Ο Κύπριος μέσος Βάλτερ Βέβης, γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1956, στη Λεμεσό. Αγωνιζόταν ως κεντρικός μέσος, ενώ μπορούσε ακόμη να λειτουργήσει και ως επιτελικός μέσος. Σε συλλογικό επίπεδο, υπήρξε από τα βασικά μέλη του Απόλλωνα (προέρχεται από τα σπλάχνα του συλλόγου) τη δεκαετία του 1970 και στις αρχές αυτής του 1980, μετέχοντας στις εξαιρετικές πορείες της ομάδας από τη Λεμεσό στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας, ενώ είχε και αγωνιστικές παρουσίες με τον Απόλλωνα στις Ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Είναι καλύτερα γνωστός για την άριστη τεχνική του κατάρτιση, το εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, τον δυναμισμό του και το μυαλωμένο παιχνίδι του.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λεμεσό, φιλοξενώντας μια παλιά δόξα του Απόλλωνα, τον Βάλτερ Βέβη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 10 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λεμεσού, πως έζησε τη συμμετοχή του με τον Απόλλωνα στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Βάλτερ Βέβης μιλά για το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Βάλτερ Βέβης είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκανα όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Ο Βάλτερ Βέβης ζει με την οικογένεια του στη Λεμεσό, συμμετέχει με την ομάδα παλαίμαχων του Απόλλωνα και παρακολουθεί από κοντά τη πορεία της αγαπημένης του ομάδας. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Βάλτερ Βέβη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Βέβη να ξεκινήσουμε από τα παλιά. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από τη Λεμεσό. Απλώς έχω ρίζες γερμανικές. Ο παππούς μου ήταν από τη Γερμανία.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ο πατέρας μου ήταν από τους πρώτους παίκτες που έπαιξαν ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα. Μεγάλωσα σε περιβάλλον που είχε πάθος με το άθλημα. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να μην κρατά μια μπάλα και να παίζει ποδόσφαιρο.
Που σας εντόπισε ο Απόλλωνας ;
Στον Απόλλωνα πήγα λόγο του πατέρα μου. Από μικρό παιδί ήμουν συνεχώς κοντά στην ομάδα και όταν έφθασα στην ηλικία των 9 ετών εντάχθηκα αρχικά στα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Ακολούθησε η δεύτερη ομάδα και στα 17 μου έγινα μέλος της ανδρικής.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Απόλλωνα ;
Όταν εντάχθηκα στην πρώτη ομάδα ήμουν ακόμη μαθητής του γυμνασίου. Αποτελούσε μεγάλη τιμή για μένα να παίξω ποδόσφαιρο σε τόσο νεαρή ηλικία σε ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο Απόλλωνας. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία την οποία είχα βάλει στόχο να αρπάξω από τα μαλλιά.
Πως σας υποδέχθηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Τότε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με το τι συμβαίνει σήμερα. Οι παλιοί ποδοσφαιριστές βοηθούσαν τους νέους να ενταχθούν με ομαλό τρόπο στην ομάδα, να έχουν γρήγορη προσαρμογή, τους διόρθωναν τα λάθη που έκαναν. Υπήρχε μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης ανάμεσα σε παλιούς και νέους ποδοσφαιριστές.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος στο ποδόσφαιρο ;
Ο πρώτος δάσκαλος ήταν ο πατέρας μου. Μετά ήταν ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής του Απόλλωνα ο Γιαννάκης Βασιλειάδης που εργαζόταν στα τμήματα υποδομής της ομάδας και αργότερα στην δεύτερη ομάδα ο Ανδρέας Λοίζου. Ήταν οι άνθρωποι που με βοήθησαν και με καθοδήγησαν σωστά στα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο.
Θυμάστε την ενδεκάδα που έπαιξε με την Μπαρτσελόνα ;
Τερματοφύλακας ο Λάμπρου, Αντρελλής, Χρυσοστόμου, Δανός, Στυλιανού, Γιαγκουδάκης, εγώ, Άντρος Χριστοδούλου, Γιαννάκης Ιωάννου, ο Δημήτρης Αγάς, ο Τέμπλαρ, ο Κυριάκος Κυριάκου, Μάριος Γεωργίου, Εφραίμ, ο Πέτρος Θεοφάνους, ο Θράσος Κονιώτης. Αυτή ήταν η 16αδα για τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα.
Ήμουν κεντρικός μέσος με δημιουργικές ικανότητες. Οργάνωνα τις επιθέσεις της ομάδας.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Η ηρεμία που είχα στο παιχνίδι μου και οι μπαλιές ακριβείας που επιχειρούσα από μακρινή απόσταση.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Ξεχώρισα από πολύ νωρίς. Όταν στο ποδόσφαιρο σου δοθεί η ευκαιρία πρέπει να είσαι έτοιμος να την αρπάξεις. Αυτό έγινε στην δική μου περίπτωση. Έπαιξα το 1973, στα 17 μου χρόνια σε ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Λευκωσίας στο ΓΣΟ και μέχρι το 1982 δεν βγήκα ποτέ ξανά από την βασική ενδεκάδα.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα του Απόλλωνα στην οποία ήσασταν μέλος για 10 χρόνια ;
Εκείνη την εποχή είχε γίνει στην ομάδα του Απόλλωνα μια μεγάλη ανανέωση. Δημιουργήθηκε ένα σύνολο με πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Ο βασικός κορμός της ομάδας αποτελείτο από 7 παίκτες που εκείνη την περίοδο ήταν στρατιώτες και άλλοι 3 ήταν στα 22-23 τους χρόνια. Ήμασταν ένα νεανικό σύνολο με ενθουσιασμό, μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες. Είχαμε στις τάξεις μας τεχνίτες ποδοσφαιριστές και αυτός ήταν και ο λόγος που παίζαμε όμορφο και θεαματικό ποδόσφαιρο. Ο κόσμος ήταν απόλυτα ικανοποιημένος από το θέαμα που του προσφέραμε και για αυτό γέμιζε τα γήπεδα όπου και αν παίζαμε. Μας έλειπε η εμπειρία για να μπορέσουμε να φτάσουμε ποιο ψηλά. Βάλαμε τις βάσεις όμως για να αλλάξει ο Απόλλωνας επίπεδο από το 1982 και μετά και να γίνει η ομάδα που όλοι γνωρίζουμε σήμερα. Καθιερωθήκαμε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και αποτελούσαμε μια ανερχόμενη δύναμη για το Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Πως αντιμετωπίζατε την πίεση που είχε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Απόλλωνας ;
Με την πάροδο του χρόνου συνηθίζεις την πίεση. Δεν είχαμε προβλήματα πάνω σε αυτό το θέμα γιατί ήμασταν νεαροί σε ηλικία, είχαμε δίψα για να παίξουμε ποδόσφαιρο και άγνοια κινδύνου. Αγαπούσαμε το ποδόσφαιρο. Το λατρεύαμε και θέλαμε να δώσουμε καλό θέαμα στον κόσμο. Άρεσε στους φιλάθλους μας αυτό που τους προσφέραμε γιατί ήμασταν μια νεανική ομάδα που έπαιζε ωραία μπάλα. Στήριζε με κάθε τρόπο αυτή την προσπάθεια. Στις ήττες υπήρχε στεναχώρια αλλά όταν ακούγαμε τα καλά λόγια από τον κόσμο το ξεπερνούσαμε.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Απόλλωνα ;
Στον Απόλλωνα έπαιξα δέκα χρόνια από το 1973 ως και το 1982.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με τον Απόλλωνα ;
Ξεχωρίζω τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα για το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1982 στο Καμπ Νόου και τον τελικό της ίδιας σεζόν με την Ομόνοια. Το πρώτο παιχνίδι είχε διεξαχθεί στην Λεμεσό στην παρουσία 30.000 κόσμου που αποτελεί ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων μέχρι και σήμερα. Η ποιο αξέχαστη ποδοσφαιρική μου στιγμή ήταν όταν χάναμε με 1-0 σε εκείνο το ματς και είχαμε κερδίσει πέναλτι στο 90΄. Το εκτέλεσα με μεγάλη ψυχραιμία, σκόραρα και πήγαμε στην παράταση. Ο αγώνας είχε τελειώσει 2-2. Είχαμε χάσει στο δεύτερο παιχνίδι στη Λευκωσία με 4-1 με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να κατακτήσουμε το κύπελλο.
Αγαπημένος προπονητής ;
Θα είμαι άδικος αν ξεχωρίσω κάποιον. Ο κάθε προπονητής είχε την δική του φιλοσοφία, διαφορετικό τρόπο δουλείας και προσπαθούσε αυτά που ήθελε από σένα να σου τα μεταφέρει με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως κομβικό ρόλο στην καριέρα μου έπαιξε ο πρώτος μου προπονητής στην πρώτη ομάδα ο Τσέχος Βλαδιμίρ Στούνλερ. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία σε όλα αυτά τα νέα παιδία που αποτελούσαν τον κορμό της ομάδας να παίξουν ποδόσφαιρο και να βάλουν την δική τους σφραγίδα στο σύλλογο. Χωρίς αυτόν ίσως να είχαμε διαφορετική εξέλιξη στην καριέρα μας.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Θαύμαζα τον Νίκο Χαραλάμπους της Ομόνοιας. Ήταν ένας παίκτης στολίδι για το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Ποδοσφαιριστής με μεγάλη ποιότητα, εγκεφαλικός, ηγετική φυσιογνωμία και πολύ σωστός μέσα στο γήπεδο. Ήταν εξαιρετικός σε όλα και αποτελούσε έναν ποδοσφαιριστή στον οποίο πάντα ήθελα να μοιάσω.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ομάδας ;
Είχα εξαιρετική σχέση όχι μόνο με τους φιλάθλους του Απόλλωνα αλλά και με τον κόσμο όλων των ομάδων στην Κύπρο. Μέχρι σήμερα δείχνουν μεγάλο σεβασμό και αγάπη προς το πρόσωπο μου και θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτό.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;
Είχαμε συνήθως άγχος πριν από τα ντέρμπι. Ήταν δύσκολα παιχνίδια τα οποία θέλαμε πάντα να τα κερδίζουμε. Τα γήπεδα ήταν πάντα γεμάτα και υπήρχε μα σχετική πίεση. Τα ξεπερνούσαμε όλα με το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή. Ένας καλός ποδοσφαιριστής όταν μπαίνει στο γήπεδο όλα αυτά τα αφήνει πίσω του.
Ταχτικές υπήρχαν ;
Δεν υπήρχαν στον βαθμό που υπάρχουν σήμερα. Πολύ λίγα πράγματα. Αυτός όμως ήταν και ο λόγος που είχαμε τόσο καλούς παίκτες. Δεν βγαίνουν σήμερα παίκτες με ποιότητα γιατί πλέον υπερισχύει η ταχτική. Οι σημερινοί ποδοσφαιριστές δεν αυτοσχεδιάζουν, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες και αυτό δεν γίνεται τυχαία. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κατά γράμμα αυτά που τους λέει ο προπονητής τους πάνω στον πίνακα όταν βρίσκονται στα αποδυτήρια. Έχουν μετατραπεί σε ρομπότ. Βλέπεις έναν ποδοσφαιριστή να ξεκινά να κάνει επίθεση για την ομάδα του και η πρώτη του επιλογή είναι να δώσει πάσα στο δικό του τερματοφύλακα. Στην δική μας εποχή δεν υπήρχε στο μυαλό μας καν αυτή η επιλογή. Το θεωρούσαμε το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ψάχναμε εναλλακτικές λύσεις βάζοντας το μυαλό μας να δουλεύει διαρκώς μέσα στο γήπεδο.
Χρήματα υπήρχαν στο ποδόσφαιρο ;
Το 1973 που είχα ξεκινήσει το ποδόσφαιρο σε πολλές περιπτώσεις αγοράζαμε από μόνοι μας ακόμα και τα παπούτσια που φορούσαμε για να παίξουμε μπάλα. Δεν υπήρχαν χρήματα. Παίζαμε μπάλα γιατί αγαπούσαμε αυτό που κάναμε με μεγάλο πάθος και προσπαθούσαμε σε κάθε αγώνα να δώσουμε στο γήπεδο τον καλύτερο μας εαυτό για την ομάδα μας και τον κόσμο.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα ;
Δεν έμπαινα καν στον κόπο να συζητήσω για προτάσεις με άλλες ομάδες τις Κύπρου. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο γιατί εκείνη την εποχή δεν είχες την δυνατότητα να φύγεις από μια ομάδα και να πας σε άλλη. Έβγαζες ταυτότητα και ήσουν υποχρεωμένος εφόρου ζωής να παίζεις ποδόσφαιρο σε ένα σύλλογο. Έπαιξα το 1978 για δυο χρόνια στη Γερμανία σε ομάδα Β΄ Κατηγορίας όταν είχα πάει εκεί για σπουδές.
Θα μπορούσατε να είχατε παίξει στην Εθνική ομάδα ;
Έπαιξα τρία παιχνίδια στην Εθνική Νέων. Με κάλεσαν στην Εθνική Ανδρών για δυο συνεχόμενα χρόνια. Ήμουν στην 16αδα.Τα παιχνίδια εκείνη την εποχή ήταν μετρημένα και δεν υπήρχαν πολλές ευκαιρίες για όλους τους ποδοσφαιριστές. Η Ομόνοια εκείνη την περίοδο είχε σπουδαίους παίκτες στα χαφ και ήταν πολύ δύσκολο να μείνουν εκτός Εθνικής.
Τι σας έμεινε από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αναγνώριση και η αγάπη του κόσμου. Έκανα κάτι που μου άρεσε από παιδί και είμαι περήφανος για αυτά που πέτυχα στην καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής.
Ποια είναι η ποιο άσχημη στιγμή της καριέρας σας ;
Ο σοβαρός τραυματισμός που είχα στον αχίλλειο τένοντα στα 27 μου χρόνια. Με υποχρέωσε στην καλύτερη φάση της καριέρας μου να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσα το ποιο λίγο να παίξω ακόμη 3-4 χρόνια πολύ καλή μπάλα. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος όμως από την ποδοσφαιρική μου πορεία.
Οι ποδοσφαιριστές της δικής σας εποχής ήταν αδικημένοι σε σχέση με το σήμερα ;
Εμείς παίζαμε ποδόσφαιρο σε άθλιες συνθήκες. Δουλεύαμε μέσα στο χώμα, στις λάσπες χωρίς να έχουμε τα βασικά για να προπονηθούμε σωστά. Αν οι τότε ποδοσφαιριστές έπαιζαν μπάλα σήμερα με την τεχνική κατάρτιση που είχαν και την ποιότητα τους θα ήταν πολύ καλύτεροι και θα μπορούσαν να πετύχουν περισσότερα πράγματα στην καριέρα τους. Δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ που θα φτάναμε.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Έχω συχνή επαφή με τους περισσότερους.
Ασχολείσθε πλέον με το ποδόσφαιρο ;
Παρακολουθώ όλα σχεδόν τα παιχνίδια του Απόλλωνα. Μπορεί να μην πηγαίνω τόσο συχνά στο γήπεδο αλλά δεν χάνω παιχνίδι. Τα βλέπω από την τηλεόραση. Είχα αναλάβει για ένα διάστημα επικεφαλής των ακαδημιών, βρίσκομαι στο συμβούλιο των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα και μπορώ να πω πως είμαι πολύ κοντά στην ομάδα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Βέβη. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε το δικό σα μήνυμα τον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.
Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στα δικά μας παιδιά. Έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τον Κύπριο ποδοσφαιριστή. Όλος ο κόσμος αναρωτιέται γιατί δεν βγάζουμε πλέον παίκτες. Αν θέλουν τα δικά μας ταλέντα να παίξουν ποδόσφαιρο πρέπει να δουλέψουν πολύ σκληρά. Για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τους ξένους παίκτες θα πρέπει εκτός από την καθημερινή προπόνηση με την ομάδα τους να δουλεύουν και στον ελεύθερο τους χρόνο. Να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους. Με ενάμιση ώρα την ημέρα δεν είναι αρκετό για να παίξεις ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο. Παλιά βγάζαμε καλούς παίκτες γιατί υπήρχαν οι αλάνες. Φεύγαμε από το σχολείο και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αφήσουμε την τσάντα μας σε μια καρέκλα και να πάμε στα χωράφια να παίξουμε μπάλα με τους φίλους μας. Παίζαμε μπάλα 3 με 4 ώρες την ημέρα. Για να παίξουν ποδόσφαιρο σήμερα τα δικά μας παιδιά θα πρέπει συνεχώς να δουλεύουν σκληρά και να βελτιώνονται. Τίποτα δεν σου χαρίζεται. Δεν μπορείς να παίξεις μπάλα αν δεν ξέρεις τα βασικά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου