Ο Σώζος Χαραλάμπους στο Pafossports

 

Ο Σώζος Χαραλάμπους γεννήθηκε στις 19 Μαίου του 1961 στην Τίμη της Πάφου και είναι πρώην ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΠ. Αγωνιζόταν στην θέση του αριστερού μπακ και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το ποδόσφαιρο της πόλης μας. Στον ΑΠΟΠ αγωνίστηκε από το 1977 μέχρι το 1994.

Το pafossports φιλοξενεί σήμερα άλλη μια παλιά δόξα του ΑΠΟΠ, τον Σώζο Χαραλάμπους. Ένα παλιό άσσο τον γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε την αυτή την φανέλα 18 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Πάφου, πως έζησε την πρώτη του παρουσία στην Α’ Κατηγορία με τη φανέλα του ΑΠΟΠ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Σώζος Χαραλάμπους μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και την νέα ομάδα της πόλης.

Ο Σώζος Χαραλάμπους είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία στο ποδόσφαιρο της Πάφου. πεισματάρης, μαχητής , παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλαιότερων εποχών.

Πράγματι μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Σώζου Χαραλάμπους.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Κύριε Χαραλάμπους ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ; 

«Ήμουν στις ακαδημίες τις Πάφου αλλά τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει».

Πηγαίνετε πλέον στο γήπεδο ; 

« Στην Α΄ Κατηγορία σπάνια. Βλέπω μικρές Κατηγορίες».

Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν αποφασίζουν να τερματίσουν την καριέρα τους να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στον τόπο μας ; 

« Αυτό που συμβαίνει στην Πάφο είναι πρωτόγνωρο. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τους παλαίμαχους. Ίσως φοβούνται κάτι».

Πως αξιολογείτε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ;

« Έχω εργαστεί ως προπονητής στον ΑΠΟΠ, στην Α.Ε.Πάφου αλλά και στα τμήματα υποδομής. Πιστεύω πάρα πολύ στον Παφίτη ποδοσφαιριστή. Υπάρχουν πάρα πολλά και μεγάλα ταλέντα διαχρονικά στο ποδόσφαιρο μας τα οποία δυστυχώς δεν αξιοποιούνται κατάλληλα. Αν μετά την ενοποίηση άκουγαν κάποιους ανθρώπους που γνώριζαν πράγματα και καταστάσεις σήμερα η Πάφος θα χτυπούσε ακόμη και πρωτάθλημα».

Αν δούμε την ιστορία ο ΑΠΟΠ για πολλά χρόνια στηριζόταν στα παιδιά της περιφέρειας και των Ακαδημιών του. Η Πάφος πλέον βλέπεται να βγάζει πλέον ταλέντα ; 

« Ταλέντα υπήρχαν πάντα. Και τώρα υπάρχουν. Σήμερα υπάρχουν εξαιρετικές εγκαταστάσεις, πολύ καλά γήπεδα, γυμναστήρια, προπονητές μορφωμένοι που μπορούν να βοηθήσουν και να εξελίξουν ένα ταλέντο. Με λίγα λόγια υπάρχουν τα πάντα για να δουλέψεις. Μπορούμε να διαλέξουμε τους καλύτερους. Δεν έχει καμία διαφορά ο Παφίτης ποδοσφαιριστής από κάποιον Ευρωπαίο. Πρέπει όμως να του δώσεις κίνητρο και να τον εμπιστευτείς».

Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπεται πλέον τις ομάδες να αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά με ξένους παίκτες ; 

« Και βέβαια με ενοχλεί. Αηδιάζω να βλέπω μόνο ξένους ποδοσφαιριστές. Δεν το ανέχομαι σαν Παφίτης. Είμαι πολύ περήφανος και δεν μπορώ να δεχθώ πως δεν αξίζουν οι παίκτες της πόλης μου να αγωνίζονται στη Πάφο. Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτή την κατάσταση. Είναι κρίμα. Η νέα ομάδα της Πάφου όταν πέρασε στα χέρια της νέας διοίκησης έκανε εργομετρικές εξετάσεις σε όλους τους ξένους. Δεν έκανε το ίδιο και στους Παφίτες. Για ποιο λόγο συνέβη αυτή η διάκριση ; Μήπως είμαστε πολίτες Β’ Κατηγορίας. Εγώ δεν μπορώ να το δεχθώ».

Στην εποχή την δική σας ο κόσμος πήγαινε στα γήπεδα ; Ρωτάω αυτό γιατί βλέπουμε πλέον παιγνίδια ακόμη και στην Α Κατηγορία με πολύ λίγο κόσμο. 

« Παίζει μεγάλο ρόλο το γεγονός πως πλέον δεν υπάρχουν ντόπιοι ποδοσφαιριστές. Πήγαινε ο κόσμος να δει τους φίλους, τους γνωστούς, τους συγγενείς. Υπήρχε μεγάλη αγάπη και δέσιμο με την ομάδα. Τώρα δεν υπάρχει αυτό. Έχουν φύγει πλέον από το ποδόσφαιρο οι παράγοντες που αγαπούσαν το άθλημα και τις ομάδες και έχουν αντικατασταθεί με άτομα τα οποία έχουν προσωπικά η άλλα συμφέροντα».

Βλέπουμε σήμερα ο κόσμος να ασχολείται πάρα πολύ με τα συστήματα και τις ταχτικές. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην δική σας εποχή ; 

« Κάθε εποχή έχει την δική της τακτική και τα δικά της συστήματα. Έπαιξα πάρα πολλά χρόνια ποδόσφαιρο και έχω συνεργαστεί με αρκετούς καλούς προπονητές. Ο κάθε ένας είχε την δική του φιλοσοφία και διαφορετικό τρόπο δουλειάς. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα καθώς οι συνθήκες είναι καλύτερες».

Πόσο άλλαξε το ποδόσφαιρο σήμερα ; 

« Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Δεν υπάρχουν πλέον μεγάλες διαφορές. Έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις όποιον ποδοσφαιριστή θέλεις αρκεί να έχεις τα χρήματα. Πλέον για εμένα όλοι οι παίκτες είναι ίδιας αξίας και δυναμικότητας όπου και αν αγωνίζονται».

Πως βλέπεται την πορεία της νέας ομάδας ; 

« Δεν έχω μεγάλο ενδιαφέρον για την ομάδα. Όχι γιατί έχω κάτι με τους ανθρώπους που είναι εκεί τώρα. Δεν έχω να κερδίσω κάτι από το ποδόσφαιρο πλέον αλλά μπορώ μόνο να προσφέρω. Όσο είχα δυνάμεις ήμουν συνεχώς δίπλα στην ομάδα είτε σαν παίκτης, είτε σαν προπονητής χωρίς να παίρνω πολλά χρήματα. Ποτέ δεν ρώτησαν την άποψη μας. Γιατί να ενδιαφερθώ ; Δεν θέλω να χάνει η ομάδα αλλά δεν θα μαραζώσω αν δεν κάνει και καλή πορεία».

Κύριε Χαραλάμπους επιτρέψετε μου να ρωτήσω κάποια πράγματα για την δίκη σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε; 

« Από την Τίμη».

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα ; 

« Ξεκίνησα από πολύ μικρός και έκανα προπόνηση στο χωριό μου».

Πως έγινε η μετακίνηση σας στον AΠΟΠ ; 

« Στον ΑΠΟΠ αγωνιζόταν ο μεγάλος μου αδερφός ο Άδωνις. Ήμουν πάρα πολύ κοντά στην ομάδα. Ήταν το όνειρο μου να αγωνιστώ στον ΑΠΟΠ καθώς ήμουν φανατικός οπαδός. Κατέβηκα στις προπονήσεις σε πολύ μικρή ηλικία και παρέμεινα μέχρι το τέλος».

Όταν πήγατε στο ΑΠΟΠ πως σας υποδέχτηκαν οι παλιότεροι παίκτες της ομάδας ; 

« Με υποδέχθηκαν πάρα πολύ καλά. Με αγαπούσαν, με βοηθούσαν συνεχώς. Η προσαρμογή μου ήταν εύκολη. Υπήρχαν τότε πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, μεγάλα ονόματα τις εποχής, αλλά δυστυχώς για διάφορους λόγους η ομάδα δεν είχε επιτυχίες. Δεν προπονείτο σωστά ενώ ήταν κατατρεγμένοι και από την διαιτησία. Η Πάφος ήταν τότε ο φτωχός συγγενής».

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ; 

« Έπαιξα για λίγο χρονικό διάστημα με τους Σ. Στυλιανού, Κ. Ροδοσθένους, Ν. Πασπαλλής και συνέχισα με τον Άντρο Χριστοδούλου που για μένα ήταν πολύ μεγάλος παίκτης».

Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια Κατηγορία ήταν ο ΑΠΟΠ ; 

« Μπήκα σε ηλικία 16,5 χρονών και η ομάδα ήταν στην Α΄ Κατηγορία. Συγκεκριμένα σε ένα παιγνίδι με αντίπαλο τον Άρη στην Λεμεσό. Μετά καθιερώθηκα και δεν ξαναβγήκα από την ενδεκάδα. Έπαιξα 18 συνεχόμενα χρόνια στον ΑΠΟΠ».

Ποια ήταν τα στοιχεία που σας χαρακτήριζαν σαν 

παίκτη ; 

« Ο κόσμος έχει την εντύπωση πως έπαιζα πάρα πολύ δυνατά. Ήμουν δυνατός παίκτης, ήξερα όμως ποδόσφαιρο και μπορούσα να χρησιμοποιήσω με την ίδια ευκολία και τα δυο μου πόδια. Είχα καλή φυσική κατάσταση, ήμουν πολύ γρήγορος και αγαπούσα πάρα πολύ την ομάδα μου. Δεν άντεχα την ήττα με τίποτα. Δεν ήμουν ο καλύτερος παίκτης αλλά ήμουν πάντοτε σταθερός. Για τον λόγο αυτό με υπολόγιζαν πάντα όλοι οι προπονητές που πέρασαν από τον ΑΠΟΠ».

Ήσασταν μέλος στην καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ το ποδόσφαιρο της Πάφου. Ποια θεωρείτε πως ήταν τα μυστικά εκείνης της ομάδας ; 

« Τότε στον ΑΠΟΠ ήρθε προπονητής ο Νένοφ. Προχώρησε σε μια μεγάλη ανανέωση και άλλαξε κάποια πράγματα στο τρόπο που δούλευε η ομάδα μέχρι τότε. Ήμασταν ένα σύνολο με πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Ήταν μια φουρνιά εξαιρετικών ποδοσφαιριστών. Υπήρχε μεγάλη αγάπη, σεβασμός και δέσιμο μεταξύ μας. Υπήρχε εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια. Φυσικά δεν ήταν μόνο ο προπονητής. Είχαμε την τύχη να έχουμε ένα εξαιρετικό συμβούλιο δίπλα μας. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους Μιχάλη Σάββα, Ανδρέα Δημητριάδη, Τούρβα, Ηλιάδη και τους υπόλοιπους οι οποίοι μας βοήθησαν πάρα πολύ με την προσωπικότητα τους. Ήταν συνεχώς δίπλα μας, αποκατέστησαν επαγγελματικά όλους σχεδόν τους ποδοσφαιριστές, έλυναν όλα μας τα προβλήματα άμεσα. Αυτό μας έδινε μεγάλο κίνητρο και ώθηση και θέλαμε να το ανταποδώσουμε».

Θα μπορούσε αυτή η ομάδα να πετύχει περισσότερα ; 

« Μπορούσαμε να πάμε πολύ καλύτερα. Θεωρώ όμως με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε δεν τα πήγαμε άσχημα. Από λεπτομέρειες και συγκυρίες δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποιο τίτλο. Είχαμε μια από τις καλύτερες ομάδες της Κύπρου. Φτάσαμε τέσσερις φορές στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Στα εφτά παιγνίδια που δώσαμε είχαμε τρεις νίκες και τέσσερις ήττες με διαφορά ενός γκολ. Μπορούσαμε σίγουρα να κατακτήσουμε κάποιο κύπελλο η να παίξουμε στην Ευρώπη. Δυστυχώς ήμασταν άτυχοι».

Αυτή η ομάδα ήταν μαζί για εφτά με οκτώ χρόνια. Γιατί δεν μπόρεσε να έχει την ανάλογη συνέχεια ο ΑΠΟΠ ; 

« Μπήκε το οικονομικό στην μέση. Οι παίκτες θα έπρεπε να γίνουν επαγγελματίες και δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσουμε την νέα εποχή. Προέκυψαν αρκετές δυσκολίες. Οι παράγοντες που αγαπούσαν πραγματικά την ομάδα είχαν αποσυρθεί και στην θέση τους ήρθαν κάποιοι άλλοι που είχαν τα δικά τους ξεχωριστά συμφέροντα. Άρχισαν να φέρνουν παίκτες από άλλες πόλεις η ξένους που δεν μπορούσαν να προσφέρουν πολλά με αποτέλεσμα να αφήνουν τους Παφίτες ποδοσφαιριστές σε δεύτερη μοίρα. Πλέον η ραχοκοκαλιά δεν ήταν συνέχεια η ίδια με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην κατρακύλα».

Πόσα χρόνια παίξατε στον ΑΠΟΠ και σε ποια θέση καθιερωθήκατε ; 

« Έπαιξα 18 χρόνια. Αγωνίστηκα σε διάφορες θέσεις. Ξεκίνησα σαν κεντρικός Αμυντικός, έπαιξα στην συνέχεια αριστερός μπακ, Λίμπερο και σε κάποια παιγνίδια και αμυντικό χαφ».

Μπήκατε ποτέ στον κόπο να κοιτάξετε ποίο ψηλά. Να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ; 

« Ανεπίσημα δέχθηκα κάποιες προτάσεις. Για παράδειγμα ο συμπαίκτης μου ο Αλαφογιάννης έκανε πρόταση σε εμένα και στον Πέτρο Ιωαννίδη έναν εξίσου πολύ καλό ποδοσφαιριστή για να πάμε στην ΑΕΚ Αθηνών και να δοκιμαστούμε. Επίσης ήρθαν από κάποια Αγγλική ομάδα κάποιοι παράγοντες να μας δουν και είπαν τα καλύτερα λόγια για εμάς. Είχα αποκτήσει όμως οικογένεια και πολύ καλή δουλειά και ήταν δύσκολο για εμένα να πάρω ένα τόσο μεγάλο ρίσκο και να φύγω από την Πάφο».

Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στον ΑΠΟΠ. Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ; 

« Ο Νένοφ ήταν κάτι ιδιαίτερο για εμένα. Με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημα και ήταν ο άνθρωπος που με καθιέρωσε. Εξαιρετικοί προπονητές ήταν επίσης οι ‘Αρσοφ, Γ. Μαντζουράκης , Αργυρούλης, Άσπρου, Ιβάντσεβιτς.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σας με την φανέλα του ΑΠΟΠ ; 

« Ήταν πολλές οι καλές στιγμές. Ξεχωρίζω όμως τον μονό ημιτελικό με τον Απόλλωνα ο οποίος τότε ήταν μια μέτρια ομάδα. Μπορούσαμε να τους κερδίσουμε και να πάμε στο τελικό με την πρωταθλήτρια Ομόνοια. Αν τα καταφέρναμε θα παίζαμε στην Ευρώπη με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα . Χάσαμε στο 88’ με 1-0. Είναι ένα παιγνίδι που θα το θυμάμαι για πάντα».

Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης σας που τον θαυμάζατε ; 

« Υπήρχαν πάρα πολύ καλοί παίκτες και εξαιρετικοί χαρακτήρες σε όλες τις ομάδες oπως ήταν ο Α. Χριστοδούλου, ο Δ. Αγάς, ο Μ. Κκέλης, ο Μαρξ. Ας σταματήσω εδώ γιατί ο κατάλογος είναι μεγάλος».

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα 

γήπεδα ; 

« Μου έμεινε η μεγάλη αναγνώριση και ο σεβασμός από τον απλό κόσμο. Ακόμη και σήμερα υπάρχει μεγάλη αγάπη και εκτίμηση. Είναι κάτι που τo ζω καθημερινά. Εγώ είχα την εντύπωση πως θα ήμουν παρεξηγημένος ποδοσφαιριστής από τον κόσμο λόγο του τρόπου που αγωνιζόμουν αλλά έκανα λάθος. Σε λίγα χρόνια δυστυχώς δεν θα υπάρχουν στο τόπο μας άλλοι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές και αυτό είναι λυπηρό».

Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι παίκτες,τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τις αναμνήσεις από τα ωραία χρόνια της νιότης ;

« Υπάρχει πλέον η ομάδα των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΠ. Μέλη είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα του συλλόγου είτε έπαιξαν πολλά χρόνια είτε λίγα. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Κάνουμε φιλικά παιγνίδια, συναντήσεις και γενικά το κλίμα εξακολουθεί να είναι πολύ καλό».

Το 2000 ο ΑΠΟΠ έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας ; 

« Εγώ την εποχή εκείνη ήμουν βοηθός προπονητής στο πλευρό του Ανδρέα Κισσονέργη στον ΑΠΟΠ. Ενός πολύ καλού προπονητή και εξαιρετικού ανθρώπου. Είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία και καταφέραμε να κρατήσουμε την ομάδα στην Α’ Κατηγορία. Μαζί χτίσαμε την ενοποιημένη ομάδα που προέκυψε από τους παίκτες του ΑΠΟΠ και του Ευαγόρα. Με μόνο τρεις ξένους καταφέραμε να φτιάξουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά. Τα τμήματα υποδομής πήγαιναν επίσης εξαιρετικά την εποχή εκείνη κατακτώντας συνεχώς τίτλους κάτι που πολύ δύσκολα πλέον θα ξανασυμβεί. Υπήρχαν στις ομάδες μας πολύ μεγάλα ταλέντα με δυνατότητες και θα έπρεπε σιγά σιγά να τα ενσωματώνουμε στην πρώτη ομάδα έτσι ώστε να υπάρχει η ανάλογη συνέχεια και η σταδιακή ανανέωση. Να δημιουργηθεί μια νέα ομάδα με δικούς μας ποδοσφαιριστές. Σε κάθε ομάδα των Ακαδημιών μας υπήρχαν έξι με επτά διεθνείς ποδοσφαιριστές. Δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις κανείς τους δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Για λόγους που κανείς μας δεν ξέρει. Θα έπρεπε κανονικά οι παράγοντες της Πάφου να μας που τους λόγους».

Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε. Πάφο και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους πιστεύεται δεν καταφέρνουμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ; 

« Εγώ υπήρξα παίκτης, προπονητής και γνωρίζω πολύ καλά τους λόγους που αποτυγχάνουμε. Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα για να καταλάβει ο κόσμος πως λειτουργεί το ποδόσφαιρο της πόλης μας. Την περίοδο 2002-2003 που ήμουν στα U17 και η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα. Δεν ήταν καλός μόνο ο προπονητής. Υπήρχαν καλοί ποδοσφαιριστές, εξαιρετικός πρόεδρος, δυνατό διοικητικό συμβούλιο. Είχαμε εξαιρετικές συνθήκες για να δουλέψουμε. Δεν μας έλειπε τίποτα. Υπήρχε σωστή οργάνωση και τα πάντα δούλευαν ρολόι. Το ποδόσφαιρο δεν φτάνει μόνο να σου αρέσει θα πρέπει να το γνωρίζεις. Αν δεν ξέρεις ποδόσφαιρο μπορείς να εκτεθείς».

Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο ; 

« Σήμερα για ένα νέο παιδί το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να του εξασφαλίσει το μέλλον του. Θα πρέπει να βαστά δυο και τρία σχοινιά για να μπορέσει να τα καταφέρει στη ζωή του. Δεν θα πρέπει να ελπίζει η να περιμένει να παίξει ποδόσφαιρο γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο. Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο σήμερα. Θα πρέπει να είναι καλός μαθητής και να διαβάζει. Αν καταφέρει να τα συνδυάσει και τα δυο αυτό θα είναι καλό. Πολύ δύσκολα μπορεί ένας νέος να ζήσει μόνο από το ποδόσφαιρο. Όσοι τα έχουν καταφέρει σήμερα στάθηκαν πολύ τυχεροί».

Θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Πάφου και ευρύτερα της Επαρχίας μέσω του pafosspots ; 

« Με την ευκαιρία που μου δίνεις θα ήθελα να χαιρετίσω όλους τους φιλάθλους της Πάφου, τους παλιούς μου συμπαίκτες και αντιπάλους του ΑΠΟΠ και του Ευαγόρα. Είμαστε πλέον όλοι φίλοι μεταξύ μας. Όσον αφορά την ομάδα της πόλης μας εύχομαι να αλλάξουν τα πράγματα. Θέλω οι Παφίτες να πηγαίνουν στο γήπεδο και να μην νιώθουν κόμπλεξ απέναντι στις άλλες ομάδες της Κύπρου. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από κανέναν».