Ο Κύπριος κεντρικός μέσος Φίλιππος Δημητρίου, γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου του 1957 στη Παλλουριώτισσα, συνοικία του Δήμου Λευκωσίας. Συνήθως αναπτυσσόταν ως ένας οργανωτικός κεντρικός μέσος σε ρόλο πλέι μέικερ στη μεσαία γραμμή για τον μοναδικό μεγάλο σύλλογο που αγωνίστηκε στην επαγγελματική του καριέρα την Ομόνοια, αλλά και στην Εθνική ομάδα. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους οργανωτικούς μέσους στην Κυπριακή ποδοσφαιρική ιστορία, λόγω της δημιουργικότητας και τις ικανότητας στις μεταβιβάσεις. Υπήρξε επίσης ένας ικανότατος εκτελεστής στημένων φάσεων. Εξελίχθηκε σε έναν μεγάλης κλάσης μέσο, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα επιτυχίες της Ομόνοιας, καθώς κατέκτησε 11 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 7 Ασπίδες. Κατέγραψε 352 συμμετοχές και πέτυχε 65 γκολ. Σε διεθνές επίπεδο κατέγραψε 25 διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική ομάδα της Κύπρου.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λευκωσία φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της Ομόνοιας τον, Φίλιππο Δημητρίου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 17 χρόνια μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, τι θυμάται από την παρουσία του με την Ομόνοια στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, την Εθνική ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Φίλιππος Δημητρίου μιλά για τη σημερινή Ομόνοια και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Φίλιππος Δημητρίου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Κύπρου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκανα όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Φίλιππου Δημητρίου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Δημητρίου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Είμαι φίλαθλος και απλά παρακολουθώ τα παιχνίδια είτε από την τηλεόραση είτε από το γήπεδο.
Πως βλέπετε το επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου σήμερα ;
Έχουμε τα σκαμπανεβάσματα μας. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Υπάρχουν αρκετά νέα παιδιά με δυνατότητες. Δυστυχώς δεν εξελίσσονται με αποτέλεσμα να μένουν στάσιμα. Ένα ταλέντο για να προχωρήσει πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν ποιοτικό παίκτη δίπλα του. Για να μπορεί να μάθει ποιο εύκολα και σωστά τα βασικά που χρειάζεται για να παίξει ποδόσφαιρο. Έχουμε κάποιους καλούς Κύπριους παίκτες αλλά πιστεύω θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν πολύ καλύτερα για το ποδόσφαιρο μας σε αυτό τον τομέα.
Κύριε Δημητρίου φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της Ομόνοιας. Πως βλέπετε την παρουσία της στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος. Έχουν γίνει κάποια λάθη στον σχεδιασμό της ομάδας και τώρα τα πληρώνουμε. Ελπίζω πως θα πάμε καλύτερα στο Κύπελλο. Με τις δυο νέες προσθήκες που έγιναν θέλω να πιστεύω πως θα ενισχυθεί η ομάδα και θα έχει καλύτερη παρουσία στη συνέχεια. Δεν γίνεται μια Ομόνοια με αυτή την ιστορία που έχει πίσω της να παλεύει να μπει στην 6αδα.
Επιτρέψετε μου κύριε Δημητρίου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Παλλουριώτισσα.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που αποτελείτο από νεαρά παιδιά που στην πορεία πολλά από αυτά εξελίχθηκαν σε σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Έπαιξαν μπάλα σε επίπεδο Α΄ Κατηγορίας. Την εποχή εκείνη όλα τα παιδιά της περιοχής μου είχαν πάθος με το ποδόσφαιρο. Παίζαμε μπάλα από το πρωί μέχρι βράδι. Ήταν η ζωή μας.
Που σας εντόπισε η Ομόνοια ;
Ο μεγαλύτερος μου αδερφός εντάχθηκε πρώτος στα τμήματα υποδομής της Ομόνοιας. Ήταν τερματοφύλακας στη δεύτερη ομάδα (χάθηκε στον πόλεμο) . Εγώ ξεκίνησα μια μέρα μαζί με φίλους μου και πήγα για να περάσω από δοκιμαστικά. Προπονητής ήταν ο Γιώργος Γιωρκάτζης. Έγινε ένα φιλικό παιχνίδι μεταξύ της Ομόνοιας και του Ολυμπιακού. Με έβαλε, έπαιξα και σκόραρα 2 γκολ. Εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο μου και με πήρε στην ομάδα. Εκείνη την περίοδο υπήρχαν πολλοί παίκτες που προέρχονταν από την Αναγέννηση Παλλουριώτισσας που στην πορεία εντάχθηκαν στην Ομόνοια. Η παρουσία του μεγαλύτερου μου αδερφού στην ομάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τελική μου απόφαση. Ξεκίνησα στα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα ως κεντρικός κυνηγός στην δεύτερη ομάδα της Ομόνοιας, αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ με 23 γκολ, αλλά στην πορεία καθιερώθηκα ως επιτελικός μέσος.
Ποιες ήταν η πρώτες σας εντυπώσεις από την Ομόνοια ;
Για μένα ήταν ένα μεγάλο όνειρο που είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Από τις αλάνες της γειτονιάς μου, βρέθηκα ξαφνικά σε τόσο νεαρή ηλικία σε μια τεράστια ομάδα και δίπλα σε σπουδαία ονόματα της εποχής. Παίκτες που αποτελούσαν τα ινδάλματα της παιδικής μου ηλικίας. Αποτελούσε μεγάλη πρόκληση για μένα. Ήμουν αποφασισμένος να δουλέψω σκληρά για να μπορέσω να κερδίσω θέση βασικού στο αρχικό σχήμα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Στα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο είχα την τύχη να έχω τρεις σπουδαίους ανθρώπους στο πλευρό μου. Πρόκειται για τους Ανδρέα Κωνσταντίνου- Έσσο, Γιώργο Γιωρκάτζη και Κόκο Χριστοφόρου. Με καθοδήγησαν σωστά. Μου έμαθαν τι σημαίνει να είσαι παίκτης της Ομόνοιας.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Μας υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο. Μας βοηθούσαν στα δύσκολα, μας συμβούλευαν, μας καθοδηγούσαν. Μας αγκάλιασαν με τον καλύτερο τους τρόπο. Υπήρχε μια δυνατή σχέση σεβασμού και εκτίμησης ανάμεσα στους παλιούς παίκτες της ομάδας και τους νέους. Το κλίμα ήταν πολύ καλό. Προσαρμόστηκα εύκολα και γρήγορα. Αυτό με βοήθησε να ξεδιπλώσω γρήγορα στο γήπεδο το ταλέντο και τις ικανότητες που είχα ως παίκτης.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με το ταλέντο σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Από την εποχή που έπαιζα μπάλα στην ομάδα της περιοχής μου την Αναγέννηση είχα αρχίσει να ξεδιπλώνω το ταλέντο μου. Μπορώ να πω πως η εξέλιξη μου ήταν γρήγορη και ραγδαία. Από τα 12 μου χρόνια είχα έναν άλλο αέρα. Στην Ομόνοια βρέθηκα συμπαίκτης με παιδιά που παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο στην ομάδα της Αναγέννησης. Είχε δημιουργηθεί πολύ δυνατό δέσιμο μεταξύ μας. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας τον τρόπο παιχνιδιού του άλλου. Αυτό έκανε τα πράγματα πιο απλά. Μπορούσαμε να λειτουργήσουμε στο γήπεδο με εξαιρετικό τρόπο. Πίστευα στον εαυτό μου, στο ταλέντο μου και είχα μεγάλη δίψα να καταφέρω να παίξω ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο. Ήμουν αποφασισμένος να αρπάξω την ευκαιρία από τα μαλλιά.
Σε ποια ηλικία καθιερωθήκατε στην βασική ενδεκάδα ;
Καθιερώθηκα στην βασική ενδεκάδα της Ομόνοιας τη σεζόν 1974-75. Στα 16,5 με 17 μου χρόνια.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Ήμουν ένας κεντρικός μέσος με δημιουργικές και εκτελεστικές ικανότητες. Λειτουργούσα με ιδανικό τρόπο πίσω από τον σέντερ φορ είτε ως 10ρι είτε ως δεύτερος επιθετικός.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα καλή τεχνική κατάρτιση, ήμουν γρήγορος ειδικά στα πρώτα μέτρα, είχα εξαιρετική ντρίπλα, ήμουν ευέλικτος και μπορούσα να παίξω κάθετο παιχνίδι. Δεν φοβόμουνα να πάω κατά μέτωπο με τον αντίπαλο. Έμαθα να παίζω με μυαλό και εξυπνάδα. Έπαιζα ποδόσφαιρο με την μια. Τότε δεν υπήρχαν πολλοί παίκτες που θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο.
Θεωρείται πως καθιερωθήκατε σε μια θέση που δεν είχε την αναγνωσιμότητα που θα έπρεπε εκείνη την εποχή ;
Πάντα ο κόσμος έχει στραμμένα τα βλέμματα του στους επιθετικούς. Εκείνη την εποχή μεσουρανούσε ο Σωτήρης Καιάφας. Εγώ κέρδισα και έμαθα πολλά δίπλα σε αυτούς τους μεγάλους παίκτες. Βελτιώθηκα και εξελίχθηκα ως ποδοσφαιριστής.
Με το ταλέντο η με τις ικανότητες σας καταφέρατε να φθάσετε στην κορυφή ;
Είχα μεγάλο ταλέντο αλλά χρειάστηκε να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά για να μπορέσω όχι απλά να κερδίσω μια θέση βασικού σε μια πολύ μεγάλη ομάδα, αλλά και να καθιερωθώ σε αυτήν. Τίποτα δεν σου χαρίζετε στο ποδόσφαιρο. Αν δεν πείσεις τους συμπαίκτες σου και τον κόσμο για το ταλέντο και την αξία σου δεν θα πας μακριά. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε την δυνατότητα όπως υπάρχει σήμερα να ασχολούμαστε 24 ώρες με το ποδόσφαιρο. Ήμασταν μαθητές στο σχολείο και την ίδια ώρα παίζαμε ποδόσφαιρο. Δεν είχαμε στην διάθεση μας καλά γήπεδα, εγκαταστάσεις, επιστημονική και ιατρική υποστήριξη. Τελειώναμε το σχολείο η τη δουλειά μας και πηγαίναμε κατευθείαν στο προπονητικό κέντρο. Τρώγαμε κάτι στα γρήγορα, μπαίναμε στα αποδυτήρια, βάζαμε τη στολή μας και πηγαίναμε κατευθείαν για προπόνηση. Ήταν άγριες και δύσκολες συνθήκες για έναν ποδοσφαιριστή.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;
Ο Τάκης Μαυρής, ο Κόκος Αντωνίου, ο Σπας Τζεβίζοφ, ο Κλέιτος Ερωτοκρίτου, ο Νίκος Χαραλάμπους, ο Σάββα Γκρέγκορι, ο Σωτήρης Καιάφας, ο Μάριος Πραξιτέλους, ο Δράκος, ο Κανάρης, ο Π.Ιακώβου, ο Κοντογιώργης, ο Τσίκκος, ο Δήμος Ελευθεριάδης, ο Σαββίδης, ο Κάντηλος, ο Πέτσας, ο Άντωνας, ο Ευαγόρα Χρίστοφή, ο Χαρίτου και πολλοί άλλοι. Μια εξαιρετική φουρνιά που έγραψε την δική της ξεχωριστή ιστορία στο ποδόσφαιρο της Κύπρου.
Ήσασταν μέλος μιας ομάδας που κυριάρχησε στο Κυπριακό ποδόσφαιρο για πάρα πολλά χρόνια. Ποια ήταν κατά την γνώμη σας τα στοιχεία που την έκαναν τόσο ξεχωριστή ;
Πέρασαν από τη Ομόνοια για 20 χρόνια παίκτες πολύ μεγάλης αξίας και ποιότητας. Ήμασταν μια ομάδα με γεμάτο ρόστερ. Σε κάθε θέση είχαμε δυο ισάξιους παίκτες. Πάνω από όλα όμως το δυνατό στοιχείο αυτής της ομάδας ήταν το εξαιρετικό κλίμα που υπήρχε μέσα στα αποδυτήρια. Είχαμε δέσει από την αρχή. Υπήρχε χημεία και ομοιογένεια. Ήμασταν οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ομόνοια ;
Στην Ομόνοια έπαιξα 17 χρόνια.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Αντέχατε την πίεση στου πρωταθλητισμού ;
Είναι λίγο δύσκολο στην αρχή αλλά συνηθίζεις. Για να μπορέσεις να παίξεις ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο και να πάρεις τίτλους πρέπει να αντέχεις την πίεση. Εγώ είχα μάθει στους ρυθμούς του πρωταθλητισμού από την ομάδα της περιοχής μου την Αναγέννηση. Από πολύ μικρή ηλικία είχα αποκτήσει αυτό το μικρόβιο.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Σίγουρα υπήρχε ένα σχετικό άγχος και μια αγωνία. Όλα αυτά όμως ένας καλός ποδοσφαιριστής τα ξεπερνά αμέσως με το που μπαίνει στο γήπεδο. Εγώ όταν έμπαινα στον αγωνιστικό χώρο και έβλεπα 15.000 και 20.000 κόσμο να τραγουδά και να ζει με πάθος το παιχνίδι τα ξεχνούσα όλα. Δεν είχα τίποτα άλλο στο μυαλό μου εκτός από τη νίκη της ομάδας μου και το τρόπο με τον οποίο θα έφτανα στην επιτυχία. Δεν είναι όλοι οι παίκτες για όλες τις φανέλες. Για να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να έχεις την νοοτροπία του νικητή και να αντέχεις στα δύσκολα.
Ταχτικές υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Υπήρχαν αλλά σε περιορισμένο βαθμό. Καμία σχέση με αυτό που γίνεται στις μέρες μας. Ένας προπονητής σήμερα αναλύει στους παίκτες του τα πάντα και στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια. Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι επιστήμη. Στην δική μας εποχή τα πράγματα ήταν πιο απλά. Μας έλεγε ο προπονητής λίγες κουβέντες. Χωρίς πολλά πολλά. Μετρούσε περισσότερο η προσωπικότητα του κάθε ποδοσφαιριστή. Αν και ήμασταν μια εξαιρετική ομάδα, καλά δουλεμένη, με συνοχή, κατεβαίναμε πάντα στο γήπεδο με σοβαρότητα και πειθαρχεία. Δεν υποτιμούσαμε τους αντιπάλους μας. Δείχναμε τον σεβασμό που πρέπει. Παίζαμε σαν σύνολο και όχι σαν άτομα ξεχωριστά. Πάνω από όλους μας ήταν η ομάδα. Κάναμε στο γήπεδο αυτό που ήταν απαραίτητο. Αποφεύγαμε τις περιττές ενέργειες. Είχαμε τον δικό μας ανεξάρτητο κώδικα επικοινωνίας τον οποίο εφαρμόζαμε με μεγάλη επιτυχία μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ανάλογα με τις συνθήκες του κάθε παιχνιδιού.
Ποιος προπονητής σας έχει βοηθήσει ποιο πολύ ;
Ξεχωρίζω τους Βασίλ Σπάσοφ, Ντοπρόμιρ Τάσκοφ και Πέταρ Αργύροφ. Από την Ομόνοια πέρασαν και καλοί προπονητές αλλά και μέτριοι. Αυτό που πάντα μετρούσε στις επιτυχίες της ομάδας ήταν οι ποιότητα των ποδοσφαιριστών της. Ήταν τόσο δυνατή η ομάδα που δεν χρειαζόταν να έχει μεγάλη επιρροή από τον εκάστοτε προπονητή της για να μπορέσει να φθάσει στην επιτυχία.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια ομάδα κυρίως του εξωτερικού ;
Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου είχα διάφορες προτάσεις από μεγάλες ομάδες της Ελλάδας αλλά εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Είχε προτεραιότητα η οικογένεια και η επαγγελματική αποκατάσταση. Ένας καλός Κύπριος ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε εύκολα να πάρει την απόφαση να φύγει από τη χώρα και τον τρόπο ζωής που έχει μάθει και να πάει στο άγνωστο. Δεν με ενδιέφερε τίποτε άλλο εκτός από την Ομόνοια. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό. Οι παίκτες ζουν από αυτό. Πρέπει να δουλεύουν σκληρά για να μπορέσουν να παίξουν ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο και σε συλλόγους με οικονομική ευχέρεια.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Υπήρχαν πάρα πολλοί και καλοί παίκτες εκείνη την εποχή σε όλες τις ομάδες. Ποδοσφαιριστές της εμβέλειας του Γιαννάκη Γιαγκουδάκη, του Μάριου Τσίγκη, του Πανίκου Χ' Λοίζου, του Λοίζου Μαυρουδή. Η λίστα είναι αμέτρητη. Εκείνη την περίοδο όμως ήταν πολύ δυνατή η ομάδα μας και στην καλή της μέρα δεν είχε αντίπαλο που να την τρομάζει. Έμαθα στην ζωή μου να σέβομαι τους πάντες και να τους υπολογίζω. Μόνο έτσι μπορείς να ξεπεράσεις και να αντιμετωπίσεις σωστά τον αντίπαλο σου.Τι θυμάστε από την παρουσία σας με την Εθνική Κύπρου ;
Είχα 25 συμμετοχές με την Εθνική ομάδα και κάθε φορά που με καλούσαν προσπαθούσα πάντα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Ήμουν πολύ στεναχωρημένος όταν έχασα το παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας με την Εθνική Ιταλίας που εκείνη την περίοδο ήταν Παγκόσμια Πρωταθλήτρια.
Ποιο ήταν το καλύτερο γκολ της καριέρας σας ;
Το καλύτερο γκολ της καριέρα μου το πέτυχα με αντίπαλο τον Άγιαξ. Έγινε σέντρα, ο Καιάφας μου έστρωσε την μπάλα με το κεφάλι στο ύψος της μικρής περιοχής και με δυνατό σουτ την έστειλα πρώτα στο δοκάρι και μετά στα δίχτυα.
Σε ποιο βαθμό είστε ικανοποιημένος από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Είμαι ικανοποιημένος σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μπορώ να πω. Κατάφερα να παίξω ποδόσφαιρο σε μια μεγάλη ομάδα. Πήρα πολλούς τίτλους, έπαιξα αρκετά παιχνίδια στην Ευρώπη, έγινα διεθνής. Θα μπορούσα σίγουρα να πετύχω και πολύ περισσότερα πράγματα. Όταν κάθομαι και σκέφτομαι μετά από χρόνια, ποιο ώριμος λέω στον εαυτό μου πως θα μπορούσα να πάω και καλύτερα. Θα μπορούσα αν είχα περισσότερο χρόνο να δούλευα ποιο σκληρά και εντατικά στις προπονήσεις. Να ήμουν περισσότερο γυμνασμένος. Πάντα έβαζα από μικρός πολύ ψηλά τον πήχη. Με τις σημερινές συνθήκες θα ήμουν πολύ καλύτερος από τότε.
Τι μπορούμε να πούμε για τους παίκτες της δικής σας εποχής ;
Ήταν σίγουρα αδικημένοι γιατί παίζαμε ποδόσφαιρο σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Σήμερα ένας παίκτης τα έχει όλα. Γήπεδα, προπονητικά κέντρα, επιστημονική και ιατρική υποστήριξη. Έχουν τα πάντα. Δεν έχουν άλλη δουλειά εκτός από το ποδόσφαιρο. Μπορούν να ζήσουν κάνοντας το χόμπι τους επάγγελμα.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ομόνοιας ;
Είναι κάτι το οποίο δεν εξαγοράζεται. Η διαχρονική αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση του κόσμου. Εμείς δεν είχαμε το χρήμα. Είχαμε μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο, παίζαμε για τη φανέλα και για την νίκη της ομάδας μας. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να πηγαίνεις σε οποιοδήποτε μέρος είτε της Κύπρου είτε του εξωτερικού να εισπράττεις και να διαπιστώνεις την αναγνώριση από τον κόσμο για την προσφορά σου στο ποδόσφαιρο και την ομάδα της καρδιάς σου.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Οι καλές αναμνήσεις. Έχω κερδίσει την καθολική αναγνώριση από όλο τον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου. Έζησα και καλές στιγμές και κακές. Το σημαντικότερο που κρατάω είναι την αγάπη του κόσμου.
Βρίσκεστε με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Υπάρχει καθημερινή και συχνή επαφή με τους παλιούς μου συμπαίκτες. Έχουμε πολύ ισχυρούς δεσμούς ακόμα και σήμερα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Δημητρίου. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ομόνοιας και γενικότερα της Κύπρου.
Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο όλων των ομάδων στην Κύπρο για την διαχρονική αγάπη και τον σεβασμό που δείχνει προς το πρόσωπο μου. Ελπίζω ότι πολύ σύντομα η αγαπημένη μου ομάδα η Ομόνοια θα ανακάμψει και θα μπορέσει να επανέλθει σε τροχεία πρωταθλητισμού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου