Ο Μάριος Κκέλης στο Pafossports

  

Ο Μάριος Κκέλης γεννήθηκε το 1960 στην Κισσόνεργα και είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΠ. Μέλος της ιστορικής ομάδας της πόλης μας για το σύνολο της καριέρας του, αποτελεί ένας από τους εξέχοντες ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της. Καθιερώθηκε ως Κεντρικός Αμυντικός αλλά και ως λίμπερο.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.

Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στην Κισσόνεργα, φιλοξενώντας άλλη μια παλιά δόξα του ΑΠΟΠ τον Μάριο Κκέλη. Ένα παλιό άσσο τον γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε την αυτή την φανέλα μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Πάφου, πως έζησε την πρώτη του παρουσία στην Α’ Κατηγορία με τη φανέλα του ΑΠΟΠ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα Ο Μάριος Κκέλης μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και την νέα ομάδα της πόλης μας. Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στην Κισσόνεργα, φιλοξενώντας άλλη μια παλιά δίξα του ΑΠΟΠτον Μάριο Κκέλη.

Ο Μάριος Κκέλης είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της επαρχίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα μέσα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλαιότερων εποχών. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Μάριου Κκέλη.

Κύριε Κκέλη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε ενεργά με το ποδόσφαιρο ; 

«Εδώ και τρία χρόνια έχω σταματήσει»

Στο γήπεδο πηγαίνετε πλέον : 

« Παρακολουθώ από την τηλεόραση την ομάδα της Πάφου. Δεν πηγαίνω σε παιγνίδια Α΄ Κατηγορίας τα τελευταία τρία χρόνια. Προτιμώ να πηγαίνω σε αγώνες ποιο μικρών κατηγοριών».

Βλέπουμε στο εξωτερικό πολλούς παίκτες όταν αποφασίζουν να τερματίσουν την καριέρα τους να συνεχίζουν να είναι κοντά στις ομάδες τους και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και στον τόπο μας ; 

« Δεν θέλω να ακουστεί σαν παράπονο αλλά ακόμη και όταν ήμουν προπονητής στην δεύτερη ομάδα της Πάφου δεν ήθελα να ακούσουν την γνώμη μας. Νομίζω αυτό είναι λάθος. Χρειάζονται οι άνθρωποι που έπαιξαν ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια και γνωρίζουν το αντικείμενο να είναι κοντά για να βοηθούν με τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους».

Πως αξιολογείτε το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ; 

« Είναι ποδόσφαιρο της επαρχίας μας αυτό που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ; Το ποδόσφαιρο της επαρχίας μας ήταν αυτό της δικής μας εποχής. Πηγαίνεις τώρα στο γήπεδο και δεν ξέρεις τους παίκτες. Από τους 25 ποδοσφαιριστές οι 24 είναι ξένοι. Δεν είναι ποδόσφαιρο της επαρχίας μας αυτό. Πιστεύω πως ο βασικός λόγος που πλέον ο κόσμος δεν πηγαίνει στο γήπεδο είναι αυτός. Χρειάζονται οι καλοί ξένοι για τί ανεβάζουν το επίπεδο του πρωταθλήματος και την ποιότητα των δικών μας παικτών. Όπως έχει καταντήσει το ποδόσφαιρο πλέον δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα αλλά η ποσότητα ».

Αν δούμε την ιστορία ο ΑΠΟΠ για πολλά χρόνια στηριζόταν στα παιδιά της περιφέρειας και των Ακαδημιών του. Η Πάφος πλέον βλέπεται να βγάζει πλέον ταλέντα ; 

« Ταλέντα υπάρχουν πάντα και ειδικά στην Πάφο αλλά δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε. Δυστυχώς δεν παίρνουν τις ευκαιρίες για να προχωρήσουν. Εγώ έχω δουλέψει πάνω από δεκαπέντε χρόνια στα τμήματα υποδομής και έχουν περάσει από τα χέρια μου τα καλύτερα ταλέντα της Κύπρου, όμως δυστυχώς δεν αξιοποιηθήκαν. Πήγαν μέχρι την δεύτερη ομάδα και σταμάτησαν. Όταν ένας νεαρός 17, 18 χρονών περιμένει να τον πάρεις στην πρώτη ομάδα και εσύ περιμένεις να είναι έτοιμος ποδοσφαιρικά δεν θα τον βάλεις ποτέ σου. Εγώ μπήκα στην πρώτη ομάδα 16 χρονών. Ήμουν έτοιμος ; Με τον καιρό όμως απέκτησα την εμπειρία και προχώρησα. Πρέπει να δώσεις κίνητρο στον νεαρό για να δουλέψει και να εξελιχθεί».

Σας ενοχλεί εσάς τους παλιούς παίκτες που βλέπεται πλέον τις ομάδες να αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά με ξένους παίκτες ; 

« Εμένα πάρα πολύ. Ήμουν κοντά στην ομάδα τη Πάφου και στις Ακαδημίες και έβλεπα τα ταλέντο που υπήρχε να μην αξιοποιείται. Αυτή η πολιτική που υπάρχει πλέον με τους πολλούς ξένους έχει καταστρέψει το ποδόσφαιρο μας. Να φέρεις κάποιους καλύτερους από τους δικού σου μπορώ να το καταλάβω. Όχι όμως 25.

Θέλω να σας ρωτήσω αν την εποχή την δική σας ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο ; Βλέπουμε με πλέον ακόμα και στην Α Κατηγορία παιχνίδια με πολύ λίγους φιλάθλους. 

« Δεν πηγαίνει ο κόσμος γιατί δεν υπάρχει η αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα όπως συνέβαινε στην δική μας εποχή. Ο κόσμος όταν παίζαμε εμείς ποδόσφαιρο αγαπούσε την ομάδα, λάτρευε τους παίκτες. Το νιώθαμε δίπλα μας. Δεν πιστεύω πλέον να γίνει ξανά κάτι τέτοιο.

Πλέον βλέπουμε οι φίλαθλοι να δίνουν μεγάλη σημασία στα συστήματα και τις τακτικές. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στην δική σας εποχή ; 

« Αυτό πλέον έχει παραγίνει. Το ποδόσφαιρο έχει χάσει την ομορφιά του. Άλλαξε πάρα πολύ το παιγνίδι. Οι παίκτες τώρα είναι επαγγελματίες λόγο την πολύ καλής εκγύμνασης και προετοιμασίας που κάνουν αποκτούν μεγαλύτερες αντοχές και είναι ποιο δυνατοί. Αλλά το ταλέντο το δικό μας ήταν περισσότερο. Έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ταχύτητα». 

Το ποδόσφαιρο άλλαξε σε σχέση με την δική σας εποχή ; 

« Έχει αλλάξει το παιγνίδι. Έχουν μικρύνει πάρα πολύ οι χώροι, τα τρεξίματα είναι περισσότερα , οι ομάδες πρεσάρουν περισσότερο λόγο της πολύ καλής φυσικής κατάστασης που έχουν οι παίκτες. Το ταλέντο όμως έχει χαθεί».

Κύριε Κκέλη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από πού κατάγεστε ; 

« Εγώ κατάγομαι από την Κισσόνεργα. Γεννήθηκα το 1960».

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε με το ποδόσφαιρο ; 

« Στα 11 μου χρόνια έπαιζα στο Αγροτικό με την ομάδα της Κισσόνεργας.

Ποία ήταν η πρώτη σας ομάδα ; 

«Ο Γ.Α.Σ.Κ Κισσόνεργας».

Πως έγινε η μετακίνηση σας στον ΑΠΟΠ; 

« Όταν ήμουν 16 χρονών ήρθαν δυο παράγοντες του ΑΠΟΠ ο Ανδρέας Καραγιάννης και ο Τάκης Ζηνιέρης με είδαν να αγωνίζομαι στην Κισσόνεργα τους άρεσα και με πήραν στην ομάδα».

Όταν πήγατε στο ΑΠΟΠ πως σας υποδέχτηκαν οι παλιότεροι παίκτες της ομάδας ; 

« Για εμάς να παίξεις τότε στον ΑΠΟΠ ήταν ένα όνειρο. Με τα ονόματα των παικτών που υπήρχαν στην ομάδα του ΑΠΟΠ δεν πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε ποτέ να καταφέρουμε να παίξουμε μπάλα. Ήταν δύσκολοι καιροί. Όταν πήγαμε ήταν εκεί η παλιά φρουρά και ήταν πολύ δύσκολο να μπεις στην πρώτη ομάδα. Για να κάνουμε μπάνιο έπρεπε να τελειώσουν εκείνοι πρώτα και μετά να κάνουμε εμείς. Υπήρχε μεγάλος σεβασμός προς τους μεγάλους».

Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια Κατηγορία ήταν ο ΑΠΟΠ ;

 «Πήγα στον ΑΠΟΠ το 1976 με προπονητή τον Ανδρέα Κοτσώνη, δεν ήμουν όμως βασικός . Την επόμενη χρονιά στα 17 μου ήμουν βασικός με προπονητή τον Νένοφ. Ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημα της καριέρας μου και με καθιέρωσε στην βασική ενδεκάδα. Ο ΑΠΟΠ ήταν τότε στην Α΄ Κατηγορία».

Ποίοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ; 

« Ήμουν Αμυντικό δίδυμο με τον Ανδρέα Χριστοδούλου. Κάναμε ένα από τα καλύτερα δίδυμα της Κύπρου».

Ήσασταν μέλος στην καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ το ποδόσφαιρο της Πάφου. Ποια θεωρείτε πως ήταν τα μυστικά εκείνης της ομάδας ; 

« Την διετία 1985-86 και 1986-87 τερματίσαμε στην πέμπτη θέση. Και τις υπόλοιπες χρονιές όμως είχαμε πολύ καλές πορείες. Το μυστικό πιστεύω ήταν η ηλικία. Ήμασταν μια ομάδα με πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Οι ποίο μεγάλοι σε ηλικία ήμουν εγώ μαζί με τον Δημήτρη Αγά στα 25 μας. Οι υπόλοιποι ήταν από πάρα πολύ νεαροί. Ήταν μια φουρνιά εξαιρετικών ποδοσφαιριστών. Υπήρχε μεγάλη αγάπη, σεβασμός και δέσιμο μεταξύ μας. Υπήρχε εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια. Κάναμε επτά χρόνια συνεχόμενα στην Α΄ Κατηγορία».

Θα μπορούσε αυτή η ομάδα να πετύχει περισσότερα ; 

« Ασφαλώς μπορούσαμε αν και δεν είχαμε τις συνθήκες που είχαν οι μεγάλες ομάδες της Κύπρου. Προπονητικά κέντρα, επιστημονική υποστήριξη, χρήματα. Εμείς κάναμε τρείς προπονήσεις και οι υπόλοιπες ομάδες πέντε. Ήμασταν αρκετά πίσω. Αν δουλεύαμε ποιο επαγγελματικά θα μπορούσαμε να πηγαίναμε ποιο ψηλά».

Ποια ήταν η καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ ο ΑΠΟΠ ; 

« Οι ομάδες του 1985-86 και 1986-87».

Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στον ΑΠΟΠ. Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ; 

«Εξαιρετικοί προπονητές ήταν οι Μαντζουράκης και Νένοφ που ήταν και ο αγαπημένος μου προπονητής».

Μπήκατε ποτέ στον κόπο να κοιτάξετε ποίο ψηλά. Να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα : 

«Εγώ αν έκανα το βήμα να φύγω από την Πάφο και να πάω να παίξω σε μια μεγαλύτερη ομάδα θα έκανα μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου. Στα 23 μου έπαιξα στην Εθνική και όλες οι μεγάλες ομάδες της Κύπρου με ήθελαν και ειδικά ο Απόλλωνας. Είχα κατά καιρούς αρκετές προτάσεις όμως τότε έπρεπε να σε δώσει η ομάδα. Δεν σε έδιναν εύκολα τότε. Ήταν αδύνατον να φύγεις».

Πόσα χρόνια παίξατε στον ΑΠΟΠ και σε ποια θέση καθιερωθήκατε ; «

 Από το 1976 μέχρι το 1991. Έπαιξα για έξι με επτά χρόνια στην θέση του Κεντρικού Αμυντικού και στα επόμενα 7 με 8 έπαιξα Λίμπερο. Ήταν η θέση που μου πήγαινε περισσότερο».

Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας σας με την φανέλα του ΑΠΟΠ ; 

« Ξεχωρίζω την διετία 1985-1987. Τον ημιτελικό κυπέλλου με τον Απόλλωνα στην Πάφο. Αν τον κερδίζαμε θα παίζαμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων με την Μπαρτσελόνα γιατί η Ομόνοια ήταν τότε πρωταθλήτρια. Χάσαμε 1-0 στο 87'. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία που την χάσαμε. Και η δεύτερη φορά που πήγαμε στους 4 κερδίζοντας τον Πεζοπορικό στα πέναλτι».

Αυτή η ομάδα ήταν μαζί για εφτά με οκτώ χρόνια. Γιατί δεν μπόρεσε να έχει την ανάλογη συνέχεια ο ΑΠΟΠ ; 

« Ήταν πολύ δύσκολο για τους νεότερους να καλύψουν την απότομη και μαζική φυγή αυτή της εξαιρετικής φουρνιάς».

Υπήρχε κάποιος αντίπαλος που τον θαυμάζατε ; 

« Εγώ έπαιζα αντίπαλος πάντα με τους σέντερ φορ. Ήταν οι καλύτεροι παίκτες των αντιπάλων μας. Ο ποίο δύσκολος να τον περιορίσεις ήταν ο Σωτήρης Καϊάφας».

Ποιο ήταν το κλίμα που επικρατούσε στα τοπικά ντέρμπι με τον συμπολίτη Ευαγόρα ; Σας λείπουν αυτά τα παιγνίδια ; 

« Ζούσαμε πάρα πολύ έντονα αυτά τα ματς. Υπήρχε μεγάλος φανατισμός, πάντα όμως μέσα στα ποδοσφαιρικά πλαίσια. Λείπουν αυτά τα παιγνίδια και από εμάς αλλά και από τον κόσμο. Υπήρχε μεγάλη προσμονή. Με τα χρόνια ηρέμησαν τα πράγματα και οι σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών ήταν πολύ καλές».

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ; 

« Η αγάπη και η αναγνώριση του κόσμου σε όλη την Κύπρο».

Βρισκόσαστε οι παλαίμαχοι παίκτες, τα λέτε λίγο για τα παλιά, για τις αναμνήσεις από τα ωραία χρόνια της νιότης ; 

« Υπάρχει πλέον η ομάδα των παλαίμαχων που είναι πάρα πολύ δραστήρια. Υπάρχει πολύ καλή σχέση μεταξύ μας και είναι ευχάριστο αυτό».

Το 2000 ο ΑΠΟΠ έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας ; 

« Την εποχή εκείνη ήμουν στην δεύτερη ομάδα της Πάφου. Ήμουν από τους μεγάλους υποστηρικτές αυτής της ιδέας. Ήθελα να ενοποιηθούν οι ομάδες για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κάτι ποιο δυνατό και ισχυρό. Θεωρώ με την εξέλιξη των πραγμάτων πως έχουμε αποτύχει. Αν και ήμουν υπέρ τώρα που το σκέφτομαι λέω πως ίσως να ήταν καλύτερα να μην γινόταν η ενοποίηση. Θα έπαιζαν οι δικοί μας παίκτες, θα είχαμε τα γήπεδα μας. Δεν έγιναν δυστυχώς καλύτερα τα πράγματα».

Ίσως η ενοποίηση να έγινε καθυστερημένα ; 

« Υπήρχαν και τότε πολύ καλοί παίκτες και τις πρώτες χρονιές πήγε πολύ καλά η ομάδα. Στην συνέχεια διώξαμε τους καλούς παίκτες και άρχισε η ξενομανία».

Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε. Πάφο και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους πιστεύεται δεν καταφέρνουμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ; 

« Τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τα χρήματα. Αν έχεις λεφτά κάνεις ομάδα. Θα έπρεπε επίσης να υπάρχει μια καλή συνεργασία με τις υπόλοιπες ομάδες τις επαρχίας να τους τροφοδοτεί με ταλέντα και στην συνέχεια να επιστρέφουν έτοιμοι ποδοσφαιριστές για να μπορούν να παίξουν στην Α΄ Κατηγορία. Δυστυχώς ποτέ δεν έγινε αυτό».

Ποια είναι η άποψη σας για την νέα ομάδα της Πάφου ; Θα είναι κάτι διαφορετικό ; 

« Αν κρατούσαν κάποιους νεαρούς πολύ καλούς παίκτες που είχε η ομάδα και έφερναν 5 με 6 ποιοτικούς παίκτες θα μπορούσαν να πετύχουν πολύ περισσότερα. Δεν είναι θέμα να φέρεις 20 η 25 ξένους. Το θέμα είναι η αξία τους. Ακούγεται πως φέτος κινούνται καλύτερα. Αν το κάνουν θα πάμε καλά».

Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο ; 

« Εγώ το δικό μου παιδί δεν θα το άφηνα σήμερα να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Πρώτα να κοιτάξει τα μαθήματα του, τις σπουδές του και μετά το ποδόσφαιρο. Είναι πολύ δύσκολο σήμερα για ένα νέο παιδί να κάνει καριέρα. Εκτός και αν είναι σπάνιο ταλέντο που θα μπορείς να φτιάξεις την ζωή σου από το ποδόσφαιρο. Πόσοι πλέον μπορούν να φτιάξουν την ζωή τους στην Κύπρο μέσα από το ποδόσφαιρο ; Είναι πολύ δύσκολο».

Θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Πάφου και ευρύτερα της Επαρχίας μέσω του pafossports; 

« Πέρασα όμορφα χρόνια στο ποδόσφαιρο με αγάπη και εκτίμηση. Αυτό είναι πολύ σημαντικότερο από τα χρήματα. Εύχομαι η νέα ομάδα της Πάφου να πάει καλά για να δώσει ώθηση στον κόσμο να ξαναπάει στο γήπεδο. Και εμείς που δεν πηγαίνουμε πλέον στα γήπεδα αν η ομάδα της Πάφου αρχίσει να πηγαίνει καλά και να έχει επιτυχίες σίγουρα θα επιστρέψουμε».