Ο Κύπριος μεσοεπιθετικός σε οργανωτικό ρόλο Λοίζος Μαυρουδής, γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1960 στη Λεμεσό. Πέρασε το σύνολο της ποδοσφαιρικής του καριέρας στην ΑΕΛ. Είναι ευρύτερα αποδεκτός μεταξύ των φιλάθλων, ως ένας από τους μεγαλύτερους Κύπριους ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών και από τους πρώτους μεταξύ των πρώην παικτών της ΑΕΛ. Με το παρατσούκλι "Μαύρο Διαμάντι". Σεβαστός ως ένας θρύλος για την ΑΕΛ. Βιρτουόζος της μπάλας, με εκπληκτική ντρίπλα, έδινε την εντύπωση ότι προσπερνούσε ακίνητους τους αντιπάλους του. Πολύ καλός και με τα δυο πόδια, με καλή πάσα, που δεν παρέλειπε να σκοράρει. Ασυμβίβαστος χαρακτήρας, υπήρξε το "είδωλο" μιας ολόκληρης γενιάς και ο απόλυτος σταρ της εποχής του. Με την ΑΕΛ κατέκτησε 3 Κύπελλα Κύπρου (1985, 1987, 1989). Κλήθηκε στην Εθνική Ανδρών, σε ηλικία μόλις 16 ετών. Αγωνίστηκε συνολικά 24 φορές με την Εθνική Κύπρου.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λεμεσό φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΑΕΛ, τον Λοίζο Μαυρουδή. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 23 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λεμεσού, πως έζησε την παρουσία του με την ΑΕΛ στην Α΄ Κατηγορία, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Λοίζος Μαυρουδής μιλά για τη σημερινή ΑΕΛ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Λοίζος Μαυρουδής είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το Κυπριακό Ποδόσφαιρο. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκανα όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν. Μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Λοίζου Μαυρουδή.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Μαυρουδή να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Σίγουρα παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται να μην βλέπω μπάλα.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από το επίπεδο. Βρισκόμαστε στο 2022 και στην Κύπρο παίζουμε ίσως το ποιο αργό ποδόσφαιρο στον κόσμο. Χωρίς να υπάρχει θέαμα. Υπάρχουν σήμερα περισσότερο αθλητές παρά ποδοσφαιριστές.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα με πολλές διαφορετικές πτυχές. Στο τέλος της ημέρας δεν ξέρουμε τι σημαίνει ταλέντο. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως υπάρχουν ταλέντα στην Κύπρο. Με τον τρόπο όμως που τα διαχειριζόμαστε, νομίζω δεν θα έχουμε τα αποτελέσματα που όλοι περιμένουμε.
Κύριε Μαυρουδή φορέσατε για πολλά χρόνια τη φανέλα την ΑΕΛ. Πως βλέπετε την παρουσία της στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Σίγουρα δεν είμαι ικανοποιημένος. Δεν γίνεται μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΛ να μένει εκτός της πρώτης 6αδας. Πιστεύω πως έχουν γίνει αρκετά λάθη το περασμένο καλοκαίρι στο σχεδιασμό της ομάδας. Ελπίζω να τελειώσει η σεζόν χωρίς να έχουμε περιπέτειες και με την νέα αγωνιστική περίοδο να γίνει καλύτερη διαχείριση έμψυχου δυναμικού και παικτών έτσι ώστε να έρθουν στην ΑΕΛ ποδοσφαιριστές που να είναι αντάξιοι των προσδοκιών της.
Κύριε Μαυρουδή επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Είμαι γέννημα θρέμμα από τη Λεμεσό.
Μικρός τι ομάδα ήσασταν ;
Εντάχθηκα στα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ από τα 9 μου χρόνια. Ήμουν συνέχεια στην ομάδα της καρδιάς μου μέχρι τα 32.
Που σας εντόπισε η ΑΕΛ ;
Πήγα εντελώς τυχαία. Με μια παρέα από φίλους μου ξεκινήσαμε και πήγαμε στο προπονητικό κέντρο της ΑΕΛ. Με προπονητή τον Πανίκο Κρυστάλλη. Από τότε είμαι στις τάξεις της ομάδας.
Σε ποια ηλικία μπήκε στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Γεννήθηκα με μια μπάλα στα πόδια. Ήταν το άθλημα που αγαπούσαν με πάθος όλα τα παιδιά της δικής μου εποχής. Παίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ ποδόσφαιρο στις αλάνες και τις γειτονιές. Μπορώ να πω, πως από τότε είχα καταλάβει πως ήμουν ένα παιδί με ξεχωριστό ταλέντο.
Μικρός όταν λέγατε στους ποιο μεγάλους πως θέλετε να γίνετε ποδοσφαιριστής πως αντιδρούσαν ;
Στην ΑΕΛ έχω παίξει μπάσκετ και βόλεϊ. Στην πορεία όμως με κέρδισε το ποδόσφαιρο γιατί ήταν το πιο δημοφιλές. Ήμουν άνθρωπος που πάντα του άρεσε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Το είχα στο αίμα μου. Την εποχή εκείνη κάποιοι άνθρωποι που έβλεπαν την ανέλιξη μου, καθώς είχα ενταχθεί στην ΑΕΛ πολύ μικρός, με πήραν στα χέρια τους και με βοήθησαν να ξεδιπλώσω τις αρετές που είχα ως ταλέντο στο γήπεδο. Τον καιρό εκείνο αν δεν ήσουν παίκτης με δυνατότητες και προοπτική δεν μπορούσες να παίξεις μπάλα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΕΛ ;
Εκείνη την εποχή ήμασταν όλοι νεαροί και φίλοι μεταξύ μας. Το κλίμα ήταν ευχάριστο. Είχαμε την τύχη να έχουμε για προπονητή μας έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου τον Πανίκο Κρυστάλλη. Εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πως μας άρεσε πάρα πολύ αυτό που κάναμε.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ο πρώτος προπονητής που έχω γνωρίσει στην καριέρα μου ήταν ο Πανίκος Κρυστάλλης. Έμαθα πάρα πολλά δίπλα του. Ο άνθρωπος είχε βιώματα, ήξερε ποδόσφαιρο και μας μάθαινε τα βασικά γύρω από την μπάλα που είναι το Α και το Ω για να μπορέσεις να παίξεις ποδόσφαιρο. Πρέπει από πολύ μικρός να μάθεις να πασάρεις σωστά, να κάνεις ντρίμπλες, να σταματάς την μπάλα από ψηλά. Ο Πανίκος Κρυστάλλης λόγο της τεχνικής του κατάρτισης μας τα εμπέδωσε όσο ποιο καλά μπορούσε.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Όλοι ήταν πολύ καλά παιδιά. Υπήρχε μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης. Μας αγαπούσαν, μας πρόσεχαν , μας συμβούλευαν και μας καθοδηγούσαν ιδανικά μπορώ να πω. Όλοι είχαμε ως κοινό στόχο το καλό της ομάδας.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με το ταλέντο σας ;
Ξεχώρισα πολύ γρήγορα. Ίσως να ήμουν από τους πιο μικρούς ποδοσφαιριστές σε ηλικία που κατάφερε να παίξει στην πρώτη ομάδα στα 15,5 μου χρόνια. Σε αυτή την ηλικία έπαιξα στην ΑΕΛ, στα 17 μου χρόνια έκανα παιχνίδι με την Εθνική Νέων ημέρα Σάββατο και την Κυριακή έπαιξα με την Εθνική Ανδρών. Από πολύ νωρίς είχα αρχίσει να ξεδιπλώνω το ταλέντο μου στα γήπεδα. Για αυτό είχα κληθεί τόσο νωρίς στις Εθνικές ομάδες. Υπήρχε ένα διάστημα που έπαιζα λόγο ηλικίας σε Εθνική Νέων, Εθνική Ελπίδων, Εθνική Ανδρών και Ολυμπιακή ομάδα. Όπου χρειαζόταν ήμουν πάντα έτοιμος να βοηθήσω.
Ήσασταν πάντα το 10ρι της ομάδας ;
Την εποχή εκείνη ήμουν ο πιο μικρός. Το 1975 στο πρώτο μου παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, όταν πήγαν οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές να πάρουν τις φανέλες τους η μόνη που έμεινε μέσα στο καλάθι ήταν μια μόνο με τον αριθμό 7. Στο πρώτο ματς της καριέρας μου φορούσα αυτό το νούμερο. Βγαίναν οι ποιο μεγάλοι με τις φανέλες τους και ότι έμενε το φορούσα εγώ. Στο δεύτερο παιχνίδι όταν ήταν να βγούμε και πάλι στο γήπεδο, στο καλάθι είχε μείνει το νούμερο 10. Από εκείνη την στιγμή μου είχε μείνει αυτός ο αριθμός σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα ποδοσφαιρικό μυαλό, η ντρίμπλα μου ξεσήκωνε τον κόσμο, είχα έξυπνες τοποθετήσεις, μαγικές μπαλιές. Αυτά ήταν χαρίσματα που τα κουβαλούσα μαζί μου από πολύ μικρός. Ήμουν ολοκληρωμένος παίκτης.
Έμφυτο ταλέντο η δουλειά. Τι μέτρησε για να σας φέρει στην κορυφή ;
Είχα το ταλέντο. Αλλά από μόνο του αυτό δεν λέει τίποτα. Χρειάστηκε να δουλέψω πολύ σκληρά για να μπορέσω να παίξω ποδόσφαιρο με επιτυχία. Όταν ήμουν νεαρός, σαν σφουγγάρι μάζευα τα καλύτερα στοιχεία από άλλους ποδοσφαιριστές που διέθεταν ιδιαίτερη τεχνική κατάρτιση. Το ποδόσφαιρο είναι μίμηση. Αν έβλεπα κάποιο καλό χαρακτηριστικό σε κάποιον άλλο παίκτη είτε στους αγώνες είτε στην τηλεόραση προσπαθούσα να το εφαρμόσω στον δικό μου τρόπο παιχνιδιού. Με καθημερινή δουλειά προσπαθούσα να κάνω το ίδιο. Είναι κάτι που με βοήθησε να βελτιώσω την ποιότητα μου. Σίγουρα το πρώτο που παίζει ρόλο σε έναν ποδοσφαιριστή είναι το ταλέντο. Κατάφερα με την βοήθεια των προπονητών μου να το ξεδιπλώσω στους αγωνιστικούς χώρους με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Πως διαχειριζόσασταν την πίεση που είχε μια μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΛ ;
Δυστυχώς για μένα, μπήκα από πολύ νωρίς στα δύσκολα. Εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πως ένας νεαρός ποδοσφαιριστής δεν έχει άγχος για πρωταθλητισμό και για νίκες. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να παίζει ποδόσφαιρο και να προσφέρει θέαμα στον κόσμο. Από πολύ μικρός είχα φορτωθεί στους ώμους μου ένα πολύ μεγάλο βάρος. Ήμουν ο ηγέτης της ομάδας και η απόδοση μου σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό αποτελούσε βαρόμετρο.
Θυμάστε την καλύτερη ομάδα της ΑΕΛ στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Στο ξεκίνημα είχα συμπαίκτες τους Ανδρέα Κωνσταντίνου, Σταύρο Στυλιανού, Τρύφωνα Χαριλάου, Χρηστάκη Πόντζιο, Χάρη Παπαδόπουλο, Πατούνα, Άριστος Παπαδόπουλο, σε κάποια φάση είχα φθάσει και τον Παμπουλλή Παπαδόπουλο και φυσικά την νέα φουρνιά της ΑΕΛ με Χριστοφόρου, Ορφανίδη, Σάββα, Κολιαντρή, Πελεντρίτη, Σωκράτους. Είχα την τύχη να είμαι συμπαίκτης με όλους τους σπουδαίους παίκτες που πέρασαν κατά καιρούς από την ομάδα. Κάποιοι από αυτούς ήταν πρωταθλητές με την ομάδα του 1968.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα της ΑΕΛ στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Μπορώ να σας πω ότι η ΑΕΛ τη δεκαετία του 1980 ίσως να είχε την καλύτερη ομάδα στην Κύπρο. Με ποδοσφαιριστές σχεδόν της ίδιας ηλικίας. Αυτός που μας έλειπε τότε ήταν η παρουσία δυο ξένων που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Ήταν το στοιχείο που δεν μας άφηνε να κάνουμε πρωταθλητισμό. Η ΑΕΛ εκείνης της εποχής είχε στις τάξεις της 7-8 διεθνείς ποδοσφαιριστές.
Πόσα χρόνια έχετε παίξει στην ΑΕΛ ;
Από τα 9 μου χρόνια μέχρι τα 32. Στην ΑΕΛ έπαιξα ποδόσφαιρο 23 χρόνια.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Οι μεγάλες στιγμές με τη φανέλα της ΑΕΛ είναι σίγουρα η κατάκτηση των τριών Κυπέλλων (1985, 1987, 1989) αλλά και το γεγονός ότι είχαμε καταφέρει να γεμίζουμε την ανατολική εξέδρα με φιλάθλους της ΑΕΛ. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Το πόσο πολύ αγαπούσε ο κόσμος της ΑΕΛ την ομάδα της καρδιάς του. Αυτό μας πικραίνει τώρα που βλέπουμε να πηγαίνουν στα παιχνίδια της 200 οπαδοί. Την εποχή εκείνη το Τσίρειο Στάδιο δεν είχε καθίσματα. Μιλάμε ότι όλος ο κόσμος ήταν όρθιος και στήριζε με πάθος τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του. Ο φίλαθλος της ΑΕΛ ξεκινούσε από το πρωί να παρακολουθεί τους αγώνες των ακαδημιών, της δεύτερης ομάδας και ακολούθως τα παιχνίδια της ανδρικής. Περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία και για ώρες ολόκληρες να ξεκινήσει ο αγώνας της πρώτης ομάδας. Το ποδόσφαιρο για τον φίλαθλο της ΑΕΛ αποτελούσε γιορτή.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;
Πάντα μου άρεσε να αγωνίζομαι σε ντέρμπι. Στα μεγάλα παιχνίδια υπάρχει μεγαλύτερη προβολή. Ο κόσμος για μια εβδομάδα ζούσε και περίμενε με μεγάλη αγωνία να έρθει η ώρα ενός μεγάλου αγώνα. Περπατούσαν στους δρόμους με τις φανέλες της ΑΕΛ, μασκαρεμένοι, τραγουδούσαν, και έδιναν μια άγρια ομορφιά στην πόλη. Δεν είχα άγχος, αλλά πάντα αντιμετώπιζα τα μεγάλα ντέρμπι με σοβαρότητα και φρόντιζα να προετοιμαστώ όσο το δυνατόν καλύτερα έτσι ώστε να παρουσιαστώ απόλυτα έτοιμος την ώρα του παιχνιδιού.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Πάντα θα υπάρχει η ταχτική στο ποδόσφαιρο. Οι προπονητές χρησιμοποιούσαν έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού που ζητούσαν να εφαρμόζουν οι ποδοσφαιριστές την ώρα των αγώνων. Δεν ήταν όμως σε καμία περίπτωση στα σημερινά επίπεδα. Ο προπονητής είχε ποιο άμεση επαφή με τον παίκτη. Μιλούσε συνεχώς μαζί τους, προσπαθούσε να τους φτιάξει την ψυχολογία, να ανεβάσει το ηθικό της ομάδας. Υπήρχε διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, κάπου ψηλότερα ;
Είχα πάει στο εξωτερικό και είχα δοκιμαστεί το 1980 στην Νότιγχαμ Φόρεστ. Ήταν μια πολύ σημαντική και πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Με προπονητή τον τεράστιο Μπράιαν Κλαφ. Στην εκπληκτική εκείνη ομάδα ήταν ο τερματοφύλακας Πίτερ Σίλτον, οι αμυντικοί Βιβ Άντερσον (ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην Εθνική Αγγλίας), ο Κένι Μπερνς (Σκωτσέζος διεθνής), οι μέσοι Μάρτιν Ο΄Νιλ, Άρτσι Γκέμιλ, και οι επιθετικοί Τρέβορ Φράνσις και Τζον Ρόπερτσον. Την εποχή εκείνη ήταν Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είχα την τύχη να γνωρίσω και να συναναστραφώ με όλους τους σπουδαίους παίκτες που είχε στις τάξεις της η ομάδα. Έμαθα εκεί τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ζήλευα αυτούς τους μεγάλους παίκτες για τον τρόπο που δούλευαν και έκαναν προπόνηση. Μάθαιναν το ποδόσφαιρο πολύ διαφορετικά σε σχέση με αυτά που ξέραμε εμείς. Υπήρχε μεγάλη διαφορά και απόσταση. Εμείς με τις συνθήκες που είχαμε στην διάθεση μας για να δουλέψουμε ήμασταν ήρωες που καταφέραμε έστω να παίξουμε ποδόσφαιρο.
Ποιος προπονητής σας βοήθησε ποιο πολύ ;
Ο πρώτος προπονητή στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή είναι αυτός που βάζει και την σφραγίδα του πάνω στον παίκτη. Ο Πανίκος Κρυστάλλης ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό στα πρώτα μου βήματα. Στην συνέχεια ξεχωρίζω τον Φράντισεκ Χάβρανεκ. Ήταν πολύ καλός προπονητής που είχε εργαστεί και στην Εθνική Τσεχοσλοβακίας. Η ΑΕΛ πάντα ως φιλοσοφία είχε στενούς δεσμούς με το Τσέχικο στοιχείο. Η Τσέχικη σχολή ποδοσφαίρου εκτός από τη φυσική κατάσταση δίνει πολύ μεγάλη έμφαση και στο τεχνικό κομμάτι με αποτέλεσμα ο τότε προπονητής μας στην ΑΕΛ να απαιτεί από τους παίκτες του να παίζουν όμορφο και ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ήταν κάτι που εμένα προσωπικά με χαροποιούσε γιατί μου άρεσε αυτός ο τρόπος παιχνιδιού.
Ποιον θαυμάζατε ποιο πολύ από τους αντιπάλους σας ;
Δεν θα ήθελα να αδικήσω κάποιον. Εκείνη την εποχή πραγματικά υπήρχαν σπουδαία ταλέντα σε όλες τις ομάδες. Υπήρχαν πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές που ξεχώριζαν με τις ικανότητες τους. Αν έπαιζαν ποδόσφαιρο σήμερα, με τις συνθήκες που υπάρχουν τώρα η σταδιοδρομία τους θα ήταν λαμπρή. Το ταλέντο και η ποιότητα που υπήρχε τότε στο Κυπριακό ποδόσφαιρο σήμερα δεν υπάρχει δυστυχώς.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν οι ομάδες που υπάρχουν σήμερα. Δεν είχαμε ομάδες του επιπέδου της Μάλτας και των Νησιών Φερόε. Η ποιο αδύνατη ομάδα του ομίλου ήταν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία. Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος πόσο δυνατές ήταν οι ομάδες. Δεν υπήρχαν για μας εύκολα παιχνίδια. Παρόλα αυτά εκείνο τον καιρό φέρναμε πολύ καλά αποτελέσματα τηρουμένων των αναλογιών. Ήμασταν ερασιτέχνες, δεν ήμασταν επαγγελματίες. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία τα παιχνίδια για μας απέναντι σε τόσο ισχυρούς αντιπάλους. Μετά τους αγώνες χρειαζόμασταν μια εβδομάδα περίπου για να μπορέσουμε να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Παίζαμε σε διαφορετικούς ρυθμούς και σε άλλες ταχύτητες σε σχέση με αυτές που είχαμε συνηθίσει από τα ματς του Κυπριακού Πρωταθλήματος. Αποκτούσαμε όμως μεγάλες εμπειρίες και ήμασταν πιο δεμένοι και αγαπημένοι μεταξύ μας. Κάναμε μεγάλη προσπάθεια απέναντι σε μεγαθήρια που είχα στις τάξεις τους παίκτες Παγκόσμιας κλάσης όπως οι Μισέλ Πλατινί, Ρούντ Γκούλιτ και τόσοι άλλοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Είχαμε πολύ δύσκολο έργο.
Σε ποιο βαθμό είστε ικανοποιημένος από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα έβαζε τον πήχη πολύ ψηλά. Είχα μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Δεν έχω καταφέρει να κατακτήσω στην καριέρα μου κάποιο πρωτάθλημα όμως νιώθω την ηθική ικανοποίηση ότι αυτά που πρόσφερα στο ποδόσφαιρο μου τα ανταποδίδει ο κόσμος με την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφει προς το πρόσωπο μου.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΑΕΛ ;
Είχα και εξακολουθώ να έχω πολύ καλή επαφή με τον κόσμο. Αγαπάω πάρα πολύ τους φιλάθλους της ΑΕΛ. Η σχέση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Τι σας έμεινε από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Αυτό που μου έχει μείνει και θα το κουβαλώ για πάντα μαζί μου είναι ότι ο φίλαθλος της ΑΕΛ θα είναι πάντα ο άνθρωπος που θα αγαπά παθολογικά την ομάδα του. Η απόχη που έχει αυτή την στιγμή από τα γήπεδα σημαίνει πως έχει πικραθεί πάρα πολύ. Είναι κρίμα που λείπει ο οπαδός της ΑΕΛ από το γήπεδο. Για να σκεφτεί κανείς όταν η ομάδα ήταν στην Β΄ Κατηγορία η ΑΕΛ ήταν η δεύτερη σε εισιτήρια πίσω από την Ομόνοια η το ΑΠΟΕΛ σε όλη την Κύπρο. Η μεγαλύτερη μετακίνηση φιλάθλων από μια πόλη σε άλλη έχει γίνει στον τελικό με τον ΑΠΟΠ/Κινύρα Πέγειας το 2009. Δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν κάτι ανάλογο. Είναι άξια θαυμασμού η αγάπη και η στήριξη που δείχνει διαχρονικά ο κόσμος της ΑΕΛ προς την ομάδα. Εμείς οι ποδοσφαιριστές που είχαμε την τιμή να φορέσουμε τη φανέλα αυτού του ιστορικού συλλόγου τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας έδειχναν και εξακολουθούν να μας δείχνουν ακόμη και σήμερα. Λυπούμαστε αφάνταστα που ο οπαδός της ΑΕΛ σήμερα ντρέπεται να πάει στο γήπεδο για να δει την ομάδα του.
Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι παίκτες, τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τα ωραία χρόνια της νιότης ;
Πάντα θα υπάρχει συχνή και καθημερινή επαφή. Εξακολουθούμε να είμαστε οικογενειακοί φίλοι, βρισκόμαστε, τα λέμε, κάνουμε παρέα. Περάσαμε μια ζωή μαζί στα γήπεδα. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές, έντονες συγκινήσεις, χαρές αλλά και λύπες. Συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα να έχουμε εξαιρετικές σχέσεις.
Πολύ ενδιαφέροντά όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Μαυρουδή. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε το δικός σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ και ευρύτερα της Κύπρου ;
Εγώ αυτό που θέλω να πω στον φίλαθλο της ΑΕΛ είναι να τα βάλει κάτω για άλλη μια φορά για το καλό της ομάδας. Όσο πικραμένος και να είναι να επιστρέψει στο γήπεδο. Τον έχει ανάγκη η ομάδα. Η ΑΕΛ είναι πάνω από όλους μας. Είναι ιδέα, πάνω από κόμματα και άλλες πολιτικές πεποιθήσεις. Είμαι στεναχωρημένος που ο φίλος της ΑΕΛ είναι εκτός γηπέδου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου