Ο Λάκης Μαυρής στο Pafossports

 

Ο Λάκης Μαυρής (Πάφος, 7 Δεκεμβρίου 1962) είναι Κύπριος πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως κεντρικός μέσος. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις ακαδημίες του ΑΠΟΠ και στα 18 μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα των «μπλε». Βασικό στέλεχος πήρε μέρος στις εξαιρετικές εγχώριες παρουσίες του ΑΠΟΠ  την δεκαετία του ’80 στο πρωτάθλημα της  Ά Κατηγορίας.

Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα άλλη μια παλιά δόξα του ΑΠΟΠ, τον Λάκη Μαυρή. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 20 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές ιστορίες από το παρελθόν, πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Πάφου, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Λάκης Μαυρής μιλά για την σημερινή Πάφο και αν είναι έτοιμη για το επόμενο άλμα.

Ο Λάκης Μαυρής είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία στο ποδόσφαιρο της Πάφου. Τεχνίτης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν και κάτι καλό να πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία.  Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Λάκη Μαυρή.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Κύριε Μαυρή να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;

« Δούλευα μέχρι πρόσφατα σε ακαδημίες ποδοσφαίρου της επαρχίας αλλά τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει και πλέον είμαι απλός φίλαθλος»

Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Πάφου ;

«Σήμερα αν έχεις χρήματα φτιάχνεις ομάδα. Ο ρομαντισμός και η αγάπη έχει τελειώσει. Εμείς αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Δεν το κάναμε για τα λεφτά. Έζησα την πρώτη γενιά ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΠ που έπαιζαν μπάλα στο χώμα. Την χρονιά 1982-83 παίξαμε στην Πάφο σε μονό τελικό κυπέλλου με τον Απόλλωνα. Δεν είχε ποτέ ξανά σε αγώνα στην πόλη μας τόσο κόσμο. Ο νικητής θα έπαιζε στην Ευρώπη με την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα και του Φούστερ. Οι εποχές έχουν αλλάξει πλέον. Τώρα το ποδόσφαιρο είναι χρήματα, μάνατζερ και στοιχήματα»

Η περιοχή της Πάφου συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ; Αν δούμε την ιστορία επί σειρά ετών ο Ευαγόρας αλλά και ο ΑΠΟΠ στηρίζονταν σε παιδιά της δική τους περιφέρειας αλλά και των τμημάτων υποδομής.

« Ενώ γίνονται προσπάθειες στα τμήματα υποδομής για να βγουν ταλέντα δεν βλέπουμε να υπάρχει αποτέλεσμα. Δεν παίρνουν ευκαιρίες για να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Από την στιγμή που μπορεί κάποιος να φέρει 15 με 20 ξένους δεν υπάρχει πιθανότητα να παίξει ποδόσφαιρο κάποιο ταλέντο. Ταλέντα υπάρχουν αλλά πρέπει να πάρουν ευκαιρίες. Δεν γίνεται εγώ να είμαι 59 χρονών και να με θυμάται ο κόσμος και σήμερα να μην υπάρχουν άλλοι παίκτες. Χάνονται τα ταλέντα και όλοι έχουν ευθύνη για αυτό»

Κύριε Μαυρή φορέσατε 20 χρόνια τη φανέλα του ΑΠΟΠ. Πώς βλέπετε την πορεία της ομάδας της Πάφου στην ‘Α Κατηγορία ;

« Είναι μια καλή ομάδα με ποιοτικούς παίκτες αλλά κάτι της λείπει για να μπορέσει να κάνει το μεγάλο βήμα. Έχουν μπει οι βάσεις για να πάει καλά ωστόσο κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Εύχομαι να μπορέσει να μπει στην 6αδα φέτος που είναι και ο μεγάλος στόχος τα τελευταία χρόνια»

Κύριε Μαυρή επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από πού κατάγεστε ;

«Είμαι γέννημα θρέμμα από την Πάφο»

Σε ποια ηλικία μπήκε στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;

« Ξεκίνησα από 9 χρόνων στις αλάνες της Πάφου πριν ενταχθώ στα τμήματα υποδομής του ΑΠΟΠ»

Πείτε μας την ιστορία της μετακίνησης σας στον ΑΠΟΠ.

« Πήγα από μόνος μου στην ομάδα. Εκείνη την εποχή φορούσες μια στολή που είχες, έπαιρνες μια τσάντα μικρή και πήγαινες στις ομάδες. Ήταν η ομάδα που αγαπούσα από μικρός και για αυτό την επέλεξα»

Ξαφνικά από τις αλάνες της Πάφου ως υποψήφιος παίκτης του ΑΠΟΠ. Μεγάλη αλλαγή έτσι ; Πως θυμάστε την πρώτη σας εμπειρίες εκεί ;

«Το ποδόσφαιρο είναι όπως το θέατρο. Είναι οι πρώτες στιγμές που θα παίξεις μπάλα. Υπάρχει αγωνία, άγχος, πίεση και γενικά περνούν από το μυαλό ενός νεαρού παιδιού που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο όλα τα συναισθήματα»

Καταφέρατε να ξεχωρίσετε σχετικά εύκολα για τις ικανότητες σας παρά τις δυσκολίες  ;

«Ξεχώρισα σχετικά εύκολα. Είχα πίστη στον εαυτό μου και μεγάλη δίψα να φορέσω τη φανέλα του ΑΠΟΠ. Δούλεψα σκληρά για να τα καταφέρω. Όταν παίζεις ποδόσφαιρο σε μια ομάδα πάνω από 20 χρόνια δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ήμουν πειθαρχημένος, και άκουγα τους προπονητές μου. Ο παίκτης πρέπει να έχει εγωισμό αλλά να μην ξεπερνά το όριο. Πολλά και μεγάλα ταλέντα χάθηκαν γιατί είχαν πολύ μεγάλο εγωισμό»

Πότε ήρθε ο προβιβασμός στην  πρώτη ομάδα ;

« Στα 18 είχα παίξει τελικό κυπέλου με την πρώτη ομάδα σε κατάμεστο γήπεδο. Απίστευτη στιγμή»

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες στον ΑΠΟΠ ;

« Νίκος Πασπαλλής, Κόκος Ροδοσθένους, Άντρος Χριστοδούλου, Σαββάκης Στυλιανού. Ήμουν συμπαίκτης με όλη την παλιά γενιά της ομάδας. Πολύ καλοί παίκτες που έπαιζαν μπάλα σε δύσκολές εποχές. Με βοήθησαν πάρα πολύ στην πορεία μου. Έζησα την εποχή που ο ΑΠΟΠ ξεκινούσε την ανοδική του πορεία»

 

Πώς ήταν να είστε συμπαίκτης με μερικά από τα ινδάλματα σας ;

« Υπήρχε σεβασμός από τους νεαρούς στους παλιούς παίκτες της ομάδας. Μας έμαθαν πάρα πολλά που μας βοήθησαν στην συνέχεια»

Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;

« Στο ξεκίνημα μου αυτός που νου έμαθε πολλά για το ποδόσφαιρο ήταν ο Ανδρέας Ζαβρός. Είχε ακαδημία ποδοσφαίρου μέσα από την οποία βγήκαν σχεδόν όλα τα μεγάλα ταλέντα της Πάφου»

Ποια ήταν τα δυνατά σας στοιχεία ως παίκτης ;

«Ήμουν πολύ καλός και με τα δυο πόδια κάτι σπάνιο για την εποχή. Είχα καλή μεταβίβαση και έπαιζα με μυαλό παρά το γεγονός πως δεν ήμουν γρήγορος»

Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στον ΑΠΟΠ ;

« Ήμουν κεντρικός χαφ»

Ποιοι ήταν οι πιο φαντεζί παίκτες στον ΑΠΟΠ ;

«Ο ΑΠΟΠ είχε εξαιρετικούς παίκτες διαχρονικά και δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον. Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου ποιοτικούς συμπαίκτες με εξαιρετικό χαρακτήρα»

Αγαπημένος σας προπονητής ;

« Οι Άρσοφ  και Μαντζουράκης άλλαξαν τα πάντα στην ομάδα. Ανέβασαν επίπεδο τον ΑΠΟΠ. Δεν είναι τυχαία η πορεία τους στο ποδόσφαιρο. Σπουδαίοι προπονητές και εξαιρετικοί άνθρωποι. Με πολλές γνώσεις και μπροστά από την εποχή τους. Μπορούσαν να περάσουν με μεγάλη ευκολία τα θέλω και τη φιλοσοφία τους στους παίκτες. Ήμουν τυχερός που δούλεψα μαζί τους. Ο Άρσοφ ήταν σαν πατέρας μου και έβαλε πρώτος τις βάσεις για την σπουδαία ομάδα του ΑΠΟΠ»

Ήσασταν μέλος μιας πολύ δυνατής ομάδας. Ποια ήταν τα συστατικά της επιτυχίας ;

«Ήμασταν οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Πάντα σε μια ομάδα θα υπάρχουν διαφορές αλλά με την συζήτηση τα προβλήματα λύνονταν άμεσα. Παίζαμε ο ένας για τον άλλο και πάνω από όλα ήταν το καλό της ομάδας. Ο ΑΠΟΠ εκείνης της εποχής  έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια και κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό όλων. Δεν ήταν μια φωτοβολίδα.»

Τι σας έλειπε σε σχέση με τις μεγάλες ομάδες της Κύπρου ;

« Θα μπορούσαμε να βγούμε στην Ευρώπη. Παίξαμε στα ημιτελικά του κυπέλλου αλλά οι συγκυρίες δεν μας επέτρεψαν να φτάσουμε πιο ψηλά»

Δεν μπήκατε στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ;

« Υπήρχε ενδιαφέρον από πολλές ομάδες αλλά ποτέ μου δεν ήθελα να φύγω από την ομάδα καθώς ήμουν δεμένος συναισθηματικά με τον ΑΠΟΠ»

Τι γινόταν στα τοπικά ντέρμπι με τον Ευαγόρα ;

« Γίνονταν δυνατά ματς με πάθος για την νίκη και από τις δυο ομάδες. Οι σχέσεις ανάμεσα στους παίκτες ήταν εξαιρετικές και μόλις τελείωνε ο αγώνας η αντιπαλότητα έμενε στο γήπεδο. Υπήρχε υγιής ανταγωνισμός που βοηθούσε και τους δυο συλλόγους»

Τακτικές υπήρχαν ;

« Στον ΑΠΟΠ την τακτή την έφεραν ο Άρσοφ στην αρχή και στη συνέχεια ο Μαντζουράκης. Άφησαν το στίγμα τους. Για αυτό και ο ΑΠΟΠ ξεχώριζε ως ομάδα τότε. Μπορούσαν να βγάλουν στο γήπεδο το καλύτερο εαυτό των παικτών τους. Ξεκινούσαν με ένα πλάνο αλλά στην πορεία και ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα αν χρειαζόταν το άλλαζαν»

 

 Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που φοβόσασταν ;

« Δεν υπήρχε φόβος για κανέναν αλλά σε όλες τις ομάδες  της Κύπρου τότε υπήρχαν πάρα πολύ καλοί ποδοσφαιριστές. Ήταν μια περίοδος που έβγαιναν συνεχώς σπουδαίοι παίκτες παντού»

 

 Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρα σας με τη φανέλα του ΑΠΟΠ ;

« Η καλή πορεία που είχε η ομάδα για 8 χρόνια συνεχόμενα στην πρώτη κατηγορία. Ή χειρότερη  στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν έπεσε η ομάδα του ΑΠΟΠ. Θυμάμαι τον εαυτό μου 20 χρονών μέσα στο Μακάριο όταν τελείωσε ο αγώνας να κλαίω»

 

Με τον κόσμο του ΑΠΟΠ πως τα πηγαίνατε ;

«Ο κόσμος αγαπούσε την ομάδα και ερχόταν παντού να μας δει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη του κόσμου προς τους παίκτες του ΑΠΟΠ. Ήταν σχέση πάθους και λατρείας. Η Πάφος ήταν μια μικρή κοινωνία και ο κόσμος ερχόταν να δει τους φίλους, τους συγγενείς του. Παρακολουθούσε τους παίκτες της ομάδας του να παίζουν για την φανέλα. Να τα δίνουν όλα σε κάθε ματς.  Ξέρει να εκτιμά την προσπάθεια ο φίλαθλος της Πάφου. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν δυστυχώς»

Πόσα χρόνια παίξατε συνολικά στον ΑΠΟΠ ;

«20 χρόνια. Μια ζωή ολόκληρη»

 

Το 2000 ο ΑΠΟΠ έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας ;

« Ήταν μια δύσκολη στιγμή για μένα. Εγώ πίστευα πάντα πως και οι δυο ομάδες παρά τα οικονομικά προβλήματα που είχαν θα μπορούσαν να σταθούν με επιτυχία. Για κάποιους δικούς τους λόγους κάποιοι και από τους μεν και από τους δε αποφάσισαν να προχωρήσουν στην διάλυση δυο ιστορικών συλλόγων για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα»

Τι σας έμεινε από αυτή αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

« Η επαγγελματική αποκατάσταση, η αναγνωσιμότητα, οι δυνατές φιλίες με συμπαίκτες και αντιπάλους και η μεγάλη αγάπη του κόσμου»

 

Βρισκόσαστε εσείς οι παλαίμαχοι παίκτες, τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τις αναμνήσεις από τα ωραία χρόνια της νιότης ;

«Μέχρι πρόσφατα οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΠ έδιναν αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς εντός και εκτός Κύπρου. Είμαστε πολύ δραστήριοι και προσπαθούμε όσο μπορούμε να δώσουμε βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα. Υπάρχει στενή επαφή με όλους τους παλιούς μου συμπαίκτες. Οι σχέσεις μας παραμένουν ακόμα και σήμερα εξαιρετικές»

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας είπατε Κύριε Μαυρή. Κλείνοντας την συνέντευξη, θα θέλαμε μέσω του Pafossports να στείλετε ένα μήνυμα στους φίλαθλο κόσμο της Πάφου.

« Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο της Πάφου για την αγάπη και την εκτίμηση που δείχνει προς το πρόσωπο μου ακόμα και  σήμερα και να εγχυθώ η ομάδα της πόλης μας να έχει επιτυχίες. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά και πρέπει να αποτελεί διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας»