Ο Κύπριος επιθετικός Νίκος Λεωνίδου γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1961, στη Τερσεφάνου κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας. Αναμφίβολα από τους καλύτερους επιθετικούς της γενιάς του, έκανε μεγάλη καριέρα στην ΑΛΚΗ, όντας ένας από τους λίγους Κύπριους ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει σε όλη τους την επαγγελματική τους σταδιοδρομία αποκλειστικά σε μια ομάδα. Μέλος της ιστορικής ομάδας της Λάρνακας, για το σύνολο της 15αετούς ποδοσφαιρικής του καριέρας, αποτελεί έναν από τους εξέχοντες ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της και εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικό επιθετικό και συνάμα φυσικό ηγέτη της κυανέρυθρης ομάδας. Άριστη τεχνική κατάρτιση, ωραία ντρίπλα, δυνατό σουτ, μαέστρος στο δημιουργικό κομμάτι και ψυχρός εκτελεστής. Παίκτης εγκεφαλικός, υπήρξε πολύ δυναμικός και αποτελεσματικός στο τελείωμα των φάσεων, αποτελώντας εγγύηση για όλη την ομάδα.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λάρνακα φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΑΛΚΗΣ, τον Νίκο Λεωνίδου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λάρνακας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της ΑΛΚΗΣ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Νίκος Λεωνίδου μιλά για το σημερινή ΑΛΚΗ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Νίκος Λεωνίδου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Νίκου Λεωνίδου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Λεωνίδου να ξεκινήσουμε πρώτα από το παρελθόν. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Τερσεφάνου.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάλα στο χωριό μου. Σε ηλικία 16 ετών πήγα στην ΑΛΚΗ. Δεν μου άρεσε το κλίμα και έφυγα. Επέστρεψα στην ΑΛΚΗ μετά από δυο χρόνια στα 18 μου χρόνια.
Που σας εντόπισε η ΑΛΚΗ ;
Εκείνη την εποχή οι παράγοντες των ομάδων έψαχναν ταλέντα στα χωρία. Έρχονταν κάθε μέρα και παρακολουθούσαν αγώνες. Με είδαν οι άνθρωποι της ΑΛΚΗΣ να αγωνίζομαι, τους άφησα καλές εντυπώσεις και με προσέγγισαν για να πάω στην ομάδα. Εντάχθηκα το 1978 στην δεύτερη ομάδα, έπαιξα δυο παιχνίδια και σε ένα τουρνουά που διεξαγόταν στη Άχνα με έβαλαν να παίξω σε ένα φιλικό παιχνίδι με τον Πεζοπορικό. Έκανα μια πολύ καλή εμφάνιση, έβαλα δυο γκολ και από εκείνη τη στιγμή δεν βγήκα ξανά από την βασική ενδεκάδα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΛΚΗ ;
Μεγάλωσα σε ένα χωρίο που όλοι ήταν με την ΑΛΚΗ. Εγώ μικρός είχα μια συμπάθεια στην Ομόνοια. Το κλίμα στην ομάδα ήταν πολύ καλό. Δεν υπήρχαν προβλήματα ανάμεσα στους παίκτες. Ο κορμός της ομάδας αποτελείτο από Κύπριους ποδοσφαιριστές. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα δυνατό δέσιμο μεταξύ μας. Οι ξένοι που κατά καιρούς έρχονταν στην ΑΛΚΗ προσαρμόζονταν γρήγορα στην δική μας νοοτροπία. Ήμασταν οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου.
Πως σας υποδέχθηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με είδαν με πολύ καλό μάτι και με βοήθησαν πάρα πολύ ειδικά το πρώτο διάστημα που ήμουν νέος στην ομάδα. Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και μου έδωσαν κίνητρο για να δουλέψω και να βελτιωθώ ως παίκτης. Έμαθα πάρα πολλά δίπλα τους.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ο Μιλένοφ ήταν ο άνθρωπος που με καθιέρωσε στην βασική ενδεκάδα της ΑΛΚΗΣ.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Από τα 16 μου χρόνια είχα δείξει σε όλους το ταλέντο που είχα ως ποδοσφαιριστής. Όταν στα 18 σου γίνεσαι βασικό στέλεχος σε μια ομάδα αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Φανερώνει τις δυνατότητες και τις προοπτικές που είχα ως παίκτης.
Ξεκίνησα ως μέσος και με την αποχώρηση του Δημήτρη Παναγιώτου καθιερώθηκα στην κορυφή της επίθεσης.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα καλή τεχνική κατάρτιση, ωραία ντρίπλα και δυνατό σου. Είχα πολύ καλή επαφή με τα δίκτια. Ήμουν δεινός εκτελεστής.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;
Τερματοφύλακας Πετράκης Σαίττης. Δεξιός μπακ ο Στάσος Αναστασίου. Αριστερός μπακ ο Βάσος Βιολάρης. Στο κέντρο της άμυνας οι Μάριος Ιωάννου και Μάριος Παναγιώτου. Αμυντικός χαφ ο Τόνης Φαντούσης, 8αρι ο Άντρος Σάββα, ο Χάρης Λοίζου, και στην επίθεση ο Ανδρέας Μαππούρας, εγώ και ο Δημήτρης Παναγιώτου.
Πείτε μας δυο λόγια για εκείνη την ομάδα της ΑΛΚΗΣ της οποίας ήσασταν μέλος ;
Ήμασταν μια καλή ομάδα με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Παίρναμε αρκετά συχνά πολύ καλά αποτελέσματα απέναντι σε ποιο δυνατούς αντιπάλους και δεν ήμασταν ποτέ εύκολος αντίπαλος για κανέναν. Κατά καιρούς η Αλκή παρουσίασε σύνολα που έπαιξαν όμορφο ποδόσφαιρο και κατάφεραν να κερδίσουν τον σεβασμό των αντιπάλων. Φτάσαμε σε έξι τελικούς Κυπέλλου. Αυτό δείχνει την δυναμική που είχε η ΑΛΚΗ στο Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΛΚΗ ;
Από το 1979 μέχρι το 1994. Έπαιξα στην ΑΛΚΗ 15 χρόνια.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη σας στιγμή ;
Ξεχωρίζω δυο παιχνίδια. Ένα με την Ομόνοια στο παλιό ΓΣΖ. Είχαμε κερδίσει με 2-1 και είχα βάλει δυο γκολ με κεφαλιές στον Πραξιτέλους στα 18 μου χρόνια. Το δεύτερο ήταν ο ημιτελικός Κυπέλλου του 1980 με τον Απόλλωνα στην Λεμεσό. Είχαμε φτάσει στους 4 και η πρόκριση για τον τελικό θα κρινόταν σε ένα παιχνίδι. Δεν μας υπολόγιζε κανείς. Πίστευαν πως θα μας κερδίσουν εύκολα. Έπαιζαν στην έδρα τους και δεν πίστευαν πως ήμασταν σε θέση να τους κάνουμε τη ζημία. Κάναμε μια εξαιρετική εμφάνιση και κερδίσαμε με 2-0. Είχα βάλει εγώ το ένα γκολ. Πήγαμε στον τελικό αλλά χάσαμε με 3-1 από την Ομόνοια.
Αγαπημένος προπονητής ;
Είχα πολύ καλή συνεργασία με όλους τους προπονητές που είχα στην καριέρα μου κατά καιρούς. Όλοι με έχουν βοηθήσει με τον δικό τους τρόπο.
Υπήρχαν πολύ καλοί παίκτες σε όλες τις ομάδες. Όταν ήμουν όμως σε καλή μέρα πολύ δύσκολα μπορούσαν να με περιορίσουν. Μπορούσα να εκμεταλλευτώ κάθε λάθος των αμυντικών.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Ξέραμε πολύ καλά από πριν τις δυσκολίες που είχε κάθε παιχνίδι και προετοιμαζόμασταν όσο το δυνατόν καλύτερα. Στην δική μου εποχή η έδρα έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο. Προσπαθούσαμε κυρίως να παίρνουμε τους βαθμούς από τους εντός έδρας αγώνες. Δεν είχα ιδιαίτερο άγχος και περίμενα να περάσουν οι μέρες για να έρθει η ώρα να παίξω ποδόσφαιρο. Αγαπούσαμε αυτό που κάναμε έστω και αν δεν παίρναμε χρήματα. Πάντα δίναμε στο γήπεδο τον καλύτερο μας εαυτό.
Ταχτικές υπήρχαν ;
Παίζαμε ένα 4-3-3 με κλασικό επιθετικό και δυο εξτρέμ.
Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ;
Το 1990 είχε δείξει ενδιαφέρον για να με αποκτήσει η Ανόρθωση. Δεν ήταν εύκολο να φύγεις από μια ομάδα και να πας σε άλλη. Δεν υπήρχαν μεταγραφές εκείνη την περίοδο. Η πρώτη μεταγραφή στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ήταν του Δημήτρη Ιωάννου.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΑΛΚΗΣ ;
Είχα εξαιρετική σχέση. Ο κόσμος της ΑΛΚΗΣ πάντα ήταν δίπλα στους παίκτες και στήριζε με μεγάλο πάθος την ομάδα.
Θα μπορούσατε να είχατε παίξει στην Εθνική ;
Με κάλεσε στην 19αδα της Εθνικής ομάδας για τα παιχνίδια με το Βέλγιο ο Πανίκος Ιακώβου. Με άφησε εκτός αποστολής εμένα και τον Μαντζούρα παραμονές των αγώνων. Εκείνη την εποχή οι ομοσπονδιακοί προπονητές έπαιρναν παίκτες στην Εθνική από 2-3 ομάδες. Δεν έδιναν σημασία στους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές.
Χρήματα υπήρχαν στο ποδόσφαιρο ;
Παίρναμε 25 λίρες και στην πορεία ο ΚΟΑ τις έκανε 45. Εμείς παίζαμε ποδόσφαιρο γιατί το αγαπούσαμε και όχι για τα λεφτά. Αυτό φαίνεται σήμερα που μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος συνεχίζει να εκτιμά την προσφορά μου στην ομάδα. Δεν έχουν ξεχάσει αυτά που έδωσα στην ΑΛΚΗ. Όταν υπάρχει η αναγνώριση και ο σεβασμός από τον κόσμο όλης της Κύπρου προς τους παλιούς παίκτες τα χρήματα τι θα τα κάνεις ; Έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Πως βλέπετε επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια ;
Εγώ δεν πάω στο γήπεδο. Δεν μου αρέσει η κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα μας. Δεν βλέπω καθόλου Κύπριους παίκτες να αγωνίζονται. Πηγαίνω σε κάποια παιχνίδια της ΑΛΚΗΣ απλά για να δω κάποιους φίλους. Εγώ όταν έπαιρνα την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο στα 18 μου χρόνια πετούσα από την χαρά μου. Τα νέα παιδία δεν παίρνουν ευκαιρίες. Απογοητεύονται γιατί δεν μπορούν να δείξουν στο γήπεδο τις δυνατότητες τους. Έχουμε αναρωτηθεί πόσες θυσίες και έξοδα κάνει ένας γονιός για να παίξει μπάλα το παιδί του ; Δεν υπάρχει Εθνική ομάδα και δεν συγκινείτε κανείς. Οι ευθύνες της ομοσπονδίας είναι μεγάλες. Δεν γίνεται Κυπριακό ποδόσφαιρο χωρίς ντόπιους ποδοσφαιριστές. Πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση το συντομότερο.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Το μόνο που έχει μείνει είναι οι πολλές δυνατές φιλίες που έκανα μέσα από την ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο με συμπαίκτες και αντιπάλους. Παρά τις δυνατές μάχες που δώσαμε στο γήπεδο για πολλά χρόνια τώρα που έχουμε σταματήσει τη μπάλα όταν βρισκόμαστε έχουμε μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση ο ένας για τον άλλο.
Υπάρχει κάποια στιγμή στην καριέρα σας που θα αλλάζατε ;
Μια κακή παρένθεση στην καριέρα μου ήταν σίγουρα η βαριά τιμωρία που είχα δεχθεί από τη δικαστική της ΚΟΠ το 1988 όταν σε ένα παιχνίδι στη Λάρνακα με τον Απόλλωνα είχα επιτεθεί στον διαιτητή της αναμέτρησης τον κύριο Πάμπο Τσιορβά και τον είχα τραυματίσει. Ήταν μια λάθος ενέργεια για την οποία έχω μετανιώσει από την πρώτη στιγμή που είχε συμβεί. Δεν επιτρέπεται σε έναν ποδοσφαιριστή έστω και αν νιώθει αδικημένος να έχει τέτοια συμπεριφορά.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Βρισκόμαστε αρκετά συχνά στο οίκημα του σωματείου και τα λέμε για τα παλιά. Το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ μας είναι πολύ δυνατό μέχρι και σήμερα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Λεωνίδου. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.
Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο υγεία, χαρά και ευτυχία. Ελπίζω το συντομότερο οι ομάδες μας στην Κύπρο να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα δικά μας παιδία και να τους δώσουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν στο γήπεδο το ταλέντο και τις δυνατότητες τους. Υπάρχουν ταλέντα με προοπτική και δεν πρέπει να χαθούν. Εγώ νιώθω μεγάλη πικρία που δεν παίρνουν ευκαιρίες τα δικά μας παιδιά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου