Ο Κύπριος κεντρικός μέσος Γιαννάκης Χατζηγιάννης-Χειμώνας γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1955, στη Γιαλούσα, κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου. Έπαιξε σε όλη τη σταδιοδρομία του για την ΕΝΠ και την Αναγέννηση Δερύνειας, όντας ένας από τους καλύτερους Κύπριους μέσους που πέρασαν από τα Κυπριακά γήπεδα τη δεκαετία του 1970. Ένας ποδοσφαιριστής πολυεργαλείο, με ποικιλία προσόντων, ιδιαίτερα κινητικός, με θαυμάσια τεχνική κατάρτιση και αντίληψη όχι μόνο για τις αμυντικές του αρετές, αλλά και για τις επιθετικές του, φεύγοντας σε ταχύτατες αντεπιθέσεις. Διακρίθηκε επίσης για το ομαδικό του πνεύμα, τις ικανότητες του στις ασίστ, τη σταθερή απόδοση αλλά και τα ηγετικά του προσόντα.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στο Παραλίμνι φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΕΝΠ, τον Γιάννη Χατζηγιάννη-Χειμώνα. Έναν παλιό άσσο που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο του Παραλιμνίου. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του με την Ένωση στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας, γιατί δε πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα.
Ο Γιάννης Χατζηγιάννης- Χειμώνας είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο του Παραλιμνίου. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι κάτι έχουν να σου πουν. Μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Γιάννη Χατζηγιάννη-Χειμώνα.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Γεννήθηκα στην Γιαλούσα.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Κατάγομαι από ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής σε Αναγέννηση Δερύνειας και Νέα Σαλαμίνα. Μετά έγινε διαιτητής. Ενώ ο θείος μου ο Μαυρίκιος Άσπρου, ο αδελφός της μητέρας μου ήταν παίκτης "θρύλος" στη "χρυσή εποχή" της Ανόρθωσης.
Που σας εντόπισε η ΕΝΠ ;
Το 1966 η Ανόρθωση ξεκίνησε ακαδημίες στο Βαρώσι με προπονητή τον Τζίνα Σιμονόφσκι. Βοηθός του ήταν ο θείος μου ο Μαυρίκιος Άσπρου. Πήγα, ξεκίνησα προπονήσεις και ο Σιμονόφσκι άρχισε να επιλέγει ποδοσφαιριστές για να στελεχώσουν τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Του άφησα καλές εντυπώσεις με αποτέλεσμα να με επιλέξει και εμένα. Ήμουν 11 χρονών και μέχρι τα 15 μου ήμουν στα τμήματα υποδομής της Ανόρθωσης. Όταν ήμουν 15 ετών, ο θείος μου πήγε προπονητής στον Νέο Αιώνα Τρικώμου. Πήγα μαζί του. Ήμουν βασικό στέλεχος από αυτή την ηλικία. Σε έναν αγώνα Κυπέλλου ανάμεσα στον Νέο Αιώνα και τον ΑΡΗ στο Τρίκωμο ήρθε στο γήπεδο ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ μαζί με τον έφορο ποδοσφαίρου της Ένωσης Αδάμο Λοίζου. Τους άρεσα και όταν τελείωσε το παιχνίδι πήγανε και βρήκανε τον πατέρα και το θείο μου. Εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για να με πάρουν στο Παραλίμνι. Με ήθελαν πάρα πολύ. Για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή μου χρειάστηκε η Ένωση να δώσει ένα σεβαστό ποσό για την εποχή. Στην Ένωση πήγα το 1973, στα 17,5 μου χρόνια. Έπαιξα ένα παιχνίδι με τη δεύτερη ομάδα και στο επόμενο ήμουν βασικός στην ανδρική.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΕΝΠ ;
Το κλίμα στην ομάδα ήταν εξαιρετικό. Όταν ήμουν στρατιώτης στο Βαρώσι, λοχίας μου ήταν ο Δημήτρης Κύζας. Όπως ήταν τα τοποθετημένα τα κρεβάτια στο στρατιωτικό θάλαμο, έπεφτε ο ένας στο πάνω και ο άλλος στο κάτω. Δίπλα μου ήταν ο Μιχαλάκης Γούμενος, ο Χρηστάκης Κοβής της Ανόρθωσης, γενικά υπήρχαν πολλοί ποδοσφαιριστές γύρω μου. Ο Κύζας μου είπε πως αν πάω στο Παραλίμνι θα φοράω τη φανέλα με το νούμερο 8. Κατέληξα στην Ένωση, πάντα με αυτόν τον αριθμό στην πλάτη. Ήμουν ο πιο μικρός σε ηλικία μέσα στα αποδυτήρια. Με αγκάλιασαν με αγάπη από την πρώτη στιγμή. Ουδέποτε είχα προβλήματα με κάποιον. Βρέθηκα συμπαίκτης με παίκτες όπως ήταν ο Γιώργος Βλίττης, ο Σιαλής Τσούκκας, ο Δημήτρης Οικονόμου-Κούδας, ο Κυριακός Τσούκκας, ο Δήμος Κωνσταντίνου ο αρχηγός, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου. Μια φουρνιά εξαιρετικών παικτών με σπουδαίο χαρακτήρα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας δάσκαλος ;
Ο μέντορας μου στο ποδόσφαιρο ήταν ο θείος μου ο Μαυρίκιος Άσπρου.
Καταφέρατε γρήγορα να ξεχωρίσετε με το ταλέντο σας ;
Έπαιζα ποδόσφαιρο με το μυαλό. Ήμουν τεχνίτης παίκτης, μπαλαδόρος, με έξυπνες μεταβιβάσεις. Κατάφερα να ξεχωρίσω περισσότερο με την τεχνική μου. Είχα καταφέρει να κερδίσω θέση στην βασική ενδεκάδα της Ένωσης σε ηλικία 17,5 ετών.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Σαν κεντρικός μέσος. Πάντα με το νούμερο 8 στην πλάτη.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Η γρήγορη μεταβίβαση, ήμουν ιδιαίτερα κινητικός, είχα καλή τεχνική κατάρτιση και αντίληψη, είχα ομαδικό πνεύμα, ικανότητα στις μπαλιές ακριβείας τόσο από κοντινή όσο και από μακρινή απόσταση και ήμουν πάντα σταθερός σε απόδοση.
Ποια θεωρείται πως ήταν η καλύτερη ενδεκάδα της Ένωσης την περίοδο που ήσασταν βασικό μέλος ;
Τερματοφύλακας Δήμος Κωνσταντίνου, δεξιός μπακ Αιμίλιος Μαυρουδής, αριστερός μπακ Λούκας Παπαλούκας, στο κέντρο της άμυνας Δημήτρης Κύζας, Γιάννης Μέρτακκας, αμυντικό χαφ ο Σιαλής Τσούκκας, κεντρικός μέσος εγώ, 10ρι ο Δημήτρης Οικονόμου-Κούδας, στα άκρα ο Γιώργος Βλίττης, ο Κυριάκος Τσούκκας και στην κορυφή ο Ανδρέας Κωνσταντίνου. Αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα της Ένωσης που πέρασε από τα Κυπριακά γήπεδα.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα της Ένωσης στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Ήταν μια πολύ ποιοτική ομάδα που έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο σε κάθε παιχνίδι. Δυο συνεχόμενες χρονιές φθάσαμε στον τελικό Κυπέλλου. Το 1973-74 παίξαμε με την Ομόνοια στο ΓΣΠ και παρά την ήττα με 2-0, ήμασταν ανταγωνιστικοί στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Το 1974-75, την επόμενη σεζόν, ήταν ο περιβόητος τελικός με την Ανόρθωση. Την εφημερίδα της εποχής την έχω ακόμη στο σπίτι μου. Στο πρωτοσέλιδο της γράφει με μεγάλα γράμματα "Κυπελλούχος στις καρδιές των φιλάθλων η ΕΝΠ". Ήταν ένας τίτλος που θα έπρεπε να είχαμε κατακτήσει. Τον αξίζαμε χωρίς αμφιβολία. Θα μπορούσαμε σαν ομάδα να κατακτήσουμε και πρωταθλήματα και κύπελλα όμως ο πόλεμος έφερε τα πάνω κάτω. Έφυγε ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Πήγε πίσω στην Τσεχοσλοβακία. Εγώ έφυγα το 1975 για σπουδές. Οι Δημήτρης Κύζας και Δημήτρης Οικονόμου-Κούδας αποχώρησαν για τον Παναθηναικό. Ο Λούκας Παπαλούκας πήγε στην Αμερική. Παρόλο που η ομάδα ενισχύθηκε διάφορες συγκυρίες δεν τις επέτρεψαν να φθάσει σε μεγαλύτερες επιτυχίες. Αν αυτή η φουρνιά ποδοσφαιριστών έμενε μαζί για περισσότερα χρόνια ήταν ικανή να γράψει ιστορία. Είχαμε μέσο όρο ηλικίας τα 22-23 χρόνια. Ένα σύνολο δυνατό, με συνοχή και ομοιογένεια. Το μέλλον για την Ένωση θα ήταν λαμπρό.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΕΝΠ ;
Έπαιξα από το 1973 μέχρι το 1975. Μετά έφυγα και πήγα για σπουδές στην γυμναστική ακαδημία της Βουλγαρίας. Επέστρεψα πίσω το 1980. Έπαιξα στην ΕΝΠ μέχρι το 1983. Μετά πήρα μεταγραφή για την Αναγέννηση Δερύνειας.
Ποια ήταν η μεγαλύτερες σας στιγμές με την ΕΝΠ ;
Ή καλύτερη μου στιγμή ήταν στο πρώτο παιγνίδι με την Ντούισμπουργκ στην Γερμανία για το Κύπελλο Ουέφα. Παρά την ήττα που γνωρίσαμε με 7-1, είχαμε καταφέρει να ισοφαρίσουμε προσωρινά σε 1-1 και ήμουν αυτός που σκόραρε το γκολ της ομάδας. Το πρώτο τέρμα της Ένωσης στην Ευρώπη. Ήταν ένα πολύ όμορφο σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ που υποχρέωσε τους Γερμανούς φιλάθλους που ήταν στις εξέδρες να ζητούν να το ξαναδούν. Ήταν μια πολύ έξυπνη κομπίνα μεταξύ εμένα, του Βλίττη και του Κυριάκου Τσούκκα. Στον επαναληπτικό που είχε γίνει και πάλι στην Γερμανία χάσαμε με 3-2. Αυτές είναι δυο ξεχωριστές στιγμές για μένα. Ο τελικός του 1975 μου άφησε μια πικρή γεύση.
Ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ. Με κεφαλαία γράμματα. Θα έπρεπε να του είχαμε κάνει άγαλμα έξω από το στάδιο της ομάδας μας.
Αντίπαλος που θαυμάζατε ποιο πολύ ;
Ο παίκτης για τον οποίο μέχρι και τώρα λέω τα καλύτερα λόγια τόσο για τον χαρακτήρα του όσο και για την ποδοσφαιρική του αξία όταν είχα βρεθεί απέναντι του ως αντίπαλος ήταν ο Νίκος Χαραλάμπους της Ομόνοιας. Το νούμερο 10 το καλό.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας έφερε στην κορυφή ;
Και τα δύο. Περισσότερο όμως το ταλέντο. Η πειθαρχία, η σοβαρότητα και η εξυπνάδα που είχα ως παίκτης.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Να σας πω την αλήθεια δεν είχα καθόλου άγχος. Αν ξέρεις πως έχεις δίπλα σου μεγάλους σε αξία παίκτες δεν ανησυχείς. Όταν έχεις στην επίθεση τους Κούδα, Βλίττη, Ανδρέα Κωνσταντίνου και Τσούκκα που έχουν την ικανότητα όταν πάρουν την μπάλα να δημιουργήσουν φάση από το πουθενά και να σκοράρουν με ευκολία, αν έχεις πίσω έναν τερματοφύλακα κέρβερο τον Δήμο Κωνσταντίνου, έναν αμυντικό βράχο τον Δημήτρη Κύζα, είχαμε τον Σιαλή που ήταν εγκέφαλος στο κέντρο. Όταν έχεις δίπλα σου όλους αυτούς τους ποιοτικούς παίκτες δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Αυτόματα γίνεσαι και εσύ καλύτερος παίκτης.
Ταχτικές υπήρχαν ;
Η τακτική που ακολουθούσε ο Σβατοπλούκ Πλούσκαλ ήταν να ξεκινούμε την μπάλα από πίσω και να βγαίνουμε στην επίθεση οργανωμένα. Δεν ήθελε με τίποτα να εφαρμόζουμε τον τρόπο παιχνιδιού άλλων ομάδων. Να χτυπά ο τερματοφύλακας γρήγορα τη μπάλα και να την στέλνει στην αντίπαλη εστία. Ζητούσε από τον τερματοφύλακα να παίξει με τους μπακ, ο μπακ να παίξει με τον χαφ και από εκεί με καλή κυκλοφορία να φθάσει η μπάλα στη επίθεση για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για το γκολ. Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ΕΝΠ εκείνη την εποχή.
Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε μια μεγαλύτερη ομάδα, να κοιτάξετε κάπου ψηλότερα ;
Το 1981 είχα πάει μετάθεση στην Τράπεζα Κύπρου στην Λεμεσό. Είχαν κάνει πρόταση για να με αποκτήσουν η ΑΕΛ και ο Απόλλωνας αλλά η Ένωση δε ήθελε να με παραχωρήσει. Στην συνέχεια υπήρξε ενδιαφέρον και από την Ανόρθωση αλλά και πάλι δεν έγινε η μεταγραφή.
Νομίζω δεν θα βρεθεί κάποιος από το Παραλίμνι να πει κάτι εναντίον μου. Νομίζω για τον Γιαννάκη τον Χειμώνα όλοι θα μιλήσουν με τα καλύτερα τους λόγια.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Το ποδόσφαιρο μου πρόσφερε πάρα πολλά. Πρώτα από όλα έχω κάνει πάρα πολύ καλούς φίλους όχι μόνο στο Παραλίμνι αλλά σε όλη την Κύπρο. Νομίζω το ποδόσφαιρο συμβάλει στην καλή εικόνα που δείχνεις προς τα έξω. Ξέρει ο κόσμος πως είσαι ο Γιαννάκης Χειμώνας που έπαιξε στην Ένωση.
Τι σας έχει μείνει από αυτή την μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Κρατάω τις καλές στιγμές που έζησα στην Ένωση. Ήταν πάρα πολλές. Δεν κρατάω τις λίγες κακές που με ανάγκασαν να φύγω από την ομάδα. Μέχρι τώρα πηγαίνω για καφέ με πρώην συμπαίκτες μου. Τον Δήμο Κωνσταντίνου, τον Ζουβάνη, τον Παπαλούκα, με τους περισσότερους. Οι σχέσεις μας παραμένουν εξαιρετικές. Είμαστε στο Παραλίμνι μια μεγάλη οικογένεια.
Πως βλέπετε την πορεία της Ένωσης τα τελευταία χρόνια ;
Γενικά το ποδόσφαιρο στην Κύπρο έχει αλλάξει πάρα πολύ. Δυστυχώς οι ακαδημίες ποδοσφαίρου που υπάρχουν στις ομάδες δεν βγάζουν ταλέντα υψηλού επιπέδου. Οι ομάδες ρίχνουν το βάρος τους αποκλειστικά στους ξένους ποδοσφαιριστές. Ξοδεύουμε πάρα πολλά λεφτά χωρίς να δίνουμε την ευκαιρία στα δικά μας παιδιά. Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα. Εύχομαι το εγγόνι μου που αυτή την στιγμή είναι 10 ετών να καταφέρει μια μέρα να παίξει ποδόσφαιρο. Να αποκτήσει στοιχεία από την δική μου τεχνική κατάρτιση.
Κύριε Χατζηγιάννη πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και της Κύπρου γενικότερα.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω στους φιλάθλους όλης της Κύπρου είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει βία στο ποδόσφαιρο. να υπάρχει αγάπη και σεβασμός προς όλες τις ομάδες. Να ήμαστε σωστοί φίλαθλοι. Όσον αφορά την ομάδα μου ελπίζω το συντομότερο η Ένωση να σταθεί ξανά δυνατή στα πόδια της και να επανέλθει στην Α΄ Κατηγορία. Εκεί που είναι η θέση της. Της αξίζει να είναι στην μεγάλη κατηγορία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου