Ο Κύπριος τερματοφύλακας Ανδρέας Κωνσταντίνου , γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1950, στην Έμπα της Πάφου. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλής και μεγαλύτερους τερματοφύλακες που έβγαλε η Κύπρος. Στην ΑΕΛ έπαιξε αρχικά από το 1966 μέχρι το 1975. Φόρεσε στην συνέχεια για δυο χρόνια τη φανέλα του Εθνικού Πειραιώς και το 1977 επέστρεψε στην ΑΕΛ στην οποία αγωνίστηκε ως το 1986. Πανηγύρισε την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος (1967-68) και ενός κυπέλλου (1985). Έπαιξε για την Εθνική Κύπρου σε 27 διεθνείς συμμετοχές και ήταν μέλος της ομάδας που πήρε την ισοπαλία 1-1 με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλίας τη σεζόν 1983 στο Τσίρειο.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΑΕΛ, τον Ανδρέα Κωνσταντίνου. Ένα παλιό άσσο τον γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή τη φανέλα αυτή πάνω από 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν, πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λεμεσού, για την μεταγραφή του στον Εθνικό, την Εθνική ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μιλά για την σημερινή ΑΕΛ και το ποδόσφαιρο της σύγχρονης εποχής.
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου ζει με την οικογένεια του στην Λεμεσό, συμμετέχει στην ομάδα παλαίμαχων της ΑΕΛ και παρακολουθεί από κοντά την πορεία της ομάδας του. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Ανδρέα Κωνσταντίνου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Κωνσταντίνου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω μπάλα μόνο από την τηλεόραση.
Πως είναι η κατάσταση στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ;
Το επίπεδο σε σχέση με την δική μου εποχή έχει βελτιωθεί. Υπάρχουν καλύτερα γήπεδα, οι συνθήκες για να δουλέψει ένας ποδοσφαιριστής είναι οι ιδανικές, υπάρχει αναβάθμιση σε όλους τους τομείς. Η ποιότητα του ποδοσφαίρου μας όμως δεν συμβαδίζει σύμφωνα με τα χρήματα που ξοδεύουμε. Έχουμε τα πάντα αλλά υστερούμε στην παραγωγική διαδικασία.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Με στενοχωρεί που δεν βλέπω κύπριους παίκτες στις ομάδες. Υπάρχουν ταλέντα αλλά δεν παίρνουν τις ευκαιρίες. Εγώ όταν τερμάτισα την καριέρα μου ανέλαβα τα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ για 8 χρόνια. Πέρασαν από τα χέρια μου Μάριος Αγαθοκλέους, Μάριος Χριστοδούλου, Μάριος Νεοφύτου, Χρύσης Μιχαήλ, Αλέξης Γαρπόζης, Δημήτρης Λεωνή, Σίμος Κρασσας. Συνολικά 27 παίκτες έπαιξαν σε επίπεδο Α' Κατηγορίας από τους οποίους οι 10 με 12 ήταν διεθνής. Δεν είναι δυνατόν η Κύπρος τώρα να έχει σταματήσει να βγάζει ταλέντα. Απλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα να παίξουν. Στις ακαδημίες πλέον κυριαρχεί η εμπορικότητα. Αν μπορείς να πληρώσεις θα παίξεις ποδόσφαιρο διαφορετικά δεν έχεις τύχη. Αν διώχνεις 50 και φέρνεις άλλους τόσους δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις παίκτες ; Δεν γίνεται ποιοτική δουλειά.
Βλέπετε να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο ;
Εγώ μένω δίπλα από το Τσίρειο. Πριν από τρία χρόνια έκανα βόλτες με το σκύλο μου δίπλα από το γήπεδο. Μου φώναξε κάποιος φίλος να πάω να δω την ομάδα μου την ΑΕΛ με την Ανόρθωση. Τον ρώτησα αν παίζει κανένας κύπριος. Δεν υπήρχε ούτε ένας. Δεν μπορούν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στο στο ποδόσφαιρο μας.
Πως βλέπετε την πορεία της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα και γενικά την παρουσία της ;
Ξεκίνησε με πολύ καλούς οιωνούς αλλά στην πορεία προέκυψαν προβλήματα που δεν επέτρεψαν στην ομάδα να έχει την πορεία που θα θέλαμε. Κάτι υπήρχε μέσα στα αποδυτήρια που δεν άφηνε την ΑΕΛ να ανακάμψει. Κάτι δεν λειτουργούσε σωστά. Δεν ξέρω τι γιατί δεν είμαι μέσα στην ομάδα. Εγώ ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Ντούσαν Κέρκεζ και δεν ήθελα να φύγει από την τεχνική ηγεσία γιατί είχε καταφέρει να ανεβάσει το επίπεδο, να την έχει ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Έχτισε ένα σύνολο που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω τι πήγε λάθος.
Κύριε Κωνσταντίνου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Εγώ γεννήθηκα στην Έμπα.
Μικρός τι ομάδα ήσασταν ;
Στην γειτονιά που έμενα όλοι ήταν με την ΑΕΛ και αναγκαστικά έγινα και εγώ.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Δεν πίστευα πως θα γινόμουν ποδοσφαιριστής. Έμενα σε μια γειτονιά απομακρυσμένη που δεν υπήρχαν πολλά αγόρια και παίζαμε άλλα παιχνίδια. Το ποδόσφαιρο δεν αποτελούσε προτεραιότητα. Όταν άλλαξα σχολείο σε ένα μάθημα γυμναστικής, ο δάσκαλος μας χώρισε σε δυο ομάδες και μας έδωσε μια μπάλα για να παίξουμε ποδόσφαιρο. Ο αρχηγός της μιας ομάδας ήταν ο Μίνως Κακουλλής που αργότερα θα έπαιζε στον Απόλλωνα. Με ρώτησε τη θέση παίζω. Εγώ δεν είχα ιδέα από αυτά τα πράγματα. Του έδειξα με τα δάκτυλα μου το νούμερο ένα. Α μου λέει τερματοφύλακας ; Του έγνεψα καταφατικά. Μπήκα κάτω από τα δοκάρια και πήγα πολύ καλά. Από τότε είχε μπει το νερό στο αυλάκι.
Που σας εντόπισε η ΑΕΛ ;
Έπαιζα μπάλα στον Όλυμπο, την ομάδα της συνοικίας μου στον Άγιο Νικόλαο. Είχε έρθει μια Κυριακή σε ένα παιχνίδι ο Δημητράκης Παπαχαραλάμπους που ήταν μέλος του συμβουλίου της ΑΕΛ. Με είδε, του άρεσα και μου είπε πως θέλει να με πάρει στην ομάδα. Πήγα στο σπίτι, ζήτησα άδεια από την μητέρα μου η οποία δεν ήθελε να παίξω μπάλα γιατί πίστευε πως θα κατέστρεφα το μέλλον μου. Ήμουν άριστος μαθητής και είχε τις αντιρρήσεις της. Μετά από επίμονες συζητήσεις και κλάματα κατάφερα να κάμψω την στάση της και της άλλαξα γνώμη με αποτέλεσμα να μου δώσει την άδεια της. Με πήγε στο ΓΣΟ με μια μοτοσυκλέτα. Γινόταν ένα φιλικό παιχνίδι και πήγα να μου δώσουν παπούτσια για να αγωνιστώ. Τα παπούτσια ήταν παλιά, με σχάρες. Δοκίμασα αρκετά ζευγάρια αλλά δεν ταίριαζαν στα πόδια μου. Στο τέλος μου έδωσαν ένα ζευγάρι PUMA που ήταν ενός άλλου τερματοφύλακα της πρώτης ομάδας που ήταν τραυματίας. Τα δοκίμασα αλλά ήταν μικρά, τα δάκτυλα μου ήταν διπλωμένα μέσα στα παπούτσια, αλλά ήταν καινούργια. Έπαιξα για πρώτη φορά στην ΑΕΛ ποδόσφαιρο με παπούτσια που δεν ταίριαζαν στα πόδια μου.
Από τις αλάνες της Λεμεσού, υποψήφιος παίκτης στην ΑΕΛ. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Έπαιξα ποδόσφαιρο δίπλα στην παλιά γενιά της ΑΕΛ. Είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής. Η παρουσία τους δίπλα μου με βοήθησε να αποκτήσω πολύτιμες εμπειρίες γύρω από το ποδόσφαιρο που με βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της καριέρας μου.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΕΛ ;
Ήταν μια περίοδος που κυριαρχούσε ο αλληλοσεβασμός, η εκτίμηση. Πήγα στην ΑΕΛ στα 14 μου χρόνια, ξεκίνησα να παίζω στην δεύτερη ομάδα του συλλόγου και επειδή ήμουν μικρός και δεν είχα δικαίωμα να βγάλω ταυτότητα, ήμουν υποχρεωμένος να αγωνίζομαι με ένα τηλεγράφημα. Ξεκίνησα να παίζω στην ανδρική ομάδα, στα πρώτα μου ματς ως αριστερός ακραίος αμυντικός.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο και με βοήθησαν να ενταχθώ με ομαλό τρόπο στην ομάδα. Στην ΑΕΛ υπήρχε τότε άλλος ένας τερματοφύλακας ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, αδερφός της οικογένειας των Παπαδόπουλων που έγραψαν την δική τους χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Δεν με είδαν με διαφορετικό μάτι, αντίθετα με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και με έκαναν να νιώσω πως ήμουν στην ΑΕΛ πολλά χρόνια.
Ποιος ήταν ο πρώτος σα δάσκαλος ;
Ο πρώτος μου προπονητής στην ΑΕΛ ήταν ο Τζούλιους Ρέινερ ο οποίος με είδε πολύ αδύνατο και με έστελνε στο εστιατόριο της ομάδας για να τρώω τρεις φορές την εβδομάδα στέκι για να δυναμώσω.
Στην δική σας εποχή υπήρχαν χρήματα ;
Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από την σημερινή εποχή. Πήραμε το πρωτάθλημα το 1968 , μετά από 24 αγώνες. Ακολούθησε μια χοροεσπερίδα σε ένα ξενοδοχείο της πόλης προς τιμήν των πρωταθλητών. Τα έσοδα θα μοιράζονταν στους ποδοσφαιριστές ανάλογα με τα παιχνίδια που έπαιξε ο κάθε παίκτης. Αναλογούσαν 4 λίρες για κάθε ματς που έπαιξες. Εγώ πήρα 96 λίρες για τα 24 παιχνίδια που πήρα μέρος. Αυτή ήταν η αξία ενός πρωταθλήματος τότε. Πήραμε επίσης ένα πουκάμισο και ένα ζευγάρι παπούτσια σαν πριμ. Αυτές ήταν οι απολαβές που είχαμε εκείνα τα χρόνια.
Καταφέρατε να ξεχωρίσετε νωρίς με τις ικανότητες σας ;
Μπήκα στην ομάδα σε πολύ μικρή ηλικία και από την αρχή είχα πείσει τους πάντες στην ΑΕΛ για το ταλέντο που είχα. Με σκληρή δουλεία, σοβαρότητα, υπομονή και επιμονή κατάφερα να κερδίσω τον σεβασμό των συμπαικτών μου. Όλοι από τα πρώτα παιχνίδια κατάλαβαν τις μεγάλες δυνατότητες που είχα. Η ομάδα εκείνη την περίοδο είχε προχωρήσει σε μια μεγάλη ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της, και την θέση της παλιάς γενιάς είχαν πάρει νεαρά παιδιά με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Την χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα ο βασικός κορμός της ΑΕΛ ήταν πέντε μαθητές και τρεις στρατιώτες. Δημιουργήσαμε μια ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Με παίκτες 17 και 18 χρονών. Ο μεγαλύτερος ήταν ο Πανίκος Παπαδόπουλος που ήταν στα 26.
Ήσασταν πάντα τερματοφύλακας ;
Είχα παίξει στην ομάδα της γειτονιάς μου τον Όλυμπο σέντερ φορ σκοράροντας με μεγάλη ευκολία και συχνότητα, αλλά στην πορεία καθιερώθηκα στην θέση του τερματοφύλακα μέχρι το τέλος της καριέρας μου.
Ποια ήταν τα ατού σας ως τερματοφύλακας ;
Εγώ είχα παίξει στην ΑΕΛ μπάσκετ και βόλεϊ με αποτέλεσμα να αποκτήσω αλτικότητα στον αέρα, άνεση και ευχέρεια. Είχα γρήγορη αντίληψη των φάσεων, ήμουν καλός στις εξόδους και μπορούσα να κατευθύνω πολύ σωστά την άμυνα της ομάδα μου κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Τι προσόν πρέπει να έχει ένας τερματοφύλακας για να θεωρείται καλός για την ομάδα του ;
Πρέπει να έχει την σωματική διάπλαση, να έχει άλμα, να είναι ευκίνητος, γρήγορος. Χρειάζεται να έχεις πολλά καλά στοιχεία στο παιχνίδι σου για να πετύχεις σε αυτή τη θέση. Πρέπει συνεχώς να βελτιώνεις τις αδυναμίες σου, να μην εφησυχάζεις και να εξελίσσεσαι. Το ποδόσφαιρο συνεχώς αλλάζει. Σήμερα είναι πιο γρήγορο, οι μπάλες είναι διαφορετικές και πρέπει να έχεις καλή επαφή. Είναι μια θέση που κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία μιας ομάδας. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε παίκτης να παίξει σε αυτή τη νευραλγική θέση.
Ποια ήταν τα στοιχεία που έκαναν την ΑΕΛ της δικής σας εποχής τόσο ξεχωριστή ;
Μπήκαν στην ομάδα πολλά νέα παιδιά με ταλέντο και ενθουσιασμό. Με την πάροδο του χρόνου αποκτούσαμε περισσότερη χημεία και ομοιογένεια. Δενόμασταν όλο και περισσότερο εντός και εκτός γηπέδου. Είχαμε την τύχη εκείνη την περίοδο να έχουμε στην ομάδα τον Παμπουλλή που βρισκόταν μονίμως σε εξαιρετική κατάσταση και είχε μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Είχε σκοράρει εκείνη τη σεζόν πάνω από 30 γκολ. Παίζαμε απλό ποδόσφαιρο και είχαμε την υποδειγματική καθοδήγηση από τον τότε προπονητή μας τον Λοίζο Παντελίδη που είχε εφαρμόσει το 4-3-3 που μας ταίριαζε απόλυτα. Ήταν μια εξαιρετική φουρνιά που βρέθηκε μαζί την κατάλληλη στιγμή.
Γιατί δεν υπήρξε η ανάλογη συνέχεια ;
Μας σκότωσε το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Δεν ήμασταν τότε έτοιμοι για 36 αγώνες και για τα συνεχόμενα ταξίδια από την Κύπρο στην Ελλάδα κάτω από πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Ήταν κάτι που ζούσαμε για πρώτη φορά και δεν είχαμε την εμπειρία να το διαχειριστούμε σωστά.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΑΕΛ ;
Ο κόσμος της ΑΕΛ είναι μεγάλος και πάντα με αγαπούσε. Την περίοδο που πήραμε το πρωτάθλημα όπου και αν πηγαίναμε να παίξουμε τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Μας ακολουθούσαν παντού σε όλη την Κύπρο. Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι στην Λύση που είχαμε παίξει απέναντι στον ΑΣΙΛ, που τότε τον αποκαλούσαν τον φονέα των γιγάντων και τον είχαμε κερδίσει με 2-0, είχαν τελειώσει από το γήπεδο και από την περιοχή, όλα τα τρόφιμα που υπήρχαν. Μαζέψαμε σε εκείνο το ματς 6.000 κόσμο. Ήταν κάτι το απίστευτο.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;
Είχα μεγάλο άγχος, αγωνία και ήμουν συνεχώς σε υπερένταση. Ξυπνούσα τα χαράματα, παραμονές του αγώνα, ετοιμαζόμουνα και περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία την ώρα του παιχνιδιού. Δεν μπορούσα να φάω τίποτα πριν από το ματς. Η ψυχολογία μου άλλαζε εντελώς με την έναρξη του παιχνιδιού.
Υπήρχαν τακτικές ;
Υπήρχε αλλά σε λιγότερο βαθμό σε σχέση με το τώρα. Την εποχή εκείνη μιλούσε το ένστικτο και η προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΕΛ ;
20 χρόνια από τα 22 που έπαιξα ποδόσφαιρο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την ομάδα ;
Το πρωτάθλημα του 1968 και το Κύπελλο του 1985.
Πως έγινε η μεταγραφή σας στον Εθνικό Πειραιώς ;
Εγώ είχα πάει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Είχε έρθει στην Κύπρο την εποχή εκείνη ο Θεοφάνης, φίλος του Πανίκου Ιακώβου και έψαχνε τερματοφύλακα για την ομάδα. Με είδε σε δύο παιγνίδια του Κυπριακού Πρωταθλήματος, του άρεσα και είχαμε κανονίσει να πάμε στην Αθήνα για να μιλήσουμε με την διοίκηση. Εγώ ήμουν φίλος με τον Κυριάκο Κουρέα από την κοινή μας παρουσία στην Εθνική και την εποχή εκείνη είχε φύγει από τον Ολυμπιακό Πειραιώς και πήρε μεταγραφή στον Εθνικό. Μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα, και με παρότρυνε να επιλέξω τον Εθνικό που είχε μείνει στη θέση του τερματοφύλακα μόνο με τον Χρήστο Αρβανίτη και θα μπορούσα να παίξω πιο εύκολα στην βασική ενδεκάδα. Εγώ ήθελα αρχικά να ξεκαθαρίσω την κατάσταση με τον Παναθηναικό. Σε συνάντηση που είχα με τον γενικό αρχηγό του ποδοσφαιρικού τμήματος, Αντώνη Μαντζαβελάκη καταλήξαμε σε μια καταρχήν συμφωνία που προνοούσε την πληρωμή μου σε γραμμάτια. Θα τους απαντούσα την επόμενη ημέρα. Την νύχτα με είχε καλέσει σε μια ταβέρνα ο Κυριάκος Κουρέας. Στην συνάντηση παρών ήταν και ο πρόεδρος του Εθνικού ο Δημήτρης Καρέλας. Μου ζήτησε να σηκωθώ από το τραπέζι για να με δει και μου έκανε μια πολύ καλύτερη οικονομική πρόταση που ήταν αδύνατον να απορρίψω. Μου εξασφάλιζε το μέλλον μου. Το σκέφτηκα λίγο και αποφάσισα να επιλέξω τον Εθνικό.
Ξαφνικά από μια ομάδα της Κύπρου σε ένα σύλλογο του Ελληνικού πρωταθλήματος με νέους συμπαίκτες. Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σας ;
Εγώ ξεκίνησα την πορεία μου στον Εθνικό ως αναπληρωματικός. Έκανα καλές εμφανίσεις στα φιλικά παιχνίδια και είχα αποκρούσει και τρία πέναλτι. Η ψυχολογία μου είχε ανέβει αλλά ήξερα πολύ καλά πως βασικός τερματοφύλακας θα ήταν ο Χρίστος Αρβανίτης που ήταν διεθνής με την Εθνική Ελλάδος. Την τελευταία εβδομάδα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, παίξαμε φιλικό προετοιμασία με την Νάπολη στην Ιταλία. Η Νάπολη είχε προχωρήσει τότε στην πιο ακριβή μεταγραφή του Ιταλικού πρωταθλήματος. Απέκτησε τον Μάρκο Σαβόλτι, ένα σπουδαίο όνομα της εποχής. Ήταν το πρώτο του παιχνίδι μπροστά σε ένα κατάμεστο Σαν Πάολο με 75.000 κόσμο. Εγώ ήμουν σε καλή κατάσταση, ήμουν έτοιμος αγωνιστικά και ψυχολογικά για το παιχνίδι και περίμενα με υπομονή να μου δοθεί η ευκαιρία. Είχα μια σχετική άνεση γιατί είχα παίξει με την Εθνική στην Ευρώπη και ήμουν εξοικειωμένος με τις δυσκολίες που θα συναντούσα. Ήμουν συνηθισμένος να παίζω ποδόσφαιρο σε άσχημους αγωνιστικούς χώρους και ξαφνικά βρέθηκα σε ένα γήπεδο στολίδι. Ξεκίνησε το παιχνίδι, έκανα μια καταπληκτική εμφάνιση και δεν μπορούσαν να σκοράρουν με τίποτα. Σε μια ανύποπτη φάση κέρδισαν πέναλτι. Το εκτέλεσε ο Σαβόλτι και το έπιασα. Έγινα από εκείνη την στιγμή ήρωας για την ομάδα μου. Την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησε το πρωτάθλημα και ο προπονητής μου στον Εθνικό, ο Τζον Μορτιμόρ επέλεξε εμένα για την θέση του βασικού τερματοφύλακα. Έπαιξα οκτώ παιχνίδια, με καλή παρουσία και δεχόμουν δύσκολα γκολ. Την ίδια στιγμή είχε δημιουργηθεί ένας έντονος ανταγωνισμός ανάμεσα σε εμένα και το Χρήστο Αρβανίτη, τον τερματοφύλακα της Εθνικής Ελλάδος που ξαφνικά από βασικός βρέθηκε στον πάγκο. Δίναμε καθημερινή μάχη για την θέση του βασικού τερματοφύλακα. Αυτό μας βοήθησε να κρατηθούμε σε καλή αγωνιστική κατάσταση.
Τι ρόλο έπαιξε στην καριέρα σας η συμμετοχή σας στο Ελληνικό πρωτάθλημα με την ομάδα του Εθνικού ;
Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Διαφορετικός τρόπος προπόνησης από αυτόν που είχα συνηθίσει στην Κύπρο, πιο εντατικοί ρυθμοί, μεγαλύτερη ένταση. Χρειάστηκα ένα διάστημα δυο μηνών για να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Με την πάροδο του χρόνου βρήκα τα πατήματα μου, απέκτησα αυτοπεποίθηση, πίστεψα περισσότερο στις δυνατότητες μου. Η παρουσία μου στον Εθνικό με βοήθησε να βελτιωθώ και να εξελιχθώ ως τερματοφύλακας. Έμαθα καινούργια πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο, πήρα πολύτιμες εμπειρίες από ένα καλύτερο πρωτάθλημα και πιο αναβαθμισμένο από το δικό μας. Μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ δίπλα σε ποιοτικούς συμπαίκτες και αντιπάλους, να παίξω μπάλα σε κατάμεστα γήπεδα, να καταξιωθώ ποδοσφαιρικά.
Ο Εθνικός εκείνη την εποχή είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια σπουδαία ομάδα με πολύ ποιοτικούς παίκτες. Αρκετοί από αυτούς θα μπορούσαν να παίξουν άνετα σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα του Ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Κουρέας από τον Ολυμπιακό βρέθηκε στον Εθνικό. Αρχηγός ήταν ο Άγγελος Κρεμμύδας. Δεξιός ακραίος αμυντικός ήταν ο Τάκης Ελευθεριάδης που αργότερα πήγε στον ΠΑΟ. Στο αριστερό άκρο της άμυνας ήταν ο Μουτάφης. Στη επίθεση ήταν ο Δημήτρης Χατζηιωάννογλου που ήταν ο πιο γρήγορος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος. Ήρθε ο Τότης Φυλακούρης από τον Παναθηναικό, ο Νίκος Γιούτσος από τον Ολυμπιακό. Κορυφαίος από όλους ήταν ο Ρομπέρτο Καλκαντέρα ο οποίος στην πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα βγήκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Φέραμε από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης τον Τόμας Ρόρμπαχ, μια σαΐτα που όποιος έκανε σπριντ μαζί του στην προπόνηση πάθαινε τράβηγμα. Βρέθηκε στον Εθνικό εκείνη την εποχή μια εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα δυνατό σύνολο με συνοχή και ομοιογένεια που έπαιζε όμορφο και ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ήταν μια ομάδα που μπορούσε να κοιτάξει κάθε αντίπαλο στα μάτια και να τον κερδίσει είτε εντός είτε εκτός. Δεν είναι τυχαία η παρουσία που είχε ο Εθνικός στο ελληνικό πρωτάθλημα εκείνη την περίοδο. Νιώθω τυχερός που υπήρξα μέλος μιας τόσο σπουδαίας ομάδας.
Ίσως το καλύτερο μου παιχνίδι να ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό Πειραιώς στο Καραϊσκάκη μπροστά σε 50.000 κόσμο. Ο αγώνας τελείωσε 2-2 και μου είχαν βάλει δυο αντικανονικά γκολ.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Εθνικό ;
2 χρόνια στα οποία ωρίμασα ποδοσφαιρικά.
Γιατί δεν μείνατε περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα ;
Επέστρεψα στην Κύπρο για καθαρά επαγγελματικούς λόγους.
Σε ποια κατάσταση ήταν η ΑΕΛ όταν επιστρέψατε στην Κύπρο ;
Επέστρεψα στην Κύπρο το 1978. Είχε μεσολαβήσει η εισβολή ωστόσο η κατάσταση στην ομάδα ήταν η ίδια. Δεν άλλαξε τίποτα. Ήταν μια προβληματική περίοδος για την ΑΕΛ. Δεν είχαμε την ποιοτική ομάδα του παρελθόντος ωστόσο καταφέραμε να κατακτήσουμε το κύπελο του 1985 που αποτέλεσε μια σημαντική στιγμή για την ομάδα και τον κόσμο.
Αγαπημένος προπονητής ;
Είχα καλή σχέση και συνεργασία με όλους τους προπονητές που συνάντησα στην καριέρα μου. Με αγαπούσαν όλοι τους. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον.
Παίξατε ποδόσφαιρο σε μια περίοδο που υπήρχε μια φουρνιά εξαιρετικών τερματοφυλάκων. Πως ήταν ο ανταγωνισμός ανάμεσα σας ;
Δεν υπήρχε στο πρωτάθλημα ομάδα με κακό η μέτριο τερματοφύλακα. Πρώτος για μένα ήταν ο Βαρνάβας Χριστοφή της Νέας Σαλαμίνας, Ο Μάκης Αλκιβιάδης της ΕΠΑ, ο Νίκος Ελευθεριάδης της Ομόνοιας, ο Φιλώτας του Ολυμπιακού, ο Γιαννάκης Παπαϊωάννου του Απόλλωνα, ο Φοίβος του ΑΠΟΠ, ο Δημήτρης Αντωνιάδης του ΑΡΗ, ο Θεοδόσης της ΑΛΚΗΣ, ο Καπετάνιος του Πεζοπορικού. Ήταν μια χρυσή εποχή για το Κυπριακό ποδόσφαιρο που είχε την ατυχία σε εισαγωγικά να βγάλει όλους αυτούς τους σπουδαίους τερματοφύλακες την ίδια περίοδο. Θα μπορούσε άνετα ένας από αυτούς να ήταν ο τερματοφύλακας της Εθνικής σήμερα.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε για τις δεκαετίες του του 1960, 1970 και 1980 που αγωνιστήκατε ;
Ήταν ωραίες εποχές. Υπήρχε ο ρομαντισμός και η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Παίζαμε μπάλα με μεγάλο πάθος και φαντασία.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Πολύ γρήγορος, επικίνδυνος και με τρομερό άλμα ήταν ο Κώστας Βασιλειάδης του Απόλλωνα, ο Ανδρέας Στυλιανού του ΑΠΟΕΛ, και ο Αντωνάκης Κκαφάς της Ανόρθωσης. Υπήρχα τρομεροί επιθετικοί σε όλες τις ομάδες. Παίκτες με μεγάλο ταλέντο που θα μπορούσαν αν παίζανε μπάλα, με τις σημερινές συνθήκες να κάνουν πολύ μεγαλύτερη καριέρα.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;
Στην Εθνική έζησα όμορφες στιγμές. Οι ισοπαλίες με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία και την Εθνική Τσεχοσλοβακίας που ήταν 3η στο Μουντιάλ ήταν τεράστιες επιτυχίες για την Εθνική μας ομάδα. Παίξαμε στο Γουέμπλει, στο Χέιζελ, στα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης, απέναντι σε σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Έπαιξα ποδόσφαιρο στην Εθνική σε μια καλή περίοδο και είχα την τύχη να έχω δίπλα μου εξαιρετικούς συμπαίκτες τόσο σε ποιότητα όσο και σε χαρακτήρα.
Τι σας έμεινε από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αναγνώριση από τον κόσμο. Παίρνεις σε αυτή την ζωή ότι δίνεις.
Μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη Κυπριακή ομάδα ;
Τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι ποδοσφαιριστές ήταν πρώτα από όλα οπαδοί των ομάδων και μετά ποδοσφαιριστές. Υπήρχε διαφορετικό δέσιμο μεταξύ παικτών και φιλάθλων. Ομάδα δεν αλλάζεις ποτέ ότι και να συμβεί.
Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι, παίκτες τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τις αναμνήσεις από τα ωραία χρόνια της νιότης ;
Βεβαίως. Μάλιστα τελευταίως είμαι και προπονητής των παλαίμαχων της ΑΕΛ. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια. προσπαθούμε μέσω τις κίτρινης γραμμής που έχουμε δημιουργήσει σε συνεργασία με τον πρόεδρο της ομάδας μας να βοηθήσουμε όσο περισσότερο κόσμο έχει ανάγκη. Θέλουμε να είμαστε ωφέλιμοι για την κοινωνία.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Κωνσταντίνου. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ και γενικότερα της Κύπρου.
Στο ποδόσφαιρο πάντα θα υπάρχουν οι κακές και οι καλές στιγμές. Θα υπάρχει η χαρά και η λύπη. Η ΑΕΛ πάνω από όλα είναι μια ιδέα. Είναι μια ομάδα που είναι μακριά από πολιτικές τοποθετήσεις, από κόμματα και αποτελεί υπηρέτη του αθλητισμού. Θέλω να καλέσω τον κόσμο της ομάδας μας να σταθεί δίπλα στον σύλλογο και παράλληλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φιλάθλους όλων των ομάδων για την διαχρονική αγάπη και την εκτίμηση που δείχνουν στο πρόσωπο μου ακόμη και σήμερα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου