Ο Κύπριος κεντρικός επιθετικός Νίκος Σκάγιας, γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1955, στην Άχνα, δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αγίας Νάπας της Επαρχίας Αμμοχώστου. Αν και ξεκίνησε την καριέρα του με τον Εθνικό Άχνας, μετά από ένα διάστημα έξι ετών, μετακόμισε στην Λάρνακα για την πολύ επιτυχημένη θητεία του στην ΕΠΑ, στην οποία παρέμεινε εώς και το 1991. Υπήρξε ένας εξαιρετικά παραγωγικός επιθετικός. Παρά τα πλούσια σωματικά του προσόντα, φημιζόταν για την ταχύτητα του, την τεχνική του κατάρτιση και την εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα του. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου τον εκτίμησε όχι μόνο για την αναμφισβήτητη αξία του ως ποδοσφαιριστή αλλά και για το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει μια σπουδαία καριέρα αν και βρέθηκε αντιμέτωπος με αρκετές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του πορείας.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΕΠΑ, τον Νίκο Σκάγια. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της γενέτειρας του τον Εθνικό Άχνας και την έκλεισε στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Άχνας, για την μεταγραφή του στην ΕΠΑ, το πέρασμα του από την Αγγλία, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Νίκος Σκάγιας μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο.
Ο Νίκος Σκάγιας αποτελεί μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Νίκου Σκάγια.
Κύριε Σκάγια να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής μου καριέρας είχα ασχοληθεί για πέντε περίπου χρόνια με την προπονητική. Είχα βγάλει μάλιστα και τα σχετικά διπλώματα. Στην πορεία όμως απογοητεύτηκα από την κατάσταση που επικρατεί στο ποδόσφαιρο και αποφάσισα εδώ και σχεδόν 22 χρόνια να μείνω μακριά από το συγκεκριμένο χώρο. Πλέον σπάνια θα πάω στο γήπεδο για να παρακολουθήσω αγώνες.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Σίγουρα είναι πολύ καλύτερο το ποδόσφαιρο σήμερα σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Τώρα στην Κύπρο έρχονται πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές και έχουν ανεβάσει την ποιότητα του πρωταθλήματος. Αντίθετα στη δική μου εποχή οι ομάδες είχαν στις τάξεις τους 2-3, οι οποίοι τις περισσότερες φορές ήταν μέτριοι. Δεν ήταν πολύ καλύτεροι από εμάς.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Ο αριθμός των ξένων παικτών που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα μας είναι υπερβολικά μεγάλος. Η κάθε ομάδα στην Κύπρο έχει στις τάξεις της 18-20 ξένους παίκτες και μόλις 2-3 Κύπριους. Πως θα μπορέσουν να παίξουν τα δικά μας παιδιά ; Δύσκολα θα τους δώσουν τις ευκαιρίες. Πρέπει να είσαι σπουδαίο ταλέντο για να καταφέρεις να επιβιώσεις με όλη αυτή την κατάσταση.
Επιτρέψετε μου κύριε Σκάγια να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στο ποδόσφαιρο. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Άχνα.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία. Το 1970 σε ηλικία 15 ετών έπαιξα στην πρώτη ομάδα του Εθνικού. Έκανα το ντεμπούτο μου σε παιχνίδι Γ΄ Κατηγορίας.
Που σας εντόπισε ο Εθνικός ;
Ο Εθνικός ήταν η ομάδα του χωριού μου. Από την στιγμή που πήρα την απόφαση να γίνω ποδοσφαιριστής όπως ήταν φυσικό ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο από την ομάδα της περιοχής μου. Έγινα μέλος της δυο χρόνια μετά την ίδρυση της, το 1968. Με είχε εντοπίσει ο τότε προπονητής της ομάδας ο Παναγιώτης Πιερής. Ήταν ο άνθρωπος που πίστεψε πρώτος στο ταλέντο μου.
Πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Ξεχώρισα από νωρίς. Όταν εγώ βρισκόμουν σε ηλικία 14 ετών, ο Εθνικός ανέβηκε στην Β΄ Κατηγορία. Η εξέλιξη μου ήταν ραγδαία. Πολύ γρήγορα άρχισαν να ενδιαφέρονται για μένα μεγάλες ομάδες της Κύπρου.
Ήσασταν πάντα κεντρικός επιθετικός ;
Από την αρχή καθιερώθηκα στην θέση του σέντερ φορ.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Ξεχώριζα για την ταχύτητα και την τεχνική μου κατάρτιση. Δούλεψα στα πρώτα βήματα της καριέρας μου πάρα πολύ με τα αδέρφια Πιερή. Με τον Κώστα και τον Παναγιώτη. Υπήρξαν οι πρώτοι μου δάσκαλοι στο ποδόσφαιρο. Μου έμαθαν πάρα πολλά μυστικά του αθλήματος. Μου έδωσαν τα κατάλληλα εφόδια για να μπορέσω να προχωρήσω με μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά. Βέβαια δεν βοηθούσαν μόνο εμένα. Πέρασαν τότε από τα χέρια τους ακόμη 5-6 ποδοσφαιριστές που εξελίχθηκαν στην καριέρα τους και έπαιξαν μπάλα με επιτυχία σε ομάδες της Α΄ Κατηγορίας. Αφιέρωναν αρκετές ώρες πάνω μας για να μας βελτιώσουν και να μας εξελίξουν.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Εθνικό Άχνας ;
Φόρεσα τη φανέλα του Εθνικού για 6 χρόνια. Από το 1970 εώς και το 1976.
Πως έγινε η μεταγραφή σας στην ΕΠΑ ;
Είχα αρχίσει να ξεχωρίζω με το ταλέντο μου από πολύ μικρός. Σιγά-σιγά ξεκίνησαν να έρχονται σοβαρές προτάσεις από μεγαλύτερες ομάδες. Είχα κάνει τον κύκλο μου με τον Εθνικό και ήταν λογικό να θέλω να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Είχα έρθει σε ρήξη με την τότε διοίκηση του Εθνικού. Ήθελα αρχικά να πάω στην Ανόρθωση και δεν με έδιναν. Αργότερα έδειξε ενδιαφέρον η Ομόνοια. Και πάλι όμως δεν ήθελαν να με παραχωρήσουν. Η ΕΠΑ ήταν η τρίτη ομάδα που ήθελε να με αποκτήσει. Για άλλη μια φορά όμως η διοίκηση του Εθνικού ήταν αρνητική. Αφού έβλεπα πως δεν είχαν σκοπό να με παραχωρήσουν σε άλλη ομάδα πήρα την απόφαση να μαζέψω τα πράγματα μου και να φύγω από την Κύπρο. Πήγα για δυο χρόνια από το 1976 μέχρι και το 1978 στην Αγγλία.
Φθάνετε στην Αγγλία λοιπόν, σε μια μεγάλη χώρα. Πως ήταν η προσαρμογή σας εκεί ; Πως σας είχε φανεί ;
Έφυγα από τον Εθνικό και υπόγραψα στη ΕΠΑ. Ήμουν τιμωρημένος για δυο χρόνια. Για να μπορέσω να διατηρηθώ σε ένα καλό αγωνιστικό επίπεδο αναγκάστηκα σε αυτό το χρονικό διάστημα να πάω στην Αγγλία. Είναι πολύ πιθανόν να μην υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής στην Κύπρο που να βίωσε μια κατάσταση παρόμοια με την δική μου. Πολύ γρήγορα βρήκα εκεί ομάδα με την οποία συμμετείχα στο πρωτάθλημα της παροικίας. Είχα κάνει δυο εξαιρετικές σεζόν. Μάλιστα τη δεύτερη χρονιά ενδιαφέρθηκε για να με αποκτήσει η Μπρέντφορντ. Αυτή την στιγμή που μιλάμε είναι στην Πρέμιερ Λιγκ. Ήθελε να με πάρει πακέτο με τον Μιχαλάκη Καρσερά. Υπήρξαμε μαζί συμπαίκτες στον Εθνικό και είχαμε φύγει και οι δύο για την ΕΠΑ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όταν επιστρέψαμε στην Κύπρο βρεθήκαμε και πάλι μαζί συμπαίκτες στην ίδια ομάδα. Τότε και οι δύο ήμασταν 22 ετών. Μόλις μας είδαν εντυπωσιάστηκαν από την μπάλα που παίζαμε και έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για να μας αποκτήσουν. Δυστυχώς τα πράγματα για μας εξελίχθηκα διαφορετικά.
Οι εμπειρίες που αποκτήσατε στα δυο χρόνια της παρουσία σας στην Αγγλία σας βοήθησαν να γίνεται καλύτερος παίκτης ;
Με βοήθησαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Έπαιξα απέναντι σε πολύ δυνατές ομάδες. Μπορεί το επίπεδο να μην ήταν επαγγελματικό αλλά οι συνθήκες δουλειάς εκεί ήταν πολύ καλύτερες για τους παίκτες σε σχέση με την Κύπρο. Έπαιζα μπάλα σε ωραία γήπεδα με όμορφη ατμόσφαιρα. Τα δικά μας ήταν χωράφια. Στα δυο χρόνια που βρέθηκα εκεί έμαθα πράγματα που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος παίκτης.
Από την Αγγλία μετά από δυο χρόνια βρεθήκατε ξανά στην Κύπρο. Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν η προσαρμογή σας στην ΕΠΑ ;
Η καριέρα μου στην ΕΠΑ ξεκινάει το 1979. Παρέμεινα στην ομάδα μέχρι το 1991. Αποχώρησα από την ενεργό δράση σε ηλικία 36 ετών. Οι πρώτες μου εντυπώσεις ήταν πολύ καλές. Τότε στο σύλλογο υπήρχαν άνθρωποι που αγαπούσαν παθολογικά την ομάδα. Τελείωνε η προπόνηση και αμέσως μετά μας έπαιρναν όλους για φαγητό. Το κλίμα στην ΕΠΑ ήταν εξαιρετικό. Σε σύντομο χρονικό διάστημα όλοι οι παίκτες γίναμε φίλοι μεταξύ μας. Λειτουργούσαμε σαν μια δεμένη οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Η προσαρμογή μου ήταν πολύ εύκολη μπορώ να σου πω.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με συμπάθησαν από τις πρώτες μέρες. Την εποχή εκείνη μαζί μας ήταν ο Μάκης Αλκιβιάδης, ο Κουμής, ο Χάρης Κατζηλιέρης, ο Λάκης Θεοδώρου και ο Ανδρέας Καλόγηρος. Αποτελούσαν την παλιά φουρνιά της ομάδας. Μας καθοδηγούσαν συνεχώς, μας συμβούλευαν και αποτελούσαν το στήριγμα μας στα δύσκολα. Μαζί τους παίξαμε εξαιρετική μπάλα. Παρόλο που τότε το ποδόσφαιρο δεν ήταν επαγγελματικό μάθαμε να δουλεύουμε και να συμπεριφερόμαστε στις υποχρεώσεις μας ως επαγγελματίες. Εγώ για να καταλάβεις ταυτόχρονα με το ποδόσφαιρο εργαζόμουν και ως πελεκάνος. Τελείωνα την εργασία μου και πήγαινα στην πυροσβεστική και από εκεί αμέσως για προπόνηση. Θυμάμαι πως υπήρχαν φορές που έκανα δυο ολόκληρες μέρες για να επιστρέψω στο σπίτι. Για να μπορέσω να ζήσω ήμουν αναγκασμένος να κάνω ταυτόχρονα 2-3 δουλειές. Χωρίς μάλιστα να παίρνουμε χρήματα. Όταν κερδίζαμε μας έδιναν κάποια μικροποσά που δεν μας αρκούσαν για να επιβιώσουμε.
Στην ΕΠΑ γίνατε αμέσως βασικός ;Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην ομάδα. Είχαν ξετρελαθεί όλοι με τις ικανότητες μου. Είχαν διαπιστώσει από την αρχή πως ήμουν ένας παίκτης που θα μπορούσα να ανεβάσω το επίπεδο της ομάδας. Να εξελιχθώ σε ηγετική φυσιογνωμία της ΕΠΑ. Εγώ ήμουν έτοιμος για την Ανόρθωση και την Ομόνοια αλλά στην πορεία κατέληξα στην ΕΠΑ. Τότε λίγο πριν τον πόλεμο ήμουν στρατιώτης στην Κερύνεια. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου έκανα προπονήσεις στο παλιό ΓΣΠ. Με είδαν από κοντά άνθρωποι της Ομόνοιας και σχημάτισαν πολύ γρήγορα καλή άποψη για μένα. Με ήθελαν σας τρελοί. Μου εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους και εγώ με την σειρά μου τους παρέπεμψα στη διοίκηση του Εθνικού η οποία αμέσως αρνήθηκε να με παραχωρήσει. Ήμουν πολύ καλός και ταχύς παίκτης. Κάθε χρόνο έβαζα 8-10 γκολ. Μια σεζόν έφθασα τα 14 που αποτέλεσε το προσωπικό μου ρεκόρ στο Κυπριακό πρωτάθλημα. Έβγαινα πάντα πρώτος σκόρερ στην ΕΠΑ και στον Εθνικό. Στα δυο χρόνια που έπαιξα στην Αγγλία πέτυχα 36 και 39 γκολ αντίστοιχα. Εκεί είχαν μείνει εντυπωσιασμένοι από την ευχέρεια που είχα στο σκοράρισμα. Την δεύτερη μου χρονιά στην Αγγλία βρέθηκα με τον Κυριάκο Κουρέα, τον παλιό άσσο της Νέας Σαλαμίνας, του Ολυμπιακού και του Εθνικού Πειραιώς. Περάσαμε μαζί πολύ ωραία. Τα χρόνια που έζησα στην Αγγλία θα μου μείνουν αξέχαστα για πάντα.
Τι μπορούμε να πούμε για την ΕΠΑ της δικής σας εποχής ;
Η ΕΠΑ μετά το 1970 που πήρε το πρωτάθλημα ήταν αρκετά καλή σαν ομάδα. Όταν πήγα εγώ, η παλιά γενιά άρχισε σιγά σιγά να αποχωρεί. Τους έζησα για λίγο από κοντά. Είχε μείνει για 1-2 ακόμη χρόνια μόνο ο Ανδρέας Καλόγηρος. Εκείνη την περίοδο η ΕΠΑ αναγκαστικά προχώρησε σε μια μεγάλη ανανέωση του ρόστερ της. Μπήκε στην ομάδα μια νέα φουρνιά ποδοσφαιριστών με ξεχωριστό ταλέντο. Παιδιά που βρίσκονταν στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Είχαν πολλά όνειρα και ήθελαν να πετύχουν σημαντικά πράγματα στην καριέρα τους. Διψούσαν για καλό ποδόσφαιρο και επιτυχίες. Ήταν όλοι τους εξαιρετικοί παίκτες αλλά τότε δυστυχώς δεν είχαμε γήπεδα για να κάνουμε προπόνηση. Δουλεύαμε κάτω από αντίξοες συνθήκες. Έτσι αναγκαστικά δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό σε κάθε παιχνίδι με τα μέσα που είχαμε στην διάθεση μας τα οποία ήταν περιορισμένα σε μεγάλο βαθμό. Καταφέραμε όμως με την πάροδο του χρόνου να φτιάξουμε ένα δυνατό σύνολο που έπαιζε όμορφο ποδόσφαιρο. Κοιτάζαμε στα μάτια τους αντιπάλους μας και πολλές φορές φτάναμε σε μεγάλες νίκες που έδιναν χαρά στον κόσμο μας.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΕΠΑ ;
Στην ΕΠΑ αγωνίστηκα από το 1979 εώς και το 1991. Γύρω στα 11 χρόνια. Αποχώρησα από την ομάδα σε ηλικία 36 ετών.
Τι ακολούθησε μετά την ΕΠΑ ;
Συνέχισα ως παίκτης-προπονητής στον Αχυρώνα Λιοπετρίου. Είναι χαρακτηριστικό πως με την ομάδα πέτυχα 36 γκολ σε μια σεζόν με ξεχωριστή επιτυχία. Αργότερα δούλεψα ως προπονητής σε Αγία Νάπα και Φρέναρος.Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Οι κορυφαίες μου στιγμές με την ΕΠΑ ήταν η παρουσία μας στον χαμένο τελικό του 1985 με αντίπαλο την ΑΕΛ και η έξοδος της ομάδας μας στην Ευρώπη τη σεζόν 1986-87. Το 1987-88 παίξαμε στο Κύπελλο Ουέφα και είχαμε βρεθεί αντιμέτωποι με την Βικτόρια Βουκουρεστίου. Είχαμε χάσει και τα δυο παιχνίδια με 0-3 και 0-4 αντίστοιχα. Ήταν μια καλή περίοδος για την ομάδα μας.
Η συνύπαρξη σας με τους Πάμπο Αναστασίου και Γαβαλά πως ήταν μέσα στο γήπεδο ; Ήσασταν από τις κορυφαίες τριάδες στην Κύπρο εκείνη την περίοδο ;
Πάρα πολύ καλή. Τόσο ο Πάμπος όσο και ο Γαβαλάς ήταν παίκτες που είχαν ποιότητα. Όσο περνούσε ο καιρός δέναμε ακόμη περισσότερο. Μπορώ να σου πως ότι παίζαμε με κλειστά μάτια. Αυτό είναι ότι καλύτερο μπορείς να έχεις με τους συμπαίκτες σου. Αν και ο Γαβαλάς είχε παίξει μαζί μου μόλις ένα χρόνο, το 1975-76 καθώς είχε φύγει για σπουδές. Με τον Πάμπο Αναστασίου όμως παίξαμε μαζί για πολλά χρόνια. Για αρκετά χρόνια στην ΕΠΑ ήμασταν η ίδια ομάδα με ελάχιστες αλλαγές μέσα στο χρόνο. Όταν γνωρίζεις τι θα κάνει ο συμπαίκτης σου παίζεις με κλειστά μάτια και σίγουρα διευκολύνει πολύ τα πράγματα. Αργότερα ήρθαν στην ομάδα και άλλα νέα παιδιά όπως ήταν για παράδειγμα ο Τάσος Μάκη, ο Γιώργος Λεμέσιος, ο Μιχάλης Θεοδότου, ο Νίκανδρος Τουμάζου, ο Πιεράκης Πιερέττης, με τους οποίους επίσης είχα μια εξαιρετική συνεργασία μέσα στο γήπεδο. Όλα αυτά τα παιδιά ήταν τότε μεγάλα ταλέντα που εξελίχθηκαν με την πάροδο του χρόνου σε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Τότε στην ομάδα είχαμε φέρει και κάποιους ξένους που μπορεί να μην ήταν μεγάλοι σαν παίκτες αλλά μας βοήθησαν σε σημαντικό βαθμό. Όλοι μαζί δημιουργήσαμε ένα δυνατό σύνολο που θα μπορούσε να φθάσει σε μεγαλύτερες επιτυχίες αν δούλευε κάτω από καλύτερες συνθήκες. Μείναμε όλοι μαζί στην ΕΠΑ για περίπου 11 χρόνια.
Αγαπημένος προπονητής ;
Προπονηταράς ήταν ο Τσιέρμαν. Δυστυχώς έφυγε πριν από δυο χρόνια από την ζωή. Εκτός από σπουδαίος προπονητής ξεχώριζε για τον εκπληκτικό του χαρακτήρα και το ήθος του. Ήταν το κάτι άλλο. Όσοι τον συναντούσαν και συνεργάζονταν μαζί του πολύ σύντομα παραμιλούσαν για την προπονητική του αξία και την ανθρωπιά του. Στην ΕΠΑ άφησε την σφραγίδα του. Μας ανέβασε επίπεδο ατομικά και συλλογικά. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον συνάντησα και δούλεψα μαζί του. Δυστυχώς έφυγε γρήγορα από την ομάδα.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Στην δική μου εποχή υπήρχαν σκληροί αμυντικοί. Εγώ επειδή ήμουν πολύ γρήγορος κατά την διάρκεια των αγώνων σε πολλές περιπτώσεις δεχόμουν αρκετά σκληρά μαρκαρίσματα από τους αντιπάλους μου. Υπήρχαν αμυντικοί που ήταν πραγματικά τσεκούρια. Τρείς φορές είχα χάσει τις αισθήσεις μου από τα δυνατά μαρκαρίσματα. Κατάφερνα να τους ξεφεύγω με την ταχύτητα μου και ο μοναδικός τρόπος για να με σταματήσουν ήταν αυτός. Ήταν σκληροί παίκτες, άτεχνοι και πραγματικά σκότωναν τον κόσμο. Στην καλή μου μέρα δεν είχα αντίπαλο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή.
Αν δεν δουλέψεις δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Το ταλέντο από μόνο του δεν σου εγγυάται το παραμικρό. Εγώ όταν ήμουν σε ηλικία 15-16 ετών έκανα πολλές ώρες ατομική προπόνηση κάθε μέρα με τους αδερφούς Πιερή για να μπορέσω να εξελίξω το ταλέντο μου. Να εμπλουτίσω το παιχνίδι μου με νέα στοιχεία που θα με κάνουν ακόμη καλύτερο και πιο απρόβλεπτο για τους αντιπάλους μου. Μετά το τέλος των προπονήσεων της ομάδας ζητούσα εγώ ο ίδιος από τους τότε προπονητές μου να μείνουν μαζί μου στο γήπεδο για να δουλέψω για ακόμη μισή ώρα περίπου. Αγαπούσα με πάθος το ποδόσφαιρο και ήθελα να πετύχω. Και ευτυχώς για μένα είχαν τον χρόνο και την υπομονή να μένουν μαζί μου και να δουλεύουμε. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν είχα την ευκαιρία να τους ευχαριστήσω για αυτά που μου πρόσφεραν ως προπονητές και ως άνθρωποι πάνω από όλα. Έμαθα πως να σουτάρω σωστά, να κάνω κεφαλιές, να σταματάω την μπάλα, να κάνω σωστές πάσες προς τους συμπαίκτες μου. Όλα αυτά για να τα καταφέρεις θα πρέπει να έχεις την διάθεση να τα δουλέψεις εσύ ο ίδιος. Αν δεν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις πράγματα από την καθημερινότητα σου δεν θα μπορέσεις να έχεις διάρκεια και να φθάσεις ψηλά. Όταν πήγα στην ΕΠΑ ήμουν ολοκληρωμένος παίκτης. Παρόλα αυτά συνέχισα να προπονούμαι με τον ίδιο ζήλο. Ήμουν πάντοτε σοβαρός και πειθαρχημένος στην προπόνηση. Πότε δεν σταματάς την προσπάθεια για να γίνεις καλύτερος.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα παιχνίδια ;
Μα γίνεται να μην έχεις άγχος ; Αν δεν έχεις άγχος σημαίνει ότι δεν είσαι τίποτα. Δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη. Θυμάμαι τότε το 1985, στον πρώτο εντός έδρας ημιτελικό με την Ομόνοια για το Κύπελλο μέχρι να μπούμε μέσα να ξεκινήσει το παιχνίδι είχαμε λιώσει από την αγωνία. Σε σκοτώνει η προσμονή. Μέχρι να μπεις στο γήπεδο και να αρχίσει το παιχνίδι. Μόλις ξεκινούσε το ματς η ψυχολογία μου άλλαζε εντελώς. Σκεφτόμουν μόνο το πως θα παίξω όσο πιο καλά μπορώ για να μπορέσω να βοηθήσω την ομάδα μου να φθάσει στην νίκη.
Ποια παιχνίδια θα σας μείνουν αξέχαστα ;
Ο πρώτος ημιτελικός του 1985 με την Ομόνοια στο παλιό ΓΣΖ. Εκείνο το βράδι είχαμε κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση ως ομάδα. Τους είχαμε κερδίσει 5-1. Είχα σκοράρει 2 γκολ. Έκανα ένα από τα κορυφαία μου ματς με τη φανέλα της ΕΠΑ. Μετά το τέλος του παιχνιδιού είχαν βγει διάφορες ανυπόστατες φήμες για κάποιους παίκτες της Ομόνοιας για μειωμένη απόδοση. Μάλιστα στο δεύτερο παιχνίδι στη Λευκωσία είχαν απομακρύνει από την ομάδα 2-3 ποδοσφαιριστές. Ήθελαν με αυτόν το τρόπο να χρυσώσουν το χάπι απέναντι στον κόσμο τους που ήταν εξοργισμένος από την κακή εμφάνιση και την βαριά ήττα. Η αλήθεια αποκαταστάθηκε στο δεύτερο παιχνίδι στην Λευκωσία που μας κέρδισαν με το ζόρι με 1-0 με ένα γκολ που κατάφεραν να πετύχουν στο 75΄ λεπτό της αναμέτρησης. Η παρουσία μας στο τελικό της ίδιας χρονιάς ήταν εξίσου μια σημαντική στιγμή για τους τότε ποδοσφαιριστές της ΕΠΑ. Η ομάδα μας εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην καλύτερη της φόρμα. Φθάσαμε όλοι οι παίκτες στο απόγειο της καριέρας μας. Τότε προπονητής στην ΕΠΑ ήταν ο Τσιέρμαν. Πραγματικά μας απογείωσε μέσα από τις προπονήσεις με τον τρόπο δουλειάς του. Ήταν σπουδαίος. Οι στιγμές που ζήσαμε μαζί του θα μας μείνουν αξέχαστες για πάντα.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Βεβαίως υπήρχαν. Ειδικά Ο Τσιέρμαν πάνω σε θέματα τακτικής ήταν φοβερός. Μας ανέλυε τα πάντα πριν από τα παιχνίδια στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια. Από το ξεκίνημα των προπονήσεων κάθε Δευτέρα εώς και το παιχνίδι της Κυριακής μας μιλούσε συνεχώς. Μας εξηγούσε τον ιδανικό τρόπο που θα έπρεπε να εφαρμόσουμε στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τον ενδεδειγμένο τρόπο άμυνας και επίθεσης. Είχε στρατηγική και απαιτούσε από τους παίκτες του να την ακολουθούν πιστά. Πίστευε πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε πιο εύκολα να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα για μας. Και εμείς όμως σαν παίκτες λέγαμε μεταξύ μας κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού λίγες κουβέντες με ηρεμία. Λίγα πράγματα μεστά. Λειτουργούσαμε ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού. Εκτός όμως από τις τακτικές αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι πάνω από όλα οι ικανότητες και οι δυνατότητες των παικτών. Υπήρχαν τότε οι προσωπικότητες που έκαναν την διαφορά.
Ήσασταν παίκτης βαρόμετρο για την ΕΠΑ. Πως αντιμετωπίζατε την πίεση του κόσμου ;
Ο κόσμος πάντα θέλει το καλύτερο για την ομάδα του. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που μόλις με δουν μου εκφράζουν αμέσως τον θαυμασμό και την εκτίμηση τους. Στην αρχή το μυαλό μου ήταν μόνο στην προπόνηση και στο παιχνίδι. Σιγά-σιγά μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στα βαθιά, άρχισα δειλά-δειλά να νιώθω την ευθύνη περισσότερο. Ο κόσμος γέμιζε την κερκίδα και φώναζε για μας. Ήθελε να βλέπει την ομάδα του να κερδίζει. Άρχισα να γίνομαι πιο ανήσυχος και προσεκτικός. Προσπαθούσα να βγαίνω μπροστά στα δύσκολα. Αν δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο κάτω από πίεση θα πρέπει να ασχοληθείς με κάτι άλλο. Εμένα προσωπικά μου άρεσε που ο κόσμος περίμενε σε κάθε παιχνίδι να έχω καλή απόδοση. Δεν με ενοχλούσε αντίθετα μου έδινε το κίνητρο να μπαίνω στο γήπεδο και να τα δίνω όλα.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Η μοναδική πρόταση που είχα κατά τη διάρκεια της παρουσία μου στην ΕΠΑ ήταν από την Μπρέντφορντ όταν ήμουν στην Αγγλία και το Λονδίνο. Η ομάδα μου τότε για να με παραχωρήσει ζητούσε το ποσό των 100.000 λιρών. Μιλάμε για πριν από 44 χρόνια. Ήταν πολύ μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή. Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Καρσερά τον οποίο είχε ζητήσει η Λούτον. Την ίδια χρονιά. Απαιτούσαν και σε αυτή την περίπτωση το ίδιο ποσό. Τότε ο συνολικός προϋπολογισμός της ΕΠΑ ήταν 100.000 λίρες. Οι απαιτήσεις ήταν υπερβολικές. Στάθηκαν εμπόδιο στο μέλλον και στην εξέλιξη μας. Αυτή ήταν χωρίς αμφιβολία η ευκαιρία της ζωής μου.
Ήταν λάθος η απόφαση σας τότε να επιστρέψετε στην Κύπρο από την Αγγλία ;
Η αλήθεια είναι ότι το έχω μετανιώσει. Ακόμα και τώρα η καρδιά μου είναι εκεί. Μου άρεσε η ζωή στην Αγγλία. Προσαρμόσθηκα πολύ εύκολα. Ήμουν νέος τότε. Στα καλά μου χρόνια. Μετά παντρεύτηκα και ήμουν υποχρεωμένος να επιστρέψω στην Κύπρο. Αν έμενα όμως η καριέρα μου θα εξελισσόταν πολύ καλύτερα. Θα ανοίγονταν νέοι ορίζοντες μπροστά μου.
Πως ένας επιθετικός της δικής σας κλάσης και αξίας δεν μπόρεσε να παίξει στην Εθνική ;
Με είχαν καλέσει τρεις φορές. Μάλιστα την μια είχα πάει με την υπόλοιπη αποστολή στην Ιρλανδία το 1980. Θα δίναμε παιχνίδι με την Εθνική ομάδα της Ιρλανδίας. Εκείνη την εποχή δυστυχώς οι κλίσεις στην Εθνική ομάδα γίνονταν μετά από παρεμβάσεις τρίτων. Οι εκάστοτε προπονητές δεν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν παίκτες που έπαιζαν σε πιο μικρές ομάδες. Φοβόντουσαν τις αντιδράσεις από τους παράγοντες των μεγάλων συλλόγων. Εγώ εκείνη την περίοδο βρισκόμουν στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας μου. Κυριολεκτικά πετούσα και όμως με αγνοούσαν. Αν και με έπερναν στην αποστολή δεν με έβαζαν να παίξω. Σε αυτά τα παιχνίδια, ειδικά τα εκτός έδρας αν δεν μπορείς να τρέξεις δεν έχεις τύχη. Φόρεσα τη φανέλα της Εθνικής μόνο σε 2-3 φιλικά παιχνίδια. Δεν έπαιξα παραπάνω αν και το άξιζα.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΕΠΑ ;
Ο κόσμος ήταν τρελαμένος μαζί μου. Με λάτρευε. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Ήμουν η δύναμη της ομάδας στην επίθεση και οι φίλαθλοι μας πάντα με στήριζαν. Προσπαθούσαν πριν από τα παιχνίδια να με εμψυχώσουν και να μου ανεβάσουν την ψυχολογία για να έχω καλύτερη απόδοση. Ο κόσμος της ΕΠΑ ήταν πάντοτε δίπλα στην ομάδα και τους παίκτες. Μας πίστευε και μας στήριζε με όλους τους τρόπους. Αποτελούσε το αποκούμπι μας στις δύσκολες στιγμές. Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που σταμάτησα το ποδόσφαιρο ο κόσμος που με έζησε ως παίκτη μου στέλνει καθημερινά τα μηνύματα και τις ευχές του. Δεν έχει ξεχάσει αυτά που έδωσα στην ομάδα.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Μακάρι τώρα να έρχονταν αυτά τα χρόνια πίσω. Σαν παίκτες έχουμε αδικηθεί εξαιτίας των κακών γηπέδων και των άθλιων συνθηκών που υπήρχαν στο ποδόσφαιρο της δικής μου εποχής. Αποτελούσαν μεγάλο εμπόδιο στην εξέλιξη μας. Βλέπω τις ανέσεις που έχουν οι σημερινοί παίκτες στην διάθεση τους και μαραζώνω. Λέω στον εαυτό μου ότι τώρα θα έπρεπε να ήμουν παίκτης. Θα ήμουν χωρίς αμφιβολία πολύ πολύ καλύτερος από τότε. Αυτή είναι η μεγάλη αδικία που νιώθουν οι ποδοσφαιριστές της δικής μου εποχής. Είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε πιο νωρίς. Δεν είχαμε την δυνατότητα να ξεδιπλώσουμε στο γήπεδο το ξεχωριστό ταλέντο που μας χάρισε ο θεός στον απόλυτο βαθμό. Μακάρι να ήμουν νέος τώρα. Θα έτρωγα τα γήπεδα. Μου άρεσε πάρα πολύ η μπάλα. Την αγαπούσα με πάθος.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στην ΕΠΑ ;
Βρισκόμαστε αλλά όχι τόσο ταχτικά. Όχι όσο θα θέλαμε. Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της πανδημίας του κορονοιού δεν έχουμε βρεθεί καθόλου. Με τον μόνο που έχω επαφή είναι με τον Πιεράκη Πιερρέτη. Με τους υπόλοιπους έχω πολύ καιρώ να βρεθώ και να τα πω μαζί τους. Ελπίζω στο μέλλον αν το επιτρέψουν οι συνθήκες να βρεθούμε και να οργανωθούμε καλύτερα πάνω σε αυτό το θέμα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Σκάγια. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε ένα μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της ΕΠΑ και της Κύπρου γενικότερα.
Το μόνο που θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο στην Κύπρο είναι να έχει υγεία, αγάπη και ευτυχία στη ζωή του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου