Ο Κύπριος δεξιός αμυντικός, κεντρικός αμυντικός η και αμυντικός μέσος Γιάννης Μέρτακκας, γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1945, στο Παραλίμνι. Ως ποδοσφαιριστής ξεκίνησε την καριέρα του από τα τμήματα υποδομής της Ανόρθωσης το 1962. Έγινε μέλος της ανδρικής ομάδας το 1963, με την οποία αγωνίστηκε έως και το 1973. Το 1974, φόρεσε τη φανέλα της Ένωσης έως και το 1978. Υπήρξε βασικό μέλος της Ανόρθωσης που κατέκτησε το Κύπελλο Κύπρου το 1971. Αγωνίστηκε συνολικά 10 φορές με την Εθνική Κύπρου. Το 1968, αναδείχθηκε Κορυφαίος Κύπριος Ποδοσφαιριστής και το 1967 βγήκε δεύτερος Καλύτερος Παίκτης στην Κύπρο.
Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ανόρθωσης και της Ένωσης, τον Γιάννη Μέρτακκα. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο της Αμμοχώστου και την έκλεισε σε αυτόν του Παραλιμνίου. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες του Παραλιμνίου, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της Ανόρθωσης, για την μεταγραφή του στην Ένωση, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Γιάννης Μέρτακκας μιλά για το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Γιάννης Μέρτακκας είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Γιάννη Μέρτακκα.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Μέρτακκα να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Εξακολουθώ να βλέπω αγώνες του Κυπριακού Πρωταθλήματος κυρίως από την τηλεόραση.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Πιστεύω τα τελευταία χρόνια το επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου έχει φθάσει σε ένα πολύ καλό σημείο ωστόσο υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Πιστεύω πως η Κύπρος εξακολουθεί να βγάζει πολλά ταλέντα και σήμερα. Δυστυχώς όμως ο μεγάλος αριθμός ξένων ποδοσφαιριστών που λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα μας αποτελεί εμπόδιο για την εξέλιξη τους.
Κύριε Μέρτακκα επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από το Παραλίμνι.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάλα στις αλάνες από πολύ μικρή ηλικία. Μόλις στα 14-15 μου χρόνια, μαθητής ακόμη στο γυμνάσιο Αμμοχώστου, άρχισα να δείχνω μέρος του ταλέντου μου και να ξεχωρίζω. Από νωρίς είχα προκαλέσει αίσθηση με αποτέλεσμα να προσελκύσω το ενδιαφέρον ισχυρών συλλόγων.
Που σας εντόπισε η Ανόρθωση ;
Με είχαν εντοπίσει στο γυμνάσιο Αμμοχώστου, οι καθηγητές μου Αντώνης Παπαδόπουλος και Πανίκος Ιακώβου οι οποίοι με έπεισαν τελικά να ενταχθώ στην Ανόρθωση το 1962. Εκείνη την εποχή όλα τα παιδιά που κατάγονταν από το Παραλίμνι και ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο εύρισκαν καταφύγιο στα τμήματα υποδομή του συλλόγου. Ξεκίνησα αρχικά από τα τσικό, μετά από ένα διάστημα 5-6 μηνών βρέθηκα στη δεύτερη ομάδα και από εκεί ο τότε προπονητής της Ανόρθωσης, ο Αυστριακός Ρέινερ, με προώθησε στην ανδρική το 1963-64.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ανόρθωση ;
Πάρα πολύ καλές. Στην αρχή έπαιξα με προπονητή τον Ρέινερ, 2-3 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα. Μετά το τέλος της στρατιωτικής μου θητείας καθιερώθηκα στη βασική ενδεκάδα της Ανόρθωσης ως δεξιός αμυντικός το 1964.
Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι ποιο παλιοί παίκτες της Ανόρθωσης ;
Εκείνη την περίοδο στην πρώτη ομάδα ήμασταν όλοι κι όλοι δυο νεαροί. Μπορώ να σου πω ότι με αγαπούσαν. Με είδαν με πολύ καλό μάτι. Με έκαναν να αισθανθώ άνετα κοντά τους. Με βοήθησαν πάρα πολύ στο ξεκίνημα. Δεν υπήρξε ποτέ το παραμικρό πρόβλημα στις σχέσεις μας.
Πως αντιμετωπίζατε την πίεση που υπήρχε από τον κόσμο της Ανόρθωσης ;
Αν έχεις άγχος η πίεση δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο. Πρέπει να είσαι δυνατός, έτοιμος και καλά προπονημένος για να μπορέσεις να αποδώσεις σύμφωνα με τις δυνατότητες σου. Πρέπει να μπορείς να συνεργάζεσαι άψογα με τους συμπαίκτες σου τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Να λειτουργείς βάζοντας πάνω από όλα το καλό της ομάδας και μετά το προσωπικό σου συμφέρον.
Εσείς προσωπικά σαν νέο παιδί που ήσασταν τότε πιστεύατε στο εαυτό σας ;
Το ποδόσφαιρο μου άρεσε πάρα πολύ. Είχα βάλει από μικρός στόχο να φθάσω ψηλά και να πετύχω σημαντικά πράγματα στην καριέρα μου. Τα κατάφερα με πολύ σκληρή δουλειά, επιμονή και πείσμα. Από τα τσικό βρέθηκα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βασικός στην πρώτη ομάδα της Ανόρθωσης. Διαγράφοντας μια άκρως ανοδική πορεία. Σιγά-σιγά άρχισα διαρκώς να εξελίσσομαι και να καθιερώνομαι στα μάτια της κοινής γνώμης ως ένας ταλαντούχος παίκτης με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Σε αυτή μου την προσπάθεια βρήκα άξιο συμπαραστάτη το Τζίνα Σιμονόφσκι. Είχε διαγνώσει από νωρίς τις μεγάλες μου δυνατότητες και με καθιέρωσε παρά πολύ γρήγορα στο δεξί άκρο της άμυνας. Μάλιστα με ενθάρρυνε συνεχώς να παίρνω κατά την διάρκεια του παιχνιδιού επιθετικές πρωτοβουλίες και να ανεβοκατεβαίνω διαρκώς από την μια εστία στην άλλη. Δεν ήθελε να αρκούμε μόνο στα αμυντικά μου καθήκοντα αλλά να συνεισφέρω και στο επιθετικό κομμάτι. Όπως έλεγαν όλοι τότε ήμουν ο πρώτος σύγχρονος δεξιός μπακ που λάμβανε μέρος στο πρωτάθλημα της Κύπρου εκείνη την εποχή. Πραγματικά απολάμβανα το ποδόσφαιρο. Μου άρεσε πάρα πολύ να αγωνίζομαι σε αυτή τη θέση και να παίζω επιθετικό ποδόσφαιρο. Ο κόσμος στις εξέδρες που ερχόταν να με δει θαύμαζε το τρόπο που αγωνιζόμουν και φρόντιζε να μου το δείχνει αρκετά συχνά. Στην πορεία έπαιξα στην Ανόρθωση και ως κεντρικός αμυντικός η λίμπερο. Στο τελικό του 1971 με την Ομόνοια, όταν είχαμε κατακτήσει το κύπελλο, είχα παίξει στο ματς ως λίμπερο.
Σε ποια ηλικία καθιερωθήκατε στην Ανόρθωση ;
Καθιερώθηκα στην Ανόρθωση μετά το τέλος της στρατιωτικής μου θητείας. Η θέση που μου άρεσε περισσότερο ήταν αυτή του δεξιού μπακ. Βεβαίως όταν χρειάστηκε έδωσα λύσεις στην ομάδα και σε άλλες θέσεις.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν τότε πως ήμουν ένας σύγχρονος και πολύ ποιοτικός δεξιός μπακ. Θεωρούσαν πως ήμουν από τους Καλύτερους Οπισθοφύλακες που έβγαλε το Κυπριακό Ποδόσφαιρο και ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της Ανόρθωσης. Ήμουν χαλκέντερος, πεισματάρης, δυναμικός και γρήγορος. Δεν επέτρεπα τη δημιουργία ρηγμάτων και ήμουν πάντοτε σταθερός σε απόδοση. Με τη φανέλα της Ανόρθωσης, πραγματοποίησα συνολικά 132 εμφανίσεις και σκόραρα 4 γκολ.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Μου άρεσε πάρα πολύ να δουλεύω στις προπονήσεις. Αγαπούσα με πάθος το ποδόσφαιρο. Ήξερα πάρα πολύ καλά πως μόνο με το ταλέντο και χωρίς εντατική δουλειά δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις μιας μεγάλης ομάδας όπως η Ανόρθωση. Αν δεν είσαι αποφασισμένος να δουλέψεις δε θα πας πουθενά. Πρέπει να είσαι διαρκώς σε καλή αγωνιστική κατάσταση και έτοιμος να δώσεις άμεσες λύσεις στην ομάδα και στον προπονητή σου όταν θα σου ζητηθεί. Γενικά για να πετύχεις στη ζωή σου πρέπει να λατρεύεις αυτό που κάνεις. Όσο πιο αγαπητός είσαι στον κόσμο τόσο το καλύτερο για σένα.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ανόρθωση της δικής σας εποχής ;
Η δικιά μας φουρνιά ποδοσφαιριστών στην ουσία διαδέχθηκε στην Ανόρθωση την ομάδα της "Μεγάλης Κυρίας", που είχε κυριαρχήσει στο Κυπριακό Ποδόσφαιρο από το 1957 έως και το 1963. Είχε κατακτήσει τα πρωταθλήματα του 1957, 1958, 1960, 1962 και 1963. Είχε χάσει μόνο το πρωτάθλημα του 1961, στο οποίο τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Στην συνέχεια η Ανόρθωση προχώρησε σε ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της και στη θέση των Αλέξανδρου Πάπυρου, Μαυρίκιου Άσπρου, Πανίκου Ιακώβου, Παναγιώτη Πιερή, Μιχάλη Γιασεμή-Σιαλή, Αντώνη Καρά, Πάνου Σιάηλου πήραν νέα παιδιά με πολλά όνειρα και μεγάλο ενθουσιασμό. Εγώ ήμουν μέλος αυτής της νέας φουρνιάς ποδοσφαιριστών. Πραγματικά ως βασικός παίκτης εκείνης της ομάδας απόλαυσα το ποδόσφαιρο. Νιώθω τυχερός που κατάφερα τότε να φορέσω τη φανέλα μιας τόσο μεγάλης ομάδας όπως η Ανόρθωση και να γράψω την δική μου ποδοσφαιρική πορεία με τα χρώματα του συλλόγου. Ήταν κάτι που το έκανα με ευχαρίστηση. Με γέμιζε με χαρά και περηφάνια. Η Ανόρθωση παραμένει μέχρι σήμερα το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας μου και αυτό είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ανόρθωση ;
Φόρεσα τη φανέλα της Ανόρθωσης από το 1962 έως και το 1973.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή με την Ανόρθωση ;
Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κύπρου το 1971. Είχαμε πάει στον τελικό με την Ομόνοια. Ο τελικός είχε διεξαχθεί στις 30 Μάιου του 1971 στο Παλιό ΓΣΠ (το οποίο ήταν και η έδρα της Ομόνοιας) στη Λευκωσία. Το αποτέλεσμα ήταν 1-1 και για το λόγο αυτό διεξήχθη επαναληπτικός στις 6 Ιουνίου του 1971 στο Στάδιο ΓΣΕ (το οποίο ήταν έδρα της Ανόρθωσης). Τους είχαμε κερδίσει με 1-0 και πήραμε το Κύπελλο.
Πως έγινε η μεταγραφή σας στην Ένωση ;
Το καλοκαίρι του 1973 είχε προσληφθεί στην Ανόρθωση ένας ιδιόρρυθμος προπονητής. Εγώ τότε ήμουν 28 ετών και βρισκόμουν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου. Αυτός όμως είχε άλλα σχέδια. Έλεγε πως ήθελε να προχωρήσει σε ανανέωση. Εγώ είχα αντιληφθεί πως δεν ήμουν στα πλάνα του και για να τους βγάλω από τη δύσκολη θέση πήγα στη διοίκηση της Ανόρθωσης και τους ζήτησα εγώ ο ίδιος να με αφήσουν να φύγω. Ήθελα να με δώσουν με μεταγραφή κάπου αλλού. Η αλήθεια είναι ότι αντέδρασαν και κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να με μεταπείσουν αλλά εγώ ήμουν ανένδοτος. Στο τέλος μου έκαναν το χατίρι γιατί είχαν διαπιστώσει πως ο πραγματικός λόγος που ήθελα να αποχωρήσω από την ομάδα ήταν για να μην τους δημιουργώ προβλήματα. Τελικά έκαναν δεύτερες σκέψεις και με έδωσαν στην Ένωση το 1974. Τα πράγματα στην συνέχεια εξελίχθηκαν ιδανικά για μένα και η πορεία που είχα με την ομάδα της γενέτειρας μου μέχρι το 1978, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Αυτά που πέτυχα στο Παραλίμνι μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου είναι πλέον καλά γνωστά σε όλους.
Βρεθήκατε ξαφνικά στην Ένωση. Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις ;
Πήγα στην ουσία σε ένα γνώριμο περιβάλλον για μένα. Με τους περισσότερους παίκτες της ομάδας ήμουν φίλος για χρόνια. Αυτό σίγουρα διευκόλυνε τα πράγματα. Η προσαρμογή μου στη Ένωση ήταν άμεση. Ο κόσμος τότε στο Παραλίμνι εκτιμούσε πάρα πολύ τους παίκτες της ομάδας του. Σε κάθε μας βήμα έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του. Είναι μια περιοχή που λατρεύει το ποδόσφαιρο.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ένωση της δικής σας εποχής ;
Πιστεύω ακράδαντα πως η Ένωση εκείνης της εποχής ήταν μια από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του Κυπριακού Ποδοσφαίρου. Βεβαιότατα και άξιζε να πάρει έστω έναν τίτλο. Ήταν μια ομάδα μοντέλο. Δεν θα ξαναβγεί ποτέ ξανά τέτοιο σύνολο που να έχει στις τάξεις του τόσους πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Με προπονητή μας έναν μεγάλο δάσκαλο τον Πλούσκαλ, χτίστηκε στο Παραλίμνι, εκείνη την εποχή μια φοβερή ομάδα που σε μάγευε με την μπάλα που έπαιζε. Δεν είναι τυχαίο που είχε κερδίσει τον θαυμασμό όλων των αντιπάλων της. Δεν νομίζω να μας έλειπε κάτι. Παίζαμε σωστό και σύγχρονο ποδόσφαιρο για την εποχή. Θεωρώ πως είναι μεγάλη αδικία που δεν μετουσιώθηκε σε μια μεγάλη επιτυχία. Παίξαμε σε δυο τελικούς Κυπέλλου το 1974 και το 1975. Πιστεύω πως θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει τουλάχιστον το ένα Κύπελλο.
Εσείς καθιερωθήκατε στην Ένωση ως αμυντικός χαφ και όχι ως δεξιός μπακ. Πόσο δυσκολευτήκατε σε αυτό τον νέο ρόλο της καριέρας σας ;
Στην καριέρα μου έπαιξα αρκετές θέσεις. Ξεκίνησα στην Ανόρθωση ως δεξιός μπακ, στην συνέχεια βρέθηκα στο κέντρο της άμυνας και κάποιες φορές έπαιξα και ως αριστερός μπακ. Με δοκίμασαν κάποια στιγμή και στα άκρα τις επίθεση στα οποία έπαιζα στα πρώτα βήματα της καριέρας μου. Στην Ένωση καθιερώθηκα ως αμυντικός χαφ και μπορώ να σου πω ότι το απόλαυσα. Έκανα εξαιρετικές εμφανίσεις που με ανέβασαν ακόμη περισσότερο στα μάτια του κόσμου. Γενικά όμως υπήρξα στην καριέρα μου ένας παίκτης που του άρεσε να βοηθά την ομάδα του οπού υπήρχε ανάγκη. Όπου μου ζητούσαν να βοηθήσω οι κατά καιρούς προπονητές μου εγώ το έκανα αδιαμαρτύρητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξελιχθώ σε πολύτιμο "εργαλείο" για αυτούς.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ένωση ;
Από την σεζόν 1973-74 έως το 1977-78. Υπήρξα για μια 4ετία μέλος μιας ομάδας στην οποία τα πάντα δούλευαν στην εντέλεια. Έζησα αξέχαστες στιγμές με τη φανέλα της Ένωσης. Στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας, πέτυχα συνολικά 3 γκολ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή ;
Η καριέρα μου στο Παραλίμνι απογειώθηκε. Η μεγαλύτερη μου στιγμή ήταν που φόρεσα τη φανέλα της ομάδας. Έζησα πολύ έντονα την κάθε στιγμή. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που αμέσως μετά την Ανόρθωση βρέθηκε στον δρόμο μου η Ένωση εκείνης της περιόδου. Μου έδωσε την δυνατότητα να διατηρηθώ σε καλό αγωνιστικό επίπεδο και στην πορεία να παίξω ακόμη καλύτερη μπάλα με τη φανέλα της νέας μου ομάδας.
Ποιος προπονητής σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Ο πρώτος προπονητής που με ψάρεψε ανάμεσα σε καμιά εκατοσταριά μικρούς ήταν ο Αυστριακός Ρέινερ και έκανα μαζί του τα πρώτα μου ματς με τη φανέλα της Ανόρθωσης. Επί δικής του εποχής έπαιζα ως αριστερός μπακ, χωρίς όμως να αντιμετωπίζω στην ουσία κανένα πρόβλημα. Για μένα είτε δεξιός είτε αριστερός μπακ ήταν το ίδιο. Ήμουν εξίσου καλός. Χρωστάω επίσης πάρα πολλά στον Τζίνα Σιμονόφσκι γιατί ήταν ο άνθρωπος που στην πραγματικότητα με απογείωσε. Έκανα υπό την καθοδήγηση του αισθητή την παρουσία μου στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα που με βελτίωσαν ως παίκτη. Ο Πλούσκαλ ήταν αυτός που με ανάστησε ποδοσφαιρικά. Εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζα κάποια προβλήματα με τα πόδια μου και με τις δυνατές του προπονήσεις και την σκληρή δουλειά με μετέτρεψε για δεύτερη φορά σε ποδοσφαιριστή ηλικίας 18 ετών. Υπό την καθοδήγηση του Πλούσκαλ έπαιξα ίσως την καλύτερη μπάλα της καριέρας μου. Την περίοδο που δούλεψε στην ομάδα ήταν πολύ αυστηρός και απαιτητικός. Όσοι πραγματικά ήθελαν να παίξουν μπάλα και είχαν τη διάθεση να δουλέψουν και να ακολουθήσουν πιστά τις οδηγίες του στο τέλος ανταμείβονταν για τους κόπους τους. Ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε τόσο για τις προπονητικές του μεθόδους όσο και για τον σπάνιο χαρακτήρα του. Για να καταλάβεις μας είχε βάλει να κάνουμε προπόνηση μέχρι και Σάββατο πρωί, παραμονές των αγώνων. Για το Κυπριακό Ποδόσφαιρο τότε ήταν κάτι το πρωτοφανές.
Ποιος αντίπαλος σας δυσκόλευε περισσότερο ;
Τους αντιμετώπιζα όλους με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση. Δεν έμαθα στη ζωή μου να υποτιμώ κανέναν. Θα πρέπει όμως να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον Ανδρέα Κανάρη. Είχαμε δυνατές μονομαχίες ως αντίπαλοι αλλά ουδέποτε αφήσαμε να προκύψει πρόβλημα μεταξύ μας. Τα πάντα και για τους δυο μας τελείωναν με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Ήταν ανέκαθεν ένας καθαρός, δυνατός και πολύ ποιοτικός παίκτης που ξεχώριζε τόσο για την ποδοσφαιρική του ποιότητα όσο και για τον εξαιρετικό του χαρακτήρα. Το ξεχωρίζω κυρίως σαν άνθρωπο. Μόνο καλά λόγια έχω να πω και θέλω με την ευκαιρία που μου δίνεις να το αναφέρω.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα παιχνίδια ;
Ταχτική υπήρχε και στη δική μας εποχή. Ο κάθε προπονητής μελετούσε διεξοδικά τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία των αντιπάλων και στην συνέχεια τα ανέλυε όσο πιο καλά μπορούσε στους παίκτες του. Βέβαια στο ποδόσφαιρο παίζουν και άλλα πράγματα ρόλο. Όπως για παράδειγμα η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του κάθε παίκτη. Εμείς παίζαμε τότε πιο απελευθερωμένα. Για αυτό και ο κόσμος έβλεπε καλύτερο θέμα όταν ερχόταν στο γήπεδο.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική Κύπρου ;
Να σου πω. Είχα 10 συμμετοχές με την Εθνική Κύπρου. Τις πρώτες πέντε συμμετοχές τις είχα ως παίκτης της Ανόρθωσης και τις υπόλοιπες πέντε ως ποδοσφαιριστής της Ένωσης. Η παρουσία μου στην Εθνική ομάδα της Κύπρου ξεκινά το 1968. Τότε είχαμε την ατυχία να πέσουμε στον ίδιο όμιλο με την κορυφαία Εθνική Γερμανίας που ίσως να εμφανίστηκε ποτέ στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο και έχοντας στις τάξεις της Ιερά Τέρατα του αθλήματος και την εξίσου πολύ ισχυρή Εθνική ομάδα της Σκωτίας. Είχαμε χάσει 12-0 στην Γερμανία και 8-0 στην Σκωτία. Αντιλαμβάνεσαι πως οι διαφορές μεταξύ των ομάδων τότε ήταν τεράστιες. Εμείς στην Κύπρο δεν είχαμε ούτε ένα γήπεδο με χόρτο. Κάναμε όλες και όλες δυο προπονήσεις την εβδομάδα. Οι συνθήκες για τους ποδοσφαιριστές της δικής μου εποχής ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες. Δεν είχαμε στη διάθεση μας ούτε τα βασικά. Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε ήμασταν αναγκασμένοι εκτός από το ποδόσφαιρο να κάνουμε παράλληλα και άλλες δουλειές. Πολλές φορές και σκληρά επαγγέλματα. Όταν έρχεσαι καθημερινά αντιμέτωπος με όλα αυτά τα προβλήματα πως περιμένεις να ανταγωνιστείς παίκτες που προέρχονται από προηγμένες σχολές ποδοσφαίρου και που έχουν μάθει να δουλεύουν επί σειρά ετών πιο σωστά από σένα.
Όταν ξεκινούσατε το ποδόσφαιρο το 1962 από τα τσικό της Ανόρθωσης φανταζόσασταν ότι θα είχατε αυτή τη πορεία στο ποδόσφαιρο ;
Όχι. Για να είμαι ειλικρινείς δεν το περίμενα. Δεν μπορούσα να το φανταστώ τότε. Ούτε έβαζα τόσο μακρινούς στόχους. Μού άρεσε όμως το ποδόσφαιρο. Φιλοδοξούσα πάντα να γίνω ένας καλός ποδοσφαιριστής και να διαγράψω μια σταθερή και πετυχημένη πορεία. Όταν ξεκίνησα σιγά-σιγά να παίρνω χρόνο συμμετοχής, να αποκτώ εμπειρίες, να βελτιώνομαι και να καθιερώνομαι στην Ανόρθωση, άρχισα να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου. Με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα και θέληση κατάφερα να εξελιχθώ σε έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή που πρόσφερε πολύτιμές υπηρεσίες στις ομάδες που εκπροσώπησε. Τίποτα δεν σου χαρίζεται στη ζωή. Για να γνωρίσεις την επιτυχία πρέπει να μοχθήσεις πάρα πολύ. Έμαθα να απολαμβάνω ως ποδοσφαιριστής την κάθε στιγμή. Ήμουν ο ίδιος άνθρωπός και στις νίκες και στις ήττες.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ανόρθωσης και της Ένωσης ;
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αναγνωσιμότητα και η αγάπη του κόσμου. Πιστεύω ακράδαντα στο τέλος της ημέρας πως οι ομάδες μας δεν μας χρωστούν τίποτα. Αντίθετα ήμαστε εμείς οι παλιοί παίκτες που πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη προς τους συλλόγους που εκπροσωπήσαμε γιατί μας έδωσαν την δυνατότητα φορώντας τη φανέλα τους να μας μάθει ο κόσμος, να μας αγαπήσει και να δεθεί μαζί μας. Να αποκτήσουμε ένα καλό όνομα μέσα στην κοινωνία. Η μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε πολίτη είναι να του δοθεί η δυνατότητα να εκπροσωπήσει την πατρίδα του στο εξωτερικό. Εγώ είχα αυτή την ευκαιρία τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Έχω κάνει μέσα από τα 15 χρόνια περίπου της ενασχόλησης μου με το ποδόσφαιρο πολλές γνωριμίες, δυνατές φιλίες και γενικά έζησα όλα αυτά που ονειρεύεται ο κάθε ποδοσφαιριστής στην καριέρα του. Μέχρι σήμερα ο σεβασμός που εισπράττω από τους φιλάθλους όλων των ομάδων της Κύπρου και σε όλα τα μέρη της χώρας μας είναι πραγματικά πολύ μεγάλος. Αυτή για μένα είναι η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Έχω ταχτικότατες επαφές με όλους τους παλιούς μου συμπαίκτες σε Ανόρθωση και Ένωση. Οι σχέσεις μας συνεχίζουν να βρίσκονται στο καλύτερο τους σημείο και είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της πανδημίας έχουμε αραιώσει κάπως τις συναντήσεις αλλά η πρόθεση όλων μας είναι το συντομότερο δυνατόν να επανέλθουμε δριμύτεροι.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Μέρτακκα. Κλείνοντας την συνέντευξη θα ήθελα να στείλετε μέσω του pafossports.blogspot.com το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ανόρθωσης, της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω στον κόσμο όλων των ομάδων στην Κύπρο είναι πως θα πρέπει να συνεχίσουν να πηγαίνουν στα γήπεδα, να αγαπούν με πάθος τον αθλητισμό, να στηρίζουν τις αγαπημένες τους ομάδες, αλλά να μείνουν μακριά από τις ακρότητες και τον φανατισμό. Πρέπει να ήμαστε όλοι αγαπημένοι μεταξύ μας για να βοηθήσουμε ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο το ποδόσφαιρο μας να κάνει τα σωστά βήματα προόδου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου