Ο Κύπριος ακραίος επιθετικός και μεσοεπιθετικός, Ανδρέας Παναγιώτου Καλόγηρος, γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου του 1948, στην Αναφώτια, μια κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας. Κατά την διάρκεια της καριέρας του έπαιξε αποκλειστικά για ένα μόνο σύλλογο την ΕΠΑ. Θεωρήθηκε ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες της εποχής του. Παίκτης με απαράμιλλη τεχνική, γρηγοράδα και διεισδυτικότητα, κέρδισε την καθολική αναγνώριση καθώς και αρκετές ατομικές διακρίσεις. Μέλος της "Χρυσής Γενιάς" της ΕΠΑ το 1969-70 κατέκτησε το Πρωτάθλημα Κύπρου. Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Κύπρου χρίσθηκε 2 φορές διεθνής.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΕΠΑ τον Ανδρέα Παναγιώτου Καλόγηρο. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή την φανέλα για 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει της αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λάρνακας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της ΕΠΑ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Ανδρέας Παναγιώτου Καλόγηρος μιλά για την σημερινή ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Ανδρέας Παναγιώτου Καλόγηρος είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Ανδρέα Παναγιώτου Καλόγηρου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Παναγιώτου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Έχω γράψει προσφάτως στα τμήματα υποδομής της ΑΕΚ τα δυο μου εγγόνια. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που έχω αρχίσει τώρα τελευταία να παρακολουθώ και πάλι τα παιχνίδια του Κυπριακού πρωταθλήματος. Μέχρι πριν από λίγο διάστημα δεν πήγαινα πολύ συχνά στο γήπεδο. Τον περισσότερο ελεύθερο μου χρόνο τον περνούσα με την ομάδα 5Χ5 των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών που έχουμε φτιάξει εδώ και αρκετά χρόνια στην Λάρνακα. Όμως γενικά με ενδιαφέρει να παρακολουθώ και να ακούω για την εξέλιξη και την πρόοδο του ποδοσφαίρου μας.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Ποιοτικά το ποδόσφαιρο σήμερα είναι καλύτερο σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Τώρα οι ποδοσφαιριστές προπονούνται πιο εντατικά. Έχουν στην διάθεση τους καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Εμείς αντίθετα ήμασταν ερασιτέχνες. Είχαμε μόνο την ψυχή μας. Τίποτα άλλο. Η αλήθεια είναι ότι στην δική μας εποχή ο κόσμος έβλεπε καλύτερο θέαμα. Ήταν άλλωστε και η μόνη διέξοδος που είχε από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δεν υπήρχε κάτι άλλο για να διασκεδάσει και να ξεχαστεί. Το ποδόσφαιρο πάντα θα προσφέρει έντονες συγκινήσεις στους φιλάθλους.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Σε αυτό το θέμα τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά δύσκολα πλέον. Ο λόγος είναι ότι οι παίκτες που έρχονται στην Κύπρο είναι πιο έτοιμοι από τα δικά μας παιδιά. Προέρχονται οι περισσότεροι από προηγμένες ποδοσφαιρικές σχολές. Γίνονται επαγγελματίες από πολύ νωρίς και αυτό δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια των Κυπρίων ποδοσφαιριστών. Με το που τελειώνει η εκπαίδευση των δικών μας ταλέντων στα 12-13 τους χρόνια θα πρέπει να πηγαίνουν για λίγο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό για να μπορέσουν να μάθουν πιο σωστά τα μυστικά του αθλήματος. Διαφορετικά πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Ο συναγωνισμός είναι άνισος και γέρνει προς την πλευρά των ξένων παικτών. Κόβονται τα πόδια στα δικά μας ταλέντα και δεν μπορούν να προχωρήσουν.
Κύριε Παναγιώτου πως βλέπετε την παρουσία της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας τα τελευταία χρόνια ;
Η συνολική παρουσία της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας για μένα προσωπικά είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Με τα δεδομένα που έχουμε στο Κυπριακό ποδόσφαιρο τα περιθώρια για μεγαλύτερες επιτυχίες για μια ομάδα που έχει έδρα την Λάρνακα δεν είναι πολλά. Θα πρέπει γενικά ως φίλαθλοι να είμαστε ικανοποιημένοι από την προσπάθεια που γίνεται.
Κύριε Παναγιώτου επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Αναφωτία. Μια κοινότητα κοντά στο Σταυροβούνι. Έφυγα και πήγα στην Λάρνακα όταν ήμουν στην πέμπτη τάξη του δημοτικού.
Γεννηθήκατε με μια μπάλα στα πόδια η στην πορεία πήρατε την απόφαση να γίνεται ποδοσφαιριστής ;
Αρχικά ασχολήθηκα για λίγο με τον στίβο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Ούτε καν το μπάσκετ. Τα πράγματα ήταν πολύ επιπόλαια μπορώ να πω. Αλλά όταν αντιλήφθηκα ότι μέσω του στίβου δεν θα μπορούσα να βρω εύκολα δουλειά, παρά το γεγονός πως ήμουν άριστος μαθητής, επέλεξα το ποδόσφαιρο με συνοδοιπόρο τον Μιχάλη Κυριακίδη τον μετέπειτα τερματοφύλακα του Πεζοπορικού. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος και είχαμε συμφωνήσει να πάω εγώ στην ΕΠΑ και αυτός στον Πεζοπορικό. Τελικά παίξαμε και οι δυο με μεγάλη επιτυχία στις ομάδες μας και μάλιστα για αρκετά χρόνια. Ήταν μια όμορφη εποχή μπορώ να σου πω.
Που σας εντόπισαν οι άνθρωποι της ΕΠΑ ;
Στην ΕΠΑ κατέληξα εντελώς τυχαία. Κάθε Πέμπτη έκαναν δίτερμα. Εγώ εκείνη την εποχή ήμουν αθλητής στίβου. Προετοιμαζόμουν ακριβώς δίπλα στην γραμμή του γηπέδου. Μου έδιναν έναν πολύ μικρό χώρο για να προπονηθώ. Αφού για να καταλάβεις δεν μπορούσα να τοποθετήσω τα εννέα εμπόδια πάνω στο ταρτάν και αναγκαζόμουν να χρησιμοποιώ μόνο δυο. Στον ίδιο γήπεδο ήταν μαζί μου ταυτόχρονα η Αλκή, ο Πεζοπορικός και η ΕΠΑ. Η κάθε ομάδα είχε τον δικό της χώρο για προπόνηση με αποτέλεσμα να μένει ένα πολύ μικρό κομμάτι για τις ανάγκες των αθλητών του στίβου. Θυμάμαι μια μέρα η ΕΠΑ είχε προγραμματισμένο δίτερμα. Τους έλειπε ένας παίκτης από την αριστερή πλευρά. Για να είμαι ειλικρινείς την συμπαθούσα από μικρός. Και όπως έτρεχα μόνος μου δίπλα τους μου φώναξαν να παίξω μαζί τους. Αγωνίστηκα ως αριστερός εξτρέμ. Στην πορεία το παιχνίδι μου βγήκε πολύ βολικό γιατί μου έδωσε την δυνατότητα να επιχειρήσω 1-2 πολύ καλά και δυνατά σουτ. Άρεσα στον τότε προπονητή και αμέσως μετά το ματς μου λέει ξεκινούμε. Αρχικά εντάχθηκα στην δεύτερη ομάδα. Έμεινα εκεί για ένα διάστημα μόλις δυο μηνών και σχεδόν αμέσως βρέθηκα στην ανδρική. Στην πορεία έγινα βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της ΕΠΑ. Από εκείνη την στιγμή δεν έμεινα ποτέ εκτός ενδεκάδας.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις ;
Εδώ ακριβώς είναι το θέμα. Βρήκα αυτό που έψαχνα. Συνάντησα πολύ καλά παιδιά. Κατά σύμπτωση ανεβήκαμε μαζί στην πρώτη ομάδα. Με βοήθησαν πάρα πολύ τις πρώτες μέρες. Ειδικά ο Τάσος Κωνσταντίνου. Κάναμε πολύ παρέα. Από την αρχή ταίριαξαν τα χνώτα μας εντός και εκτός γηπέδου. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί με τον Μάριο Κυθραιώτη. Είναι κρίμα που πλέον δεν βλέπω να απασχολεί το όνομα του τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ήταν ανέκαθεν ένα παιδί χαμηλών τόνων που απέφευγε την δημοσιότητα. Σε αυτό το θέμα είναι περισσότερο ντροπαλός από μένα. Για μένα προσωπικά ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα Κυπριακά γήπεδα μέχρι σήμερα. Για αυτό και τότε είχαν φτιάξει με τον Τάσο Κωνσταντίνου ένα ακτύπητο ντουέτο οι δυο τους. Ο Μάριος ήταν η μεγάλη δύναμη της ομάδας μας εκείνη την περίοδο. Φοβερός παίκτης. Τα είχε όλα. Όταν πήγαινε η μπάλα στα πόδια του δεν μπορούσες να του την πάρεις με τίποτα. Ήταν τρομερός χειριστής. Ήθελες να κάθεσαι να τον βλέπεις και να τον χαζεύεις. Και αυτός όπως και εγώ πήγε μια φορά στην Εθνική, είδε πως ήταν η όλη κατάσταση, δεν του άρεσε και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι ;
Ο πρώτος μου δάσκαλος στο ποδόσφαιρο ήταν ο Γιόλης Χριστοφόρου. Αμέσως μετά ήρθε στην θέση του ο Φράντισεκ Χαβράνεκ ο οποίος πραγματικά με απογείωσε. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Είχε δουλέψει ως προπονητής στην Εθνική Τσεχοσλοβακίας και είχε κερδίσει την 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1970. Το επίπεδο μου άλλαξε ολοκληρωτικά μπορώ να πω. Η παρουσία του με βοήθησε αφάνταστα. Με χρησιμοποιούσε συνεχώς γιατί έτρεχα. Εκείνος από την μεριά του δεν ζητούσε από μένα τεχνικά πράγματα. Αυτή ήταν δουλειά κυρίως του Τάσου Κωνσταντίνου, του Μάριου Κυθραιώτη και του Λάκη Θεοδώρου. Εγώ έπαιζα έξω αριστερά. Έπαιρνα την μπάλα, την μετάφερα με ταχύτητα μπροστά, τους την έδινα και έφευγα. Ήμουν ελαφρύς στο τρέξιμο και δεν με ενοχλούσε να ανεβοκατεβαίνω διαρκώς την πλευρά καθώς υπήρξα αθλητής στίβου. Αυτό το στοιχείο με βοήθησε πάρα πολύ στον τρόπο παιχνιδιού μου. Τους ήμουν ιδιαίτερα χρήσιμός και για αυτό με κράτησαν στην ομάδα. Όταν σιγά-σιγά άρχισαν να αποχωρούν από την ΕΠΑ ο Τάσος Κωνσταντίνου που πήγε στην Ελλάδα και ο Μάριος Κυθραιώτης πήρα τον αριθμό δέκα και καθιερώθηκα στην θέση του επιτελικού μέσου. Άρχισα να έχω έναν πιο οργανωτικό ρόλο μέσα στην ομάδα αντί απλώς να γεμίζω την θέση. Όλα αυτά τα παιδιά στάθηκαν δίπλα μου από την αρχή. Με βοήθησαν πάρα πολύ.
Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Από την αρχή με είδαν με πολύ καλό μάτι. Το κλίμα μέσα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό. Δεν ήρθα σε αντιπαράθεση με κανέναν. Δεν υπήρχαν κόντρες. Υπήρχε μεταξύ μας μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης. Η όλη στάση τους ήταν πολύ καλή γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν ποτέ στην ομάδα έναν τόσο ποιοτικό παίκτη να αγωνίζεται στη θέση του αριστερού εξτρέμ και να ξεχωρίζει με τις ικανότητες του. Και μόνο ότι διέθετα εξαιρετικό αριστερό πόδι τους έλυνε το πρόβλημα. Σου έλεγαν αν δίπλα στους Παυλάκη Βασιλείου, Τάσο Κωνσταντίνου, Μάριο Κυθραιώτη που τότε ήταν όλοι τους μεγάλα ονόματα προστεθεί ένας ακόμη ποιοτικός παίκτης η ομάδα αυτόματα θα αποκτήσει άλλη δυναμική. Πράγμα που είχε συμβεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πράγματι τους βοήθησα και με βοήθησαν αφάνταστα. Έπαιξα την μπάλα μου χωρίς άγχος και πίεση. Δεν μου ζήτησαν ποτέ τον λόγο για κάτι αντίθετα με θεωρούσαν ισότιμο μέλος της ομάδας. Και εγώ βέβαια από την πλευρά μου προσπαθούσα να αποφεύγω τις περιττές ενέργειες. Δεν ήθελα να είμαι ατομιστής γιατί είχα μπροστά μου όλα αυτά τα μεγαθήρια. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να παίρνω την μπάλα και να τους την δίνω στο κατάλληλο σημείο. Αυτός ο ρόλος με έκανε απαραίτητο και κομβικό για την λειτουργία της ομάδας.
Εσείς τότε σαν νέο παιδί που ήσασταν πως αντιμετωπίσατε αυτή την πρόκληση ;
Όταν διαπίστωσα ότι μου έδιναν χώρο για να φανώ και να δείξω στο γήπεδο αυτά που μπορώ από την αριστερή πλευρά προσπάθησα και εγώ πλέον να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία. Να μην κάμνω λάθη. Δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ να διακριθώ όσο το να μην κάνω ζημιά στην ομάδα με περιττές ενέργειες. Διότι η προσωπική επιτυχία έρχεται σιγά-σιγά, με υπομονή και μέσα από την συνολική προσπάθεια της ομάδας. Ποτέ μου δεν έβαζα το προσωπικό μου συμφέρον πάνω από την ομάδα. Διέθετα όμως εξαιρετική φυσική κατάσταση και ήμουν απίστευτα γρήγορος. Το γεγονός ότι υπήρξα αθλητής των εμποδίων με βοήθησε αφάνταστα στην συνέχεια ως ποδοσφαιριστή. Επίσης είχα πολύ καλό άλμα γιατί έκανα και ύψος. Ήμουν γύρω στο 1.80 με τα παπούτσια του ποδοσφαίρου. Για εκείνη την εποχή ήμουν από τους πιο ψηλούς παίκτες του πρωταθλήματος. Αυτό για μένα αποτελούσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίσετε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Έγινα βασικός από τους δυο πρώτους μήνες της παρουσίας μου στην ομάδα.
Ήσασταν πάντοτε αριστερός εξτρέμ ;
Ήμουν αριστερός εξτρέμ τα πρώτα δυο χρόνια της παρουσίας μου στην ΕΠΑ. Όταν η ομάδα επέστρεψε στο Κυπριακό Πρωτάθλημα από την Ελλάδα πέρασα σε ρόλο επιτελικού μέσου. Είχαν αποχωρήσει εκείνο το διάστημα από την ΕΠΑ οι Βασιλείου, Κυθραιώτης, ο Τάσος Κωνσταντίνου πήγε στην ΑΕΚ και ο Λάκης Θεοδώρου στον Απόλλωνα Αθηνών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πέσει όλο το βάρος στους δικούς μου ώμους. Είχα πάρει την πρωτοβουλία και στην πορεία εξελίχθηκα σε ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας. Έγινα το 10ρι της και αυτό με γέμιζε με μεγαλύτερες ευθύνες στο γήπεδο. Στην συνέχεια μπήκε στην ομάδα η νέα φουρνιά της ΕΠΑ. Ο Λάκης Καρσεράς, ο Γιώργος Λεμέσιος, ο Νίκος Σκάγιας, ο Πάμπος Αναστασίου. Στάθηκα και εγώ με την σειρά μου αμέσως δίπλα τους. Αποτελούσα πατρική φιγούρα για αυτά τα παιδιά τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Όπως μου είχαν φερθεί σε εμένα οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφέρθηκα και εγώ προς αυτούς. Μέχρι σήμερα το εκτιμούν αυτό όλοι τους. Όταν μάλιστα καμιά φορά τύχει να συναντηθώ με τον Καρσερά λέει να σας πω ένα πράγμα " Για μένα προσωπικά ο καλύτερος παίκτης είναι ο Καλόγηρος. Άσχετα αν δεν του αρέσει να κάνει θόρυβο και είναι μετριόφρων ως άνθρωπος". Θεωρώ χωρίς ίχνος υπερβολής πως ήμουν ένας ολοκληρωμένος παίκτης. Είχα όλα εκείνα τα στοιχεία στο παιχνίδι μου που με έκαναν να ξεχωρίζω αμέσως στο γήπεδο με τις ικανότητες μου. Τα είχα όλα εκτός από δημοσιογράφους να με ακολουθούν από πίσω.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Να σου πω κάτι. Ποτέ μου δεν καταδέχθηκα να χτυπήσω παίκτη αντίπαλης ομάδας. Δεν αντίκρισα ποτέ την κόκκινη κάρτα στην καριέρα μου. Όταν τελείωνε το παιχνίδι έπρεπε να πάω να δώσω το χέρι μου σε όλους τους αντιπάλους μου. Αρκετές φορές πήγαινα μέχρι τα αποδυτήρια τους για να τους συγχαρώ. Εγώ στην ζωή μου υπήρξα πρώτα αθλητής και μετά ποδοσφαιριστής. Έμαθα να σέβομαι τον αντίπαλο ανεξαρτήτως αν έχω κερδίσει η έχω χάσει τον αγώνα. Ακόμα μέχρι τώρα που παίζω 5Χ5 επιδεικνύω την ίδια στάση και συμπεριφορά. Αυτό που πήρα ως επιβράβευση από την παρουσία μου στα γήπεδα ήταν ένα μεγάλο άριστα για τις εξετάσεις που έδωσα.
Τι μπορούμε να πούμε για την ΕΠΑ της δικής σας εποχής ;
Τα πρώτα 3-4 χρόνια η ΕΠΑ ήταν από τις κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος. Την σεζόν 1968-69 τερματίσαμε στην 4η θέση, το 1969-70 κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, παίξαμε στην Ά Εθνική και την αμέσως επόμενη σεζόν το 1970-71 τερματίσαμε στην 2η θέση χάνοντας τον τίτλο με μόλις δυο βαθμούς διαφορά από την Ομόνοια. Παίξαμε στην Ευρώπη και γενικά ζήσαμε αξέχαστες στιγμές ως ομάδα. Ήταν πραγματικά μια εξαιρετικά καλή περίοδος για εμάς. Διαθέταμε ένα πολύ δυνατό και γεμάτο σύνολο. Ήταν παράδοξο τότε γιατί δεν μπορέσαμε να πάρουμε και το πρωτάθλημα της σεζόν 1970-71. Κάναμε μια εκπληκτική πορεία, παίζοντας ελκυστικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Ακούστηκαν μάλιστα και φήμες πως αν παίρναμε ξανά τον τίτλο δεν θα άφηναν τον Τάσο Κωνσταντίνου να πάει με μεταγραφή στην ΑΕΚ. Διότι σαν ομάδα ήμασταν πολύ καλύτεροι από την σεζόν που κατακτήσαμε τον τίτλο και επιστρέψαμε στην Κύπρο από το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Κάποιες συγκυρίες όμως δεν μας επέτρεψαν να επαναλάβουμε αυτή την μεγάλη επιτυχία.
Γιατί η ομάδα έχασε την δυναμική της στην πορεία ;
Η ΕΠΑ εκείνης της εποχής είχε καταφέρει με την συνολική της παρουσία στο γήπεδο να κερδίσει τον σεβασμό όλων των φιλάθλων στην Κύπρο. Μάγευε τον κόσμο με την μπάλα που έπαιζε. Είχαμε αποκτήσει τότε ως ομάδα ένα σεβαστό όνομα. Ήταν πάντοτε μια υπολογίσιμη δύναμη. Η φυγή του Τάσου Κωνσταντίνου για την Ελλάδα αποδυνάμωσε σε μεγάλο βαθμό την ΕΠΑ. Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό που ήταν πολύ δύσκολο να καλυφθεί από τα πιο νέα παιδιά. Στην πορεία αποχώρησαν από την ομάδα και οι Παυλάκης Βασιλείου και Μάριος Κυθραιώτης με αποτέλεσμα να αρχίζει να χάνεται η ποιότητα της ομάδας. Είχαν αποχωρήσει από την ΕΠΑ οι πιο ποιοτικοί της παίκτες και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ήταν πολύ δύσκολο να μπορέσει η ομάδα στην συνέχεια να τους αντικαταστήσει επάξια. Όσο καλούς παίκτες και να είχαμε δεν ήταν εύκολο να αναπληρώσουμε ιδανικά τα μεγάλα κενά που είχαν δημιουργηθεί στο έμψυχο δυναμικό μας. Ο κόσμος μέχρι σήμερα θυμάται ακόμη την ΕΠΑ εκείνης της εποχής.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΕΠΑ ;
Στην ΕΠΑ αγωνίστηκα 15 ολόκληρα χρόνια.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες στιγμές της καριέρα σας με την φανέλα της ΕΠΑ ;
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η παρουσία μου ως παίκτης της ΕΠΑ με τη φανέλα της Εθνικής το 1974 στο παιχνίδι με την Αγγλία που είχαμε παίξει στο Τσίρειο Στάδιο. Ξεκίνησα στο βασικό σχήμα και είχα πολύ καλή παρουσία στο ματς. Μετά από εκείνο το παιχνίδι πήρα την απόφαση να μην ξανά πάω στην Εθνική. Είχα πικραθεί από κάποιες καταστάσεις και έκρινα πως το πιο σωστό για μένα ήταν να βάλω ένα τέλος. Η Εθνική δεν είχε να μου προσφέρει κάτι περισσότερό από αυτά που μου έδινε η ΕΠΑ. Σαν χαρακτήρας δεν συμβιβάζομαι εύκολα με την απάτη και την ψευτιά.
Ενδιάμεσα της παρουσία σας στην ΕΠΑ βρεθήκατε στη Ροδεσία. Πως φθάσατε εκεί ;
Με το που τελείωσε το παιχνίδι με την Εθνική Αγγλίας μετά από ένα διάστημα τριών ημερών έφυγα πικραμένος για την Ροδεσία το 1974. Ήρθα σε επαφή με μια ομάδα Ελλήνων την Hellenic και εντάχθηκα στον σύλλογο. Στο διάστημα της παρουσίας μου εκεί είχα ανακηρυχθεί ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Αφρική. Είχα αφήσει πίσω μου παίκτες πολύ μεγάλης αξίας και ποιότητας που προέρχονταν από προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες. Έπαιξα την καλύτερη μπάλα της ζωής μου. Μου είχε φύγει αμέσως η πίεση και το άγχος. Απελευθερώθηκα εντελώς και αυτό συνέβαλε στο να βγάλω πάνω στο χορτάρι τον καλύτερο μου εαυτό. Με βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός ότι στην Αφρική βρήκα εξαιρετικά γήπεδα με γρασίδι. Αυτό εμένα μου άρεσε επειδή ήμουν παίκτης της ταχύτητας. Ταίριαξε ιδανικά στον τρόπο που έπαιζα. Σε διάστημα μόλις δυο μηνών είχα βάλει 22 γκολ. Δεν ήμουν σέντερ φορ αλλά εκεί μου είχαν αναθέσει αυτόν τον ρόλο. Έμεινα για έναν χρόνο, παντρεύτηκα και επέστρεψα πίσω στην Κύπρο και την ΕΠΑ.
Γνωρίσατε πολλούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιος σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Ο Χαβράνεκ. Ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε την συνολική εικόνα της ομάδας. Η παρουσία του μας ανέβασε το επίπεδο. Και οι άλλοι φυσικά που ακολούθησαν ήταν πολύ αξιόλογοι στην δουλειά τους. Απλά ο Χαβράνεκ ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη για τους επόμενους προπονητές.
Ποιος αντίπαλος σας δυσκόλευε περισσότερο ;
Υπήρχε τότε στον Απόλλωνα ο Χρηστάκης Φασουλής. Σε έπαιζε πολύ σκληρά για να μην μπορέσεις να του ξεφύγεις. Στην καλή μου μέρα ειδικά δεν συναντούσα ιδιαίτερες δυσκολίες. Μοναδικός μου αντίπαλος ήταν πάντοτε ο κακός μου εαυτός.
Ποιον αντίπαλο ποδοσφαιριστή θαυμάζατε περισσότερο ;
Τον Ανδρέα Κανάρη της Ομόνοιας. Ήμασταν ανέκαθεν πολύ καλοί φίλοι. Τρέφαμε απεριόριστο σεβασμό ο ένας για τον άλλο γιατί και οι δυο υπήρξαμε στην ποδοσφαιρική μας διαδρομή χαμηλών τόνων τόσο σαν παίκτες όσο και σαν άνθρωποι. Δεν μας άρεσε να μιλάμε πολύ για τον εαυτό μας. Αφήναμε τους άλλους να βγάζουν τα συμπεράσματα τους για την αξία μας. Γενικά όμως τότε όλες οι ομάδες της Κύπρου διέθεταν εξαιρετικούς παίκτες που ξεχώριζαν για την συνολική τους παρουσία στα γήπεδα. Άφησαν την δική τους εποχή στο Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε να φθάστε στην κορυφή ;
Είχα το ταλέντο σίγουρα ωστόσο για να καταφέρω να έχω αυτή την πετυχημένη πορεία στο ποδόσφαιρο για τόσα πολλά συνεχόμενα χρόνια χρειάσθηκε να δουλέψω πολύ σκληρά. Πάντοτε μου άρεσε η προπόνηση. Δεν ήθελα να κλέβω η να είμαι αδιάφορος. Διέθετα πάντα την αναγκαία σοβαρότητα και πειθαρχία. Στοιχεία που με βοήθησαν να βελτιωθώ και να εξελιχθώ στην καριέρα μου. Κουβαλούσα από μικρός μέσα στο αίμα μου το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα κρίσιμα παιχνίδια ;
Πάντοτε είχα αγωνία. Δεν υπάρχει παίκτης που να μην σκέφτεται παραμονές ενός κρίσιμου αγώνα το τι πιθανόν να συμβεί κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ποδοσφαιριστής που δεν θέλει να έχει καλή απόδοση. Μάλιστα αν δεν κατορθώσεις να αποβάλεις την πίεση από πάνω σου στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης δεν θα σε αφήσει να αποδώσεις σύμφωνα με τις δυνατότητες σου. Μια μέθοδος που εφαρμόζαμε πριν από τα παιχνίδια και είχε πολύ καλά αποτελέσματα πάνω σε αυτό το θέμα ήταν να αλλάζουμε συνεχώς πριν από την έναρξη του ματς μπαλιές μεταξύ μας. Μάλιστα όταν μπήκαν στην πρώτη ομάδα τα νέα παιδιά τους υποχρέωνα να το κάνουν συνεχώς. Δεν υπήρχε περίπτωση να παίξουμε το παιχνίδι αν προηγουμένως δεν εφαρμόζαμε αυτή την ταχτική. Το άγχος και η πίεση έφευγαν αμέσως. Στην πορεία το έμαθαν πολύ καλά και το εφάρμοζαν οι ίδιοι τους στην εντέλεια. Μας βοηθούσε πάρα πολύ μπορώ να πω.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Όχι στον βαθμό που υπάρχει σήμερα. Πολύ λίγα πράγματα. Πριν από τα παιχνίδια σημείωνε ο προπονητής πάνω στον πίνακα με την κιμωλία κάποιες κινήσεις που ήθελε να κάνουν οι παίκτες του κατά την διάρκεια του αγώνα. Αν μας έβγαιναν καλώς αν όχι βρίσκαμε άλλους τρόπους από μόνοι μας για να αντιδράσουμε στις ανάγκες του παιχνιδιού. Την ταχτική την εφαρμόζουν ιδανικά οι καλοί ποδοσφαιριστές. Όταν έχεις στην ομάδα σου παίκτες με ποιότητα θα μπορέσουν να κάνουν και την διαφορά.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα. Να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Όχι. Δεν είχα εγώ προσωπικά αυτή την φιλοδοξία. Η μεγάλη μου επιθυμία ήταν πάντοτε να τελειώσω την ποδοσφαιρική μου σταδιοδρομία με την φανέλα της ΕΠΑ. Ήταν η ομάδα που αγαπούσα από μικρός. Στην πορεία δέθηκα έντονα συναισθηματικά με τον σύλλογο. Σε αυτό βέβαια είχε παίξει ρόλο και το γεγονός πως εκείνη την εποχή είχα βρει μια πολύ καλή δουλειά που μου εξασφάλιζε με ασφάλεια και σιγουριά το μέλλον. Δεν ήθελα να το ρισκάρω και να φύγω για την Ελλάδα. Γιατί οι Ελληνικές ομάδες δεν σου έδιναν τότε αυτά που σου υπόσχονταν. Στην πορεία προκύπτανε διάφορα προβλήματα. Υπήρχε ανεπίσημο ενδιαφέρον από τον ΠΑΟΚ αλλά εγώ δεν ήθελα να φύγω από την Κύπρο.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΕΠΑ ;
Δεν είχα ποτέ μου φασαρίες με τον κόσμο. Απέφευγα τις προκλητικές ενέργειες. Είχα φιλικές σχέσεις με τους φιλάθλους όλων των ομάδων στην Κύπρο. Αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα δείχνουν μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση προς το πρόσωπο μου. Εγώ αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ γιατί ο κόσμος ακόμη δεν έχει ξεχάσει αυτά που έδωσα τόσο στην ομάδα μου όσο και στο Κυπριακό ποδόσφαιρο γενικότερα. Εκείνη την εποχή υπήρχε στις εξέδρες ένα πέταλο γεμάτο ασφυκτικά με φιλάθλους της ομάδας μας. Πριν μπούμε στο γήπεδο για το παιχνίδι έπρεπε να περάσουμε στην κυριολεξία κάτω από τα χέρια τους. Υπήρχε μια καταπακτή και την διασχίζαμε. Μας ενθάρρυναν πάρα πολύ και μας ανέβαζαν την ψυχολογία.
Πόσο δύσκολη η εύκολη ήταν αυτή η πορεία των 15 τόσων χρόνων στο ποδόσφαιρο ;
Δεν συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες σε αυτή την πορεία. Δεν αντιμετώπισα ποτέ μου οικογενειακά ζητήματα. Έτσι ψυχολογικά ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχαν θέματα εκτός γηπέδου που να μην με αφήνουν να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στα παιχνίδια. Η οικογένεια μου ήταν εντάξει, κάτι ανάλογο συνέβαινε στην δουλειά μου, δεν είχα προβλήματα υγείας να με ταλανίζουν και όλα αυτά μαζί με βοηθούσαν να μπαίνω στα παιχνίδια απόλυτα ήρεμος. Θα πιστέψεις ότι δεν έχω πάθει ποτέ μου θλάση ; Στα 15 χρόνια που έπαιξα μπάλα δεν είχα ούτε ένα τράβηγμα. Ήμουν αθλητής στίβου πρώτα και αυτό στο τέλος έπαιξε κομβικό ρόλο στην εξέλιξη μου. Κάτω από τα δεδομένα της εποχής δεν νομίζω να έχω στερηθεί κάτι. Έφυγα γεμάτος από το ποδόσφαιρο. Δεν είχα ποτέ μου μεγαλύτερες βλέψεις στην καριέρα μου. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος για αυτά που κατάφερα.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Κρατάω μόνο τις καλές αναμνήσεις. Θα πρέπει πάντοτε να ξέρουμε ποιοι ήμαστε. Εγώ ξεκίνησα από ένα μικρό χωρίο της Λάρνακας, έπαιξα για 15 χρόνια σε μια ιστορική ομάδα και αυτά που πέτυχα δεν νομίζω να είναι ασήμαντα. Με ικανοποιεί απόλυτα το γεγονός ότι έχει αναγνωριστεί από όλους η ποδοσφαιρική μου αξία και ο χαρακτήρας μου. Έχω μια τέλεια οικογένεια, η γυναίκα μου έχει σταθεί δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια σαν βράχος, στην δουλειά μου ήμουν πετυχημένος, ως εκεί που μπορούσε να με πάρει το ποδόσφαιρο με πήγε οπότε τι άλλο θα πρέπει να ζητήσω ; Εγώ δεν είχα ποτέ μου το μυαλό μου πάνω στα χρήματα.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Έχουμε ταχτικές επαφές μπορώ να πω. Όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος βρισκόμαστε και τα λέμε. Πίνουμε τον καφέ μας και θυμόμαστε τα παλιά.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Παναγιώτου. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της ΑΕΚ και της Κύπρου γενικότερα.
Το μοναδικό πράγμα που θέλω να ευχηθώ στον κόσμο είναι να έχει αγάπη στην ζωή του. Αυτό που απουσιάζει εντελώς από την κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια είναι η αγάπη. Δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλο όσο θα έπρεπε. Ενώ ο κόσμος στην Κύπρο είναι καλός και φιλόξενος κάπου σε αυτό το θέμα έχει χάσει την πορεία του. Ελπίζω στο άμεσο μέλλον τα πράγματα να βελτιωθούν προς το καλύτερο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου