάφερα να γίνω μέλος της ανδρικής ομάδας. Σε αυτά τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν ήμουν πάντα πρωταθλητής. Πήρα τον τίτλο με την Κ15, την επόμενη χρονιά πήρα το πρωτάθλημα με τη β΄ ομάδα και αμέσως μετά όλη αυτή η νέα φουρνιά του Απόλλωνα ανέβηκε στην πρώτη ομάδα, έχοντας πάρει στα δύο πρώτα χρόνια της παρουσίας της, μια 2η θέση και αμέσως την επόμενη σεζόν το 1991 το πρωτάθλημα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ο πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο Λάμπρος Μερκής που ήταν προπονητής στα τμήματα υποδομής του Απόλλωνα.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;
Ο Άγγελος Τσολάκης, ο Χρυσόστομος Τζιούρας, ο Αθανασίου, οι αδελφοί Ιωσηφίδη, ο Πάμπος Χριστοφή, ο Ορφανίδης, ο Μιχάλης Χριστοφή. Η νέα φουρνιά του Απόλλωνα που ήμασταν μαζί από τα πρώτα χρόνια της κοινής μας πορείας στην ομάδα.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε στην πρώτη ομάδα ;
Σαν παίκτης είχα πάρα πολύ μεγάλο πάθος, είχα στόχους και μεγάλες φιλοδοξίες να γίνω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα βασικό στέλεχος της πρώτης ομάδας. Με πολύ σκληρή δουλειά, συγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή και επιμονή κατάφερα να καθιερωθώ σε νεαρή ηλικία στην πρώτη ομάδα.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα δύναμη, πείσμα και μεγάλη θέληση. Ήμουν αποφασιστικός στις επεμβάσεις μου, είχα την δυνατότητα να μπορώ να εξουδετερώσω με σχετική ευκολία και άνεση τους αντίπαλους επιθετικούς. Ήμουν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια και μπορούσα να οργανώσω ιδανικά το παιχνίδι της ομάδας από πίσω. Τα 24 γκολ που πέτυχα δείχνουν και την ευχέρεια που είχα στο σκοράρισμα.
Σε ποια ηλικία καθιερωθήκατε στη βασική ενδεκάδα του Απόλλωνα ;
Το 1987 κλήθηκα να μαρκάρω τον Ιαν Μουρς στα παιχνίδια του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Πραγματοποίησα εξαιρετικές εμφανίσεις με αποκορύφωμα την πρόκριση μας στο Μακάριο επί του τότε πολύ δυνατού ΑΠΟΕΛ, για το Κύπελλο Κύπρου και μάλιστα αγωνιζόμενοι για μεγάλο χρονικό διάστημα με 10 παίκτες. Είχα καταφέρει με την συνολική μου παρουσία να κερδίσω την εκτίμηση και τον σεβασμό του κόσμου κάτι που μου το υπενθυμίζουν πάρα πολλοί ακόμη και σήμερα. Στα 18 μου χρόνια είχα πάρει φανέλα βασικού στον Απόλλωνα.
Από τις ακαδημίες του Απόλλωνα ξαφνικά υποψήφιος παίκτης για την πρώτη ομάδα. Ήταν πρόκληση για εσάς να μπορέσετε να γίνεται βασικό μέλος της ομάδας ;
Ήταν το όνειρο που είχα από παιδί. Από τα 8 μου χρόνια, ξεχώριζα με το ταλέντο μου, περισσότερο από τα άλλα παιδιά. Η ανοδική μου πορεία έδειχνε ότι θα μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα όπως και έγινε. Είχα μεγάλη δύναμη, πάθος, θέληση και πείσμα για να τα καταφέρω. Νιώθω ευλογημένος που μπόρεσα να εκπληρώσω το όνειρο μου.
Το γεγονός πως είχατε δίπλα σας μεγάλα ονόματα της εποχής πόσο σας βοήθησε να εξελιχθείτε ως παίκτης ;
Οι πιο παλιοί ποδοσφαιριστές της ομάδας μας βοήθησαν πάρα πολύ να μπούμε γρήγορα στο κλήμα της ομάδας, να έχουμε μια εύκολη και ομαλή προσαρμογή. Βρήκαμε εκεί ποδοσφαιριστές της εμβέλειας του Γιάννακη Γιαγκουδάκη, του Άνδρου Χριστοδούλου, του Πάμπου Πίττα, του Αντώνη-Ηλία Αντρελλή, του Γιάννη Ιωάννου που μας υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο και μας εμφύσησαν τι σημαίνει Απόλλωνας. Ξέραμε πως ήμασταν μέλη μιας μεγάλης ομάδας με τεράστιες απαιτήσεις από τη διοίκηση και τον κόσμο και οι ευθύνες που αναλαμβάναμε ήταν πολύ μεγάλες και θα έπρεπε να ήμαστε πολύ προσεκτικοί με την συνολική μας παρουσία. Υπήρχε ένας αλληλοσεβασμός μεταξύ της παλιά γενιάς του Απόλλωνα και της νέας φουρνιάς. Αυτό το πάντρεμα έφερε εξαιρετικά αποτελέσματα για την ομάδα.
Την εποχή εκείνη η ομάδα του Απόλλωνα είχε προχωρήσει σε μια μεγάλη ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της και στην θέση της παλιάς γενιάς ήρθε μια νέα φουρνιά ποδοσφαιριστών με μεγάλο ταλέντο και δυνατότητες. Έφεραν μαζί τους τον ενθουσιασμό και την μεγάλη δίψα για επιτυχίες. Ο κορμός της ομάδας αποτελείτο στην πλειοψηφία του από τους ποδοσφαιριστές της β' ομάδας. Ήμασταν μια γενιά παικτών που κουβαλούσαμε όλοι μαζί μια κοινή πορεία 5 χρόνων, κατακτώντας μάλιστα δυο τίτλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα πολύ δυνατό και δεμένο σύνολο με χημεία και ομοιογένεια. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου και αυτό έκανε τα πράγματα για την ομάδα μας ποιο απλά. Αυτό ήταν το στοιχείο που μας έδωσε το πρώτο πρωτάθλημα και τις μετέπειτα επιτυχίες της ομάδας.
Εσείς προσωπικά πως αντιμετωπίζατε την πίεση του πρωταθλητισμού ;
Η πραγματικότητα ήταν ότι είχαμε μεγάλη πίεση γιατί ο κόσμος διψούσε για τίτλους. Η ομάδα με το ποδόσφαιρο που έπαιζε έδινε ελπίδες στον κόσμο για κάτι καλό. Υπήρχαν μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες που έπρεπε να υλοποιηθούν για να μην έρθει η απογοήτευση. Την εποχή εκείνη στην ομάδα ο κορμός αποτελείτο από Κύπριους παίκτες που πρώτα από όλα ήμασταν οπαδοί της ομάδας και μετά ποδοσφαιριστές. Λειτουργούσε σε αρκετές περιπτώσεις πρώτα το συναίσθημα και ξέραμε πολύ καλά τις ευθύνες που είχαμε αναλάβει απέναντι στον κόσμο. Δίναμε σε κάθε αγώνα τον καλύτερο μας εαυτό για να μην απογοητεύσουμε τους φιλάθλους μας. Καταφέραμε όμως με την πάροδο του χρόνου, την πίεση που είχαμε, να την διαχειριζόμαστε προς όφελος δικό μας και της ομάδας. Μετά από ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, συνηθίζεις και μαθαίνεις να ζεις με το άγχος. Διαφορετικά δεν μπορείς να αγωνιστείς σε μεγάλη ομάδα και σε ψηλό επίπεδο. Πρέπει να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις πράγματα σε προσωπικό επίπεδο για να μπορέσεις να κάνεις πρωταθλητισμό. Στα 13 χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα δώσαμε μεγάλες χαρές στον κόσμο μας και αυτό είναι κάτι που μας κάνει περήφανους.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με τον Απόλλωνα ;
Η κατάκτηση των δύο Πρωταθλημάτων Κύπρου (1991 και 1994), το Κύπελλο Κύπρου του 1992 και οι σημαντικές επιτυχίες που πετύχαμε στις Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις. Αυτές είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Απόλλωνα ;
Από το 1983-84 μέχρι το 2000. Έπαιξα μπάλα στον Απόλλωνα 17 συνεχόμενα χρόνια.
Τι ακολούθησε μετά τον Απόλλωνα ;
Το 2000 έπαιξα για 6 μήνες στην Καβάλα. Επέστρεψα στην Κύπρο και για δυο χρόνια έπαιξα στον Ολυμπιακό, με τον οποίο βγήκα στην Ευρώπη, στην συνέχεια πήγα σε ΑΕΛ και ΕΝΠ για έξι μήνες και τελείωσα την ποδοσφαιρική μου καριέρα στην Δόξα μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό που είχα.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Ντίτελμ Φέρνερ ήταν ο αναμορφωτής του Απόλλωνα. Άλλαξε τα πάντα στην ομάδα, φέρνοντας μια διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία. Άλλαξε το τρόπο δουλείας, τις συνήθειες που είχε μέχρι τότε η ομάδα και κατάφερε να ανεβάσει το επίπεδο όλων τον παικτών σε σύντομο χρονικό διάστημα κατακόρυφα. Ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του συλλόγου.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Δεν αντιμετώπιζα ιδιαίτερα προβλήματα με αντίπαλους επιθετικούς γιατί είχα την ικανότητα να τους περιορίσω η να μην τους αφήσω να κάνουν το παιχνίδι τους. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον αυτός θα ήταν ο Σίνισα Γκόγκιτς τον οποίον σεβόμουν πάντα και σαν αντίπαλο και σαν άνθρωπό. Ήταν ολοκληρωμένος παίκτης σε ταχύτητα, σε δύναμη και σε τεχνική. Είναι από τους καλύτερους επιθετικούς που έχουν περάσει από το Κυπριακό ποδόσφαιρο και ήταν πολύ ανώτερος σε αξία από πολλούς άλλους που είχαν μεγαλύτερο όνομα και είχα την τύχη να τους αντιμετωπίσω στην Ευρώπη είτε με τον Απόλλωνα είτε με την Εθνική ομάδα.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο του Απόλλωνα ;
Είχα την τέλεια σχέση με τον κόσμο του Απόλλωνα κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Αγαπώ πάρα πολύ τους φιλάθλους της ομάδας, που ήταν πάντα η μεγάλη μας δύναμη. Ο κόσμος μας, γέμιζε πάντα τα γήπεδα όπου και αν πηγαίναμε να αγωνιστούμε και έδειχνε συνεχώς την στήριξη και τον σεβασμό του προς τους παίκτες της ομάδας. Έχει εκτιμηθεί από όλους τους φιλάθλους του Απόλλωνα η προσφορά μου στον σύλλογο, το γεγονός πως πάντα έδινα τον καλύτερο μου εαυτό και δεν κρυβόμουν στα δύσκολα. Αυτό το έχει αναγνωρίσει ο κόσμος.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Στο ποδόσφαιρο υπάρχει άγχος ανεξαρτήτως ποιος είναι απέναντι σου. Το άγχος όμως δεν πρέπει να γίνεται φόβος αλλά να είναι δημιουργικό. Η κατάκτηση συνεχόμενων τίτλων έδωσε στην ομάδα μεγάλη αυτοπεποίθηση, μπαίναμε στα ματς με ανεβασμένη ψυχολογία, με σιγουριά και με πίστη στις δυνατότητες μας. Είχαμε την νοοτροπία του νικητή. Νιώθαμε πως ήμασταν ανώτεροι από τους αντιπάλους μας και απλά έπρεπε να μπούμε στο γήπεδο με σοβαρότητα για να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα για εμάς. Καταφέρναμε να κερδίζουμε τα μεγάλα ματς χάρης στην ποιότητα και την αποφασιστικότητα μας. Αυτό ήταν το στοιχείο που μας έδινε τα πρωταθλήματα απέναντι στην Ανόρθωση που ήταν ο βασικός μας αντίπαλος εκείνα τα χρόνια.
Ταχτικές υπήρχαν στο ποδόσφαιρο της δικής σας εποχής ;
Ο πρώτος που έφερε την τακτική στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ήταν ο Φέρνερ. Παίζαμε ένα πολύ σύγχρονο ποδόσφαιρο για εκείνη την εποχή, με απλό τρόπο ανάπτυξης, χωρίς περιττές κινήσεις, με έναν Γιαγκουδάκη ο οποίος ήταν ο μαέστρος της ορχήστρας, αλλάζοντας συνεχώς θέσεις και με ελεύθερο ρόλο μέσα στο παιχνίδι. Ίσως εγώ, με τον συμπαίκτη μου τον Δημήτρη Ιωάννου να ήμασταν οι μοναδικοί κεντρικοί αμυντικοί του πρωταθλήματος που είχαμε την ικανότητα να βλέπουμε δίχτυα με αρκετή συχνότητα, πράγμα σπάνιο για την εποχή. Είχαμε την δυνατότητα να οργανώσουμε σωστά το παιχνίδι της ομάδας μας από την άμυνα προς την επίθεση και να μην αρκούμαστε μόνο στα αμυντικά μας καθήκοντα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στην διάρκεια της καριέρας μου πέτυχα αρκετά γκολ κατά την ροή ενός παιχνιδιού και όχι από στημένες φάσεις. Μπορούσαν να σκοράρω αλλά και να δημιουργήσω με την ίδια ευκολία τις προϋποθέσεις για να τελειώσουν τις φάσεις σωστά για την ομάδα οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου. Μάθαμε με την σωστή καθοδήγηση ενός σπουδαίου προπονητή να λειτουργούμε ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Αυτό είχε πολλαπλά οφέλη για την ομάδα. Έκανε τα πράγματα πιο απλά.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Έχω ζήσει απίστευτες στιγμές με την Εθνική ομάδα. Έπαιξα σε περισσότερους από 60 αγώνες με το εθνόσημο στο στήθος. Πετύχαμε την πρώτη εκτός έδρας νίκη μας, ήμουν παρόν στην μεγάλη νίκη επί της Ισπανίας, με το Βέλγιο, το Ισραήλ. Έζησα μια καλή περίοδο της Εθνικής μας ομάδας με αρκετές επιτυχίες και ήμουν μέλος μιας φουρνιάς ποδοσφαιριστών που οδήγησαν αρκετές φορές την Εθνική Κύπρου κοντά σε μια πρόκριση είτε Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είτε Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έδωσα τα πάντα για την Εθνική ομάδα και νιώθω περήφανος και ευλογημένος που την υπηρέτησα για πολλά χρόνια προσπαθώντας να δίνω σε κάθε αγώνα τον καλύτερο μου εαυτό.
Τι σας έμεινε από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Νιώθω τυχερός που είχα την δυνατότητα να παίξω ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο. Απόλαυσα την κάθε στιγμή με πολύ αγάπη και ένταση. Κατάφερα να κερδίσω τον σεβασμό και την αγάπη του κόσμου και τώρα στα 52 μου χρόνια νιώθω υπέροχα για αυτή τη μεγάλη διαδρομή που είχα στο ποδόσφαιρο. Νιώθω δικαιωμένος που επέλεξα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο.
Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι παίκτες, τα λέτε λίγο για τα παλιά ;
Έχουμε καθημερινή επαφή. Εξακολουθούμε να ήμαστε μια μεγάλη και συμπαγής ομάδα. Έχουμε δημιουργήσει τον όμιλο παλαίμαχων του Απόλλωνα, διοργανώνουμε αρκετά συχνά πολλές και διάφορες εκδηλώσεις με στόχο να είμαστε ωφέλιμοι για την κοινωνία. Σε προσωπικό επίπεδο εξακολουθώ να έχω με τους περισσότερους παλιούς μου συμπαίκτες εξαιρετικές οικογενειακές φιλίες και αυτοί οι ισχυροί δεσμοί που έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν.
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας είπατε κύριε Χαραλάμπους. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στους φιλάθλo κόσμο του Απόλλωνα και γενικότερα της Κύπρου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παλιούς μου συμπαίκτες, τους προπονητές για την άψογη συνεργασία που είχαμε αλλά και τον κόσμο του Απόλλωνα για την διαχρονική εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη που δείχνει ακόμα και σήμερα προς το πρόσωπο μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου