Ο Κύπριος δεξιός ακραίος επιθετικός Κωστάκης Τσιερκέζος, γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1959, στο Παραλίμνι. Υπήρξε ένας φημισμένος και δυναμικός δεξιός εξτρέμ, που θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Κύπριους Παίκτες στη θέση του. Διέθετε εξαιρετική τεχνική, ωραία ντρίμπλα και ταχύτητα, σκοράροντας και δημιουργώντας αρκετά γκολ, ενώ μπορούσε με τη ίδια άνεση, να παίξει και στις δυο πτέρυγες. Κυρίως έμεινε στην ποδοσφαιρική ιστορία για την πολύ επιτυχημένη συλλογική του καριέρα με την Ένωση, στην οποία εμφανίστηκε στα 16 του χρόνια.
Αποτέλεσε μέλος της σπουδαίας ομάδας του Σβατοπλούκ Πλούσκαλ και έφθασε δυο φορές κοντά στη κατάκτηση του Κυπέλλου Κύπρου (1981, 1983). Έχει εκπροσωπήσει τη Εθνική ομάδα της Κύπρου σε 2 περιπτώσεις. Αποσύρθηκε σε ηλικία 33 ετών. Υπήρξε ένας σημαντικός παίκτης για την Ένωση, σύλλογο με τον οποίο αγωνίστηκε αποκλειστικά σε όλη τη ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία, από το 1972 έως και το 1992. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 16 ετών, το 1975, σ΄ έναν αγώνα για το Κυπριακό Πρωτάθλημα, εναντίον της ΕΠΑ, ο οποίος τελείωσε ισόπαλος 1-1. Πολύ σύντομα θα γίνει μόνιμο μέλος της αρχικής ενδεκάδας. Ο Κωστάκης Τσιερκέζος είχε βασικό ρόλο στη δεξιά πλευρά της Ένωσης από το 1976 έως και το 1992. Το 1993 τιμήθηκε με το βραβείο ήθους.
Ο Κωστάκης Τσιερκέζος είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Κωστάκη Τσιερκέζου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Τσιερκέζο να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Κοίταξε. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Κώστα, στο γήπεδο δεν πηγαίνω πλέον. Σίγουρα με ενδιαφέρει η πορεία της Ένωσης και η πρόοδος του Κυπριακού ποδοσφαίρου ωστόσο προτιμώ να βλέπω τα παιχνίδια από την τηλεόραση. Πήγαινα στο γήπεδο μέχρι το 1994, αλλά όταν έφευγα και επέστρεφα στο σπίτι μου αρρώσταινα. Έπαιξα ποδόσφαιρο 20 ολόκληρα χρόνια. Δεν είχα ποτέ μου το άγχος που βίωσα ως θεατής. Από την στιγμή που διαπίστωσα πως θα έκανα περισσότερο κακό παρά καλό στο εαυτό μου στο τέλος αποφάσισα πως το πιο σωστό για μένα είναι να μην ξαναπάω στο γήπεδο. Παραμένω μέχρι σήμερα ένθερμος υποστηρικτής της Ένωσης
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Να σου πω. Το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας έχει ανέβει. Όμως υπάρχουν περιθώρια για να πάμε πολύ καλύτερα.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Είναι κρίμα και άδικο να υπάρχουν τόσα πολλά ταλέντα και να μην τα εκμεταλλευόμαστε. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως αν δοθεί περισσότερο βάρος στα τμήματα υποδομών των συλλόγων οι ομάδες θα μπορέσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια. Η ποιότητα του ποδοσφαίρου στη Κύπρο θα αυξηθεί ακόμη ποιο πολύ. Τα ταλέντα υπάρχουν. Πρέπει όμως να βρούμε τους τρόπους για να μπορέσουμε να τα αξιοποιήσουμε. Το θέμα δεν είναι η ποσότητα. Αν φέρω για παράδειγμα στην ομάδα μου 4-5, ξένους ποδοσφαιριστές που είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά αυτόματα θα γίνω πολύ καλύτερος και εγώ. Είναι προτιμότερο από το να φέρω 15 μέτριους. Όταν ο Πλούσκαλ είχε έρθει στο Παραλίμνι το 1972, εγώ τότε ήμουν 12 ετών. Έπαιζα στα τσικό της Ένωσης. Ήθελε να κάνει προπόνηση στη πρώτη ομάδα, στη δεύτερη και τα τσικό. Ερχόταν και παρακολουθούσε όλα τα παιχνίδια. Για να μπορέσει να σχηματίσει μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη για την αξία και τις πραγματικές δυνατότητες του κάθε ποδοσφαιριστή. Παράλληλα μας έδινε κίνητρο για να δουλέψουμε περισσότερο. Όλα αυτά μπορούσε και τα έκανε ένας άνθρωπος μόνος του. Όταν σήμερα ένας προπονητής έχει γύρω του όλους αυτούς τους συνεργάτες δεν μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο ; Πρέπει όμως να υπάρχει θέληση και βούληση.
Κύριε Τσιερκέζο έχετε φορέσει πολλά χρόνια τη φανέλα της Ένωσης. Πως βλέπετε την παρουσία της τα τελευταία χρόνια ;
Θα πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε ασανσέρ. Η Ένωση είχε να επιδείξει από το 1969 έως και τη σεζόν 2013, μια συνεχόμενη πετυχημένη παρουσία στην Α΄ Κατηγορία για 44 ολόκληρα χρόνια. Όταν το 2013-14, ήρθε ο πρώτος υποβιβασμός, ταυτόχρονα ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Πρέπει πρώτα από όλα να σταθεροποιηθούμε ως ομάδα στην Α΄ Κατηγορία και από εκεί και πέρα να κοιτάξουμε να χτίσουμε ένα σύνολο που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο και θα είναι ανταγωνιστικό απέναντι στους αντιπάλους του. Κακά τα ψέματα με τα δεδομένα που υπάρχουν μπροστά μας δεν μπορεί η Ένωση να ελπίζει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, του Κυπέλλου η να θέλει να βγει στην Ευρώπη. Μπορεί όμως στο Παραλίμνι να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα είναι υπολογίσιμη και θα την σέβονται όλοι. Θα πρέπει το πήγαινε-έλα από την Α΄ στην Β΄ Κατηγορία να σταματήσει.
Κύριε Τσιερκέζο επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από το Παραλίμνι.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Το πατρικό μου σπίτι βρισκόταν ακριβώς πίσω από το παλιό γήπεδο του Παραλιμνίου. Εγώ στη πορεία ως παίκτης έπαιξα σε αυτό το στάδιο αρκετά χρόνια μπάλα. Όταν ήμουν μικρός δεν έφευγα από εκεί μέσα. Έπαιζα ποδόσφαιρο από το πρωί ως και το βράδι. Μόνο αυτό υπήρχε στο μυαλό μου. Μου άρεσε να παίρνω μια μπάλα στα πόδια και συνεχώς να αυτοσχεδιάζω. Φάνηκα τυχερός στην καριέρα μου. Έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο με προπονητή τον Πλούσκαλ. Αυτό για μένα ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση. Ήταν πραγματικά ένας μεγάλος δάσκαλος για όλους μας. Μια ηγετική φυσιογνωμία.
Που σας εντόπισε η Ένωση ;
Ο μακαρίτης ο πατέρας μου υπήρξε ποδοσφαιριστής της Ένωσης. Για να ήμαστε ειλικρινείς τα χρόνια εκείνα όλος ο κόσμος του Παραλιμνίου ζούσε και ανέπνεε για αυτή την ομάδα. Ήταν η ομάδα του χωριού μας. Και εγώ Κώστα, δεν θα ξεχάσω πως από τη δεκαετία του 1970 έως και τα μέσα αυτής του 1980, όταν είχε να δώσει αγώνα, οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν συνεχώς. Έκλειναν τα πάντα και έβλεπες το κόσμο όλο να κατηφορίζει προς το γήπεδο για να δει τους παικταράδες της ομάδας να παλεύουν και να τα δίνουν όλα για τη νίκη. Η αλήθεια είναι ότι η Ένωση εκείνης της περιόδου ήταν εξαιρετική από κάθε άποψη. Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι πως ο κορμός της ομάδας αποτελείτο αποκλειστικά από γηγενείς παίκτες.
Από τις αλάνες του Παραλιμνίου ξαφνικά σε μια ομάδα Α΄ Κατηγορίας όπως η Ένωση. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Κοίταξε να δεις. Έζησα ως νεαρός ποδοσφαιριστής απίστευτα πράγματα. Είναι εμπειρίες που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Όσοι αποτελούσαν το οικοδόμημα της Ένωσης, διοίκηση, προπονητές, ποδοσφαιριστές και κόσμος ήμασταν όλοι μαζί μια γροθιά. Εγώ νιώθω πως ήμουν πολύ τυχερός γιατί από μικρός βρέθηκα υπό την καθοδήγηση εξαιρετικών προπονητών που μου έμαθαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλα τα μυστικά του ποδοσφαίρου. Ένιωσα από την πρώτη στιγμή ότι άνηκα σε μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια.
Πως σας υποδέχθηκαν οι ποιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Η Ένωση των δεκαετιών του 1970 και του 1980 μεσουρανούσε. Για να καταλάβεις μετά από κάθε επίσημο παιχνίδι οι μεγάλοι παίκτες της ομάδας ο Γιώργος Φόρσος, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο Δήμος Κωνσταντίνου, ο Σιαλής Τσούκκας, ο Γιάννης Μέρτακκας, ο Γιώργος Βλίττης και οι υπόλοιποι μας έπιαναν και μας έπερναν μαζί τους για φαγητό. Εγώ τότε ήμουν αρκετά νεαρός στην ηλικία, τους έβλεπα, τους θαύμαζα και προσπαθούσα να τους μοιάσω. Ένιωθα δίπλα τους δέος, σεβασμό και ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμα τους. Υπήρχε μεταξύ μας πραγματική αγάπη και εκτίμηση. Εκείνη την εποχή δεν είχα κλίσει ακόμη τα 16 μου χρόνια. Όταν βλέπεις σε μια ομάδα να σε δέχονται όλοι τους με τόση ζεστασιά, νιώθεις ευγνωμοσύνη και θέλεις αμέσως να τους το ανταποδώσεις. Να φανείς αντάξιος της εμπιστοσύνης τους. Μάθαμε να είμαστε όλοι μαζί και στις καλές και στις κακές στιγμές.
Εσείς προσωπικά πιστεύατε στον εαυτό σας η είχατε μέσα σας και την αμφιβολία ;
Κοίταξε να δεις. Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει στον εαυτό του δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό που λέω. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αγαπούσα πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Από μικρός είχα βάλει πολύ ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μου. Σε αυτό οφείλεται η όποια επιτυχία είχα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Νομίζω η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει ότι έχω φύγει από το ποδόσφαιρο πετυχημένος.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Από την αρχή είχα δείξει σε όλους πως διέθετα το ταλέντο που θα μου εξασφάλιζε μια θέση στην ομάδα. Το θέμα όμως είναι ότι εκτός από τις δικές σου ικανότητες, θα πρέπει την ίδια στιγμή να βρεις στο δρόμο σου και ανθρώπους που θα πιστέψουν σε εσένα. Άτομα που θα σε αγαπήσουν, που θέλουν να σε βοηθήσουν και που θα μπορούν να σου δώσουν το κίνητρο για να δουλέψεις και να δείξεις το τι πραγματικά μπορείς να δώσεις στην ομάδα. Πιστεύω ακράδαντα πως είναι ένας συνδυασμός των δικών σου δυνατοτήτων αλλά και της στήριξης που πρέπει να βρεις από τους γύρω σου. Αυτό το κλίμα πάντα υπήρχε στην Ένωση. Βοηθούσε τους νεαρούς παίκτες να εντάσσονται ομαλά με αποτέλεσμα να δείχνουν πολύ γρήγορα το τι πραγματικά μπορούν να κάνουν μέσα στο γήπεδο. Εγώ ξεκίνησα να καθιερώνομαι στην βασική ενδεκάδα το 1975, σε ηλικία 16 ετών. Ευνοήθηκα και από το γεγονός πως η Ένωση εκείνη την εποχή βρισκόταν στα καλύτερα της. Διέθετε μια ομάδα μοντέλο. Τα πάντα λειτουργούσαν στην εντέλεια. Ήταν άριστα δουλεμένη από έναν σπουδαίο προπονητή ο οποίος είχε στη διάθεση του μια εξαιρετική φουρνιά Κυπρίων ποδοσφαιριστών και την στήριξη μιας πολύ ικανής διοίκησης.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην Ένωση ;
Καθιερώθηκα ως δεξιός εξτρέμ. Φορούσα πάντοτε τη φανέλα με τον νούμερο 7 στην πλάτη. Χαίρομαι ιδιαίτερα, που ο κόσμος ακόμη και σήμερα με θυμάται και με αναγνωρίζει όπου πάω περισσότερο με με αυτό τον αριθμό παρά με το πραγματικό μου όνομα.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Η ταχύτητα, η ωραία ντρίπλα και η τεχνική μου κατάρτιση.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Εννοείται. Αν δεν δουλέψεις δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Δεν θα προχωρήσεις. Το ταλέντο από μόνο του δεν είναι αρκετό.
Πως αντιμετωπίζατε την πίεση του κόσμου ειδικά στην αρχή που ήσασταν νέος στην ομάδα ;
Θα σου απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια. Στην καριέρα μου ουδέποτε ένιωσα πίεση. Σεβόμασταν πάντοτε τους αντιπάλους μας αλλά σε καμία περίπτωση δεν νιώθαμε φόβο. Τους αντιμετωπίζαμε πάντοτε στα ίσα. Είτε εντός παίζαμε είτε εκτός πάντα ο στόχος μας ήταν η νίκη. Η Ομόνοια των δεκαετιών 1970 και 1980, κέρδιζε όλες τις υπόλοιπες ομάδες, πριν ακόμη ξεκινήσει ο αγώνας με 3-0. Αντίθετα εμείς ήμασταν ο κακός τους δαίμονας. Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της δικιάς μας ομάδας και στον εαυτό μου. Πραγματικά ποτέ μου δεν ένιωσα να έχω άγχος. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Να ξέρει ότι είναι μέλος ενός δυνατού και ανταγωνιστικού συνόλου.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ένωση της δικής σας εποχής ;
Το μαράζι όλων μας εδώ στο Παραλίμνι είναι πως δεν καταφέραμε αυτό το ελκυστικό και μοντέρνο για την εποχή ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα μας να το μετουσιώσει με τη κατάκτηση ενός τίτλου. Δεν το θέλαμε τόσο πολύ για εμάς τους ίδιους αλλά κυρίως για τον κόσμο της Ένωση ως ανταμοιβή για την λατρεία που έδειχνε προς τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του. Αν σου πω ότι στα παιχνίδια που δίναμε εκτός έδρας πηγαίναμε με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα των φιλάθλων μας αντί με το λεωφορείο θα το πιστέψεις ; Αυτούς τους ανθρώπους θέλαμε περισσότερο να ικανοποιήσουμε. Είναι κρίμα που πλέον όλοι μιλάνε σήμερα με κολακευτικά λόγια για την ωραία μπάλα που έπαιξε η ομάδα της Ένωσης εκείνη την εποχή αλλά την ίδια στιγμή δεν γίνεται αναφορά για την κατάκτηση έστω ενός Κυπέλλου το οποίο άξιζε αν λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας την συνολική της παρουσία στο γήπεδο.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ένωση ;
Από το 1972 έως και το 1992. Φόρεσα τη φανέλα της Ένωσης για 20 ολόκληρα χρόνια. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο σε ηλικία 33 ετών.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Στο ποδόσφαιρο η κάθε νίκη που πετυχαίνεις με την ομάδα σου ανεξαρτήτως αντιπάλου είναι σημαντική και ιδιαίτερη. Αναμφίβολα η παρουσία μας στους δυο τελικούς του Κυπέλλου Κύπρου το1981 και το 1983 ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ήμασταν μια επαρχιακή ομάδα που βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπη με καταξιωμένους αντιπάλους. Ένας μικρός σύλλογος, με χαμηλό μπάτζετ που κατάφερε μέσω της σκληρής και σοβαρής δουλειάς να παρουσιάσει στους αγωνιστικούς χώρους ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Όλο αυτό από μόνο αποτελεί μια τεράστια επιτυχία. Μοναδικές στιγμές έχω ζήσει επίσης και στα έξι Ευρωπαϊκά παιχνίδια που έδωσα με τη ομάδα, πετυχαίνοντας και ένα γκολ. Το 1976, για το Κύπελλο Ουέφα, βρεθήκαμε απέναντι στη Γερμανική Κάιζερσλάουτερν (1-3, 0-8), το 1981 για το Κύπελλο Κυπελλούχων παίξαμε με την Βάσας Ουγγαρίας (1-0, 0-8) και το 1983, για την ίδια διοργάνωση χάσαμε από την Βελγική Βάασλαντ- Μπέβερεν (2-4, 1-3). Είχα σκοράρει στο πρώτο μας, ισοφαρίζοντας προσωρινά σε 1-1. Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση που το όνομα μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συλλόγου.
Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στη καριέρα σας. Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Να σου πω Κώστα. Ο σωστός ποδοσφαιριστής όταν θέλει μπορεί να μάθει από τον κάθε προπονητή κάτι σημαντικό που θα τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος. Έχεις πολλά να κερδίσεις η να διδαχτείς. Αλλά θα ήταν κρίμα και άδικο να μην αναφερθώ στους Σβατοπλούκ Πλούσκαλ και Θεόδωρο Κολοκούδια οι οποίοι πραγματικά άφησαν το στίγμα τους στην Ένωσης. Ο πρώτος υπήρξε χωρίς αμφιβολία ο αναμορφωτής της ομάδας και ο Κολοκούδιας ένας άξιος διάδοχος. Υπήρξε για χρόνια βοηθός του Πλούσκαλ, διδάχθηκε πάρα πολλά από αυτόν και εμπλούτισε τις γνώσεις του γύρω από το ποδόσφαιρο. Ο άνθρωπος πραγματικά αγάπησε την ομάδα και δέθηκε στον απόλυτο βαθμό μαζί της. Αυτοί οι δύο προπονητές χωρίς αμφιβολία ήταν το κάτι άλλο. Στα χέρια τους γίναμε πολύ καλύτεροι παίκτες. Ότι και αν πω θα είναι λίγο.
Ποιος αντίπαλος σας δυσκόλευε περισσότερο ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν πάρα πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές σε όλες τις ομάδες της Κύπρου. Εγώ προσωπικά δεν αντιμετώπιζα ιδιαίτερες δυσκολίες όταν έβρισκα απέναντι μου θεωρητικά ποιοτικούς αντιπάλους. Η πραγματικότητα ήταν πως δεν τους φοβόμουνα. Είχα περισσότερα προβλήματα με ποδοσφαιριστές που ήταν λιγότερο ταλαντούχοι. Ο αριστερός μπακ που με δυσκόλευε περισσότερο από τους άλλους ήταν ο συμπαίκτης μου στην Ένωση ο Γιώργος Κέζος. Όταν τον έβρισκα ως αντίπαλο στο δίτερμα ξεχώριζε κυρίως για τη δύναμη και το πάθος του. Πραγματικά ήταν εξαιρετικός αμυντικός. Οι μάχες που δίναμε ήταν ιδιαίτερα έντονες.
Ταχτικές υπήρχα στη δική σας εποχή ;
Ναι. Σίγουρα υπήρχε τακτική. Εμείς στην Ένωση παρατασσόμασταν στο γήπεδο με το 4-4-2. Ήταν ένα σύστημα που μας ταίριαζε. Υπήρχαν στην ομάδα οι παίκτες που μπορούσαν να το υπηρετήσουν πιστά και με μεγάλη επιτυχία. Εγώ θεωρώ πως το κλειδί σε μια ομάδα είναι ο εκάστοτε προπονητής να δουλεύει και να εφαρμόζει το σύστημα που κουμπώνει καλύτερα στους παίκτες έχει στη διάθεση του.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα. Να δοκιμάσετε κάπου ψηλότερα ;
Το 1983, προερχόμουν από μια σοβαρή εγχείρηση που είχα κάνει στην Πράγα. Εκείνη την περίοδο είχα έρθει σε επαφή με το ΑΠΟΕΛ. Είχε αναλάβει προπονητής ο Πάνο Μάρκοβιτς, με είδε αγωνιζόμενο και αφού σχημάτισε καλή άποψη για μένα, εκδήλωσε το έντονο ενδιαφέρον του για να με πάρει στην ομάδα του. Με ζητούσε επίμονα για 2-3 χρόνια ωστόσο η Ένωση δεν ήθελε να με παραχωρήσει. Ήταν ανένδοτη. Δεν έχω όμως κανένα παράπονο για το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Θα ήθελα σίγουρα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ψηλότερο επίπεδο. Τότε εγώ υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Υπήρξα στη καριέρα μου διεθνής με όλες τις Εθνικές ομάδες της χώρας μας. Εκπροσώπησα την Κύπρο σε δυο επίσημα παιχνίδια. Σίγουρα για τον κάθε ποδοσφαιριστή αποτελεί τη μέγιστη τιμή όταν καλείται στην Εθνική ομάδα της πατρίδας του. Νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου και για την ομάδα που υπηρέτησα ως παίκτης για το γεγονός ότι κατάφερα να γίνω διεθνής.
Ποιο παιχνίδι θα θυμάστε για πάντα ;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι που είχε διεξαχθεί στις 28 Δεκεμβρίου του 1976, ημέρα των γενεθλίων μου, όταν είχαμε κερδίσει με 0-4, στο Δάλι την Άλκη. Είχα κάνει ένας από τα κορυφαία μου παιχνίδια με τη φανέλα της Ένωσης. Ένα άλλο ματς που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου είναι αυτό απέναντι στην Ομόνοια το 1978, όταν ήμουν στρατιώτης. Ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος 1-1, αλλά η απόδοση της ομάδας μας ήταν από άλλο πλανήτη. Τη μέρα εκείνη ήμασταν πραγματικά άλλη κλάση. Μετά το τέλος του αγώνα η εφημερίδα Θάρρος είχε γράψει πως τη μπάλα που παίζει η Ένωση οι άλλες ομάδες της Κύπρου θα είναι σε θέση να την παίξουν μετά από πολλά χρόνια.
Όταν το 1972, ξεκινούσατε το ποδόσφαιρο, φανταζόσασταν πως θα είχατε διαγράψει με τη φανέλα της Ένωσης αυτή την πετυχημένη πορεία για 20 ολόκληρα χρόνια ;
Εγώ αυτό που είχα επιλέξει να κάνω το αγαπούσα. Πάντα προσπαθούσα να προπονούμαι σωστά, να είμαι πειθαρχημένος και να λειτουργώ βάζοντας πρώτα το καλό της ομάδας και μετά το δικό μου. Γενικά στη καριέρα μου ήμουν άτυχος. Μου έτυχαν αρκετοί τραυματισμοί που στάθηκαν εμπόδιο στην εξέλιξη μου. Πίστευα πως θα μπορούσα να παίξω μπάλα για περισσότερα χρόνια. Αποσύρθηκα σε ηλικία 33 ετών, απόλυτα ευχαριστημένος από τη συνολική μου παρουσία στους αγωνιστικούς χώρους.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ένωσης ;
Ακόμη και σήμερα μετά από 30 ολόκληρα χρόνια που έχω σταματήσει το ποδόσφαιρο εισπράττω την καθημερινή αγάπη και τον σεβασμό από τον κόσμο της Ένωσης. Έχουν εκτιμήσει απόλυτα αυτά που πρόσφερα στην ομάδα. Πιστεύω πως υπήρξα στην καριέρα μου από τους παίκτες που αγάπησε ο κόσμος.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αγάπη του κόσμου. Εισπράττω καθημερινά εντός και εκτός Παραλιμνίου την εκτίμηση των φιλάθλων όλων των ομάδων της Κύπρου. Είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για μένα να εξακολουθεί ο κόσμος να θυμάται τον Κωστάκη Τσιερκέζο, τον ποδοσφαιριστή της Ένωσης με το νούμερο 7, στην πλάτη.
Υπάρχει επαφή με τους παλιού σας συμπαίκτες στην Ένωση ;
Βέβαια. Οι επαφές μας είναι ταχτικότατες. Βρισκόμαστε πολύ συχνά. Οι σχέσεις μου με όλους ανεξαιρέτως είναι πολύ καλές.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Τσιερκέζο. Θα θέλαμε κλείνοντας αυτή τη μεγάλη συνέντευξη μέσω του pafossports.blogspot.com, να στείλετε το δικό σας μήνυμα στο φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Σαν παλιός ποδοσφαιριστής ειλικρινά πάνω από όλα είμαι φίλαθλος. Μου αρέσει να βλέπω καλή μπάλα. Σίγουρα θέλω να δω ξανά την Ένωση να σταθεροποιείται στην Α΄ Κατηγορία και να κάνει συνεχώς βήματα προόδου. Είναι κάτι που αξίζει να δει να συμβαίνει ο κόσμος της ομάδας και η περιοχή μας. Ελπίζω σταδιακά να μπορέσει να αποχτήσει τη δυναμική του παρελθόντος. Σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες θέλω να ευχηθώ τα καλύτερα. Το ποδόσφαιρο θέλει δουλειά, επιμονή και υπομονή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου