Ο Κύπριος κεντρικός μέσος, Μιχάλης Ορφανίδης, γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1943, στο Βαρώσι της Αμμοχώστου. Έπαιξε σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του για την Νέα Σαλαμίνα, όντας ένας από τους Καλύτερους Κύπριους Όλων των Εποχών και ένας από τους Καλύτερους Μέσους που φάνηκαν στα Κυπριακά γήπεδα τη δεκαετία του 1960. Ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο με ποικιλία προσόντων, ιδιαίτερα κινητικός, με θαυμάσια τεχνική κατάρτιση και αντίληψη, διακρίθηκε όχι μόνο για τις αμυντικές του αρετές αλλά και για τις επιθετικές του, φεύγοντας πολλές φορές σε ταχύτατες αντεπιθέσεις. Διακρίθηκε επίσης για το ομαδικό του πνεύμα, την ικανότητα του στις ασίστ, την σταθερή απόδοση αλλά και τα ηγετικά του προσόντα. Εντάχθηκε στη Νέα Σαλαμίνα το 1958 και ήταν βασικός και αναντικατάστατος μέχρι το 1967. Συνολικά έχει 165 επίσημες εμφανίσεις και 42 γκολ. Χρίσθηκε διεθνής 5 φορές, ενώ αγωνίσθηκε και στην Εθνική Ενόπλων. Κρέμασε τα παπούτσια του, το 1967 σε ηλικία μόλις 24 ετών.
Tο pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Νέας Σαλαμίνας, τον Μιχάλη Ορφανίδη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Αμμοχώστου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για εννέα χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της Νέας Σαλαμίνας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Μιχάλης Ορφανίδης μιλά για την σημερινή Νέα Σαλαμίνα και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Μιχάλης Ορφανίδης είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Αμμοχώστου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Μιχάλη Ορφανίδη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου
Κύριε Ορφανίδη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Παρακολουθείτε την εξέλιξη του Κυπριακού ποδοσφαίρου ;
Το παρακολουθώ.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Τώρα είναι ποιο γρήγορο και δεν βρίσκεις εύκολα κενούς χώρους όπως συνέβαινε πιο παλιά. Όταν ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στα 17 μου χρόνια συνάντησα στον δρόμο μου τον Κωστάκη Βασιλείου. Έναν σπουδαίο προπονητή εκείνης της εποχής. Αυτός μας έμαθε τα μυστικά της μπάλας. Πως να σκεφτόμαστε και να παίζουμε σωστά. Γρήγορα και στο μισό μέτρο. Υπάρχει και σήμερα αυτό το πράγμα. Βλέπεις όταν χάνουν την μπάλα οι παίκτες να τρέχουν πίσω για να την πάρουν ξανά. Πρέπει να διαθέτεις μεγάλες αντοχές για να μπορέσεις να το πετύχεις αυτό.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Δεν υπάρχουν όπως παλιά. Έχω παρακολουθήσει τα πρόσφατα παιχνίδια της Εθνικής ομάδας και έχω διαπιστώσει ότι πλέον δεν βγάζουμε τους ποδοσφαιριστές με την μεγάλη ποιότητα. Αντίστοιχη με αυτήν των παλαιότερων παικτών. Της εμβέλειας του Πάκκου, του Κρυστάλλη, του Ιακώβου, του Στυλιανού κ.α. Μετά ακολούθησε η Νέα Σαλαμίνα με τους Κοντεάτη, Βαρνάβα, Κουρέα, Κότροφο. Μεγάλοι παίκτες. Δύσκολα θα ξαναβγούν τέτοιοι ποδοσφαιριστές. Ένα ταλέντο για να μπορέσει να προχωρήσει εκτός από τα προσόντα πρέπει να μάθει να δουλεύει και με το μυαλό του.
Κύριε Ορφανίδη, φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της Νέας Σαλαμίνας. Πως βλέπεται την παρουσία της τα τελευταία χρόνια ;
Πήγα πριν από επτά περίπου χρόνια στα γραφεία του συλλόγου και μίλησα με τους ανθρώπους της ομάδας. Τους ρώτησα πόσους Κύπριους παίκτες έχει η Νέα Σαλαμίνα. Μου είπαν δύο με τρεις. Τους λέω γιατί συμβαίνει αυτό ; Τους προέτρεψα να μαζέψουν 20-25 μικρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές από όλη την Κύπρο. Να δουλέψουν μαζί τους για 3-4 συνεχόμενα χρόνια, να φτιάξουν ένα καλό κορμό για να μπορέσει να έχει μέλλον η ομάδα. Από αυτά τα παιδιά αν σου βγει ένας η δυο και εξελιχθούν μπορεί να τραβήξουν πάνω τους τα βλέμματα μεγάλων συλλόγων είτε από την Κύπρο είτε από το εξωτερικό. Για να τους αποκτήσουν θα χρειαστεί να δαπανήσουν αρκετά χρήματα. Άρα θα υπάρξουν έσοδα. Δυστυχώς έγιναν άλλες επιλογές που στο τέλος δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Πάντοτε η Νέα Σαλαμίνα ήταν ένα φτωχό σωματείο με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες. Ας ελπίσουμε τώρα που επέστρεψε στην Α΄ Κατηγορία να έρθουν καλύτερες μέρες για την ομάδα.
Επιτρέψετε μου κύριε Ορφανίδη να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στο ποδόσφαιρο. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από το Βαρώσι.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Γεννήθηκα με μια μπάλα στα πόδια. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία στο Άγιο Λουκά, μια συνοικία της Αμμοχώστου. Όταν έγινα πέντε ετών, μαζί με δυο ξαδέρφια μου βρήκαμε μια μπάλα του τένις. Αρχίσαμε να παίζουμε μαζί της ξυπόλητοι μέσα στους δρόμους της γειτονιάς. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στην πορεία συναντούσαμε παιδιά και από άλλες περιοχές. Όσο περισσότερο παίζαμε ποδόσφαιρο τόσο καλύτεροι γινόμασταν. Αργότερα πήγα στο Κάτω Βαρώσι, στην Ά τάξη του Λυκείου και σε σύντομο χρονικό διάστημα εντάχθηκα στην πρώτη ομάδα του σχολείου μου. Σε ηλικία 15 ετών πήγα στην Νέα Σαλαμίνα.
Που σας εντόπισε η Νέα Σαλαμίνα ;
Κοίταξε. Ο θείος μου ο Δανίλης ήταν μέλος της επιτροπής της Νέας Σαλαμίνας. Εκείνη την εποχή οι παράγοντες των ομάδων γυρνούσαν τις γειτονιές και έψαχναν ταλέντα. Με είδαν να παίζω ποδόσφαιρο και σχημάτισαν καλή άποψη για την ποδοσφαιρική μου αξία. Διέκριναν ότι είχα τις δυνατότητες να εξελιχθώ. Το 1958 το ποδόσφαιρο είχε σταματήσει στην Κύπρο, λόγω του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς ήρθαν και με βρήκαν κάποιοι άνθρωποι εκ μέρους της Νέας Σαλαμίνας και με έπεισαν να ενταχθώ στην ομάδα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Νέα Σαλαμίνα ;
Σιγά σιγά άρχισε να δημιουργείται η μεγάλη ομάδα της Νέας Σαλαμίνας. Έπαιξα για πρώτη φορά βασικός σε ένα φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο την Ανόρθωση. Από τότε μέχρι και το 1967 που αποχώρησα από την ενεργό δράση, δεν ξαναβγήκα από την ενδεκάδα. Από την πρώτη στιγμή φανέρωσα σε όλους τις μεγάλες δυνατότητες που είχα ως παίκτης.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με είδαν από την αρχή με πολύ καλό μάτι. Οι παλιοί παίκτες της Νέας Σαλαμίνας εκείνη την εποχή πάντα βοηθούσαν τα νέα παιδιά να εντάσσονται με ομαλό τρόπο στην ομάδα. Τους καθοδηγούσαν και τους στήριζαν συνεχώς. Υπήρχε μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης μεταξύ των παλιών και των νέων παικτών της Νέας Σαλαμίνας.
Για να παίξεις ποδόσφαιρο και να γίνεις μεγάλος παίκτης πρέπει να το αγαπάς. Εγώ όταν τελείωνα το σχολείο, πήγαινα στο σπίτι, πετούσα την τσάντα στην καρέκλα και έπαιρνα την μπάλα στα χέρια μου. Έτρεχα αμέσως στη γειτονιά για να παίξω ποδόσφαιρο. Μόνο όταν κοιμόμουν δεν σκεφτόμουν την μπάλα. Είχα συνέχεια αυτό στο μυαλό μου. Το λάτρευα και ήθελα να πετύχω.
Χρήματα υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Εκείνη την εποχή εκτός από το ποδόσφαιρο ταυτόχρονα ήμουν και μουσικός. Βρισκόμουν σε νεαρή ηλικία και είχα δημιουργήσει μια μικρή ορχήστρα. Όταν δεν είχα υποχρεώσεις πήγαινα σε χορούς, πανηγύρια και διάφορες εκδηλώσεις που με καλούσαν και έπαιζα μουσική με το ακορντεόν μου. Αυτό ξεκίνησα να το κάνω τα τελευταία δυο χρόνια, πριν φύγω από την ομάδα. Για να μην ξενυχτώ τα Σάββατα μου κάλυπτε τα έξοδα η διοίκηση της Νέας Σαλαμίνας που ισοδυναμούσαν με ένα ποσό γύρω στις επτά λίρες την εβδομάδα. Για τότε ήταν ένα αξιοσέβαστο ποσό.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Ξεχώρισα από την αρχή. Μόλις μπήκα στην ομάδα το 1958, σε ηλικία 15 ετών έγινα βασικός. Παρέμεινα στην Νέα Σαλαμίνα και μέσα σε ένα διάστημα μόλις δυο χρόνων έγινα μεγάλος και τρανός. Αποκτούσα συνεχώς φήμη. Στα 18 μου έγινα διεθνής. Ξεκίνησα να παίζω με την Εθνική ομάδα. Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκα σε ηγετική φυσιογνωμία της Νέας Σαλαμίνας.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Στα χαφ. Με το νούμερο 6 στην πλάτη.
Όταν ήρθε στη Νέα Σαλαμίνα προπονητής ο Κωστάκης Βασιλείου, ήμουν λίγο αργός στην εκκίνηση. Ξεκίνησε να δουλεύει μαζί μου, με ατομικές προπονήσεις, για να με βοηθήσει να φτιάξω την ταχύτητα μου. Μετά από ένα διάστημα έξι μηνών έγινα άλλος παίκτης. Μπορούσα να συνδυάζω άψογα την ταχύτητα, την τεχνική μου κατάρτιση και την γρήγορη σκέψη. Όταν άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο με τον Βασιλείου, θυμάμαι κάποια στιγμή μου είπε επί λέξη "κοίταξε για να φθάσεις ψηλά πρέπει να μπορείς να κερδίζεις τα παιχνίδια από τις στημένες φάσεις". Κάθε μέρα στην προπόνηση χτυπούσα 70 με 80 φάουλ. Έπαιρνα την μπάλα την τοποθετούσα έξω από την μεγάλη περιοχή και επιχειρούσα συνεχώς κτυπήματα έχοντας μπροστά μου τοποθετημένο ένα τείχος. Τα εκτελούσα με όλους τους πιθανούς τρόπους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πετυχαίνω σχεδόν σε κάθε επίσημο παιχνίδι γκολ από ελεύθερα χτυπήματα. Έγινα ο φόβος και ο τρόμος των αντίπαλων τερματοφυλάκων.
Τι μπορούμε να πούμε για την Νέα Σαλαμίνα της δικής σας εποχής ;
Ξεκινήσαμε το χτίσιμο εκείνης της ομάδας γύρω στο 1959. Με την πάροδο του χρόνου βελτιωνόμασταν συνεχώς. Σιγά, σιγά με αργά και σταθερά βήματα. Η Νέα Σαλαμίνα τότε προχώρησε σε μια μεγάλη ανανέωση του ρόστερ της. Αποχώρησε η παλιά γενιά της ομάδας και στην θέση της βρέθηκαν μαζί την ίδια χρονική περίοδο κάποια παιδιά με ξεχωριστή ποιότητα και σπάνιο ταλέντο. Η αλήθεια είναι ότι εώς και το 1964 ήμασταν μια μέτρια ομάδα. Από την εποχή που ήρθε προπονητής στην Νέα Σαλαμίνα ο Κωστάκης Βασιλείου ξεκίνησε η ανοδική μας πορεία. Το 1965 είχαμε παρουσιάσει στα Κυπριακά γήπεδα ένα εξαιρετικό σύνολο. Το 1966 διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα εώς το τέλος μέχρι που μας το έκλεψαν. Το ίδιο είχε συμβεί και στο κύπελλο της ίδιας σεζόν. Χάσαμε στον τελικό εντελώς άδικα. Για μένα προσωπικά ήταν η καλύτερη Σαλαμίνα Όλων Των Εποχών. Ήταν με διαφορά η κορυφαία ομάδα στην Κύπρο εκείνη την εποχή.
Εκείνη η ομάδα άξιζε να πάρει έναν τίτλο ;
Τότε στην μέση ήταν τα κομματικά. Δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε με τίποτα. Θυμάμαι μια φορά, όταν βρέθηκα με τον Κρυστάλλη, σε μια κοινή προπόνηση της Εθνικής ομάδας, γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε "Και 50 χρόνια να συνεχίσετε ακόμα να παίζεται ποδόσφαιρο δεν πρόκειται ποτέ να σας αφήσουν να κερδίσετε κάτι".
Πόσα χρόνια παίξατε στη Νέα Σαλαμίνα ;
Στην Νέα Σαλαμίνα έπαιξα εννέα χρόνια. Από το 1958 εώς και το 1967. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο σε ηλικία 24 ετών. Η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη ήταν η μουσική. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας πήγα για ένα χρόνο στο Ισραήλ. Άμεσα επέστρεψα πίσω στην Κύπρο για 20 μέρες και ακολούθως πήγα στην Ελλάδα. Το 1971 βρέθηκα στην Αμερική.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Τις ποιο έντονες στιγμές της ποδοσφαιρικής μου καριέρας τις έζησα τη σεζόν 1965-66. Βρισκόμουν στην καλύτερη φάση της καριέρας μου. Είχα κάνει φοβερά παιχνίδια που με καθιέρωσαν στην συνείδηση του κόσμου ως έναν ποδοσφαιριστή με ξεχωριστή ποιότητα και αξία.
Ήσασταν ο ηγέτης εκείνης της εξαιρετικής ομάδας ;
Ναι. Το αποδέχομαι αυτό. Ήμουν ο ηγέτης της ομάδας. Εκτός από την ποδοσφαιρική μου αξία ξεχώριζα στο γήπεδο για το ομαδικό μου πνεύμα, την ικανότητα που διέθετα στις ασίστ και τη σταθερή μου απόδοση. Μιλούσα συνεχώς στους συμπαίκτες μου. Τους καθοδηγούσα στον τρόπο παιχνιδιού τους, τους βοηθούσα να αποδώσουν καλύτερα και ήξερα πως θα τους ανέβαζα την ψυχολογία και το ηθικό στα δύσκολα. Με την συνολική μου παρουσία εντός και εκτός γηπέδου μπόρεσα να κερδίσω την αποδοχή και την εμπιστοσύνη των συμπαικτών μου.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Κωστάκης Βασιλείου. Υπήρξε μεγάλος παίκτης παλιά στην Ελλάδα και αργότερα εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικό προπονητή. Ήταν αυτός που είχε δημιουργήσει την Μεγάλη Ανόρθωση του 1960. Δούλεψε μόλις ένα χρόνο στη Νέα Σαλαμίνα αλλά αυτό το διάστημα του ήταν αρκετό για να βάλει τη δική του σφραγίδα στην ομάδα μας. Πραγματικά μας απογείωσε.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Οι παίκτες που ξεχώριζαν τότε ήταν ο Πάκκος Χριστοδούλου, ο Κρυστάλλης, ο Στυλιανού, ο Ιακώβου. Όταν πήγα στον στρατό είχα ενταχθεί στην Εθνική Ενόπλων. Αυτή η ομάδα ήταν για μένα η καλύτερη που εμφανίστηκε ποτέ στην Κύπρο σε εθνικό επίπεδο μέχρι τώρα. Έπαιζαν τερματοφύλακας ο Ανδρέας Φιλώτας του Ολυμπιακού, δεξιά στην άμυνα ο Κώστας Κάττος της Ομόνοιας και αριστερό μπακ ο Ττοφής Χριστοφή της Ανόρθωσης. Στο κέντρο της άμυνας οι Παναής Νικολάου της ΑΛΚΗΣ, και Σωτηράκης Γεωργίου του Ολυμπιακού. Στα χαφ ήμουν εγώ, με τον Ζηνωνή Παπαδόπουλο της ΑΕΛ και τον Κώστα Κοκκινή της Ανόρθωσης. Στη επίθεση οι Νίκος Κατζηλιέρης του ΑΠΟΕΛ, ο Παμπουλλής της ΑΕΛ. Εγώ εκείνη την εποχή εκτός από αρχηγός της Εθνικής Ενόπλων ταυτόχρονα διετέλεσα και προπονητής. Αυτή η ομάδα δεν πρόκειται να ξανά βγει ποτέ.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε περισσότερο να φθάσετε στην κορυφή ;
Περισσότερο μέτρησε το ταλέντο που είχα. Τότε προπόνηση κάναμε τέσσερις φορές την εβδομάδα. Εγώ πάντα επέλεγα να πηγαίνω την επόμενη μέρα και να παίζω μπάσκετ. Άλλες φορές στη θάλασσα για τρέξιμο με τους φίλους μου πάνω στην άμμο. Για να μπορέσω να βελτιωθώ και να εξελιχθώ από ένα ταλαντούχο παιδί σε αρχηγό και ηγετική φυσιογνωμία της Νέας Σαλαμίνας χρειάστηκε να δουλέψω αρκετά σκληρά στα 9 χρόνια της παρουσίας μου στην ομάδα. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Όταν χάναμε ένα παιχνίδι που δεν αξίζαμε την ήττα, στην συνέχεια για μια συνεχόμενη εβδομάδα δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Είχα μεγάλο άγχος πριν από τα παιχνίδια. Κατάφερνα όμως μόλις ξεκινούσε το ματς να το ξεπερνώ. Άλλαζε εντελώς η ψυχολογία μου. Όταν ήταν να παίξουμε με το ΑΠΟΕΛ, την Ανόρθωση, την Ομόνοια η κάποια άλλη μεγάλη ομάδα, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν από την αναμέτρηση κυριαρχούσε η προσμονή και η αγωνία.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Βέβαια υπήρχαν. Κοίταξε μέχρι τώρα για να μπορέσεις να κερδίσεις τα παιχνίδια θα πρέπει να ελέγξεις το κέντρο. Εγώ πάντα εκείνη την εποχή μαζί με τους συμπαίκτες μου καταφέρναμε να κυριαρχήσουμε. Αυτό μας βοηθούσε να φθάσουμε στην νίκη πιο εύκολα. Η Νέα Σαλαμίνα τότε διέθετε μια εξαιρετική μεσαία γραμμή που έκανε απίστευτη δουλειά μέσα στο γήπεδο. Εγώ κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού πάντα μιλούσα στους συμπαίκτες μου. Ξεκινούσαμε σιγά σιγά τα ματς. Χωρίς βιασύνη για να πάμε να βάλουμε γκολ νωρίς. Προσπαθούσαμε να επιτεθούμε με οργανωμένο τρόπο και σωστά. Σπάζαμε τον αντίπαλο στα δυο με υπομονή και επιμονή. Ξέραμε ότι το γκολ θα ερχόταν από μόνο του την κατάλληλη στιγμή.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Πήγα τρεις φορές στην Ελλάδα. Έφθασα πολύ κοντά σε μια μεταγραφή. Η πρώτη φορά ήταν το 1963. Με πήρε μαζί του ο Πάνος Σιάηλος στον Παναθηναικό. Έκανα μαζί τους προπόνηση την Παρασκευή και την Τετάρτη θα έπρεπε να φύγουμε και να επιστρέψουμε πίσω στην Κύπρο. Θα έπρεπε να πάω δυο βδομάδες στη Βουλγαρία για προετοιμασία με την Νέα Σαλαμίνα. Όταν θα ερχόμασταν πίσω θα πήγαινα ξανά στην Ελλάδα για να υπογράψω συμβόλαιο συνεργασίας με τον Παναθηναικό. Την Τρίτη το Βράδυ είχαμε βγει έξω παρέα, μαζί με τον Κώστα Λινοξυλάκη. Για φαγητό και διασκέδαση. Τότε στην Ελλάδα νοικιάζαμε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας. Όταν τελειώσαμε πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια μας. Με πήρε ο Σιάηλος στο σπίτι. Εγώ έπεσα να κοιμηθώ ωστόσο αυτός λίγο αργότερα είχε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει τη ζωή του στις 24 Ιουλίου του 1963. Κατά συνέπια ματαιώθηκε και η μετακίνηση μου στον Παναθηναικό. Το 1965 βρισκόμουν με την Εθνική Ενόπλων στην Ελλάδα. Ήμουν εκεί για ένα μήνα με τον Κωστάκη Πιερίδη του Ολυμπιακού, τον Πάκκο Χριστοδούλου και τον Κοκκινή της Ανόρθωσης. Ο Πάκκος Χριστοδούλου είχε πάρει μεταγραφή στον Παναθηναικό. Τότε ήταν πιο μεγάλος σε ηλικία από εμένα. Για την περίπτωση μου έδειξε έντονο ενδιαφέρον η ΑΕΚ Αθηνών. Δεν με άφησαν δυστυχώς να φύγω από την Κύπρο. Η μεταγραφή μου χάλασε ξανά. Αυτή η ιστορία επαναλήφθηκε και για τρίτη φορά. Στο τέλος αποφάσισα να σταματήσω το ποδόσφαιρο και να αφοσιωθώ εξολοκλήρου στην μουσική.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Νέας Σαλαμίνας ;
Ο κόσμος της Νέας Σαλαμίνας ήταν ωραίος. Μας λάτρευε. Οι φίλαθλοι μας αγαπούσαν πάρα πολύ. Μας στήριζαν πάντα. Στις καλές και στις κακές στιγμές. Από την αρχή με συμπάθησαν και με βοήθησαν να ξεδιπλώσω πιο εύκολα το ταλέντο μου στο γήπεδο. Αποτελούσαν το μεγάλο μας στήριγμα.
Τι σας έχει μείνει από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Έπαιξα περίπου 5-6 παιχνίδια με την Εθνική ομάδα. Εκείνα τα χρόνια προπονητής ήταν ο Γαβαλάς. Δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις. Διαφωνούσαμε σε αρκετά θέματα. Όταν ήρθα πίσω στην Κύπρο από την Αυστρία δεν με έβαζε να παίξω. Παρόλο που αναγνώριζε την ποδοσφαιρική μου αξία και εκτιμούσε τις ικανότητες που διέθετα. Σίγουρα θα έπρεπε να έχω περισσότερες συμμετοχές. Το άξιζα με βάση τις δυνατότητες και τα προσόντα που είχα ως παίκτης.
Μετανιώσατε που σταματήσατε το ποδόσφαιρο τόσο νωρίς ;
Κοίταξε. Έβλεπα ότι θα έπρεπε να κοιτάξω το μέλλον μου. Μετά με κέρδισε η μουσική. Εξελίχθηκα σε έναν πολύ καλό μουσικό. Είχα την τύχη να συνεργαστώ εκείνη την εποχή με τα μεγαλύτερα ονόματα της Ελλάδας, καθώς επίσης και με φημισμένους καλλιτέχνες στην Αμερική. Δούλεψα με την Δούκισσα, την Πόλυ Πάνου, τον Μανώλη Αγγελόπουλο, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Βαγγέλη Περπινιάδη και αρκετούς άλλους ακόμη. Έβγαλα καλά χρήματα που με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου. Αυτή την στιγμή που μιλάμε είμαι 79 ετών. Δόξα το θεό είμαι μια χαρά. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Το μόνο που πρέπει να ευχόμαστε στη ζωή μας είναι να έχουμε υγεία. Όλα τα άλλα μπορούν να γίνουν.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Κοίταξε φίλε μου. Μέχρι τώρα, αν και είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο πολύ νωρίς, μόλις 24 ετών, εντούτοις ο κόσμος εξακολουθεί να με θυμάται και να με θαυμάζει. Κουβαλάω μέσα μου τον πόνο της απόφασης που πήρα να φύγω από τα γήπεδα τόσο νωρίς. Αλλά τότε έτσι έπρεπε να κάνω. Ήταν το πιο σωστό για μένα.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στη Νέα Σαλαμίνα ;
Βρισκόμαστε πολύ τακτικά. Οι επαφές μας εξακολουθούν να είναι πολύ στενές. Πρόσφατα έχω έρθει στην Κύπρο. Συνάντησα παλιούς παίκτες και από άλλες ομάδες. Όπως για παράδειγμα τον Κοκκινή της Ανόρθωσης με τον οποίο είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Μίλησα με τον Παμπουλλή, με τον Κάττο, με τον Σωτηράκη Γεωργίου και με αρκετούς άλλους ακόμη. Το μεγαλύτερο κέρδος που είχε η δική μας γενιά παικτών από το ποδόσφαιρο ήταν οι δυνατές φιλίες που κάναμε στα γήπεδα με πολλούς αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Αυτή η φιλία παραμένει πολύ δυνατή ακόμη και σήμερα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Ορφανίδη. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον κόσμο της Νέας Σαλαμίνας και της Κύπρου γενικότερα.
Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου να έχει υγειά και ευτυχία στη ζωή του. Όσον αφορά την αγαπημένη μου ομάδα την Νέα Σαλαμίνα ελπίζω από φέτος να έχει μια ανοδική πορεία στο πρωτάθλημα. Να μείνει μακριά από περιπέτειες και δύσκολες στιγμές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου