Ο Άδωνις Χριστοδούλου στο Pafossports

 

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Ο Άδωνις Χριστοδούλου γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1965, είναι κύπριος επιθετικός, με κύρια χαρακτηριστικά τις κεφαλιές και τα δυνατά του σουτ. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1979 στην ΑΕΛ, στην οποία παρέμεινε για 10 χρόνια.

Το Pafossports ταξιδεύει στην Λεμεσό, φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΑΕΛ τον Άδωνι Χριστοδούλου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του στη ΑΕΛ, που φόρεσε τη φανέλα του ιστορικού συλλόγου για 10 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη στο Pafossports ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας ενδιαφέροντες ιστορίες από το παρελθόν, πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, πως βρέθηκε στην ΑΕΛ, για την μεταγραφή του στον ΑΠΟΠ, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Άδωνις Χριστοδούλου μιλά για την σημερινή ΑΕΛ.

Ο Άδωνις Χριστοδούλου είναι μια σημαντική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παλιοί παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Ο Άδωνις Χριστοδούλου ζει με την οικογένεια του στην Λεμεσό, συμμετέχει στην ομάδα παλαίμαχων της ΑΕΛ,  παρακολουθεί από κοντά την πορεία της ομάδας και όπως λέει νώθει σαν στο σπίτι του όταν είναι στην Πάφο.

Κύριε Χριστοδούλου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;

Έδινα αγώνες μαζί με τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ όμως ένας τραυματισμός με υποχρέωσε να σταματήσω να αγωνίζομαι. Πλέον είμαι μέλος του συμβουλίου παλαίμαχων της ΑΕΛ και παρακολουθώ αγώνες σαν φίλαθλος

Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου σήμερα ;

Είναι τραγική η κατάσταση σε σχέση με την δική μου εποχή. Το ποδόσφαιρο είναι πιο γρήγορο, δυνατό και υπάρχουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς για τους παίκτες σήμερα. Στην δική μου εποχή είμασταν ημιεπαγγελματίες. Δεν ζούσαμε από το ποδόσφαιρο μόνο. Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω γιατί δεν υπάρχουν Κύπριοι παίκτες. Κάθε έξι μήνες αλλάζουν οι ομάδες και οι προπονητές. Δεν υπάρχει το δέσιμο του κόσμου με τους παίκτες όπως γινόταν πιο παλιά.

Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;

Ταλέντα πάντοτε θα υπάρχουν. Δεν υπάρχουν όμως οι αλάνες. Πιο παλιά παντού έβλεπες παιδιά να παίζουν μπάλα. Ζούσαμε για το ποδόσφαιρο. Τώρα υπάρχουν οι ακαδημίες. Μόνο μεγάλα ταλέντα μπορούν να προχωρήσουν πλέον στο ποδόσφαιρο μας. Οι προπονητές όμως προτιμούν τους ξένους για άλλους λόγους και όχι αγωνιστικούς.

Κύριε Χριστοδούλου φορέσατ για 10 χρόνιαε τη φανέλα της ΑΕΛ. Πως βλέπετε την φετινή της πορεία και γενικά την παρουσία της στο πρωτάθλημα ;

Ξεκίνησε καλά η σεζόν. Στην Ευρώπη δεν ήταν άσχημη και έδειχνε πως θα εχεί μια συνέχεια από πέρυσι. Η ΑΕΛ φέτος πήρε πολύ καλούς παίκτες, έχει ενισχυθεί αλλά στην πορεία φάνηκε πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Υπάρχει προβληματισμός σε όλους μας. Έχει αρχίσει η αμφισβήτηση του προπονητή και θα πρέπει σύντομα να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο.

Παρακολουθείται ποδόσφαιρο ; Με το έμπειρο μάτι σας πως βλέπετε το επίπεδο του πρωταθλήματος της Α 'Κατηγορίας ;

Είναι ένα πολύ καλό πρωτάθλημα με 12 δυνατές ομάδες που δεν έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Είναι λίγα τα ματς και θα γίνει μάχη πιος θα μπει στην 6αδα. Θα μείνουν μεγάλες ομάδες εκτός. Έχουν αφήσει καλές εντυπώσεις Άρης, Ολυμπιακός και Πάφος.

Ποία ομάδα πιστεύεται θα πάρει το πρωτάθλημα ;

Οι πιο σταθερές είναι ο Απόλλωνας και η ΑΕΚ. Το καλύτερο ποδόσφαιρο το παίζει η ομάδα της Λάρνακας αλλά και ο Απόλλωνας είναι δυνατός. Δεν ξεκίνησε με καλές εμφανίσεις τη σεζόν και υπήρχε και εκεί αμφισβήτηση του προπονητή έδειξαν ψυχραιμία και δίκαια βρίσκονται στην κορυφή. Αυτές οι δυο ομάδες θα πάνε μέχρι τέλους.

Κύριε Χριστοδούλου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα.

Πότε γεννηθήκατε και από πού κατάγεστε ;

Γεννήθηκα στις 19 Ιανουαρίου του 1965 στη Λεμεσό. Οι ρίζες μου φτάνουν και από τη Πάφο καθώς ο πατέρας μου είναι από την Χλώρακα.

Πώς βρέθηκες στην ΑΕΛ ;

Στην ΑΕΛ έπαιζαν μπάλα τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια μου ο Ελπιδοφόρος και ο Γιώργος που είχε το προσωνύμιο Γκαρίντσα. Αυτοί με πήραν στα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ στα 14.

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σου συμπαίκτες στην ΑΕΛ ;

Εκείνη την εποχή βγηκε στην ΑΕΛ μια πολύ καλή γεννιά ποδοσφαιριστών με πλούσιο ταλέντο όπως ήταν οι Κολιαντρής, Π.Σάββα, Ιωάννου, Ονησιφόρου, Χριστοφόρου, Χριστοδούλου. Αυτά όλα τα παιδιά από την Β' ομάδα βρεθήκαμε στην πρώτη την περίοδο 1981-82. Εγώ έπαιξα στα 18 μου.

Ξεκίνησε ένα μεγάλο όνειρο για εσάς ;

Σίγουρα. Ήμουν γέννημα θρέμμα της ΑΕΛ και είχα βάλει ως στόχο να παίξω στη πρώτη ομάδα συμπαίκτης με τα μεγάλα ινδάλματα της νεαρής μου ηλικίας.

Ποια ήταν τα συναισθήματα σας ; Υπήρχε φόβος ;

Παρά το γεγονός πως τότε στην ΑΕΛ υπήρχαν πολλοί καλοί παίκτες είχα πίστη στον εαυτό μου πως θα μπορέσω να καθιερωθώ στην ομάδα. Δούλεψα σκληρά για να το πετύχω.

Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;

Ο Χαβράνικ ήταν ο προπονητής που μας πίστεψε περισσότερο και μας βοήθησε στην πορεία μας. Ένας μεγάλος δάσκαλος που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Μαζί με δύο εξαιρετικούς ξένους τους Φάρκας και Πέσιτσελ κατάφερε να δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα.

Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην ΑΕΛ ;

Και στις τρεις θέσεις της επίθεσης. Μπορούσα να παίξω και ως φόρ αλλά και στα άκρα.

Ποια ήταν τα δυνατά σας στοιχεία ;

Ήμουν πολύ καλός με το κεφάλι και έκανα δυνατά σουτ.

 Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΕΛ

10 χρόνια. Από το 1979-1989.   

Ποια ήταν η μεγαλύτερη σας στιγμή με τη φανέλα της ΑΕΛ ;

Ξεχωρίζω το πρώτο μου ματς με την ΑΕΛ την περίοδο 1983-84 με αντίπαλο τον ΠΟΛ του Ρέι Κένεντι που τελείωσε 1-1. Την επόμενη χρονιά η ομάδα είχε κάποιους τραυματισμούς μου δόθηκε η ευκαιρία και στα τρία πρώτα παιχνίδια πέτυχαμε τρεις νίκες και σκόραρα ισάριθμες φορές. Μια άτυχη στιγμή ήταν ο τελικός του 1988 με την Ομόνοια. Έπαιξα στο δεύτερο ημίχρονο. Κάναμε πολύ καλή εμφάνιση αλλά χάσαμε με 2-1. Η ΑΕΛ άξιζε τότε να πάρει το κύπελλο.  

         

Τι συνέβει στο φινάλε τις καριέρας σας ;

Έφυγα από την ΑΕΛ το 1989. Έπαιξα 5 χρόνια στην ΑΠΕΠ που βρισκόταν στη Β΄ Κατηγορία. Βγήκα πρώτος σκόρερ της ομάδας 4 φορές. Στην συνέχεια πήγα στον ΑΠΟΠ για ένα χρόνο.

Για πείτε μας την ιστορία της μεταγραφής σας στον ΑΠΟΠ.

Είχε γίνει ένα τρομερό ματς μεταξύ ΑΠΟΠ και ΑΠΕΠ στην Πάφο. Οι δυο ομάδες πάλευαν για το πρωτάθλημα. Το παιχνίδι τελείωσε 2-2. Έκανα εξαιρετικό ματς καθώς σκόραρα και τα δυο γκολ της ΑΠΕΠ. Μετά το ματς ήρθε πρόταση από τον κύριο Αγά και κατέληξα στον ΑΠΟΠ.

Τι θυμάσαι από την παρουσία σου στον ΑΠΟΠ ;

Έπαιξα μόλις ένα χρόνο στην ομάδα όμως είχα δεθεί με τον ΑΠΟΠ. Πήγα πολύ καλά καθώς σε 15 ματς πέτυχα 7 γκολ αλλά ήμουν άτυχος στην συνέχεια. Είχα έναν σοβαρό τραυματισμό που με κράτησε εκτός ομάδας. Το κλίμα στον ΑΠΟΠ ήταν εξαιρετικό. Είχαμε μια πολύ καλή ομάδα με εξαιρετικής ποιότητας παίκτες όπως ήταν οι Μενελάου, Αγάς, Χατζηζηνοβίου, Στ. Σοφοκλέους. Σοφ. Σοφοκλέους,  Σωκράτους. Είχαμε φέρει τον Κασιανό από την Ανόρθωση. Δεν είχαμε καλούς ξένους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα. Θα ήθελα να δώσω περισσότερα στην ομάδα αλλά η ατυχία δεν μου το επέτρεψε.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη σου στιγμή με τον ΑΠΟΠ ;

Το γκολ που έβαλα στο τοπικό ντέρμπι με τον Ευαγόρα. Είχα ζήσει τα ντέρμπι της ΑΕΛ με τον Απόλλωνα αλλά αυτό ανάμεσα στις δυο ομάδες της Πάφου είχε την δική του ξεχωριστή ομορφιά. Το γήπεδο ήταν γεμάτο και ο κόσμος ζούσε για αυτό το ματς. Ήμουν πολύ χαρούμενος που σκόραρα. Επίσης θυμάμαι το πρώτο μου μας με την Ανόρθωση που τότε είχε τρομερή ομάδα. Χάσαμε 3-1 μετά από μια καλή εμφάνιση και είχα βάλει ένα πολύ ωραίο γκολ.

Τι σας έμεινε από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;

Αγαπούσα το ποδόσφαιρο και έδωσα πάρα πολλά. Ήμουν όμως τρομερά άτυχος. Είχα μεγάλες προοπτικές για να κάνω σπουδαία καριέρα αλλά οι συνεχόμενοι τραυματισμοί δεν μου επέτρεψαν να έχω την πορεία που θα ήθελα στα γήπεδα. Είχα έξι εγχειρήσεις πολύ σοβαρές. Πέρασα δύσκολα αλλά κρατάω τις καλές στιγμές. Την αγάπη, τον σεβασμό του κόσμου και τις πολλές δυνατές φιλίες. Αν γεννιόμουν ξανά θα ήθελα να παίξω πάλι μπάλα. Η ΑΕΛ παραμένει η ομάδα της καρδιάς μου.

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που μας είπατε Κύριε Χριστοδούλου. Κλίνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του Pafossports να στείλετε ένα μήνυμα στους φιλάθλους της Κύπρου 

Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο για την αγάπη και την εκτίμηση που δείχνει ακόμα και σήμερα προς το πρόσωπο μου. Να ευχηθώ στην ομάδα της Πάφου να έχει επιτυχίες και τέλος θα πρέπει στην Κύπρο να καταλάβουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι χαρά και πρέπει να αποτελεί διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δεν πρέπει να υπάρχει μίσος αλλά σεβασμός προς τον αντίπαλο.