Ο Κύπριος κεντρικός αμυντικός Ζουβάνης Ζουβάνη γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1959 στο Παραλίμνι. Έγινε γνωστός από την 17ετή θητεία του στην Ένωση, όντας ένας από τους καλύτερους που είχε να παρουσιάσει ο ιστορικός σύλλογος τη δεκαετία του 1980. Ένας δυναμικός αμυντικός, σταθερός σε απόδοση αλλά και ιδιαίτερα προσεκτικός, είχε το πλεονέκτημα ότι αντιδρούσε στις φάσεις με αμεσότητα, έχοντας την ευχέρεια να προλαμβάνει καταστάσεις. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, την περίοδο 1987/88 σε ηλικία μόλις 28 ετών. Ακολούθησε στην συνέχεια η προπονητική του σταδιοδρομία.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ένωσης τον Ζουβάνη Ζουβάνη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο του Παραλιμνίου, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 17 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες του Παραλιμνίου, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την Ένωση, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ζουβάνης Ζουβάνη μιλά για την σημερινή Ένωση και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Ζουβάνης Ζουβάνη είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Ζουβάνη Ζουβάνη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Ζουβάνη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Βλέπω ποδόσφαιρο καθημερινά. Ακόμη δεν έχω πει τη λέξη αποχωρώ από την προπονητική. Αυτή την στιγμή δεν εργάζομαι σε κάποια ομάδα. Ελπίζω αν στην πορεία βρεθεί κάτι αξιόλογο που θα με καλύπτει πλήρως να μπορέσω να επανέλθω στους πάγκους. Είναι κάτι που μου λείπει αυτή την περίοδο.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Κοίταξε. Σύμφωνα με τα χρήματα που δαπανούνται κάθε χρόνο από τις ομάδες μας θα έπρεπε το επίπεδο να είναι ψηλότερο. Για μένα προσωπικά είναι πολύ χαμηλό.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Κύπριοι παίκτες υπάρχουν αρκετοί. Τα περισσότερα ταλέντα μας όμως είναι αδούλευτα. Για να μπορέσουν να κάνουν καριέρα πρέπει να έχουν πείσμα, θέληση και να δουλεύουν συνεχώς. Πρέπει να θέσουν ως προτεραιότητα τους το ποδόσφαιρο και μετά τα χρήματα.
Κύριε Ζουβάνη, φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της Ένωσης. Πως βλέπεται την παρουσία της τα τελευταία χρόνια ;
Η Ένωση τα τελευταία 8 χρόνια βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Γίνεται μια προσπάθεια από κάποιους να φτιαχτεί στο Παραλίμνι μια καλή ομάδα. Δυστυχώς όμως ακόμη δεν τα έχουν καταφέρει.
Επιτρέψετε μου κύριε Ζουβάνη να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από το Παραλίμνι.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από την ηλικία των 12 ετών. Εντάχθηκα το 1972 στα τσικό της Ένωσης. Στην συνέχεια έπαιξα στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΠΟΑ (Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ελεύθερης Αμμοχώστου). Ο τότε μεγάλος προπονητής μας, ο μακαριστός Σβατοπλούκ Πλούσκαλ, συνήθιζε να μας ρίχνει από νωρίς στα βαθιά. Σε πρωταθλήματα με μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες από εμάς. Για να πάρουμε χρόνο συμμετοχής και παράλληλα να αποκτήσουμε τις εμπειρίες που θα μας βοηθούσαν να βελτιωθούμε και να εξελιχθούμε ως ποδοσφαιριστές. Σε σύντομο χρονικό διάστημα βρέθηκα στη δεύτερη ομάδα και από εκεί στην ανδρική.
Που σας εντόπισαν οι άνθρωποι της Ένωσης ;
Πήγα από μόνος μου. Την εποχή εκείνη στην περιοχή υπήρχε μόνο η Ένωση. Δεν υπήρχε κάτι άλλο. Από την στιγμή που αποφάσισα οριστικά ότι θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής, ήταν γραφτό για μένα κάποια στιγμή να βρεθώ στην ομάδα και να φορέσω τη φανέλα της. Παλιά η Ένωση ήταν η ζωή μας.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ένωση ;
Προσαρμόστηκα πολύ εύκολα στο κλίμα της ομάδας. Ήμασταν μεταξύ μας όλοι φίλοι και συμμαθητές. Καταγόμασταν από το ίδιο χωριό. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο και αυτό βοηθούσε πάρα πολύ τα πράγματα. Δεν ήμασταν ξένοι. Ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος για όλους μας. Είχαμε τότε στην Ένωση έναν προπονητή ο οποίος αποτελούσε για όλους εμάς τους ποδοσφαιριστές τον δεύτερο μας πατέρα, τον ψυχολόγο, τον παιδαγωγό, τον άνθρωπο στον οποίο μπορούσαμε να βασιστούμε. Ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ ήταν φοβερός άνθρωπος και σπουδαίος προπονητής. Βλέπαμε ότι μπορούσαμε δίπλα του να μάθουμε πολλά πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο που θα μας βοηθούσαν να γίνουμε καλύτεροι παίκτες. Γνώριζε πολύ καλά τα μυστικά του ποδοσφαίρου, είχε φοβερή μεταδοτικότητα και σε ενέπνεε συνεχώς. Υπήρξε στην εποχή του σπουδαίος παίκτης. Είχε παίξει με την Εθνική Τσεχοσλοβακίας σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Νιώθαμε τυχεροί που τον είχαμε προπονητή μας στην Ένωση εκείνη την εποχή. Ήταν φαινόμενο. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να τον λατρεύουμε και να τον αγαπάμε. Ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος στο ποδόσφαιρο.
Πως σας υποδέχθηκα οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Όταν έγινα μέλος της πρώτης ομάδας δεν είχα κλίσει καλά καλά τα 17. Η βοήθεια που είχα από την παλιά φουρνιά της Ένωσης ήταν απίστευτη. Τους έχω ευχαριστήσει αρκετές φορές μέχρι τώρα. Όχι μόνο με υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τους τρόπο αλλά με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, με συμβούλεψαν και με καθοδήγησαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Συνεχώς μου έδιναν θάρρος. Όταν έχεις δίπλα σου έναν τερματοφύλακα της εμβέλειας του Δήμου Κωνσταντίνου και βρίσκεσαι ξαφνικά συμπαίκτης με ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας και ποιότητας όπως ήταν οι Γιώργος Φόρσος, Γιώργος Βλίττης, Σιαλής Τσούκκας, Ανδρέας Κωνσταντίνου και οι υπόλοιποι, τι άλλο θα μπορούσες να ζητήσεις στο ξεκίνημα της πορείας σου ; Αισθάνομαι πολύ τυχερός που βρέθηκα από νωρίς δίπλα σε αυτούς τους εξαιρετικούς παίκτες με τον σπάνιο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει περίπτωση όταν έχεις δίπλα σου παίκτες με ποιότητα να μην γίνεις καλύτερος και εσύ. Κάναμε προπόνηση και πολλές φορές έφτανα στο σημείο, όταν έβγαινε η μπάλα έξω να τρέχω αμέσως να τους την φέρω πίσω. Από σεβασμό. Ένιωθα δέος δίπλα τους.
Σαν νέος που ήσασταν τότε, πιστεύατε ότι θα μπορέσετε τελικά να γίνεται βασικός παίκτης της ομάδας ;
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Δεν ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εγώ τότε ήμουν καθημερινά 4-5 ώρες στο γήπεδο. Έκανα προπόνηση στα τσικό, μετά πήγαινα στη δεύτερη ομάδα και από εκεί κατευθείαν στην πρώτη ομάδα για να τους φέρνω τις μπάλες. Έμενα εκεί και παρακολουθούσα πως δουλεύουν οι παίκτες της πρώτης ομάδας. Από την αρχή μέχρι το τέλος της προπόνησης. Στην πορεία έπαιξα ποδόσφαιρο με όλα αυτά τα μεγαθήρια που είχε τότε στις τάξεις της η Ένωση. Διψούσα να μάθω συνεχώς καινούργια πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο που θα με βοηθούσαν να εξελιχθώ ως παίκτης. Αγαπούσα αυτό που επέλεξα να κάνω και ήμουν αποφασισμένος να κάνω τα πάντα προκειμένου να μπορέσω να πετύχω. Είχα μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες. Κατάφερα να τα υλοποιήσω με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα, πειθαρχία, υπομονή και επιμονή.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε στην Ένωση παρά τη σχετική δυσκολία ;
Στην δεύτερη ομάδα έμεινα λιγότερο από ένα χρόνο. Από εκεί βρέθηκα σε σύντομο χρονικό διάστημα στην ανδρική. Σε αυτό το διάστημα η πορεία μου στο ποδόσφαιρο ήταν ανοδική. Είχα δείξει σε όλους πως είχα τις δυνατότητες να προσφέρω στην ομάδα. Έκανα το ντεμπούτο μου στην αρχική ενδεκάδα σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΛ στο Κύπελλο. Από εκείνη τη στιγμή καθιερώθηκα στην Ένωση και δεν ξαναβγήκα ποτέ από το βασικό σχήμα.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε στην Ένωση ;
Ξεκίνησα την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο ως αριστερός μπακ. Αργότερα έπαιξα στα χαφ και στο τέλος κατέληξα στο κέντρο της άμυνας ως λίμπερο. Έμενα στον πάγκο μόνο όταν ήμουν τραυματίας. Σε αρκετά παιχνίδια κλήθηκα να βοηθήσω και στην επίθεση όταν η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Είχα την ικανότητα να μπορώ να παίζω το ίδιο καλά και με τα δυο μου πόδια. Ήμουν δυναμικός, σταθερός σε απόδοση, ιδιαίτερα προσεκτικός και είχα το πλεονέκτημα να αντιδρώ στις φάσεις με αμεσότητα. Θεωρώ πως ήμουν ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της εποχής μου στο ψηλό παιχνίδι. Μπορεί να ακούγεται αυτό εκ μέρους μου λίγο εγωιστικό αλλά όλοι έχουν να το λένε. Για να μπορέσω να εμπλουτίσω το παιχνίδι μου με όλα αυτά τα στοιχεία χρειάστηκε να δουλέψω αρκετά κατά τη διάρκεια της καριέρας μου.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ένωση της δικής σας εποχής ;
Από το 1975 μέχρι και το 1984 η ομάδα μας ήταν το κάτι άλλο. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις φανήκαμε άτυχοι στην πιο κρίσιμη στιγμή. Είτε γιατί μας αδικούσαν και δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε ένα κύπελλο, είτε και από δικά μας λάθη σε κάποιες περιπτώσεις. Αξίζαμε να κατακτήσουμε τουλάχιστον το ένα Κύπελλο με την Ομόνοια το 1981 και το 1975 με την ομάδα που ξεκίνησε να μας διδάσκει ποδόσφαιρο στο Παραλίμνι, με αντίπαλο την Ανόρθωση.
Πόσα χρόνια παίξατε στη Ένωση ;
Περίπου 17 χρόνια. Μια ζωή ολόκληρη.
Ποιες είναι η μεγαλύτερες σας στιγμές με τη φανέλα της Ένωσης ;
Σημαντικές στιγμές είναι αναμφίβολα η παρουσία μου με την ομάδα στους δυο χαμένους τελικούς Κυπέλλου με αντίπαλο την Ομόνοια και οι σεζόν που τερματίσαμε στην 4η θέση της βαθμολογίας το 1978, το 1981 και το 1988. Για μένα όμως η στιγμή που θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη είναι το ντεμπούτο μου στη βασική ενδεκάδα της Ένωσης. Το έκανα τη σεζόν 1976-77 με αντίπαλο την πολύ δυνατή ΑΕΛ εκείνης της εποχής, σε αγώνα Κυπέλλου, μέσα στη Λεμεσό, τον οποίο κερδίσαμε με 3-0. Είχα κάνει μια από τις καλύτερες μου εμφανίσεις με τη φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας. Μένουν χαραγμένα στη μνήμη μου τα 2 γκολ που πέτυχα κόντρα στο Απόλλωνα και όταν σκόραρα με τη Νέα Σαλαμίνα. Δεν έβαλα πολλά γκολ κατά τη διάρκεια της καριέρας μου αλλά αυτά που πέτυχα ήταν ιδιαίτερα σημαντικά για μένα και για την ομάδα. Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω όταν βρέθηκα αντίπαλος απέναντι στον Ευαγόρα μέσα στη Πάφο και απέναντι σε παίκτες μεγαθήρια της εποχής όπως ήταν ο Τάκης Χαραλάμπους, ο Ανδρέας Αττίκης και οι υπόλοιποι. Τότε εγώ ήμουν πολύ μικρός σε ηλικία. Όταν τους έβλεπα έλεγα από μέσα μου στον εαυτό μου που πάω εγώ τώρα ;
Σταματήσατε το ποδόσφαιρο το 1988 μόλις στα 28 σας χρόνια. Γιατί αποφασίσατε να ολοκληρώσετε την καριέρα σας τόσο νωρίς ;
Πήρα την απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο αρκετά νωρίς εξαιτίας ενός μικροτραυματισμού που είχα αλλά και λόγω κάποιας άδικής μεταχείρισης που έτυχα από κάποιους ανθρώπους της ομάδας. Στην συνέχεια ακολούθησα το επάγγελμα του προπονητή. Για αρκετά χρόνια δούλεψα ως τεχνικός στην δεύτερη ομάδα της Ένωσης. Στην πορεία εργάστηκα ως βοηθός και αναπληρωτής προπονητής στην πρώτη ομάδα. Αργότερα δούλεψα σε συλλογικό επίπεδο για μια 4ετία στην Αγία Νάπα, στην Αναγέννηση Δερύνειας και στον Διγενή Ορόκλινης. Διετέλεσα και για 3,5 χρόνια προπονητής στην Εθνική Νέων.
Αγαπημένος προπονητής ;
Είχα την τύχη κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας να συνεργαστώ στην Ένωση με εξαιρετικούς προπονητές Κύπριους και ξένους. Περάσαν από την ομάδα άνθρωποι με ξεχωριστό χαρακτήρα και απίστευτες γνώσεις γύρω από το άθλημα. Από όλους πήρα σημαντικά πράγματα που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος παίκτης. Έδειχνα σε όλους τον ίδιο σεβασμό. Ήμουν πάντοτε υπάκουος και πειθαρχημένος σε αυτά που ζητούσαν από μένα κατά τη διάρκεια των αγώνων. Για αυτό και με είχαν όλοι στα πλάνα τους. Με θεωρούσαν απαραίτητο για την ομάδα και πως ήμουν σε θέση να τους βοηθήσω στο έργο τους. Δεν θα ήταν σωστό εκ μέρους μου να ξεχωρίσω κάποιον περισσότερο από τους άλλους.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν φοβεροί επιθετικοί. Κάποιες φορές ήταν πιο δύσκολοι υπήρχαν και κάποιες άλλες όμως που κατάφερνα με τον τρόπο παιχνιδιού μου να τους περιορίσω. Εγώ προσωπικά στην καλή μου μέρα δεν φοβόμουν κανέναν αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Ο μόνος που με δυσκόλευε περισσότερο ήταν ο Ίαν Μούρς. Ήταν πολύ ψηλός, δυνατός και ογκώδης. Για να μπορούσες να το μαρκάρεις σωστά θα έπρεπε να χρησιμοποιείς την εξυπνάδα σου.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν υπήρξα το πολύ μεγάλο ταλέντο. Εκείνη την εποχή υπήρχαν παιδιά με μεγαλύτερο ταλέντο από εμένα που όμως αντί το μυαλό τους να είναι στο ποδόσφαιρο ήταν σε άλλα πράγματα. Δεν ήταν σοβαροί και πειθαρχημένοι. Έρχονταν απλά να παίξουν μπάλα. Αδιαφορούσαν για όλα τα άλλα. Οι προπονητές βλέπουν καθημερινά στις προπονήσεις ποιος δουλεύει σκληρά, ακολουθεί τις οδηγίες και είναι πιο έτοιμος. Εγώ στην αρχή της ποδοσφαιρικής μου πορείας όταν δεν με έβαζαν να παίξω, με τη δεύτερη ομάδα έκλαιγα. Βέβαια τότε οι υπόλοιποι παίκτες ήταν ένα χρόνο μεγαλύτεροι από μένα. Πήγαινα στο σπίτι και στεναχωριόμουν πάρα πολύ όταν δεν έπαιζα. Πείσμωνα και ήθελα να αποδείξω ότι αξίζω να πάρω την ευκαιρία. Όταν μου την έδωσαν τελικά ήμουν απόλυτα έτοιμος να την αρπάξω. Έπαιξα ποδόσφαιρο χάρης στην πολλή και σκληρή δουλειά. Έπαιζα μπάλα από αγάπη και μεράκι. Έμενα πολλές φορές μονός μου μετά την προπόνηση και προσπαθούσα να δουλέψω πάνω στις αδυναμίες μου. Σε αυτή μου την προσπάθεια είχα βέβαια, στην πρώτη ομάδα, πολύ καλούς συμπαίκτες δίπλα μου. Από όλους πήρα πράγματα που με βοήθησαν να εξελιχθώ.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα δύσκολα παιχνίδια ;
Δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Εγώ ποτέ μου δεν είχα άγχος πριν από τα παιχνίδια. Αλλά πάντοτε μου άρεσε να παίζω απέναντι σε ομάδες που είχαν κόσμο. Όταν έμπαινα στο γήπεδο και έβλεπα τις κερκίδες γεμάτες από κόσμο αποκτούσα μεγαλύτερο κίνητρο. Ήθελα να είμαι από τους πρωταγωνιστές των αγώνων. Η ψυχολογία μου ανέβαινε αμέσως.
Ταχτικές υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Σε περιορισμένο βαθμό. Τότε τα πράγματα δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Δεν υπήρχαν τηλεοράσεις για να σου δείξουν πως παίζει ο αντίπαλος. Οι προπονητές όμως ήταν πάντοτε διαβασμένοι. Ιδίως ο Πλούσκαλ. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Μας έλεγε τότε πως πρέπει πρώτα εμείς να φτιαχτούμε. Αν είμαστε καλά δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν. Εμείς την εποχή εκείνη εφαρμόζαμε μια πολύ ωραία ταχτική. Είχαμε ένα σύστημα που μας απαγόρευε να χτυπήσουμε ψηλά την μπάλα. Αυτός ο τρόπος ανάπτυξης μας βοηθούσε να παίζουμε όμορφο ποδόσφαιρο και να φτάνουμε πιο εύκολα στα επιθυμητά αποτελέσματα.
Πως διαχειριζόσασταν την πίεση που είχατε από τον κόσμο της ομάδας σας για θετικά αποτελέσματα ;
Κοίταξε να σου πω κάτι. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν ασχολούμουν ποτέ με την κερκίδα. Όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο πρέπει να κλίνεις τα αυτιά σου και να ακούς μόνο τον προπονητή σου. Αν ασχοληθείς με τη εξέδρα θα χάσεις το παιχνίδι.
Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν αυτή η πορεία των 17 περίπου χρόνων στην Ένωση ;
Δεν ήταν σε καμία περίπτωση εύκολη. Ήταν περιπετειώδης μπορώ να πω. Ήμουν υποχρεωμένος να δουλεύω συνεχώς, να μην επαναπαύομαι σε αυτά που πετύχαινα και να βάζω συνεχώς καινούργιους στόχους. Για να μπορέσω να διατηρηθώ στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και να μην χάσω τη θέση μου στη βασική ενδεκάδα. Ένας ποδοσφαιριστής κατά τη διάρκεια της πορείας του είναι πολύ πιθανόν να βρει στον δρόμο του και λάθος ανθρώπους. Κάποιοι με έχουν αδικήσει τόσο σαν παίκτη όσο και σαν προπονητή. Δυστυχώς στη Κύπρο δεν μας αρέσει η αλήθεια. Στο τέλος όμως κρατάς πάντα μόνο τις καλές στιγμές. Εγώ προσωπικά χρωστάω πολλά στην Ένωση. Με βοήθησε να αποκτήσω ένα σεβαστό όνομα μέσα στην κοινωνία και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Την ομάδα την αγαπώ και θα την έχω πάντα στην καρδιά μου. Αποτελεί το δεύτερο μου σπίτι. Κάποιοι πάντως θα έπρεπε να ντρέπονται για τον τρόπο που συμπεριφέρονται προς τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Κατά τη διάρκεια της πορείας μου υπήρξε ενδιαφέρον από άλλες μεγάλες ομάδες της Κύπρου για να με αποκτήσουν. Μάλιστα το 1981 με ήθελε πάρα πολύ ο Πεζοπορικός. Είχαν σχηματίσει πολύ καλή άποψη για την ποδοσφαιρική μου αξία όμως δυστυχώς για να μπορέσεις να φύγεις θα έπρεπε να συμφωνήσει και η ομάδα σου. Εκείνη την περίοδο εγώ βρισκόμουν στην ηλικία των 20 ετών, η Ένωση ήταν τότε μια πολύ δυνατή ομάδα, πήγαινε συνεχώς σε τελικούς και δεν μπορούσαν εύκολα να με αφήσουν να φύγω. Τα πράγματα δεν ήταν όπως είναι σήμερα.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ένωσης ;
Η κερκίδα ήταν όλη δική μου. Με αγαπούσε ο κόσμος γιατί έπαιζα ποδόσφαιρο με την ψυχή μου. Σε κάθε ματς έδινα τα πάντα. Αυτό ο κόσμος το έχει εκτιμήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Μου έχει μείνει η αγάπη του κόσμου εντός και εκτός Παραλιμνίου. Από την Πάφο μέχρι την Αμμόχωστο. Σε όλη την Κύπρο απέκτησα πολλούς καλούς φίλους. Έχω κάνει ένα όνομα με το οποίο μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου με περηφάνεια. Ο κόσμος ακόμη και σήμερα μου δείχνει με την πρώτη ευκαιρία τον σεβασμό και την εκτίμηση του. Με όλους τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές εξακολουθώ να διατηρώ εξαιρετικές προσωπικές σχέσεις. Για μένα όλα αυτά αποτελούν το μεγαλύτερο μου κέρδος από την ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στην Ένωση ;
Βεβαίως έχουμε επαφή. Καθημερινώς πίνουμε το καφέ μας και τα λέμε. Διατηρούμε μέχρι σήμερα μια καλή παρέα. Το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ μας είναι πολύ δυνατό και αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ποτέ.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Ζουβάνη. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.bologspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω πρώτα στην ΚΟΠ είναι ότι θα πρέπει τους διαιτητές και τους παράγοντες των ομάδων μας να τους κάνει αγαπήσουν το ποδόσφαιρο συνολικά. Δίνουν κάθε καλοκαίρι αρκετά χρήματα για μεταγραφές αλλά θα πρέπει να αφήσουν τον κόσμο να το απολαύσει. Να το χαρεί. Δυστυχώς πλέον το ποδόσφαιρο στην Κύπρο δεν είναι απόλαυση. Πρωταγωνιστές είναι οι πρόεδροι, οι μάνατζερ και οι παράγοντες και όχι οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές. Οι αποφάσεις στις ομάδες πρέπει να παίρνονται συλλογικά. Δεν είναι ορθό να αποφασίζει ένας για όλα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου