Ο Γιώργος Σωκράτους στο Pafossports

 

Ο Γιώργος Σωκράτους γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου το 1956 στην Τίμη της Πάφου. Μέλος της ομάδας του Ευαγόρα για σχεδόν 17 χρόνια, αποτελεί έναν από τους εξέχοντες ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλλα του ιστορικού συλλόγου της πόλης μας.Το μεγαλύτερο μερος της καριέρας του διέπρεψε ως λίμπερο ωστόσο αγωνίστηκε στο ξεκίνημα ως δεξιός και αριστερός μπακ αλλά και ως αμυντικο χαφ.

Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στην Τίμη, φιλοξενώντας μια παλιά δόξα του Ευαγόρα, τον Γιώργο Σωκράτους. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε αυτή την φανέλα πάνω 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Πάφου, πως έζησε την πρώτη του παρουσία στην Α Κατηγορία με τη φανέλα του Ευαγόρα, γιατί δεν πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Γιώργος Σωκράτους μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και την νέα ομάδα της Πόλης μας.

Ο Γιώργος Σωκράτους είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της επαρχίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα μέσα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλαιότερων εποχών. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Γιώργου Σωκράτους.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Κύριε Σωκράτους να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;

Δεν ασχολούμαι ενεργά. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο το 1988-89 και αποσύρθηκα.

Στο γήπεδο πηγαίνετε πλέον ;

Πηγαίνω και παρακολουθώ κάποια παιγνίδια.

Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν αποφασίζουν να τερματίσουν την καριέρα τους να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στον τόπο μας ;

Οι λόγοι που δεν μείναμε είναι πως δεν ήταν κάτι που άξιζε τον κόπο. Παλιά δεν υπήρχαν πολλές θέσεις στις ομάδες όπως τώρα. Μπορούσε όμως να βρεθεί ένας τρόπος οι παλαίμαχοι παίκτες να μείνουν κοντά στα σωματεία και να βοηθούν με τις εμπειρίες που απέκτησαν μέσα από το ποδόσφαιρο. Να λένε την γνώμη τους και τις απόψεις τους. Να καθοδηγούν τους νεότερους ποδοσφαιριστές. Αν ήταν κοντά οι παλαίμαχοι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Κάναμε αρκετές προσπάθειες χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση.

Πως αξιολογείτε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ;

Πρόοδος υπάρχει γιατί πλέον έρχονται πολλοί ξένοι παίκτες. Τότε εμείς παίζαμε για την φανέλα. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε τόσους πολλούς ξένους. Αυτό είναι ζημία για το ποδόσφαιρο μας και ιδιαίτερα για τα δικά μας τα παιδιά. Πλέον οι Κύπριοι παίκτες πάνε μέχρι τα 18 τους χρόνια και μετά η σταματούν η εξαφανίζονται.

Αν δούμε την ιστορία ο Ευαγόρας για πολλά χρόνια στηριζόταν στα παιδιά της περιφέρειας και των Ακαδημιών του. Η Πάφος πλέον βλέπεται να βγάζει πλέον ταλέντα ;

Εγώ πιστεύω πως υπάρχουν πολλά και καλά ταλέντα. Δεν αξιοποιούνται όμως από τις ομάδες. Δεν τους δίνουν ευκαιρίες. Στην εποχή την δική μας όλη μας η ζωή ήταν το ποδόσφαιρο. Αγαπούσαμε το παιγνίδι. Τώρα υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα για να ασχοληθεί ένας νέος. Αυτοί που είναι ταλαντούχοι πάνε ως μια ηλικία και μετά σταματούν. Δεν έχουν το κίνητρο για να συνεχίσουν.

Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπεται πλέον τις ομάδες να αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά με ξένους παίκτες ;

Πάρα πολύ. Πάμε την μια χρονιά να δούμε την ομάδα και δεν ξέρουμε έναν παίκτη. Πάμε την άλλη χρονιά πάλι συμβαίνει το ίδιο γιατί αλλάζουμε τους μισούς. Δεν προλαβαίνεις να μάθεις καλά καλά τα ονόματα τους. Πως θα πας στο γήπεδο ; Παλιά πήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο γιατί έπαιζαν Κύπριοι παίκτες, φίλοι, συγγενείς και ο κόσμος ταυτιζόταν με την ομάδα.

Πως βλέπεται την πορεία της νέας ομάδας. Θα είναι κάτι διαφορετικό η μια από τα ίδια ;

Τώρα όλα εξαρτώνται από το χρήμα. Αν υπάρχει αυτό και φέρεις καλούς παίκτες θα πας μπροστά. Αν δεν υπάρχει δεν έχεις μάλλον. Οι δυνατότητες σου θα είναι περιορισμένες. Δυστυχώς πλέον το ποδόσφαιρο έχει γίνει επαγγελματικό και για τον λόγο αυτό οι ομάδες που έχουν οικονομική ευχέρεια πάνε ποιο μπροστά από τις υπόλοιπες.

Θέλω να σας ρωτήσω αν την εποχή την δική σας ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο ; Βλέπουμε με πλέον ακόμα και στην Α Κατηγορία παιχνίδια με πολύ λίγους φιλάθλους.

Θυμάμαι τα παλιά τα χρόνια πηγαίναμε να παίξουμε στο Παραλίμνι, την Λευκωσία, και ο κόσμος ερχόταν από την Πάφο να μας δει με τις μοτοσυκλέτες. Κάναμε προπονήσεις με 2.000, 1.500, 1.000 άτομα να βρίσκονται πάνω στις κερκίδες. Τώρα πας στο γήπεδο και η ομάδα κάνει προπόνηση χωρίς κόσμο. Αν έχει 5 με 10 φιλάθλους. Ο κόσμος στην δίκη μας την εποχή λάτρευε τις ομάδες του.

Πλέον βλέπουμε οι φίλαθλοι να δίνουν μεγάλη σημασία στα συστήματα και τις τακτικές. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην δική σας εποχή ;

Υπήρχαν και οι ομάδες δούλευαν ποιο σωστά. Εμείς δεν πηγαίναμε προπόνηση για μια ώρα. Εμείς κάναμε προπόνηση μέχρι η ώρα 9 το βράδυ. Είμασταν όλη μέρα μέσα στο γήπεδο και στις προπονήσεις. Τότε οι προπονητές της πρώτης ομάδας πήγαιναν στα δεύτερα και έβλεπαν τις ομάδες για να πιάσουν τα ταλέντα που υπήρχαν και να τα εντάξουν στην πρώτη ομάδα. Τώρα ποιος προπονητής πηγαίνει να δει την Β’ ομάδα ;

Κύριε Σωκράτους επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από πού κατάγεστε ;

Γεννήθηκα στις 15/12/56 και κατάγομαι από την Τίμη.

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε με το ποδόσφαιρο ;

Υπήρχε μια ομάδα στην κοινότητα μας και ασχολούμουν με το ποδόσφαιρο από την ηλικία των 5 ετων. Ήμουν κοντά στην ομάδα. Έπαιζα πολύ λίγο και όταν είχαν έλλειψη από παίκτες.

Πως έγινε η μετακίνηση σας στον Ευαγόρα ;

Με είδε ο Πανίκος Γεωργίου που ήταν παλιός παίκτης της ομάδας και ήθελε να με πάρει στον Ευαγόρα. Ήρθαν άνθρωποι από την διοίκηση του Ευαγόρα στο σχολείο μου το Λιασίδιο όταν ήμουν 12 χρόνων και μου εξέφρασαν την επιθυμία τους να με εντάξουν στο δυναμικό της ομάδας. Εγώ τότε ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία και δεν γνώριζα τόσο καλά τις ομάδες. Δεν γνώριζα ούτε είχα πάει μέχρι τότε, ποτέ μου σε γήπεδο.

Όταν πήγατε στο Ευαγόρα ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας τις πρώτες μέρες ;

Ξεκίνησα στον Ευαγόρα από την ηλικία των 12, 13 ετών. Μόλις πήγα γυμνάσιο. Ήταν κάτι ξένο για εμένα. Έβλεπα τους μεγάλους παίκτες που αγωνίζονταν στο γήπεδο και ένιωθα περίεργα.

Στα πρώτα σας βήματα υπήρχε κάποιος προπονητής που σας βοήθησε περισσότερο ;

Ο πρώτος μου προπονητής ήταν ο Κοτσώνης. Μετά ήταν οι Πιερίδης, Αβρααμίδης και ο Άσπρου. Όλοι τους ήταν πολύ καλοί προπονητές. Αυτός που με προώθησε στην πρώτη ομάδα ήταν ο Πιερίδης.

Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια Κατηγορία ήταν ο Ευαγόρας ;

Μπήκα το 1971 και η ομάδα ήταν στην Α΄ Κατηγορία. Το πρώτο μου παιγνίδι ήταν απέναντι στην Ομόνοια την οποία κερδίσαμε με 1-0.

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ;

Τ. Χαραλάμπους, Ζυμαράς, Κουρούσιης, Αττικής, Γ. Τούρος, Α. Τούρος, Πενταράς, Στέφος Σοφοκλέους, Γ. Ζαμπυρίνης, Λάζαρος, Π. Γιαλλούρης, Α. Γιαλλούρης. Φ. Νεοφύτου, Π.Γεωργίου,Τ. Ηροδότου.

Ήσασταν μέλος σε μια ομάδα που για εννέα χρόνια έμεινε στην Α Κατηγορία. Ποια ήταν τα δυνατά σημεία εκείνης της ομάδας ;

Υπήρχε τότε στον Ευαγόρα μια φουρνιά πολύ καλών παικτών. Είχαμε μεγάλο πάθος και δύναμη όταν αγωνιζόμασταν με την φανέλα της ομάδα μας. 'Ημασταν μια μεγάλη οικογένεια και είχαμε αγάπη και μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό ο ένας για τον άλλο. Ο κόσμος του Ευαγόρα ήταν τότε η μεγάλη μας δύναμη. Ήταν κοντά μας και στα καλά και στα άσχημα αποτελέσματα.

Μπορούσατε να πετύχετε περισσότερα πράγματα ;

Ήταν πολύ δύσκολο να πετύχεις περισσότερα γιατί τότε οι συνθήκες ήταν αντίξοες για προπόνηση. Δεν είχαμε γήπεδα. Δυο ομάδες που υπήρχαν τότε χρησιμοποιούσαν το ίδιο γήπεδο. Την μια μέρα ο ΑΠΟΠ και την άλλη ο Ευαγόρας . Όταν δεν είχαμε το γήπεδο κάναμε προπονήσεις μέσα στα χωράφια.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την φανέλα του Ευαγόρα ;

Οι νίκες που πετυχαίναμε απέναντι στις μεγάλες ομάδες της Κύπρου. Τα δίναμε όλα για να μπορέσουμε να κερδίσουμε. Όταν η ομάδα μας ανέβαινε Κατηγορία, η παραμονή στην Α΄ Κατηγορία που τότε ήταν άθλος αν συνέβαινε. Τα πρωταθλήματα που κατακτούσαμε στην Β Κατηγορία. Όλες αυτές ήταν πολύ καλές και όμορφες στιγμές.

Πόσα χρόνια παίξατε στον Ευαγόρα και σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;

Τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου αγωνίστηκα στην θέση του Λίμπερο. Ξεκίνησα όμως ως δεξιός μπακ, αριστερός μπακ, αμυντικός χαφ και στην συνέχεια καθιερώθηκα ως Λίμπερο. Αγωνίστηκα στον Ευαγόρα για 17 χρόνια.

Δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα, κάπου ψηλότερα ;

Είχα αρκετές προτάσεις από τον Ολυμπιακό, το ΑΠΟΕΛ όμως τότε δεν έφευγε εύκολα ένας παίκτης για να πάει σε άλλη ομάδα. Είμασταν Παφίτες και θέλαμε να παίξουμε μόνο στις ομάδες της πόλης μας. Αγαπούσαμε τότε τις ομάδες μας.

Γνωρίσατε αρκετούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιος σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;

Ο Κωστάκης Πιερίδης ήταν αυτός που μας προώθησε, υπήρξαμε και συμπαίκτες γιατί εκτός από προπονητής ήταν ταυτόχρονα και παίκτης του Ευαγόρα. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι , όμως αυτός που μας έμαθε σωστά το ποδόσφαιρο και μας βελτίωσε ήταν ο Πάμπος Αβρααμίδης. Ήταν ωραίος άνθρωπος, τυπικός στην δουλεία του, εργατικός και προσπαθούσε να διδάξει σωστά το ποδόσφαιρο στους παίκτες του. Ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος για εμένα.

Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που θαυμάζατε ;

Υπήρχαν σπουδαίοι παίκτες σε όλες τις ομάδες και αν είχαν τις σημερινές συνθήκες θα μπορούσαν άνετα να παίξουν σε μεγάλες ομάδες του εξωτερικού. Τότε οι παίκτες έπαιζαν με πάθος και ήταν αριστοκράτες. Ξεχώριζαν με το παιγνίδι τους. Ο Στυλιανού του ΑΠΟΕΛ, ο Χαραλάμπους της Ομόνοιας, ο Μελής του Πεζοπορικού. Αυτοί ήταν σπουδαίοι παίκτες.

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή που είχατε στα γήπεδα ;

Το μόνο που κρατάμε είναι την αγάπη του κόσμου που υπάρχει ακόμη και σήμερα. Όσοι μας γνώριζαν τότε που παίζαμε ποδόσφαιρο και τους συναντούσαμε στις αγορές και στα καφενεία θα έπρεπε όταν τους βλέπαμε να πηγαίναμε να τους μιλήσουμε. Αν δεν γινόταν αυτό δεν τους άρεσε. Πηγαίναμε στα μαγαζιά να ψωνίσουμε και δεν μας έπαιρναν χρήματα. Μας παρακαλούσαν να πηγαίνουμε στα καταστήματα τους. Υπήρχε μεγάλη εκτίμηση των απλών φιλάθλων προς τους παίκτες εκείνης της εποχής.

Βρισκόσαστε πλέον εσείς οι παλαίμαχοι παίκτες, υπάρχει επαφή μεταξύ σας ;

Η Πάφος είναι μικρή. Βρισκόμαστε όχι όμως τόσο τακτικά όσο θα έπρεπε. Υπάρχει όμως επαφή.

Το 2000 ο Ευαγόρας έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα δικά σας συναισθήματα τότε ;

Υποχρεωθήκαμε από τα δεδομένα της τότε εποχής να προχωρήσουμε στην δημιουργία μια νέα ομάδας. Η διάλυση των δυο ομάδων δεν ήταν κάτι ωραίο. Αυτό έγινε αναγκαστικά. Τα χρέη μεγάλωσαν, το κόστος για να συντηρηθούν οι δυο ομάδες ήταν μεγάλο και δεν θα ήταν εύκολο να επιζήσουν στην Πάφο και οι δυο σύλλογοι. Για εμάς ήταν πληγή αλλά θεωρώ πως ήταν το σωστό. Οικονομικά θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε.ΠΑΦΟΥ και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους πιστεύεται δεν μπορούμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ;

Πιστεύω για να πάει καλά μια ομάδα θα πρέπει να υπάρχει σωστή συνεργασία μεταξύ διοίκησης, προπονητή και παικτών. Θα πρέπει να έχεις καλούς παίκτες και καλό προπονητή. Και να υπάρχει και ένα σχέδιο. Θα πρέπει κάποια στιγμή να αξιοποιήσουν τους δικούς μας παίκτες. Να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σε δυο με τρία χρόνια έναν καλό κορμό με δικούς μας παίκτες. Οι μισοί παίκτες στην βασική ενδεκάδα να είναι Κύπριοι. Θα πρέπει επιτέλους να αξιοποιήσουμε τα δικά μας ταλέντα τα οποία πάνε μέχρι μια ορισμένη ηλικία και μετά εξαφανίζονται. Φέρνουμε ξένους οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι χειρότεροι από τους δικούς μας.

Αν είχατε απέναντι σας ένα παιδί που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Τι θα το συμβουλεύατε να κάνει ;

Σήμερα για να βγει και να σταθεί ένα ταλέντο θα πρέπει να του δώσεις μεγάλη προσοχή. Να του δώσεις κίνητρο. Αν δεν πάει ο προπονητής της Α’ ομάδας να δει τα παιδιά αυτά και να τα ενθαρρύνει ,να τους μιλήσει, να τον συμβουλέψει, για να νιώσουν πως τα υπολογίζει τότε δύσκολα θα μπορέσεις να τα αξιοποιήσεις σωστά. Θα έρθει η στιγμή που θα πει φτάνει ως εδώ ήταν. Τα ταλέντα δυστυχώς δεν έχουν την δέουσα προσοχή από τους προπονητές τους. Σε όλες τις ομάδες συμβαίνει αυτό. Ο προπονητής πλέον ασχολείται μόνο με την πρώτη ομάδα. Παλιά ασχολείτο και με την νεολαία.

Αν είχατε στην δική σας εποχή τις σημερινές συνθήκες θα μπορούσατε να πετύχετε περισσότερα σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο ;

Παίξαμε για πολλά χρόνια σε γήπεδα με πέτρες. Δεν μπορείς να παίξεις σε τέτοια γήπεδα ποδόσφαιρο. Κοντρολάρεις και πασάρεις διαφορετικά. Ακόμα έχουμε πέτρες σε όλο μας στο σώμα. Είναι πολύ διαφορετικό να αγωνίζεσαι στο πάπλωμα, μέσα στο γρασίδι.

Θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Πάφου και ευρύτερα της Επαρχίας μέσω του Pafossports.com.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο της Πάφου για την μεγάλη αγάπη και εκτίμηση που δείχνει ακόμα και σήμερα προς το πρόσωπο μου αλλά και γενικότερα σε όλους τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές που έδωσαν τα πάντα για τις ομάδες της πόλης μας. Ελπίζω το ποδόσφαιρό μας να δει καλύτερες ημέρες και να ξεφύγει από την μετριότητα.