Ο "Θρυλικός" Πάκκος στο pafossports

 

Ο Κύπριος οργανωτικός μέσος Ανδρέας Χριστοδούλου-Πάκκος γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1942, στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας. Η καριέρα του ξεκίνησε από την Ομόνοια το 1957 κερδίζοντας το Κυπριακό Πρωτάθλημα το 1960-1961, ενώ παρέμεινε στον σύλλογο για μια 7αετία πριν μεταγραφεί στον Παναθηναικό το 1964. Στην πρώτη του σεζόν με τους "πράσινους" κατέκτησε το Ελληνικό Πρωτάθλημα (1964-65). Διατήρησε τον τίτλο και την επόμενη σεζόν και ήταν μέλος της πολύ δυνατής ομάδας του Παναθηναικού. Το 1966 επέστρεψε στην Κύπρο για το ΑΠΟΕΛ και παρέμεινε μέχρι το 1969, κερδίζοντας 2 φορές το Κύπελλό Κύπρου (1968,1969). Έκλεισε την καριέρα του μόλις στα 27 του χρόνια. Συνολικά έκανε 9 συμμετοχές για την Εθνική Κύπρου. Είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους κορυφαίους παίκτες Όλων Των Εποχών και από τους ποιο ποιοτικούς Κύπριους παίκτες της γενιάς του.

Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια μεγάλη δόξα του Κυπριακού Ποδοσφαίρου, τον Ανδρέα Χριστοδούλου-Πάκκο. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από την Ομόνοια και την έκλεισε στο ΑΠΟΕΛ. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας με την Ομόνοια, την μεταγραφή του στον Παναθηναικό, για την επιστροφή του στην Κύπρο και το ΑΠΟΕΛ, την Εθνική ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ανδρέας Χριστοδούλου-Πάκκος μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο.

Ο Ανδρέας Χριστοδούλου-Πάκκος είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Κύπρου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν. Μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Ανδρέα Χριστοδούλου-Πάκκου.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.

 

Κύριε Πάκκο να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον με το Κυπριακό ποδόσφαιρο ;

Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο πλέον. Δεν βλέπω παίκτες που να με κάνουν να θέλω να πάω στο γήπεδο να τους δω. Ορισμένοι μέσα από την ενασχόληση τους με την μπάλα θα γίνουν ποιο πλούσιοι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν αυτοί που είναι έτοιμοι να εκμεταλλευθούν τις καταστάσεις και τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου μας για να αποκομίσουν προσωπικό όφελος.

Ποια είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου σήμερα ; 

Στο γήπεδο πλέον πηγαίνουν πολύ λίγοι φίλαθλοι. Δεν υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες για να σε τραβήξουν να πας να τους δεις. Δεν ξέρεις καλά καλά ούτε τα ονόματα τους. Από που κρατάει η σκούφια τους. Είμαι 81 ετών και δεν έχω δει έναν παίκτη που να μπορώ να τον συγκρίνω με έναν Κρυστάλλη. Είναι όλοι τους μια μετριότητα.

Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;

Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα ταλέντα της Κύπρου. Υπάρχουν πολλά παιδιά με δυνατότητες. Ενδιαφέρθηκα προσωπικά και τους είδα. Όπως για παράδειγμα οι Τζιωνής και Λοίζου της Ομόνοιας. Είναι καλοί παίκτες. Έχουν προοπτική. Πολλά δικά μας παιδιά έχουν αδικηθεί από όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο Κυπριακό ποδόσφαιρο σήμερα. Πλέον δυστυχώς δεν βλέπω ποδοσφαιριστές ίδιας εμβέλειας και αξίας με αυτούς που υπήρχαν στην δική μου εποχή. Το μόνο που κάνουν οι παίκτες σήμερα είναι να τρέχουν συνεχώς αλλά με λάθος τρόπο. Είναι περισσότερο αθλητές παρά ποδοσφαιριστές. Δεν ξέρουν τα βασικά. 

                                                    

Κύριε Πάκκο επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;

Εγώ γεννήθηκα στις 10 Φεβρουαρίου του 1942 στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας.

Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;

Προέρχομαι από μια πολύ φτωχή οικογένεια. Στην νεαρή μου ηλικία δεν είχαμε ούτε να φάμε. Εγώ είμαι το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Έχω τρεις αδερφές μεγαλύτερες από μένα. Ο πατέρας μου ήταν πλανοδιοπώλης. Δυσκολευόμασταν να επιβιώσουμε. Η μόνη μου διέξοδος από τα καθημερινά προβλήματα ήταν η μπάλα. Ήταν μια δύσκολη εποχή. Όταν πήγα στην πρώτη τάξη του δημοτικού, μια ημέρα έφυγα από το σχολείο μαζί με ένα παιδικό μου φίλο και πήγαμε σε έναν κατασκευαστή πιθαριών. Ζύμωναν πηλό. Με έψαχνε η μητέρα μου. Μόλις πήγα σπίτι θα με σκότωνε. Από μικρή ηλικία ήμουν άρρωστος με το ποδόσφαιρο. Παίζαμε μέσα στα χωράφια, πολλές φορές ξυπόλυτοι. 

Που σας εντόπισε η Ομόνοια ;

Μετά γράφτηκα στην Ε.Α.Σ Αγίου Δομετίου. Ήταν η ομάδα της περιοχής. Στα 12 μου χρόνια. Από εκείνη την ηλικία άρχισα να δείχνω πως είμαι ένα μεγάλο ταλέντο. Το 1957 σε ηλικία 15 ετών εντάχθηκα στην Ομόνοια.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ομόνοια ;

Έπαιξα 6 μήνες στην δεύτερη ομάδα. Μετά εντάχθηκα στη ανδρική. Έγινα πολύ γρήγορα βασικός. Οι αναμνήσεις που έχω είναι ευχάριστες. Ήταν μια ωραία εποχή. Ο ποδοσφαιριστής και ο κόσμος αγαπούσαν την ομάδα με πάθος. Δεν είχαν επαγγελματική σχέση. Δεν παίρναμε χρήματα. Απλώς μας έδιναν φαγητό μια με δυο φορές την εβδομάδα. Σαν εγώ προσωπικά είχα αποκτήσει το δικαίωμα να πηγαίνω πάνω στο σωματείο και να τρώω. Όταν πηγαίναμε να παίξουμε σε άλλη πόλη μας έπαιρναν σε ένα εστιατόριο για φαγητό. Τα δικαιώματα μας ήταν μια με δυο λίρες. Πήραμε το πρώτο πρωτάθλημα της Ομόνοιας το 1960-61. Χωρίς να θέλω να φανεί εγωιστικό εκείνο το πρωτάθλημα το πήρε ο Πάκκος. Ήμουν το ταλέντο της εποχής. Πήραμε από 25 λίρες. Εκείνη την εποχή ένας εργάτης έπαιρνε 4,5 λίρες την εβδομάδα.

Καταφέρατε νωρίς να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας ;

Σαν παίκτης της Ομόνοιας άρχισα να αποκτώ μεγάλη συμπάθεια από τον κόσμο. Να γίνομαι συνεχώς ένα μεγάλο όνομα για την εποχή. Έβλεπες την αγάπη που είχε ο κόσμος για το ποδόσφαιρο και την ομάδα του. Δεν έχει καμία σχέση με το τι συμβαίνει σήμερα. Λάτρευε τους ποδοσφαιριστές. Δεν υπάρχει στις μέρες μας αυτό το δέσιμο που είχαμε τότε εμείς με το σωματείο και τους φιλάθλους. 

Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;

Όταν γεννηθείς ταλέντο βρίσκεις από την αρχή τις αρετές σου σαν ποδοσφαιριστής και δουλεύεις πάνω σε αυτές. Μετά αρχίζει η ταχτική και η προσωπική προσπάθεια. Αυτός ο οποίος μας δίδαξε πραγματικό ποδόσφαιρο στην Ομόνοια ήταν ο Γερμανός Καρλ Βίγκλερ. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές. Ο Φέρετς Πούσκας τον κατέταξε μέσα στους 10 καλύτερους προπονητές του κόσμου. Ήταν απίθανος. Πολύ μπροστά από την εποχή του. Σου έδειχνε με τι τρόπο πρέπει να κοντρολάρεις την μπάλα, σε σταματούσε πάνω στην φάση για να σου διορθώσει το λάθος, να σε μάθει να το κάνεις με τον σωστό τρόπο. Σε αυτή την εποχή από το 1957 ως το 1959 βγήκαν από τα χέρια του πάρα πολλά μεγάλα ταλέντα. Νίκος Ελευθεριάδης, Ανδρέας Κωνσταντίνου-Έσσο, Κόκος Χριστοφόρου, Γιώργος Τσελεπής. Ανέδειξε σπουδαίους παίκτες που άφησαν εποχή στο Κυπριακό ποδόσφαιρο.

Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;

Ήμουν κεντρικός μέσος. Εγώ και ο Ανδρέας Κωνσταντίνου-Έσσο ήμασταν οι τροφοδότες του τότε σέντερ φορ της ομάδας μας του Κόκου Χρυσοστόμου. Δεν διέθετε τόσο μεγάλη ατομική ποιότητα ο ίδιος. Εκείνη την εποχή τον βγάλαμε δυο φορές πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος. Το βγάζαμε μόνο του με τον αντίπαλο τερματοφύλακα και την έστελνε στα δίκτια. 

Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;

Όταν έπαιρνα την μπάλα, 5.000 κόσμος σηκωνόταν όρθιος από ενθουσιασμό και ζητωκραύγαζε. Οι κινήσεις που έκανα στο γήπεδο ήταν τόσο θεαματικές που όλοι έμεναν με το στόμα ανοιχτό. Το θέαμα που πρόσφερα στον κόσμο που ερχόταν στο γήπεδο για να με δει του έμενε αξέχαστο. 

Πόσα χρόνια παίξατε στην Ομόνοια ;

Στην Ομόνοια έπαιξα από το 1957 ως και το 1964.

 

Ποια ήταν η κορυφαία σας στιγμή με την Ομόνοια ;

Η κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος της ομάδας τη σεζόν 1960-61. 

Πως έγινε η μεταγραφή σας στον Παναθηναικό ;

Κάποιες ατυχείς συγκυρίες με υποχρέωσαν να φύγω από την Ομόνοια και να πάω στον Παναθηναικό το 1964.

Από μια ομάδα της Κύπρου σε έναν μεγάλο σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός. Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σας ;

Πέρασα πολύ καλά στον Παναθηναικό. Με υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο. Δεν ήμουν επιθετικός χαρακτήρας, ήμουν χαμηλών τόνων άνθρωπος. Προσαρμόστηκα πολύ εύκολα μπορώ να πω. Έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ τους ανθρώπους. Ήταν μια καλή περίοδος στη ζωή μου. Πραγματικά δεν έχω κανένα παράπονο.

Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν η συνεργασία σας στο γήπεδο ; 

Εκείνη την εποχή είχαμε στην ομάδα τρομερούς παίκτες. Τάκης Οικονομόπουλος, Τάκης Λουκανίδης, Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Παπουλίδης, Φραγκίσκος Σουρπής, Γιώργος Ανδρέου, Δημήτρης Θεοφάνης, Μίμης Δομάζος, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Πρόδρομος Κυριακίδης, Ανδρέας Παπαεμανουήλ, Στέλιος Παναγιωτίδης, Γιάννης Κομιανίδης, Κώστας Παπουτσάκης, Ζαχαρίας Πτυχούτης, Διονύσης Σπετσαρίας, Μιχάλης Βουτσαράς, Νίκος Τζουνάκος, Χαραλαμπίδης. Μια σπουδαία ομάδα. Μιλάμε για μεγάλους παίκτες. Όταν έχεις δίπλα σου αυτούς τους ποδοσφαιριστές δεν υπάρχει περίπτωση να μην βελτιωθείς και εσύ.

Η παρουσία σας στον Παναθηναικό σας βοήθησε να εξελίξετε το ταλέντο σας ;

Καταλάβαινες από την αρχή πως χρειαζόταν να κάνεις προσπάθεια για να είσαι πιο δυνατός. Για να μπορέσεις να τρέξεις πάνω στο χορτάρι πρέπει να έχεις περισσότερη δύναμη. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο ήταν 5 χρόνια ίσως και περισσότερα ποιο μπροστά από το δικό μας. Στην Κύπρο παίζαμε αργό ποδόσφαιρο, σε πέτρινα γήπεδα. Στην Ελλάδα σχεδόν σε όλα τα γήπεδα είχαν χορτάρι. 

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;

Την πρώτη χρονιά που πήγα στον Παναθηναικό κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Πήρα πρωτάθλημα με την ομάδα και την δεύτερη μου σεζόν στον Παναθηναικό. 

Γιατί πήρατε την απόφαση να φύγετε τόσο νωρίς από το Ελληνικό Πρωτάθλημα ;

Εάν εγώ ο Πάκκος αγαπούσα περισσότερο το ποδόσφαιρο όπως το αγαπούσε ένας Πανίκος Κρυστάλλης, ένας Πανίκος Ευθυμιάδης θα μπορούσα να πετύχω πολύ περισσότερα πράγματα στην καριέρα μου. Ήμουν ένα πολύ μεγάλο ταλέντο αλλά δεν αφοσιώθηκα εξολοκλήρου σε αυτό. Ήμουν επιπόλαιος. Έκανα τρομερά λάθη κατά τη διάρκεια της καριέρας μου.

Όταν αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Κύπρο γιατί επιλέξατε το ΑΠΟΕΛ ;

Έπαιξε ρόλο το νεαρό της ηλικίας. Ήμουν μόνος μου μες στην οικογένεια. Δεν είχα κάποιον να με καθοδηγήσει και να με συμβουλέψει σωστά.  Έκανα λάθη τα οποία τα έχω μετανιώσει. Οι συγκυρίες με ανάγκασαν να φύγω από την Ομόνοια. Εκ των υστέρων έχω καταλάβει πως ήταν ένα μεγάλο λάθος.

Τι θυμάστε από την παρουσία σας στο ΑΠΟΕΛ ;

Ακόμα και τώρα όταν πηγαίνω σε αυτά τα δύο σωματεία με δέχονται με αγάπη και με εκτίμηση. Εγώ πάντα ήμουν χαμηλών τόνων και καλός χαρακτήρας. Στο ΑΠΟΕΛ με δέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο. Στο πρώτο μου ματς με αντίπαλο την Ομόνοια είχαμε κερδίσει 6-2 για το πρωτάθλημα. Θυμάμαι ότι μετά τον αγώνα πήρα 440 λίρες. Με τις χειραψίες των φιλάθλων. Για εκείνη την εποχή ήταν πολλά χρήματα. Είχα βάλει δυο γκολ σε εκείνο το παιχνίδι. Αλλά σας μιλώ ειλικρινά. Όταν 20 λεπτά πριν το τέλος της αναμέτρησης, είδα τους φιλάθλους της Ομόνοιας να αποχωρούν από τις εξέδρες του γηπέδου, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πως τα συναισθήματα που ένιωθα ήταν ανάμεικτα. Ήμουν χαρούμενος για την νίκη της ομάδας μου και γιατί έπαιξα για τον Πάκκο. Την ίδια στιγμή όμως ήμουν στενοχωρημένος που έβλεπα τους ανθρώπους που με είχαν στηρίξει από μικρό παιδί να φεύγουν πικραμένοι από το γήπεδο. Έρχονται συχνά στο μυαλό μου αυτές οι στιγμές και ορισμένες φορές με στενοχωρούν. 

 

Γιατί τερματίσατε την καριέρα σας μόλις στα 27 σας χρόνια ;

Έκανα εγχείρηση στον μηνίσκο. Μου είπε ο γιατρός πως αν συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο θα πάθω οστεοαρθρίτιδα. Θα τρίβονται τα κόκαλα μεταξύ τους χωρίς να υπάρχει η ελαστικότητα. Αποφάσισα να σταματήσω στην καλύτερη φάση της καριέρας μου.

Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;

Προσωπικά πιστεύω με το ταλέντο μου. Χωρίς καμιά αμφιβολία.

Δυσκολότερος αντίπαλος ;

Ο μονός παίκτης με τον οποίο έχω δεθεί μαζί του στα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας είναι ο Πανίκος Κρυστάλλης. Είχαμε μια ιδιαίτερη ζεστασιά. Από μικρή ηλικία. Ήταν και ο ίδιος ο μόνος γιος της δικής του οικογένειας. Είχαμε αποκτήσει από παιδιά την συμπάθεια του κόσμου. Είμαστε φίλοι για πάρα πολλά χρόνια. Κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα. Είναι μια τρομερή γνωριμία που διαρκεί από τα 16 μας χρόνια και φθάνει μέχρι τα 80. Αυτή είναι η πραγματικότητα. 

Προπονητής που σας έχει βοηθήσει ποιο πολύ ;

Ο Γερμανός Καρλ Βίγκλερ. Είναι ο προπονητής που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μας έμαθε σωστά τα πρώτα μας βήματα στο ποδόσφαιρο.

Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα ντέρμπι ;

Πάντα υπήρχε η αγωνία και το άγχος. Εμείς εκείνο τον καιρό κάναμε προπόνηση δυο φορές την εβδομάδα. Τρίτη και Πέμπτη. Την Κυριακή ήταν το παιχνίδι. Σε ορισμένα ντέρμπι η αγωνία ήταν μεγάλη. Θέλαμε να κερδίσουμε για να κρατήσουμε το όνομα μας ψηλά. Πάντα υπάρχει το άγχος και ο ενθουσιασμός πριν από ένα μεγάλο ματς. Υπάρχουν όλα τα συναισθήματα. Σε επίπεδο προπονήσεων ήμασταν πολύ πίσω από άλλες χώρες. Κάναμε δυο φορές προπόνηση και δεν υπήρχε χώρος στο ΓΣΠ  για να μπορέσουμε να δουλέψουμε σωστά. Υπήρχαν την ίδια ώρα τρείς ομάδες, Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, Ολυμπιακός και μοιραζόμασταν τον ίδιο χώρο. Ήταν οι αθλητές, ήταν μαύρα χάλια. 

Θεωρείται πως οι παίκτες των δεκαετιών του 1960 και του 1970 ήταν ήρωες ;

Βέβαια ήταν ήρωες. Όταν παίζεις ποδόσφαιρο πάνω στο χώμα, υπήρχαν φορές που δεν είχαμε ούτε φαγητό για να φάμε, ορισμένοι παίκτες έρχονταν από τις δουλειές τους. Σκληρά επαγγέλματα. Χτίστες και μηχανικοί. Τελείωναν την εργασία τους και έρχονταν να παίξουν μπάλα. Μπορεί κάποιος σήμερα να αντιληφθεί σε τι συνθήκες παίζαμε ποδόσφαιρο ; Τι παράπονο μπορείς να έχεις από αυτούς ανθρώπους ; Δεν υπήρχε αυτή η πολυτέλεια που υπάρχει τώρα. Να σε κοιτάξει ο γιατρός, ο φυσιοθεραπευτής, ο διατροφολόγος, ο μασέρ και ούτω κάθε εξής. Η διαφορά ήταν τεράστια. Δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στο ποδόσφαιρο της δικής μας εποχής και το σημερινό. 

Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;

Το καλύτερο μου παιχνίδι ήταν όταν παίξαμε με το Ισραήλ. Τότε ήμουν 17-18 ετών. Ήρθαμε 1-1 στην Λευκωσία και ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης της Εθνική ομάδας. Το δεύτερο παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν κερδίσαμε την Εθνική Ελλάδος με 3-1. Σε εκείνο το ματς είχα βάλει δυο γκολ εγώ και ένα ο Κρυστάλλης. 

Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;

Εγώ αν αγαπούσα το ποδόσφαιρο σαν ποδόσφαιρο θα μπορούσα να γίνω ένας παίκτης Παγκοσμίου επιπέδου. Αυτό πιστεύω εγώ προσωπικά. Ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Μιχάλης Πασιαρδής είχε πει κάποτε πως αν ο Πάκκος έκανε καλή ζωή με το ταλέντο που είχε θα μπορούσε να παίξει με επιτυχία σε οποιανδήποτε ομάδα του κόσμου. Φανταστείτε που θα μπορούσα να φθάσω αν ήμουν ποιο συνεπής. Έκανα λάθη αλλά ήμουν ένας άκακος άνθρωπος. Είχα καλό χαρακτήρα και αγαπούσα τον κόσμο. Με αγαπήσαν όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Όταν πάω τώρα σε κάποιο χωριό και με βλέπουν εξακολουθούν να με εκτιμούν και να με θαυμάζουν. Από πολύ νεαρή ηλικία έχουμε προσφέρει πάρα πολλά. Το θέαμα που δίναμε στον κόσμο εκείνη την εποχή αποτελούσε διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από την μπάλα. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο ;

Δεν έχω λόγια να σου πω για τον θαυμασμό που νιώθω για αυτόν τον κόσμο. Υπήρχε τόση συμπάθεια και τόση αγάπη που δεν μπορώ να την περιγράψω. Προσφέραμε στον κόσμο πολύ ψηλού επιπέδου θέαμα. Μας έβλεπε ως σανίδα σωτηρίας από τα καθημερινά προβλήματα. Η ζωή εκείνη την εποχή ήταν δύσκολη. Αυτό που λέω είναι η πραγματικότητα. Ο κόσμος ερχόταν να μας δει για να ξεχάσει τα προβλήματα και τα βάσανα του. Αποτελούσε φάρμακο στις πληγές του. Προσπαθούσε να επιβιώσει. 

Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

Το ποδόσφαιρο έχει κάτι να σου προσφέρει. Την ομαδικότητα, την αγάπη, την ανθρωπιά. Να δημιουργήσεις φιλίες και χαρακτήρα. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.