Ο Κύπριος κεντρικός επιθετικός Παναής Νικολάου, γεννήθηκε στις 7 Μάϊου του 1944 στην κοινότητα Ορόκλινη, της επαρχίας Λάρνακας. Υπηρέτησε με θρησκευτική προσήλωση το σύλλογο της ΑΛΚΗΣ για ολόκληρη σχεδόν τη ζωή του και αναδείχθηκε στην πιο εμβληματική μορφή της ιστορίας της. Ένας πραγματικός γίγαντας του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Έκανε 7 διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική ομάδα της Κύπρου.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΑΛΚΗΣ, τον Παναή Νικολάου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή την φανέλα για 20 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της ΑΛΚΗΣ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Παναής Νικολάου μιλά για την σημερινή ΑΛΚΗ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Παναής Νικολάου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο, με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Παναή Νικολάου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Νικολάου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω ποδόσφαιρο κυρίως από την τηλεόραση. Παρακολουθώ περισσότερο την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Από το Κυπριακό πρωτάθλημα βλέπω ορισμένα παιχνίδια.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Οι ομάδες μας κάθε καλοκαίρι δαπανούν αρκετά χρήματα για μεταγραφές. Δυστυχώς το θέαμα που παρακολουθούμε δεν είναι ανάλογης αξίας. Δεν μας αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους. Θα έπρεπε σίγουρα να είναι πολύ καλύτερο.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Βλέπω πολύ καλούς Κύπριους παίκτες. Υπάρχουν και σήμερα σπουδαία ταλέντα. Χάνονται γιατί οι ομάδες μας δίνουν δυστυχώς προτεραιότητα στους ξένους ποδοσφαιριστές. Στον βωμό των χρημάτων τα δικά μας παιδιά μένουν στο περιθώριο.
Κύριε Νικολάου φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της ΑΛΚΗΣ. Πως βλέπετε την παρουσία της τα τελευταία χρόνια ;
Στο Κυπριακό ποδόσφαιρο σήμερα το οικονομικό παίζει σημαντικότατο ρόλο. Έχεις χρήματα πας μπροστά. Δεν έχεις τα πράγματα είναι δύσκολα. Η ΑΛΚΗ φέτος είχε μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα της Β΄ Κατηγορίας μέχρι την στιγμή που άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οι άνθρωποι που βοηθούσαν οικονομικά την ομάδα συνεργάζονταν πολύ στενά με Ρώσσους επιχειρηματίες. Άρχισαν να επηρεάζονται τα συμφέροντα τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αναπόφευκτα να έχει επιπτώσεις και στην ομάδα. Αν τα πράγματα εξελίσσονταν διαφορετικά το ποιο πιθανό είναι η ΑΛΚΗ να κέρδιζε την άνοδο της στην Α΄ Κατηγορία. Τα χρήματα είτε το θέλουμε είτε όχι είναι το άλφα και το ωμέγα.
Κύριε Νικολάου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Ορόκλινη.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Εμείς στο χωρίο μου στην Ορόκλινη είχαμε τις αλάνες. Το σπίτι μου βρισκόταν έξω από το χωριό. Μετά το σχολείο τα μεσημέρια και τα απογεύματα παίζαμε ποδόσφαιρο για ώρες ολόκληρες. Ήταν η ζωή μας. Παίζαμε με μικρές λαστιχένιες μπάλες. Πολλές φορές ξυπόλητοι. Ο κόσμος τότε αγαπούσε με πάθος το ποδόσφαιρο. Το λάτρευε. Το χωριό μου έβγαλε πολλούς παίκτες που εξελίχθηκαν και έκαναν σπουδαία καριέρα σε ομάδες της Α΄ Κατηγορίας.
Που σας εντόπισε η ΑΛΚΗ ;
Η ΑΛΚΗ είχε εντάξει στο δυναμικό της ποδοσφαιριστές που κατάγονταν από την Ορόκλινη. Πήγε πρώτος ο Θεόδωρος Ψαράς. Ακολούθησε ο Νικολής Στυλιανού. Εγώ ήμουν ο τρίτος στην σειρά. Ήμασταν συγχωριανοί. Πολύ καλοί φίλοι μεταξύ μας. Από την στιγμή που πήγαν πρώτοι και τους άρεσε αυτό που είδαν εκεί όταν βρεθήκαμε στο χωριό μου μίλησαν και με έπεισαν να ακολουθήσω τελικά και εγώ τον ίδιο δρόμο.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΛΚΗ ;
Πολύ καλές. Πρώτα από όλα ήμασταν όλοι Κύπριοι. Εγώ εκείνη την εποχή ήμουν 14 ετών. Στα 14,5 μου έπαιξα στη πρώτη ομάδα. Τότε οι ομάδες κατά τη διάρκεια των αγώνων δεν είχαν το δικαίωμα να κάνουν αλλαγή. Ξεκινούσαν και τελείωναν τα παιχνίδια με την ίδια ενδεκάδα. Το 1959-60 όταν η ΑΛΚΗ ανέβηκε στην Α΄ Κατηγορία έκανα πέντε με έξι ματς με την ανδρική ομάδα. Επειδή μας άρεσε το ποδόσφαιρο ο κόσμος τότε έβλεπε με καλό μάτι τα νέα παιδιά που επέλεγαν να παίξουν ποδόσφαιρο στην ομάδα που αγαπούσε. Για εμάς αποτελούσε μεγάλη τιμή να μπορέσουμε να παίξουμε στην Α΄ Κατηγορία. Δεν ήταν κάτι που μπορούσε να συμβεί εύκολα.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι ;
Οι πρώτοι προπονητές που είχα στην καριέρα μου ήταν οι Λυκούργος Αρχοντίδης, Αδάμου και Κόκος Λουκαΐδης. Με βοήθησαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Την εποχή εκείνη τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με το τι συμβαίνει στις μέρες μας. Τότε κάναμε δυο φορές προπόνηση την εβδομάδα. Ταυτόχρονα εκτός από το ποδόσφαιρο δουλεύαμε για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα προς το ζην. Τελειώναμε τις εργασίες μας και πηγαίναμε αμέσως για προπόνηση. Αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Όταν χάναμε κάποια προπόνηση στεναχωριόμασταν. Εμείς τότε σαν ΑΛΚΗ ήμασταν υποχρεωμένοι το παλιό ΓΣΖ να το μοιραζόμαστε με τις άλλες δυο ομάδες της Λάρνακας. Την Τρίτη με τη ΕΠΑ και την Παρασκευή με τον Πεζοπορικό. Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Όμως λατρεύαμε αυτό που κάναμε. Εγώ πολλές φορές όταν τελείωνε η προπόνηση ξεκινούσα με το ποδήλατο μου από την Λάρνακα και πήγαινα στην Ορόκλινη. Ήταν κάτι που χρειάστηκε να κάνω αρκετές φορές.
Χρήματα υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Τι πράγμα είναι τούτο ; Εγώ στα 36 μου χρόνια έφθασα τον ημιεπαγγελματισμό. Θα παίρναμε 16 λίρες τον μήνα. Εγώ δεν έπαιρνα ούτε αυτά τα χρήματα. Πήγαιναν στο σωματείο.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία που υπήρχε ;
Από τον πρώτο χρόνο. Με την άνοδο της ΑΛΚΗΣ στην Α΄ Κατηγορία τη σεζόν 1959-60. Έπαιξα βασικός με την πρώτη ομάδα πριν καν κλείσω τα 15 μου χρόνια. Τον επόμενο χρόνο συνέχισα βασικός μέχρι και τα 36.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην ΑΛΚΗ ;
Τα ποιο πολλά χρόνια της καριέρα μου στην ΑΛΚΗ έπαιξα σέντερ φορ. Ξεκίνησα ως παίκτης της μεσαίας γραμμής. Έπαιξα στα χαφ δυο χρόνια. Μετά για ένα χρόνο έπαιξα ως κεντρικός αμυντικός γιατί ένας συμπαίκτης μου είχε κάνει μια εγχείρηση με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αγωνιστεί. Στο τέλος κατέληξα ως σέντερ φορ. Έπαιξα σε αυτή την θέση για 12 χρόνια περίπου. Στα τελευταία χρόνια της καριέρα μου επέστρεψα στα χαφ.
Ποια ήταν τα ποιο δυνατά σας ατού ;
Ήμουν πολύ γρήγορος με την μπάλα. Μπορούσα να αποφύγω με μεγάλη ταχύτητα και προσποίηση ταυτόχρονα δυο και τρείς αντίπαλους παίκτες. Το μεγαλύτερο μου πλεονέκτημα ήταν η τεχνική μου κατάρτιση. Είχα δυνατό και ευθύβολο σουτ. Εκτελούσα πολύ καλά τα φάουλ, τα κόρνερ και τα πέναλτι.
Την τεχνική σας κατάρτιση τι κουβαλούσατε μαζί σας από μικρός ή ήταν κάτι που χρειάστηκε να το δουλέψετε στις προπονήσεις για να το βελτιώσετε ;
Άκου να δεις. Εμείς όταν ήμασταν μικροί παίζαμε μπάλα για ώρες ολόκληρες. Χωρίς να το θέλουμε γινόμασταν καλύτεροι. Χρησιμοποιούσαμε μικρές μπάλες. Συνήθως παίζαμε ξυπόλητοι μέσα στο σπίτι. Χτυπούσαμε την μπάλα πάνω στο τοίχους πολλές φορές και με τα δύο πόδια. Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω. Ήμουν πολύ καλός και με τα δύο πόδια. Για μένα αυτό ήταν ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Τότε εμείς δεν είχαμε προπονητές που θα πας το πρωί και θα κάνεις μαζί τους προπόνηση. Γεννήθηκα με το ταλέντο, το κουβαλούσα μαζί μου και χωρίς να το θέλω επειδή έπαιζα για πολλές συνεχόμενες ώρες ποδόσφαιρο το βελτίωνα.
Τι μπορούμε να πούμε για την ΑΛΚΗ της δικής σας εποχής ;
Αν η ΑΛΚΗ της δικής μου εποχής ονομαζόταν Ομόνοια η ΑΠΟΕΛ θα έπαιρνε για δέκα χρόνια το πρωτάθλημα. Διότι είχε τόσο καλούς παίκτες που ξεχώριζαν αμέσως στο γήπεδο με την ποιότητα και τις ικανότητες τους. Αλλά δυστυχώς τα πράγματα εκείνο τον καιρό ήταν προκαθορισμένα. Κακές διαιτησίες. Σε αδικούσαν πολλές φορές φανερά. Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα για αυτό. Εγώ έπαιξα σε τέσσερις τελικούς Κυπέλλου. Η ΑΛΚΗ είχε πάει σε πέντε τελικούς. Στον ένα είχα είδη σταματήσει το ποδόσφαιρο και ήμουν κοντά στην ομάδα ως παράγοντας. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε κατακτήσει τουλάχιστον τους δυο. Τη σεζόν 1966-67 με τον Απόλλωνα και με τον Ολυμπιακό την σεζόν 1976-77. Ακόμα και τον τελικό με τον Πεζοπορικό την σεζόν 1969-70 θα μπορούσαμε να τον είχαμε πάρει. Με το ΑΠΟΕΛ όταν είχαμε ηττηθεί στον τελικό με 6-1, για να φανταστείς ο Ανδρέας Στυλιανού ήταν τιμωρημένος και η ΚΟΠ υποχρεώθηκε να συνεδριάσει τέσσερις φορές για να του δώσουν το οκ να παίξει. Ήταν κάτι που μας επηρέασε ψυχολογικά πριν από το παιχνίδι.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΛΚΗ ;
Στην ΑΛΚΗ έπαιξα 20 ολόκληρα χρόνια. Από το 1959 ως και το 1979. Ολοκλήρωσα την ποδοσφαιρική μου σταδιοδρομία σε ηλικία 36 ετών.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την ΑΛΚΗ ;
Οι τελικοί που έπαιξα με την ΑΛΚΗ ήταν μια ξεχωριστή στιγμή. Εγώ πάντα μέσα στο γήπεδο κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού είχα πάνω μου έναν προσωπικό αντίπαλο να με επιτηρεί. Αν έβγαινα έξω από το γήπεδο θα με ακολουθούσε. Έτσι ήταν εκείνο τον καιρό τα πράγματα. Αυτό για μένα ήταν ευχάριστο. Διότι ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα. Ήξερα με ποιον τρόπο θα έπρεπε να το αντιμετωπίσω. Αποτελούσε μια μεγάλη προσωπική πρόκληση. Κάναμε πάντα εξαιρετικά ματς απέναντι στο ΑΠΟΕΛ. Τους κερδίζαμε συνεχώς. Στα 20 χρόνια μπορεί να μας κέρδισαν το πολύ δυο η τρείς φορές. Ήμασταν ο κακός τους δαίμονας.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ξεχωρίζω τον Λυκούργο Αρχοντίδη. Ξεκινήσαμε την πορεία μας στο ποδόσφαιρο μαζί του σε πολύ νεαρή ηλικία. Η ΑΛΚΗ ανέβηκε μαζί του για πρώτη φορά στην Α΄ Κατηγορία. Άφησε το στίγμα του στην ομάδα. Μετά ακολούθησε ο Λοίζος Παντελίδης. Διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ενόπλων. Εκείνη την εποχή η ΑΛΚΗ είχε στην ομάδα έξι με επτά παίκτες. Και αυτός με τη σειρά του πρόσφερε πάρα πολλά. Αργότερα ήρθε ο Βούλγαρος Γκεόργκι Πατσιάτσιεφ. Ήταν ένας επαγγελματίας προπονητής. Αν το πρωί δεν πήγαινες δουλειά σε έπαιρνε στην προπόνηση και δούλευε για ώρες μαζί σου. Προσπαθούσε συνεχώς να βελτιώνει τις αδυναμίες σου. Αν ήσουν χτυπημένος πήγαινες σπίτι του. Σου έκανε μασάζ και φυσιοθεραπείες. Ήταν ένας πραγματικός δάσκαλος.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν στο Κυπριακό πρωτάθλημα πάρα πολλοί παίκτες που ξεχώριζαν με την ποιότητα και τις ικανότητες τους. Αν αναφέρω ονόματα θα αδικήσω σίγουρα κάποιους άλλους. Είναι κάτι που δεν θα ήθελα να κάνω. Γενικά ήταν μια πολύ καλή περίοδος για το ποδόσφαιρο μας. Βγήκαν πολλοί σπουδαίοι παίκτες από όλες σχεδόν τις ομάδες της Κύπρου. Αισθάνομαι τυχερός που υπήρξα ποδοσφαιριστής εκείνη την περίοδο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Πρώτα μέτρησε το ταλέντο. Από τους προπονητές δεν μπορούσες να περιμένεις πολλά. Εκείνη την εποχή αν είχες το ταλέντο μπορούσες να προχωρήσεις. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί Κύπριοι παίκτες με ταλέντο. Δυστυχώς όμως δεν παίζουν όλοι. Δεν κάνουν μια πετυχημένη καριέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί δυστυχώς δεν παίρνουν ευκαιρίες. Τότε ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Παρόλο όμως που είχα από μικρός το ταλέντο για μένα η προπόνηση ήταν προπόνηση. Αν δεν ήσουν σοβαρός στην προπόνηση δεν μπορούσες να παίξεις στα παιχνίδια. Χρειάστηκε να αφιερώσω αρκετές ώρες από τον ελεύθερο μου χρόνο για να μπορέσω να εξελίξω το ταλέντο μου και να το βελτιώσω.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Είχα το άγχος. Πάντοτε. Μέχρι να ξεκινήσει το παιχνίδι. Διότι ήξερα ότι ο κόσμος περίμενε πολλά πράγματα από μένα. Θα έπρεπε να βρίσκομαι συνεχώς στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Ερχόταν το άγχος από μόνο του και με συναντούσε. Όλοι γνώριζαν εκείνη την εποχή ότι τα περισσότερα γκολ θα περνούσαν από κοντά μου. Θα έπρεπε να είμαι σε καλή κατάσταση για να μπορέσω είτε να σκοράρω είτε να δώσω την σωστή πάσα σε έναν συμπαίκτη μου για να βάλει αυτός το γκολ. Ένιωθα πίεση μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι. Μετά τα πάντα άλλαζαν. Το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να φύγω νικητής από το γήπεδο. Δεν άφηνα ποτέ τον εαυτό μου να επηρεαστεί από την παρουσία του κόσμου στις εξέδρες. Έκλινα τα αυτιά μου και προσπαθούσα να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Μου άρεσε γενικά να παίζω μπροστά σε γεμάτα γήπεδα. Μου έδινε μεγαλύτερο κίνητρο.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Μιλούσαμε με τους προπονητές. Τότε η κάθε ομάδα είχε στις τάξεις της κάποιους παίκτες που ξεχώριζαν και ήθελαν ιδιαίτερη προσοχή. Θα έπρεπε να σκεφτείς πριν από το παιχνίδι πιθανούς τρόπους για να μπορέσεις να τους περιορίσεις. Να τους βγάλεις εκτός παιχνιδιού. Ο προπονητής εξηγούσε στους παίκτες τι ήθελε από εκείνους. Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να εφαρμόσουν καλύτερα στο γήπεδο αυτά που τους ζητούσε. Πάντα είχαμε ένα πλάνο με το οποίο θα ξεκινούσαμε το ματς. Εγώ ήμουν πάντα μέρος αυτού του σχεδίου είτε προς όφελος της ομάδας είτε από τους αντιπάλους μου οι οποίοι προσπαθούσαν να με περιορίσουν. Κατάφερνα όμως τις περισσότερες φορές με την εξυπνάδα και την ευφυΐα μου να τους ξεφεύγω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν είχαμε βρεθεί αντιμέτωποι με τον Πεζοπορικό σε έναν ημιτελικό κυπέλλου είχαμε κερδίσει πέναλτι στο τελευταίο λεπτό. Ήμασταν 0-0 και υπήρχε από όλους μας μια βιασύνη για να τελειώσει το ματς. Πήρα την μπάλα το εκτέλεσα και το έβαλα. Δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να κάνει ο οποιασδήποτε ποδοσφαιριστής. Χρειάζεται να έχεις ψυχραιμία και καθαρό μυαλό. Αυτά σου μένουν στο τέλος.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Η αλήθεια είναι ότι κατά την διάρκεια της καριέρας μου υπήρχαν πολλές προτάσεις από μεγάλες ομάδες της Κύπρου. Το ενδιαφέρον τους ήταν έντονο και συνεχόμενο. Τότε όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Όταν υπόγραφες σε μια ομάδας ανήκες στον σύλλογο για όλη σου την ζωή. Αν ήσουν μάλιστα ποιοτικός παίκτης δεν σε άφηναν να φύγεις με τίποτα.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Έκανα 7 διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική ομάδα και σίγουρα θα μπορούσα να παίξω σε περισσότερα παιχνίδια. Εγώ ξεκίνησα στην Εθνική με προπονητής τον Γαβαλά. Μετά ήρθε ο Πάμπος Αβρααμίδης. Είχα εξαιρετική συνεργασία μαζί τους. Όταν έφθασα στα 25 μου χρόνια και βρισκόμουν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου, προπονητής ήταν ο Γιουγκοσλάβος Σίμα Μιλοβάνωφ. Τότε ήταν που πήρα την απόφαση να σταματήσω από την Εθνική ομάδα. Τους είπα να μην με καλέσουν πότε ξανά. Θα πηγαίναμε στην Πορτογαλία. Είχαμε παίξει πιο πριν ένα παιχνίδι στην Λύση και είχαμε κερδίσει με 2-1. Είχα βάλει και τα δυο γκολ εγώ. Μετά το παιχνίδι ήρθε ο τότε προπονητής μου στην Εθνική και με ρώτησε αν είχα κανονίσει να πάρω άδεια από την δουλειά μου για να μπορέσω να ταξιδεύσω με την υπόλοιπη αποστολή. Είχαμε τότε προβλήματα με τις δουλειές μας. Δεν σου έδιναν εύκολα άδεια. Εγώ όμως τελικά είχα βρει τον τρόπο. Του είπα πως όλα ήταν κανονισμένα. Ήρθαν οι εκπρόσωποι της ΚΟΠ στα αποδυτήρια και μας είπαν ότι θα έπαιρναν 18 παίκτες και θα έπαιζαν οι 16. Θα φεύγαμε το Σάββατο. Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο να γίνει την Κυριακή. Θα επιστρέφαμε πίσω στην Κύπρο την Δευτέρα. Υπήρχε ο φόβος μήπως και τραυματιστεί κάποιος παίκτης την τελευταία στιγμή. Μας είπαν ότι τα ονόματα που θα ταξίδευαν θα τα βλέπαμε την επόμενη μέρα στις εφημερίδες. Ποιοι 18 παίκτες θα έμεναν για το παιχνίδι της Κυριακής. Το όνομα μου δεν ήταν μέσα σε αυτούς. Στην θέση μου είχαν επιλέξει να πάρουν παίκτη που ήταν τραυματίας. Αμέσως έστειλα επιστολή στην ΚΟΠ. Τους τα είπα όλα με το όνομα τους δημόσια. Δημοσιεύτηκαν μάλιστα και στο τύπο της εποχής. Από βασικός στην ενδεκάδα της εθνικής βρέθηκα ξαφνικά εκτός αποστολής. Ανακοινώθηκε μετά από δυο ώρες. Ήταν μια αρνητική έκπληξη για μένα. Όταν τελείωσε το παιχνίδι και επέστρεψαν στην Κύπρο μετά από δεκαπέντε ημέρες με κάλεσαν ξανά. Εγώ τους απάντησα αρνητικά. Με καλούσαν συνεχώς για τα παιχνίδια. Ήμουν υποχρεωμένος να πάω. Αν δεν πήγαινα θα έπρεπε η ομάδα μου να με τιμωρήσει. Το έκαναν αυτό εκδικητικά. Όταν πήγα στο ξενοδοχείο τους ρώτησα ευθέως αφού δεν έχετε σκοπό να με βάλετε να παίξω γιατί με καλείται ; Αν εξαιρέσεις τους Γαβαλά και Αβρααμίδη οι υπόλοιποι προπονητές που ακολούθησαν στον πάγκο της Εθνικής έκαναν δυστυχώς αυτά που τους έλεγαν οι άνθρωποι της ομοσπονδίας. Δέχονταν πιέσεις και υποδείξεις για όλα τα θέματα. Ακόμα και στις κλήσεις των παικτών της Εθνικής. Πήρα την απόφαση να σταματήσω από την Εθνική ομάδα στα 25 μου.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΑΛΚΗΣ ;
Ο κόσμος με αγαπούσε πάρα πολύ. Από την πρώτη μέρα που πήγα στην ομάδα με αγκάλιασαν και με βοήθησαν να ξεδιπλώσω το ταλέντο μου στο γήπεδο. Ήταν πάντοτε δίπλα μου. Και στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Τους χρωστάω πάρα πολλά και θέλω πάντα όταν μου δίνεται η ευκαιρία να τους λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Εκτίμησαν αυτά που πρόσφερα στην ομάδα. Έμεινα για πάντα πιστός στο σύλλογο και τίμησα αυτή την ιστορική φανέλα όσο καλύτερα μπορούσα. Όταν τελείωσα την καριέρα μου στα γήπεδα υποχρεώθηκα από την αγάπη που έδειχνε ο κόσμος προς το πρόσωπο μου να παραμείνω κοντά στο σωματείο για δέκα ακόμα χρόνια. Έμεινα κοντά στις εκάστοτε διοικήσεις. Διετέλεσα μέλος των συμβουλίων της ομάδας μέχρι την στιγμή που είχαν παίξει στην ΑΛΚΗ τα παιδιά μου. Έχω τέσσερις γιους που και αυτή με την σειρά τους φόρεσαν την φανέλα της και έγραψαν την δική τους ξεχωριστή ιστορία με τα χρώματα του συλλόγου.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Μπορούσα άνετα να πάω πολύ καλύτερα. Αν έπαιζα σε μεγαλύτερη ομάδα θα κατακτούσα πολλούς τίτλους. Πιστεύω θα τα κατάφερνα να παίξω ακόμα και σε ομάδα του εξωτερικού. Είχα όλες τις δυνατότητες για να το πετύχω. Υπήρχαν εκείνη την εποχή πολλοί προπονητές που μιλούσαν με πολύ κολακευτικά λόγια για την ποδοσφαιρική μου αξία. Μου έλεγαν ότι θα μπορούσα να παίξω με μεγάλη επιτυχία ακόμη και σε πολύ δυνατή ομάδα της Ελλάδας. Δυστυχώς τα πράγματα πολλές φορές τόσο στην ζωή όσο και στο ποδόσφαιρο δεν εξελίσσονται όπως τα σχεδιάζεις.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Θα σου πω μια μόνο περίπτωση για να καταλάβεις. Πήγαινα με την παρέα μου στον Κάτω Πύργο της Τηλλυρίας. Είχαμε περάσει από την Πάφο. Εγώ πήγα πιο νωρίς και η παρέα μου θα ερχόταν την νύχτα. Παίρνοντας τον δρόμο προς την Πόλη Χρυσοχους σταματήσαμε σε μια ψησταριά για φαγητό. Μπήκαμε μέσα για να καθίσουμε. Εγώ είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο πριν από 15-20 χρόνια περίπου. Όταν τελειώσαμε το φαγητό και πήγα να πληρώσω τον λογαριασμό ο υπεύθυνος του μαγαζιού μου είπε πως είναι όλα πληρωμένα από εκείνο εκεί το τραπέζι. Είχα πάει κοντά τους για να τους ευχαριστήσω και να γνωριστώ μαζί τους. Μου είπαν εσύ δεν μας ξέρεις. Εμείς όμως σε γνωρίζουμε γιατί ήμαστε φίλαθλοι του ΑΠΟΠ και του Ευαγόρα. Ερχόσουν πάντα στην Πάφο ως αντίπαλος με την ΑΛΚΗ. Τις περισσότερες φορές μας κερδίζατε. Μας έβαζες γκολ και εμείς σε βρίζαμε. Τώρα που σε είδαμε θέλουμε να επανορθώσουμε. Να σου πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αυτό μου έχει μείνει. Η διαχρονική αγάπη και ο σεβασμός από τον απλό κόσμο όλων των ομάδων. Φαντάσου τι ευχαρίστηση είναι για μένα αυτό. Μετά από τόσα χρόνια που είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο ο κόσμος εξακολουθεί να με εκτιμά και να με σέβεται. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το αγοράσεις. Το κερδίζεις με την αξία και τον χαρακτήρα σου.
Η καθολική αναγνώριση που τυγχάνεται ακόμα και σήμερα από όλους αποτελεί για εσάς μια ηθική ικανοποίηση ;
Αναμφίβολα. Αυτό ήταν για εμάς το μεγαλύτερο κέρδος που είχαμε από την ενασχόληση μας με το ποδόσφαιρο. Όπου και να πάω σε όποιο μέρος της Κύπρου θα συναντήσω κάποιον που θα μου δείξει έμπρακτα τον σεβασμό και την εκτίμηση του. Χωρίς πολλές φορές να σε γνωρίζει προσωπικά. Αυτό μου έχει μείνει. Να καταφέρεις μέσα από την αξία σου να κάνεις ένα σεβαστό όνομα ανάμεσα στον κόσμο. Να κυκλοφορείς με ψηλά το κεφάλι.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Δύσκολα. Αλλά όταν βρισκόμαστε καθόμαστε και θυμόμαστε τα παλιά. Υπάρχει ακόμα μεταξύ μας πολύ δυνατό δέσιμο. Εξακολουθούμε να έχουμε ακόμη και σήμερα πολύ καλές σχέσεις.
Κύριε Νικολάου είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της ΑΛΚΗΣ και της Κύπρου γενικότερα.
Θέλω να πω στα νέα παιδιά που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο να μην σταματήσουν τις προσπάθειες τους. Να μην απογοητεύονται από τις δυσκολίες που συναντούν στον δρόμο τους. Πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους, να έχουν πείσμα και θέληση. Το ποδόσφαιρο θα γλιτώσει τα παιδιά μας από πολλά κακά πράγματα που στις μέρες μας δυστυχώς έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. Πιστεύω στο τέλος θα δικαιωθούν. Διότι ταλέντα υπάρχουν. Η Ομόνοια τα τελευταία χρόνια που τόλμησε το απέδειξε αυτό. Πρέπει οι ομάδες μας να δώσουν ευκαιρίες στα δικά μας παιδιά. Να τους δείξουν εμπιστοσύνη και να έχουν υπομονή μαζί τους. Στην δική μου εποχή η αλήθεια είναι ότι υπήρχε περισσότερο ταλέντο. Γιατί εμείς ξεκινούσαμε να παίζουμε μπάλα από πολύ νωρίς. Πολλοί από εμάς έπαιζαν βασικοί στις ομάδες από την ηλικία των 14 με 15 ετών. Αποκτούσαμε συνεχώς εμπειρίες που μας βοηθούσαν να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε στην καριέρα μας με μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά. Μας έδιναν την δυνατότητα να παίξουμε και να δείξουμε το τι μπορούμε να κάνουμε στο γήπεδο. Σήμερα δυστυχώς αυτό δεν γίνεται. Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της δικής μας εποχής με τη σημερινή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου