Ο Κύπριος κεντρικός μέσος Λάκης Γαβριήλ, γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1955 , στη Βατυλή, κοινότητα της Επαρχίας Αμμοχώστου. Μέλος της "ταλαντούχας γενιάς" του Πεζοπορικού ξεκίνησε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, παίζοντας για μια δεκαετία από το 1974 ως και το 1984. Στην συνέχεια αγωνίστηκε για 3 χρόνια στον Εθνικό Άχνας και δυο με τον ΑΣΙΛ. Στο ζενίθ της καριέρας του θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους κεντρικούς μέσους της εποχής του. Καταξιώθηκε στο Κυπριακό ποδόσφαιρο χάρη στην άψογη τεχνική του, το θαυμάσιο κοντρόλ της μπάλας, την εξαιρετική μεταβίβαση, την μεγάλη αγωνιστική αντίληψη, αλλά και το ισχυρό σουτ που διέθετε. Υπήρξε ένα πραγματικό εργαλείο για τους προπονητές του, ξεχωρίζοντας στην μεσαία γραμμή χάρη στη μεγάλη του ακτινοβολία. Εκτός από θαυμάσιος ποδοσφαιριστής ήταν και εξαιρετικός χαρακτήρας μέσα και έξω από τα γήπεδα.
Το pafossports φιλοξενεί σήμερα μια παλιά δόξα του Πεζοπορικού, τον Λάκη Γαβριήλ. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων του που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ιστορικό σύλλογο της Λάρνακας, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 10 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες της Αμμοχώστου, πως έζησε την παρουσία του με τον Πεζοπορικό στην Α΄ Κατηγορία, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Λάκης Γαβριήλ μιλά για τη σημερινή ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Λάκης Γαβριήλ είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λάρνακας. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς ποδοσφαιριστές. Όλοι κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Λάκη Γαβριήλ.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Γαβριήλ να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Καθόλου. Όταν έφυγα από τον Πεζοπορικό το 1984, πήγα για τρία χρόνια στον Εθνικό Άχνας και δυο στον ΑΣΙΛ. Μετά ανέλαβα για μια δεκαετία ως προπονητής την ερασιτεχνική ομάδα της Λαϊκής τράπεζας. Έπαιξα ποδόσφαιρο μέχρι τα 42 μου χρόνια σε ερασιτεχνικό και αγροτικό επίπεδο. Μάλιστα έφθασα στο σημείο να παίξω για δυο χρόνια μαζί με τα αδέρφια μου στην ομάδα της Επισκοπής Λεμεσού. Έπαιξα και μια χρονιά στην Αγία Άννα την οποία ανεβάσαμε στην Δ΄ Κατηγορία. Μετά κατάλαβα πως δεν μου αρέσει ο πάγκος. Πλέον δεν ασχολούμαι καθόλου με το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Βλέπω κυρίως το Αγγλικό και το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Πως είναι η κατάσταση στο Κυπριακό ποδόσφαιρο ;
Όλοι βλέπουμε την τραγική κατάσταση της Εθνικής μας. Εγώ αν ήμουν επικεφαλής της Ομοσπονδίας θα επέλεγα οι ομάδες να έχουν πέντε ξένους επιπέδου. Όπως συνέβαινε στην εποχή την δική μας. Πήγαινες στο γήπεδο και έβλεπες έναν Τζεβίζοφ της Ομόνοιας, έναν Μούρς του ΑΠΟΕΛ, έναν Μακντέρμοτ. Έβλεπες δυο επαγγελματίες ξένους που έκαναν την διαφορά. Όταν σου δοθούν οι ευκαιρίες και δουλέψεις θα βελτιωθείς. Τα νέα παιδιά ξεκινούν το ποδόσφαιρο με δίψα για να παίξουν μπάλα αλλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα να πάρουν χρόνο συμμετοχής έτσι ώστε να έχουν το κίνητρο να δουλέψουν για να εξελιχθούν.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Εμείς στην δική μας εποχή κάναμε δυο με τρεις προπονήσεις. Τελείωνες την δουλεία σου, έτρωγες ένα σάντουιτς και πήγαινες προπόνηση. Ξεκινήσαμε να παίζουμε μπάλα σε ξερό γήπεδο. Όταν παίζαμε στην Ευρώπη η διαφορά που είχαμε από τους παίκτες των άλλων χορών ήταν στην φυσική κατάσταση. Σήμερα βλέπεις την διαφορά. Κάνουν κάθε μέρα προπόνηση, έχουν τις ιδανικές συνθήκες για να δουλέψουν, επιστημονική υποστήριξη. Τα έχουν όλα. Ταλέντο υπάρχει άφθονο στην Κύπρο. Αυτό το βλέπουμε και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Στις ηλικίες των 16, 17 και 18 ετών τα δικά μας παιδιά μπορούν να ανταγωνιστούν στα ίσα τα ταλέντα της Ευρώπης. Από εκεί και πέρα το πρόβλημα είναι ότι οι δικοί μας παίκτες δεν παίζουν στις ομάδες τους. Για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να φέρνουμε πέντε ξένους καλύτερους από τους δικούς μας. Όχι να φέρνουμε 20 που να είναι κάτω του μετρίου. Βλέπουμε πως όταν δοθούν ευκαιρίες σε δικούς μας παίκτες τις αρπάζουν από τα μαλλιά. Ποδόσφαιρο παίζεις με το μυαλό. Ακόμα και σήμερα οι παίκτες που παίζουν μπάλα με το μυαλό τους ξεχωρίζουν αμέσως. Παίζει ρόλο το ταλέντο, η τεχνική, η δύναμη αλλά όλα καθορίζονται από το μυαλό του κάθε παίκτη. Το κυπριακό ποδόσφαιρο χρειάζεται ακόμη ποιο σωστές υποδομές και στήριξη των δικών μας ταλέντων. Πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να παίξουν ποδόσφαιρο.
Πως βλέπετε την πορεία της ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Πατά καλά. Έχει αδυναμίες ως ομάδα. Με 2-3 προσθήκες μπορεί να πάει ακόμη καλύτερα. Ο Νταβίντ Καταλά είναι ένας σπουδαίος χαρακτήρας, ήταν πολύ καλός παίκτης, όμως δεν παύει από το να είναι ένας άπειρος προπονητής. Θέλει τον χρόνο του. Είναι όμως σοβαρό παιδί, κάνει καλή δουλειά και φαίνεται πως η ΑΕΚ βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Κύριε Γαβριήλ επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Κατάγομαι από την Βατυλή Αμμοχώστου.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Ξεκίνησα από τις αλάνες. Αλλά ευτύχησα να είμαι παίκτης από πολύ νεαρή ηλικία στην ομάδα του χωριού μου την Ομόνοια Βατυλής. Το 1965 είχε έρθει στην ομάδα ως προπονητής ένας παλιός παίκτης της ΑΛΚΗΣ ο Αντωνάκης Σκαλιώτης και μας έφτιαξε τμήματα υποδομής. Παίζαμε μπάλα από την ηλικία των 10-11 ετών. Μετά ήρθε στην θέση του Ο Δρόσος Καλοθέου, παλιός παίκτης της Ομόνοιας .Στην συνέχεια ήρθε κάποιος που είχε μάθει το ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Τελευταίος μου προπονητής στην ομάδα του χωρίου μου ήταν ο παλιός παίκτης της Νέας Σαλαμίνας ο Ανδρέας Κοντεάτης από τον οποίο έμαθα πάρα πολλά. Κατείχε το ποδόσφαιρο. Φάνηκα πολύ τυχερός να έχω από πολύ νωρίς δίπλα μου ανθρώπους που ήξεραν να σου πουν κάποια πράγματα γύρω από το ποδόσφαιρο. Με βοήθησαν πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα.
Που σας εντόπισε ο Πεζοπορικός ;
Στον Πεζοπορικό πήγα το 1974. Σε ηλικία 19 ετών. Μάλιστα η πρώτη μου προπόνηση με την ομάδα ήταν την ημέρα των γενεθλίων μου. Καθηγητής μου ήταν ο Παναγιώτης Πιερής. Με την ευκαιρία που μου δίνεται θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για την βοήθεια που μου έδωσε για να μπορέσω να παίξω ποδόσφαιρο όπως και τον Ανδρέα Κοντεάτη. Με παρακολουθούσε να παίζω μπάλα. Ήμουν συμμαθητής με τον Μιχάλη Χατζηπιερή. Καθόμασταν στο ίδιο θρανίο. Αυτός έπαιζε ποδόσφαιρο στον Οθέλλο. Ο δάσκαλος μου ο Πιερής μου είπε πως θα έπρεπε να πάω σε κάποια ομάδα γιατί το Καλοκαίρι θα πήγαινα στρατιώτης και αν δεν έβρισκα κάπου να μπορέσω να παίξω ποδόσφαιρο θα χανόμουν. Με προέτρεψε να πάω στον Πεζοπορικό. Πίστευε πως ήμουν σε θέση να πετύχω και παράλληλα να μπορέσω να εξασφαλίσω το μέλλον μου μέσω της επαγγελματικής αποκατάστασης από την ομάδα. Μίλησα με τον πατέρα μου και μου έδωσε την άδεια του να πάω στον Πεζοπορικό. Καταλυτικό ρόλο για να καταλήξω στην ομάδα έπαιξε μεγάλος έφορος και άνθρωπος του συλλόγου ο Νίκος Αναγνώστου. Μετά την Τουρκική εισβολή οι άνθρωποι του Πεζοπορικού έχασαν τα ίχνη μου. Φύγαμε πρόσφυγες από την Βατυλή. Και ήρθε ο Νίκος Αναγνώστου και με βρήκε όταν ήμουν στρατιώτης. Με έπεισε να κατέβω στις προπονήσεις του Πεζοπορικού.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Πεζοπορικό ;
Ο Πεζοπορικός εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσε. Πήγαινε για πρωτάθλημα. Ήταν η μεγάλη φουρνιά των παικτών με τους Καλλή Κωνσταντίνου, Μελή Άσπρου, Χάρη Θεοχάρους, Ουίλιαμ Ντάφι, Ιάκωβο Φιλίππου, αδελφοί Αλεξάνδρου, Τάκη Παλμύρη, Κυριακίδη, Λεωνίδα, αδελφοί Παπαντωνίου, ο κουμπάρος μου ο Λάμπρου άρχισε να μπαίνει στην πρώτη ομάδα, ο Ανδρέας Παστελλίδης, ο Κουννίδης, ο Λάζαρος Ιακώβου, ο Ανδρέας Ιακώβου κ.α. Ήταν μια εξαιρετική φουρνιά με παίκτες που είχαν μεγάλη ποιότητα. Είχαμε δημιουργήσει όλοι μαζί ένα δυνατό σύνολο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κυπριακό πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα τη σεζόν 1973-74 το πήρε η Ομόνοια στις λεπτομέρειες. Έφορος ποδοσφαίρου ήταν η μεγάλη φυσιογνωμία του Πεζοπορικού ο Σταυρινός Κωνσταντίνου. Ένας σπουδαίος άνθρωπος. Υπήρχε εκείνη την περίοδο επικεφαλής της ομάδας ένα εξαιρετικό διοικητικό συμβούλιο το οποίο ήταν ανά πάσα ώρα και στιγμή διπλά στους παίκτες. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό. Μιλάμε για ανθρώπους που έβαζαν τα λεφτά και την ψυχή τους για την ομάδα. Μετά το 1974 τα πράγματα για τον Πεζοπορικό έγιναν δύσκολα. Το δυστύχημα για εμάς ήταν ότι ενώ είχαμε μια σπουδαία ομάδα κατά γενική ομολογία όλων των αντιπάλων μας, δεν μπορέσαμε να πάρουμε κάποιο τίτλο.
Πως σας είδαν οι πιο παλιοί παίκτες της ομάδας ;
Με δέχθηκαν πολύ καλά. Ο Ιάκωβος Φιλίππου ήταν σαν τον πατέρα μας. Όλοι οι παλιοί παίκτες μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Το κλίμα στον Πεζοπορικό ήταν εξαιρετικό. Αυτό ξεκινούσε από τη διοίκηση της ομάδας.
Καταφέρατε να ξεχωρίσετε σχετικά νωρίς ;
Εντάχθηκα στην ομάδα τον Φεβρουάριο του 1974. Τον Μάιο έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι με την πρώτη ομάδα σε έναν αγώνα για το Κύπελλο με αντίπαλο τον Κεραυνό στον Στρόβολο. Ήταν για τα προημιτελικά του θεσμού. Είχαμε κερδίσει με 6-1. Ξεχώρισα πολύ γρήγορα. Μέσα σε διάστημα τριών μηνών είχα γίνει βασικός στην ομάδα. Με βοήθησε σε αυτή μου την προσπάθεια η ποδοσφαιρική παιδία που απέκτησα στην παιδική μου ηλικία. Ο Παναγιώτης Πιερής μας μιλούσε όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για άλλα σοβαρά ζητήματα. Μας συμβούλευε για την υγιεινή διατροφή αλλά και τον καλό χαρακτήρα που πρέπει να έχουμε ως παίκτες. Να είμαστε σωστοί άνθρωποι. Ο Παναγιώτης Πιερής αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για το Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Σε ποια θέση καθιερωθήκατε ;
Στην θέση του κεντρικού μέσου. Με το νούμερο 8 στην πλάτη.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα ποδοσφαιρικό μυαλό, καλή ντρίπλα και ωραία μπαλιά.
Θεωρείται πως παίζατε εκείνη την εποχή σε μια θέση υποτιμημένη από τον κόσμο ;
Σίγουρα. Μου έλεγε ο παππούς μου σε παρακολουθώ πως παίζεις αλλά να έχεις υπόψιν σου πως αυτός που ακούγεται περισσότερο είναι ο παίκτης που βάζει το γκολ και όχι αυτός που κάνει την πάσα. Εγώ προσωπικά και να ξανά έπαιζα ποδόσφαιρο πάλι θα ήθελα να είμαι ποδοσφαιριστής της μεσαίας γραμμής. Ξεκίνησα σαν κεντρικός αμυντικός, στην ομάδα του χωριού μου έπαιζα σέντερ φορ και μετά κατέληξα στο κέντρο. Η καλύτερη θέση στο ποδόσφαιρο είναι στα χαφ. Ζεις πιο έντονα το παιχνίδι. Είσαι ο συνδετικός κρίκος άμυνας και επίθεσης.
Πείτε μας δύο λόγια για την ομάδα του Πεζοπορικού στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Θα σου πω τι είχε πει τότε ο φίλος μου ο Σωτήρης Καιάφας αναφερόμενος στην ομάδα του Πεζοπορικού εκείνης της περιόδου " Αν ο Πεζοπορικός της περιόδου 1979-83 δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα δεν πρόκειται να το πάρει ούτε την Δευτέρα Παρουσία". Είχαμε την ατυχία να πέσουμε πάνω στην καλύτερη Ομόνοια Όλων Των Εποχών. Η ομάδα μας ήταν πολύ καλή. Αλλά δεν είχαμε την εμπειρία του πρωταθλητισμού. Αυτό ήταν ένα μειονέκτημα για μας. Αν πάρεις έναν τίτλο μετά έρχονται και οι επόμενοι πιο εύκολα.
Πόσα χρόνια παίξατε στον Πεζοπορικό ;
Έπαιξα δέκα χρόνια. Από το 1974 ως και το 1984.
Ποιες είναι η μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Η μεγαλύτερη μου στιγμή με τη φανέλα του Πεζοπορικού ήταν το 1978. Αποτελούσε ουσιαστικά το ξεκίνημα της καριέρας για πολλούς από εμάς τους παίκτες. Όταν παίζαμε στο Παραλίμνι με την σπουδαία ομάδα της Ένωση εκείνη την εποχή. Τους κερδίσαμε 2-0 και βγήκαμε στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Με προπονητή τον Κώστα Ταλιάνο. Άλλος ένας μεγάλος σκαπανέας του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Αγαπημένος προπονητής ;
Ο Τσέχος Δόκτωρ Κατσιάνι. Ένας πραγματικός δόκτορας του ποδοσφαίρου. Μεγάλη φυσιογνωμία. Δυστυχώς έμεινε μόλις ένα χρόνο στην ομάδα.
Αντίπαλος που θαυμάζατε ;
Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολύ καλοί παίκτες σε όλες τις ομάδες. Δείχναμε μεγάλο σεβασμό προς όλους τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές. Μέσα στο μυαλό μου ξεχωρίζουν τέσσερις παίκτες. Οι Ανδρέας Κανάρης της Ομόνοιας, Πανίκος Ευθυμιάδης του Ολυμπιακού, Αντωνάκης Κκαφάς της Ανόρθωσης και Κλείτος Ερωτοκρίτου της Ομόνοιας. Εκτός από σπουδαίοι ποδοσφαιριστές ήταν και εξαιρετικοί χαρακτήρες. Μάλιστα με τον Κλείτο Ερωτοκρίτου είχαμε ίδιο τόπο καταγωγής και υπήρξαμε συμπαίκτες στην ομάδα του χωριού μας την Ομόνοια. Ένας παίκτης κόσμημα για το Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που έπαιξε μεγαλύτερο ρόλο στην καριέρα σας ;
Πρώτα είναι το ταλέντο. Αλλά χρειάζεται και σκληρή δουλειά για να μπορέσεις να παίξεις ποδόσφαιρο σε ψηλό επίπεδο. Η συνέπεια και η συνέχεια. Δηλαδή. Όσο ταλέντο και να είναι κάποιος δεν αρκεί αυτό από μόνο του για να παίξει ποδόσφαιρο. Δεν μπορεί. Πρέπει να δουλέψεις. Να θυσιάσεις πράγματα. Θα απογοητευθείς, υπάρχουν στιγμές που θα βγεις από την ομάδα, θα μείνεις στον πάγκο. Πρέπει να παλέψεις. Να δείξεις χαρακτήρα και να δουλέψεις. Να αναγκάσεις τον προπονητή να αλλάξει την γνώμη του για σένα και να σου δώσει ξανά την ευκαιρία.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα ματς ;
Είχα το φυσιολογικό άγχος. Πρέπει να δείχνεις σεβασμό σε όλες τις ομάδες. Αλλά όταν πρόκειται για ένα κρίσιμο παιχνίδι είσαι πιο προσεκτικός στην προπόνηση και στην ζωή σου. Σε όλα.
Ταχτικές υπήρχαν ;
Βέβαια υπήρχαν. Αλλά τις ταχτικές και τους καλούς προπονητές τους κάνουν οι παίκτες. Την εποχή εκείνη έπαιζε μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα του κάθε ποδοσφαιριστή. Πάντα παίζει ρόλο αυτό στο ποδόσφαιρο. Ο παίκτης πρέπει να έχει προσωπικότητα.
Μπήκατε ποτέ στον κόπο να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα στο ζενίθ της καριέρας σας ;
Έφυγα από τον Πεζοπορικό το 1984. Μετά τον χαμένο τελικό με 3-1 στην παράταση από το ΑΠΟΕΛ. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που είχα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να θέλω να φύγω από την ομάδα. Στον Πεζοπορικό ήμασταν πάντα όλοι οι παίκτες μια μεγάλη οικογένεια.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Μπορώ να πω πως μια χρονιά, το 1982, είχα κάνει μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας μου και θα μπορούσα να κληθώ στην Εθνική ομάδα με προπονητή τον Ανδρέα Λαζαρίδη. Είμαι όμως ικανοποιημένος γιατί έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό για την ομάδα στην οποία αγωνίστηκα. Ο Πεζοπορικός μου έδωσε αρκετά σημαντικά πράγματα.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Μου έχουν μείνει οι φιλίες με συμπαίκτες και αντιπάλους. Ο κάθε ένας από μας έδωσε μέσα στο γήπεδο ότι είχε να δώσει. Η ζωή μας το ανταπέδωσε με τον καλύτερο τρόπο. Εγώ ευτύχισα να αποκατασταθώ επαγγελματικά μέσω του Πεζοπορικού. Εγώ προτρέπω τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Μέσω των ομαδικών αθλημάτων γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Οι παράγοντες των ομάδων ειδικά στις μικρές ηλικίες θα πρέπει να επιλέγουν άτομα που εκτός από καλοί επαγγελματίες στην δουλειά τους να ξεχωρίζουν και για τον χαρακτήρα τους. Να διδάξεις στα παιδιά τις πραγματικές αξίες της ζωής. Όπως έκανε ο Παναγιώτης Πιερής για μας.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο του Πεζοπορικού ;
Όχι. Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας. Δεν ήμουν φαντεζί παίκτης. Έφαγα αρκετό πόλεμο. Όμως με την αγωνιστική μου παρουσία μέσα στο γήπεδο στο τέλος πείρα αυτό που μου άξιζε. Μπορούσα να πάρω περισσότερα. Εγώ πριν πάω στον Πεζοπορικό ήμουν στην παιδική μου ηλικία φίλαθλος της Ομόνοιας. Αυτό δεν είναι μυστικό. Ούτε το έκρυψα ποτέ. Αυτό ήταν ανασταλτικός παράγοντας στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Μέσα από τον χαρακτήρα μου και της ποδοσφαιρικής μου αξία έπεισα τον κόσμο ότι άξιζα τον σεβασμό και την εκτίμηση του. Στο τέλος δικαιώθηκα για τις επιλογές μου.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Πάρα πολλή. Με άλλους περισσότερη με άλλους λιγότερη. Πολύ περισσότερη έχω με τον Παύλο Κουννά, τον Ερωτοκρίτου, τον Φανή Θεοφάνους, τον Λάκη Λάμπρου, με τον Ιάκωβο Φιλίππου. Και με τους υπόλοιπους παλιούς μου συμπαίκτες διατηρώ καλές σχέσεις. Γενικά όλοι οι παλαίμαχοι του Πεζοπορικού ήμαστε ακόμη και σήμερα μια μεγάλη οικογένεια.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας είπατε κύριε Γαβριήλ. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου.
Θέλω να στείλω μήνυμα σε αυτούς που ασχολούνται με το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Πρέπει να δώσουν ευκαιρίες στα νέα παιδιά. Εγώ θέλω πέντε ξένους ποδοσφαιριστές αξίας στις ομάδες. Θα αναβάθμιζα τα τμήματα υποδομής με πρωταρχικό στόχο να βγάλω πρώτα από όλα σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία και μετά καλούς παίκτες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου