Ο Χάρης Κωνσταντίνου στο Pafossports

 

Ο Κύπριος Τερματοφύλακας Χάρης Κωνσταντίνου, γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου του 1953, στο Παλιομέτοχο Λευκωσίας. Έχοντας ξεκινήσει από την Αγγλία σε νεαρή ηλικία το ποδόσφαιρο, ήταν μέλος  της μεγάλης ΕΠΑ του 1970. Ένας γκολκίπερ με ποικιλία αρετών, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους τερματοφύλακες στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. Ήταν έξυπνος, γρήγορος στις επεμβάσεις του και το κυριότερο, εξαιρετικά σταθερός σε απόδοση. Κατά τη διάρκεια της 25ετούς ποδοσφαιρικής του καριέρας, κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1969-70) και ήταν φιναλίστ κυπέλλου το 1985 (για την ιστορία ήττα με 1-0 από την ΑΕΛ). Κατέγραψε με  την ΕΠΑ 600 συμμετοχές (1968-1994) σε όλες τις διοργανώσεις και φόρεσε την φανέλα της Εθνικής 6 φορές.

Το Pafossports ταξιδεύει σήμερα στην Λάρνακα, φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΕΠΑ, τον Χάρη Κωνσταντίνου. Ένα παλιό άσσο των γηπέδων  που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 25 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε, πως έζησε την παρουσία του με την ΕΠΑ στο πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, την Εθνική , τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Χάρης Κωνσταντίνου μιλά για το σημερνό ποδόσφαιρο, και την ΑΕΚ.

 

Ο Χάρης Κωνσταντίνου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Κύπρου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι ποδοσφαιριστές παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Χάρη Κωνσταντίνου.

 

Συνέντευξη Κώστα Ιωάννου.

Επιτρέψετε μου κύριε Κωνσταντίνου να ξεκινήσουμε από το παρελθόν. Από πού κατάγεστε ;

Από το Παλιομέτοχο Λευκωσίας.

Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Αγγλία ;

Στην παιδική μου ηλικία πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια. Σε ηλικία επτά ετών έφυγα μαζί με την οικογένεια μου από το σπίτι μας στο Παλιομέτοχο για την Αγγλία. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα αλλά με την πάροδο του χρόνου καταφέραμε να συνηθίσουμε τον νέο τρόπο ζωής. Έμεινα εκεί για 8 χρόνια και στα 20 μου αποφάσισα να επιστρέψω στην Κύπρο και την ΕΠΑ.

Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;

Το ποδόσφαιρο στη ζωή μου μπήκε από πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου έπαιζε δεξιός ακραίος επιθετικός, εγώ και τα τρία μου αδέρφια κάναμε καριέρα ποδοσφαιριστή. Στο σπίτι μιλούσαμε συνεχώς για ποδόσφαιρο γιατί είχαμε μεγάλο πάθος και αγάπη για το άθλημα.

Μεγαλώσατε σε μια χώρα που λατρεύει με πάθος το ποδόσφαιρο. Πόσο σας βοήθησε στην πορεία σας η παρουσία σας στην Αγγλία σε μικρή ηλικία ;

Στα 12 μου χρόνια εντάχθηκα στα τμήματα υποδομή της Τότεναμ. Εκεί έμεινα μέχρι τα 15 και στην ομάδα μας κάτω των 15,5 που έπαιζα υπήρχαν πέντε τερματοφύλακες και πάντα βασικός έπαιζα εγώ. Έμαθα πάρα πολλά γύρω από το ποδόσφαιρο στο διάστημα της παρουσίας μου εκεί. Όταν κάνεις προπόνηση και δίπλα σου βλέπεις όλα αυτά τα ιερά τέρατα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που υπήρχαν στην ανδρική ομάδα το πως δουλεύουν καθημερινά μόνο κέρδος μπορείς να έχεις.

Πάντα ήσασταν ΕΠΑ ;

Το 1967 ο πρώτος που ήρθε στην Κύπρο ήταν ο αδερφός μου ο Τάσος και την επόμενη ήρθα εγώ. Όταν ήμασταν μικροί παρακολουθούσαμε περισσότερο το ΑΠΟΕΛ γιατί έπαιζε στην ομάδα ο αδερφός μου ο Ανδρέας ο Ασσιώτης. Από τα 15 μου και μετά έγινα πρώτα φίλαθλος και μετά ποδοσφαιριστής της ΕΠΑ.

Που σας εντόπισε η ΕΠΑ ;

Το 1968 έπαιζα ποδόσφαιρο σε μια επαρχιακή ομάδα του Λονδίνου. Για έδρα μας χρησιμοποιούσαμε το παλιό γήπεδο της Άρσεναλ το Χάιμπουρι. Σε ένα παιχνίδι της ομάδας στο γήπεδο ήταν παρών ο αδερφός μου ο Τάσος μαζί με τον Χριστόδουλο Κκόλα με είδαν, τους άφησα καλές εντυπώσεις και όταν βρεθήκαμε στο σπίτι μας που βρισκόταν απέναντι από το Χαίμπουρι σε μια συζήτηση πάνω στο τραπέζι μεταξύ σοβαρού και αστείου με ρώτησαν αν θέλω να πάω στην Κύπρο μαζί τους. Δεν το είχα πάρει στα σοβαρά γιατί βρισκόμουν μόλις στην ηλικία των 15 ετών και το θεώρησα ως αστείο. Την επόμενη μέρα βρήκα τα αεροπορικά εισιτήρια πάνω στο τραπέζι και Πέμπτη πρωί πήραμε το αεροπλάνο για την Κύπρο.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΕΠΑ ;

Από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο οίκημα της ΕΠΑ είπα στον εαυτό πως αυτό θα είναι από εδώ και πέρα το δεύτερο μου σπίτι.

Πάντα τερματοφύλακας ήσασταν ;

Όσο και αν φαίνεται παράξενο στο ξεκίνημα της καριέρας μου έπαιζα ως αριστερός ακραίος επιθετικός. Στη πορεία στο διάστημα που ήμουν στην Αγγλία, οι ομάδες είχαν δικαίωμα μόνο για δυο αλλαγές και οι προπονητές προτιμούσαν στον πάγκο να αφήνουν ποδοσφαιριστές. Δεν άφηναν ποτέ τον αναπληρωματικό τους τερματοφύλακα. Σε ένα παιχνίδι ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας μας τραυματίστηκε και την θέση του πήρα εγώ και έκανα ένα εξαιρετικό ματς. Από εκείνη την στιγμή δεν βγήκα ξανά από το τέρμα.

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι ;

Ο Χαβράνεκ ήταν ο άνθρωπος που μου έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη και με βοήθησε στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Μετά όταν έχεις την τύχη να βρίσκεσαι δίπλα σε έναν τερματοφύλακα της εμβέλειας του Μάκη Αλκιβιάδη δεν υπάρχει πιθανότητα να μην μάθεις και να μην βελτιωθείς. Ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας της Κύπρου εκείνη την περίοδο και αποτελούσε την ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας.

Πήγατε σε μια ομάδα που είχε μεγάλη παράδοση στους τερματοφύλακες. Αποτελούσε πρόκληση για εσάς να καταφέρετε να κερδίσετε θέση βασικού στην ομάδα ;

Η ΕΠΑ είχε την τύχη να έχεις στις τάξεις της πριν από εμένα τρεις σπουδαίους τερματοφύλακες που έγραψαν την δική τους ξεχωριστή ιστορία στο κυπριακό ποδόσφαιρο και υπερασπίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο την εστία της ομάδας για πολλά χρόνια. Από την ίδρυση της ΕΠΑ το 1932 μέχρι το 1994 μόνο 4 ήταν οι βασικοί τερματοφύλακες της ομάδας. Είχαν προηγηθεί ο Στ. Μαύρος, ο Πύργος και ο Αλκιβιάδης μέχρι το 1975 που είχα την τύχη και την ευθύνη ταυτόχρονα να τον διαδεχθώ. Παρά την πίεση που υπήρχε είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό και με σκληρή δουλεία, υπομονή και επιμονή κατάφερα να ανταποκριθώ στις δυσκολίες και για 25 χρόνια να υπερασπιστώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εστία μιας μεγάλης και ιστορικής ομάδας.

Χρήματα υπήρχαν στο ποδόσφαιρο ;

Δεν υπήρχε το παραμικρό. Πήραμε λίγα χρήματα μόνο την περίοδο που  η ΕΠΑ αγωνιζόταν στην Α΄ Εθνική μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 1969-70. Μιλάμε για έναν μισθό 20 λιρών που για την εποχή εκείνη ήταν πολύ καλά χρήματα. 

Στο ξεκίνημα της καριέρας σας βρισκόσασταν στην σκιά ενός σπουδαίου Τερματοφύλακα. Υπήρχε απογοήτευση ;

Όταν αγαπάς το ποδόσφαιρο έχεις υπομονή. Εγώ μεγάλωσα στην Αγγλία και έμαθα πάρα πολλά πάνω σε αυτό το κομμάτι. Είχα πειθαρχία, δούλευα σκληρά, προσπαθούσα καθημερινά να βελτιώνω τις αδυναμίες μου και να περιμένω την κατάλληλη ευκαιρία. Όταν χρειαζόταν να παίξω ήμουν έτοιμος και έδειχνα μέσα στο γήπεδο τις ικανότητες μου. Δεν απογοητεύτηκα, δεν τα έβαλα κάτω, είχα πείσμα και θέληση να καθιερωθώ. Γνώριζα πολύ καλά πως είχα από πάνω μου έναν μεγάλο τερματοφύλακα με έντονη προσωπικότητα και μεγάλες ικανότητες. Προσπαθούσα να μάθω δίπλα του όσο περισσότερα πράγματα μπορούσα και να επωφεληθώ από την παρουσία του. Ήξερα ποιος ήταν το νούμερο ένα και είχα την υπομονή να περιμένω να έρθει η δική μου σειρά.

Σε ποια ηλικία καθιερωθήκατε στην ομάδα ;

Στα 23 με 24 μου χρόνια είχα πάρει την θέση του βασικού τερματοφύλακα της ΕΠΑ. Ήμουν έτοιμος και αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά να υπερασπιστώ την εστία της ομάδας. Από την ηλικία όμως των 16 με 17 είχα αρχίσει να δείχνω τις ικανότητες μου. Έκανα εξαιρετικά παιχνίδια απέναντι στην ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό Πειραιώς, όταν η ομάδα έπαιζε στην Α΄ Εθνική. Ήξερα πολύ καλά ποιος είμαι όπως γνώριζε πολύ καλά και ο κόσμος τι μπορούσα να δώσω στην ομάδα.

Τι θα μπορούσαμε να πούμε για την ΕΠΑ εκείνης της εποχής στο ξεκίνημα της καριέρα σας ;

Όταν ήρθα στην Κύπρο το 1968 οι ομάδες έκαναν τρεις προπονήσεις την εβδομάδα και το παιχνίδι του Σαββατοκύριακου. Με την κάθοδο του κύριου Χαβράνικ άλλαξαν τα πάντα στην ομάδα. Ήμασταν ίσως η πρώτη ομάδα που είχε πάει στο εξωτερικό για προετοιμασία. Πήγαμε στο Ισραήλ για 15 μέρες και από εκεί που κάναμε τρεις φορές προπόνηση την εβδομάδα, βρεθήκαμε να κάνουμε τρεις φορές την ημέρα. Ήρθαμε πίσω και ήμασταν άλλη ομάδα. Υπήρχε τότε στην ΕΠΑ μια εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών με ποιότητα όπως ήταν οι Αλκιβιάδης, Αλεξάνδρου, Κατζηλιέρης, Χατζηγιαννακου, ο Τάσος, ο Λ Θεοδώρου, ο Καλόγηρος οι οποίοι ήταν για πολλά χρόνια μαζί και κατάφεραν να διατηρήσουν την ομάδα σε ψηλό επίπεδο και ανάμεσα στις σημαντικές δυνάμεις της εποχής. Ήταν μια ομάδα με σταθερό κορμό, με λίγες αλλαγές στο βασικό σχήμα, με χημεία, ομοιογένεια αλλά προπάντων οικογενειακό κλίμα ανάμεσα στους παίκτες. Είχαμε μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλο και αυτό μας έβγαινε μέσα στο γήπεδο. Ήταν μια γεμάτη ομάδα σε όλες τις θέσεις, καλά δουλεμένη και θεωρώ πως αυτός ήταν και ο λόγος που την έκαναν τόσο ξεχωριστή. Αυτό ήταν το πλεονέκτημα που είχαμε την σεζόν 1969-70 έναντι των άλλων ομάδων και πήραμε το πρωτάθλημα.

Τι γινόταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;

Πάντα προσπαθούσα να είμαι ήρεμος. Μελετούσα πριν από τα παιχνίδια τις αδυναμίες της ομάδας μου αλλά και τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές έτσι ώστε να ξέρω τι θα συναντήσω στο γήπεδο. Ήθελα να ξέρω κάθε λεπτομέρεια για τους επιθετικούς των άλλων ομάδων, να μάθω τα πάντα γύρω από το παιχνίδι τους. Ήμουν ποδοσφαιριστής των μεγάλων αγώνων γιατί σε αυτά τα ματς ξεδιπλώνεις της αρετές σου, τον χαρακτήρα σου, την προσωπικότητα σου, καθιερώνεσαι στην συνείδηση του κόσμου ως ένας σημαντικός παίκτης. Μελετούσα ακόμα τα πέναλτι και πως τα εκτελούν οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές. Δεν άφηνα τίποτε στην τύχη.

Ποια ήταν τα δυνατά σας στοιχεία ;

Οι τερματοφύλακες παλιά στην Κύπρο υστερούσαν σε ύψος και σε εκτόπισμα. Ήταν γύρω στο 1.80 και την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν στις ομάδες κεντρικοί αμυντικοί με ποιότητα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία επιθετικούς της αξίας του Σωτήρη Καϊάφα με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει εξολοκλήρου πάνω στους τερματοφύλακες. Έπρεπε να είσαι καλός στις εξόδους, να είσαι δυνατός στον αέρα, να εμπνέεις εμπιστοσύνη στην ομάδα, να μπορείς να καθοδηγήσεις τους συμπαίκτες σου. Όλες οι ομάδες είχαν επιθετικούς με 1.85 και 1.90 ύψος. Μόνο ένας ικανός τερματοφύλακας θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτούς τους παίκτες. Αυτό που με παραξενεύει στο σημερινό ποδόσφαιρο είναι ότι πλέον  δεν βλέπω να υπάρχει τερματοφύλακας που να μπορεί να κυριαρχήσει στην μικρή τους περιοχή.

Πείτε μας δυο λόγια για  εκείνη την ομάδα στην οποία ήσασταν μέλος για 25 χρόνια ;

Με τη παρουσία του Χαβράνεκ η ομάδα είχε καταφέρει να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη στο κυπριακό ποδόσφαιρο για πολλά συνεχόμενα χρόνια. Πήραμε το πρωτάθλημα τη σεζόν 1969-70, παίξαμε στην Ά Εθνική με καλή παρουσία της ομάδας μας την περίοδο 1970-71 και όταν επιστρέψαμε στο κυπριακό πρωτάθλημα καταφέραμε να τερματίσουμε στην 2^η θέση με καλό ποδόσφαιρο. Με  το τέλος της σεζόν αποχώρησε από την ομάδα ο αδερφός μου ο Τάσος Κωνσταντίνου που πήγε με μεταγραφή στην ΑΕΚ, και κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές που αποτελούσαν τον κορμό της ομάδας για χρόνια είχαν φθάσει σε μια προχωρημένη ηλικία, τότε ένας ποδοσφαιριστής έβαζε τέλος στην καριέρα του νωρίς, με αποτέλεσμα να αρχίσει σταδιακά η πτώση της ομάδας μέχρι την σεζόν 1984-85 που πήγαμε στον τελικό κυπέλου και χάσαμε από την ΑΕΛ. Για πολλά χρόνια καταφέραμε να είμαστε μια υπολογίσιμη δύναμη για το Κυπριακό ποδόσφαιρο και αυτό οφείλεται στην ποιότητα των παικτών που είχε η ΕΠΑ.

Κύριε Κωνσταντίνου σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία είστε από τους πρώτους σε συμμετοχές στην ΕΠΑ ;

Έχω φορέσει την φανέλα της ΕΠΑ σε 600 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις και είναι κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα συμβεί στο ξεκίνημα της καριέρας μου.

Πόσα χρόνια φορέσατε τη φανέλα της ΕΠΑ ;

25 χρόνια μια ολόκληρη ζωή. 

Ποιες είναι οι κορυφαίες σας στιγμές με την ΕΠΑ ;

Είχα πάντα επιτυχίες απέναντι σε μεγάλες ομάδες. Έκανα τα καλύτερα ματς της καριέρας μου ειδικά με αντίπαλο την Ομόνοια η οποία εκείνη την εποχή ήταν μια τρομερή ομάδα που έριχνε πεντάρες, εξάρες και πάνω. Γνώριζα πολύ καλά το παιχνίδι τους, με κάθε λεπτομέρεια και μου έδινε έξτρα κίνητρο να μπορέσω να τους σταματήσω η να τους περιορίσω όσο μπορώ περισσότερο. Το 1985 όταν πήγαμε στον τελικό του κυπέλλου με την ΑΕΛ, στον ημιτελικό είχαμε κερδίσει στην Λάρνακα στο πρώτο ματς με 5-1 την Ομόνοια και στον επαναληπτικό στην Λευκωσία εκεί που πιστεύαμε πως δύσκολα θα μπορούσε να ανατραπεί το σκορ, βρεθήκαμε σε ένα γεμάτο γήπεδο με 27.000 κόσμο απέναντι μας και μια ομάδα με μεγάλο πάθος, αποφασιστικότητα αλλά και παίκτες εξαιρετικής ποιότητας. Εμείς είχαμε πάει με αρκετές απουσίες σημαντικών ποδοσφαιριστών, μας έβαλαν μέσα στην εστία μας και μας βομβάρδιζαν συνεχώς. Απέκρουσα πέναλτι στο 52’, έβαλαν το πρώτο τους γκολ στο 82΄και πίστευαν πως μπορούσαν να κάνουν την ανατροπή στα 15 λεπτά που είχαν μείνει. Δείξαμε όμως χαρακτήρα και πήραμε την πρόκριση. Είχα κάνει ένα από τα κορυφαία παιχνίδια της καριέρας μου.

Ποια ήταν η σχέση σας με τον κόσμο της ΕΠΑ ;

Η ΕΠΑ είχε τον περισσότερο κόσμο στην Λάρνακα που ήταν πάντα ένθερμος οπαδός της ομάδας. Αγαπούσε με πάθος το σωματείο και ήξερε να εκτιμά την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών. Ήταν πάντα κοντά και στις καλές στιγμές και στις άσχημες.

Μπήκατε στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα ; Να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;

Κατά την διάρκεια της καριέρας μου και για πολλά συνεχόμενα χρόνια υπήρξε έντονο ενδιαφέρον από πολλές μεγάλες ομάδες της Κύπρου αλλά ποτέ δεν ήθελα να φύγω από την ΕΠΑ. Ήθελα να μείνω για πάντα στην ομάδα της καρδιάς μου και να γίνω σημείο αναφοράς. Δεν ήθελα να προδώσω την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο μου. Δεν μετανιώνω για αυτή μου την επιλογή. Δεν μπήκα καν σε συζήτηση για να πάω κάπου αλλού. Είχα πρόταση από άλλη ομάδα στα 40 μου, που πήρα την απόφαση να αποσυρθώ.

Υπάρχει κάποιος προπονητής που σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;

Εγώ ξεχωρίζω στην πρώτη θέση τον Χαβράνεκ που άλλαξε τα πάντα στην ομάδα, την ανέβασε επίπεδο και έβαλε την σφραγίδα του στην ιστορία του συλλόγου. Δεν τον ενδιέφεραν τα ονόματα αλλά να του δώσεις στο γήπεδο αυτά που ήθελε από σένα. Από εκεί και πέρα πέρασαν από την ομάδα πολλοί προπονητές με τα καλά και τα κακά τους. Ήταν και μια περίοδος που οι ομάδες δεν έδιναν χρόνο στους προπονητές να δείξουν την αξία τους. Το καλύτερο ποδόσφαιρο η ΕΠΑ το έπαιξε με τον Άρσοφ που είχε φύγει από την Ομόνοια και είχε έρθει για ένα χρόνο στην ομάδα μας. Είχε την ικανότητα να πείθει τους παίκτες του να παίζουν για εκείνον και να δίνουν στο γήπεδο τον καλύτερο τους εαυτό.

Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που φοβόσασταν περισσότερο ;

Ο Σωτήρης Καιάφας ήταν ο δυσκολότερος όλων. Είχε ύψος, δύναμη, πολύ καλός με το κεφάλι, ήταν ανίκητος στον αέρα. Ήταν μεγάλος πονοκέφαλος για όλους τους τερματοφύλακες εκείνης της εποχής.

Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;

Έκανα το καλύτερο μου παιχνίδι με αντίπαλο την Εθνική Ολλανδίας το 1988. Ήταν η χρονιά που είχαν κατακτήσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με αντίπαλο την Εθνική Ρωσίας. Μια ομάδα με σπουδαία ονόματα της εποχής. Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ, Κούμαν παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Κάναμε μια εξαιρετική εμφάνιση, τους κοιτάξαμε στα μάτια και χάσαμε στα τελευταία λεπτά με 1-0 και πήραν την πρόκριση που τους έδωσε την δυνατότητα να κατακτήσουν τον τίτλο στην συνέχεια. Είχα κάνει ένα από τα κορυφαία ματς στην καριέρα μου. Βγήκαμε για προθέρμανση πρώτα εμείς και στην συνέχεια οι Ολλανδοί. Καθίσαμε σε μια γωνιά και τους βλέπαμε, ήταν έντεκα σαΐτες μέσα στο γήπεδο, σε μια βροχερή μέρα με βαρύ αγωνιστικό χώρο. Εμείς είχαμε συναντήσει αρκετές δυσκολίες, ενώ αυτοί πετούσαν πάνω στο χορτάρι. Μας κέρδισαν στο 90’. Είχαμε πιστέψει ότι θα φθάναμε σε μια μεγάλη επιτυχία η οποία χάθηκε στο τελευταίο λεπτό.

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

Η αγάπη του κόσμου και ο σεβασμός που κρατάει μέχρι σήμερα. Εμείς δεν βγάλαμε χρήματα από το ποδόσφαιρο, το 1993 όταν σταμάτησα την μπάλα ο μισθός μου ήταν 100 λίρες τον μήνα. Μας έχει μείνει η ηθική ικανοποίηση για την προσφορά μας. Μετά από τόσα χρόνια που έβαλα τέλος στην καριέρα μου εξακολουθώ να εισπράττω την αγάπη του κόσμου. Είχα βρεθεί σε μια κοινή εκδήλωση με τον Νίκο Παντζιαρά και άλλους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, και πάνω στο τραπέζι μου λέει Χάρη κοίταξε μετά από τόσα χρόνια που σταματήσαμε το ποδόσφαιρο εξακολουθούν να μας τιμούν, μετά από 10 χρόνια ποιους θα τιμούν ; θα υπάρχουν παλαίμαχοι παίκτες ; Δεν θα βρεις πλέον ποδοσφαιριστές να παίζουν 10 χρόνια σε μια ομάδα και να γίνονται σημεία αναφοράς. Μετά από ένα η δυο χρόνια αλλάζουν σύλλογο. Αυτά έχει φέρει ο επαγγελματισμός.

Ασχολείστε πλέον ενεργά με  το ποδόσφαιρο ;

Ασχολούμουν συνεχώς με το ποδόσφαιρο και αυτή την περίοδο είμαι στα κ14 της Νέας Σαλαμίνας και κάνω προπόνηση στους μικρούς τερματοφύλακες.

Πως βλέπετε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο ;

Υπάρχουν καλύτερα γήπεδα, εγκαταστάσεις για να δουλέψεις, έγινε ποιο γρήγορο, δυνατό αν και στην δική μου εποχή υπήρχαν σκληρά μαρκαρίσματα και γενικά έχει μεγάλες αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν.

Ταλέντα υπάρχουν ;

Υπάρχουν πάντα ταλέντα αλλά αν δεν πάρουν ευκαιρίες πως θα δείξουν την αξία τους ; Πρέπει η ομοσπονδία να βρει έναν τρόπο που θα υποχρεώσει τις ομάδες να αυξήσουν τον αριθμό των κυπρίων παικτών στην βασική ενδεκάδα. Πρέπει να υπάρχουν 6 Κύπριοι παίκτες στο βασικό σχήμα, γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί καλοί παίκτες που περιμένουν την ευκαιρία αλλά ποτέ δεν την παίρνουν. Ας δούμε το παράδειγμα του Ιωακείμ Τούμπα. Πήγε δανεικός, πήρε χρόνο συμμετοχής, ανέβασε το επίπεδο του, επέστρεψε στην ΑΕΚ και όταν του δόθηκε η ευκαιρία την άρπαξε από τα μαλλιά. Όταν φέρνεις 10 με 15 ξένους πως θα παίξει το ταλέντο ; Υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν που αξίζουν να πάρουν μια ευκαιρία.

Πως βλέπετε την πορεία της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα ;

Έλεγα πριν από τον αγώνα με την Πάφο πως η ΑΕΚ είχε παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο από όλες τις ομάδες. Είχε σταθερότητα, σοβαρότητα και έδειχνε πως είναι ικανή να πάει έτσι μέχρι τέλους. Υπάρχουν πολύ καλές ομάδες στο πρωτάθλημα με μικρές διαφορές ανάμεσα τους και πιστεύω θα γίνει μάχη μέχρι τέλους. Η ΑΕΚ όμως εκεί που χρειάζεται να κάνει το μεγάλο βήμα για να ξεχωρίσει, πάντα κάτι συμβαίνει και κάνει βήματα προς τα πίσω. Αν κέρδιζε την Πάφο θα ήταν στην 1^η θέση με δυο βαθμούς διαφορά. Έχασε την ευκαιρία βρέθηκε στην 2^η θέση και την έχουν πλησιάσει τόσο ο ΑΡΗΣ όσο και η Πάφος. Κάτι της λείπει για να κάνει το μεγάλο βήμα.

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας είπατε κύριε Κωνσταντίνου. Κλίνοντας την συνέντευξη και ενόψει τον Χριστουγέννων  που έρχονται, θα θέλαμε μέσω του Pafossports να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο, καλό νέο έτος με υγεία, αγάπη, ευτυχία και μακριά από προβλήματα και ταλαιπωρία.