Ο Κύπριος κεντρικός αμυντικός Μάκης Σωκράτους, γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου του 1961 στη Λεμεσό. Έγινε γνωστός από τα 22 χρόνια της μεγάλης του θητείας στην ΑΕΛ (1976-1998), όντας ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η ομάδα της Λεμεσού στον ανασταλτικό της τομέα τη δεκαετία του 1980 και του 1990. Ένας δυναμικός αμυντικός, σταθερός σε απόδοση αλλά ιδιαίτερα προσεκτικός, είχε το πλεονέκτημα ότι αντιδρούσε στις φάσεις με αμεσότητα, έχοντας έτσι την ευχέρεια να προλαμβάνει καταστάσεις. Νικητής του Κυπέλλου Κύπρου το 1985, το 1987 και το 1989. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1998, ενώ την περίοδο 1994/95 αγωνίστηκε με τα χρώματα του Εθνικού Άχνας. Συμμετείχε σε 510 αγώνες που των κατατάσσει στην 1η θέση από πλευράς συμμετοχών, για την ΑΕΛ. Υπήρξε 18 φορές διεθνείς με την Κύπρο.
Το pafossports ταξιδεύει σήμερα στη Λεμεσό φιλοξενώντας μια παλιά δόξα της ΑΕΛ, τον Μάκη Σωκράτους. Έναν παλιό άσσο των γηπέδων που ξεκίνησε και έκλεισε την καριέρα του στον ιστορικό σύλλογο της Λεμεσού, που φόρεσε αυτή τη φανέλα για 22 χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Σε μια μεγάλη συνέντευξη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του λέγοντας μας παλιές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν. Πως ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ποιος τον ανακάλυψε στις αλάνες τις Λεμεσού, πως έζησε την παρουσία του στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα της ΑΕΛ, γιατί δεν πήρε μεταγραφή για άλλη ομάδα, τι θυμάται από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα. Παράλληλα ο Μάκης Σωκράτους μιλά για τη σημερινή ΑΕΛ και το ποδόσφαιρο της νέας εποχής.
Ο Μάκης Σωκράτους είναι πραγματικά μια εμβληματική φυσιογνωμία για το ποδόσφαιρο της Λεμεσού. Πεισματάρης, μαχητής, παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο με αντάλλαγμα την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου. Όπως έκαναν όλοι οι παίκτες παλαιότερων εποχών. Πραγματικά μας αρέσει να μιλάμε με παλιούς παίκτες. Όλοι κάτι καλό έχουν να σου πουν, μια ιστορία που θα συναρπάσει η γεγονότα που έγραψαν ιστορία. Αντί άλλου προλόγου η μπάλα στα πόδια του Μάκη Σωκράτους.
Συνέντευξη του Κώστα Ιωάννου.
Κύριε Σωκράτους να ξεκινήσουμε από το σήμερα. Ασχολείσθε ενεργά με το ποδόσφαιρο ;
Παρακολουθώ περισσότερο από την τηλεόραση. Αλλά όσο μου το επιτρέπουν οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Τελευταία έχει χρόνια να πάω στο γήπεδο. Έχω πάει στα δύο τελευταία παιχνίδια Κυπέλλου με τον Απόλλωνα και την Ομόνοια. Πιο παλιά παρακολουθούσα συνεχώς τους αγώνες της ΑΕΛ.
Πως είναι η κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Κύπρου ;
Ειδικά φέτος το επίπεδο είναι πεσμένο. Είναι σε χαμηλό επίπεδο. Το ποδόσφαιρο που βλέπουμε δεν μας ευχαριστεί σαν φίλαθλους. Παρόλο που τα λεφτά που ξοδεύονται από τις ομάδες είναι πολλά το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας πλέον δεν βρίσκεται εκεί που ήταν πριν από 8 με 10 χρόνια. Υπήρχαν καλύτεροι παίκτες και βλέπαμε ψηλότερο θέμα. Ο Φίλαθλος που πάει στο γήπεδο δεν είναι ευχαριστημένος από αυτό που βλέπει από τις ομάδες.
Η Κύπρος συνεχίζει να βγάζει ταλέντα ;
Υπάρχουν ταλέντα. Δεν τους δίνουν την ευκαιρία. Δεν τους δείχνουν εμπιστοσύνη. Δεν ξέρω για πιο λόγο γίνεται αυτό. Γενικά σαν λαός έχουμε μια ξενομανία. Αυτή η κακή νοοτροπία υπήρχε από παλιά. Λέγαμε να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ελλάδας που παίζανε στο πρωτάθλημα περισσότεροι ξένοι παρά Έλληνες. Τώρα τα πράγματα αντιστράφηκαν. Στην Ελλάδα παίζουν περισσότεροι Έλληνες παρά ξένοι ενώ στην Κύπρο υπάρχουν αγώνες χωρίς κανένα Κύπριο στη βασική ενδεκάδα. Ενώ υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με ταλέντο σε όλες τις ομάδες δεν τους δείχνουν εμπιστοσύνη. Προτιμούν τους ξένους παίκτες που μπορεί να είναι και χειρότεροι.
Κύριε Σωκράτους φορέσατε πολλά χρόνια τη φανέλα της ΑΕΛ. Πως βλέπεται την παρουσία της στο φετινό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας ;
Όχι. Ασφαλώς δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να είναι ευχαριστημένος από την φετινή της παρουσία στο πρωτάθλημα. Δεν γίνεται μια ομάδα με την δυναμική της ΑΕΛ να αγωνίζεται στο Β΄ γκρουπ δυναμικότητας. Έχουν γίνει αρκετά λάθη στο σχεδιασμό την ομάδας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Αυτή την στιγμή η ΑΕΛ πληρώνει αυτά τα λάθη. Έχει μείνει εκτός της πρώτης 6αδας και δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Βλέπουμε πως όλες οι ομάδες του πρωταθλήματος είναι μέτριες. Με ένα στοιχειώδη καλό σχεδιασμό μπορούσαμε να πρωταγωνιστήσουμε. Αυτός ήταν ο αρχικός στόχος. Αλλά η ομάδα μέσα στο γήπεδο έδειξε πως δύσκολα μπορεί να υλοποιήσει αυτό το στόχο.
Κύριε Σωκράτους επιτρέψετε μου να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για τη δική σας πορεία στα γήπεδα. Από που κατάγεστε ;
Εγώ είμαι από την Λεμεσό. Ο πατέρας μου κατάγεται από το χωρίο Παλώδια της επαρχίας Λεμεσού και η μητέρα μου είναι από την Λάρνακα. Μεγάλωσα στη Λεμεσό και ζώ στον Άγιο Νικόλαο.
Σε ποια ηλικία μπαίνει στη ζωή σας το ποδόσφαιρο ;
Η ζωή μου όλη ήταν ποδόσφαιρο. Από μικρός φαινόταν ότι κάποια μέρα θα ασχοληθώ με το άθλημα. Από το πρωί μέχρι το βράδι έπαιζα μπάλα στις αλάνες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στις γειτονιές που παίζαμε ποδόσφαιρο όλοι έλεγαν πως αυτός ο μικρός θα προχωρήσει. Όπως και έγινε. Πήγα στα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ το 1973-74. Σε ηλικία 12 ετών. Μετά μεσολάβησε η Τουρκική εισβολή και υπήρχε διακοπή. Πήγα αμέσως την επόμενη σεζόν. Στα 15,5 μου χρόνια έπαιξα και καθιερώθηκα στην πρώτη ομάδα.
Που σας εντόπισε η ΑΕΛ ;
Έπαιζα ποδόσφαιρο σε μια αγροτική ομάδα. Ένα χρόνο μετά το 1974 δεν είχε διεξαχθεί το πρωτάθλημα των Β΄ ομάδων. Οι ομάδες αυτές πριν τους αγώνες της ανδρική ομάδας έδιναν παιχνίδια με ομάδες του αγροτικού. Παίξαμε ένα παιχνίδι με την δεύτερη ομάδα της ΑΕΛ. Την σεζόν εκείνη η ομάδα πρωταγωνιστούσε. Με είδε ο Κώστας Πάμπου -Μαυρόκολος που ήταν εκείνη την εποχή προπονητής στην δεύτερη ομάδα. Του άφησα καλές εντυπώσεις και με κάλεσε να πάω στην ΑΕΛ.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την ΑΕΛ ;
Εγώ από μικρός ήμουν φίλαθλος της ΑΕΛ. Όλη μου η οικογένεια ήταν με αυτή την ομάδα. Το όνειρο μου ήταν να μπορέσω κάποια στιγμή να παίξω στην ΑΕΛ. Με αργά και σταθερά βήματα κατάφερα να καθιερωθώ στο βασικό σχήμα της ομάδας. Σε αυτή μου την προσπάθεια με βοήθησε πάρα πολύ ο Κώστας Πάμπου-Μαυρόκολος. Πίστεψε σε εμένα, με κράτησε κοντά του, μου έμαθε τα μυστικά της θέσης του κεντρικού αμυντικού γιατί και αυτός στο παρελθόν είχε αγωνιστεί στην ίδια θέση. Αποτέλεσε για μένα ένα μεγάλο σχολείο στο ξεκίνημα της καριέρας μου.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας δάσκαλοι ;
Σίγουρα το ταλέντο υπήρχε. Ο Κώστας Πάμπου- Μαυρόκολος ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Μου έδειξε εμπιστοσύνη, μου μιλούσε συνεχώς, μου έδειχνα κάποια πράγματα που με βοήθησαν να βελτιωθώ ως παίκτης. Μου έκανε ατομικές προπονήσεις. Στην συνέχεια αυτός που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν ο Πανίκος Ιακώβου. Εργαζόταν ως προπονητής στις Εθνικές ομάδες. Ήταν πραγματικά ένας μεγάλος δάσκαλος του ποδοσφαίρου. Είχα την τύχη να τον συναντήσω και να μάθω πάρα πολλά δίπλα του. Και αυτός είχε κάνει καριέρα στο παρελθόν στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Μου έδειξε πάρα πολλά μυστικά. Μου έδειξε εμπιστοσύνη από την αρχή. Είμαι ευγνώμων και προς τους δυο αυτούς ανθρώπους.
Χρήματα υπήρχαν στο ποδόσφαιρο ;
Όχι. Αυτό είναι σίγουρα αστείο. Δεν υπήρχαν καθόλου χρήματα. Στην αρχή μάλιστα δεν παίρναμε τίποτα. Παίρναμε κάποια μικρά ποσά ως πριμ όταν κερδίζαμε. Δεν μας κάλυπταν ούτε τα έξοδα για τις βενζίνες μας. Με την πάροδο του χρόνου μέσα από τις Εθνικές ομάδες όταν βρισκόμασταν απέναντι στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές των αντίστοιχων ομάδων μας βοήθησαν να αποκομίσουμε πολύτιμές εμπειρίες. Είδαμε τις εγκαταστάσεις που είχαν αυτοί οι παίκτες στην διάθεση τους με αποτέλεσμα και εμείς με την σειρά μας να βελτιώσουμε κάποια πράγματα μέσα στα δικά μας αποδυτήρια αλλά και γύρω από την προπόνηση. Αυτά όμως εμείς τα αλλάξαμε σιγά σιγά. Στην πορεία κερδίσαμε οδοιπορικά, αυξήθηκαν τα πριμ, κανένα μισθό. Λίγα πράγματα. Δεν βγάλαμε χρήματα από την ενασχόληση μας με το ποδόσφαιρο.
Από τις αλάνες της Λεμεσού ξαφνικά παίκτης σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΑΕΛ. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εσάς ;
Δεν ήταν μεγάλη η αλλαγή. Ήμουν πολύ μικρός όταν πήγα στην ΑΕΛ. Δεν πρόλαβα να παίξω πολλά χρόνια στο αγροτικό. Στα τοπικά πρωταθλήματα εκείνη την εποχή αμέσως μετά τον πόλεμο επικρατούσε αναταραχή παντού. Μαζευόμασταν, πηγαίναμε να παίξουμε μπάλα και δεν είχαμε ούτε φανέλες να φορέσουμε. Τα πράγματα σε επίπεδο Α΄ Κατηγορίας ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα. Οι ομάδες είχαν τις στολές τους, τα γήπεδα τους, τις εγκαταστάσεις τους για να κάνουμε προπόνηση. Υπήρχαν κάποια βασικά πράγματα που δεν υπήρχαν στο αγροτικό. Δεν υπήρχαν πάρα πολλές διαφορές. Δεν υπήρχαν στην εποχή μας το σάουνα, το μασάζ. Ήταν πολυτέλεια για τους παράγοντες. Σιγά σιγά όμως καταφέραμε να τους πείσουμε να αλλάξουν τις απόψεις τους και να αναβαθμίσουν τον τρόπο που δούλευε και προετοιμαζόταν μια ομάδα πριν και μετά από τα παιχνίδια.
Και καταφέρατε να ξεχωρίσετε σχετικά νωρίς με τις ικανότητες σας παρά τη σχετική δυσκολία ;
Κοίταξε. Στην ηλικία των 20 ετών ήμουν αρχηγός της ΑΕΛ. Αυτό φανερώνει ότι υπήρχε κάποια εμπιστοσύνη προς το άτομο μου. Με βοήθησε πάρα πολύ στο να αναδείξω το ταλέντο μου. Όλοι με βοήθησαν στην ΑΕΛ. Οι εκάστοτε διοικήσεις, οι προπονητές, οι συμπαίκτες μου και ο κόσμος της ομάδας. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Δεν είναι ατομικό. Πρέπει να ξεχωρίζεις μέσα από το σύνολο. Να υπάρχει αλληλοβοήθεια. Από όλους έχω πάρει κάτι για να μπορέσω να αναδείξω το ταλέντο μου.
Ήσασταν πάντα κεντρικός αμυντικός ;
Για να είμαι ειλικρινείς ξεκίνησα ως επιθετικός. Στο παιχνίδι που με είδαν οι άνθρωποι της ΑΕΛ έπαιζα στην επίθεση. Μετά ο κύριος Μαυρόκολος με έφερε πίσω στην άμυνα. Ξεκίνησα και έπαιξα σε όλες τις θέσεις της άμυνας. Αγωνίστηκα ως δεξιός μπακ, αριστερός ακραίος αμυντικός και μετά ως αμυντικό χαφ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα ως κεντρικός αμυντικός στην ΑΕΛ ήταν σε έναν ημιτελικό κυπέλλου με την Ομόνοια το 1980. Ήμουν 19 ετών, στρατιώτης και η ομάδα δεν είχε κεντρικούς αμυντικούς για να παίξει. Είχαμε αποκλείσει την Ανόρθωση στους 8 στο Παραλίμνι και στο επόμενο παιχνίδι με την Ομόνοια είχαμε ξεμείνει από κεντρικούς αμυντικούς. Και ο τότε προπονητής που είχαμε ο Βούλγαρος Τόμοφ με εμπιστεύτηκε σαν λίμπερο. Από εκείνο το ματς δεν βγήκα ποτέ ξανά από την ομάδα. Ήρθαμε ισόπαλοι 0-0 με την μεγάλη Ομόνοια εκείνης της εποχής που σάρωνε τους τίτλους. Με 20.000 κόσμο στο Μακάριο.
Ποια ήταν τα δυνατά σας ατού ;
Είχα πολύ καλή αντίληψη του παιχνιδιού και πάντα ήμουν σταθερός στην απόδοση μου. Είτε έπαιζα απέναντι σε δυνατή ομάδα είτε αδύνατη εγώ αντιμετώπιζα το παιχνίδι με τη ίδια σοβαρότητα. Δεν ξεχώριζα παιχνίδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Να μην έχεις σκαμπανεβάσματα στην απόδοση σου.
Αντέχατε την πίεση που είχε μια μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΛ ;
Δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Συνήθισα πολύ γρήγορα μπορώ να πω. Πολλές φορές οι παίκτες και οι παράγοντες ζητούν την βοήθεια του κόσμου. Όταν έρθει ο κόσμος για να σε βοηθήσει και εσύ το παίρνεις σαν πίεση τότε δεν πρέπει να παίζεις ποδόσφαιρο. Πρέπει να ασχοληθείς με κάτι άλλο. Εμένα ήταν η χαρά μου να παίζω μπροστά σε γήπεδα γεμάτα από κόσμο. Μου άρεσε πάρα πολύ. Έδινα τον καλύτερο μου εαυτό. Μου έφτιαχνε την ψυχολογία το κατάμεστο γήπεδο, Με ανέβαζε. Χωρίς τον κόσμο ένας καλός παίκτης δεν μπορεί να αποδώσει όπως ο ίδιος θέλει.
Πείτε μας δυο λόγια για την ομάδα της ΑΕΛ στην οποία ήσασταν βασικό μέλος ;
Την περίοδο 1985-1989 καταφέραμε να πάμε μέσα σε ένα διάστημα πέντε χρόνων σε τέσσερις τελικούς Κυπέλλου. Σίγουρα αυτό δεν έγινε στη τύχη. Τυχαίο είναι να συμβεί μια φορά. Όταν μέσα σε πέντε χρόνια, πας σε τέσσερις τελικούς και κατακτήσεις τρία Κύπελλα σημαίνει ότι είσαι μια ομάδα με πολλά χαρίσματα. Υπήρχαν πολλοί ποιοτικοί παίκτες. Η ΑΕΛ μπορεί να βγάλει ξανά Σωκράτους, Μαυρουδή, Ορφανίδη, Παύλο Σάββα, Κολιαντρή. Δεν θα μπορέσει όμως να τους βγάλει αυτούς όλους μαζί. Την ίδια εποχή. Το μείγμα εκείνης της ομάδας ήταν εξαιρετικό. Φθάσαμε στο σημείο να έχουμε πέντε παίκτες στην Εθνική ομάδα και άλλους 4-5 στην Εθνική Ελπίδων. Οι εθνικές ομάδες στελεχώνονταν από παίκτες της ΑΕΛ. Το μόνο μας παράπονο ήταν ότι ενώ είχαμε εκείνο το φοβερό σύνολο δεν μας άφησαν άλλοι εξωγενείς παράγοντες να φθάσουμε στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Το οποίο για τους ουδέτερους το δικαιούμασταν.
Πόσα χρόνια παίξατε στην ΑΕΛ ;
Στην ΑΕΛ έπαιξα 22 χρόνια. Από το 1976 ως και το 1998 που αποφάσισα να τερματίσω την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Τη σεζόν 1994/95 έπαιξα για ένα χρόνο στον Εθνικό Άχνας.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες σας στιγμές ;
Πάντα στο τέλος μένουν οι καλές στιγμές. Οι κατακτήσεις των τριών Κυπέλλων (1985, 1987, 1989), οι συμμετοχές με την Εθνική ομάδα και τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο. Τα οποία πάντα θα τα θυμάμαι και θα τα αναπολώ. Μου πρόσφεραν σημαντικά εφόδια για την μετέπειτα πορεία μου στο ποδόσφαιρο.
Αγαπημένος προπονητής ;
Πραγματικά μεγάλος προπονητής με όλη τη σημασία της λέξης ήταν ο Τσεχοσλοβάκος Φράντισεκ Χαβράνεκ. Είχε ποδοσφαιρικό μάτι και μπορούσε να αλλάξει με τις κινήσεις του τη ροή ενός αγώνα. Όταν έκανε σκάουτιγκ για την επόμενη ομάδα που θα παίζαμε ήταν πάντα διαβασμένος. Βοηθούσε τους παίκτες του να προετοιμαστούν κατάλληλα για το παιχνίδι. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε. Αυτό είναι για μένα το στοιχείο που κάνει έναν προπονητή να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους.
Δυσκολότερος αντίπαλος ;
Στην εποχή μας υπήρχαν πολλοί καλοί επιθετικοί. Εγώ ξεχώριζα πάντοτε τον Γιώργο Σαββίδη της Ομόνοιας. Ήταν αεράτος παίκτης, έτρεχε συνεχώς, πίεζε πάρα πολύ πιεστικά τους αντίπαλους αμυντικούς και δεν ασχολείτο μόνο με το πως θα σκοράρει. Πολύ δύσκολος αντίπαλος ήταν και ο Γιάννος Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ. Δεινός σκόρερ, πάρα πολύ επικίνδυνος ειδικά μέσα στην επανορθωτική. Ο Άνδρος Χριστοδούλου του Απόλλωνα που ήταν ένας εξελίξιμος σέντερ φορ με εξαιρετικές προδιαγραφές που φάνηκε άτυχος. Οι τραυματισμοί που είχε δεν του επέτρεψαν να κάνει την καριέρα που θα μπορούσε. Υπήρχαν και κάποιοι ξένοι. Εκείνη την περίοδο οι ομάδες είχαν στις τάξεις τους μόνο δυο ξένους παίκτες. Ήσουν υποχρεωμένος να φέρεις δυο ξένους ποδοσφαιριστές που να είναι πολύ καλύτεροι από τους δικούς σου παίκτες. Να μπορούν να κάνουν την διαφορά σε μια ομάδα.
Ταλέντο η δουλειά. Ποιο ήταν το στοιχείο που σας οδήγησε στην κορυφή ;
Δεν μπορείς μόνο με το ταλέντο να παίξεις ποδόσφαιρο και μάλιστα σε ψηλό επίπεδο. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να πετύχεις. Αν δεν βελτιώσεις κάποια πράγματα στον τρόπο παιχνιδιού σου δεν μπορείς να πας μακριά. Το ταλέντο είναι εκεί. Έχουμε δει διαχρονικά πολλά ταλέντα να χάνονται γιατί στην πορεία δεν δούλεψαν, δεν βελτιώθηκαν όσο θα έπρεπε και δεν θυσιάσανε πράγματα για να πετύχουν. Μείνανε ταλέντα. Κάποιοι άλλοι παίκτες που μπορεί να μην είχαν το μεγάλο ταλέντο να δούλεψαν σκληρά στην καριέρα τους και να εξελίχθηκαν σε πολύτιμα εργαλεία για τους προπονητές τους. Αυτά είναι παραδείγματα τα οποία πρέπει να τα λέμε. Υπάρχουν παίκτες που έκαναν μεγάλη καριέρα χωρίς να διαθέτουν το μεγάλο ταλέντο. Ποδόσφαιρο δεν παίζει μόνο ο τεχνίτης και ο μπαλαδόρος παίκτης. Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα. Ένα σύνολο αποτελείται από έντεκα παίκτες. Χρειάζεται και ο καλός κεντρικός αμυντικός, και το αμυντικό χαφ, και οι μπακ. Όλοι είναι αναγκαίοι σε μια ομάδα. Ο κάθε ένας για την δουλειά που πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο.
Πως προετοιμαζόσασταν πριν από τα μεγάλα παιχνίδια ;
Ποτέ μου δεν είχα άγχος η πίεση. Ήταν η χαρά μου. Πάντα ήθελα να παίζω σε μεγάλα παιχνίδια. Τα περίμενα με ανυπομονησία. Κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών το στοιχείο που με χαρακτήριζε ως παίκτη ήταν η ηρεμία. Όταν ξεκινούσε ο αγώνας δεν καταλάβαινα τίποτα. Δεν άκουγα ούτε την κερκίδα. Ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος στο παιχνίδι.
Ταχτικές υπήρχαν στη δική σας εποχή ;
Αναμφίβολα. Πάντα θα υπάρχουν οι ταχτικές. Το ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής ήταν σίγουρα πολύ διαφορετικό από το σημερινό. Σήμερα οι παίκτες είναι επαγγελματίες ενώ εμείς κάναμε πιο λίγες προπονήσεις. Με την πάροδο του χρόνου αρχίσαμε σιγά σιγά να κάνουμε διπλές προπονήσεις και προετοιμασίες στο εξωτερικό. Όταν ξεκίνησα εγώ το ποδόσφαιρο αυτά τα πράγματα δεν υπήρχαν. Κάναμε προετοιμασία σε θάλασσες και βουνά. Γύρω από το Τσίρειο. Δουλεύαμε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Όταν πεις σήμερα σε κάποιον παίκτη ότι κάναμε προετοιμασία στα βουνά θα βάλει τα γέλια. Σήμερα η προετοιμασία των ποδοσφαιριστών γίνεται συνεχώς μέσα στο γήπεδο. Έτσι ήταν εκείνες οι εποχές. Δεν υπήρχε η γνώση. Δεν ξέραμε πολλά πράγματα.
Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να πάτε σε κάποια άλλη ομάδα είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό ;
Για το εξωτερικό υπήρχαν δυο κρούσεις από ομάδες. Μάλιστα η μια προχώρησε και λίγο περισσότερο αλλά κάπου σκάλωσε στην πορεία. Στην Κύπρο δεν είχα ποτέ κάποια επιθυμία να φύγω από την ΑΕΛ. Εκείνη την εποχή δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα από τις άλλες ομάδες.
Τι θυμάστε από την παρουσία σας στην Εθνική ομάδα ;
Στις Εθνικές ομάδες έπαιξα από πολύ μικρός. Ξεκίνησα από την Νέων, μετά πήγα στην Ελπίδων και ακολούθως στην Ανδρών. Είχα πάρα πολλές επαφές με το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αποκόμισα πολύτιμες εμπειρίες που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος παίκτης. Είναι στιγμές που θα σου μείνουν αξέχαστες για πάντα. Όταν έχεις την δυνατότητα να βρεθείς απέναντι σε κορυφαίους παίκτες είναι κάτι που σίγουρα λειτουργεί ως όφελος για σένα καθώς σε βελτιώνει ως παίκτη. Το 1988 παίξαμε με την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ολλανδία που είχε στις τάξεις της τεράστια ονόματα όπως ήταν οι Κούμαν, Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρτ. Όλους αυτούς τους παικταράδες. Ήταν κάτι το φανταστικό.
Πως τα πηγαίνατε με τον κόσμο της ΑΕΛ ;
Ο κόσμος της ΑΕΛ ξέρει να εκτιμά και να σέβεται τους παίκτες της ομάδας του. Πάντα ήταν δίπλα στους ποδοσφαιριστές. Τους βοηθούσε με κάθε τρόπο. Εγώ προσωπικά μέχρι και σήμερα δεν έχω ακούσει κάποιον παίκτη που πέρασε από την ομάδα να τον βρίζει ο κόσμος. Ουδέποτε έχει συμβεί αυτό. Η χημεία που υπάρχει στην ΑΕΛ μεταξύ των παικτών και του κόσμου είναι απίστευτη. Μέχρι και τώρα αυτό που έχουν να λένε όλοι είναι ότι η ΑΕΛ έχει οπαδούς που αγαπούν με μεγάλο πάθος την ομάδα.
Πόσο ικανοποιημένος είστε από αυτά που πετύχατε στην καριέρα σας ;
Ίσως μια μεταγραφή στο εξωτερικό θα ήταν το τέλειο για μένα. Όμως δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Έχω προσφέρει στην ομάδα για 22 συνεχόμενα χρόνια. Και τώρα να γεννιόμουν ξανά θα ήθελα να κάνω την ίδια πορεία.
Τι σας έχει μείνει από αυτή τη μεγάλη διαδρομή στα γήπεδα ;
Αναπολείς πάρα πολλά πράγματα. Τα 22 χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο είναι σχεδόν η μισή μου ζωή. Την μισή μου ζωή την πέρασα στα αποδυτήρια της ΑΕΛ. Ακόμα και τώρα είμαι έτοιμος να πάρω το αυτοκίνητο και να πάω για προπόνηση. Μετά από τόσα χρόνια που έχω σταματήσει το ποδόσφαιρο δεν έχω χάσει το πάθος μου για την μπάλα.
Υπάρχει επαφή με τους παλιούς σας συμπαίκτες ;
Σίγουρα υπάρχει. Έχουμε ιδρύσει τον όμιλο παλαίμαχων της ΑΕΛ. Ήμαστε πάρα πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Έχουμε ταχτικές συνεδριάσεις, κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις τόσο για να κρατούμε ζωντανή την ιστορία και την παράδοση της ομάδας όσο και για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Προσπαθούμε να βοηθούμε όχι μόνο κόσμο της ΑΕΛ αλλά και όποιον συνάνθρωπο μας έχει ανάγκη και μας το ζητήσει.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας έχετε πει κύριε Σωκράτους. Κλείνοντας τη συνέντευξη θα θέλαμε μέσω του pafossports να στείλετε το δικό σας μήνυμα στο φίλαθλο κόσμο της ΑΕΛ και την Κύπρου γενικότερα.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια για να πρωταγωνιστεί η ομάδα. Να βρίσκεται στις ψηλές θέσεις του πρωταθλήματος. Ο κόσμος να κλείσει τα αυτιά του για τους ψιθύρους που ακούγονται δεξιά και αριστερά για επενδυτές. Εμείς έχουμε τον πρόεδρο μας, το συμβούλιο μας και αυτό που χρειάζεται είναι όλοι να μείνουν κοντά στην ΑΕΛ. Δεν χρειαζόμαστε άλλους επενδυτές. Αυτοί που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διοίκηση της ομάδας προσπαθούν για το καλύτερο. Θέλουν να δώσουν χαρά στον κόσμο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου