Ο Γιώργος Αντωνιάδης στο Pafossports

 

Ο Γιώργος Αντωνιάδης γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1960 στην Πάφο και είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στον χώρο του κέντρου ως αμυντικός χαφ. Κατατάσσεται ανάμεσα στους κορυφαίους παίκτες που ανέδειξε το ποδόσφαιρο της πόλης μας και ένας από τους συμαντικότερους που φόρεσαν την φανέλλα του Ευαγόρα.

Το pafossports φιλοξενεί σήμερα άλλη μια παλιά δόξα του Ευαγόρα, τον Γιώργο Αντωνιάδη. Ένα παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Πάφου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα 14 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε, ποίος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Πάφου, πως έζησε την πρώτη του παρουσία στην Α’ Κατηγορία με την φανέλα του Ευαγόρα, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για κάποια μεγαλύτερη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Γιώργος Αντωνιάδης μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο και τη νέα ομάδα της πόλης μας.

Ο Γιώργος Αντωνιάδης είναι άλλη μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Πάφου. Δυνατός, Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες των παλιότερων εποχών. Πράγματι μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν κάτι να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Γιώργου Αντωνιάδη.

Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου

Κύριε Αντωνιάδη ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείστε πλεον ενεργά με το ποδόσφαιρο ; 

« Έχουμε δημιουργήσει τους παλαίμαχους του Ευαγόρα. Έίμαστε καλά οργανωμένοι και δίνουμε τακτικά φιλικούς αγώνες εντός και εκτός Κύπρου».

Στο γήπεδο πηγαίνετε πλέον ; 

 Πηγαίνω σπάνια. Όχι όπως παλιά».

Στο διεθνές ποδόσφαιρο βλέπουμε ποδοσφαιριστές όταν σταματούν να αγωνίζονται με τις ομάδες τους να συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από άλλες θέσεις. Κάτι ανάλογο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει και στην χώρα μας ; 

« Εγώ όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο μετά από δύο χρόνια υπήρξα γενικός αρχηγός στον Ευαγόρα για τρία συνεχόμενα χρόνια. Μετά την ενοποίηση δεν είχα κάποια επαφη , αλλά για να πω την αλήθεια ουτε και εγω επεδίωξα κάτι τέτειο. Δεν με ενδιέφερε να εμπλακώ. Θα έπρεπε όμως σε άλλους παλαίμαχους που είχαν τις ικανότητες να βοηθήσουν την ομάδα να τους δοθεί η ευκαιρία».

Αν δούμε την ιστορία επί σειρά ετών Ο Ευαγόρας στηριζόταν σε παιδιά της δικής του περιφέρειας. Η περιοχή μας πλέον βγάζει ταλέντα ; 

« Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στα ταλέντα της Πάφου. Έχουμε πολλά παιδιά που υπερτερούν σε ταλέντο από τα αντίστοιχα άλλων πόλεων. Διαχρονικά η Πάφος έβγαζε πολλά παιδία που είχαν τις δυνατότητες να παίξουν ποδόσφαιρο αλλά δεν είχαν τις ευκαιρίες να δείξουν το ταλέντο τους και να το αναδείξουν. Σε αυτό μεγάλη ευθύνη έχουν βέβαια και οι ίδιοι οι γονείς».

Πως αξιολογείται το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Πάφο ;

 « Το ποδόσφαιρο στην Πάφο έμεινε στάσιμο και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως δεν υπάρχουν επιτυχίες που θα δώσουν το κίνητρο στον κόσμο να πάει στο γήπεδο».

Πως αισθάνεστε εσείς οι παλιοί ποδοσφαιριστές που βλέπετε τις ομάδες πλέον να αποτελούνται στην πλειοψηφία τους από ξένους παίκτες ; 

« Μας ενοχλεί πάρα πολύ. Όλοι θέλουμε να βλέπουμε παιδιά από τις ακαδημίες να προωθούνται σωστά, να εξελίσσονται και να στελεχόνουν τις ομάδες μας. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να δίνουν τις ευκαιρίες που θα έπρεπε στα δικά μας παιδιά και αυτό σίγουρα είναι λυπηρό».

Πως αισθάνεστε εσείς οι παλιοί ποδοσφαιριστές που βλέπετε τις ομάδες πλέον να αποτελούνται στην πλειοψηφία τους από ξένους παίκτες ; 

« Μας ενοχλεί πάρα πολύ. Όλοι θέλουμε να βλέπουμε παιδιά από τις ακαδημίες να προωθούνται σωστά, να εξελίσσονται και να στελεχόνουν τις ομάδες μας. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να δίνουν τις ευκαιρίες που θα έπρεπε στα δικά μας παιδιά και αυτό σίγουρα είναι λυπηρό».

Αν είχατε απέναντι σας ένα παιδί που θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Τι θα το συμβουλεύατε να κάνει ; 

« Δουλειά, δουλειά, δουλειά και να μην ακούει τους γονείς».

Την δική σας εποχή ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο. Σας το ρωτάω αυτό γιατί βλέπουμε σήμερα ακόμη και σε παιγνίδια Α’ Κατηγορίας να είναι πολύ μικρός ο αριθμός των φιλάθλων ; 

« Παλιά υπήρχε ένας καλός και υγιής ανταγωνισμός μεταξύ ΑΠΟΠ και Ευαγόρα που βοηθούσε το ποδόσφαιρο να παέι μπροστά. Επίσης όλοι σχεδόν οι παίκτες ήταν Παφίτες. Ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο γιατί αγαπούσε παθολογικά την ομάδα αλλά και για να δει από κοντά τους φίλους, τους συγγενείς και τους γνωστούς του. Στην δική μας εποχή υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από όλες τις ηλικίες και η παρουσία του κόσμου ήταν μαζική. Σήμερα δεν υπάρχει το δέσιμο και η αγάπη προς την ομάδα».

Πόσο άλλαξε το ποδόσφαιρο σε σχέση με τη δικιά σας εποχή ;

 « Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Σήμερα το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό και υπάρχουν καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Το πρώτο μέλημα των παικτών σήμερα είναι οι μισθοί. Δεν αγωνίζεται κανείς για τη φανέλα και την ομάδα».

Κύριε Αντωνιάδη επιτρέψετε μου να ρωτήσω κάποια πράγματα για την δίκη σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ; 

«Κατάγομαι από την Πάφο».

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα ; 

« Από πολύ μικρη ηκλικιά. Ξεκίνησα από το 1970-71 με προπονητή τον γυμναστή Ανδρέα Ζαβρό ο οποίος είχε την εποχή εκείνη την Ακαδημία της Πάφου όπου είχε καταφέρει να μαζέψει κοντά του τα καλύτερα ταλέντα της επαρχίας. Δημιούργησε μια εξαιρετική ομάδα και μας βοήθησε πάρα πολύ για την συνέχεια».

Πως έγινε η μετακίνηση σας στον Ευαγόρα ; 

« Εγω είμαι γέννημα θρέμμα του Ευαγόρα. Από τα 17 μου εντάχθηκα στην ομάδα».

Όταν πήγατε στο Ευαγόρα ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας τις πρώτες μέρες ; 

« Ο πρώτος πρόεδρος του Ευαγόρα ήταν ο θείος μου ο Γιάννος Αντωνιάδης. Η οικογένεια μου ήταν ταυτισμένη με την ομάδα. Δεν θα μπορούσα να παίξω κάπου αλλού ποδόσφαιρο».

Σε ποια ηλικία μπήκατε στην πρώτη ομάδα και σε ποια κατηγορία ήταν ο Ευαγόρας ; 

« Ο Ευαγόρας ήταν στην Α’ Κατηγορία και ήμουν στην ηλικία των 17 ετών. Το πρώτο μου παιγνίδι ήταν σε τιμητική της ΚΟΠ εναντίον του ΑΠΟΠ. Κερδίσαμε 3-0 και εβάλα και τα τρια γκολ εγώ. Από εκεί ξεκίνησε και η καριέρα μου στα γήπεδα».

Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας συμπαίκτες ; 

« Μεγάλα ονόματα όπως οι Τ. Χαραλάμπους, Αττίκης, Ζυμαράς, Π.Γιαλλούρης, Μερκής, Φύτος Νεοφύτου, Σωκράτους. Είχα την τύχη να παίξω μαζί με όλη την παλιά μεγάλη φουρνιά της ομάδας».

Ήσασταν μέλος σε μια ομάδα που για εννέα χρόνια έμεινε στην Α Κατηγορία. Ποια ήταν τα δυνατά σημεία εκείνης της ομάδας ; 

«Υπήρχε τότε στον Ευαγόρα μια φουρνιά πολύ καλών παικτών. Είχαμε μεγάλο πάθος και δύναμη όταν αγωνιζόμασταν με την φανέλα της ομάδα μας. Ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια και είχαμε αγάπη, μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό ο ένας για τον άλλο, κάτι που έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα».

Γιατί εκείνη η ομάδα δεν είχε την ανάλογη συνέχεια ; 

« Είχε φύγει μαζικά όλη η παλιά εξαιρετική φουρνιά που είχε η ομάδα και ήταν πολύ δύσκολο να τους αντικαταστήσουν επάξια οι νεότεροι. Το βάρος ήταν πολύ μεγάλο παρόλο που και στην συνέχεια ο Ευαγόρας συνέχισε να βγάζει καλούς παίκτες. Η ομάδα δεν είχε την ανάλογη πορεία και για άλλους εξωαγωνιστικούς λόγους. Είχαμε τα σκαμπανεβάσματα μας αλλά είχαμε και τις πολύ καλές μας στιγμές».

Πόσα χρόνια παίξατε στον Ευαγόρα και σε ποια θέση καθιερωθήκατε ; 

« Έπαιξα στο ξεκίνημα σέντερ φορ και στην συνέχεια καθιερώθηκα ως αμυντικός χαφ. Έπαιξα σχεδόν 14 χρόνια».

Ποία ήταν τα στοιχεία που σας χαρακτήριζαν ως ποδοσφαιριστή ; 

« Είχα υπερβολική δύναμη. Είχα τρομερά σωματικά προσόντα τα οποία με βοήθησαν πάρα πολύ στην καριέρα μου».

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την φανέλα του Ευαγόρα ; 

« Οι νίκες που πετυχαίναμε και όταν καταφέρναμε να κρατήσουμε την ομάδα στην Α΄ Κατηγορία. Μεγάλη στιγμή που ξεχωρίζω ήταν η νίκη με 2-0 επί της Ομόνοιας. Το ένα γκολ το είχα βάλει εγώ και το άλλο ο Γ. Τούρος που είχε έρθει από τη Αμερική και μας βοήθησε να αποφύγουμε τον υποβιβασμό».

Γνωρίσατε αρκετούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιος σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ; 

«Με βοήθησε στα πρώτα βήματα ο Ανδρέας ο Ζαβρός. Ο προπονητής που με προώθησε στη πρώτη ομάδα ήταν ο Μαυρίκιος Άσπρου. Πολύ καλοί προπονητές ήταν επίσης ο Τάκης Χαραλάμπους και ο Γιάννης Μαντζουράκης. Αυτοί ήταν οι προπονητές που ξεχωρίζω».

Δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα, κάπου ψηλότερα ; 

« Είχα αρκετές και καλές προτάσεις. Το 1981 Είχα πάει στη Λάρνακα και είχα συμφωνήσει με τον Πεζοπορικό. Όταν πήρα όμως τον δρόμο της επιστροφής για την Πάφο, η οικογένεια μου δεν ήθελε να φύγω και έτσι αναγκάστικα να αλλάξω γνώμη».

Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης η αντίπαλος που 

θαυμάζατε ; 

« Από τους ποιο παλιούς οι Ανδρέας Στυλιανού, Νίκος Χαραλάμπους και όλες οι παλιές δόξες του Ευαγόρα. Από τους νεότερους αυτός που με εντυπωσίαζε ήταν ο πολύ καλός φίλος και συμπαίκτης μου ο Δημήτρης Αγάς».

Πως ήταν η ατμόσφαιρα στα τοπικά ντέρμπι της εποχής με αντίπαλο τον συμπολίτη ΑΠΟΠ ; 

«Ζούσαμε για αυτά τα παιχνίδια. Όλη η πόλη ήταν σε εγρήγορση. Περιμέναμε πως και πως αυτούς τους αγώνες. Υπήρχε παλμός, δύναμη και πάθος για την νίκη. Ο ηττημένος δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στους δρόμους για μια εβδομάδα. Τα δίναμε όλα για το γόητρο των ομάδων. Λείπουν αυτά τα παιχνίδια σήμερα από την Πάφο και τον κόσμο».

Eσείς για δυο χρόνια παίξατε στον ΑΠΟΠ. Πως έγινε η μετακίνηση και για ποιους λόγους ; 

« Δεν θέλω να πάω στα παλιά. Είχα κάνει την μεταγραφή όταν στον ΑΠΟΠ ήταν προπονητής ο Γιάννης Μαντζουράκης. Τότε ό ΑΠΟΠ είχε φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα με εξαιρετικούς παίκτες και κατάφερε να τερματήσει στην 5η η 6η θέση της βαθμολογίας. Τους βοήθησα πάρα πολύ για δύο χρόνια μετά όμως αποφάσησα να επιστρέψω στην ομάδα της καρδιάς μου και να κλείσω την καριέρα μου με τα χρώματα του Ευαγόρα».

Τι σας έμεινε από αυτή την μεγάλη διαδρομή που είχατε στα γήπεδα ; 

«Η αναγνώριση και ο σεβασμός από όλο τον κόσμο της Κύπρου. Μέχρι και σήμερα υπάρχει μεγάλη αγάπη και εκτίμηση προς το πρόσωπο μου. Εμείς αγαπούσαμε πάρα πολύ τις ομάδες μας».

Βρισκόσαστε πλέον εσείς οι παλαίμαχοι παίκτες, υπάρχει επαφή μεταξύ σας ; 

« Βεβαίως. Έχουμε δημιουργήσει τους παλάιμαχους του Ευαγόρα. Αρκετά συχνά διοργανώνουμε αρκετές εκδηλώσεις οι οποίες βοηθούν ακόμη περισσότερο στο δέσιμο ανάμεσα στους παλιούς παίκτες της ομάδας. Πρόσφατα είχαμε τιμήσει όλους τους παλιούς προέδρους του συλλόγου από το 1961 που ιδρύθηκε ο Ευαγόρας. Μαζέψαμε αρκετό κόσμο και είναι κάτι που μας ζητούν επίμονα να το επαναλάβουμε όλοι οι φίλοι της ομάδας μας. Στον Ευαγόρα ήμασταν πάντοτε όλοι αγαπημένοι και δεμένοι μεταξύ μας. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πρωτέρημα. Υπάρχει διαχρονικά μεγάλος σεβασμός και εκτίμηση μεταξύ των παλαιμάχων του Ευαγόρα. Ακόμη και σήμερα οι σχέσεις μας είναι εξαιρετικές».

Το 2000 ο Ευαγόρας έπαψε να υπάρχει. Ποια ήταν τα δικά σας συναισθήματα τότε ; 

« Εγώ ήμουν εναντίον της ενοποίησης. Διαφώνούσα με τον τρόπο που έγινε. Δεν άλλαξε κάτι στο ποδόσφαιρο μας. Για εμας τους παλιούς ποδοσφαιριστές ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο. Κάτι ανάλογο έγινε και με τον κόσμο ο οποίος δεν έχει δεθεί με την νέα ομάδα. Παράλληλα μετά την διάλυση των δυο συλλόγων οι ομάδες αντί να λιγοστέψουν έγιναν περισσότερες».

Είχαμε ΑΠΟΠ, Ευαγόρα, Α.Ε.ΠΑΦΟΥ και τώρα την νέα ομάδα. Για ποιους λόγους δεν μπορούμε να έχουμε μια δυνατή ομάδα στην Α Κατηγορία ;

« Το πρόβλημα ξεκάθαρα είναι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου της επαρχίας μας. Δεν έχουν βοηθήσει το ποδόσφαιρο».

Ποία είναι η γνώμη σας για την νέα ομάδα της Πάφου ;

 Είναι κάτι το διαφορετικό η μια από τα ίδια ; « Ελπίζω να είναι κάτι διαφορετικό. Τα αποτελέσματα θα δείξουν που μπορεί να φτάσει. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα έχουμε μια από τα ίδια γιατί ο κόσμος είναι αρκετά απογοητευμένος από το ποδόσφαιρο της Πάφου διαχρονικά»

Ο Ευαγόρας πριν λίγα χρόνια δημιουργήθηκε και πάλι. Πως βλέπετε αυτή την κίνηση;

 « Ο στόχος είναι απλά για να διατηρείτε στη ζωή το όνομα του ήρωα μας. Δεν υπάρχουν βλέψεις στο παρόν στάδιο για κάτι άλλο. Ήμουν από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης».

Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους φιλάθλους της Πάφου μέσω του pafossports.

« Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα μου τον Ευαγόρα που με βοήθησε όλα αυτά τα χρόνια τόσο σαν ποδοσφαιριστή όσο και σαν άνθρωπο. Μου πρόσφερε πάρα πολλά και μου έμαθε να εκτιμώ τις αξίες της ζωής. Με έκανε γνωστό και αγαπητό προς τον κόσμο. Θέλω επίσης να καλέσω τον κόσμο της Πάφου να στηρίξει την νέα ομάδα της πόλης μας και να την βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί».