Ο Κύπριος επιθετικός Κωστάκης Πιερίδης, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1941 στην Μια Μηλιά κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του το 1956-57 από τον Ολυμπιακό, εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τα Κυπριακά γήπεδα και έναν από τους Κορυφαίους επιθετικούς που ανέδειξε το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Κατέκτησε 3 πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό (1967, 1969, 1971) και έπαιξε με τον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας ισάριθμες φορές στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής. Με την Εθνική ομάδα της Κύπρου, έκανε τρεις εμφανίσεις. Τη σεζόν 1964-65 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Κυπριακού πρωταθλήματος με 21 γκολ.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λευκωσία φιλοξενώντας μια παλιά δόξα του Ολυμπιακού, τον Κωστάκη Πιερίδη. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λευκωσίας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 16 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Λευκωσίας, πως έζησε την παρουσία του με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Κωστάκης Πιερίδης μιλά για το σημερινό ποδόσφαιρο.
Ο Κωστάκης Πιερίδης είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λευκωσίας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι έχουν κάτι καλό να πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του μεγάλου Κωστάκη Πιερίδη.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Πιερίδη να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε πλέον με το ποδόσφαιρο ;
Δεν πάω στο γήπεδο. Αλλά παρακολουθώ καθημερινώς.
Πως βλέπετε το επίπεδο του Κυπριακού ποδοσφαίρου ;
Εγώ πιστεύω είναι χειρότερο. Η Κυπριακή Ομοσπονδία έχει κάνει πολλά λάθη. Κυκλοφορούν μέσα στον κόσμο φήμες που αμαυρώνουν το ποδόσφαιρο μας. Αυτό δεν είναι καλό. Είμαι στενοχωρημένος από αυτά που συμβαίνουν.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Όχι. Αν βρεις έναν. Πολλές φορές δεν υπάρχει κανείς. Φέρνουμε πάρα πολλούς ξένους. Είναι επαγγελματίες αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πληρώνονται. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ποδόσφαιρο παίζουν. Εμείς παίζαμε μπάλα σε γήπεδα με πέτρα. Προσφέραμε θέμα στον κόσμο. Τα δίναμε όλα σε κάθε παιχνίδι. Σήμερα οι παίκτες τα έχουν όλα στην διάθεση τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά που θα πάρουν.
Κύριε Πιερίδη επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Μια Μηλιά.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Εγώ πήγα στο δημοτικό και το μυαλό μου ήταν συνεχώς στο ποδόσφαιρο. Παίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσα σε γήπεδα με χώμα και πέτρες. Όταν νύχτωνε ανάβαμε κεριά για να μπορούμε να βλέπουμε την μπάλα. Το άθλημα αυτό ήταν η αγάπη μας. Σε ηλικία 16 ετών μπήκα στον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Που σας εντόπισε ο Ολυμπιακός ;
Εγώ στα 17 μου χρόνια πήγα αρχικά στον Ολυμπιακό. Με βρήκε εκεί ένας γείτονας μου. Εκείνος ήταν 26 χρονών. Εγώ ήμουν σε νεαρή ηλικία εκείνη την περίοδο. Μου πρότεινε αντί στον Ολυμπιακό να με πάρει στην Ομόνοια. Να με παίρνει με την μοτοσυκλέτα του από το χωριό στο προπονητικό κέντρο και να με φέρνει πίσω. Αποδέχθηκα την πρόταση. Πήγαμε στην Ομόνοια. Περίμενα εκεί 5-10 λεπτά και στην συνέχεια με φώναξαν. Ο τότε προπονητής της Ομόνοιας ήταν ένας εξαιρετικός κύριος με πολλές γνώσεις γύρω από το ποδόσφαιρο. Εμείς μέχρι τότε πολλά από αυτά που δίδασκε στους παίκτες του δεν ξέραμε ότι υπήρχαν. Ήταν άγνωστα για μας. Μπήκα στην ομάδα τελικά και έπαιξα 4-5 παιχνίδια. Μετά σηκώθηκα και έφυγα. Δεν μου άρεσε το κλίμα και ζήτησα από τους ανθρώπους της Ομόνοιας να με δώσουν με μεταγραφή. Πράγματι οι άνθρωποι προς τιμήν τους με έδωσαν στον Ολυμπιακό τη σεζόν 1956-57. Έπαιξα μπάλα εκεί μέχρι το 1972.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Ολυμπιακό ;
Στον Ολυμπιακό έπαιξα ποδόσφαιρο για την αγάπη μου, τον εαυτό μου. Οι παίκτες της ομάδας ήταν μια πραγματική οικογένεια. Θυμάμαι ένα παιχνίδι στο Βαρώσι με αντίπαλο την Νέα Σαλαμίνα το 1967, όταν κατακτήσαμε το πρώτο μας πρωτάθλημα. Χάναμε με 3-0 στο ημίχρονο. Ο τότε προπονητής μας ο Πάμπος Αβρααμίδης προσπαθούσε στα αποδυτήρια να μας ανεβάσει την ψυχολογία. Ζήτησα να μου δώσει την άδεια του για να μιλήσω στους συμπαίκτες μου. Μου την έδωσε. Σηκώθηκα πάνω και τους είπα πως έχουμε υποχρέωση να μπούμε στο δεύτερο ημίχρονο και να παίξουμε με ψυχή. Να γίνουμε οι ήρωες του Ολυμπιακού. Μπήκαμε μέσα και το 3-0 το κάναμε 4-3. Στο τέλος μάλιστα χρειάσθηκε να επιστρέψουμε και στην άμυνα για να διαφυλάξουμε το υπέρ μας αποτέλεσμα.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Εγώ μαζί με τον Πανίκο Ευθυμιάδη εφαρμόζαμε κατά τη διάρκεια των αγώνων ένα πολύ έξυπνο τρόπο παιχνιδιού. Εγώ έπαιζα με πονηριά. Προσπαθούσα να πιάσω στον ύπνο τον αντίπαλο αμυντικό. Ξέραμε πολύ καλά ο ένας τον τρόπο παιχνιδιού του άλλου. Βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Ξέραμε ανά πάσα στιγμή που θα βρισκόταν ο άλλος. Μας έψαχναν συνεχώς οι αντίπαλοι αμυντικοί. Κινούμασταν συνεχώς. Κάναμε εξαιρετικά το ένα-δυο.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα του Ολυμπιακού εκείνη της εποχής ;
Ήταν μια εξαιρετική ομάδα. Αποτελείτο από μια σπουδαία φουρνιά ποδοσφαιριστών με ποιότητα. Ένα σύνολο με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Ο μόνος μεγάλος ήμουν εγώ. Όταν κατακτάς τρεις φορές το πρωτάθλημα αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Ολυμπιακό ;
Στον Ολυμπιακό έπαιξα 16 χρόνια.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές με τον Ολυμπιακό ;
Στον Ολυμπιακό κατέκτησα 3 πρωταθλήματα, έπαιξα ισάριθμες φορές με την ομάδα στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής, έγινα διεθνής. Γνώρισα στιγμές που θα μου μείνουν αξέχαστες για όλη μου τη ζωή.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Ξεχωρίζω αρχικά τον Βαρνάβα Χριστοφή της Νέας Σαλαμίνας. Ήταν τρομερός. Στο τέλος της καριέρας του ήρθε για δυο χρόνια στον Ολυμπιακό και μετά πήγε στην Αγγλία. Ήταν παιχταράς. Ήταν ένας ηγέτης για την ομάδα του. Εξαιρετικοί παίκτες ήταν επίσης οι Κώστας Παναγιώτου της Ομόνοιας. Ένας παίκτης που έπαιζε με μυαλό. Παλικάρι, πεισματάρης, μοναδικός. Ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Σπουδαίος ήταν και ο Πανίκος Κρυστάλλης. Ήταν ένας λεβέντης μέσα στο γήπεδο. Μεγάλος παίκτης ήταν ο Κώστας Κοκκινής της Ανόρθωσης. Ο Παυλάκης Βασιλείου της ΕΠΑ. Δεν είχε πολλούς καλούς σε μια ενδεκάδα. Αλλά υπήρχαν παίκτες που ξεχώριζαν με την ποιότητα τους. Εκείνη την εποχή για να μπορέσεις να παίξεις ποδόσφαιρο χρειαζόταν να έχεις καλή τεχνική κατάρτιση, να ξέρεις μπάλα, να έχεις φαντασία, να έχεις ταλέντο. Χωρίς αυτά δεν μπορούσες να προχωρήσεις.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο ισραηλινός Ελί Φουκς. Άλλαξε επίπεδο τον Ολυμπιακό. Ήταν εξαιρετικός. Με εκτιμούσε για την ποδοσφαιρική μου αξία, την ανθρωπιά μου, για την ψυχολογία που είχα την ώρα του παιχνιδιού και για την παλικαριά μου.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια άλλη ομάδα ;
Ό Ελί Φουκς όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό πήγε προπονητής στην ομάδα του Port Elizabeth της Νοτίου Αφρικής. Ήταν Ελληνικό σωματείο. Ήθελε να με πάρει μαζί του. Ήρθε μάλιστα και στην Κύπρο άνθρωπος της ομάδας για να μιλήσει με τον Ολυμπιακό. Συναντήθηκαν στα γραφεία του σωματείου με τον τότε πρόεδρο του συλλόγου τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη. Η μεταγραφή χάλασε για μικρολεπτομέρειες.
Τι θυμάστε από την προπονητική σας παρουσία στον Ευαγόρα ;
Την πρώτη χρονιά πήγα στην ομάδα ως παίκτης-προπονητής. Έπαιξα 4-5 παιχνίδια και βοήθησα τον Ευαγόρα να παραμείνει στην Α΄ Κατηγορία. Την δεύτερη σεζόν έβαλα τέλος στην ποδοσφαιρική μου καριέρα αλλά παρέμεινα στην ομάδα ως προπονητής. Ήταν μια πολύ καλή ομάδα εκείνη την εποχή. Είχε ωραίους παίκτες. Ο Πανίκος Γεωργίου, ο Τάκης Χαραλάμπους, ο Στέφος Σοφοκλέους κ.α. Πέρασα τρία όμορφα χρόνια στη Πάφο γεμάτα αναμνήσεις και καλές στιγμές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου