Ο Κύπριος επιθετικός Τάκης Τιμοθέου, γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1954, στη Λευκωσία. Πέρασε το περισσότερο χρόνο της ποδοσφαιρικής του καριέρας παίζοντας με το ΑΠΟΕΛ τα 6 από τα 10 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας, στην οποία και τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1981, ύστερα από μια διετία σε ΑΕΚ Αθηνών και Απόλλων Αθηνών. Κέρδισε με το ΑΠΟΕΛ 2 Πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ. Ένας ευέλικτος παίκτης, υπήρξε "εξαιρετικά ταλαντούχος", επρόκειτο για έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή-πολυεργαλείο πολυτελείας. Έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας ως επιθετικός αν και μερικές φορές αγωνίστηκε και ως επιθετικός μέσος. Εκπροσώπησε την Κύπρο, κερδίζοντας 3 διεθνείς συμμετοχές. Αποχώρησε από τους αγωνιστικούς χώρους σε ηλικία 27 ετών.
Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του ΑΠΟΕΛ, τον Τάκη Τιμοθέου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 6 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στην Ά Κατηγορία με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ, για την μεταγραφή του σε ΑΕΚ και Απόλλων Αθηνών, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Τάκης Τιμοθέου μιλά για το σημερινό ΑΠΟΕΛ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Τάκης Τιμοθέου είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λευκωσίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στα γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Τάκη Τιμοθέου.
Συνέντευξή του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Τιμοθέου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Παρακολουθώ από μακριά. Κυρίως από την τηλεόραση. Από την ημέρα που σταμάτησα την καριέρα μου επέλεξα να μην ασχοληθώ ενεργά με το ποδόσφαιρο.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με την δική μου εποχή. Εγώ βασικά έχω ζήσει το ποδόσφαιρο ως ερασιτέχνης. Στην Ελλάδα ήμουν ημιεπαγγελματίας. Το θέαμα που παρακολουθούμε δεν είναι το ίδιο. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν είναι καλύτερο η όχι. Βασίζεται περισσότερο στη δύναμη, στην τεχνική, στη φυσική κατάσταση και στις στρατηγικές των ομάδων. Ο κύριος σκοπός των συλλόγων πλέον είναι το κέρδος γιατί μιλάμε καθαρά για εταιρίες.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Το θέμα είναι ότι ταλέντα υπάρχουν. Βλέπω ότι οι ακαδημίες των ομάδων έχουν αναπτυχθεί πάρα πολύ. Τα παιδιά σήμερα αποκτούν πολύ καλύτερες βάσεις αλλά στην πορεία κάπου σταματούν να εξελίσσονται και να βελτιώνονται. Υπάρχουν άλλα συμφέροντα που δεν αφήνουν ένα νέο παιδί να δείξει το τι πραγματικά μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο. Για να μπορέσει να επιβιώσει θα πρέπει εξολοκλήρου να αφοσιωθεί αποκλειστικά και μόνο στο ποδόσφαιρο. Στη δική μου εποχή αυτά τα παιδιά θα γίνονταν σπουδαίοι παίκτες. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν μπορείς, ειδικά αν είσαι και καλός μαθητής να βάλεις σε ένα καλάθι όλες σου τις ελπίδες.
Κύριε Τιμοθέου, φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ. Πως βλέπετε την παρουσία του τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Για μένα προσωπικά η κάμψη που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια είναι φυσιολογική. Όλες οι ομάδες στον κόσμο κάνουν κάποια στιγμή τον κύκλο τους. Πολλές φορές η επιτυχία μιας ομάδας είναι συγκερασμός πολλών πραγμάτων. Πρέπει σε μια δεδομένη χρονική περίοδο να υπάρχει μεταξύ των παικτών, της τεχνικής ηγεσίας, της διοίκησης και του κόσμου μια τρομερή χημεία και ομοιογένεια. Το ΑΠΟΕΛ, πέρασε μια περίοδο στην οποία γνώρισε μεγάλες επιτυχίες σε Κύπρο και Ευρώπη. Θα χρειαστεί χρόνος για να μπορέσει να επανέλθει και πάλι στον δρόμο των επιτυχιών. Εξακολουθεί όμως το ΑΠΟΕΛ να παραμένει μια πολύ μεγάλη ομάδα που πάντα θα διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ποδόσφαιρο της Κύπρου.
Κύριε Τιμοθέου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από τη Λευκωσία.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Παλλουριώτισσα. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από πολύ μικρός στις αλάνες και τις γειτονιές της περιοχής μου.
Που σας εντόπισε το ΑΠΟΕΛ ;
Άρχισα να παίζω μπάλα στη Νίκη, μια ομάδα της περιοχής μου. Έδειξα από νωρίς ότι είχα το ταλέντο για να παίξω ποδόσφαιρο. Είχε διευθετηθεί ένα φιλικό παιχνίδι μεταξύ της Νίκης και του ΑΠΟΕΛ. Τους άρεσα και με απέκτησαν. Έπαιξα για περίπου μισό γύρο στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου και μετά ο Ανδρέας Λαζαρίδης, σε ηλικία 16 ετών, με προώθησε στην ανδρική. Έκανα το ντεμπούτο μου σε ένα τοπικό ντέρμπι με αντίπαλο το Ολυμπιακό στο ΓΣΠ. Για καλή μου τύχη εκείνη την ημέρα είχα πετύχει και το πρώτο γκολ της καριέρα μου. Από εκεί ουσιαστικά συστήθηκα με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Ήμουν και ξακολουθώ να είμαι ρομαντικός.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από το ΑΠΟΕΛ ;
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι είχε συμβεί τότε. Τον καιρό που διαδραματίζονταν αυτά εγώ ήμουν νεαρός, ονειροπόλος και αρκετά ρομαντικός θα έλεγα. Μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Μπορώ να σου πω ότι ήμουν ερωτευμένος με το άθλημα. Δεν μπορούσα τότε να αντιληφθώ πόση δύναμη έχει το ποδόσφαιρο. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να το καταλάβω. Εγώ σαν παίκτης ασχολούμουν μόνο με τη δουλειά μου μέσα στο γήπεδο. Όλα τα υπόλοιπα με άφηναν αδιάφορο.
Από τις αλάνες της Λευκωσίας ξαφνικά σε μια μεγάλη ομάδα όπως το ΑΠΟΕΛ. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Υπήρχε στην αρχή μια οικογενειακή κατάσταση στην πορεία όμως δυστυχώς μπλέχτηκαν στο ποδόσφαιρο τα κομματικά. Μπορεί τώρα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο να προέχει το κέρδος, τότε ήταν στη μέση τα κομματικά. Ο κάθε ένας ήθελε να περάσει στα χέρια του τα ηνία με σκοπό να εξυπηρετήσει τον πολιτικό χώρο από τον οποίο προερχόταν. Γιατί το ΑΠΟΕΛ ήταν πάντοτε μια ομάδα που είχε πίσω του αρκετό κόσμο να το ακολουθεί. Όπως κάτι ανάλογο συνέβαινε με την Ομόνοια και τους υπόλοιπους συλλόγους της Κύπρου.
Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Εγώ έγινα μέλος της πρώτης ομάδας όταν ο Ανδρέας Στυλιανού ήταν μεγαθήριο. Δίπλα του υπήρχαν και άλλα πολύ μεγάλα ονόματα όπως ο Στεφανής Μιχαήλ, ο Λεωνίδας Λεωνίδου και οι υπόλοιποι. Αντίθετα εγώ βρισκόμουν στην αρχή της καριέρας μου και μόλις 16 ετών. Ήμουν νεαρός αλλά ταυτόχρονα και φιλόδοξος. Η προσέγγιση ήταν καλή μπορώ να πω. Το κλίμα στην ομάδα ήταν οικογενειακό. Εγώ να σου πω την αλήθεια δεν μου άρεσε να ανακατεύομαι. Δεν ήθελα να έχω σχέση με τα κομματικά και τα σωματειακά. Εγώ ήθελα να πηγαίνω στο γήπεδο και να προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο πιο καλά μπορώ. Να παίξω καλή μπάλα και να ευχαριστηθώ το ποδόσφαιρο. Να προσπαθώ συνεχώς να γίνομαι καλύτερος. Από εκεί και πέρα ακολουθούσα τη ζωή μου. Έτσι ήταν και η μετέπειτα πορεία μου στο ποδόσφαιρο.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Τα πράγματα κυλούσα από μόνα τους. Εγώ δεν το έβλεπα έτσι. Σαν παίκτης ήμουν πολύ πειθαρχημένος. Ακολουθούσα πιστά τους κανόνες. Έμενα μακριά από ίντριγκες και συνομωσίες. Απλά στην περίπτωση μου όλα εξελίχθηκαν φυσιολογικά. Για την ηλικία μου είχα τα σωματικά προσόντα. Αυτό ήταν το μεγάλο μου ατού όταν ξεκίνησα να παίζω μπάλα και στη συνέχεια το μυαλό μου. Κατάφερα να ξεχωρίσω χάρης την σκληρή δουλειά και την αγάπη που είχα για το ποδόσφαιρο. Παρόλο που οι συνθήκες που υπήρχαν στο Κυπριακό πρωτάθλημα αποτελούσαν ανασταλτικό παράγοντα για την εξέλιξη των παικτών εκείνης της εποχής. Πολλές φορές μάλιστα η ζημιά που σου τύγχανε ήταν ανεπανόρθωτη. Θεωρώ πως το ποδόσφαιρο μας χρωστά. Καθιερώθηκα στη βασική ενδεκάδα του ΑΠΟΕΛ το 1970, σε ηλικία 16 ετών. Αποτέλεσα μέχρι και το 1974 αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Ξεκίνησα ως κεντρικός επιθετικός. Όταν επέστρεψα από την Ελλάδα το 1979, όταν χρειάστηκε έπαιξα και στη μεσαία γραμμή. Ίσως επειδή διέθετα τότε την εμπειρία και εξαιτίας του γεγονότος ότι στην ομάδα εκείνο το διάστημα υπήρχε και ο Γεώργιος Πέτρου (Καλκαντέρα). Αλλά μπορείς να πεις ότι έχω καθιερωθεί στο ΑΠΟΕΛ, κυρίως ως σέντερ-φορ.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Διέθετα πλούσια σωματικά προσόντα. Καλή τεχνική κατάρτιση, δυνατό σουτ και εκτόπισμα. Πολύ δύσκολα μπορούσαν να με μαρκάρουν οι αντίπαλοι μου. Γενικά σαν ποδοσφαιριστή ήμουν σεμνός. Δεν ήθελα ποτέ μου να τραυματίσω κάποιον παίκτη άλλης ομάδας παρόλο που εγώ κατά καιρούς είχα δεχθεί αρκετά κτυπήματα.
Πως διαχειριζόσασταν την πίεση από τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ, ειδικά στην αρχή που ήσασταν νέος στην ομάδα ;
Δεν ένιωθα πίεση. Ήταν περισσότερο ενθάρρυνση γιατί ήξερα πως πάνω στις εξέδρες έδιναν το παρόν τους οι φίλοι και οι συγγενείς μου. Βρισκόμασταν καθημερινά πολλές ώρες μαζί στα καφέ, κουβεντιάζαμε και κάναμε καλή παρέα. Είχα κίνητρο να μπω στο γήπεδο και να παίξω καλή μπάλα.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Εννοείται πως για να παίξεις ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο πρέπει να δουλέψεις. Το γεγονός ότι πήγα στην Ελλάδα και εργάστηκα σε πιο έντονους ρυθμούς με βοήθησε να εξελιχθώ σε έναν πολύ καλύτερο παίκτη. Αφιέρωσα πολλές ώρες πάνω σε τεχνικά ζητήματα, στην ταχύτητα και σε άλλα σημαντικά κομμάτια του παιχνιδιού μου. Πάντα στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πράγματα για να μάθεις και να βελτιώσεις.
Τι μπορούμε να πούμε για το ΑΠΟΕΛ της δικής σας εποχής ;
Κοίταξε η ομάδα του 1973-74, υπήρξε η πιο πετυχημένη στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Έτσι θέλω να πιστεύω. Δεν είναι μόνο οι τίτλοι που πήρε αλλά και το ποδόσφαιρο που έπαιξε που την έκαναν τόσο ξεχωριστή. Μια γεμάτη ομάδα που είχε την ευτυχία να διαθέτει σε κάθε θέση πολύ ποιοτικούς παίκτες. Εγώ παρακολουθούσα την πορεία του ΑΠΟΕΛ από πολύ μικρός. Συμπαθούσα από παιδί αυτή την ομάδα και συνήθιζα να πηγαίνω ταχτικότατα στο γήπεδο και να την βλέπω. Βέβαια η κάθε γενιά θεωρεί πως η δική της ομάδα υπήρξε η καλύτερη και η πιο πετυχημένη. Αλλά είναι γενικά παραδεκτό από όλους πως το ΑΠΟΕΛ εκείνης της περιόδου ήταν ένα εξαιρετικό σύνολο που ξεχώριζε για τη συνοχή και την ομοιογένεια του. Είχε έρθει τότε ένας προπονητής, ο Πάνος Μάρκοβιτς, που ήταν λάτρης της πειθαρχίας. Έδωσε μια νέα πνοή στην ομάδα. Έκανε τους παίκτες μέσα στα αποδυτήρια να νιώθουν ότι αγωνίζονται σε ένα σπουδαίο σύλλογο, είναι μεγάλοι ποδοσφαιριστές και πως είναι σε θέση να οδηγήσουν το ΑΠΟΕΛ σε τίτλους και επιτυχίες. Η ψυχολογία στο ποδόσφαιρο παίζει σημαντικό ρόλο. Κατάφερε να το δέσει όλο αυτό με αποτέλεσμα να φτιάξει μια ομάδα που απέδιδε όμορφο και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Φθάσαμε όλοι μαζί σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Θα σας ρωτήσει κάποιος γιατί αυτή η ομάδα δεν κατέκτησε περισσότερους τίτλους ;
Η ομάδα εκείνη του ΑΠΟΕΛ μετά το 1974 είχε μια συνέχεια. Εξακολουθούσε να είναι μια καλή περίοδος για εμάς. Παίζαμε καλό ποδόσφαιρο και διεκδικούσαμε σε κάθε σεζόν το πρωτάθλημα. Ακολούθησε μια πορεία που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της τις διακυμάνσεις. Μέχρι να έρθει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο ΑΠΟΕΛ, ο οποίος κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στο μάξιμουμ της απόδοσης της. Σε επίπεδα που πολύ δύσκολα κάποιος μπορεί να την οδηγήσει ξανά. Γιατί εκτός από τους τίτλους που πήρε παράλληλα πρόσφερε στον κόσμο και υψηλού επιπέδου θέαμα.
Πόσα χρόνια παίξατε στο ΑΠΟΕΛ ;
Φόρεσα τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ από το 1970 έως και το 1974. Επέστρεψα το 1979 από την Ελλάδα και παρέμεινα στην ομάδα μέχρι το 1981.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες σας επιτυχίες με το ΑΠΟΕΛ ;
Ευτύχησα ως παίκτης του ΑΠΟΕΛ να κατακτήσω 2 Πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ. Να παίξω στην Ευρώπη, να λάβω μέρος στο πολύ δυνατό πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής, να γίνω διεθνής και γενικά να καταξιωθώ στην συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης ως ένας πολύ καλός παίκτης. Κάθε στιγμή που έζησα με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ για μένα προσωπικά είναι σημαντική και ξεχωριστή.
Πως έγινε η μεταγραφή σας στην ΑΕΚ Αθηνών ;
Δεν ξέρω ακριβώς όλες τις λεπτομέρειες. Θυμάμαι ότι τη σεζόν 1973-74, είχαμε τελευταίο ματς, στο ΓΣΠ με την ΑΕΚ. Η ομάδα είχε έρθει στην Κύπρο συνοδευόμενη από τη διοίκηση της. Με είχαν καλέσει τότε στο γραφείο του Νίκου Σαμψών που ήταν φίλος με τον Λουκά Μπάρλο, τον πρόεδρος της ΑΕΚ, εκείνη την εποχή. Εγώ τότε ήμουν νεαρός στην ηλικία, σκόπευα να φύγω από την Κύπρο και να πάω για σπουδές στο εξωτερικό. Τότε ήρθε η πρόταση για να πάω στην ΑΕΚ. Μπορούσα να αρνηθώ ;
Δεν φοβηθήκατε το ρίσκο ;
Παρόλο που εγώ μικρός συμπαθούσα τον Παναθηναϊκό αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόταση. Δυστυχώς εκείνη την εποχή εγώ δεν είχα κάποιον να με συμβουλέψει. Δεν είχα μάνατζερ, ο πατέρας μου δεν μπορούσε να με βοηθήσει και αναγκαστικά την ευθύνη της επιλογής την πείρα πάνω μου αποκλειστικά. Το είδα ως μια μεγάλη ευκαιρία και προσπάθησα να την αρπάξω.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην ΑΕΚ ;
Ήταν το μεγάλο σχολείο της ζωής μου. Έμαθα πως λειτουργεί το σύστημα. Για να καταλάβεις εκείνο που μου έκανε πρώτα από όλα εντύπωση και αποτέλεσε ουσιαστικά το πρώτο μου μάθημα ήταν ότι εγώ τότε που πήρα μεταγραφή για την ΑΕΚ, ήμουν στρατιώτης στον πόλεμο. Απολύθηκα τον Σεπτέμβρη γιατί είχα την εγγραφή μου στο Πανεπιστήμιο και έφυγα κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής. Η ΑΕΚ, εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει την προετοιμασία της από τον Ιούνιο. Μάλιστα είχε προχωρήσει και σε αρκετές μεταγραφές. Με τον Φράντισεκ Φάντρονκ προπονητή. Στην πορεία έγινα φίλος με τον Γιώργο Σκρέκη, που είχε πάει στην ομάδα μαζί με τους Γιώργο Δέδε, Βίκτωρα Θεοφιλόπουλο και τους υπόλοιπους από τον Πανιώνιο. Πριν ακόμη πάρω αυτοκίνητο, μετά το τέλος της προπόνησης, με έπαιρνε στο σπίτι και κουβεντιάζαμε στο δρόμο για αρκετές ώρες. Κάποια στιγμή μου λέει "Βρε Τάκη δεν βλέπεις τι γίνεται ; Προσπαθούν όταν ήμαστε δυάδες όλοι να είναι μαζί σου". Εγώ του απάντησα πως δεν είχα αντιληφθεί κάτι. Και τότε γυρνάει προς το μέρος μου και μου λέει "Θέλουν να σε παραβγαίνουν στην ταχύτητα γιατί εσύ είσαι απροπόνητος ενώ αντίθετα αυτοί είναι πολύ καλά προπονημένοι με αποτέλεσμα μπροστά στα μάτια του προπονητή να φαίνονται καλύτεροι από σένα". Από εκείνη την στιγμή εγώ άρχισαν να καταλαβαίνω καλύτερα κάποια πράγματα. Μέχρι τότε εγώ ήμουν αθώος και ρομαντικός. Έλεγα στον εαυτό μου τι γίνεται τώρα εδώ ;
Εσείς πως αντιμετωπίσατε τελικά αυτές τις καταστάσεις ;
Η ΑΕΚ ήταν μια πολύ μεγάλη ομάδα. Υπήρχε τότε ο Μίμης Παπαϊωάννου. Ήταν ο μεγάλος σταρ, είχε τους φίλους του και για να καταλάβεις ο κάθε ένας από αυτούς είχε τους δικούς του δημοσιογράφους. Εγώ δεν είχα ιδέα από αυτά τα πράγματα. Ούτε ασχολήθηκα ποτέ μου. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν το επιδίωξα. Ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο με την αξία μου.
Το γεγονός ότι στην ΑΕΚ δεν πήρατε πολλές ευκαιρίες σας πείσμωσε περισσότερο ;
Για να καταλάβεις δεν ήξερα καλά καλά που ήταν τα γραφεία της ΑΕΚ. Ούτε έκανα επαφές. Τώρα, μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει από τότε, μπορείς να μου πεις πως ο τρόπος που λειτουργούσα ήταν λάθος. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας μου. Ήθελα να ζήσω τη ζωή μου ως φοιτητής. Παρόλο που ήμουν πολύ πειθαρχημένος και σοβαρός σε αυτό που έκανα. Ήμουν όμως μιας άλλης εποχής και μιας εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας. Το ποδόσφαιρο το έβλεπα ως παιχνίδι. Παρόλο που ήμουν παίκτης μιας μεγάλης ομάδας, δεν ήθελα να μπω μέσα στο σύστημα και να επωφεληθώ από αυτό. Να βγαίνω έξω με τους δημοσιογράφους για να μου γράφουν καλά λόγια η να έχω μάνατζερ και διασυνδέσεις. Οι άλλοι όμως ήταν μέσα στο κόλπο. Μην ξεχνάς όταν εγώ πήγα στην ΑΕΚ ήμουν 20 χρονών. Ενώ αργότερα στον Απόλλωνα, επειδή ήταν πιο μικρός σύλλογος και το κλίμα που συνάντησα ήταν οικογενειακό, μπόρεσα να δείξω το πραγματικό μου πρόσωπο στο γήπεδο. Προσαρμόστηκα πιο εύκολα, έπαιξα καλή μπάλα και μου το αναγνώρισαν αυτό κάνοντας με αρχηγό της ομάδας τους.
Πως έγινε η μετακίνηση σας στον Απόλλων Αθηνών ;
Έπιασα μεταγραφή από την ΑΕΚ στον Απόλλωνα. Έπαιξα για μια διετία στην ομάδα από το 1976 έως και το 1978. Σε αυτό το διάστημα ουσιαστικά αναγεννήθηκα. Έγινα άλλος παίκτης. Είχα δυο γεμάτες σεζόν. Έκανα συνολικά με τη φανέλα του Απόλλωνα 52 εμφανίσεις και σκόραρα 11 γκολ.
Τι μπορούμε να πούμε για τον Απόλλων Αθηνών της δικής σας εποχής ;
Ήταν μια μικρή ομάδα. Δεν είχε πολλούς οικονομικούς πόρους και κυρίως πάλευε για την παραμονή της. Διέθετε όμως ένα όμορφο γήπεδο και πραγματικά ευχαριστιόμασταν το ποδόσφαιρο. Για μένα προσωπικά ήταν μια καλή εποχή που με βοήθησε να αποκτήσω καλύτερη ψυχολογία και να πιστέψω ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου. Ο Απόλλωνας αποτέλεσε για μένα μια σανίδα σωτηρίας. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω την ομάδα και να πάρω τον δρόμο της επιστροφής για την Κύπρο. Είχα διάφορες προτάσεις για να μείνω, μου βρήκαν μάλιστα δουλειά αλλά εγώ τότε τα πράγματα τα έβλεπα διαφορετικά. Δεν ήμουν και πολύ ενθουσιασμένος με τη ζωή στην Αθήνα, παρόλο που είναι όμορφή πόλη, μόνο όμως όταν την επισκέπτεσαι ως τουρίστας. Όταν ζεις εκεί μόνιμα και προσπαθείς να δημιουργήσεις είναι ένας εγκλωβισμός.
Πόσο καλύτερο ποδοσφαιριστή σας έκανε η παρουσία σας στο Ελληνικό Πρωτάθλημα ;
Εννοείται. Το επίπεδο του ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή στην Ελλάδα ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό της Κύπρου. Άλλη νοοτροπία, αυξημένες υποχρεώσεις αλλά οι συνθήκες για τους παίκτες ήταν πολύ καλύτερες. Ωρίμασα περισσότερο αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ στην καριέρα μου δεν είδα το ποδόσφαιρο ως βιοποριστικό επάγγελμα. Παρόλο που στην Ελλάδα υπήρχε προοπτική για τους ποδοσφαιριστές. Έπαιρνες καλά χρήματα τότε που σου επέτρεπαν να ζήσεις αξιοπρεπώς. Άλλοι συμπαίκτες μου που ήταν μαζί μου στον Απόλλωνα και το είδαν διαφορετικά πήραν στην πορεία μεταγραφή για μεγαλύτερους συλλόγους, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Καρούλιας που πήγε στον Παναθηναϊκό. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με άλλους παίκτες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή με τη φανέλα του Απόλλωνα ;
Το καλύτερο παιχνίδι μου με την ομάδα το είχα κάνει με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Εκείνη την ημέρα είχα σκοράρει δυο πανομοιότυπα γκολ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου