Ο Κύπριος κεντρικός αμυντικός Άκης Αγιομαμίτης, γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1957 στο Καλό Χωριό της Λεμεσού. Αναγνωρίζεται ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους παίκτες που έχουν βγει από την Κύπρο. Έπαιξε 14 επαγγελματικές σεζόν σε υψηλότατο επίπεδο με τον Απόλλωνα Λεμεσού και τον ΟΦΗ (από 7 σεζόν σε κάθε μια). Ένας σκληρός ποδοσφαιριστής, με εξαιρετικές τοποθετήσεις και πρόβλεψη του παιχνιδιού.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Απόλλωνα τον Άκη Αγιομαμίτη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή την φανέλα για 7 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λεμεσού, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα του Απόλλωνα, για την μεταγραφή του στον ΟΦΗ, την συμμετοχή του στο Ελληνικό πρωτάθλημα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Άκης Αγιομαμίτης μιλά για τον σημερινό Απόλλωνα και το Κυπριακό ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Άκης Αγιομαμίτης είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Άκη Αγιομαμίτη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Αγιομαμίτη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Δεν γίνεται να μην με ενδιαφέρει η εξέλιξη και η πρόοδος του αθλήματος.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Το επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου δεν είναι ανάλογο των χρημάτων που ξοδεύονται από τις ομάδες μας κάθε καλοκαίρι. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Το λυπηρό είναι ότι πλέον έχουν σκοτώσει τα δικά μας παιδιά.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Δεν νομίζω να έχουν χαθεί από το Κυπριακό ποδόσφαιρο τα ταλέντα. Απλά το σύστημα τα έχει στο περιθώριο. Οι προπονητές που εργάζονται στην χώρα μας κοιτάζουν πρώτα πως θα σώσουν το κεφάλι τους. Δεν χτίζουν ομάδες με διάρκεια. Επενδύουν μονίμως σε πιο έτοιμους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό.
Κύριε Αγιομαμίτη έχετε φορέσει πολλά χρόνια τη φανέλα του Απόλλωνα. Πως βλέπετε την παρουσία του τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Ο Απόλλωνας τα τελευταία χρόνια είναι ίσως η καλύτερη ομάδα στην Κύπρο. Στο πρόσφατο παρελθόν είχε φθάσει πολύ κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά την τελευταία στιγμή πάντα κάτι συνέβαινε και δεν μπορούσε να πάρει τον τίτλο. Δίκαια κατέκτησε το φετινό πρωτάθλημα. Ήταν η ομάδα με την μεγαλύτερη σταθερότητα.
Κύριε Αγιομαμίτη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Είστε γέννημα-θρέμμα από την Λεμεσό ;
Εγώ κατάγομαι από το Καλό Χωριό. Μια κοινότητα της επαρχίας Λεμεσού.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Τα παιδιά της δικής μου εποχής έπαιζαν μπάλα στις αλάνες. Μετά όταν ήρθαμε στην Λεμεσό, εντάχθηκα στην ομάδα του Αετού Αγίου Ιωάννου. Έμεινα εκεί για έναν χρόνο και στα 14 μου πήγα στα τσικό του Απόλλωνα. Στα 15 μου χρόνια βρέθηκα στην δεύτερη ομάδα. Το 1973, πριν ολοκληρωθεί η σεζόν έγινα μέλος της ανδρικής σε ηλικία 16 ετών.
Που σας εντόπισε ο Απόλλωνας ;
Εγώ από μικρός συμπαθούσα τον Απόλλωνα. Πήγα από μόνος μου. Με δοκίμασαν και αφού τους άρεσα προχώρησαν τις απαραίτητες διαδικασίες και με ενέταξαν στα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Τότε προπονητής μου στα τσικό του Απόλλωνα ήταν η παλιά δόξα της ομάδας ο Γιαννάκης Βασιλειάδης. Του οφείλω πάρα πολλά γιατί από εκεί ξεκίνησε η καριέρα μου στο ποδόσφαιρο. Με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό στα πρώτα μου βήματα.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Απόλλωνα ;
Το πάθος που είχα για να παίξω ποδόσφαιρο ήταν μεγάλο. Εκεί που θα πας δεν έχει μεγάλη σημασία αν θα σου αρέσει η όχι. Αυτό που θα μετρήσει στο τέλος είναι το πείσμα και η θέληση που θα δείξεις για να τα καταφέρεις. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Το ποδόσφαιρο για μένα ήταν ένας τρόπος διασκέδασης. Μια διέξοδος από τα καθημερινά προβλήματα. Εγώ έτσι το έβλεπα τότε.
Από τις αλάνες της Λεμεσού ξαφνικά σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Απόλλωνας. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Ήταν ένα μεγάλο όνειρο το οποίο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Οι ομάδες τότε λειτουργούσαν πολύ διαφορετικά σε σχέση με το τι συμβαίνει στις μέρες μας. Όλοι οι ποδοσφαιριστές παλιοί και νέοι είχαν τον ίδιο στόχο. Να πηγαίνει καλά η ομάδα. Αγωνιζόμασταν για τα πιστεύω μας και για να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης που μας έδειχναν οι φίλαθλοι μας. Αγαπούσαμε όλοι με το ίδιο πάθος το ποδόσφαιρο. Μπορώ να σου πω ότι ήμασταν μια δεμένη οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Εγώ προσωπικά ήθελα πάντοτε να δείχνω μεγάλο σεβασμό προς τους πιο παλιούς παίκτες της ομάδας.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Το ταλέντο μας το βελτιώναμε στις αλάνες από μόνοι μας. Δεν υπήρχαν τότε προπονητές με εξιδεικευμένες γνώσεις γύρω από το άθλημα που θα μπορούσαν να σε διδάξουν και να σε καθοδηγήσουν σωστά. Εκείνη την εποχή όταν τύχαινε να σε δουν να παίζεις μπάλα στις αλάνες και τα χωράφια αν ξεχώριζες σε έπαιρναν αμέσως στις ομάδες για να παίξεις ποδόσφαιρο. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο παίκτης γεννιέται δεν γίνεται στην πορεία. Κουβαλάς μέσα σου από μικρή ηλικία αυτό το μικρόβιο.
Εσείς προσωπικά πως αντιμετωπίσατε την πρόκληση ;
Πίστευα στον εαυτό μου από την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου εκεί. Από την στιγμή που με αγκάλιασαν αμέσως οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας, πίστεψαν όλοι σε μένα και με στήριξαν δεν είχα να φοβηθώ τίποτα. Αντίθετα απέκτησα ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Για να λέμε την αλήθεια όλοι ανεξαιρέτως οι ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής είχαν ξεχωριστό ταλέντο και ποιότητα. Δεν μπορούσες να αγωνιστείς τότε σε ομάδα αν δεν είχες τον τσαμπουκά και την προοπτική να παίξεις ποδόσφαιρο. Αν δεν το άξιζες δεν υπήρχε περίπτωση να σε επιλέξουν.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας ;
Σχετικά γρήγορα μπορώ να πω. Σε αυτό συνέβαλε και ο τότε προπονητής της πρώτης ομάδας του Απόλλωνα ο Όσκαρ Χολτ. Πίστεψε από την αρχή στο ταλέντο που είχα και μου έδωσε τις ευκαιρίες. Εγώ από την πλευρά μου ήμουν απόλυτα έτοιμος και τις άρπαξα. Δεν τις άφησα να πάνε χαμένες. Το 1973 σε ηλικία 16 ετών είχα καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα του Απόλλωνα.
Ήσασταν πάντοτε κεντρικός αμυντικός ;
Όχι. Εγώ ξεκίνησα από διαφορετικές θέσεις. Είναι αυτό που σου λέω. Η αλάνα είναι το μεγαλύτερο σχολείο. Παίζαμε παντού. Σε όλες τις θέσεις της ενδεκάδας. Όπου είχε ανάγκη η ομάδα μας. Εγώ στην αρχή ήμουν κεντρικός επιθετικός, χρειάστηκε στην πορεία να παίξω τερματοφύλακας, δεξιός εξτρέμ και στο τέλος κατέληξα κεντρικός αμυντικός.
Ποιος σας καθιέρωσε στο κέντρο της άμυνας ;
Στα τσικό και στην δεύτερη ομάδα αγωνιζόμουν ως σέντερ φορ. Κάποια στιγμή είχαν τραυματιστεί πολύ σοβαρά τα βασικά στόπερ της ανδρικής ομάδας. Στον Απόλλωνα έψαχναν έναν ψηλό κεντρικό αμυντικό που να μπορεί να καλύψει τα κενά που είχαν δημιουργηθεί. Εγώ ως παίκτης της δεύτερης ομάδας μου άρεσε να πρεσάρω τα αντίπαλα στόπερ, να κλέβω την μπάλα και να σκοράρω. Ο τότε προπονητής της πρώτης ομάδας ερχόταν και παρακολουθούσε από κοντά τα παιχνίδια μας. Με είδε, του άρεσα και με πήρε μαζί του στην ανδρική ομάδα του Απόλλωνα. Με ρώτησε αν είχα το θάρρος να παίξω. Εγώ του απάντησα "Θέλω να παίξω με τα χίλια". Έκανα το ντεμπούτο μου με την πρώτη ομάδα σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ανέλαβα το προσωπικό μαρκάρισμα του Τάκη Παπέττα που αργότερα θα έπαιρνε μεταγραφή για τον Άρη Θεσσαλονίκης. Τα πήγα πολύ καλά και από τότε καθιερώθηκα στην βασική ενδεκάδα του Απόλλωνα ως κεντρικός αμυντικός.
Προσαρμοστήκατε εύκολα στις ανάγκες της νέας θέσης ;
Φάνηκα πολύ τυχερός το πρώτο διάστημα. Είχα δίπλα μου την παλιά φρουρά της ομάδας. Η βοήθεια τους ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Ήμουν αρκετά καλός στο ψηλό παιχνίδι, πεισματάρης, μαχητής και δεν τα έβαζα εύκολα κάτω. Μου συμπαραστάθηκαν όλοι με τον καλύτερο τους τρόπο. Όλοι τότε στην ομάδα ήμασταν φίλοι, γνωστοί και συμμαθητές. Οι σχέσεις μας ήταν αδελφικές και αυτό συνέβαλε στο να αλληλοβοηθούμαστε μεταξύ μας. Να υπάρχει καλό κλίμα στα αποδυτήρια μας.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Το κυριότερο προσόν που πρέπει να διαθέτει ένας ποδοσφαιριστής είναι το πάθος και η αποφασιστικότητα για την νίκη. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους. Όταν έχεις πάθος μπορείς να πετύχεις τα πάντα.
Τι μπορούμε να πούμε για τον Απόλλωνα της δικής σας εποχής ;
Ο Απόλλωνας εκείνης της περιόδου ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Είχε στις τάξεις του σπουδαίους παίκτες που ξεχώριζαν με την ποιότητα τους. Ο κορμός αποτελείτο αποκλειστικά από Κύπριους παίκτες. Μιλάμε για μεγάλα ονόματα της εποχής που με την συνολική τους παρουσία άφησαν εποχή στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Στήριξαν τον Απόλλωνα στα δύσκολα. Λέμε τώρα για παιδιά που τότε ήταν μαθητές και στρατιώτες. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Για ποδοσφαιριστές της εμβέλειας του Γιαννάκη Ιωάννου, του Γιαννάκη Γιαγκουδάκη, του Άνδρου Χριστοδούλου, του Βάλτερ Βέβη, του Κυριάκου Μοράρη, του Λάμπρου, του Γεννάρη, του Κακουλλή, του Βασιλείου, του Αριστείδου, του Γεωργίου, τα αδέλφια Γιολίτη. Όλη αυτή η εκπληκτική φουρνιά μαζί με κάποια άλλα παιδιά δημιουργήσαν στον Απόλλωνα εκείνης της εποχής ένα εξαιρετικά δεμένο σύνολο με χημεία και ομοιογένεια. Για πολλά χρόνια ο κορμός της ομάδας έμενε αναλλοίωτος χωρίς πολλές αλλαγές στο βασικό σχήμα. Είχαμε δίπλα μας πάντα και την στήριξη των πιο παλιών παικτών της ομάδας που μας καθοδηγούσαν ιδανικά και μας μάθαιναν τι σημαίνει Απόλλωνας. Εκείνη η γενιά έγραψε την δική της ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Απόλλωνα στην πρώτη σας θητεία στην ομάδα ;
Αγωνίστηκα με τη φανέλα του Απόλλωνα για μια 6ετία. Από το 1973 έως και το 1979. Μου δόθηκε η δυνατότητα σε αυτή την πρώτη περίοδο της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας να ωριμάσω περισσότερο και να εξελίξω το ταλέντο μου. Με λίγα λόγια να γίνω ένας πολύ καλύτερος παίκτης.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή με την φανέλα του Απόλλωνα ;
Τα πάντα. Η μεγαλύτερη μου στιγμή ήταν που που φόρεσα για πρώτη φορά την φανέλα του Απόλλωνα. Αυτή η ομάδα για μένα είναι η ίδια μου η ζωή. Έζησα πολύ έντονα την κάθε στιγμή. Από την αρχή δέθηκα συναισθηματικά με τον σύλλογο. Νιώθω μεγάλη περηφάνεια που βοήθησα και εγώ από την δική μου πλευρά όσο περισσότερο μπορούσα να μεγαλώσει αυτός ο σύλλογος.
Πως έγινε η μεταγραφή σας στον ΟΦΗ ;
Εκείνη την περίοδο ήταν μόλις είχα ολοκληρώσει την στρατιωτική μου θητεία. Δεν είχα αποκτήσει ακόμη ως ποδοσφαιριστής μεγάλη φήμη. Απλώς είχα δείξει από πολύ νωρίς ότι είχα το ταλέντο και τις προοπτικές να κάνω μια πετυχημένη καριέρα. Να φθάσω πολύ ψηλά. Είχα όνειρα και φιλοδοξίες για να προχωρήσω και να εξελιχθώ. Τότε για καλή μου τύχη με είχε δει αγωνιζόμενο με τον Απόλλωνα σε πολλά παιχνίδια του Κυπριακού πρωταθλήματος ο παλιός μεγάλος ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ, του Ολυμπιακού Πειραιώς και της ΑΕΛ ο Παμπουλλής Παπαδόπουλος. Πίστεψε σε μένα από την πρώτη στιγμή και πήρε την πρωτοβουλία να μιλήσει στον τότε προπονητή του ΟΦΗ για την περίπτωση μου. Ακολούθησαν επαφές ανάμεσα στις διοικήσεις των δυο συλλόγων, βρέθηκε η χρυσή τομή και κατέληξα στην ομάδα της Κρήτης το 1979.
Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν η απόφαση σας να συνεχίσετε την καριέρα σας στο Ελληνικό ποδόσφαιρο σε τόσο νεαρή ηλικία ;
Για μένα τότε η απόφασή που πήρα ήταν ένα μεγάλο ρίσκο. Είχα μόλις απολυθεί από τον στρατό και ήθελα να εξασφαλίσω το μέλλον μου με μια δουλειά που θα μου έβρισκε η διοίκηση του Απόλλωνα. Κάτι ανάλογο συνέβαινε με όλους σχεδόν τους ποδοσφαιριστές. Τότε δεν υπήρχαν κλειστά συμβόλαια που θα σου απέφεραν κάποια χρήματα για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Ο Παμπουλλής όμως με την επιμονή που έδειξε με έπεισε ότι η καλύτερη επιλογή για μένα ήταν να αποδεχθώ την πρόταση του ΟΦΗ. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για αυτό. Μετά από ώριμη και νηφάλια σκέψη αποφάσισα να πω το ναι. Στο τέλος αποδείχθηκε ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή. Ένιωσα απόλυτα δικαιωμένος για την απόφαση που πήρα.
Από την Κύπρο και τον Απόλλωνα ξαφνικά σε μια επαρχιακή ομάδα της Ελλάδας όπως ήταν ο ΟΦΗ. Πως ήταν η μετάβαση σας ;
Πάντοτε θα υπάρχουν δυσκολίες. Ειδικά τις πρώτες μέρες. Με την πάροδο του χρόνου όμως αρχίζεις να προσαρμόζεσαι καλύτερα στο νέο σου περιβάλλον. Έρχεσαι όλο και πιο κοντά με τους νέους σου συμπαίκτες. Το πάθος όμως και η θέληση που είχα για να πετύχω σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής μου πορείας μέτρησε περισσότερο. Άφησα πολύ γρήγορα πίσω μου όλες τις δυσκολίες που είχα βρει στον δρόμο μου και επικεντρώθηκα στην μεγάλη μου αποστολή που ήταν να γίνω βασικός στο κέντρο άμυνας του ΟΦΗ. Με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα και πειθαρχία έφερα εις πέρας της αποστολή μου. Σε αυτή μου την προσπάθεια είχα συμπαραστάτες από την πρώτη στιγμή τους νέους μου συμπαίκτες. Έκριναν ότι είχα πράγματα να δώσω στην ομάδα, με αγκάλιασαν και με εμπιστεύθηκαν από την αρχή μπορώ να πω.
Πως ήταν η συνεργασία σας με τους νέους σας συμπαίκτες στο γήπεδο ;
Εκείνες οι εποχές ήταν δύσκολες. Οι παίκτες ήταν πολύ δεμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους. Ήξεραν να βάζουν την ομάδα πάνω από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Δεν είχα προβλήματα προσαρμογής. Έδειξα άμεσα το τι μπορώ να κάνω στο γήπεδο. Είχα πείσει τους πάντες με τις εμφανίσεις μου πως είχα θέση στον ΟΦΗ.
Από την πρώτη χρονιά της παρουσίας στην ομάδα. Πραγματοποίησα σπουδαίες εμφανίσεις από το ξεκίνημα της θητείας μου στον ΟΦΗ. Για μια 7ετία, ήμουνα βασικότατος στην άμυνα του.
Τι μπορούμε να πούμε για τον ΟΦΗ της δικής σας εποχής ;
Ο ΟΦΗ εκείνη την εποχή ήταν μια από τις καλύτερες επαρχιακές ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής. Ήταν το καμάρι της Κρήτης. Γενικά ήμασταν ένα πολύ δυνατό σύνολο που αποτελείτο από ποιοτικούς παίκτες. Νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που έπαιξα ποδόσφαιρο σε μια καλή περίοδο για τον σύλλογο. Οι αναμνήσεις που έχω από την συνολική μου παρουσία στην ομάδα είναι ανεπανάληπτές. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τις όμορφες στιγμές που έζησα στην Κρήτη τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν άνθρωπος.
Η παρουσία σας στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής πόσο σας βοήθησε να γίνεται καλύτερος παίκτης ;
Ασφαλώς με βοήθησε. Οι συνθήκες δουλειάς στην Ελλάδα για τους παίκτες ήταν πολύ καλύτερες. Τα πάντα ήταν επαγγελματικά. Άρχισα να δουλεύω με μεγαλύτερη ένταση στην προπόνηση. Σε διαφορετικούς ρυθμούς. Χωρίς αμφιβολία η εξέλιξη μου ήταν ραγδαία μπορώ να πω.
Από το 1979 έως και το 1986. Είχα μια γεμάτη 7ετία στον ΟΦΗ. Πήρα μέρος σε 184 αναμετρήσεις και σκόραρα 4 γκολ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας στιγμή με τον ΟΦΗ ;
Η μεγαλύτερη μου στιγμή στο ΟΦΗ ήταν η ίδια η μεταγραφή μου. Τα όσα έζησα εκεί δεν εξαργυρώνονται με τίποτα.
Γιατί αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Κύπρο σε μια τόσο καλή ποδοσφαιρική ηλικία ;
Βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στην μέση. Φοβήθηκα να το ρισκάρω μένοντας για περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να εγκαταλείψω τόσο νωρίς το ποδόσφαιρο. Πίστευα ότι στην Κύπρο τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα. Δυστυχώς για μένα η κατάσταση δεν άλλαξε. Επέστρεψα στον Απόλλωνα το 1986. Έπαιξα μπάλα για μια σεζόν με την ομάδα. Φθάσαμε μάλιστα και στον χαμένο τελικό του 1986-87 με την ΑΕΛ και υποχρεώθηκα μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου να τερματίσω την καριέρα μου σε ηλικία μόλις 29 ετών.
Αγαπημένος προπονητής ;
Από όλους τους προπονητές κάτι θα πάρεις. Αλλά αυτός που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ο Ευγένιος Γκέραρντ. Έδειξε την μεγάλη του αξία τόσο σαν προπονητής όσο και σαν άνθρωπος από την συνολική του παρουσία στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Έγραψε με χρυσά γράμματα την δική του ξεχωριστή ιστορία. Νιώθω ιδιαίτερα ευγνώμων που τον συνάντησα και συνεργάστηκα μαζί του. Για μένα προσωπικά όλοι οι υπόλοιποι προπονητές που είχα κατά καιρούς στην ποδοσφαιρική μου σταδιοδρομία ήταν εξαιρετικοί. Όλοι με έχουν βοηθήσει με τον τρόπο τους. Έμαθα δίπλα τους πράγματα που με βελτίωσαν ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο.
Ποιος αντίπαλος σας δυσκόλευε περισσότερο ;
Είχα την τύχη να βρεθώ αντιμέτωπος με τους κορυφαίους σέντερ φορ εκείνης της εποχής. Πραγματικά δεν υπήρχε εύκολος αντίπαλος. Αν αρχίσω να λέω ονόματα ο κατάλογος δεν θα τελειώσει ποτέ. Από Ντούσαν Μπάγεβιτς, Νίκο Αναστόπουλο, Θωμά Μαύρο, Δημήτρη Σαραβάκο, Αντώνη Αντωνιάδη, Όσκαρ Αλβάρες. Στην Ελληνικό πρωτάθλημα δεν συνάντησα επιθετικό που να μην είναι επικίνδυνος. Δοκίμασα τις δυνάμεις μου απέναντι στους κορυφαίους. Αυτό για μένα είναι ιδιαίτερα τιμητικό. Δεν είναι κάτι που μπορεί να πετύχει εύκολα οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής. Πρέπει να διαθέτεις και εσύ σαν αμυντικός την ανάλογη ποιότητα. Για να μπορέσεις να τους αντιμετωπίσεις με επιτυχία.
Μελετούσατε από πριν το πως θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσετε ;
Σαν αμυντικός είχα πολύ καλή αντίληψη μέσα στο παιχνίδι. Διέθετα γρήγορη σκέψη, ψυχραιμία και το σωστό τάιμινγκ. Ήμουν γενικά σκληρό καρύδι. Τους σεβόμουνα αλλά δεν τους φοβόμουν. Αντίθετα προσπαθούσα εγώ από την πλευρά μου να τους κάνω να με φοβηθούν. Οι περισσότερες μονομαχίες τότε ήταν προσωπικές. Για να μπορέσεις να επιβιώσεις μέσα στο παιχνίδι θα έπρεπε να κυριαρχήσεις και να τους επιβληθείς.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε να φθάσετε στην κορυφή ;
Το ταλέντο το δουλεύεις. Από μόνο του δεν είναι αρκετό. Για να μπορέσεις να φθάσεις ψηλά θα πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις προσωπικές θυσίες. Εγώ στην καριέρα μου δούλεψα πολύ σκληρά. Ήμουν σοβαρός και πειθαρχημένος σε αυτό που έκανα.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Εμένα προσωπικά με εκφράζαν τα δύσκολα παιχνίδια. Ήθελα να έχω απέναντι μου δυνατούς αντιπάλους. Μου έδινε μεγαλύτερο κίνητρο να μπορέσω να τους εξουδετερώσω η να μην τους επιτρέψω να κάνουν το παιχνίδι τους. Πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Στις δυνατότητες που είχα ως παίκτης. Δεν ένιωθα τρακ απέναντι τους. Αλλά όπως σου έχω πει και πριν είχα την τύχη πάντοτε να έχω δίπλα μου εξαιρετικούς συμπαίκτες. Μπορούσα να βασιστώ πάνω τους στα δύσκολα. Δέναμε αμέσως μαζί, μαθαίναμε πολύ καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου και μπορούσαμε κατά την διάρκεια των αγώνων να αλληλοσυμπληρωνόμαστε ιδανικά ο ένας με τον άλλο. Όταν έχεις απέναντι σου ποιοτικούς αντιπάλους και καταφέρεις να τα βγάλεις πέρα μαζί τους τότε ο κόσμος αρχίζει να σε εκτιμά περισσότερο. Αυτόματα γίνεσαι και εσύ πολύ καλύτερος παίκτης.
Τότε υπήρχαν περισσότερο τα προσωπικά μαρκαρίσματα. Όχι ιδιαίτερα πράγματα. Είναι αυτό που σου λέω. Οι πιο παλιοί προπονητές έδιναν μεγαλύτερη ελευθερία στους παίκτες. Μπορούσαν να ξεδιπλώσουν στο γήπεδο πιο εύκολα το ταλέντο και τις δεξιότητες τους. Δεν τους έβαζαν σε καλούπια. Σήμερα οι προπονητές αντίθετα τους περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό. Αυτός είναι και ο λόγος που απουσιάζουν οι "φαντεζί" παίκτες από το ποδόσφαιρο. Αντίθετα στην δική μου εποχή ήταν επιβεβλημένο ο ποδοσφαιριστής να ξεδιπλώσει το ταλέντο του γιατί κρινόταν σε μεγάλο βαθμό η τύχη της ομάδας από την δική του απόδοση.
Οι παίκτες της δικής σας εποχής διέθεταν μεγαλύτερη προσωπικότητα ;
Βέβαια. Χωρίς καμία αμφιβολία. Γενικά οι παίκτες της δικής μου εποχή ξεχώριζαν πολύ έντονα για την προσωπικότητα και τον δυνατό τους χαρακτήρα. Έβγαιναν πάντοτε μπροστά στα δύσκολα. Τώρα τους ξεχωρίζεις σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Η κατάσταση σήμερα είναι απελπιστική. Δεν βλέπεις παίκτη που να κάνει την διαφορά.
Πως ένας παίκτης της δικής σας ποδοσφαιρικής αξίας και ποιότητας δεν κλήθηκε ποτέ στην Εθνική ομάδα ;
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ πάνω σε αυτό το θέμα. Πιστεύω πως άξιζα να με καλέσουν στην Εθνική και να μου δώσουν την δυνατότητα να παίξω έστω σε ένα παιχνίδι. Αν γινόταν αυτό είχα τις προοπτικές να διαγράψω μια ακόμη μεγαλύτερη πορεία στο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Κάποιοι είχαν διαφορετική γνώμη. Αφήνω στην κρίση του καθενός από εμάς να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ στην ζωή μου ο άνθρωπος που θα έγλυφα η θα παρακαλούσα κάποιον για να με καλέσει στην Εθνική ομάδα. Είναι το μεγάλο μου παράπονο. Εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο γιατί το αγαπούσα. Για τους φιλάθλους, τους φίλους και τους συγγενείς μου. Η πορεία μου είναι εκεί και μπορεί εύκολα πλέον κάποιος να διαπιστώσει κατά πόσον άξιζα η όχι να φορέσω την φανέλα της εθνικής ομάδας.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο του Απόλλωνα και του ΟΦΗ ;
Είχα ανέκαθεν εξαιρετικές σχέσεις με τους φιλάθλους όλων των ομάδων. Απολάμβανα την καθολική αναγνώριση του κόσμου τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Το κυριότερο χαρακτηριστικό που είχαν οι ποδοσφαιριστές της δικής μου εποχής ήταν το πάθος και η αγάπη για την φανέλα που φορούσαν. Αυτό ο κόσμος το έχει εκτιμήσει ιδιαίτερα. Δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσει.
Πόσο εύκολη η δύσκολη ήταν για εσάς αυτή η πορεία των 14 χρόνων περίπου στο ποδόσφαιρο ;
Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες τότε. Αλλά τα ξεπερνούσαμε όλα γιατί η προτεραιότητα μας ήταν το ποδόσφαιρο. Λατρεύαμε αυτό που κάναμε. Καθόμασταν όλοι μαζί σαν οικογένεια και λύναμε τα προβλήματα. Το δέσιμο που υπήρχε ανάμεσα μας ήταν απίστευτα δυνατό. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σχέσεις μας παραμένουν αδελφικές μέχρι σήμερα. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Οι όμορφες αναμνήσεις που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν η να σβηστούν και οι δυνατές φιλίες με όλα αυτά τα παιδιά που υπήρξαν είτε συμπαίκτες είτε αντίπαλοι μου. Ζήσαμε μαζί ανεπανάληπτες στιγμές.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες σε Απόλλωνα και ΟΦΗ ;
Με όλους έχω ταχτικές επαφές. Όχι μόνο στην Κύπρο και την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Είμαστε σαν αδέλφια. Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό από τότε που σταματήσαμε το ποδόσφαιρο.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Αγιομαμίτη. Κλίνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε να στείλετε μέσω του pafossports.blogspot.com το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι θα πρέπει οι ομάδες μας να δώσουν ευκαιρίες στα δικά μας παιδιά. Να τους δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για να μπορέσουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Είναι κρίμα να χάνονται τόσο άδικα. Θα πρέπει το συντομότερο να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου