Ο Κύπριος ακραίος επιθετικός Μιχάλης Μαντζούρας γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1958 στην Αμμόχωστο. Η καριέρα του συνδέθηκε με την Νέα Σαλαμίνα, ενώ υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας για 12 χρόνια. Είναι ο 5ος σκόρερ στην ιστορία της Νέας Σαλαμίνας με 69 γκολ. Με τη ομάδα της Αμμοχώστου έκανε 241 συμμετοχές, από το 1975 ως το 1987. Διέθετε εξαιρετική ντρίπλα, που σε συνδυασμό με την ιδιαίτερα καλή τεχνική κατάρτιση του, του επέτρεπε να σημειώνει πολλά γκολ. Διέθετε πείσμα, δύναμη και μπορούσε να προστατεύει ιδανικά την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, απέναντι στους αμυντικούς. Παίκτης που είχε ευχέρεια στο σκοράρισμα και την ικανότητα με τις πλαγιοκοπίσεις του και τις σέντρες που επιχειρούσε να δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τους συμπαίκτες του.
Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Νέας Σαλαμίνας, τον Μιχάλη Μαντζούρα. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Αμμοχώστου. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του με την Νέα Σαλαμίνα στη Α΄ Κατηγορία, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα.
Ο Μιχάλης Μαντζούρας είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Αμμοχώστου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Μιχάλη Μαντζούρα.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Αμμόχωστο.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Σε ηλικία 15,5 χρονών ήρθα πρόσφυγας από την Αμμόχωστο στην Ξυλοφάγου στην οποία διαμένω μέχρι σήμερα. Έπαιξα στα 16,5 μου χρόνια στην πρώτη ομάδα της Νέας Σαλαμίνας.
Που σας εντόπισε η Νέα Σαλαμίνα ;
Όταν πήγα στην Ξυλοφάγου εγώ μαζί με άλλους φίλους μου από διαφορετικά μέρη της Κύπρου πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε μια ποδοσφαιρική ομάδα στην περιοχή για να παίζουμε μπάλα. Προπονητής της Νέας Σαλαμίνας ήταν την εποχή εκείνη ο Κωστάκης Αντωνιάδης. Παρακολούθησε από κοντά αρκετά παιχνίδια της ομάδας και αφού σχημάτισε καλή άποψη για μένα ήρθε, με βρήκε στη Ξυλοφάγου και μου εξέφρασε το ενδιαφέρον του για να με πάει στην Νέα Σαλαμίνα. Μετά από γρήγορή σκέψη και περισυλλογή αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόταση.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Νέα Σαλαμίνα ;
Το κλίμα μεταξύ των παικτών ήταν πολύ καλό. Γινόταν προσπάθεια η Νέα Σαλαμίνα ουσιαστικά να χτιστεί ξανά από το μηδέν. Όταν εγώ έπαιξα για πρώτη φορά με την ανδρική ομάδα στο γήπεδο της Δερύνειας δίπλα σε όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα που είχε στις τάξεις της ένιωσα δέος. Ήταν ένα μεγάλο όνειρο για μένα που είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά.
Σας είδαν με καλό μάτι οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα είχα καταφέρει να σκοράρω και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι που έπαιξα με την Νέα Σαλαμίνα απέναντι στην ΑΛΚΗ. Μπορώ να πω ότι με βοήθησαν να ενταχθώ με ομαλό τρόπο στην ομάδα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Εμείς την εποχή εκείνη αρχίζαμε να παίζουμε ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία στις αλάνες και τα χωράφια. Παίζαμε μπάλα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο πρώτος προπονητής που με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο ήταν ο Κωστάκης Αντωνιάδης.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Εγώ είχα παίξει μόλις δυο παιχνίδια με την δεύτερη ομάδα. Από την αρχή είχα δείξει σε όλους το ταλέντο και τις μεγάλες δυνατότητες που είχα ως ποδοσφαιριστής. Σε 15 μέρες από την πρώτη φορά που με είχε πάρει στην Νέα Σαλαμίνα ο Κωστάκης Αντωνιάδης είχα καταφέρει να καθιερωθώ στην ανδρική ομάδα. Στα 16 μου χρόνια πήρα φανέλα βασικού.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Είχα καθιερωθεί ως αριστερός ακραίος επιθετικός αλλά μπορούσα με την ίδια ευκολία να παίξω σε όλες τις θέσεις της επίθεσης ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας και του κάθε παιχνιδιού.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα ταχύτητα, ωραία ντρίπλα, δύναμη και μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο.
Θυμάστε την βασική ενδεκάδα της Νέας Σαλαμίνας της οποίας ήσασταν βασικό μέλος ;
Τερματοφύλακες : Πανίκος Κουγκάς και Αντώνης Τσούκκας. Στην άμυνα : οι Άγγελος Αγγελίδης, Λούκας Κότροφος, Αρτέμης Παναγή και Λούκας Μαυρόλουκας. Οι Φάνος Κακούσιης, Μωυσίδης, Ηλίας Ηλία, Κόκος Ιωάννου, Κωστάκης Νούρου, Λούκας Κουλλαπής, Λέλος Κουλλαπής και εγώ. Αυτή ήταν η ομάδα της Νέας Σαλαμίνας εκείνη την περίοδο.
Πείτε μας δύο λόγια για την ομάδα της Νέας Σαλαμίνας στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Η Νέα Σαλαμίνα τη ποδοσφαιρική σεζόν 1974-75 ξεκίνησε το χτίσιμο μιας καινούργιας ομάδας. Το πρώτο μας μέλημα ήταν να οργανωθούμε σωστά ως σύλλογος και να δημιουργηθεί ένα σύνολο με συνοχή και ομοιογένεια. Ο πρόεδρος μας ερχόταν από την Πάφο στην Λάρνακα για συνεδριάσεις, από την ελεύθερη Αμμόχωστο υπήρχαν 4-5 ποδοσφαιριστές στην ομάδα και οι υπόλοιποι ήταν διάσπαρτοι σε διαφορετικά μέρη της Κύπρου. Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες για να μπορέσουμε να δουλέψουμε σωστά. Η πρώτη μας σκέψη όλων ήταν να διατηρήσουμε την ομάδα στην Α΄ Κατηγορία και ερχόταν σε δεύτερη μοίρα το φαντεζί ποδόσφαιρο. Αρχίσαμε να παίζουμε καλύτερο ποδόσφαιρο από την σεζόν 1979-80 και μετά. Ανεβάζαμε με αργά και σταθερά βήματα την ποιότητα της ομάδας. Είχαμε υποβιβαστεί στη Β' Κατηγορία παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο χωρίς όμως να μπορούμε να πάρουμε βαθμούς. Την πενταετία 1985-90 με προπονητή τον Ανδρέα Μουσκάλλη είχε γίνει μια μεγάλη ανανέωση στην ομάδα και καταφέραμε να χτίσουμε ένα πολύ δυνατό και αξιόμαχο σύνολο που αποτελείτο από πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Η Νέα Σαλαμίνα ανέβηκε επίπεδο, έγινε μια υπολογίσιμη δύναμη στο Κυπριακό ποδόσφαιρο και το επιστέγασμα αυτής της μεγάλης προσπάθειας ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Κύπρου το 1990 που αποτελεί τον μοναδικό τίτλο στην ιστορία του σωματείου μας μέχρι και σήμερα.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Νέα Σαλαμίνα ;
Έπαιξα ποδόσφαιρο στην Νέα Σαλαμίνα 12 χρόνια από το 1975 ως και το 1987.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με τη φανέλα της Νέας Σαλαμίνας ;
Ξεχωρίζω το παιχνίδι ζωής και θανάτου με τον Ολυμπιακό το 1982 στη Λευκωσία. Η ομάδα που θα έχανε θα υποβιβαζόταν και θα έπεφτε στην Β΄ Κατηγορία. Πέτυχα το τρίτο γκολ που μας χάρισε τη νίκη και την παραμονή. Είχαμε κερδίσει με 4-2. Είναι από τα παιχνίδια που θα θυμάμαι για πάντα.
Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στην καριέρα σας ; Υπάρχει κάποιος που σας έχει κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Ξεχωρίζω τον Σπύρο Ντεπάρσκι. Είχε έρθει το 1977 από τη Βουλγαρία και ήταν από τους πρώτους ξένους προπονητές που ήρθαν για να δουλέψουν στην Νέα Σαλαμίνα. Ήταν πολύ εργατικός και προσπαθούσε να δώσει τα κατάλληλα εφόδια στους νεαρούς ποδοσφαιριστές για να μπορέσουν να εξελίξουν το ταλέντο τους. Κατά τη διάρκεια της παρουσία του στην ομάδα ανέδειξε πολλά νέα παιδία και δεν είναι τυχαίο που μετά την αποχώρηση του από την πρώτη ομάδα το 1980 ανέλαβε τα τμήματα υποδομής της Νέας Σαλαμίνας, αναδιοργανώνοντας τα και βάζοντας τα σε ποιο επαγγελματικές βάσεις. Άφησε πολύτιμο έργο στην ομάδα.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Κατά τη διάρκεια της καριέρα μου βρέθηκα αντίπαλος με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Μεσουρανούσαν τότε η Ομόνοια και το ΑΠΟΕΛ όμως όλες οι ομάδες είχαν στις τάξεις τους πάρα πολύ καλούς παίκτες με ποιότητα και ταλέντο. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές αγαπούσαν με μεγάλο πάθος το ποδόσφαιρο. Στα παιχνίδια κυριαρχούσε η δύναμη και η μαχητικότητα. Κατά τη διάρκεια των αγώνων η συμπεριφορά τους ήταν άψογη εντός και εκτός γηπέδων.
Εμείς τότε κάναμε περίπου τρεις προπονήσεις την εβδομάδα. Πηγαίναμε στην προπόνηση με ωτοστόπ. Δεν είχαμε αυτοκίνητα. Περιμέναμε να έρθει η ώρα του παιχνιδιού. Οι αγώνες ήταν συνήθως η ώρα 2:30 με 3:00. Ο κόσμος ερχόταν στο γήπεδο από πολύ νωρίς για να δει το ζέσταμα της ομάδας, να μας δει έξω από τα αποδυτήρια, να μας μιλήσει, να μας εμψυχώσει και να μας δώσει θάρρος. Το αποτέλεσμα ήταν να μπαίνουμε στο γήπεδο με ανεβασμένη ψυχολογία να τα δίναμε όλα για την νίκη της ομάδας μας.
Υπήρχαν ταχτικές ;
Υπήρχε αλλά όχι στο βαθμό που βλέπουμε σήμερα. Είχαμε συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού, μελετούσαμε το πως παίζουν οι αντίπαλοι, αλλά περισσότερο μετρούσε η προσωπικότητα των παικτών. Τα πράγματα σήμερα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με αυτά που ίσχυαν στο ποδόσφαιρο της δικής μου εποχής.
Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Τότε δεν υπήρχαν μεταγραφές στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν στρατιώτης στα 18 μου χρόνια, ήταν γιατρός λοχαγός στο τάγμα μας ο Πελεκάνος ο πρόεδρος της Ανόρθωσης και μου πρότεινε αν ήθελα να με πάρει στην ομάδα. Εγώ ήμουν γεννημένος στην Αμμόχωστο, ήμουν οπαδός της Νέας Σαλαμίνας από παιδί, είχα γνωρίσει από κοντά τα μεγάλα ονόματα που είχε στις τάξεις της η ομάδα και γαλουχήθηκα με τα ιδανικά του συλλόγου. Αγαπούσαμε με πάθος την Νέα Σαλαμίνα και ήμασταν δεμένοι συναισθηματικά. Δεν ήθελα να φύγω ποτέ από την ομάδα. Η μεγάλη μου επιθυμία ήταν να κλείσω την ποδοσφαιρική μου καριέρα στην Νέα Σαλαμίνα από την οποία ξεκίνησα την πορεία μου.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ομάδας ;
Όλοι οι παίκτες που φόρεσαν κατά καιρούς την φανέλα της Νέας Σαλαμίνα αποτελούσαν αγαπημένα παιδία της κερκίδας. Ο κόσμος αντιδρούσε όταν χάναμε κάποιες ευκαιρίες αλλά μετά από ώρες το ξεπερνούσε και μας έδινε άφεση αμαρτιών.
Πως ξεπερνούσατε περιόδους που η ομάδα δεν μπορούσε να κερδίσει ;
Ήταν δύσκολη περίοδος για όλους στην ομάδα. Είχαμε ποδοσφαιριστές στις τάξεις μας από διαφορετικές περιοχές της Κύπρου και ο κάθε ένας από εμάς εκτός από την μπάλα στην καθημερινότητα του έκανε παράλληλα πολύ σκληρές δουλειές για να μπορέσει να βγάλει τα προς το ζην. Κάναμε τρεις φορές προπόνηση κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Χρήματα στο ποδόσφαιρο υπήρχαν ;
Η δική μου η φουρνιά ποδοσφαιριστών δεν έπαιρνε χρήματα. Πήραμε όμως την αγάπη του κόσμου και αυτό είναι το σημαντικότερο από όλα.
Θα μπορούσατε να είχατε περισσότερες συμμετοχές στην Εθνική ομάδα ;
Με είχαν καλέσει τόσο στην Εθνική Ελπίδων όσο και στην Εθνική Ανδρών. Δυστυχώς δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω σε κάποιο επίσημο παιχνίδι και ο λόγος ήταν ότι αγωνιζόμουν στην Νέα Σαλαμίνα και όχι σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας μου είχα την ευκαιρία να αναλάβω σαν προπονητής της Κ17 στο κλιμάκιο της Εθνικής στην Λάρνακα. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές που είχαν δουλέψει μαζί μου να βρεθούν αργότερα στην Εθνική Ανδρών.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αγάπη του κόσμου και η διαχρονική φιλία με συμπαίκτες και αντιπάλους. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συναντώ πρώην αντιπάλους μου στα γήπεδα γιατί διαπιστώνω την μεγάλη εκτίμηση και τον σεβασμό που έχει καλλιεργηθεί ανάμεσα μας από τις μεγάλες μονομαχίες που είχαμε στους αγωνιστικούς χώρους για πάρα πολλά χρόνια.
Η δική σας γενιά ποδοσφαιριστών πιστεύετε πως ήταν αδικημένη σε σχέση με το σήμερα ;
Εμείς δεν είχαμε τα χρήματα. Είχαμε όμως την αγάπη του κόσμου και το πάθος για το ποδόσφαιρο. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Υπάρχουν τα λεφτά, καλύτερες συνθήκες για να δουλέψουν οι ποδοσφαιριστές, την κατάλληλη επιστημονική υποστήριξη. Οι σημερινοί παίκτες τα έχουν όλα. Στην δική μου εποχή ένας προπονητής τα έκανε όλα μόνος του και ένας ποδοσφαιριστής τα έδινε τα πάντα στο γήπεδο.
Έχετε επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Εγώ είμαι αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος των παλαίμαχων της Νέας Σαλαμίνας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα εκτός από τις συνεδριάσεις που κάνουμε με τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, διατηρούμε επαφή με τους υπόλοιπους παλιούς παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα της Νέας Σαλαμίνας και έχουμε αναπτύξει πολλές δράσεις προς όφελος της κοινωνίας. Η πανδημία δυστυχώς μας έχει φέρει πολύ πίσω αλλά θέλω να ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα ξεπεραστούν τα προβλήματα και θα επανέλθουμε το συντομότερο στους ρυθμούς που όλοι είχαμε συνηθίσει.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Μαντζούρα. Θα θέλαμε κλείνοντας τη συνέντευξη να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Νέας Σαλαμίνας και ευρύτερα της Κύπρου.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω στον κόσμο είναι ότι οι παλιοί ποδοσφαιριστές στην μεγάλη τους πλειοψηφία διατηρούν ακόμη πολύ στενή επαφή με τους συλλόγους τους, γιατί αγαπούσαν την ομάδα τους και το ποδόσφαιρο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει σήμερα και δεν πρέπει να κατακρίνουμε τους σημερινούς παίκτες. Είναι επαγγελματίες και θα πρέπει να δουλεύουν σκληρά στις προπονήσεις για να προσφέρουν αυτά που μπορούν στην ομάδα που αγωνίζονται και τον κόσμο. Πρέπει να προσφέρουν καλύτερο θέμα στους φίλαθλους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου