Ο Κύπριος κεντρικός αμυντικός Κώστας Κωνσταντίνου γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1954, στην Αμμόχωστο. Είχε θεωρηθεί ως ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς που ανέδειξε το Κυπριακό ποδόσφαιρο, συγκαταλεγόμενος ανάμεσα στους κορυφαίους Κύπριους αμυντικούς στο αποκορύφωμα του στις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Ένας αρκετά γρήγορος ποδοσφαιριστής, ιδιαίτερα μαχητικός, πολύ δυνατός και αποτελεσματικός στο ατομικό μαρκάρισμα που ήταν και η σπεσιαλιτέ του. Εξαιρετικά σταθερός σε απόδοση, διακρίθηκε για την ψυχραιμία του, αφού ήταν σχεδόν αλάνθαστος και η παρουσία του και μόνο στο κέντρο της άμυνας, γέμιζε με αυτοπεποίθηση τους συμπαίκτες του. Έπαιξε στο σύνολο της καριέρας του στην Ανόρθωση. Στέφθηκε Κυπελλούχος του 1975. Με την Εθνική ομάδα της Κύπρου έκανε 7 διεθνής συμμετοχές. Στην Α΄ Κατηγορία του Κυπριακού πρωταθλήματος, αγωνίστηκε με τα χρώματα της Ανόρθωσης από το 1974 μέχρι το 1988. Σε αυτό το διάστημα χρησιμοποιήθηκε σε 357 παιχνίδια της, σκόραρε 14 γκολ και τη βοήθησε να κατακτήσει το Κύπελλο του 1975.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της Ανόρθωσης, τον Κώστα Κωνσταντίνου. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Αμμοχώστου, που φόρεσε αυτή την φανέλα για 15 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της Ανόρθωσης, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, για την παρουσία του στην Εθνική, τι θυμάται από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Κώστας Κωνσταντίνου μιλά για την σημερινή Ανόρθωση και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Κώστας Κωνσταντίνου είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Αμμοχώστου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Κώστα Κωνσταντίνου.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Κωνσταντίνου να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Η ιστορία μου στην Ανόρθωση είναι συνεχόμενη εδώ και 32 χρόνια. Εκτός από ποδοσφαιριστής διετέλεσα για μια δεκαετία από το 1993 μέχρι και το 2003, έφορος ποδοσφαίρου της ομάδας. Ήμουνα πάντοτε δίπλα στις εκάστοτε διοικήσεις του συλλόγου. Μονάχα το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω επιλέξει συνειδητά να μείνω μακριά από τα κοινά της Ανόρθωσης. Αυτό έχει συμβεί εξαιτίας της συσσωρευμένης κούρασης και κόπωσης που έχω αποκομίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια από την συνεχόμενη εμπλοκή μου με το ποδόσφαιρο. Παρόλο που δέχθηκα έντονες πιέσεις και από την τωρινή διοίκηση της ομάδας για να παραμείνω ενεργός εντούτοις έχω αρνηθεί πολύ ευγενικά την πρόταση που μου έχει γίνει γιατί θεωρώ πως ότι είχα να δώσω στην ομάδα το έχω δώσει. Πλέον είμαι 70 ετών και ο κύκλος μου στην Ανόρθωση έχει κλίσει οριστικά. Υπήρξα ανέκαθεν στην ζωή μου ένας πιστός στρατιώτης του συλλόγου.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι πλέον στο ποδόσφαιρο έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Είναι λάθος να συγκρίνουμε το τότε με το σήμερα. Κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Απλά η δική μου η γενιά ποδοσφαιριστών έχει ζήσει από πρώτο χέρι πολύ δύσκολες εποχές. Είχε την ηθική υποχρέωση να κρατήσει όρθιο το σωματείο. Περάσαμε πολλές αντιξοότητες και όμως βρήκαμε τα ψυχικά αποθέματα και την δύναμη να σταθούμε ξανά δυνατοί στα πόδια μας. Νιώθουμε ιδιαίτερα περήφανοι γιατί έχουμε καταφέρει να υλοποιήσουμε τον μεγάλο στόχο που είχαμε τότε να διατηρήσουμε ζωντανή την Ανόρθωση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κόσμος μας δείχνει μια ιδιαίτερη εκτίμηση και συμπάθεια. Δεν έχει ξεχάσει μέχρι και σήμερα που μιλάμε την μεγάλη μας προσφορά στο σύλλογο.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Βεβαίως υπάρχουν ταλέντα. Συνεχίζουν να βγαίνουν και σήμερα αξιόλογοι Κύπριοι ποδοσφαιριστές. Απλά θα θέλαμε όλοι μας τα επόμενα χρόνια να δούμε πολύ περισσότερους να αγωνίζονται βασικοί στις ομάδες τους.
Κύριε Κωνσταντίνου έχετε φορέσει πολλά χρόνια την φανέλα της Ανόρθωσης. Πως βλέπετε την παρουσία της τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Έχω ζήσει από πρώτο χέρι την εποχή που η Ανόρθωση αναγεννήθηκε. Ως έφορος ποδοσφαίρου είχα την χαρά να πανηγυρίσω 6 Πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 5 Σούπερ Καπ. Αργότερα η ομάδα πέρασε μια περίοδο κάμψης. Πιστεύω πως βρίσκεται σε καλά χέρια τα τελευταία χρόνια. Πλέον τα δεδομένα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο έχουν διαφοροποιηθεί κατά πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Εκτός από τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις του πρωταθλήματος παρατηρούμε αρκετές μικρομεσαίες ομάδες να δυναμώνουν κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Αυτό για το Κυπριακό ποδόσφαιρο είναι θετικό ωστόσο δε παύει από το να αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας. Θέλω να ελπίζω ότι με την νέα αγωνιστική περίοδο θα παρακολουθήσουμε μια Ανόρθωση πιο δυνατή και ποιοτική σε σχέση με φέτος. Που θα είναι σε θέση να διεκδικήσει και να υλοποιήσει τους πρωταγωνιστικούς της στόχους.
Επιτρέψετε μου κύριε Κωνσταντίνου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στο ποδόσφαιρο. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Αμμόχωστο.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Τότε αν και νεαρός στην ηλικία ήμουν πολύ δυνατός και αθλητικός. Πριν να γίνω ποδοσφαιριστής ήμουν αθλητής στίβου. Εκείνη την εποχή ήταν γυμναστής μου στο σχολείο ο Νικής Γεωργίου, ο "πατέρας της Νέας Σαλαμίνας". Ήταν ένας απλός και σοβαρός άνθρωπος. Όταν έπαιζα μπάλα στο σχολείο αυτός παρακολουθούσε από κοντά την εξέλιξη μου και είχε διαπιστώσει σχετικά νωρίς ότι είχα το ταλέντο και τις προοπτικές για να προχωρήσω. Με προέτρεψε να επιλέξω το ποδόσφαιρο και να ενταχθώ στην Ανόρθωση την οποία υποστήριζα από μικρός. Πίστευε πως είχα της δυνατότητες να διαγράψω μια πετυχημένη πορεία στο ποδόσφαιρο. Μου το έλεγε αυτό αρκετά συχνά. Οι συμβουλές του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τελική μου απόφαση. Η μετέπειτα πορεία μου θα τον δικαίωνε απόλυτα σε αυτά που πίστευε για μένα. Τότε φυσικά εγώ ήμουν νεαρός σε ηλικία. Θα μπορούσα να παρασυρθώ πολύ εύκολα. Βρισκόμουν στα 15-16 μου χρόνια, είχα όλες τις προδιαγραφές για να γίνω ένας πολύ καλός παίκτης, ωστόσο αυτό δεν σήμαινε κάτι. Για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να κατασταλάξω κάπου. Τελικά επέλεξα να γίνω ποδοσφαιριστής και να αφήσω στην άκρη τον κλασσικό αθλητισμό.
Ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα ;
Πρωτοξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στην γενέτειρα μου. Στο 14ο έτος της ηλικίας μου εντάχθηκα στο ΘΟΙ Αγίου Λουκά, συμμετέχοντας στο τοπικό πρωτάθλημα της Αμμοχώστου. Ήμασταν μια παρέα μαθητών από το ίδιο σχολείο και μια μέρα αποφασίσαμε από κοινού να προχωρήσουμε στην δημιουργία αυτής της ομάδας. Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο να κατακτήσουμε το Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών ολόκληρης της Επαρχίας Αμμοχώστου και της Καρπασίας. Να γίνουμε πρωταθλητές. Στον Άγιο Λουκά έμενε ο Μαυρίκιος Άσπρου που τότε ήταν προπονητής στον Νέο Αιώνα Τρικώμου. Ερχόταν στο γήπεδο και παρακολουθούσε αρκετά παιχνίδια της ομάδας μας. Εκείνη την εποχή ήταν μια μεγάλη δόξα της Ανόρθωσης. Είχε κατακτήσει με την ομάδα 5 φορές το Πρωτάθλημα και 3 φορές το Κύπελλο Κύπρου. Ήταν ένας άνθρωπός που λάτρευε το ποδόσφαιρο. Μορφωμένος, καλλιεργημένος που ξεχώριζε αμέσως με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Τότε το ΘΟΙ Αγίου Λουκά ήταν μια ξεχωριστή ομάδα. Είχαμε παίξει στον τελικό του τοπικού πρωταθλήματος Αμμοχώστου και Καρπασίας με τον Άγιο Θεόδωρο. Κερδίσαμε με 4-3 και πήραμε τον τίτλο. Εκείνη την ημέρα παρών στο γήπεδο ήταν και ο Άσπρου. Αφού έμεινε ικανοποιημένος από την συνολική μου παρουσία στο παιχνίδι, ήρθε μετά το τέλος του αγώνα και με βρήκε. Μου είπε επί λέξη "Εγώ αυτή την στιγμή που σου μιλάω είμαι προπονητής στον Νέο Αιώνα Τρικώμου. Γνωρίζω πολύ καλά την οικογένεια σου. Το σπίτι μου βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το δικό σου. Θα σε περιμένω να έρχεσαι από το σχολείο, θα σε παίρνω μαζί μου με το αυτοκίνητο στο Τρίκωμο για τις υποχρεώσεις της ομάδας, και μόλις τελειώνεις θα σε φέρνω πίσω στο σπίτι σου". Ο τρόπος που μου μίλησε ήταν τόσο εγκάρδιος και φιλικός που δεν μου άφησε περιθώριο για να κάνω δεύτερες σκέψεις. Τελικά αποδέχθηκα την πρόταση του και τον ακολούθησα στο Τρίκωμο. Ήταν το πρώτο σημαντικό βήμα στην καριέρα μου.
Τι ακολούθησε στον Νέο Αιώνα Τρικώμου ;Οι εμφανίσεις μου στον Νέο Αιώνα Τρικώμου ως κεντρικού επιθετικού και σε επίπεδο Γ΄ κατηγορίας, αφού η ομάδα είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα το 1972 και τον προβιβασμό στην Β΄ Κατηγορία, κίνησαν το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων. Η Ανόρθωση επικράτησε τελικά και με απέκτησε το 1973. Έζησα πολύ όμορφες στιγμές στο Τρίκωμο. Εγκατέλειψα οριστικά τον κλασσικό αθλητισμό και αφοσιώθηκα εξ ολοκλήρου στο ποδόσφαιρο. Στο τέλος αποδείχθηκε μέσα από την πορεία των πραγμάτων πως η επιλογή μου ήταν σωστή.
Οι εμπειρίες που αποκτήσατε στα πρώτα σας βήματα στο ποδόσφαιρο σε ΘΟΙ Αγίου Λουκά και Νέο Αιώνα Τρικώμου σας βοήθησαν να πάτε πιο έτοιμος στην Ανόρθωση ;
Σίγουρα με βοήθησαν. Διότι ήμουν ήδη ένας πολύ καλός αθλητής, γυμνασμένος που άρχισα να φτιάχνω σιγά-σιγά το σώμα μου για τα πιο δύσκολα. Τον αθλητισμό τον είχα πάντοτε στο αίμα μου. Ωρίμασα και απέκτησα σαφώς περισσότερες παραστάσεις. Πάντα με την σωστή καθοδήγηση των ανθρώπων που συνάντησα στον δρόμο μου σε αυτά τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο. Mε προετοίμασαν έτσι ούτως ώστε να πάω πιο έτοιμος στην Ανόρθωση. Παρόλο που εγώ τότε αν και ήμουν μικρός σε ηλικία συμπεριφέρθηκα σωστά. Για να μπορέσεις να κάνεις καριέρα σε μεγάλη ομάδα θα πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις θυσίες. Δεν είναι εύκολο πράγμα ο πρωταθλητισμός.
Που σας εντόπισε η Ανόρθωση ;
Τότε η Ανόρθωση είχε κάποιους ανιχνευτές ταλέντων που έψαχναν συνεχώς στα χωριά και στις αλάνες παιδιά με προοπτική που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Θυμάμαι κάποιοι παλιοί ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης καθόντουσαν πάνω στις εξέδρες και παρακολουθούσαν αγώνες των πιο μικρών κατηγοριών. Με είδαν αγωνιζόμενο με την τότε ομάδα μου τον Νέο Αιώνα Τρικώμου και αφού σχημάτισαν καλές εντυπώσεις για την περίπτωση μου προχώρησαν τις διαδικασίες και με ενέταξαν στο δυναμικό της ομάδας το 1973.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ανόρθωση ;
Ξεκίνησα την καριέρα μου στην Ανόρθωση από την δεύτερη ομάδα. Πολύ σύντομα άρχισα να δεσπόζω στην κορυφή της επίθεσης. Πραγματοποίησα εξαιρετικές εμφανίσεις στον ένα χρόνο της παρουσίας μου εκεί. Με αποτέλεσμα στις αρχές του 1974, να κάνω το άλμα για την ανδρική ομάδα. Αν και είχα τις προοπτικές να εξελιχθώ σε έναν σπουδαίο επιθετικό, τελικά καθιερώθηκα στην Ανόρθωση ως κεντρικός αμυντικός. Με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα και πειθαρχία έγινα ένας από τους κορυφαίους στόπερ της Κύπρου. Εγώ γεννήθηκα Ανορθωσιάτης. Προερχόμουν από μια οικογένεια που κυριολεκτικά λάτρευε την ομάδα. Ήταν φυσικό επακόλουθο από την στιγμή που αποφάσισα να γίνω ποδοσφαιριστής να φορέσω κάποια στιγμή την φανέλα της. Αποτελούσε το όνειρο των παιδικών μου χρόνων. Νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που όχι μόνο το κατάφερα αλλά στην πορεία εξελίχθηκα και σε ηγετική φυσιογνωμία της Ανόρθωσης.
Βρεθήκατε ξαφνικά με νέους συμπαίκτες. Πως ήταν μαζί σας οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Εγώ πήγα στην Ανόρθωση σε μια περίεργη περίοδο, από το 1973 έως και το 1975. Αλλά σαν χαρακτήρας ήμουν δυναμικός. Δούλευα πάρα πολύ στις προπονήσεις. Το ψέμα δεν μου άρεσε ποτέ. Ήμουνα πάντοτε ντόμπρος και αληθινός. Για να καταλάβεις, αποχώρησα από τους αγωνιστικούς χώρους σε ηλικία 35-36 ετών περίπου και παρόλο που είχα προτάσεις από ομάδες μικρότερων κατηγοριών για να συνεχίσω να παίζω μπάλα, επέλεξα να αποσυρθώ ως παίκτης της Ανόρθωσης. Ήξερα πάντοτε να βάζω ένα τέλος στα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δυο χρόνων περίπου ήρθαν οι εκάστοτε διοικήσεις του συλλόγου και μου πρότειναν να αναλάβω γενικός αρχηγός. Αυτό φανερώνει την εκτίμηση και τον σεβασμό που έτρεφαν προς το πρόσωπο μου. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να καταφέρει εύκολα ο οποιασδήποτε.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Οι πρώτοι μεγάλοι μου δάσκαλοι στο ποδόσφαιρο ήταν δυο τεράστιες προσωπικότητες της Ανόρθωσης. Ο Μαυρίκιος Άσπρου και ο Δημήτρης Ζάγκυλος. Εγώ τότε ήμουν 15-16 ετών και εκείνοι φτασμένοι παίκτες. Και οι δύο διετέλεσαν προπονητές μου. Ήταν στην εποχή τους παικταράδες. Για μένα προσωπικά ήταν ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει τότε το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Ξεχώριζαν όχι μόνο με την ποδοσφαιρική τους πορεία αλλά κυρίως με τον σπάνιο χαρακτήρα και την ανθρωπιά τους. Ήμουν πολύ τυχερός που τους συνάντησα σε νεαρή ηλικία στον δρόμο μου. Με βοήθησαν αφάνταστα. Μου έμαθαν τι σημαίνει Ανόρθωση. Με καθοδήγησαν ιδανικά και μου έδωσαν τα κατάλληλα εφόδια για να μπορέσω να προχωρήσω στην καριέρα μου με μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά. Χρωστάω πάρα πολλά σε αυτούς τους δυο ξεχωριστούς ανθρώπους.
Εσείς ως νεαρός που ήσασταν τότε, πιστεύατε στον εαυτό σας η υπήρχε μέσα σας και η αμφιβολία ;Εγώ πάντοτε πίστευα στον εαυτό μου. Ήξερα πολύ καλά ποιος είμαι και το τι μπορώ να δώσω στην ομάδα. Ήμουν νεαρός, φιλόδοξος και ήθελα στην καριέρα μου να μπορέσω να φθάσω όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Δεν έβαζα ταβάνι στα όνειρα μου. Η Ανόρθωση μου πρόσφερε την δυνατότητα να κερδίσω τίτλους και να γνωρίσω μεγάλες στιγμές σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Δεν χρειαζόμουν ποτέ μου πλάτες από κανέναν. Ήμουν δυνατός χαρακτήρας. Είχα μεγάλο πείσμα και θέληση. Όταν έβαζα κάτι στο μυαλό μου τίποτα δεν ήταν ικανό να με σταματήσει. Σε μια μεγάλη ομάδα πάντοτε υπάρχει ανταγωνισμός. Τότε στην Ανόρθωση υπήρχαν εξαιρετικά ποιοτικοί παίκτες που διεκδικούσαν στα ίσα μια θέση στο βασικό σχήμα. Δίναμε καθημερινά μεγάλη. Και αν ακόμη κατάφερνες να την κερδίσεις προς στιγμήν δεν είχες το δικαίωμα να εφησυχάσεις. Πολύ εύκολα θα μπορούσες να βρεθείς εκτός. Όλα αυτά τα γνώριζα πολύ καλά. Ήμουν αποφασισμένος από την πρώτη στιγμή που φόρεσα την φανέλα της Ανόρθωσης να κάνω τα πάντα για να μπορέσω να καθιερωθώ στην ομάδα. Προσπαθούσα να κάνω την δουλειά μου στο γήπεδο όσο καλύτερα γινόταν και χωρίς εκπτώσεις. Έφθασα 36 χρονών και θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω μπάλα σε ψηλό επίπεδο για αρκετά χρόνια ακόμη. Αυτό δεν μπορεί κάποιος να το πετύχει εύκολα. Κατάφερα στο τέλος να ολοκληρώσω την καριέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Απέδειξα με τις εμφανίσεις μου ότι δίκαια βρισκόμουν για τόσα πολλά χρόνια στις βασικές επιλογές των εκάστοτε προπονητών μου. Τίποτα δεν μου χαρίσθηκε. Όλα τα έχω κερδίσει στην ζωή μου με μεγάλο κόπο και ιδρώτα.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να ξεχωρίστε με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Πριν από την Τουρκική εισβολή του 1974 κατατάγηκα στον στρατό. Έπρεπε να μεταβώ ως αξιωματικός στην Κρήτη. Σε μια δύσκολη εποχή. Ήμουν αναγκασμένος να λείψω από τις υποχρεώσεις της Ανόρθωσης για έξι μήνες. Ένα χρονικό διάστημα που θα ήταν ικανό να σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξη μου. Μετά από πρωτοβουλία του τότε προέδρου της ομάδας του Τάκη Πελεκάνου, με έβαλαν να υπογράψω ένα χαρτί που έλεγε ότι δεν ήθελα να πάω αξιωματικός. Τελικά αφού ξεπεράστηκε αυτή η δυσκολία μπόρεσα στην συνέχεια να αφιερώσω τον εαυτό μου αποκλειστικά στην Ανόρθωση. Άρχισα να κερδίζω συνεχώς τις εντυπώσεις με αποτέλεσμα ο τότε προπονητής μου ο Έλληνας Στέφανος Πετρίτσης που διέκρινε το ταλέντο μου να με προωθήσει στην πρώτη ομάδα. Τα πλούσια σωματικά μου προσόντα, η δύναμη και το μεγάλο μου πάθος για το ποδόσφαιρο, τον έπεισαν για την αξία μου. Η οποία συνεχώς αναγνωριζόταν στο πιο ψηλό επίπεδο. Με την εμπειρία και την αγωνιστικότητα μου, πρόσφερα ότι καλύτερο μπορούσα στην ομάδα της καρδιάς μου. Πραγματοποίησα το ντεμπούτο μου με την Ανόρθωση το 1974, γύρω στα 18-19 μου χρόνια, ως επιθετικός. Έπαιξα σε αυτή την θέση για έναν ολόκληρο γύρο και μάλιστα ήμουν και ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Στην συνέχεια έγινε ο πόλεμος και ήρθαν τα πάνω-κάτω στην καριέρα μου. Τελικά κατέληξα στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Στέφανο Λυσάνδρου. Μαζί δημιουργήσαμε ένα από τα κορυφαία κεντρικά αμυντικά δίδυμα της εποχής. Δεν είναι εύκολο να εμφανιστούν ξανά μαζί την ίδια περίοδο και για τόσα πολλά χρόνια δυο τόσο ποιοτικοί ποδοσφαιριστές στο κέντρο άμυνας της Ανόρθωσης.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας καθιέρωσε ως κεντρικό αμυντικό στην Ανόρθωση ;
Όταν μου ζητήθηκε να παίξω στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Στέφανο Λυσάνδρου, βρήκα στο πλάι μου έναν πολύ ποιοτικό και έξυπνο συμπαίκτη ο οποίος ήταν ήδη 5 χρόνια μεγαλύτερος μου. Αλλά ήταν εξαιρετικός χαρακτήρας, συνεργάσιμος και πολύ φιλικός απέναντι μου. Με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημα με τις εμπειρίες και τις ικανότητες του. Με την πάροδο του χρόνου όμως άρχισα και εγώ να προσαρμόζομαι καλύτερα στις ανάγκες της νέας θέσης και να αποκτώ όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Έπειθα όλο και περισσότερο ότι μπορούσα να αποτελέσω τον ιδανικό παρτενέρ του Στέφανου Λυσάνδρου στο κέντρο της άμυνας. Μπορώ να πω ότι δεν συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες. Απλά μόνο στο άκουσμα ότι από επιθετικός θα κληθώ να κάνω καριέρα στο ποδόσφαιρο ως κεντρικός αμυντικός ήταν κάτι που με ξάφνιασε. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Ήμουν ο μόνιμος σκόρερ της δεύτερης ομάδας και είχα τα φόντα να εξελιχθώ σε ένα επιθετικό που θα άφηνε εποχή. Όμως πειθάρχησα πλήρως στα θέλω και στις ανάγκες της ομάδας. Έπνιξα τον προσωπικό μου εγωισμό, έβαλα στην άκρη τις φιλοδοξίες μου και αφοσιώθηκα εξ ολοκλήρου στις απαιτήσεις της νέας θέσης. Με σκληρή δουλειά, συνεχή προσπάθεια, επιμονή και θέληση κατάφερα να εξελιχθώ σε σημείο αναφοράς για τα μετόπισθεν της Ανόρθωσης. Παρά τις αμφιβολίες που είχα αν θα μπορέσω να τα καταφέρω γνώριζα ότι διέθετα όλα εκείνα τα στοιχεία στο παιχνίδι μου που με έκαναν να αισιοδοξώ. Ήμουν πολύ γρήγορος, δυνατός, και ψύχραιμος. Δεν είχα κάτι που θα έπρεπε να με φοβίζει. Με καθιέρωσε στο κέντρο της άμυνας ο Αντώνης Καρράς, μια εμβληματική μορφή της Ανόρθωσης που εκείνη την εποχή διετέλεσε προπονητής της ομάδας. Διέκρινε σε μένα ότι είχα το ταλέντο και τις ικανότητες να εξελιχθώ σε έναν εξαιρετικό κεντρικό αμυντικό. Από την πορεία των πραγμάτων δικαιώθηκε απόλυτα για αυτή του την επιλογή.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Ήμουν από τους πιο δυνατούς κεντρικούς αμυντικούς του πρωταθλήματος. Έδωσα απίστευτες μάχες με τον Σωτήρη Καιάφα. Μάλιστα τότε πολύς κόσμος πίστευε πως μέσα στο γήπεδο σκοτωνόμασταν. Όχι μόνο δεν συνέβαινε αυτό αντίθετα τρέφαμε μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση ο ένας για τον άλλον. Κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι σήμερα. Απλά την ώρα του αγώνα παίζαμε και οι δυο μας με μεγάλο πάθος και πείσμα για την νίκη των ομάδων μας. Τα πάντα έμεναν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Εκτός μας συνέδεε μεγάλη φιλία. Αν τύχει να τον ρωτήσεις κάποια στιγμή ποιος ήταν ο δυσκολότερος προσωπικός του αντίπαλος θα σου πει ο Κώστας Κωνσταντίνου της Ανόρθωσης. Πλέον όλα αυτά αποτελούν μακρινές αναμνήσεις. Αυτό που έχει μείνει είναι οι φιλικές σχέσεις που εξακολουθούμε να έχουμε μέχρι σήμερα.
Βρεθήκατε ξαφνικά δίπλα σε ποιοτικούς παίκτες. Πως ήταν η συνεργασία σας μέσα στο γήπεδο ;
Από την αρχή δέσαμε όλοι μας εξαιρετικά. Ταίριαξαν τα χνώτα μας αμέσως. Με την πάροδο του χρόνου μαθαίναμε καλύτερα ο ένας τον τρόπο παιχνιδιού του άλλου. Φθάσαμε σε σημείο να βρισκόμαστε μέσα στο γήπεδο με κλειστά μάτια. Είχα την τύχη να συνυπάρξω για πολλά χρόνια δίπλα σε πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και αυτό με βοηθούσε να γίνω ακόμη καλύτερος και εγώ. Ήμασταν μια ομάδα με σταθερό κορμό και με πολύ λίγες αλλαγές κάθε χρόνο. Ήταν κάτι που συνέβαλε στο να αποκτήσουμε ως σύνολο μια εκπληκτική συνοχή και ομοιογένεια. Γίναμε σε σύντομο χρονικό διάστημα οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Φθάσαμε σε σημείο να παίζουμε μαζί και στην Εθνική. Δεν είναι τυχαίο που οι σχέσεις μας παραμένουν άριστες μέχρι σήμερα.
Τι μπορούμε να πούμε για την Ανόρθωση της δικής σας εποχής ;
Εκείνη την εποχή ζήσαμε τα πέτρινα χρόνια της ομάδας. Τα βιώσαμε από πρώτο χέρι. Έχουμε αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα έντονα χαραγμένες στην μνήμη μας. Όμως συνάμα νιώθουμε περήφανοι που καταφέραμε να κρατήσουμε όρθια την Ανόρθωση. Δεν μας λύγησαν τα προβλήματα και οι δυσκολίες. Αντίθετα μας έκαναν πιο δυνατούς χαρακτήρες. Αν δεν είχαμε όλους αυτούς τους εξωγενείς παράγοντες να μας επηρεάζουν, θα μπορούσαμε με την ποιότητα και την αξία της σπουδαίας εκείνης φουρνιάς που είχε στις τάξεις της η ομάδα, να κυριαρχήσουμε στο Κυπριακό πρωτάθλημα. Δεν θα μπορούσε να κρατηθεί ο σύλλογος στην Α΄ Κατηγορία. Θα ζούσε δραματικές στιγμές. Όλοι μαζί ενωμένοι καταφέραμε να ξεπεράσουμε αυτή την πολύ δύσκολη εποχή για τον σύλλογο μας. Βάλαμε γερές βάσεις για το μέλλον της ομάδας. Μιλάμε ότι η Ανόρθωση εκείνη την περίοδο διέθετε παίκτες ολκής. Ήταν όλοι τους ένας και ένας. Μπορούσαν να κάνουν σπουδαία καριέρα ακόμη και σε μεγάλους συλλόγου του εξωτερικού. Δεν είναι τυχαίο που η αξία τους μνημονεύεται μέχρι σήμερα.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Ανόρθωση ;
Σχεδόν 15 χρόνια. Από το 1973 μέχρι το 1988. Το 1986 έγινα αρχηγός της Ανόρθωσης και διατήρησα το περιβραχιόνιο μέχρι την στιγμή που πήρα την απόφαση να αποσυρθώ από την ενεργό δράση με. Αποχώρησα με ψηλά το κεφάλι και έχοντας ήσυχη την συνείδηση μου ότι έδωσα τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο για το καλό της ομάδας μου. Τίμησα με τον καλύτερο τρόπο την φανέλα που φορούσα. Φάνηκα αντάξιος της εμπιστοσύνης που έδειξαν προς το πρόσωπο μου οι κατά καιρούς συμπαίκτες, προπονητές και διοικήσεις της Ανόρθωσης. Έφυγα γεμάτος από το ποδόσφαιρο. Γνώρισα στην καριέρα μου καλές και κακές στιγμές. Έχω επιλέξει πλέον να κρατάω μόνος τις ευχάριστες αναμνήσεις.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την Ανόρθωσης ;
Σίγουρα η κατάκτηση του Κυπέλλου Κύπρου του 1975 αποτελεί μια ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα μου. Όμως ταυτόχρονα για μένα προσωπικά κάθε ματς από αυτά τα συνολικά 357 που έδωσα φορώντας την φανέλα της Ανόρθωσης αποτελεί ένα σπουδαίο γεγονός. Όπως επίσης και τα 14 γκολ που πέτυχα με την ομάδα. Έχω κατορθώσει μέσα από την συνολική μου παρουσία στην Ανόρθωση να κερδίσω την αναγνώριση όλων των φιλάθλων τόσο για την ποδοσφαιρική μου αξία όσο και τον χαρακτήρα μου. Αυτός ο ιστορικός σύλλογος μου έδωσε την δυνατότητα να αγωνιστώ σε ψηλό επίπεδο, να παλέψω για τίτλους και να καταστώ για χρόνια βασικό μέλος της 11αδας. Μέσω της Ανόρθωσης έγινα διεθνής. Έχω εκπληρώσει μέσω της αγαπημένης μου ομάδας όλα τα όνειρα και τις προσωπικές μου φιλοδοξίες. Δεν έχω κανένα παράπονο για αυτά που έδωσα και πήρα από την Ανόρθωση. Αγαπώ με πάθος το ποδόσφαιρο και συγκινούμε βαθύτατα όταν φέρνω πίσω στο μυαλό μου όλες αυτές τις όμορφές αναμνήσεις.
Κύριε Κωνσταντίνου γνωρίσατε πολλούς προπονητές στην καριέρα σας. Ποιοι σας κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ;
Κώστα μου θα πάμε πολύ πίσω. Εγώ ξεχωρίζω περισσότερο τους Μαυρίκιο Άσπρου και Δημήτρη Ζάγκυλο. Είναι δυο μεγάλες μορφές της Ανόρθωσης που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη μου. Με βοήθησαν αφάνταστα στα πρώτα μου βήματα. Ένιωθα δέος για αυτούς τους ανθρώπους. Έτρεφα απεριόριστο σεβασμό τόσο για τις ποδοσφαιρικές τους γνώσεις όσο και για τον σπάνιο χαρακτήρα τους. Τα 6 πρωταθλήματα που κατέκτησα ως γενικός αρχηγός της Ανόρθωσης μου επανάφεραν σε μεγάλο βαθμό την γαλήνη και την ηρεμία μου. Συγκινούμε βαθύτατα όταν αναφέρω τα ονόματα αυτών των ξεχωριστών προσώπων για την ιστορία του συλλόγου. Τους χρωστάω πάρα πολλά και τους ευχαριστώ θερμά για όσα μου δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια.
Είχα την τύχη να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τους κορυφαίους σέντερ-φορ που πέρασαν από τα Κυπριακά γήπεδα. Από που να αρχίσω. Από τον Ίαν Μουρς του ΑΠΟΕΛ, τον Σωτήρη Καιάφα της Ομόνοιας. Πραγματικά χωρίς υπερβολή δεν υπήρχε μέτριος επιθετικός εκείνη την εποχή. Το έργο μου ήταν ιδιαίτερα δύσκολο όμως είχα την ικανότητα να μπορώ στην καλή μου μέρα να τους αντιμετωπίσω με μεγάλη επιτυχία. Έδειχνα σε όλους σεβασμό και εκτίμηση όμως δεν τους φοβόμουν. Αντίθετα όταν έπαιζα μαζί τους είχα το κίνητρο να μπω μέσα και να προσπαθήσω να τους περιορίσω η να τους εξουδετερώσω. Έδωσα απίστευτες μονομαχίες μαζί τους. Τόσο εγώ προσωπικά όσο και ο Στέφανος ήμασταν πολύ καλοί τόσο στο χαμηλό παιχνίδι όσο και στο ψηλό. Μάθαμε να λειτουργούμε σαν ένας παίκτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αλληλοσυμπληρώναμε ιδανικά ο ένας τον άλλο. Τις περισσότερες αποστολές τις φέρναμε εις πέρας με μεγάλη επιτυχία. Δίναμε με την παρουσία μας μεγαλύτερη ασφάλεια, ηρεμία και σιγουριά στα μετόπισθεν της ομάδας. Στην αρχή όταν ήμουν επιθετικός και πιο μικρός σε ηλικία χρησιμοποιούσα κυρίως την ταχύτητα και το άλμα μου. Στην πορεία όμως όταν καθιερώθηκα ως κεντρικός αμυντικός έμαθα να λειτουργώ στο γήπεδο περισσότερο με το μυαλό μου παρά με τον αυθορμητισμό μου. Εγώ έπρεπε να αναλάβω το προσωπικό μαρκάρισμα του αντίπαλου επιθετικού. Έμαθα να σκέφτομαι διαφορετικά. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με ωριμάσει ποδοσφαιρικά. Έπαιξα βασικός στην Ανόρθωση σε ηλικία 18-19 ετών. Ήταν μεγάλη υπόθεση να μπορέσεις να καταφέρεις κάτι τέτοιο. Εγώ όχι μόνο κατάφερα να γίνω βασικό μέλος της ομάδας αλλά και να μην χάσω ποτέ την θέση μου στην ενδεκάδα. Η Ανόρθωση δεν είναι μια συνηθισμένη ομάδα. Είναι κάτι το ξεχωριστό.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε περισσότερο να φθάσετε στην κορυφή ;
Είναι συνδυασμός και των δύο. Είχα χωρίς αμφιβολία το ταλέντο για να παίξω ποδόσφαιρο. Αλλά ήμουν ταυτόχρονα και δουλευταράς. Δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου. Με διέκρινε πάντα η σοβαρότητα, η πειθαρχία και η συνέπεια σε αυτό που έκανα. Ήμουν γεννημένος αρχηγός και όφειλα να το δείχνω εντός αλλά και εκτός γηπέδου. Να αποτελώ παράδειγμα προς μίμηση για τους συμπαίκτες μου και όχι παράδειγμα προς αποφυγή. Δεν επέτρεπα ποτέ στον εαυτό να πηγαίνει χαλαρός στην προπόνηση. Την ίδια συμπεριφορά απαιτούσα τόσο από τους πιο παλιούς μου συμπαίκτες όσο και από τα πιο νέα παιδιά. Σε μια ομάδα υπάρχουν κανόνες τους οποίους όλοι πρέπει να ακολουθούν πιστά. Να μην υπάρχουν εκπτώσεις για κανέναν όσο μεγάλο όνομα και αν διαθέτει. Μόνο έτσι θα υπάρχει υγεία και καλό κλίμα στα αποδυτήρια μιας ομάδας. Πάνω από όλους είναι το σύνολο. Και πρέπει να το υπηρετούμε πιστά. Σαν αρχηγός και σημαία της Ανόρθωσης είχα την ευθύνη να βοηθώ τον εκάστοτε προπονητή στο έργο του. Να μην επιτρέπω σε κανέναν να διαταράσσει την ηρεμία ης ομάδας. Είχα το καθήκον και την υποχρέωση να δίνω πρώτος από όλους το καλό παράδειγμα. Για αυτό και εμείς έχουμε επιβιώσει μετά από όλα αυτά.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Ήμουν δυναμικός χαρακτήρας. Πολεμιστής άνθρωπός. Δεν φοβόμουν τίποτα και κανέναν. Μοναδικός μου αντίπαλος ήταν μονάχα ο κακός μου εαυτός. Το κυριότερο στοιχείο που με χαρακτήριζε πάντα τόσο ως παίκτη αλλά και αργότερα ως άνθρωπο ήταν η ορμητικότητα μου. Το πάθος και το πείσμα μου για την νίκη. Δεν μου άρεσε η ήττα. Είναι προτερήματα που εξακολουθώ να τα έχω στην ζωή μου μέχρι σήμερα. Πάντα σεβόμουν και εκτιμούσα τους αντιπάλους μου. Δεν υποτιμούσα ποτέ κανέναν. Από πριν όμως φρόντιζα να μελετώ τον τρόπο παιχνιδιού τους. Να παρατηρώ πολύ προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους. Γνώριζα την κάθε τους κίνηση. Για αυτό και τις περισσότερες φορές ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένος για να τους αντιμετωπίσω. Αν και ήμουν σκληρός παίκτης δεν υπήρξα ποτέ μου βρώμικος. Για αυτό και έχω γίνει πολύ καλός φίλος με πολλούς ποδοσφαιριστές άλλων ομάδων. Όταν τύχει να βρεθούμε θα μου δείξουν τον μεγάλο σεβασμό και την εκτίμηση τους. Σαν ποδοσφαιριστής ίσως να συγκαταλέγομαι ανάμεσα στους 3-4 πιο σκληρούς αμυντικούς όλων των εποχών στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Πάντοτε θα υπάρχουν οι ταχτικές στο ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή έπρεπε πάντοτε το μυαλό και η ψυχή μας να είναι δοσμένη απόλυτα στην Ανόρθωση. Νιώθαμε την ευθύνη. Σε κάθε παιχνίδι είχαμε χρέος να δίνουμε το άπαν των δυνάμεων μας για την νίκη της ομάδας μας. Να μπαίνουμε στους αγώνες με πάθος και αποφασιστικότητα. Όταν έμπαινε μπροστά ο ενθουσιασμός οι τεχνικές περνούσαν σε δεύτερη μοίρα.
Αντέχατε την πίεση του πρωταθλητισμού ;
Αντέχαμε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Συνηθίσαμε από νωρίς στα δύσκολα. Μάθαμε να διαχωριζόμαστε τις καταστάσεις με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Να μην μας πιάνει ο πανικός. Ήμασταν ποδοσφαιριστές σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Κύπρου. Είχαμε τη υποχρέωση να το αποδεικνύουμε σε κάθε παιχνίδι. Παρόλο που ήμασταν μικροί σε ηλικία τότε, ανδρωθήκαμε και βγάλαμε εις πέρας την αποστολή που αναλάβαμε μετά τον πόλεμο του 1974. Να κρατήσουμε ζωντανή την Ανόρθωση.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Κατά την διάρκεια της καριέρας υπήρξε έντονο ενδιαφέρον από αρκετούς συλλόγους της Κύπρου και του εξωτερικού. Βρέθηκα στο στόχαστρο του ΠΑΟΚ, του Πεζοπορικού αλλά η προτεραιότητα μου ήταν η Ανόρθωση. Δεν ήθελα ποτέ μου να εγκαταλείψω την ομάδα της καρδιάς μου στα δύσκολα. Είχα ηθική υποχρέωση απέναντι στον κόσμο της ομάδας να μην τους προδώσω. Να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης τους. Επέλεξα συνειδητά να μείνω στην Ανόρθωση μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής μου σταδιοδρομίας.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ;
Με την Εθνική ομάδα της Κύπρου αγωνίστηκα σε 7 αγώνες. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που κατάφερα να αγωνιστώ με το εθνόσημο στο στήθος και να συνυπάρξω με τους κορυφαίους Κύπριους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής. Τότε δεν ήταν εύκολη υπόθεση να γίνεις διεθνής. Υπήρχε έντονος συναγωνισμός, πολλοί καλοί παίκτες αλλά τα παιχνίδι ήταν λίγα. Εμείς ζήσαμε την δύσκολη περίοδο μετά τον πόλεμο. Για πολλά χρόνια ήταν κάτι που μας βασάνιζε. Οι συνθήκες για τους παίκτες της Εθνική ήταν πολύ δύσκολες. Δεν υπήρχαν κατάλληλοι χώροι για προπόνηση. Τα πάντα ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με το σήμερα. Παρόλα αυτά όμως στεκόμασταν αξιοπρεπώς. Κάναμε το καλύτερο που θα μπορούσαμε.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Ανόρθωσης ;
Είχα πάντοτε τόσο ως παίκτης αλλά και αργότερα ως παράγοντας εξαιρετική σχέση με τον κόσμο της Ανόρθωσης, Ήμουν από τις σημαίες της ομάδας, εκ των αρχηγών της και πάντα στην πρώτη γραμμή. Έβγαινα πάντοτε μπροστά στα δύσκολα. Δεν μου άρεσε ποτέ να κρύβομαι. Αντιθέτως όποτε χρειαζόταν ήμουν εκεί να βοηθήσω τον σύλλογο να ξεπεράσει τα προβλήματα. Μπορεί με την πάροδο των χρόνων να έχουν ψυχραθεί οι σχέσεις μου με μια μικρή μερίδα αλλά σε γενικές γραμμές δεν έπαψα ποτέ στην ζωή μου να νιώθω μεγάλη αγάπη προς τους φιλάθλους της Ανόρθωσης που στάθηκαν δίπλα μου και με στήριξαν με ανιδιοτέλεια στο σύνολο της παρουσίας μου στον σύλλογο. Δεν μπορείς πάντοτε στην ζωή σου να είσαι ο σωστός. Θα κάνεις και κάποια λάθη. Σαν παίκτης ήμουν ενθουσιώδης. Μου έδινε μεγάλη δύναμη ο κόσμος της Ανόρθωσης. Με το που πατούσα το πόδι μου στον αγωνιστικό χώρο τα ξεχνούσα όλα. Αφοσιωνόμουν εξολοκλήρου στην ομάδα μου. Έδινα και την ψυχή μου για να κερδίσουμε. Να δώσω λίγη χαρά στους φιλάθλους μας.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η διαχρονική αγάπη του απλού κόσμου και οι δυνατές φιλίες με συμπαίκτες και αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Αυτά μου έχουν μείνει μόνο. Συγκινούμε βαθύτατα όταν ακούω τον κόσμο να μιλά μέχρι σήμερα με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση τόσο για την ποδοσφαιρική μου αξία όσο και για τον χαρακτήρα μου.
Υπάρχει επαφή με τους παλιού σας συμπαίκτες ;
Το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή τη φουρνιά ποδοσφαιριστών της Ανόρθωσης είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Για αυτό και έχουμε φροντίσει όσοι βρισκόμαστε στην ζωή να ήμαστε αγαπημένοι. Κάθε χρόνο μαζευόμαστε και μας κάνουν ένα τραπέζι τα παιδία του μακαρίτη του Αντώνη Καρά στο Παραλίμνι. Οι παλαίμαχοι του 1975 κρατούν ακόμη και σήμερα που μιλάμε ζωντανές τις μνήμες από το παρελθόν. Αυτή η αδελφική σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα μας δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει Κύριε Κωνσταντίνου. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ανόρθωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο να έχει υγεία, αγάπη και ευτυχία στην ζωή του. Να μείνει μακριά από προβλήματα και ταλαιπωρίες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου