Ο Άντρος Χριστοδούλου στο Pafossports

Συνεντεύξεις 

    

 

Ο Άνδρος Χριστοδούλου γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1953 στην Πάφο και είναι πρώην ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΠ. Διακρίθηκε στην θέση του Κεντρικού Αμυντικού και θεωρείτε σύμφωνα με τους ειδικούς ένας από τους κορυφαίους της εποχής του. Αγωνίστηκε με τα χρώματα του ΑΠΟΠ από το 1969 μέχρι το 1980. 

Το Pafossports φιλοξενεί σήμερα άλλη μια παλιά δόξα του ΑΠΟΠ, τον Άνδρο Χριστοδούλου. Ένα παλιό άσσο τον γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε την αυτή την φανέλα 16 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή.

Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Πάφου, πως έζησε την πρώτη του παρουσία στην Α’ Κατηγορία με τη φανέλα του ΑΠΟΠ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Άνδρος Χριστοδούλου μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και την νέα ομάδα της πόλης μας.

Ο Άνδρος Χριστοδούλου είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία στο ποδόσφαιρο της Πάφου. Πεισματάρης, μαχητής , παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλαιότερων εποχών. 

Πράγματι μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. 

Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Άνδρου Χριστοδούλου.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Κύριε Χριστοδούλου ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ; 

Τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει να ασχολούμε με το ποδόσφαιρο. Εδώ και τρία χρόνια έχουμε δημιουργήσει τον σύνδεσμο παλιαμάχων ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΠ. Γίνεται μια πολύ καλή και οργανωμένη δουλειά. 

Διοργανώνουμε πολύ συχνά διάφορές εκδηλώσεις εντός και εκτός Κύπρου. Πηγαίνουμε στο εξωτερικό και δίνουμε φιλικά παιχνίδια με ομάδες της Ελλάδας όπως ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής. Έχουμε πάει και στα Χανιά και είχαμε παίξει με τον Πλατανιά. Παράλληλα κατά καιρούς κάνουμε κάποιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για να μαζέψουμε χρήματα για άτομα που χρειάζονται βοήθεια. 

 

Με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να διατηρήσουμε τις καλές σχέσεις και το δέσιμο ανάμεσα στους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές και ταυτόχρονα να κρατηθούν ζωντανά το όνομα και η ιστορία του ΑΠΟΠ.

Στο γήπεδο πηγαίνετε ; 

Πηγαίνω αρκετά συχνά στο γήπεδο και βλέπω την ομάδα της Πάφου, αλλά και στα παιχνίδια του Ακρίτα στον οποίο ο γιος μου είναι γυμναστής.

 

Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν αποφασίζουν να τερματίσουν την καριέρα τους να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στον τόπο μας ; 

Εγώ σαν Άνδρος Χριστοδούλου δεν έχω μεγάλο παράπονο. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο συνέχισα να είμαι κοντά στον ΑΠΟΠ είτε ως βοηθός προπονητής για έξι χρόνια , είτε ως γενικός αρχηγός.

 

Την περίοδο 2002-03 στην Α.Ε.Πάφου διετέλεσα πρόεδρος των ακαδημιών της ομάδας. Πήραμε για δυο συνεχόμενα χρόνια τα πρωταθλήματα των U21, U17 και το βραβείο ήθους. Το 2008 ήμουν τεχνικός διευθυντής στην Πάφο.

Είναι γεγονός πάντως πως υπάρχει μια υποτίμηση προς τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές και αυτό θεωρώ πως είναι λάθος. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση για αυτά που έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια. 

Όλοι ξέρουν πως έχουμε δίκιο σε αυτά που λέμε όμως δεν γίνεται καμία προσπάθεια για να αλλάξουν κάποια πράγματα. Θα έπρεπε οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές να είναι δίπλα στην ομάδα της Πάφου  με κάθε τρόπο. Είναι ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου και πρέπει να λένε την γνώμη τους. Το γιατί δεν συμβαίνει αυτό θα πρέπει να το πουν άλλοι.

Πως αξιολογείτε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ; 

 Το επίπεδο είναι καλύτερο. Αλλά αγοράζουμε το ποδόσφαιρο. Δεν το παράγουμε. Το αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας είναι το ίδιο. Ο κόσμος δεν μπορεί να δεθεί με την ομάδα και για τον λόγο αυτό αποφεύγει να πάει στο γήπεδο. 

 

Πας και κάθε χρόνο βλέπεις 20 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές. Δεν μπορείς να μάθεις καλά καλά ούτε τα ονόματα τους. Δεν βλέπεις πλέον κύπριους παίκτες και αυτό είναι λυπηρό. Το εκάστοτε συμβούλιο δεν πιέζει τον προπονητή για να βγάλει παίχτες. 

 

Ο προπονητής από την πλευρά του για να μην χάσει τη δουλεία του δεν ρισκάρει να βάλει νέα παιδιά και προτιμά να χρησιμοποιήσει ποιο έμπειρους ποδοσφαιριστές η αυτούς που έχουν ακριβά συμβόλαια. Δεν υπάρχει η αγάπη προς την ομάδα αντίθετα μεγαλώνει το χάσμα.

 

Αν δούμε την ιστορία ο ΑΠΟΠ για πολλά χρόνια στηριζόταν στα παιδιά της περιφέρειας και των Ακαδημιών του. Η Πάφος πλέον βλέπεται να βγάζει πλέον ταλέντα ; 

 Ταλέντα υπήρχαν πάντα. Και τώρα υπάρχουν αλλά πρέπει να τα δεις να παίζουν. Αν δεν αγωνιστούν πως θα βελτιωθούν ; Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά με μεγάλες προοπτικές τα οποία δεν παίρνουν δυστυχώς τις ευκαιρίες που πρέπει για να αναδείξουν το ταλέντο τους. 

 

Πως θα αποκτήσει κίνητρο ένα νέο παιδί για να δουλέψει και να βελτιωθεί ; Είναι για μένα καθαρό. Αν δεν δώσεις ευκαιρίες δεν θα βγάλεις παίχτες. Στο εξωτερικό ακούς ο 18χρονος, ο 19χρονος. Στην Κύπρο δεν συμβαίνει αυτό. Ψάχνουμε συνεχώς δικαιολογίες.

 

Πως βλέπεται την πορεία της νέας ομάδας της Πάφου ; 

 

 Είναι πολύ νωρίς για να βγούν ασφαλή συμπεράσματα για τις πραγματικές της δυνατότητες. Παρακολούθησα την ομάδα στο πρώτο παιγνίδι δεν με ενθουσίασε. 

 

Υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες αλλά δεν θα έπρεπε να τις επικαλούμαστε. Δεν υπήρχε σωστή οργάνωση, άργησαν να έρθουν οι νέοι ποδοσφαιριστές, η ομάδα δεν έχει καταφέρει ακόμα να αποκτήσει ομοιογένεια και δεν έχουν δεθεί οι ποδοσφαιριστές μεταξύ τους. 

 

Αυτά τα πράγματα έπρεπε να γίνουν ποιο νώρις για να δωθεί η δυνατότητα στον προπονητή να δουλέψει καλύτερα. Τα ίδια προβλήματα τα είχαμε και πέρσι.

 

Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπεται πλέον τις ομάδες να αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά με ξένους παίκτες ;  

 

Τον περισσότερο κόσμο τον ενοχλεί. Το φαινόμενο αυτό υπάρχει σε όλη την Κύπρο. Βλέπουμε όλες τις ομάδες να ακολουθούν την ίδια τακτική. 

Αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στο ποδόσφαιρο μας. Βλέπεις την Εθνική ομάδα να έχει ποδοσφαιριστές στην βασική ενδεκάδα που δεν τους ξέρει.

 

 

Βλέπουμε σήμερα ο κόσμος να ασχολείται πάρα πολύ με τα συστήματα και τις ταχτικές. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην δική σας εποχή ; 

 

Υπήρχαν πάντα αυτά τα πράγματα αλλά ήταν ποιο απλά. Ο μακαρίτης ο Νένοφ έλεγε πως κάθε ομάδα έχει έντεκα παίχτες στο γήπεδο αλλά ο κάθε ένας από αυτούς θα βρει το δικό του ταίρι μόλις μπει στον αγωνιστικό χώρο. 

 

Ο κεντρικός αμυντικός θα βρει τον αντίπαλο κεντρικό επιθετικό, ο αριστερός αμυντικός τον αντίπαλο δεξιό επιθετικό και ούτω καθεξής. 

 

Εγώ προτιμώ το ποδόσφαιρο της δικής μου εποχής το οποίο ήταν ποιο θεαματικό και απλό. Σήμερα κυριαρχεί η σκοπιμότητα και είναι ποιο σκληρό.

 

Πόσο άλλαξε το ποδόσφαιρο σήμερα ; 

 Το ποδόσφαιρο άλλαξε πάρα πολύ. Οι ομάδες πλέον προπονούνται καλύτερα, υπάρχουν πολύ καλές εγκαταστάσεις και οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες. Είχαμε καλύτερη όμως τεχνική κατάρτιση από τους σημερινούς παίχτες.

 

Κύριε Χριστοδούλου επιτρέψετε μου να ρωτήσω κάποια πράγματα για την δίκη σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε; 

 Γεννήθηκα στις 15 Δεκεμβρίου του 1953 και κατάγομαι από την Κάτω Πάφο.

 

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα ; 

Η πρώτη και η τελευταία μου ομάδα ήταν ο ΑΠΟΠ. Ξεκίνησα από την ηλικία των δεκατριών ετών από τα τμήματα υποδομής του ΑΠΟΠ. Στα δεκαέξι μου βρέθηκα στην β΄ ομάδα.

 

Πως έγινε η μετακίνηση σας στον AΠΟΠ ; 

Στο χωρίο μου όλοι ήταν με τον ΑΠΟΠ. Εμείς οι μικροί είχαμε όνειρο να μπούμε στο γήπεδο με τη φανέλα του ΑΠΟΠ.

 

Όταν πήγατε στο ΑΠΟΠ πως σας υποδέχτηκαν οι παλιότεροι παίκτες της ομάδας ; 

 

Στην δική μας εποχή οι προπονητές δεν ήταν οι απόλυτοι άρχοντες των ομάδων. Το πάνω χέρι το είχαν οι βεντέτες. Θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι που θα έπαιζα ως βασικός ο τότε προπονητής μου με έβαλε στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον καλύτερο παίχτη της ομάδας. 

 

Η βεντέτα του ΑΠΟΠ τότε είπε όχι. Ήθελε να παίξω σε άλλη θέση και δίπλα του να μπει άλλος. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι σε ηλικία 16 ετών. Έμεινα έκπληκτος από την αντιμετώπιση που είχα, αλλά και από την απόφαση του προπονητή να υπακούσει τον ποδοσφαιριστή του και να με αλλάξει θέση. 

 

Δεν το έβαλα κάτω όμως. Αυτή η εμπειρία με πείσμωσε και μετά από εκείνο το ματς καθιερώθηκα και δεν βγήκα ξανά από την βασική ενδεκάδα. Το κλίμα πάντα στον ΑΠΟΠ ήταν πολύ καλό. Ήμασταν σαν οικογένεια. Μπορεί να μην ήταν όλα τέλεια αλλά ήταν ωραία.

 

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ; 

Πασπαλλής, Σ. Στυλιανού, Κ. Ροδοσθένους, Σωκράτους, Σώζος, Κκέλης κ.α

Ποια ήταν τα στοιχεία που σας χαρακτήριζαν σαν παίκτη ;

 Ήμουν δυνατός, πολύ καλός με το κεφάλι και είχα μεγάλες προοπτικές σαν ποδοσφαιριστής μέχρι τα 20 μου για να πάω σε μια μεγαλύτερη ομάδα.

 

Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια Κατηγορία ήταν ο ΑΠΟΠ ; 

 Μπήκα σε ηλικία 16 ετών και ο ΑΠΟΠ ήταν στην Β’ κατηγορία. Την επόμενη σεζόν η ομάδα ανέβηκε στην Α’ κατηγορία. Μέχρι το 1977-78 ήμασταν συνεχώς μεταξύ Α και Β κατηγορίας.

 

Ήσασταν μέλος στην καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ το ποδόσφαιρο της Πάφου. Ποια θεωρείτε πως ήταν τα μυστικά εκείνης της ομάδας ; 

 Είχαμε πολύ καλούς προπονητές. Υπήρχε εξαιρετικό κλίμα στην ομάδα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ήμασταν φίλοι. Υπήρχε μια εξαιρετική φουρνιά με ποιοτικούς παίκτες η οποία με σκληρή δουλειά κατάφερε να φτάσει στο καλύτερο δυνατό επίπεδο που θα μπορούσε. 

 

Είχαμε ομοιογένεια , δέσιμο και καλή χημεία μεταξύ μας γιατί για πολλά χρόνια οι παίκτες ήταν οι ίδιοι και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα. Κάναμε επίσης πολύ καλές επιλογές ξένων παικτών που μας βοήθησαν πάρα πολύ.

 

Θα μπορούσε αυτή η ομάδα να πετύχει περισσότερα ;  

 Μας έλειπε το χρήμα. Τα γήπεδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ήμασταν μακριά από το κέντρο των αποφάσεων. Δεν ήθελαν οι άλλες ομάδες να έρχονται στην Πάφο. Εκτός έδρας είχαμε εχθρικές διαιτησίες. Στην Πάφο ήταν διαφορετικά τα πράγματα γιατί μας φοβόντουσαν.

 

Επίσης η νοοτροπία μας δεν ήταν η σωστή απέναντι στις μεγάλες ομάδες της Κύπρου. Νιώθαμε λίγο κόμπλεξ και κανένας προπονητής δεν κατάφερε να μας το διώξει από πάνω μας. Καταφέραμε όμως δυο φορές να φτάσουμε μέχρι την 4η θέση.

 

 Αυτή η ομάδα ήταν μαζί για εφτά με οκτώ χρόνια. Γιατί δεν μπόρεσε να έχει την ανάλογη συνέχεια ο ΑΠΟΠ ; 

 Αποχώρησαν από την ομάδα παίκτες κλειδιά. Δεν αναπληρώθηκαν τα κενά που είχαν δημιουργηθεί με ίδιας αξίας ποδοσφαιριστές.

 

Πόσα χρόνια παίξατε στον ΑΠΟΠ και σε ποια θέση καθιερωθήκατε ; 

Έπαιξα για 16 χρόνια στην θέση του κεντρικού αμυντικού.

 

Μπήκατε ποτέ στον κόπο να κοιτάξετε πιο ψηλά. Να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ; 

 Όταν ήμουν 20 χρονών είχα τέσσερις προτάσεις από Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, Ολυμπιακό και Απόλλωνα. Στον Απόλλωνα είχε πάει τότε ένας προπονητής Άγγλος που είχε δουλέψει στον ΑΠΟΠ και ήθελε να με πάρει μαζί του. 

 

Ήμουν επίσης πολύ κοντά στον Ολυμπιακό. Θα έπαιζε τότε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου και χρειαζόταν κεντρικό αμυντικό. 

 

Για λεπτομέρειες όμως χάλασε η μεταγραφή και στην θέση αυτή πήραν άλλο ποδοσφαιριστή. Μετά τον πόλεμο δεν είχα άλλες προτάσεις.

 

Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στον ΑΠΟΠ. Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ; 

Ξεχωρίζω τους Νένοφ και Άρσοφ.

 

Πως ήταν η ατμόσφαιρα στα τοπικά ντέρμπι της πόλης με αντίπαλο τον συμπολίτη Ευαγόρα ; 

 Υπήρχε εξαιρετική ατμόσφαιρα. Ζούσαμε για αυτά τα παιχνίδια. Είχαμε μεγάλη ένταση και πάθος για την νίκη αλλά πάντοτε στα σωστά πλαίσια. 

 Επικρατούσε μεγάλος φανατισμός περισσότερο μεταξύ των φιλάθλων. Δεχόμασταν όμως πάντοτε το αποτέλεσμα όποιο και αν ήταν. 

 Υπήρχε μεγάλος σεβασμός και φιλία ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων, κάτι που έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα. 

 Οι σχέσεις των παλαίμαχων του ΑΠΟΠ και του Ευαγόρα είναι εξαιρετικές.

 

Λείπουν αυτά τα παιχνίδια σήμερα από το ποδόσφαιρο της Πάφου ; 

 Λείπουν πάρα πολύ. Ο κόσμος έβαζε στοιχήματα μέσα στο γήπεδο. Υπήρχε μια εποχή που στην μόδα ήταν τα φέρετρα. 

Οι φίλαθλοι των δυο ομάδων ετοίμαζαν από ένα φέρετρο που έγραφε απάνω ενθάδε κείται ΑΠΟΠ η ενθάδε κείται Ευαγόρας. 

Όταν έπαιρνε την νίκη η μια ομάδα από τις δυο τότε κυκλοφορούσαν το φέρετρο της ηττημένης μέσα στη Μακαρίου με παρέλαση.

 

Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που τον θαυμάζατε ; 

 Από μικρή ηλικία θαύμαζα από τους συμπαίκτες μου τον Μάριο Θεοδοσίου. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που στο ξεκίνημα της καριέρας μου είχε πει στον προπονητή να μην με βάλει δίπλα του στο κέντρο της άμυνας αλλά σε άλλη θέση. Ήταν όμως παιχταράς και θα μπορούσε άνετα αν ξεκινούσε αργότερα το ποδόσφαιρο να κάνει πολύ μεγάλη καριέρα. 

 

Υπήρχαν στη πορεία και άλλοι πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τον ΑΠΟΠ. Δεν θέλω να αναγερθώ όμως σε ονόματα γιατί θα αδικήσω κάποιους. Από τους αντίπαλους ξεχωρίζω τους Ανδρέα Στυλιανού, Παμπουλλή, Νίκο Χαραλάμπους.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σας με την φανέλα του ΑΠΟΠ ; 

 Ήταν πολλές οι καλές στιγμές. Ξεχωρίζω όμως τον μονό ημιτελικό με τον Απόλλωνα. Μπορούσαμε να τους κερδίσουμε και να πάμε στο τελικό με την πρωταθλήτρια Ομόνοια. 

 Αν τα καταφέρναμε θα παίζαμε στην Ευρώπη με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα και του Σούστερ. Είναι κάτι που για χρόνια δεν είχα καταφέρει να το ξεχάσω . Η νίκη επί του Πεζοπορικού που μας έφερε στα ημιτελικά του Κυπέλλου ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή. 

Επίσης ξεχωρίζω ένα παιχνίδι με το ΑΠΟΕΛ το 1982 στην Λευκωσία στο οποίο βρισκόμασταν πίσω στο σκορ με 1-0 και με δικό μου γκολ με κεφαλιά στα τελευταία λεπτά του αγώνα ισοφαρίσαμε σε 1-1.

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα  ; 

 

Αναμνήσεις, οι πολλές γνωριμίες και οι φιλίες που έκανα μέσα στα γήπεδα με συμπαίκτες η αντίπαλους ποδοσφαιριστές από όλη την Κύπρο. 

 

Μου έμεινε επίσης η μεγάλη αναγνώριση και ο σεβασμός από τον απλό κόσμο. Ακόμη και σήμερα υπάρχει μεγάλη αγάπη και εκτίμηση. Είναι κάτι που τo ζω καθημερινά.

 

 

Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι παίκτες, τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τις αναμνήσεις από τα ωραία χρόνια της νιότης; 

 Υπάρχει μεγάλο δέσιμο ανάμεσα στους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΠ. Οι συναντήσεις μας είναι αρκετά συχνές, σε πολύ όμορφο κλίμα και γίνονται αρκετά συχνά. Μάλιστα τον περασμένο Νοέμβριο κάναμε μια ξεχωριστή εκδήλωση. 

 

Τιμήσαμε έξι ανθρώπους από την οικογένεια του ΑΠΟΠ για την προσφορά τους. Πρόκειται για τους Νένοφ, Χρ Στυλιανού, Παπαστυλιανού, Πασπαλλή, Ζερπετέας και Ζινιέρη. 

 

Φέραμε στην Πάφο την μικτή παλαίμαχων Λευκωσίας. Αποτελείτο από ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας , του ΑΠΟΕΛ και του Ολυμπιακό. Ήρθαν τρανταχτά ονόματα του Κυπριακού ποδοσφαίρου όπως είναι οι Kαϊάφας, Χαραλάμπους, Δράκος, Καλοθέου, Μαυρής, Παπέττας. Μας τίμησε με λίγα λόγια με την παρουσία της η αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου μας. Ήταν μια εξαιρετική εκδήλωση.

Το 2000 ο ΑΠΟΠ έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας ; 

 Παρά τις αντιρρήσεις που υπήρχαν στην αρχή στο τέλος το δέχθηκαν και οι δύο πλευρές και στήριξαν αυτή την προσπάθεια. Το πρόβλημα ήταν το οικονομικό. Εγώ έκανα εισήγηση η νέα ομάδα να ξεκινήσει από την Β’ κατηγορία. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε δεκτό. 

 

Η εξέλιξη των πραγμάτων έδειξε πως ήταν μια λανθασμένη απόφαση. Δεν φταίει ούτε ο ΑΠΟΠ, ούτε ο Ευαγόρας. Ο βασικός λόγος ήταν πως οι άνθρωποι που αγαπούσαν πραγματικά τις ομάδες και είχαν προσφέρει πάρα πολλά είχαν αποτραβηχτεί.

 

Ο εθελοντισμός έφυγε από την μέση και το παιχνίδι άρχισε να χαλά. Μπήκαν σε σημαντικές θέσεις άτομα τα οποία ίσως δεν είχαν τις ικανότητες και τις γνώσεις για να βοηθήσουν το σωματείο.

 

Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε. Πάφο και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους πιστεύεται δεν καταφέρνουμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ; 

 Πάντοτε υπήρχε λάθος προγραμματισμός. Με την ευκαιρία που μου δίνεται μέσα από αυτή την συνέντευξη θα πω κάποια πράγματα που ίσως ακουστούν και κάπως σκληρά. 

 Τι θα συμβεί σε περίπτωση που οι Ρώσοι επενδυτές φύγουν από το σωματείο ; Έχουμε δεύτερο πλάνο ; Αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα περιμένουμε όλοι πως θα προχωρήσουμε στην επόμενη ημέρα ; Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς τους επενδυτές πλέον.

 

 Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο ; 

 Δεν πρέπει να έχουν ως προτεραιότητα τους το ποδόσφαιρο. Μπορούν να αθλούνται, να βρίσκονται στον χώρο του αθλητισμού αλλά να μην έχουν ως πρώτη τους επιλογή το ποδόσφαιρο. 

 Δεν αξίζει όπως είναι πλέον τα πράγματα να ασχοληθείς. Τα νέα παιδιά πρέπει να έχουν ως πρωταρχικό τους στόχο το σχολείο και να είναι καλοί μαθητές. 

 Τα σημερινά παιδιά ξεκινούν να παίξουν μπάλα με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες και δυστυχώς πολύ γρήγορα απογοητεύονται και σταματούν την προσπάθεια».

 

 Θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Πάφου και ευρύτερα της Επαρχίας μέσω του Pafossports  ; 

 Παλιά είχαμε υπομονή άλλα μας έλειπαν τα χρήματα. Πλέον συμβαίνει το αντίθετο. Τα λεφτά υπάρχουν αλλά δεν υπάρχει η υπομονή. Ελπίζω η νέα ομάδα να πάει καλά. Να εξελιχθούν τα πράγματα όπως τα περιμένουμε όλοι και το επίπεδο του ποδοσφαίρου της Πάφου να ανέβει. 

 

Ο κόσμος πρέπει να γεμίσει το γήπεδο και να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις αυτή την νέα προσπάθεια. Ο στόχος θα πρέπει να είναι η επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα. Πρέπει να αναγκάσει τους φιλάθλους η ομάδα με την απόδοση της να σηκωθούν από τις καρέκλες και να την χειροκροτήσουν.