Ο Κύπριος τερματοφύλακας Ανδρέας Χαρίτου, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1962 στον Λυθροδόντα, μια κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας. Έχοντας ξεκινήσει από τον Άδωνη Ιδαλίου, ήταν μέλος της μεγάλης Ομόνοιας της δεκαετίας του 1980. Ένας γκολκίπερ με ποικιλία αρετών, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Ήταν έξυπνος, ψύχραιμος, γρήγορος στις επεμβάσεις του και το κυριότερο, εξαιρετικά σταθερός σε απόδοση. Κατά τη διάρκεια της 21ετους ποδοσφαιρικής του καριέρας, κατέκτησε κάθε σημαντικό τρόπαιο στην Κύπρο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ 19 τίτλους. Χρίσθηκε 16 φορές διεθνής. Το 1987 αναδείχθηκε αθλητής ήθους από την ΚΟΠ. Το 1998 διετέλεσε πρεσβευτής Fair Play για τον ΚΟΑ.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ομόνοιας, τον Ανδρέα Χαρίτου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από τον Άδωνη Ιδαλίου και την έκλεισε στον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 18 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει της αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της Ομόνοιας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ανδρέας Χαρίτου μιλά για την σημερινή Ομόνοια και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Ανδρέας Χαρίτους είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λευκωσίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Ανδρέα Χαρίτου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Χαρίτου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Τερματοφύλακες βγάζει πλέον το Κυπριακό ποδόσφαιρο ;
Βασικά ένας νεαρός ποδοσφαιριστής για να μπορέσει να εξελιχθεί και να φθάσει σε ένα ψηλό επίπεδο θα πρέπει να αγωνίζεται συνεχώς. Από την στιγμή που η πλειοψηφία των ομάδων στην Κύπρο επιλέγουν να χρησιμοποιούν στην βασική τους ενδεκάδα ξένους τερματοφύλακες αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο είναι να βγουν ικανοί Κύπριοι γκολκίπερ. Πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει και να πείσει τον κόσμο για τις ικανότητες του. Σε πολύ περιορισμένες περιπτώσεις κάποιες ομάδες αναγκάζονται όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση να δώσουν την ευκαιρία σε έναν Κύπριο τερματοφύλακα. Αμέσως δείχνουν την αξία τους και τι πραγματικά μπορούν να κάνουν στο γήπεδο. Αναφέρομαι κυρίως στους Ανδρέα Χριστοδούλου του Εθνικού, τον Νεόφυτο Μιχαήλ του ΑΠΟΕΛ, τον Δημήτρη Δημητρίου του Απόλλωνα και ορισμένους άλλους. Όταν τους δοθεί η ευκαιρία δείχνουν ότι είναι σε θέση να βοηθήσουν τις ομάδες τους. Θα πρέπει να τους δείξουν περισσότερη εμπιστοσύνη.
Κύριε Χαρίτου, φορέσατε πολλά χρόνια την φανέλα της Ομόνοιας. Πως είδατε την παρουσία της στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Όπως είναι φυσικό δεν έχω μείνει καθόλου ικανοποιημένος από την φετινή πορεία της Ομόνοιας στο πρωτάθλημα. Έμεινε εκτός της πρώτης 6αδας. Τερμάτισε στην πιο χαμηλή θέση της ιστορίας της. Όλα αυτά συνέβησαν την στιγμή που μόλις την περασμένη χρονιά είχε κατακτήσει τον τίτλο. Αυτό για να συμβεί χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Έγιναν από το περασμένο καλοκαίρι αρκετά λάθη που στην πορεία στοίχησαν στην ομάδα. Δεν είναι δυνατόν μια πρωταθλήτρια, που είχε κερδίσει σχετικά εύκολα τον περσινό τίτλο, να μην καταφέρνει ένα χρόνο αργότερα να υλοποιήσει έστω τους πιο βασικούς της στόχους. Σημαίνει ότι η φετινή χρονιά για την Ομόνοια είναι αποτυχημένη. Είναι κάτι που πρέπει όλοι μας να το παραδεχθούμε. Ευτυχώς η σεζόν σώθηκε κάπως με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ας ελπίσουμε τα λάθη να γίνουν μαθήματα και με τη νέα αγωνιστική περίοδο να δούμε μια Ομόνοια αλλαγμένη προς το καλύτερο.
Κύριε Χαρίτου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από τον Λυθροδόντα.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Εκείνη την εποχή στα χωριά και τις γειτονιές όταν ήμασταν παιδιά είχαμε μια μπάλα και παίζαμε ποδόσφαιρο μέσα στους δρόμους. Ακόμη και τώρα πολλές φορές θυμάμαι να υπάρχουν έξω από τα σπίτια μας οι αλάνες. Φτιάχναμε μόνοι μας δυο εστίες και παίζαμε ποδόσφαιρο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ήταν η μοναδική μας ασχολία. Αποτελούσε την διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου συνεχώς κλοτσούσα μια μπάλα. Είχα μια κρυφή επιθυμία κάποια στιγμή να μπορέσω να γίνω ένας καλός ποδοσφαιριστής. Απλά στην πορεία κατέληξα στην θέση του τερματοφύλακα. Τα πρώτα χρόνια αγωνιζόμουν σε διαφορετικές θέσεις της ενδεκάδας. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν έφθασα στην 6η τάξη του δημοτικού και γινόταν προσπάθεια να δημιουργηθεί η ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου, ο δάσκαλος μου με έβαζε να παίξω τερματοφύλακας. Είχε πληροφορηθεί ότι στους δρόμους που παίζαμε μπάλα οι φίλοι μου με έβαζαν στο τέρμα. Εγώ στην αρχή ήμουν διστακτικός. Ήθελα να παίξω σε άλλη θέση. Μετά όμως από μια ώριμη συζήτηση που κάναμε με έπεισε να καθίσω κάτω από την εστία. Αυτή η επιλογή στο τέλος μου βγήκε σε καλό.
Ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα ;
Εντάχθηκα από μικρός στην ομάδα του χωριού μου την Ελιά Λυθροδόντα. Όταν ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο έπαιξα εκεί περιστασιακά. Σε παιχνίδια του αγροτικού πρωταθλήματος. Από εκεί άρχισε να μου χαμογελά η "καλή νεράιδα" στην ζωή μου. Με είχε παρακολουθήσει από κοντά σε αρκετά παιχνίδια ο παλιός ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας ο Γιώργος Τσελεπής. Τότε ήταν προπονητής στον Άδωνη Ιδαλίου και έψαχνε νεαρούς παίκτες με ταλέντο για να ενισχύσει την ομάδα του. Αφού με εντόπισε σε κάποιες προπονήσεις που έκανα με την Ελιά, μου μίλησε και με έπεισε να τον ακολουθήσω. Με πήρε μαζί του στον Άδωνη και με καθιέρωσε στην βασική ενδεκάδα από τις πρώτες μέρες της παρουσίας μου εκεί. Σχεδόν με κουβάλησε μαζί του με το ζόρι. Τότε οι εποχές ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα εύκολα να μετακινηθώ από τον Λυθροδόντα στο Δάλι για να κάνω προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα. Αυτή η περίοδος με βοήθησε να ωριμάσω περισσότερο.
Πόσα χρόνια μείνατε στον Άδωνη Ιδαλίου ;
Έμεινα τρία χρόνια στην ομάδα. Τότε η διαφορά μεταξύ της Β΄ Κατηγορίας με την Α΄ ήταν πολύ μεγάλη. Αν και την εποχή εκείνη στον Άδωνη είχαμε μια πολύ καλή ομάδα. Πρωταγωνιστούσε στην Β΄ Κατηγορία. Μάλιστα στην πρώτη μου χρονιά φθάσαμε πολύ κοντά στην άνοδο. Θυμάμαι όταν τελικά έγινε η μεταγραφή μου στην Ομόνοια, το 1981 και ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις με την ομάδα, η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές όταν βρισκόμουν στο τέρμα σκεφτόμουν αν θα πρέπει να βάλω τα χέρια μου στα σουτ που επιχειρούσαν προς την μεριά μου οι συμπαίκτες μου καθώς τα πάντα ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με αυτά που γνώριζα στα χρόνια της παρουσίας μου στον Άδωνη. Σιγά-σιγά όμως άρχισα να συνηθίζω και να προσαρμόζομαι καλύτερα στα νέα δεδομένα που είχα μπροστά μου. Μέσα από την σκληρή δουλειά που έκανα καθημερινά στις προπονήσεις βελτιωνόμουν και εξελισσόμουν συνεχώς. Ανέβαζα όλο και περισσότερο την ποιότητα μου.
Που σας εντόπισε η Ομόνοια ;
Ο Γιώργος Τσελεπής που τον είχα προπονητή μου στον Άδωνη, υπήρξε παλιός παίκτης της Ομόνοιας. Διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με τον σύλλογο. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους ανθρώπους της ομάδας. Πάντα ήταν σεβαστό πρόσωπο και την γνώμη του την λάμβαναν σοβαρά υπόψιν. Μίλησε σε κάποιους ανθρώπους του συμβουλίου για την περίπτωση μου. Με την σειρά τους κάποιοι παράγοντες της Ομόνοιας ήρθαν και με είδαν αγωνιζόμενο σε ορισμένα παιχνίδια με τον Άδωνη και σχημάτισαν πολύ καλή γνώμη για μένα. Μάλιστα εκείνη την περίοδο είχα βρεθεί και ως αντίπαλος της Ομόνοιας στο Κύπελλο. Αφού τους έπεισα ότι είχα τα προσόντα να παίξω στην ομάδα έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για να με αποκτήσουν. Έγιναν κάποιες διαβουλεύσεις μεταξύ των δυο συλλόγων. Στην αρχή κάπου πήγε να σκοντάψει το πράγμα. Είχα χάσει μάλιστα και την προετοιμασία της Ομόνοιας αν και ήμουν υποψήφιος για να πάω. Με την επιστροφή της ομάδας από την Βουλγαρία βρέθηκε τελικά η χρυσή τομή. Εντάχθηκα στην Ομόνοια το 1981 σε ηλικία 19 ετών. Η μεταγραφή μου ολοκληρώθηκε μετά από έναν περίεργο τρόπο. Χρειάσθηκε οι παράγοντες της Ομόνοιας να έρθουν χαράματα στο σπίτι μου για να με βάλουν να υπογράψω το συμβόλαιο μου με την ομάδα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ομόνοια ;
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην μου αρέσει. Μιλάμε ότι το 1981 η Ομόνοια βρισκόταν στο ξεκίνημα μιας δεύτερης χρυσής δεκαετίας. Αποτελούσε κρυφή επιθυμία για τα παιδιά εκείνης της εποχής να μπορέσουν να βρεθούν έστω και σε μια προπόνηση της ομάδας. Εγώ προσωπικά άρχισα να ζω ένα μεγάλο όνειρο το οποίο σιγά-σιγά έπαιρνε σάρκα και οστά. Βρέθηκα ξαφνικά δίπλα σε ποδοσφαιριστές που τους έβλεπες ως ινδάλματα. Ένιωθες δέος όταν ήσουν κοντά τους. Αντιλαμβάνεσαι πως ήταν τεράστια η ικανοποίηση που ένιωθα. Ήμουν περήφανος που κατόρθωσα να φθάσω μέχρι εκεί. Ταυτόχρονα όμως αντιλαμβανόμουν ότι οι ευθύνες μου μεγάλωναν και θα έπρεπε να δουλέψω πολύ σκληρά για να μπορέσω να πείσω για την αξία μου. Ήθελα να αποδείξω ότι δίκαια βρισκόμουν εκεί. Είχα θέση και ρόλο να διαδραματίσω στην ομάδα. Ήμουν αποφασισμένος να κάνω τα πάντα για να πετύχω. Την ίδια στιγμή ξεκίνησε το άγχος και η πίεση αν θα τα καταφέρω να παίξω.
Από τον Άδωνη ξαφνικά σε μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως η Ομόνοια. Ήταν εύκολη η προσαρμογή σας η πιεστήκατε λίγο στην αρχή ;
Εκείνη την εποχή οι συνθήκες στην Ομόνοια για τους νεαρούς παίκτες ήταν ιδανικές. Προσαρμόζονταν και έπαιζαν πολύ εύκολα στην ομάδα αν είχαν φυσικά το ταλέντο και τις προοπτικές για κάτι τέτοιο. Η ομάδα ένιωθε τόσο δυνατή που έδινε με χαρακτηριστική άνεση την δυνατότητα στα νέα παιδιά να μπουν στην βασική ενδεκάδα και να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους στο γήπεδο. Η διαφορά δυναμικότητας που την χώριζε από τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος ήταν μεγάλη. Αρκετά συχνά καθάριζε τα ματς από το ημίχρονο σχεδόν. Αυτό έδινε την ευκαιρία στον εκάστοτε προπονητή να ρίξει στα βαθιά τους πιο νεαρούς παίκτες της ομάδας. Με αυτό τον τρόπο αποκτούσαμε όλο και περισσότερες εμπειρίες. Δοκιμάζαμε τις δυνάμεις μας απέναντι σε πιο έτοιμους παίκτες από εμάς και αυτό μας βοηθούσε να γίνουμε καλύτεροι. Να διαπιστώσουμε τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε. Τότε είχα βρεθεί στην πρώτη ομάδα μαζί με μια νέα ταλαντούχα φουρνιά ποδοσφαιριστών όπως ήταν οι Κάντηλος, Γρηγορίου και ορισμένοι άλλοι. Ωφεληθήκαμε σε μεγάλο βαθμό από την εξέλιξη των πραγμάτων. Μας έδωσαν αρκετά νωρίς τις ευκαιρίες και εμείς με την σειρά μας ήμασταν έτοιμοι να τις αρπάξουμε από τα μαλλιά.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Δυστυχώς δεν είχα κάποιον να με διδάξει. Μπορώ να πω ότι ήμουν αυτοδίδαχτος. Άλλωστε εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν άνθρωποι που γνώριζαν και θα μπορούσαν να σου μάθουν κάποια μυστικά. Απλά κάναμε κάποιες ασκήσεις με τον γυμναστή όταν τελείωνε την προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα. Μας αναλάμβανε και προσπαθούσε να δουλέψει μαζί μας χωρίς να είναι εξειδικευμένος με την θέση του τερματοφύλακα. Τότε δεν είχαμε την δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με το ξένο ποδόσφαιρο για να μάθουμε κάποια πράγματα που θα μας βοηθούσαν να γίνουμε καλύτεροι. Τα κάναμε όλα με την ευφυία και το ένστικτο μας.
Όταν ξεκινούσε αυτή η μεγάλη πορεία στην Ομόνοια ήσασταν σίγουρος για τον εαυτό σας η υπήρχε μέσα σας και η αμφιβολία ;
Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος. Η Ομόνοια τότε ήταν η μόνιμη πρωταθλήτρια στην Κύπρο. Πίστευα όμως στον εαυτό μου. Είχα την δίψα να πετύχω. Οι συνθήκες τότε ήταν ευνοϊκές για μένα. Ξεκίνησα την καρίερα μου στην Ομόνοια κατευθείαν από την πρώτη ομάδα. Δεν αγωνίστηκα ποτέ μου στην δεύτερη ομάδα. Μάλιστα από την πρώτη μου σεζόν ήμουν ο δεύτερος στην ιεραρχία τερματοφύλακας της Ομόνοιας. Στην ουσία δεν υπήρχε άλλος και αυτό το γεγονός λειτούργησε θετικά προς όφελος μου. Βασικός ήταν ο Μάριος Πραξιτέλους και ακολουθούσα εγώ. Αυτή η συγκυρία μου έδωσε αυτοπεποίθηση και την κατάλληλη ψυχολογία για να πιστέψω ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου. Συνεχώς δούλευα με την πρώτη ομάδα. Κάθε μέρα γινόμουν καλύτερος. Με υπομονή, πειθαρχία και σοβαρότητα περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Την ημέρα που θα μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω. Όταν αυτό έγινε τελικά εγώ ήμουν απόλυτα έτοιμος τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά και την άρπαξα με τον ιδανικότερο τρόπο. Έδιωξα από όλους μακριά την αμφιβολία. Έπεισα ότι ήμουν σε θέση να υπερασπιστώ την εστία μιας τόσο μεγάλη ομάδας.
Βρεθήκατε ξαφνικά με διαφορετικούς συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Τότε στην ομάδα ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Όλα τα χρόνια που έπαιξα στην Ομόνοια το κλίμα ήταν πολύ καλό. Τα αποδυτήρια μας ήταν υγιή. Με αρκετούς ποδοσφαιριστές ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να διατηρούμε φιλικές σχέσεις. Δεν είχα πρόβλημα με κανέναν. Αντίθετα από την πρώτη στιγμή που με είδαν με αγκάλιασαν και με στήριξαν σε κάθε μου βήμα. Με έκαναν να αισθανθώ ότι ήμουν για χρόνια στην ομάδα. Πολύ γρήγορα έδιωξα το άγχος και την νευρικότητα από πάνω μου. Με τον τρόπο τους με βοήθησαν να αναδείξω πιο εύκολα τις ικανότητες και τα προσόντα μου.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Θυμάμαι ότι στην πρώτη μου χρονιά στην ομάδα το 1981-82 δεν είχα κάνει πολλές συμμετοχές. Έπαιξα μόλις σε 5 παιχνίδια. Ήμουν βασικός μόλις μια φορά. Στα υπόλοιπα 4 μπήκα ως αλλαγή. Το ντεμπούτο μου με την Ομόνοια είχε γίνει μέσα στους πρώτους δυο μήνες εκείνης της σεζόν. Με αντίπαλο την Ένωση. Σε ένα ματς για την Ασπίδα της ΚΟΠ. Είχαμε ηττηθεί με 3-0. Πέρασα στο παιχνίδι ως αλλαγή στο 60΄ λεπτό της αναμέτρησης. Μάλιστα είχα δεχθεί και γκολ. Ήταν το βάπτισμα του πηρός. Την επόμενη σεζόν άρχισαν να παίρνω όλο και περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Έπαιξα σε πιο πολλά παιχνίδια. Είχα αρχίσει να καθιερώνομαι στην βασική ενδεκάδα της Ομόνοιας στην τρίτη μου χρονιά στην ομάδα. Την σεζόν 1983-84 σε ηλικία 21-22 ετών.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Πιστεύω ο τερματοφύλακας για να είναι χρήσιμος και ωφέλιμος για την ομάδα του θα πρέπει να είναι πάνω από όλα δυνατός στο μυαλό. Να ξεχωρίζει για την οξυδέρκεια του. Να παίρνει αποφάσεις με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Να μπορεί να διαβάζει καλά και να παρακολουθεί την εξέλιξη του παιχνιδιού. Να έχει γρήγορη αντίληψη και να λειτουργεί με αμεσότητα. Να εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια στην ομάδα. Είναι εικόνες που σχηματίζονται στο μυαλό σου κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Για αυτό και ο τερματοφύλακας βελτιώνεται ακόμα και στις πιο μεγάλες ηλικίες. Οι εμπειρίες που αποκτά τον κάνουν αναγκαίο για την ομάδα του. Αυτά θεωρώ εγώ προσωπικά πως ήταν τα πιο δυνατά στοιχεία που είχα ως τερματοφύλακας. Δεν ήμουν πολύ ψηλός γκολκίπερ. Αν και για την τότε εποχή θεωρούμουν από πολλούς από τους ψηλούς τερματοφύλακες του πρωταθλήματος. Είχα ύψος 1,83. Ήμουν δυνατός και αθλητικός τερματοφύλακας αλλά το πιο δυνατό μου προτέρημα ήταν στο μυαλό. Είχα την ικανότητα να διαβάζω ιδανικά το παιχνίδι, να προβλέπω και να ενεργώ προληπτικά κατά την διάρκεια του αγώνα.
Κληθήκατε σε νεαρή ηλικία να διαδεχθείτε πετυχημένους τερματοφύλακες. Πόσο δύσκολο ήταν το έργο σας ειδικά στην αρχή ;
Αισθάνομαι τυχερός γιατί στην Ομόνοια ο ανταγωνισμός για τη θέση του βασικού τερματοφύλακα της ομάδας ήταν έντονος. Ο Μάριος Πραξιτέλους είχε διαγράψει μια πετυχημένη πορεία. Είχε κατακτήσει αρκετούς τίτλους με την ομάδα. Ήταν διεθνής και απόλυτα πετυχημένος σε αυτό που έκανε. Μάλιστα την σεζόν 1981-82 είχε καταφέρει ένα μοναδικό ρεκόρ στην καριέρα του. Διατήρησε ανέπαφη την εστία του για 1270 λεπτά. Το τελευταίο γκολ που είχε δεχθεί στο πρωτάθλημα ήταν σε ένα ματς για την 4η αγωνιστική με αντίπαλο το ΑΠΟΕΛ. Από τότε, για 13 συνεχόμενες αγωνιστικές είχε κρατήσει το μηδέν. Αυτό το εντυπωσιακό σερί χωρίς γκολ σταμάτησε στις 13 Φεβρουαρίου του 1982 σε ένα ματς απέναντι στην Ανόρθωση από τον Ζιβάγιεβιτς. Ήταν ένας πολύ έμπειρος και ικανότατος γκολκίπερ. Έμαθα πάρα πολλά δίπλα του. Πήρα πάρα πολλά από τα ποιοτικά του στοιχεία που είχε ως τερματοφύλακας και τα ενσωμάτωσα στον δικό μου τρόπο παιχνιδιού. Σιγά-σιγά όμως με την πάροδο του χρόνου άρχισα να παίζω περισσότερο. Με πείσμα, υπομονή, επιμονή και θέληση στο τέλος κατάφερα να κερδίσω την θέση του βασικού τερματοφύλακα στην Ομόνοια. Κατάφερα μάλιστα να την υπερασπιστώ για πάρα πολλά χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Συνεχώς εξελισσόμουν. Ανέβαζα το επίπεδο και την ποιότητα μου με αποτέλεσμα ο προπονητής μου να αρχίσει να με εμπιστεύεται περισσότερο. Τού έδειχνα με τον τρόπο μου ότι θα μπορούσε να βασιστεί πάνω μου. Είναι καλό όμως να υπάρχει υγιής συναγωνισμός σε μια ομάδα. Βοηθά τους παίκτες να είναι συνεχώς σε εγρήγορση και να μην επαναπαύονται σε αυτά που έχουν πετύχει. Νιώθεις αν χαλαρώσεις ότι υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις την θέση σου στην ομάδα.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ομόνοια της δικής σας εποχής ;
Εγώ ήμουν από τους τυχερούς αλλά ταυτόχρονα και από τους πιο άτυχους παίκτες της Ομόνοιας εκείνη την εποχή. Έφθασα και έζησα από πολύ κοντά την δεύτερη χρυσή δεκαετία της ομάδας. Παράλληλα όμως βίωσα στο πετσί μου και την δεκαετία του 1990. Είχαμε αρχίσει να χάνουμε την δυναμική μας ως ομάδα. Μέναμε αρκετά συχνά χωρίς πρωτάθλημα. Ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε εύκολα να το διαχειριστούμε. Ο κόσμος αλλά και εμείς οι ίδιοι είχαμε συνηθίσει διαφορετικά. Για πολλά συνεχόμενα χρόνια κυριαρχούσαμε στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Σαν παίκτης πρόλαβα και τις καλές αλλά και τις "ισχνές αγελάδες". Όταν αρχικά έχεις ζήσει από πρώτο χέρι μια τόσο πετυχημένη πρώτη δεκαετία στην καριέρα σου δεν είναι εύκολο να δεχθείς την αποτυχία. Έχεις μέσα σου ένα μεγάλο παράπονο. Νιώθεις περισσότερες ενοχές και αμφιβολίες για τις ικανότητες σου. Αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο ήταν για εμάς όλη αυτή η διαδικασία. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και δυστυχώς η ευτυχώς η πορεία μιας ομάδας δεν εξαρτάται μόνο από την δική σου καλή απόδοση αλλά και από αυτή των συμπαικτών σου. Είχε αρχίσει να αποχωρεί η φουρνιά των πολύ ποιοτικών ποδοσφαιριστών που είχε στις τάξεις της η ομάδα και δεν ήταν εύκολο για τα νέα παιδιά που τους διαδέχονταν να τους αντικαταστήσουν στον απόλυτο βαθμό. Δημιουργήθηκαν κάποια κενά που ήταν δύσκολο να καλυφθούν. Ξεκίνησε να μπαίνει στην ζωή μας και ο επαγγελματισμός. Αυτή η περίοδος για εμάς ήταν μεταβατική. Δεν καταφέραμε έγκαιρα να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα που άρχισαν να δημιουργούνται μπροστά μας.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ομόνοια ;
Στην Ομόνοια έπαιξα ποδόσφαιρο από το 1981 εώς και το 1999. Για 18 συνεχόμενες σεζόν. Μια ολόκληρη ζωή.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Κάθε τίτλος που κατέκτησα με την Ομόνοια αποτελεί για μένα μια ξεχωριστή στιγμή. Όταν κατακτάς στην καριέρα σου σε 18 χρόνια παρουσίας σε μια ομάδα 7 Πρωταθλήματα Κύπρου (1982, 1983, 1984, 1985 , 1987, 1989, 1993), 5 Κύπελλα Κύπρου (1982, 1983, 1988, 1991, 1994), 7 Σούπερ Καπ (1981, 1982, 1983, 1987, 1988, 1989, 1991), συνολικά 19 τίτλους, γίνεσαι διεθνής και καταξιώνεσαι στην συνείδηση του κόσμου ως ένας αρκετά καλός τερματοφύλακας μόνο ικανοποίηση και χαρά μπορείς να νιώθεις. Στην Ομόνοια πέτυχα όσα ονειρευόμουν στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Νιώθω ευγνώμων για όλα αυτά που έζησα με την ομάδα. Συχνά όταν μου κάνουν αυτή την ερώτηση με πιάνουν εντελώς απροετοίμαστο. Οι επιτυχίες είναι τόσες πολλές που δύσκολα μπορείς κάποια να την τοποθετήσεις ψηλότερα από κάποια άλλη. Αυτό που θα θυμάμαι για πάντα είναι η πρώτη φορά που έπαιξα ως βασικός γκολκίπερ της Ομόνοιας σε τελικό Κυπέλλου. Το 1983 είχαμε κερδίσει με 2-1 την Ένωση. Ήταν η πρώτη μεγάλη στιγμή της καριέρας μου. Μπορώ να θυμηθώ το αήττητο πρωτάθλημα που πήραμε την σεζόν 1984-85. Είχαμε 17 νίκες και 9 ισοπαλίες. Το 1993-94, την απόκρουση που είχα κάνει στον ημιτελικό του Κυπέλλου με αντίπαλο την Νέα Σαλαμίνα στο 93΄ λεπτό της αναμέτρησης σε ένα πέναλτι που είχε κερδίσει ο αντίπαλος. Πήραμε την πρόκριση για τον τελικό στον οποίο είχαμε κερδίσει με 1-0 την Ανόρθωση. Είναι πάρα πολλές οι μεγάλες στιγμές που έζησα στην Ομόνοια. Κάθε επιτυχία είναι ιδιαίτερα σημαντική για μένα. Νιώθω πολύ τυχερός που έζησα ως παίκτης όλα αυτά. Που βοήθησα και εγώ από την πλευρά μου την ομάδα να φθάσει σε όλες αυτές τις επιτυχίες που την μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο ως σύλλογο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε περισσότερο να φθάσετε στην κορυφή ;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα μια τόσο πετυχημένη καριέρα ως τερματοφύλακας. Ακόμη και την εποχή που έπαιζα μπάλα στην γειτονιά του χωριού μου δεν ένιωθα ότι είχα το ταλέντο για να γίνω ένας καλός πορτιέρο. Πάντα μου άρεσε αυτή η θέση. Έχει την δική της ξεχωριστή μαγεία. Χρειάσθηκε να περάσει αρκετός καιρός για να καταλάβω ότι μπορώ να εξελιχθώ σε έναν τερματοφύλακα επιπέδου. Απλά στην πορεία που έγινα ποιο ενεργός στην ομάδα του Άδωνη άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι έχω τις δυνατότητες να ανταποκριθώ με επιτυχία στις ανάγκες της συγκεκριμένης θέσης. Πιστεύω αργότερα με την πολλή και σκληρή δουλεία κατόρθωσα να φθάσω σε ένα αρκετά ψηλό επίπεδο που μου επέτρεπε να βλέπω το μέλλον μου με περισσότερη σιγουριά.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα ντέρμπι ;
Αγωνία είχα σε όλα τα παιχνίδια. Μικρά η μεγάλα. Δεν ξεχώριζα αγώνες. Τούς έβλεπα όλους με την ίδια σοβαρότητα. Ο τερματοφύλακας είναι μοναχική θέση σε μια ομάδα. Μια στιγμή είναι αρκετή όταν θα χρειαστεί να επέμβει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και δεν έχει την σωστή αντίδραση, να βρεθεί στο στόχαστρο. Θα μείνει στον κόσμο η κακή εντύπωση. Ήμουν σε όλα τα παιχνίδια το ίδιο σοβαρός και πειθαρχημένος. Προσπαθούσα να είμαι ψυχολογικά όσο το δυνατόν πιο έτυμος. Ακόμα και σε παιχνίδια με αντιπάλους πιο χαμηλής δυναμικότητας παρουσιαζόμουν με την ίδια συνέπια και σταθερότητα. Δεν άφηνα τον εαυτό μου ούτε σε μια στιγμή να παρασυρθεί από εξωγενείς παράγοντες.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Γενικά πάντα θυμάμαι τους εκάστοτε προπονητές που είχα στην Ομόνοια να μας μιλούν και να μας εξηγούν τι θέλουν από εμάς να κάνουμε κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Πριν ξεκινήσουν τα ματς μας ανέλυαν κάποια χαρακτηριστικά των αντιπάλων μας. Μας εξηγούσαν ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος άμυνας και επίθεσης μας. Μας έλεγαν ποια ήταν τα δυνατά και τα αδύνατα στοιχεία των αντιπάλων μας. Ποιους ποδοσφαιριστές θα έπρεπε να προσέξουμε περισσότερο γιατί ήταν πιο επικίνδυνοι για την εστία μας. Υπήρχαν ταχτικές και στην δική μας εποχή. Σε καμία περίπτωση όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Τώρα σχεδόν τα πάντα μπορούν να αναλυθούν στους παίκτες στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια.
Έχετε γνωρίσει αρκετούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιος σας κέντρισε περισσότερο τον ενδιαφέρον ;
Μέσα μου νιώθω πως ο πρώτος προπονητής που γνώρισα στην Ομόνοια ο Βασίλ Σπάσοφ έχει μπει στην καρδιά μου. Δεν ξέρω ακριβώς για πιο λόγο. Ίσως επειδή ήταν ένας εξαιρετικός τεχνικός, με πολλές γνώσεις γύρω από το ποδόσφαιρο που είχε την ικανότητα να μεταδίδει εξαιρετικά αυτά που ζητούσε από τους παίκτες του. Ξεχώριζε σαν προπονητής αλλά και ως άνθρωπος. Με βοήθησε πάρα πολύ και νιώθω τυχερός που τον συνάντησα στον δρόμο μου. Είχαμε μαζί μια εξαιρετική συνεργασία από κάθε άποψη. Χαμογελαστός άνθρωπος, έξυπνος, πάντα με καλή ψυχολογία, μπορούσε να διαβάσει και να διαγνώσει το τί σκέφτεται ο κάθε ποδοσφαιριστής. Μια κουβέντα από το στόμα του ήταν αρκετή για να φέρει τον παίκτη του εκεί που ακριβώς τον ήθελε. Οι προπονήσεις τού ήταν απολαυστικές και δεν σε έκαναν να βαρεθείς. Θεωρώ ότι θα έχει για πάντα περίοπτη θέση μέσα στην καρδιά μου. Εξαιρετική σχέση είχα και με τον Ιόντσο Άρσοφ. Δουλέψαμε μαζί για πολλά χρόνια και κερδίσαμε αρκετούς τίτλους. Αυτοί οι δυο προπονητές ξεχωρίζουν περισσότερο στην ποδοσφαιρική μου πορεία.
Αντίπαλος που σας δυσκόλευε περισσότερο ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν πάντα αντίπαλοι παίκτες που ήταν πολύ επικίνδυνοι και χρειάζονταν ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Εμείς οι τερματοφύλακες επικεντρωνόμασταν κυρίως πάνω στους αντίπαλους επιθετικούς. Εκτιμούσα πάρα πολύ τους Γιάννο Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ, τον Παύλο Σάββα της ΑΕΛ που ξεχώριζε με το δυνατό σουτ που διέθετε, τον Γιαννάκη Γιαγκουδάκη του Απόλλωνα, τον Τάσο Ζουβάνη της Ένωσης για την εξυπνάδα και την πονηριά του. Ήταν ποδοσφαιριστές που άξιζαν να τους σέβεσαι και να τους εκτιμάς. Υπήρχαν βέβαια και αρκετοί άλλοι ακόμη. Έζησα σαν ποδοσφαιριστής μια καλή εποχή για το Κυπριακό ποδόσφαιρο και νιώθω αρκετά τυχερός για αυτό το γεγονός.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα κυρίως στο εξωτερικό ;
Κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας μου στην Ομόνοια είχα κάποιες κρούσεις από μεγάλους συλλόγους της Ελλάδας. Για να πάω να παίξω σε άλλη ομάδα στην Κύπρο ούτε καν μπορούσε να περάσει από το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Ευτυχώς για μένα οι συνθήκες και οι συγκυρίες ήταν τέτοιες που δεν επέτρεπαν να τεθεί τέτοιο ζήτημα ενώπιον μου. Αν παρουσιαζόταν μια τέτοια περίπτωση δεν θα ήξερα πως θα έπρεπε να την διαχειριστώ. Ένιωθα σημαντικός και απαραίτητος για την ομάδα. Η Ομόνοια έδειχνε να με υπολογίζει αρκετά. Βασιζόταν πάρα πολύ σε εμένα. Δεν υπήρχε ενδεχόμενο να αφήσω την Ομόνοια για κάποια άλλη ομάδα στην Κύπρο. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος από την Ομόνοια και δεν ένιωσα την ανάγκη ποτέ μου να θέλω να αποχωρήσω από τον σύλλογο. Όσον αφορά κάποιες προτάσεις που είχα από μεγάλες ομάδες της Ελλάδας η αλήθεια είναι ότι και αυτές τις έβλεπα κάπως διστακτικά. Δεν υπήρξα ποτέ στην ζωή μου ο τύπος που του άρεσαν οι αλλαγές. Δεν μου άρεσε να παίρνω μεγάλα ρίσκα. Είχα ήδη φτιάξει στην Ομόνοια την καριέρα μου και ένα αρκετά καλό όνομα που ήταν σεβαστό από όλους. Είχα δημιουργήσει την δική μου οικογένεια, είχα βρει δουλεία ως τραπεζικός υπάλληλος και ήταν πολύ δύσκολο για μένα να τα αφήσω όλα αυτά στην άκρη και να επιλέξω να πάω σε μια άλλη ομάδα στο εξωτερικό όσο μεγάλη και αν ήταν αυτή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά είχαν δείξει έντονο ενδιαφέρον για να με αποκτήσουν ο Ολυμπιακός Πειραιώς, η ΑΕΚ Αθηνών και ο ΟΦΗ. Μάλιστα με τον Εθνικό Πειραιώς είχα έρθει σε συμφωνία μαζί του. Χάλασε όμως μεταξύ των δυο σωματείων. Τότε ο Εθνικός ήταν στην Α΄ Εθνική και δεν βρέθηκε η χρυσή τομή στο οικονομικό σκέλος. Τα πράγματα ίσως τελικά να εξελίχθηκαν καλύτερα για μένα. Η διστακτικότητα που είχα στις μετακινήσεις έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να παραμείνω στην Ομόνοια μέχρι το τέλος της καριέρας μου.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Έχω πολύ καλές αναμνήσεις από την παρουσία μου στην Εθνική ομάδα στην οποία αγωνίστηκα σε 16 επίσημα παιχνίδια. Το ντεμπούτο μου με την φανέλα της Εθνικής το έκανα σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Ελλάδα στο Μακάριο Στάδιο. Το οποίο μετά το τέλος του είχε κάποιον απόηχο. Είχαμε χάσει με 4-2 αν και βρεθήκαμε μπροστά στο σκορ με 2-0. Όμως το παιχνίδι που θεωρώ ως το πιο σημαντικό κατά την διάρκεια της παρουσίας μου στην Εθνική ομάδα και θα το θυμάμαι για πάντα όσο ζω είναι αυτό με την Εθνική Πολωνίας εκτός έδρας το 1987. Ο αγώνας τελείωσε 0-0 και ήταν το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα που έπαιρνε η Κύπρος σε επίσημο ματς που διεξαγόταν εκτός Κύπρου. Στον ίδιο όμιλο τότε εκτός από εμάς, την Ελλάδα και την Πολωνία ήταν και η Εθνική Ολλανδίας. Τους είχαμε αντιμετωπίσει τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς εκτός έδρας και οι φανατικοί οπαδοί των Ολλανδών που βρίσκονταν ακριβώς πίσω από την δική μου εστία είχαν ρίξει στον αγωνιστικό χώρο μια κροτίδα, που είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστώ στο μάτι. Έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μετά το τέλος του αγώνα ακολούθησε ένα μεγάλο σούσουρο. Βασικά σε εκείνο το ματς είχα παίξει μόνο 3 λεπτά. Μπήκε στην θέση μου ο Γιώργος Παντζιαράς.
Αντέχατε την πίεση του πρωταθλητισμού ;
Πολλές φορές αυτή η πίεση σε ανάγκαζε να σκεφτείς τα πράγματα διαφορετικά. Λες στον εαυτό σου γιατί να μην είμαι σε μια μικρότερη ομάδα, να παίζω μπάλα χωρίς άγχος και να αντιμετωπίζω πιο χαλαρά τα πράγματα. Αν θέλεις όμως να φθάσεις ψηλά θα πρέπει να βρεις τον τρόπο να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Να αντέχεις την πίεση. Αν και αρκετές φορές είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Πολλοί παίκτες άλλων ομάδων θα ήθελαν να είναι στην δική μας θέση. Να έχουν την δυνατότητα να εκπροσωπήσουν έναν μεγάλο σύλλογο και την ευκαιρία να κατακτήσουν πολλούς τίτλους. Να γίνουν διεθνείς. Εγώ πάντα ήθελα να νιώθω πίεση. Με διατηρούσε σε εγρήγορση. Ήθελα να νιώθω την ανάγκη σε κάθε ματς να μπω μέσα και να κερδίσω η να διακριθώ. Μόνο έτσι θα μπορούσες να υλοποιήσεις τον μεγάλο σου στόχο που ήταν πάντοτε να τερματίσεις στην 1η θέση της βαθμολογίας.
Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν αυτή η πορεία των 18 χρόνων στην Ομόνοια ;
Θεωρώ τον εαυτό μου άτυχο στο γεγονός ότι κατά την διάρκεια της πορείας μου στην Ομόνοια βρέθηκα αντιμέτωπος με αρκετούς σοβαρούς τραυματισμούς. Δεν θυμάμαι έστω μια σεζόν που να έπαιξα σε όλα τα παιχνίδια. Εξαιτίας αυτών των τραυματισμών αναγκάστηκα να χάσω πολλούς αγώνες τόσο σε συλλογικό επίπεδο με την Ομόνοια όσο και με την Εθνική ομάδα. Δεν μου επέτρεψαν να εξελιχθώ ακόμη περισσότερο. Χρειάστηκε να κάνω 7-8 σοβαρές εγχειρίσεις σε γόνατα, ώμους και χέρια. Σε αυτόν το κομμάτι του ποδοσφαίρου θεωρώ πως ήμουν από τους πιο άτυχους παίκτες εκείνης της εποχής. Αν δεν είχα αυτές τις ατυχίες θα μπορούσα να φθάσω πολύ ψηλότερα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και αυτά τα πράγματα στην μπάλα.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ομόνοιας ;
Τότε ο κάθε ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας ένιωθε πως ήταν αγαπητός από τον κόσμο της ομάδας. Μπορεί κάποιοι να ξεχώριζαν λίγο περισσότερο από τους άλλους αλλά γενικά η στάση του κόσμου απέναντι μας ήταν συγκλονιστική. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε αγαπούν οι φίλαθλοι της Ομόνοιας. Σπάνια μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Σε κάποιες περιπτώσεις όταν κάναμε κάποιο λάθος μέσα στο παιχνίδι ακούγαμε κάποια μουρμουρητά από την εξέδρα αλλά πάντα ήταν μέσα στα λογικά πλαίσια. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει η κατάσταση. Από την στιγμή που φορούσες την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος ήσουν ο θεός του κάθε Ομονοιάτη. Ειδικά τις εποχές που η ομάδα συνεχώς κατακτούσε τους τίτλους. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και σήμερα αισθανόμαστε την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου. Δεν έχει ξεχάσει αυτά που προσφέραμε στην ομάδα. Αυτό για εμάς αποτελεί μια ηθική επιβράβευση.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Πρώτα από όλα έχω καταφέρει να κάνω όλα μου τα ποδοσφαιρικά όνειρα πραγματικότητα. Αν και αρκετές φορές αυτό ακούγετε κλισέ στη δική μου περίπτωση είναι μια πραγματικότητα. Αν και στην πορεία όλα αυτά που πέτυχα στην Ομόνοια ξεπερνούν κάθε προσδοκία που είχα στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ποτέ μου ότι θα είχα 18 χρόνια συνεχούς πορείας σε ένα τόσο μεγάλο σύλλογο. Ουδέποτε διανοούμουν ότι θα είχα 400 τόσες συμμετοχές με την ομάδα και θα εξελισσόμουν σε μια ηγετική φυσιογνωμία. Η θα κατακτούσα 7 πρωταθλήματα. Αυτό που πάντα επιθυμούσα ήταν απλά να καταφέρω να παίξω στην Ομόνοια. Όλα αυτά τα επιτεύγματα με γεμίζουν με ικανοποίηση. Νιώθω ότι κάτι έχω κάνει σωστά. Μετά από 22-23 ολόκληρα χρόνια που έχω σταματήσει το ποδόσφαιρο ο κόσμος εξακολουθεί να μου δείχνει ακόμη τον διαχρονικό σεβασμό και την εκτίμηση του. Για μένα αυτό είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Με γεμίζει με περηφάνεια.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στην Ομόνοια ;
Με ορισμένους ναι. Εξακολουθούμε να έχουμε πολύ φιλικές και οικογενειακές σχέσεις. Τώρα τελευταία μέσα από τις δραστηριότητες του Ομίλου Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών της Ομόνοιας έχουμε ακόμη πιο στενές επαφές. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ιδρύσαμε τον όμιλο.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Χαρίτου. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε μέσω του pafossports.blogspot.com το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ομόνοιας και της Κύπρου γενικότερα.
Ο κόσμος της Ομόνοιας είναι το μεγάλο στήριγμα αυτής της ομάδας. Την έχει κρατήσει ζωντανή στα δύσκολα και θα συνεχίσει να το κάνει με τον ίδιο ζήλο και στην συνέχεια. Έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι ταυτισμένος και δεμένος με τον σύλλογο. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου