Ο Κύπριος αριστερός ακραίος αμυντικός Βάσος Βιολάρης, γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1951, στην Ξυλοφάγου, μια κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στην θέση του αριστερού μπακ και φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 3 στην πλάτη. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη γενέτειρα του και το 1966 εντάχθηκε στην Αλκή, με την οποία έγραψε τη δική του ιστορία για 18 ολόκληρα χρόνια ως το καλοκαίρι του 1984, όταν και πήρε την απόφαση να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα της ΑΛΚΗΣ, τον Βάσο Βιολάρη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 18 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Λάρνακας, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με την φανέλα της Αλκής, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, την κλήση του στην Εθνική ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Βάσος Βιολάρης μιλά για την σημερινή Αλκή και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Βάσος Βιολάρης είναι πραγματικά μια ηγετική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι έχουν και κάτι καλό να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Βάσου Βιολάρη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Βιολάρη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Παρακολουθώ ποδόσφαιρο μόνο από την τηλεόραση.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Κοίταξε να δεις. Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτό της δικής μου εποχής. Τα συστήματα έχουν διαφοροποιηθεί πάρα πολύ. Μπορείς να βλέπεις μπάλα 90΄ λεπτά και να μην δεις τρεις με τέσσερις φάσεις της προκοπής. Αντίθετα όταν παίζαμε εμείς οι φάσεις διαδέχονταν συνεχώς η μια την άλλη. Το θέαμα που παρακολουθούσε ο κόσμος τότε ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που βλέπει τώρα. Ένας από τους βασικούς λόγους που δεν πηγαίνω στο γήπεδο για να δω παιχνίδια είναι αυτός. Επίσης δεν προλαβαίνεις καλά καλά να μάθεις τα ονόματα των ποδοσφαιριστών της ομάδα σου. Δεν μπορείς ως φίλαθλος να δεθείς μαζί τους. Από τον καιρό που πήρα την απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα αν έχω πάει όλες και όλες τρεις φορές.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Ταλέντα υπάρχουν αρκετά και σήμερα. Τα αφήνουν όμως να προωθηθούν και να δείξουν την αξία τους ; Πρέπει να είσαι σπουδαίο ταλέντο για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει σήμερα ένας Κύπριος παίκτης να παίξει μπάλα σε μια ομάδα. Γιατί συμβαίνει αυτό ; Ένα νεαρό ταλέντο χρειάζεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής για να μπορέσει να δείξει το τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο. Θα πρέπει να παίρνει συνεχώς αυξημένο χρόνο συμμετοχής και να του δείξεις εμπιστοσύνη. Δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να γίνει ολοκληρωμένος παίκτης. Δυστυχώς δεν υπάρχει η αναγκαία υπομονή από τις ομάδες μας. Προτιμούν να πάνε να αγοράσουν πιο έτοιμους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό. Το αποτέλεσμα είναι τα δικά μας παιδιά να μένουν στο περιθώριο.
Κύριε Βιολάρη, έχετε φορέσει πολλά χρόνια την φανέλα της Αλκή. Πως βλέπετε την παρουσία της τα τελευταία χρόνια ;
Κώστα μου εύχομαι ο θεός να προσέχει και να βοηθά την ομάδα της καρδιάς μου η οποία τα τελευταία χρόνια ταλανίζεται από πολλά προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις. Εύχομαι να μπορέσει να σταθεί ξανά δυνατή στα πόδια της. Να μην δημιουργηθούν ακόμη περισσότερες οικονομικές περιπέτειες που θα την φέρουν αντιμέτωπη με δυσάρεστες εκπλήξεις. Θα είναι κρίμα ένας τόσο ιστορικός σύλλογος να διαλυθεί. Εγώ προσωπικά βλέπω πολύ δύσκολα τα πράγματα για την Αλκή. Δυστυχώς στις μέρες μας αν δεν έχεις το χρήμα δεν μπορείς να έχεις μέλλον. Δεν μπορείς να αγοράσεις παίκτες που θα αλλάξουν το επίπεδο της ομάδας.
Κύριε Βιολάρη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για την δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Ξυλοφάγου.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στην ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Εγώ όταν ξεκίνησα το ποδόσφαιρο έφθασα σε ηλικία 15 ετών και δεν είχα καταφέρει να παίξω βασικός στην ομάδα του χωριού μου. Τότε είχε έρθει στην Ξυλοφάγου ένα κλιμάκιο από ανθρώπους της Αλκής που έψαχνε να βρει παιδιά μικρής ηλικίας που είχαν το ταλέντο και τις προοπτικές να στελεχώσουν επάξια τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Τελικά από την γενέτειρα μου επέλεξαν πέντε νεαρά παιδιά. Μας έβαλαν μέσα σε ένα ταξί, μας πήραν στα γραφεία της ομάδας και μας ενέταξαν στο δυναμικό της Αλκής. Από εκείνη την στιγμή έκανα καθημερινά το δρομολόγιο Ξυλοφάγου-Λάρνακα με τον ίδιο τρόπο.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Αλκή;Όταν πήγα για πρώτη φορά στο παλιό ΓΣΖ είδα να βρίσκονται συγκεντρωμένοι σαράντα παίκτες. Επιπέδου Α΄ Κατηγορίας. Άλλους τόσους είχε η δεύτερη ομάδα. Αντίθετα στην ομάδα του χωριού μου δεν υπήρχαν περισσότεροι από δεκαπέντε. Εγώ από εκείνη την στιγμή άρχισα να αναρωτιέμαι τι γυρεύω μέσα σε όλη αυτή την λαοθάλασσα. Πως θα καταφέρω να παίξω ποδόσφαιρο ; Ποιος θα με δει η θα μου δώσει σημασία ; Ήμουν ένα μικρό παιδί που είχε έρθει από το χωριό του χωρίς να γνωρίζει κανέναν. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Στην αρχή ήθελα να φύγω. Όμως στην πορεία άρχισα να κάνω δεύτερες σκέψεις. Ξεκίνησα σιγά-σιγά να παίζω μπάλα και όσο περνούσε ο καιρός γινόμουν συνεχώς καλύτερος. Χρειάσθηκα μερικές προπονήσεις για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ήμουν ένα σπουδαίο ταλέντο. Εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο για μένα να τους πείσω να με επιλέξουν και να με βάλουν να παίξω ανάμεσα σε τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές που ήταν εκεί συγκεντρωμένοι. Επειδή όμως μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο και είχα την κάψα να γίνω ένας καλός παίκτης πείσμονα όλο και περισσότερο. Από την πρώτη σεζόν που πήγα στην Αλκή έπαιξα κατευθείαν στην δεύτερη ομάδα. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί εύκολα. Να καταφέρεις να ξεχωρίσεις με το ταλέντο και τις ικανότητες σου ανάμεσα σε τόσο μεγάλο αριθμό παικτών. Μετά φεύγοντας από εκεί κατατάγηκα στον στρατό. Υπηρέτησα την στρατιωτική μου θητεία στο Βαρώσι. Εκείνη η περίοδος ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Δύσκολα μου έδιναν άδειες εξόδου για να μπορέσω να κάνω προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα. Έπαιζα ποδόσφαιρο σε μια μικρή ομάδα και δεν με άφηναν να βγω έξω. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν τα πράγματα να γίνονται καλύτερα. Τα ξεπέρασα όλα με μεγάλη δύναμη και αποφασιστικότητα. Εντάχθηκα στην ανδρική ομάδα της Αλκής το 1966 σε ηλικία 16 ετών.
Από τις αλάνες της γενέτειρας σας ξαφνικά σε μια ομάδα Α΄ Κατηγορίας. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Ήταν μεγάλη αλλαγή για μένα. Εκείνη την εποχή στην Αλκή υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που πήγαιναν στα χωριά της Λάρνακας και έψαχναν νεαρά παιδιά με ταλέντο. Μερικοί χωριανοί μου που ήταν φίλαθλοι της Αλκής, με γνώριζαν και αφού τους είχα αφήσει καλές εντυπώσεις, ενημέρωσαν τους ανθρώπους της ομάδας για την αξία και τις ικανότητες μου. Ήρθαν με βρήκαν και με ρώτησαν αν θέλω να πάω στην προπόνηση. Την ίδια όμως εποχή υπήρχαν και χωριανοί μου που ήθελαν να με πάρουν στην Ομόνοια. Τότε όμως για μένα η απόσταση ήταν μακρινή. Πως θα πήγαινα από την Ξυλοφάγου στην Λευκωσία ; Τελικά επέλεξα να πάω στην Αλκή μαζί με άλλους τέσσερις χωριανούς μου. Στην πορεία έφυγαν οι τρεις και είχαμε μείνει μόνο οι δυο. Στο τέλος έμεινα μόνο εγώ. Για να καταλάβεις μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα καταφέρει να παίξω στην ομάδα του χωριού μου. Εντάχθηκα στα 15 μου χρόνια αλλά χωρίς να είμαι βασικός. Κατάφερα τελικά να έρθω στην Αλκή, γράφοντας για 18 χρόνια ως και το καλοκαίρι του 1984 την δική μου ιστορία με τον σύλλογο.
Πως σας υποδέχθηκαν οι πιο παλιοί παίκτες της Αλκής ;
Το κλίμα στην ομάδα ήταν πολύ καλό. Εγώ τότε σαν νέο παιδί που ήμουν τι ήθελα ; Να έρθει κάποιος να μου μιλήσει, να μου δώσει θάρρος, να ρωτήσουν πως είμαι και τι κάνω. Απλά πράγματα αλλά αναγκαία για την ψυχολογία ενός νεαρού παιδιού που θέλει να κάνει τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο. Μέχρι τότε δεν ήξερα κάτι περισσότερο. Πήγαινα στο σωματείο και με έκαναν να νιώθω πως είμαι για χρόνια μέλος της ομάδας. Όλοι μου μιλούσαν πολύ ευγενικά, μου έδιναν θάρρος και προσπαθούσαν συνεχώς με τον τρόπο τους να μου ανεβάσουν το ηθικό. Για μένα αυτή ήταν η μεγάλη μου χαρά. Μου άρεσε ο τρόπος που με αντιμετώπιζαν. Αυτό για να ξέρεις συνέχισε και αργότερα. Θυμάμαι για παράδειγμα μετά το τέλος των αγώνων, επειδή εγώ ήμουν από χωριό, συνήθιζα να πηγαίνω στο οίκημα της ομάδας. Εκεί υπήρχαν μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι από μένα που με ρωτούσαν που θα ήθελα να με πάρουν. Με έβαζαν μέσα στο αυτοκίνητο τους και με έπερναν στο σπίτι που έμενα στην Ξυλοφάγου. Αργότερα μου βρήκαν διαμέρισμα στην Λάρνακα. Με έπαιρναν αρκετές φορές έξω μαζί τους για φαγητό. Με αυτούς τους απλούς τρόπους άρχισα σιγά-σιγά να γνωρίζω καλύτερα τους φιλάθλους της ομάδας. Να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά. Με έκαναν να νιώθω μέλος της οικογένειας τους. Εκείνη την εποχή στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχαν χρήματα. Για φαγητό μας έπαιρναν οι άνθρωποι και οι φίλοι της ομάδας. Τα πλήρωναν όλα από την τσέπη τους. Έκαναν το καλύτερο που θα μπορούσαν για εμάς. Με τα πενιχρά μέσα που είχαν στην διάθεση τους. Εμείς με την σειρά μας ξέραμε να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε τις προσπάθειες τους. Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα οι εποχές που ζήσαμε εμείς τότε ήταν όμορφες. Παίζαμε ποδόσφαιρο από αγάπη προς την ομάδα και για να τιμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο την φανέλα που φορούσαμε. Όταν χάναμε μέναμε για μια βδομάδα κλισμένοι στα σπίτια μας. Δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους από την στεναχώρια μας. Αν αντίθετα κερδίζαμε την Κυριακή, πηγαίναμε την αμέσως επόμενη μέρα όλοι μαζί για βόλτα μέσα στους δρόμους της πόλης γεμάτοι περηφάνια και χαρά. Όταν μάλιστα η νίκη της ομάδας σου συνδυαζόταν και με δική σου καλή εμφάνιση αισθανόσουν διπλά ενθουσιασμένος. Νιώθεις ότι έκανες το καθήκον σου για την ομάδα. Υπήρχαν παίκτες που με βοήθησαν αφάνταστα. Συνάντησα όμως και μερικούς που ήταν επιφυλακτικοί μαζί μου. Είτε γιατί με έβλεπαν ανταγωνιστικά, είτε γιατί φοβόντουσαν ότι θα χάσουν την θέση τους στο βασικό σχήμα εξαιτίας μου. Και με αυτούς όμως βρήκα τον τρόπο να συνυπάρξω αρμονικά. Γενικά όμως δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Ήμασταν όλοι φίλοι μεταξύ μας. Σεβόμασταν πάρα πολύ ο ένας τον άλλον. Ξέραμε να βάζουμε πάνω από όλους μας το καλό της ομάδας.
Εσείς προσωπικά πιστεύατε στον εαυτό σας η υπήρχε μέσα σας και η αμφιβολία ;
Αν και στην αρχή είχα τους ενδοιασμούς μου στην πορεία τα ξεπέρασα όλα. Άρχισα να αποκτώ μεγαλύτερο θάρρος. Να έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Όταν ο τότε προπονητής της Αλκής με επέλεξε ανάμεσα σε σαράντα τόσους παίκτες και άρχισε να μου δίνει συνεχώς αυξημένο χρόνο συμμετοχής την ίδια στιγμή και εγώ από την πλευρά μου απελευθερώθηκα. Μου είχαν λυθεί τα πόδια. Εγώ ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο ως αριστερός ακραίος επιθετικός. Στην πορεία καθιερώθηκα ως αριστερό μπακ. Πολύ γρήγορα άρχισα να κερδίζω τις εντυπώσεις. Να δείχνω σε όλους ότι είχα τις δυνατότητες να σταθώ με επιτυχία στην ομάδα. Έβλεπαν ότι ήμουν σε θέση να τους βοηθήσω και άρχισαν να με εμπιστεύονται περισσότερο. Να βλέπουν ότι μπορώ να εξελιχθώ σε βασικό παίκτη της ομάδας. Έδειχναν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον για μένα. Το στοιχείο που με ακολούθησε σε όλη την διάρκεια της πορείας μου ήταν το πείσμα και η θέληση που είχα για να παίξω ποδόσφαιρο. Με το ξεκίνημα του πρωταθλήματος της δεύτερης ομάδας, μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα έγινα μέλος της ανδρικής. Αυτό που είχε συμβεί για μένα τότε ήταν άθλος. Κώστα, γενικά εγώ είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από αυτά που μου έδωσε το ποδόσφαιρο. Με σκληρή δουλειά, υπομονή και επιμονή κατόρθωσα όχι μόνο να παίξω στην πρώτη ομάδα αλλά να εξελιχθώ πολύ σύντομα σε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της Αλκής. Το όνειρο που είχα από μικρό παιδί να καταφέρω κάποια στιγμή να φορέσω την φανέλα ενός συλλόγου Α΄ Κατηγορίας άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Να γίνεται πραγματικότητα. Για να τα πετύχω όλα αυτά σίγουρα σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο χαρακτήρας μου. Από τις πρώτες μέρες ήμουν υπάκουος και πειθαρχημένος. Διψούσα να μάθω πράγματα που θα με έκαναν καλύτερο παίκτη. Δεν έχω κανένα παράπονο από την Αλκή. Γιατί όταν πήρα την απόφαση να φύγω από το χωριό μου και να έρθω στην Λάρνακα δεν ήξερα τι θα βρω μπροστά μου. Μου είχαν διαμέρισμα, μου βρήκαν εστιατόριο για να μπορώ να πηγαίνω για φαγητό και ο τότε πρόεδρος μας ο κύριος Χριστοδουλίδης ήταν όπως τον πατέρα μου. Ήθελε κάθε Σάββατο να πηγαίνω στο σωματείο. Διοργάνωναν μια τόμπολα και είχε δώσει εντολή να μου δίνουν από το ταμείο του συλλόγου τρεις λίρες την εβδομάδα για της ανάγκες και τα έξοδα που είχα. Που για εκείνη την εποχή ήταν πολύ καλά χρήματα. Με στήριξαν με κάθε τρόπο στα δύσκολα. Όλα αυτά με γέμιζαν με μεγαλύτερες ευθύνες απέναντι στους ανθρώπους της ομάδας. Ένιωθα την υποχρέωση να δουλέψω ακόμη πιο σκληρά για να φανώ αντάξιος των προσδοκιών που υπήρχαν προς το πρόσωπο μου. Ήθελα να μπαίνω σε κάθε παιχνίδι και να τα δίνω όλα. Ακόμα και την ψυχή μου για το καλό της ομάδας. Εγώ δεν έχω γίνει πλούσιος από το ποδόσφαιρο. Δεν έχω βγάλει χρήματα ωστόσο δεν έχω κανένα παράπονο από την πορεία που είχα όλα αυτά τα 18 χρόνια. Πήρα πράγματα που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Μέσω της Αλκής έφτιαξα το όνομα μου και κέρδισα την καθολική αναγνώριση από το σύνολο των φιλάθλων στην Κύπρο. Για μένα αυτά είναι η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή για όσα πρόσφερα στα γήπεδα. Ο κόσμος εκτίμησε την ποδοσφαιρική μου αξία και το ήθος μου. Αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Εξακολουθεί να με έχει πολύ ψηλά.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Στα πρώτα μου βήματα ξεκίνησα δίπλα σε παλιούς παίκτες που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν περισσότερο με τις εμπειρίες τους παρά με τις γνώσεις τους. Δεν ήταν κανονικοί προπονητές. Αλλά αυτός που σαν προπονητής ξεχώριζε για τις γνώσεις του γύρω από το άθλημα και την μεταδοτικότητα του ήταν Ο Γκεόργκι Πατσιάτσιεφ. Ήταν για όλους εμάς ένας πραγματικός δάσκαλος. Μας είχε βοηθήσει αφάνταστα με την παρουσία του. Άλλαξε το επίπεδο της ομάδας και των παικτών ατομικά. Ήξερε πως θα σε μάθει ποδόσφαιρο. Να σου διδάξει πως να κτυπάς την μπάλα σωστά, να την σταματάς με τον ενδεδειγμένο τρόπο, πως να σουτάρεις με ακρίβεια. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα από αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο που ξεχώριζε για την προπονητική του αξία και την ανθρωπιά του. Νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που το συνάντησα στο δρόμο μου και συνεργάστηκα μαζί του. Μετά ήρθε στην θέση του ο Μιλένωφ. Μας ανέβασε κατακόρυφα την ψυχολογία μας. Είχε τον τρόπο να μας κάνει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο. Θυμάμαι το 1980, η κλήρωση μας έφερε αντιμέτωπους με τον Απόλλωνα στα τα ημιτελικά του Κυπέλλου. Θα παίζαμε στο Τσίρειο στάδιο, απέναντι σε έναν αντίπαλο που εκείνη την εποχή ήταν πολύ δυνατός. Με το που άκουγες το όνομα του έχανες αμέσως. Δεν χρειαζόταν να δώσεις το παιχνίδι. Πριν από την αναμέτρηση, όταν πήραμε το Λεωφορείο και κατευθυνόμασταν προς το γήπεδο, σε κάποια στιγμή βλέπω τον τότε προπονητή μας να έρχεται προς το μέρος μου. Ήρθε και κάθισε κοντά μου. Αναρωτιόμουν από μέσα μου τι θέλει από μένα. Γυρίζει προς το μέρος μου και μου λέει "Σήμερα Βιολάρη μου θα κερδίσουμε". Από μέσα μου γελούσα. Δεν πίστευα ούτε κατά διάνοια ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε αποτέλεσμα. Είχαμε όλους και όλους 10 παίκτες διαθέσιμους. Δεν βγάζαμε ενδεκάδα. Μας έδωσε όμως τέτοια ώθηση πριν από τον αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα να μπούμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να μασάμε σίδερα. Τους κερδίσαμε με 2-0 μετά από μια συγκλονιστική εμφάνιση. Μάλιστα μετά το τέλος του παιχνιδιού οι φίλαθλοι του Απόλλωνα, αν και στεναχωρημένοι από την ήττα της ομάδας τους, παρέμειναν στις εξέδρες του γηπέδου και μας αποθέωσαν. Μας χειροκροτήσαν. Ξέρεις πόσος κόσμος ήταν στο γήπεδο ; Εμείς ήμασταν μια ομάδα με λίγους οπαδούς. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας. Δεν ήθελαν να φύγουν από το γήπεδο. Ήταν μια αναγνώριση της δίκαιης επικράτησης μας.
Και πόσο γρήγορα καταφέρατε να γίνεται βασικός παρά τη σχετική δυσκολία ;
Καθιερώθηκα στην βασική ενδεκάδα της Αλκής το 1966, σε ηλικία 16 ετών. Έπαιξα στην ομάδα ως αριστερός μπακ για 18 ολόκληρα χρόνια.
Ποιος σας καθιέρωσε στην θέση του αριστερού μπακ ;
Εγώ ξεκίνησα να παίζω στην πρώτη ομάδα αρχικά ως αριστερός εξτρέμ. Θυμάμαι παίζαμε κάποιο παιχνίδι, με προπονητή τότε τον Μιλένοφ. Είχε έρθει πριν από την έναρξη του αγώνα και αφού πρώτα με αγκάλιασε μου είπε επί λέξη "Ξέρεις Βιολάρη τι σκέφτομαι ; Σήμερα θέλω να παίξεις αριστερό μπακ". Εγώ από την μεριά μου του λέω " Μα πως θα παίξω αριστερό μπακ ; Δεν γνωρίζω την θέση". Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ με επιτυχία στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης θέσης. Δεν ήξερα αν είχα τα στοιχεία για να μπορέσω να παίξω αριστερό μπακ. Τότε γυρνάει προς το μέρος μου και μου λέει " Κοίταξε να δεις. Θέλω να μπεις μέσα και να τα δώσεις όλα. Εγώ σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Μπορείς να τα καταφέρεις. Αναλαμβάνω την ευθύνη σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Πιστεύω όμως ότι θα τα καταφέρεις. Αν δεν πας καλά θα πας πίσω στην θέση σου. Θεωρώ όμως ότι έχεις τα προσόντα για να εξελιχθείς σε ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ του πρωταθλήματος" Άλλαξε αμέσως η ψυχολογία μου. Έφυγαν αμέσως από το μυαλό μου οι κακές σκέψεις. Πίστευε πάρα πολύ σε μένα και εγώ ένιωθα την υποχρέωση να μπω μέσα και να τα δώσω όλα. Να κάνω τα πάντα για να τον δικαιώσω. Ήξερε πως ήμουν πολύ γρήγορος, δυνατός, με πείσμα, καλή τεχνική κατάρτιση και δυνατό σουτ. Από εκείνη την ημέρα καθιερώθηκα στην Αλκή ως αριστερός ακραίος αμυντικός. Έπαιξα στην ίδια θέση για 10 συνεχόμενες σεζόν.
Ποια ήταν τα πιο δυνατά σας ατού ;
Πρώτα από όλα ήμουν απίστευτα ταχύς. Για να καταλάβεις τότε στο ΓΣΖ κάναμε προπόνηση την ίδια ώρα με τους αθλητές του στίβου. Είχε έναν καθηγητή που με έβλεπε να τρέχω και ήθελε να με δοκιμάσει σε αγώνες ταχύτητας. Ήθελε να δει σε πόσα δευτερόλεπτα μπορώ να κάνω τα 100 μέτρα. Με έβαλε να τρέξω και είχε μείνει με ανοικτό το στόμα. Μου πρότεινε να γίνω αθλητής στίβου. Εμένα όμως δεν μου άρεσε. Ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Είναι μεγάλη κουβέντα να είσαι γρήγορος παίκτης. Ακόμα και αν κατάφερναν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού κάποιοι αντίπαλοι μου να με προσπεράσουν εγώ μπορούσα να τους φθάσω ξανά και να προλάβω το λάθος. Όταν όμως είσαι αργός, δύσκολα μπορείς να το καταφέρεις αυτό. Σαν παίκτης είχα γινάτι. Δεν μου άρεσε να χάνω ούτε μια μονομαχία. Ως παίκτης είχα την σκληράδα που έπρεπε για να μπορέσω να τα βγάζω πέρα ακόμη και με πολύ δύσκολους προσωπικούς μου αντιπάλους που χρειάζονταν ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Το ποδόσφαιρο δεν είναι εκκλησία. Όταν είσαι δυνατός και ξέρεις πότε θα πρέπει να βγεις πάνω στον αντίπαλο παίκτη τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα για σένα και για την ομάδα σου. Εγώ είχα την διορατικότητα να γνωρίζω πότε και με ποιο τρόπο θα έπρεπε να βγω πάνω στον προσωπικό μου αντίπαλο. Αν δεν ξέρεις όσο γρήγορος και αν είσαι θα σου φύγει. Ξεχώριζα κυρίως για την ταχύτητα, το πείσμα και τις φαρμακερές σέντρες που επιχειρούσα προς τους συμπαίκτες μου. Τότε είχαμε σέντερ φορ στην ομάδα τον Δημητράκη Παναγιώτου. Πριν από τον σοβαρό τραυματισμό που είχε, ήταν ένας μεγάλης κλάσης επιθετικός που θα μπορούσε να φθάσει στο επίπεδο ενός Σωτήρη Καιάφα. Ήταν ψηλός, με δυνατό άλμα και διέθετε μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Ήταν ένας δεινός σκόρερ. Πολύ επικίνδυνός και απρόβλεπτος μέσα στην περιοχή. Αρκετά από τα γκολ που σημείωνε προέρχονταν από δικές μου σέντρες. Πραγματικά βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Ήξερα ακριβώς σε ποιο σημείο θα βρισκόταν και που ήθελε την μπάλα για να μπορέσει να κάνει πιο καλά την δουλειά του. Μάλιστα όταν κάποιες φορές δεν έπαιζα έλεγε στον εκάστοτε προπονητή της ομάδας μας να μην τον βάλει να παίξει ούτε αυτόν. Ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον δικό μου.
Τι μπορούμε να πούμε για την Αλκή της δικής σας εποχής ;
Είχαμε πολύ καλούς παίκτες. Μεγάλης αξίας και ποιότητας. Μια φουρνιά εκπληκτική. Έκανα το ντεμπούτο μου με την ομάδα, στα 16 μου χρόνια. Και από τότε δεν έβγαινα ποτέ από την ενδεκάδα. Ήμουν μέλος της ομάδας που έπαιξε για πρώτη φορά σε τελικό, στην ιστορία της, όταν στις 30 Μάϊου του 1970, η Αλκή ηττήθηκε με 2-1 από τον Πεζοπορικό στο παλιό ΓΣΖ. Ως το 1984 που έπαιξα στο σύλλογο πήρα μέρος σε άλλους τρεις τελικούς. Το 1976 είχαμε παίξει με το ΑΠΟΕΛ (0-6), την δεύτερη με τον Ολυμπιακό (0-2) το 1977 και την τρίτη με την Ομόνοια(1-3) το 1980. Δεν είναι κρίμα να παίξεις πέντε τελικούς και να μην καταφέρεις να πάρεις έστω μια φορά το κύπελλο ; Συνέχισα να είμαι βασικότατος μέλος και στην αναγέννηση της ομάδας με προπονητές τους Γκεόργκι Πατσιάτσιεφ και Μιλένωφ έως και το 1984. Με την 4η θέση το 1974-75 και την καταπληκτική πορεία του 1978-79 που μας έφερε στην 3η θέση της βαθμολογίας και την έξοδο στο Κύπελλο Ουέφα του 1979-80. Με την φανέλα της Αλκής έπαιξα μια φορά το 1980 στο Κύπελλο Ουέφα, όταν αντιμετωπίσαμε την Δυναμό Βουκουρεστίου. Όλες αυτές οι σημαντικές στιγμές φανερώνουν το πόσο δυνατός και υπολογίσιμος αντίπαλος ήμασταν εκείνη την εποχή στο Κυπριακό πρωτάθλημα. Ένα καλοδουλεμένο σύνολο με απίστευτη συνοχή και ομοιογένεια. Οι συγκυρίες όμως δεν μας επέτρεψαν να φθάσουμε πιο ψηλά. Αρκετές φορές συναντούσαμε μπροστά μας εχθρικές διαιτησίες. Μας έκοβαν τα φτερά. Δεν είχαμε την ευνοϊκή μεταχείριση που είχα άλλες ομάδες. Όπου μικρός και η μοίρα του. Δυστυχώς. Πιστεύω αξίζαμε να πάρουμε έστω ένα κύπελλο.
Ποιος ήταν ο ποιο "φαντεζί" παίκτης της Αλκής ;
Για μένα προσωπικά ο Παναής Νικολάου ήταν ο καλύτερος παίκτης της Κύπρου εκείνη την εποχή. Μπορούσε να παίξει παντού. Όπου τον έβαζες ήταν το ίδιο καλός. Αλλά ήταν ο Παναής της Αλκής. Αν αγωνιζόταν σε μεγαλύτερη ομάδα θα τύγχανε μεγαλύτερης αναγνωσιμότητας. Μπορούσε την ίδια στιγμή να τον βάλεις να παίξει είτε ως κεντρικός αμυντικός, είτε στα χαφ, είτε ως σέντερ φορ. Η απόδοση του στα παιχνίδια δεν επηρεαζόταν. Αντίθετα ήταν το ίδιο δημιουργικός και ωφέλιμος για την ομάδα του. Ήταν παίκτης "πολυεργαλείο" στα χέρια των εκάστοτε προπονητών του. Τα είχε όλα. Ήταν πραγματικά τεράστιος παίκτης. Θα μπορούσε εύκολα να κάνει καριέρα ακόμη και σε μεγάλη ομάδα της Ελλάδας. Χωρίς υπερβολή.
Ποιος ήταν ο ποιο δύσκολος αντίπαλος ;
Με δυσκόλευε πάρα πολύ ο Μίνως Κακουλλής του Απόλλωνα, ο Παύλος Κουννάς του Πεζοπορικού, ο Πανίκος Χατζηλοίζου του ΑΡΗ, ο Πάμπος Αναστασίου της ΕΠΑ, ο Τάκης Μαυρής της Ομόνοιας. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε σε ομάδα κακός η μέτριος παίκτης που να αγωνίζεται στο δεξί άκρο της επίθεσης. Ήταν όλοι τους ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης αξίας και ποιότητας. Αποτελούσαν βαρόμετρο για της ομάδες τους. Στην καλή μου μέρα όμως δεν φοβόμουνα κανέναν αντίπαλο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας βοήθησε να φθάσετε στην κορυφή ;
Σίγουρα χωρίς αμφιβολία είχα το ταλέντο. Ταυτόχρονα όμως για να μπορέσω να καθιερωθώ σε μια ομάδα Α΄ Κατηγορίας και να εξελιχθώ σε αναπόσπαστο κομμάτι της χρειάστηκε να δουλέψω αρκετά σκληρά κατά την διάρκεια της καριέρας μου. Αν δεν έχεις την διάθεση να θυσιάσεις πράγματα από την καθημερινότητα σου δεν θα μπορέσεις να έχεις διάρκεια. Πιστεύω πως ήταν ένας συνδυασμός και των δυο. Αγαπούσα με πάθος το ποδόσφαιρο από μικρός. Διψούσα να μάθω πράγματα που θα με έκαναν καλύτερο παίκτη. Θα πρέπει πάντοτε να δείχνεις ότι αξίζεις να βρίσκεσαι στην βασική ενδεκάδα. Ότι δεν σου κάνουν χάρη.
Πόσα χρόνια παίξατε στην Αλκή ;
Στην Αλκή αγωνίστηκα 18 ολόκληρα χρόνια. Από το 1966 εώς και το 1984. Ή αποχώρηση μου έγινε με δόξες και τιμές. Με τρόπο που ταίριαζε απόλυτα με την πολύχρονη παρουσία και προσφορά μου στην ομάδα. Έφυγα από τα γήπεδα σε ηλικία 33 ετών. Επέστρεψα στην ομάδα της γενέτειρας μου, για λίγα χρόνια, αρχικά ως παίκτης και αργότερα ως προπονητής.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με την Αλκή ;
Με την φανέλα της Αλκής έπαιξα σε τέσσερις τελικούς Κυπέλλου, μια φορά στην Ευρώπη, έγινα διεθνής και κατάφερα να αποκτήσω ένα καλό ποδοσφαιρικό όνομα που μου επιτρέπει να κυκλοφορώ σε όλα τα μέρη της Κύπρου με ψηλά το κεφάλι. Όλα αυτά τα οφείλω αποπληκτικά στους πρώην συμπαίκτες μου, τους εκάστοτε προπονητές και παράγοντες της αγαπημένη μου ομάδας που με εμπιστεύθηκαν από την πρώτη στιγμή που με συνάντησαν. Χωρίς αυτούς δεν θα είχα πετύχει το παραμικρό. Θα ήθελα με την ευκαιρία που μου δίνεις να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα δύσκολα παιχνίδια ;
Να σου πω την αλήθεια ; Δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Έμπαινα μέσα και τα έδινα όλα. Δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ ο αντίπαλος όσο η δική μου παρουσία στο ματς. Αν εγώ ήμουν σε καλή κατάσταση ήξερα ότι δεν είχα να φοβηθώ τίποτα. Εμείς για παράδειγμα τότε όταν θα δίναμε κάποιο δύσκολο ματς με μεγάλη ομάδα του πρωταθλήματος δεν είχαμε ιδιαίτερο άγχος αν θα κερδίσουμε η θα χάσουμε. Ξέραμε πως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μας. Έτσι εμείς αντιμετωπίζαμε την όλη κατάσταση πολύ χαλαρά. Απελευθερωνόμασταν αμέσως από την πίεση και αυτό πολλές φορές λειτουργούσε προς όφελος μας. Είχαμε καλύτερη απόδοση. Για αυτό και καταφέρναμε πολύ συχνά να τους κάνουμε την ζημιά. Παίρναμε αποτελέσματα εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Η Αλκή τότε εθεωρείτο από πολλούς μια μικρή ομάδα. Μπορεί να είχαμε στις τάξεις μας καλούς παίκτες όμως δεν μας αντιμετώπιζαν ως μια υπολογίσιμη δύναμη του πρωταθλήματος. Πίστευαν ότι εύκολα η δύσκολα θα μας κέρδιζαν. Για αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις την πατούσαν. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις από εμάς αλλά πάντοτε σε κάθε αγώνα δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό. Δεν πηγαίναμε ποτέ στα παιχνίδια πιστεύοντας ότι θα χάσουμε.
Ταχτικές υπήρχαν στην δική σας εποχή ;
Τότε όταν είχαμε να δώσουμε ένα παιχνίδι ο εκάστοτε προπονητής μας συνήθιζε να πηγαίνει και να παρακολουθεί στο γήπεδο τα προηγούμενα ματς των προσεχών μας αντιπάλων. Αποκτούσε πλήρη εικόνα για τα θετικά και τα αρνητικά τους στοιχεία. Ερχόταν μετά και για μια συνεχόμενη εβδομάδα μας ανέλυε με κάθε λεπτομέρεια συνολικά τον τρόπο άμυνας και επίθεση της αντίπαλης ομάδας αλλά και τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ποδοσφαιριστή. Ποιους παίκτες θα έπρεπε να προσέξουμε περισσότερο και ποιοι αποτελούσαν τον αδύναμο κρίκο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια περίπτωση. Παίζαμε παιχνίδι με την Ομόνοια. Ο τότε προπονητής μας δεν είχε πολλές μέρες που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Αλκής. Πήγε να δει το προηγούμενο ματς της Ομόνοιας που αγωνιζόταν έχοντας ως σέντερ φορ τον Καιάφα. Ήρθε αργότερα τρομοκρατημένος στην προπόνηση και δεν ήξερε ποιος παίκτης της ομάδας μας θα έπρεπε να αναλάβει το προσωπικό του μαρκάρισμα. Αμφιταλαντευόταν συνεχώς. Κάποια στιγμή πήρα την πρωτοβουλία, σηκώθηκα όρθιος επάνω και του ζήτησα να το αναλάβω εγώ. Η διαφορά ύψους που με χώριζε από τον Καιάφα ήταν αρκετά μεγάλη. Με ρώτησε πως θα μπορούσα να αναλάβω με επιτυχία το προσωπικό μαρκάρισμα ενός τόσο ψηλού και δυνατού παίκτη. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μου. Τελικά μετά από αρκετές ώρες περισυλλογής αποφάσισε να αποδεχθεί την εισήγηση μου βάζοντας νερό στο κρασί του. Λίγα λεπτά πριν μπούμε μέσα για το παιχνίδι μου λέει "Αν εσύ καταφέρεις να μην δεχθείς γκολ από τον Καιάφα σημαίνει πως είσαι μεγάλος παίκτης". Μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο. Σε όλο τον αγώνα πραγματικά υποφέραμε. Μας έπαιζαν στο μισό γήπεδο για 90΄ λεπτά. Τελικά ήρθαμε 0-0. Κατάφερα με μεγάλο πείσμα, τσαμπουκά και θέληση να μην επιτρέψω στον Σωτήρη Καιάφα να φανεί επικίνδυνος και απειλητικός για την εστία μας. Με την βοήθεια βέβαια των συμπαικτών μου. Έκανα εκείνη την ημέρα ένα από τα κορυφαία μου ματς με την φανέλα της Αλκής. Έβγαλα εκτός παιχνιδιού ένα ποδοσφαιριστή της εμβέλειας του Καιάφα με την εξυπνάδα και την οξυδέρκεια μου.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα ; Να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Είχα δυο εξαιρετικές προτάσεις οι οποίες δεν προχώρησαν γιατί την εποχή εκείνη δεν μπορούσαν να γίνουν μεταγραφές. Υπόγραφες σε μια ομάδα και ήσουν υποχρεωμένος να αγωνίζεσαι σε αυτήν για όλη σου την ζωή. Αρχικά μου είχε γίνει μια πολύ καλή πρόταση από τον Πεζοπορικό. Θυμάμαι ήμουν στο παλιό ΓΣΖ, όταν μια μέρα βρέθηκε ακριβώς δίπλα μου ένας άγνωστος κύριος. Αφού με χαιρέτησε, με ρώτησε αν τον γνώριζα και εγώ του απάντησα αρνητικά, μου είχε πει πως ήταν ο πρόεδρος του Πεζοπορικού. Ένας πολύ πλούσιος και δραστήριος άνθρωπός. Έβαλε το χέρι του απάνω στον ώμο μου και μου λέει "Σήμερα θα έχω συνάντηση με την διοίκηση της Αλκής και αν τα βρούμε θέλω να έρθεις να παίξεις στην ομάδα μας. Εκτιμώ αφάνταστα την ποδοσφαιρική σου αξία και τον χαρακτήρα σου". Μάλιστα μου ζήτησε να περάσω την επόμενη μέρα από το γραφείο του και να επιλέξω ένα αυτοκίνητο της αρεσκείας μου. Να το πάρω και να φύγω. Εγώ για να καταλάβεις μέχρι τότε είχα μόνο ένα ποδήλατο. Ξέρεις τι σήμαινε να έχεις δικό σου αυτοκίνητο εκείνη την εποχή ; Ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Του απάντησα θετικά και περίμενα στο ακουστικό μου για της εξελίξεις. Δυστυχώς όμως, για κακή μου τύχη τα πράγματα πήραν αρνητική τροπή και η μεταγραφή μου ναυάγησε. Η δεύτερη περίπτωση ήταν από την Ελλάδα. Είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον ο Απόλλων Αθηνών. Είχαν φθάσει στο σημείο να στείλουν και δικούς τους ανθρώπους από την Ελλάδα στην Κύπρο για να μιλήσουν με την διοίκηση της ομάδας μου. Και πάλι όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν θετικά για μένα. Η μεταγραφή μου χάλασε και έτσι επέλεξα να παραμείνω στην Αλκή εώς και το 1984 που πήρα την απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Υπήρξα παίκτης της Εθνικής Ανδρών. Ήμουν τρεις φορές διεθνής, ενώ κλήθηκα και άλλες δυο. Δεν είναι και λίγο πράγμα ένας ποδοσφαιριστής μιας φαινομενικά μικρής ομάδας όπως η Αλκή να φθάνει στο σημείο να φοράει την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την μεγάλη αγάπη του φίλαθλου κόσμου της ομάδας μου, με κατέστησαν, όχι άδικα, έναν από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές στην ιστορία της αλλά και συνολικά του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Με σκληρή δουλειά, σοβαρότητα και πειθαρχία κατάφερα με την πάροδο του χρόνου να γίνω ένας από τους καλύτερους Κύπριους ποδοσφαιριστές της γενιάς μου και διαχρονικά από τους κορυφαίους αριστερούς μπακ στην χώρα μας.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της Αλκής ;
Η σχέση μου με τον κόσμο της Αλκής ήταν πάντοτε εξαιρετική. Από την αρχή βρήκα θέση στην καρδιά τους. Με αγάπησε, με λάτρεψε και με στήριξε στα δύσκολα. Εκτίμησε την μεγάλη προσφορά μου στην ομάδα. Για πάντα έμεινα πιστός στο σύλλογο και τίμησα με τον καλύτερο τρόπο την φανέλα που φορούσα. Στα 18 χρόνια που αγωνίστηκα στην Αλκή έδωσα τα πάντα. Δέθηκα για μια ζωή μαζί της. Έγινε το δεύτερο μου σπίτι. Αυτά τα συναισθήματα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Η αγάπη του κόσμου και οι δυνατές φιλίες με συμπαίκτες και αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι και λίγο πράγμα μετά από τόσα χρόνια που έχω αποσυρθεί από την ενεργό δράση το όνομα μου να εξακολουθεί να απασχολεί και να ακούγετε μέσα στον κόσμο. Να μιλάνε όλοι με κολακευτικά λόγια για την αξία και τον χαρακτήρα μου. Αυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο παράσημο που έχω αποκτήσει μέσα από το ποδόσφαιρο. Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολύ.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες στην Αλκή ;
Βρισκόμαστε αρκετά συχνά μπορώ να πω. Έχω τακτικές επαφές με τους περισσότερους. Μέχρι σήμερα οι σχέσεις μας παραμένουν άριστες και αδελφικές.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Βιολάρη. Κλείνοντας την συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports.blogspot.com να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Αλκής και της Κύπρου γενικότερα.
Θέλω με την ευκαιρία που μου δίνεις να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο να έχει υγεία, αγάπη και ευτυχία στην προσωπική του ζωή. Παράλληλα ελπίζω η ομάδα της καρδιάς μου πολύ σύντομα να ξεπεράσει τα προβλήματα που την ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια. Να μπορέσει να σταθεί ξανά δυνατή στα πόδια της. Ο κόσμος της Αλκής είναι μαθημένος στα δύσκολα, αγαπά με πάθος το σωματείο και είναι διατεθειμένος να κάνει ότι περνά από το χέρι του προκειμένου η ομάδα μας να δει καλύτερες μέρες. Το Κυπριακό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από μια δυνατή Αλκή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου